Callistomys pictus és una espècie de rosegador de la família de les rates espinoses. És endèmic de l'est del Brasil. El seu hàbitat natural són les plantacions de cacau, on s'alimenta de les fulles d'aquesta planta. Abans d'associar-se amb els humans, probablement vivia als boscos. Aquesta espècie està en perill a causa de la desforestació, la caça i la fragmentació del seu hàbitat.[1]
Actualment es considera que Callistomys és un gènere monotípic. Tanmateix, se n'han trobat fòssils que podrien pertànyer a una segona espècie del grup, tot i que encara no hi ha proves fefaents que es tracti d'una espècie diferent de C. pictus.[2]
Callistomys pictus és una espècie de rosegador de la família de les rates espinoses. És endèmic de l'est del Brasil. El seu hàbitat natural són les plantacions de cacau, on s'alimenta de les fulles d'aquesta planta. Abans d'associar-se amb els humans, probablement vivia als boscos. Aquesta espècie està en perill a causa de la desforestació, la caça i la fragmentació del seu hàbitat.
Actualment es considera que Callistomys és un gènere monotípic. Tanmateix, se n'han trobat fòssils que podrien pertànyer a una segona espècie del grup, tot i que encara no hi ha proves fefaents que es tracti d'una espècie diferent de C. pictus.
Die Gezeichnete Baumstachelratte (Callistomys pictus) ist ein Nagetier in der Familie der Stachelratten, das in Südamerika vorkommt. Sie wird seit 1998 als einzige Art in der Gattung Callistomys geführt.[1]
Vor Einführung der Gattung Callistomys war der taxonomische Status des Tieres unklar. Es wurde von verschiedenen Autoren in verschiedenen Gattungen der Stachelratten gelistet. Der wissenschaftliche Name der neuen Gattung ist aus den griechischen Wörtern καλός (kalós) für schön und μῦς (mûs) für Maus gebildet. Das Artepitheton ist lateinisch und bedeutet gefärbt.[2]
Laut einer Studie von 2014 ist die Gezeichnete Baumstachelratte näher mit der Biberratte (Myocastor coypus) als mit anderen Stachelratten verwandt. Die beiden Arten bilden eine Klade in der Tribus Myocastorini innerhalb der Unterfamilie der Eigentlichen Stachelratten (Echimyinae).[3]
Zur neu gebildeten Gattung Callistomys zählt eine ausgestorbene Art, Callistomys villosus, die anfänglich der jetzt aufgelösten Gattung Lasiuromys zugerechnet wurde. Lasiuromys ist ein Synonym der Bürstenschwanzratten (Isothrix).[2]
Der zweite Teil des deutschen Trivialnamens bezieht sich auf die ursprünglich vermutete Zugehörigkeit zu den Baumstachelratten (Diplomys) – es sind jedoch keine Stacheln im Fell eingemischt. Das lange und dichte Fell der Oberseite besteht aus weichen Haaren, die nahe der Wurzel braun sind, während der äußere Abschnitt eine schwarze oder weiße Farbe besitzt. Die Haare mit schwarzer Spitze bilden eine sattelförmige deutlich abgegrenzte Zeichnung von den Schultern bis zum Hinterteil. An den übrigen Bereichen des Rumpfes haben die Haare weiße Spitzen. Ein weiterer schwarzer Fleck befindet sich auf der Kopfoberseite. Der vordere Bereich des Schwanzes ist oberseits schwarz, worauf ein kurze weiße Spitze folgt. Die Unterseite des Schwanzes ist gelblich. Die Gezeichnete Baumstachelratte besitzt lange schmale Vibrissen, welche die Schultern erreichen, soweit sie nach hinten gebogen werden.[2]
Mit einer Kopfrumpflänge von 25,0 bis 29,5 cm und einer Schwanzlänge von 27,3 bis 32,5 cm ist die Art deutlich kleiner als der Sumpfbiber. Die Hinterfüße sind 4,3 bis 4,7 cm lang und die erreichen eine Länge von etwa 1,6 cm.[2]
Die Art lebt im Osten des Bundesstaates Bahia in Brasilien in der Nähe des Atlantiks. Sie bewohnt tropische Regenwälder im Flachland und besucht gelegentlich Kakao-Pflanzungen.[4]
Mit 13 bekannten Exemplaren zum Jahr 2016 ist die Art sehr selten. Zusätzlich ist ihr Bestand bedroht, wenn Wälder zu Landwirtschaftsflächen und Verkehrswegen umgewandelt werden. Die genaue Populationsgröße ist nicht bekannt, doch es wird angenommen, dass diese abnimmt. Die IUCN listet die Gezeichnete Baumstachelratte als stark gefährdet (Endangered).[4]
Die Gezeichnete Baumstachelratte (Callistomys pictus) ist ein Nagetier in der Familie der Stachelratten, das in Südamerika vorkommt. Sie wird seit 1998 als einzige Art in der Gattung Callistomys geführt.
