Cuban Tody

...

Todus multicolor, tamién denomada barrancolí cubanu y pedorrera,^[1][2] ye una especie d'ave coraciiforme de la familia Todidae endémica de Cuba. Ye una de les especies más precioses de l'avifauna cubana. Nun se conocen subespecies.^[3]

Nomes

En llatín Todus provién del so cantar de reclamu “to-to-to” y multicolor de munchu colores. Cartacuba tien orixe indíxena, provién del oriente de Cuba y pedorrera usar nel occidente y débese al soníu que produz coles nales, como soplar con llabios vibrantes, paecíu a una flatulencia. N'inglés tien el nome de Cuban tody.

Distribución

Ye una ave común en toa Cuba, que vive en montes con ribayos.

Descripción

Mide unos 10,6 cm de llargu. Ye de color verde intensu nel envés y embaxo ye blancu-buxu qu'escontra los llaos, al pie de les nales vuélvese rosado. Al pie de la base del picu, enriba les plumes son marielles y per delantre nel gargüelu y el pescuezu tien un parche coloráu flanqueado por cantos blancos y de siguío otru azul claro ente'l picu y la nala. Les covertoras so la cola son marielles. Los güeyos son azul-buxos. El picu en rellación col cuerpu ye grande, enriba ye pardu y embaxo rosa-coral. Les pates tamién son de color rosa-coral, y a los deos interior y medio xunir una membrana hasta cerca del estremu. Los xuveniles tienen embaxo dafechu blancu-buxu y los güeyos son castaños. Posar por llargu ratu y vuelen distancies curties, produciendo a voluntá dacuando un soníu vibrante coles nales a manera de “peu”. Faen un cantar de reclamu fuerte y rápido, similar a «to-to-to». Aliméntense puramente d'inseutos, otros invertebraos y pequeñes llagarteses.

Nial

Nidifican ente abril y xunetu. Caven los sos niales en ribayos terrosos, a poco altor de les sos bases, con fondures d'unos 25 cm. Tamién pueden cavalos en tueros podres o usar cuévanos naturales na piedra. En zones costeres arenoses tamién pueden escavar el so nial na entrada de cueves de cámbaros. Ponen 3 o 4 güevos de color blancu, de 15,5 mm de llargu y 13,5 mm d'anchu. Cuando salen o entren del nial facer sópitamente.

Ver tamién

• Aves en Cuba

Referencies

• García, F. (1987). Les Aves de Cuba. Especies endémiques. Subespecies endémiques. Tomos I ya II. Editorial Xente Nuevo, L'Habana. 207 pp.
• Garrido, O.H.; Kirkconnell, A. (2000). Birds of Cuba. Helm Field Guides, Londres. 253 pp.

El todi de Cuba (Todus multicolor) és un ocell de la família dels tòdids (Todidae) que habita els boscos de Cuba i la propera Illa de la Juventud.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Todi Ciwba (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: todiaid Ciwba) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Todius multicolor; yr enw Saesneg arno yw Cuban tody. Mae'n perthyn i deulu'r Todiaid (Lladin: Todidae) sydd yn urdd y Coraciiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn T. multicolor, sef enw'r rhywogaeth.^[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yng Ngogledd America.

Teulu

Mae'r todi Ciwba yn perthyn i deulu'r Todiaid (Lladin: Todidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Vielfarbentodi, auch Kubatodi genannt, ist ein kleinerer Vertreter der Familie der Todis.

Beschreibung

Das Kopf- und Rückengefieder des 10 Zentimeter großen Vogels ist dunkelgrün, die Bauchunterseite ist weiß, die Seiten der Flügel sind rosa und der Schwanzansatz gelborange. Der Vogel hat einen gezahnten Schnabel, der oben schwarz und unten orange gefärbt ist. Die Beine sind braun. Männchen und Weibchen tragen dasselbe auffällige Gefieder.

Verbreitung und Lebensweise

Der Vielfarbentodi kommt nur auf Kuba vor, dort bewohnt er lichte Wälder, Flussufer sowie die Meeresküste. Von einem Ansitz aus, meist frei gelegenen Ästen, startet er seine Angriffe auf Insekten, selten auch kleine Wirbeltiere (z. B. Eidechsen). Der Vogel ist ein Einzelgänger, welcher nur zur Paarungszeit die Anwesenheit von Artgenossen duldet.

Brut

Zur Brutzeit, im Mai oder Juni, bauen sich die Vögel bis zu 50 Zentimeter lange Höhlen, welche sich in Lehm- oder Sandufern von Flüssen befinden. In diese legt das Weibchen 2–6 glänzende, weiße Eier. Beide Vögel bebrüten die Eier abwechselnd ca. 20 Tage lang. Als Nahrung für die Jungen dienen vor allem von beiden Eltern gejagte Insekten. Die Nestlingsdauer der Jungen beträgt 4 Wochen.

