Multimedia w Wikimedia Commons Maranta (Marantaa) − rodzaj wiecznie zielonych roślin z rodziny marantowatych. Należą do niego 32 gatunki występujące na kontynentach amerykańskich od południowego Meksyku po północną Argentynę[3]. Nazwa rodzaju upamiętnia weneckiego lekarza i botanika Bartolomea Maranti z XVI wieku[3].
Byliny płożące, pnące się lub prosto wzniesione osiągające do 1,5 m wysokości, zwykle z organami nadziemnymi zamierającymi w porze suchej, którą spędzają w postaci kłącza. Kłącza u niektórych gatunków zgrubiałe, zawierają skrobię. Z kłącza wyrastają łodygi nierozgałęzione lub rozgałęzione, z liśćmi łodygowymi i zwykle z liśćmi odziomkowymi. Blaszka liściowa owalna lub eliptyczna. Na pędach wyrasta od 2 do kilku kłosowatych, nierozgałęzionych kwiatostanów. Kwiaty są samopylne. Mają białe płatki korony i trwałe, zielone działki kielicha o długości do 5 mm. Płatki korony są zrośnięte w gardziel o długości do 12–14 mm. Owocem są jednonasienne torebki[3].
Klad okrytonasienne, klad jednoliścienne (monocots), rząd imbirowce (Zingiberales), rodzina marantowate (Marantaceae)[1].
Niektóre gatunki są uprawiane jako rośliny ozdobne, w Polsce jako rośliny pokojowe.
Gatunki marant uprawiane jako rośliny doniczkowe najlepiej rosną w miejscach półcienistych - duża ilość światła sprawia, że ich liście blakną. Rośliny te preferują wilgotne i ciepłe powietrze, jak również wilgotne podłoże. Dlatego też, maranty trzeba podlewać dość obficie, a w okresie letnim dodatkowo zraszać wodą. Nawozi się je od kwietnia do września w dwutygodniowych odstępach, pamiętając by stężenie roztworu było o połowę mniejsze niż dawka zalecana przez producenta[5].
Maranta (Marantaa) − rodzaj wiecznie zielonych roślin z rodziny marantowatych. Należą do niego 32 gatunki występujące na kontynentach amerykańskich od południowego Meksyku po północną Argentynę. Nazwa rodzaju upamiętnia weneckiego lekarza i botanika Bartolomea Maranti z XVI wieku.