The painted tree-rat (Callistomys pictus) is a species of spiny rat from Brazil, restricted to north-eastern Bahia in eastern Brazil. It is the only species in the genus Callistomys.
With a total length of ca. 30 cm (12 in), it is a relatively large species of spiny rat. It is white with a strongly contrasting glossy-black cap, back and band down towards its forelimbs. Its long fur is dense and coarse, but not spiny, as in some other members of its family. Specimens often have brown (rather than black) markings, but as far as it is known this is caused by fading and does not occur in the living animals.
Owing to its striking black-and-white pelage, it is virtually unmistakable, but could perhaps be confused with a hairy dwarf porcupine (Coendou spp.) – all of which have spines and lack the distinctive pattern of the painted tree-rat.
The painted tree-rat is found in the Atlantic forest. It also occurs in cocoa plantations where some native trees remain. As far as known, it is nocturnal.
The painted tree-rat has been placed in different genera: Nelomys, Loncheres, or Isothrix.[5] However, analyses of DNA and protein characters showed that the genus Callistomys is the sister group to the genus Myocastor (coypus or nutrias).[6][7] In turn, these two taxa share evolutionary affinities with other Myocastorini genera: Proechimys and Hoplomys (armored rats) on the one hand, and Thrichomys on the other hand.
Genus-level cladogram of the Myocastorini.Callistomys (painted tree-rat)
The cladogram has been reconstructed from mitochondrial and nuclear DNA characters.[8][9][10][6][11][12][7]The painted tree-rat is currently listed as Endangered by the IUCN because of its fragmented distribution, its continuing decline and the quality of its habitat. An outlying record was not included in the assessment.[1]
The painted tree-rat (Callistomys pictus) is a species of spiny rat from Brazil, restricted to north-eastern Bahia in eastern Brazil. It is the only species in the genus Callistomys.
Callistomys pictus es una especie de rata de Brasil y es la única del género Callistomys.
Esta especie suele encontrarse en la mata atlántica.
Callistomys pictus Callistomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Echimyinae azpifamilia eta Echimyidae familian sailkatuta dago.
Callistomys pictus Callistomys generoko animalia da. Karraskarien barruko Echimyinae azpifamilia eta Echimyidae familian sailkatuta dago.
Callistomys pictus est un petit rongeur de la famille des Echimyidae. C'est l'unique espèce connue du genre monotypique Callistomys. D'après l'Union internationale pour la conservation de la nature (IUCN), ce rongeur est en danger de disparition[1].
Cette espèce a été décrite pour la première fois en 1841 par le zoologiste et un paléontologue suisse François Jules Pictet de La Rive (1809-1872) et le genre par la zoologiste uruguayenne Louise Emmons (née en 1943), bien plus tard, en 1998.
Callistomys pictus est un petit rongeur de la famille des Echimyidae. C'est l'unique espèce connue du genre monotypique Callistomys. D'après l'Union internationale pour la conservation de la nature (IUCN), ce rongeur est en danger de disparition.
Cette espèce a été décrite pour la première fois en 1841 par le zoologiste et un paléontologue suisse François Jules Pictet de La Rive (1809-1872) et le genre par la zoologiste uruguayenne Louise Emmons (née en 1943), bien plus tard, en 1998.