Gefährdung

Vielfarbentodi auf einem Ansitz

Obwohl keine genauen Bestandsaufnahmen dieser Art vorliegen, stuft die IUCN diese Art als (Least Concern) nicht gefährdet ein.

Literatur

• Wilhelm Eigener (Hrsg.), Erna Mohr: Enzyklopädie der Tiere. Band 2. Weltbild, Augsburg 1991, ISBN 978-3-89350-361-2, S. 343.
• Jiří Felix (Hrsg.), Alena Čepická: Tierwelt Amerikas in Farbe. Aus dem Tschechischen von Jaroslav Konšal. Karl Müller Verlag, Erlangen 1989, OCLC 247676131, S. 61.

Weblinks

– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien

• Todus multicolor in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2012.2. Eingestellt von: BirdLife International, 2012. Abgerufen am 5. Mai 2013.

juvenile

The Cuban tody (Todus multicolor) is a bird species in the family Todidae that is restricted to Cuba and the adjacent islands.^[2]

Description

The species is characterized by small size with a length of 11 cm (4.3 in) and weighing 5.9 g (0.21 oz). It has a large head relative to body size, and a thin, flat bill. Similar to other toadies, the coloration of the Cuban Tody includes an iridescent green dorsum, pale whitish-grey underparts, and red highlights. This species is distinguished by its pink flanks, red throat, yellow lores, and blue ear-patch. The bill is bicolored: black on the top and red on the bottom.^[2]

Distribution and habitat

The Cuban tody is a year-round resident of only portions of cuba and the islands just off the Cuban coast. Analysis of song variation suggests that the species is structured into two populations, corresponding to eastern and western Cuba.

The tody, like many resident Cuban bird species, is a habitat generalist.^[3] It is known to live in dry lowlands, evergreen forests, coastal vegetation, and near streams and rivers. Cuban toadies may be difficult to see; Vaurie reported, "Only one seen at the Cape, in dense underbrush, but several heard."^[4]

Behaviour

They often are seen in pairs. When perched, they sometimes repeat a peculiar short "tot-tot-tot-tot", but their most characteristic call is a soft "pprreeee-pprreeee" (which is the origin of its Cuban common name, 'Pedorrera'). Its wings produce a whirring sound that is used during display flights.^[2][5]

Breeding

Nests consist of a tunnel about 30 cm (12 in) long in a clay embankment, with a terminal chamber, although sometimes they use a rotten trunk or tree cavity.^[2] They cover the walls of the tunnel and the egg chamber with a thick glue-like substance mixed with grass, lichen, algae, small feathers, and other materials. Three or four eggs are laid and they are incubated by both parents.^[2]

Feeding

The diet of the Cuban tody is dominated by insects, but also may include small fruits, small lizards, and spiders. Although the ecology of these birds has been little-studied, they are known to participate in mixed-species flocks.^[6] They are also prey used as food items: predators include both the mongoose and humans in poor areas.

See also

• Jamaican tody
• Narrow-billed tody
• Broad-billed tody
• Puerto Rican tody

References

La cartacuba (Todus multicolor), también denominada barrancolí cubano y pedorrera,^[1]​^[2]​ es una especie de ave coraciiforme de la familia Todidae endémica de Cuba. Es una de las especies más preciosas de la avifauna cubana. No se conocen subespecies.^[3]​

Nombres

En latín Todus proviene de su canto de reclamo “to-to-to” y multicolor de muchos colores. Cartacuba tiene origen indígena, proviene del oriente de Cuba y pedorrera se usa en el occidente y se debe al sonido que produce con las alas, como soplar con labios vibrantes, parecido a una flatulencia. En inglés tiene el nombre de Cuban tody.

Distribución

Es un ave común en toda Cuba, que vive en bosques con barrancos.

Descripción

Mide unos 10,6 cm de largo. Es de color verde intenso en el dorso y abajo es blanco-grisáceo que hacia los lados, junto a las alas se vuelve rosado. Junto a la base del pico, arriba las plumas son amarillas y por delante en la garganta y el cuello tiene un parche rojo flanqueado por bordes blancos y a continuación otro azul claro entre el pico y el ala. Las covertoras bajo la cola son amarillas. Los ojos son azul-grisáceos. El pico en relación con el cuerpo es grande, arriba es pardo y abajo rosa-coral. Las patas también son de color rosa-coral, y a los dedos interior y medio los une una membrana hasta cerca del extremo. Los juveniles tienen abajo completamente blanco-grisáceo y los ojos son castaños. Se posan por largo rato y vuelan distancias cortas, produciendo a voluntad a veces un sonido vibrante con las alas a modo de “pedo”. Hacen un canto de reclamo fuerte y rápido, similar a «to-to-to». Se alimentan exclusivamente de insectos, otros invertebrados y pequeñas lagartijas.

