Góralkowate (Procaviidae, czasami pisane Procavidae) – jedyna rodzina współcześnie występujących ssaków z rzędu góralków. Żyją w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Większość z nich jest wielkości kota domowego, od 30 do 70 cm długości. Ważą od 2 do 5 kg. Posiadają krótkie uszy i bardzo mały ogon. Nie kopią nor. Do ich diety należą niskie rośliny, larwy i owady. Góralkowate żyją w koloniach.
Kopalne góralkowate znane są już od eocenu.
O góralkowatych mowa jest w biblijnych księgach Starego Testamentu: Kpł 11,5; Pwt 14,7; Ps 104,18 oraz w Prz 30,26, w których tłumaczeniach na języki indoeuropejskie często mylnie były brane za króliki, borsuki, a nawet jeże.
W Polskim nazewnictwie ssaków świata (2015) przedstawiono następującą systematykę[2]:
W Mammal Species of the World (2005) przedstawiono identyczną systematykę gatunków z tym wyjątkiem, że arbogóralka leśnego nie uznano za odrębny gatunek[3]
Góralkowate (Procaviidae, czasami pisane Procavidae) – jedyna rodzina współcześnie występujących ssaków z rzędu góralków. Żyją w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Większość z nich jest wielkości kota domowego, od 30 do 70 cm długości. Ważą od 2 do 5 kg. Posiadają krótkie uszy i bardzo mały ogon. Nie kopią nor. Do ich diety należą niskie rośliny, larwy i owady. Góralkowate żyją w koloniach.
Kopalne góralkowate znane są już od eocenu.
O góralkowatych mowa jest w biblijnych księgach Starego Testamentu: Kpł 11,5; Pwt 14,7; Ps 104,18 oraz w Prz 30,26, w których tłumaczeniach na języki indoeuropejskie często mylnie były brane za króliki, borsuki, a nawet jeże.