Callistomys pictus (Pictet, 1841) è un roditore della famiglia degli Echimiidi, unica specie del genere Callistomys (Emmons & Vucetich, 1998), endemico del Brasile.[1][2]
Roditore di grandi dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 250 e 295 mm, la lunghezza della coda tra 273 e 325 mm, la lunghezza del piede tra 43 e 54 mm, la lunghezza delle orecchie tra 16 e 18 mm e un peso fino a 480 g.[3]
Il cranio è stretto e presenta un rostro corto e sottile e una bolla timpanica rigonfia. I denti masticatori hanno tre radici ciascuno, la corona è elevata internamente e più bassa esternamente a causa della sua inclinatura verso l'esterno. Gli incisivi inferiori sono robusti e fortemente ricurvi.
Sono caratterizzati dalla seguente formula dentaria:
3 1 0 1 1 0 1 3 3 1 0 1 1 0 1 3 Totale: 20 1.Incisivi; 2.Canini; 3.Premolari; 4.Molari;La pelliccia è lunga e densa, il colore generale del corpo è biancastro con la base dei peli brunastra, una larga fascia dorsale nero lucida si estende dalle spalle fino alla base della coda e una macchia nera romboidale è presente tra la nuca e la zona tra gli occhi. Le orecchie sono piccole e poco visibili. Le vibrisse sono sottili. Gli arti posteriori e i piedi sono tozzi e larghi, le dita sono allungate. La coda è più lunga della testa e del corpo, è nera alla base, con l'estremità superiore bianca e quella inferiore giallo dorata, è ricoperta densamente di corti peli schiacciati su di essa. Le femmine hanno due paia di mammelle laterali. Il cariotipo è 2n=42 FN=76.
È una specie arboricola.
Questa specie è conosciuta soltanto in tre municipalità lungo le coste atlantiche dello stato brasiliano di Bahia.
Vive nelle foreste pluviali sempreverdi atlantiche e talvolta in piantagioni di cacao.
La IUCN Red List, considerato l'areale inferiore a 5.000 km², la sua distribuzione seriamente frammentata e il continuo declino nell'estensione e nella qualità del proprio habitat, classifica C.pictus come specie in pericolo (EN).[1] È localmente cacciato per la sua carne.
Callistomys pictus (Pictet, 1841) è un roditore della famiglia degli Echimiidi, unica specie del genere Callistomys (Emmons & Vucetich, 1998), endemico del Brasile.
Callistomys pictus is een zoogdier uit de familie van de stekelratten (Echimyidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pictet in 1841.
De soort komt voor in Brazilië.
Bronnen, noten en/of referentiesCallistomys pictus is een zoogdier uit de familie van de stekelratten (Echimyidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pictet in 1841.
O rato-do-cacau (nome cientifico: Callistomys pictus), conhecido também como saruê-beju, é uma espécie de roedor da família Echimydae que é endêmica no Brasil, na Mata Atlântica, em um âmbito privado, ou seja, que é mais restrito na Bahia. Seus registros estão restritos a Ilhéus, Itabuna, Barro Preto, Camacan e Elísio Medrado.[2] Outro fato observado, é que mediante aos relatos dos indivíduos de Ilhéus, o C. pictus é mais avistado nas plantações de cacau. No que se refere ao seu gênero, é o único ser representante vivo, sendo que o mesmo é um roedor equimídeo arborícola.[3]
O rato-do-cacau é branco, com uma touca preta brilhante, ocasionalmente confundido com o porco-espinho anão peludo. Possui uma pelagem longa, densa e grossa, porém não espinhoso, como em alguns outros membros de sua família. Esse animal tem cabelos macios sendo que as cores que compõe ele são o preto, o castanho e o branco.[4] Tem um tamanho relativamente grande, sendo que se colocado na observação do seu comprimento a cauda, ele chega a ter de 52cm a 61cm.[5]
O animal já citado, mediante a ideologias dos cientistas, é muito difícil de ser visto, uma vez que a atração através de alimentos não funciona com esse roedor. Além disso, também seguindo parâmetros dos pesquisadores, indivíduos do sexo feminino do ser vivo representado reproduzem apenas uma vez por ano.[5] Por fim, é imprescindível ressaltar que esse roedor passa por um grande risco de extinção, sendo necessário locais de conservação para ajudar a preservar a espécie.[2]