Nido

Nidifican entre abril y julio. Cavan sus nidos en barrancos terrosos, a poca altura de sus bases, con profundidades de unos 25 cm. También pueden cavarlos en troncos podridos o usar cavidades naturales en la piedra. En zonas costeras arenosas también pueden excavar su nido en la entrada de cuevas de cangrejos. Ponen 3 o 4 huevos de color blanco, de 15,5 mm de largo y 13,5 mm de ancho. Cuando salen o entran del nido lo hacen súbitamente.

Véase también

• Aves en Cuba

Referencias

• García, F. (1987). Las Aves de Cuba. Especies endémicas. Subespecies endémicas. Tomos I y II. Editorial Gente Nueva, La Habana. 207 pp.
• Garrido, O.H.; Kirkconnell, A. (2000). Birds of Cuba. Helm Field Guides, Londres. 253 pp.

Todus multicolor Todus generoko animalia da. Hegaztien barruko Todidae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Todus
• Todidae

Todus multicolor

Le todier de Cuba (Todus multicolor) est une espèce d'oiseau appartenant à la famille des Todidae. Il est endémique de Cuba.

Todus multicolor é unha especie de ave coraciforme da familia Todidae endémica de Cuba.^[1] É unha das especies máis preciosas da avifauna cubana. Non se coñecen subespecies.^[2]

Distribución

É unha ave común en toda Cuba, que vive en bosques con barrancos.

Niño

Nidifican entre abril e xullo. Cavan os seus niños en barrancos terrosos, a pouca altura das súas bases, con profundidades duns 25 cm. Tamén poden escavalos en toros podrecidos ou en cavidades naturais na pedra. En zonas costeiras areosas tamén poden escavar o seu niño na entrada de covas de cangrexos. Pon 3 ou 4 ovos de cor branca, de 15,5 mm de longo e 13,5 mm de ancho. Cando saen ou entran do niño fano de xeito súbito.

Notas

De Cubaanse todie (Todus multicolor) is een vogel uit de familie todies (Todidae).

Kenmerken

Dit 10 cm lange vogeltje heeft een groene bovenzijde, groene vleugels en een lila onderzijde. De keel is echter veel donkerder dan de buik. De lange snavel is spits.

Leefwijze

Hun voedsel bestaat hoofdzakelijk uit insecten, die ze in de vlucht vangen. Het nest bevindt zich in aarden wallen en wordt met de snavel uitgegraven.

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch in Cuba langs bosranden.

• David Burnie (2001) - Animals, Dorling Kindersley Limited, London. ISBN 90-18-01564-4
• De grote dierenencyclopedie, (1993) Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar, België. ISBN 90-243-5204-5.

Płaskodziobek kubański (Todus multicolor) – mały, kolorowy ptaszek z rzędu kraskowatych, zamieszkujący puszcze i zalesione góry wysp Wielkich Antyli – Kuby, Jamajki, Puerto Rico i Haiti. Należy do mało płochliwych ptaków, pozwalających się z bliska obserwować.

Wygląd

Ma jaskrawozielony grzbiet i górną stronę szkrzydeł oraz jasnoczerwoną plamkę na gardle. Jego nogi przypominają nogi zimorodka. Przednie trzy palce są u nasady częściowo zrośnięte, pokryte zrogowaciałymi płytkami.

Wielkość

• długość: 11–12 cm
• masa: 14–20 g

Głos

Ostry świergot: „czyrek-czyrek”

Tryb życia

Płaskodziobki kubańskie są często niedostrzegane przez ludzi z powodu swoich małych rozmiarów. Występują w dżunglach i zalesionych górach wysp regionu Karaibów. Ptaki te większość dnia spędzają na cienkich gałązkach z dziobem uniesionym ku górze. W ten sposób wypatrują pożywienia. Wszystkie płaskodziobki wydają z siebie ostry krzyk. Można również usłyszeć ich głośny świst, wydobywający się ze specjalnie uformowanych lotek. Wykorzystują go przede wszystkim podczas zalotów. Te kolorowe ptaki żyją parami. Każda para ma małe terytorium, którego samiec broni przed intruzami.

Pożywienie

Przysmakiem płaskodziobków są owady latające, takie jak pszczoły, osy, ważki, chrząszcze lub motyle. Nie gardzą również młodymi jaszczurkami lub innymi małymi kręgowcami. Ptaki te potrafią unosić się nad drzewami i zbierać owady siedzące na liściach, a także polować z ziemi. Kiedy złapią owada ze zbyt wielkimi skrzydłami, na przykład motyla, stukają nim kilkakrotnie o gałąź, by oderwać skrzydła, a następnie zjadają resztę. Płaskodziobki siadują na gałęziach i cienkich roślinach, gdzie wyczekują, aż przeleci obok ofiara, którą łapią swym długim dziobem. Dzięki obecności ząbków na czubku dzioba ptaki umieją rozbijać chitynowy pancerzyk owadów. Po każdym ataku płaskodziobki wracają na gałąź, gdzie zjadają zdobycz.

