Bisporella sulfurina (Quél.) S.E. Carp. – gatunek grzybów z rodziny Helotiaceae[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Helotiaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi [1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1880 L. Quélet nadając mu nazwę Helotium sulfurinum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1974 Steven E. Carpenter[1].
Typu apotecjum. Początkowo kuliste i zamknięte, potem podczas wzrostu i dojrzewania przybierają kształt poduszkowaty lub dyskowaty z wklęsłością na środku. Średnica 0,5–1 mm. Powierzchnia hymenialna naga, jasnożółta lub cytrynowa, lekko przeźroczysta. Obrzeże równe, bez włosków. Konsystencja miękka, mięsista. Miąższ żółtawy, smak i zapach niewyraźny[3].
Zarodniki o rozmiarach 8,0–11,0 (13) × 2,0–2,5 μm, wąsko elipsoidalne, czasami zagięte, hialinowe, w stanie dojrzałym z jedną przegrodą, niektóre z gutulami. Worki 8-zarodnikowe, uni lub bitunikowe, nieamyloidalne[3].
Bisporella sulfurina występuje na wielu kontynentach. W Europie występuje w wielu krajach, poza tym odnotowano występowanie w USA, Argentynie, Korei, Japonii i Australii[4]. Występuje również w Polsce[5].
Prawdopodobnie jest częsta, ale pomijana ze względu na niewielkie rozmiary, lub uznawana za dwuzarodniczkę cytrynową (Bisporella citrina)[3].
B. sulfurina rozwija się na starych owocnikach grzybów Pyrenomycetes (według aktualnej klasyfikacji Index Fungorum należą one do klasy Sordariomycetes). Rozpoznać je można po czarnej, cienkiej i skorupiastej plesze (głównie jest to Bispora antennata). Tą cechą różni się od bardzo pospolitej B. citrina, która rozwija się bezpośrednio na drewnie. Ponadto dwuzarodniczka cytrynowa ma większe owocniki (o średnicy do 3 mm). Na starych owocnikach Pyrenomycetes rozwija się także Bisporella pallescens, ale tą łatwo można odróżnić, gdyż nie jest żółta, lecz blada, kremowa[3].
Bisporella sulfurina (Quél.) S.E. Carp. – gatunek grzybów z rodziny Helotiaceae.