O rato-do-cacau já pertenceu a diferentes gêneros: Nelomys, Loncheres e Isothrix.[6] Entretanto, análises de caracteres de DNA e proteínas mostraram que o gênero Callistomys está interligado tanto com o Myocastor, que possui o nome mais conhecido como ratão-do-banhado semi-aquático, existente na América do Sul, quanto com Proechimys o qual é denominado como rato-do-espinho terrestre que encontra-se na Amazônia. Além disso, nota-se na parte central da América do Sul a presença do Thrichomys, o qual está também interligado com o clado anterior citado. Todavia, afirma-se que mesmo com essa ligação entre os grupos, fatores relevantes da vida desses seres são divergentes entre si, sendo que também é afirmado que o saruê-beju não possui muita afinidade com os aspectos presentes nos outros equimídeos arborícolas. Em vista disso, observa-se que o gênero do rato-do-cacau está integrado na subfamília Echimyinae, a qual engloba os arborícolas presentes na América do Sul e na América Central em várias áreas florestais.[7]
Através do DNA do roedor, alguns estudiosos decidiram pesquisar sobre a filogenia molecular do animal. Dessa forma, R. Moura pegou na cidade de Ilhéus, na Bahia, um C. pictus do sexo feminino, a qual se encontrava na Fazenda Norma, e esperou a mesma morrer para assim iniciar o estudo. Posteriormente, através do protocolo de sal de retirada do DNA, proposta por Bruford et al. em 1992, foi retirado o material genético do rato-do-cacau para pesquisar acerca da filogenia. Sob essa ótica, foi utilizado 4 genes, dentre eles o gene ativador da recombinase, conhecida como RAG1 e o mitocondrial citocromo b, denominado CitB. Depois de todo processo realizado, inclusive do aumento dos fragmentos a partir da clonagem in vitro pela Reação em Cadeia da Polimerase, chegou-se a conclusão de que há uma certa politomia, sendo que em uma rede filogenética, o Callistomys, o Myocastor e o Proechimys possui origens iguais, enquanto que o Thrichomys interliga-se de um modo mais distante com os gêneros citados, mesmo assim são irmãos. Já os outros gêneros presentes na pesquisa, como o Trinomys e o Isothrix, estão bem afastados, mesmo assim ocorre formação entre esses roedores de vários grupos de organismos que são originados de um ancestral comum.[7]
Echimyidae possui três principais clados, sendo eles compostos de animais arborícolas terrestres, semi-aquáticos, escansoriais e semi-fossoriais. Contudo, percebe-se que entre os equimídeos há uma intensa divergência em seus aspectos, sendo que alguns estudiosos acreditam que tal fato ocorre devido a diferentes ocupações nas esferas geográficas, as suas estruturas divergentes e por fim o nascimento dos arborícolas advindos do processo evolutivo conhecido como irradiação adaptativa. Sendo assim, Callistomys tem um ancestral comum com outros equimídeos arborícolas, todavia, ele está incorporado com os gêneros do ambiente tanto terrestre quanto semi-aquático, afirmando que o mesmo possui um ancestral comum mais recente e alguns descendentes desse ancestral, ou seja, são parafiléticos. Outro fato importante, é que esse gênero tem algumas vertentes interligadas com a subfamília Eumysopinae e a já citada Echimyinae.[7]
Sob uma segunda ótica, percebe-se que cada um dos gêneros que são interligados ao Callistomys, possuem divergências no modo de vida, haja vista que esse é arborícola, o Myocastor é semi-aquático, o Proechimys é terrestre sendo que vive em lugares de baixas altitudes da floresta da Amazônia, e por fim, tem o Thrichomys que também é terrestre mas habita locais secos. Desse modo, é perceptível que certamente nos primórdios, essas linhagens tivessem habitado locais mais próximos, isso antes da diferenciação do clado que perdurou por 15 milhões de anos.[7]
Mediante aos fatos propostos, é notório que há muita dificuldade na coleta de dados que envolvem a filogenia molecular devido a essa diversificação da vivência proposta e também porque existe pouco táxons fósseis, sendo que um exemplo seria o Maruchito e o Tramyocastor, que são próximos do Callistomys, porém extintos.[7]