Rozmnażanie

Na początku okresu godowego ptaki wygrzebują niewielką norę, na głębokości 30-45 cm, najczęściej na brzegu rzeki , czasem też w nasypach drogowych. Przy jej wykonywaniu biorą udział zarówno samiec, jak i samica. Cała budowla ma postać trzydziestocentymetrowego tunelu, zakończonego kulistą komorą gniazdową wielkości pięści. Wejście do nory ma taką wielkość, by mógł się przez nie przecisnąć dorosły ptak. Raz w roku samica składa w komorze 2-4 białe jaja, które wysiadują oboje rodzice. Po 20 dniach wykluwają się różowawe, ślepe i nieopierzone młode. Rodzice karmią je owadami, w ciągu dnia nawet 140 razy. Po tygodniu pisklęta otwierają oczy. Po trzech tygodnich są zdolne do lotu, ale nie potrafią same zdobywać pożywienia, dlatego pozostają uzależnione od rodziców. Młode płaskodziobki nie mają jeszcze typowej czerwonej plamy na gardle.

Ciekawostki

• Chcąc zyskać przychylność samic, samce tańczą przed nimi z rozciągniętymi skrzydłami. W ten sposób wyglądają na dwa razy większe.
• Płaskodziobki składają dość duże jaja, każde ma masę równą 40% wagi samicy.
• Płaskodziobki są łatwe do oswojenia i szybko stają się towarzyszami człowieka, ale ich hodowla jest kłopotliwa. Według informacji z ogrodu zoologicznego w Bronksie w Nowym Jorku, w którym hodowane są płaskodziobki, jeden ptak potrafi zjeść w ciągu dnia ilość pożywienia odpowiadającą połowie jego wagi.

Przypisy

Bibliografia

• „Encyklopedia Zwierząt od A do Z”

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia płaskodziobka kubańskiego w serwisie Flickr

Kubatodi^[2] (Todus multicolor) är en fågel i familjen todier inom ordningen praktfåglar.^[3] Fågeln förekommer i skogar och skogsmark på Kuba och på Isla de la Juventud.^[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.^[1]

Noter

1. ^ [a b] Birdlife International 2012 Todus multicolor Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-02-01.
2. ^ Sveriges ornitologiska förening (2014) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2015-01-01
3. ^ [a b] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2015 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-02-11

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör kubatodi.
  Bilder & media
• Wikispecies har information om Todus multicolor.
  Artförteckning

Todus multicolor là một loài chim trong họ Todidae.^[1]

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Todus multicolor tại Wikispecies

Bài viết liên quan đến Bộ Sả này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.

• x
• t
• s

Иллюстрация Луиса Агассиза Фуэртеса, 1916 год

Научное название — Todus multicolor; птица была впервые описана британским орнитологом Джоном Гульдом в 1837 году^[16][17]. Позднее это же название использовалось в работе французских учёных Альсида Дессалини Д’Орбиньи (1839) и Фредерика де Ла Френе (1847), кубинского натуралиста Хуана Гундлаха (1861). В 1838 году французский натуралист Рене Примевэр Лессон описал три вида тоди, включая кубинского, которому по неизвестной причине дал имя Todus portoricensis^[18].

Первоначальное описание было сделано с экземпляра птицы, полученного в западной части острова. Некоторые учёные на основе небольших различий в расцветке полагают, что птицы с восточной части Кубы представляют другой подвид, однако эта точка зрения в целом не поддерживается. Кроме того, птицы с острова Хувентуд имеют более голубые перья в области сочленовной кости^[19].

Предположительно, остров Куба является первым этапом миграции ископаемого тоди c материка на Антильские острова. Этим, в частности объясняется самое яркое оперение кубинского тоди и его широкая экологическая терпимость. Предположительно, дальше тоди распространились на острова Гаити и Ямайка. На связь кубинского и ямайского видов могут указывать сине-серые перья над ухом у последнего, напоминающие сине-голубые пятна кубинского тоди, в то время как у других видов имеется лишь несколько бледно-серых перьев. Кроме того, эти два вида имеют практически равные ширину клюва и длину тела, а также схожее строение крыла^[20].

Морфологические анализ, в особенности оперение и скелет, а также вокализация тоди, позволяют отнести кубинского тоди к одной группе с ширококлювым и узкоклювым видами, для которых характерны ярко-розовые бока и соответствующие особенности ухаживания. Генетические исследования такое деление не подтверждают^[20].

Примечания