Bocznianka szarawa (Hohenbuehelia grisea (Peck) Singer) – gatunek grzybów z rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae)[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hohenbuehelia, Pleurotaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1825 r. Charles Horton Peck nadając mu nazwę Pleurotus atrocoeruleus var. griseus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1951 r. Rolf Singer, przenosząc go do rodzaju Hohenbuehelia[1].
Nazwę polską zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]
Średnica 0,9-4 cm, kształt półokrągły, wachlarzowaty lub muszelkowaty, z boku kopytkowaty lub płaski. Brzeg nieco ząbkowany, owocnik często prążkowany od prześwitujących blaszek, przy podstawie omszony. Powierzchnia o barwie od jasnoszarej przez szarobrązową do sepiowej. Trzonu brak[4].
Wąskie, przyrośnięte lub zbiegające, o barwie od białawej do żółtawej[4].
O barwie od białawej do żółtawej, z wyraźną galaretowatą warstewką pod skórką. Smak i zapach mączny[4].
Wysyp zarodników biały. Zarodniki o rozmiarach (5-)6-8,5(-9) × 3-4,5 μm, elipsoidalne lub cylindryczne. Cheilocystydy maczugowate lub butelkowate, o rozmiarach 15,5-33 × 5-8,5 μm, czasami czasami zaopatrzone w 1-3 wypustki o rozszerzonych wierzchołkach i rozmiarach 2,5-4,5 × 2-3 μm. Metuloidy żółtawe, o rozmiarach 31-75 (-86) × (-86) x 8-18 μm i ścianach grubości 1,5-8,5 μm[4].
Bocznianka białoszara występuje w Europie i Ameryce Północnej[5]. Na terenie Polski do 2003 r. podano 5 stanowisk[3]. Aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów. Według tego atlasu jest gatunkiem rzadkim i zagrożonym[6].
Występuje w lasach. Saprotrof. Owocniki pojawiają się pojedynczo lub w małych grupkach na martwych gałęziach drzew liściastych, m.in. na brzozach, topolach, wiązach[4].
Bocznianka szarawa (Hohenbuehelia grisea (Peck) Singer) – gatunek grzybów z rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae).