O rato-do-cacau possui um cariótipo de 2n=42, sendo que é constituído de 18 pares de autossomos submetacêntrico, ou seja, o centrômero não está localizado perfeitamente no meio do cromossomo. Dessa forma, nota-se que seus tamanhos descendem, enquanto que os dois pares 17 e 19, são obtentores de cromossomos acrocêntricos, os quais o centrômero encontram-se na parte extrema dos braços dos cromossomos, além de que nesse caso os comprimentos são menores. No que tange ao tamanho dos cromossomos X e Y são pequeno e médio, além de que enquadram na definição de acrocêntrico. Por fim, percebe-se que tanto alguns cromossomos sexuais, quanto alguns pares de autossomos, são compostos por uma pequena quantidade de heterocromatina nos campos pericentroméricos.[8]
O rato-do-cacau possui mãos e pés curtos, todavia, são largos. Além disso, nota-se que sua pelagem é preta concatenada com um corpo de cor branca, normalmente monocromáticos[8] sendo que sua cauda, constituída pela cor preta e branca, possui muito pelo.[4] Ainda referente a esse último aspecto, animais da família Echimyidae possuem esse membro maior que seu corpo, além de que ela é composta na parte de cima pelo pigmento preto, enquanto que na parte mais distal é branco. Especificando mais sobre suas cores, na região dorsal, ou seja, das costas desse roedor tem uma mancha preta que parte da cauda até a cabeça, sendo que no campo lateral, essa cor alcança da região do peito até a metade do corpo, excluindo a parte ventral dessa coloração. Já acerca do âmbito ventral, é constituído de pelos brancos concatenados ao cinza. Partindo para a região facial, encontra-se tanto abaixo dos olhos quanto atrás das orelhas manchas escuras. Por fim, sobre as patas do animal referido, é obtentora de pelos claros na região superficial.[9]
O crânio do roedor possui um tamanho extenso além de que seus aspectos contribuem para o mesmo ser mais resistente. Outrossim, no que tange tanto ao ramo nasal quanto a parte rostral, ou seja, a frente do crânio do animal são de dimensões largas, sendo que os âmbitos os quais ficam em cima das orbitais são tampados por asas presente no campo lateral do frontal. Além disso, na parte do incisivo há orifícios também chamados de buracos que são extensos, os quais estão compostos por pré-maxilares, ou seja, que ficam antes da maxila, que formam também a divisão ou septo do forame incisivo que não apenas são espaçosos como também possuem um comprimento maior. No que tange ao zigoma, a qual é um osso que está presente na formação das “maçãs do rosto” em humanos, no rato-do-cacau, obtém um formato circular o qual é constituído pelo osso esquamosal, sendo que esse também cobre o osso petroso, que está inserido no osso temporal e possui diversas estruturas. Ademais, no que refere-se ao local que possui o palatino, a sua forma tem um diâmetro pequeno, todavia é de comprimento longo e retangular. Já a parte do osso alisfenóide é de uma grande amplitude, além de que o canal que passa pelo mesmo não é diferenciado. Acerca dos forames existentes no roedor, há uma abertura no canal transverso, há o forame oval, que em questão de comprimento é mediano além de que por entre as covas existentes que a veia maxilar atravessa. Por fim, é notório que o crânio do C.pictus, é composto por um pequeno estiliforme que interliga-se com bolhas mais inchadas e que são circulares.[4]
O rato-do-cacau é um roedor encontrado em troncos ocos e ocasionalmente em bromélias nos fragmentos de florestas do sul da Bahia e em cabrucas, a qual é composto por cacaueiros e outra diversidade de plantas. Normalmente, sai a noite para procurar seus alimento, como as folhas e os frutos por exemplo, ou seja, ele é fortemente frugívoro, contudo, caso perceba alguma ameaça o mesmo volta a se esconder tanto em bromélias quanto nas regiões ocas de árvores.[5] Além disso, afirma-se que esse roedor tem sua moradia em floresta ombrófilas, tanto densa quanto mista, sendo que provavelmente esse animal está concatenado com a Mata dos Tabuleiros.[8]
A ascendência, ou seja, o crescimento da economia da Bahia dependia intensamente do cacau, todavia, devido alguns problemas advindos da baixa dos preços desse produto, a expansão da doença propiciada pelo fungo Crinipellis perniciosa, conhecida como "vassoura-de-bruxa", a qual delimitou o cultivo de cacau no que tange a manutenção de sombreamento das emergentes além de alguns pontos referentes ao clima, decresceu a atividade cacaueira. Dessa forma, âmbitos que antes eram compostos de lavouras transformaram-se em pastagens, sendo que remanescentes da Mata Atlântica foram destruídas. Sob essa ótica, percebe-se que essa desestruturação ambiental cooperou com o aumento da extinção de várias espécies no sudeste baiano, incluindo tanto o rato-do-cacau quanto a preguiça-de-coleira, por exemplo.[2] Dessa forma, o rato-do-cacau está desaparecendo justamente pelo fato da destruição das florestas, uma vez que é notável que esse animal vive em partes cacaueiras no sul da Bahia. Outro fator a ser observado, é que as ações antrópicas, como a construção de obras públicas contribuiu com o declínio do animal.[8]
O seruê-beju está passando por uma problemática denominada como extinção, isso de acordo com a International Union for Conservation of Nature and Natural Resources, IUCN, portanto sendo ideal a existência de unidades de conservação.[7] Dessa forma, o C.pictus, está inserido na Reserva particular do patrimônio natural (RPPN) Serra Bonita, além de que é estimado que ele encontra-se também em outras unidades de conservação como Refúgio de Vida Selvagem de Una e APA da Lagoa Encantada e Rio Almada, contudo, é necessário mais estudos sobre esse fator.[8]
No que refere-se ao conhecimento de fatores que expliquem firmemente acerca do rato-do-cacau, há uma certa dificuldade, uma vez que existe uma pequena rede de informação sobre o animal. Dessa forma, nota-se que sua distribuição espacial esta limitado a Ilhéus, Elísio Medrado, Itabuna e Camacan. Todavia, informações pautadas na coleta de espécies por Auguste de Meuron, foi proporcionado a ideia de que o roedor referido habita também Salvador, sendo que os espécimes apreendidos por ele, encontram-se no Museum d’Histoire Naturelle du Neuchatel, na Suiça. Além disso, é notável que em um período anterior, o C. pictus possuía moradia em mais locais, haja vista que em Minas Gerais fora achado restos de evidências do mesmo.[8]
Ocorreu uma pesquisa que está relacionada com algumas instituições, dentre elas o Museu Nacional Rio de Janeiro (MNRJ) e a Universidade Estadual de Santa Cruz (UESC) sendo que foi usado alguns seres que estavam presentes nos museus. Dessa forma, afirma-se que os aspectos obtidos nas pesquisas estão pautados não apenas nas palavras dos moradores como também por observações de modo direto, sendo que o âmbito de estudo utilizado foi Ilhéus, na Bahia. Primeiramente, é importante ressaltar que o rato-do-cacau encontrado por naturalistas europeus, incluindo o Maximilian zu Wied Neuwied e o Francisco Agostinho Gomes, que estiveram no estado baiano no século XIX, não foram localizados no museu da Europa, enfatizando uma diminuta precisão de informações dos espécimes conservados nos países do exterior, já no Brasil é perceptível que as espécies que estão em um processo de conservação estão em seis instituições, com um total de 13 seres. Posteriormente, afirma-se que o fato do saruê-beju começar a passar por um determinado extermínio através do envenenamento, os estudiosos do Centro de Pesquisas do Cacau, CEPLAC priorizou esse animal, propiciando um conhecimento mais concreto sobre a distribuição do rato-do-cacau, inferindo nas investigações que o animal faz-se presente tanto em Ilhéus, no CEPLAC e na fazenda Santa Maria, quanto em Elísio Medrado e Lomanto Junior, além de ser avistado perto da vila de Rio do Braço, em Lavapés e na fazenda Almada. Apenas como uma curiosidade, os indivíduos que habitam Rio do Braço, por vezes utilizam o roedor como uma parte da nutrição do corpo.[2]
Sobre a vida diária do rato-do-cacau ainda há poucos estudos, sendo que pelo que sabe-se, esse roedor é solitário e poucos indivíduos são existentes. Observando os Echimyidae, de uma maneira menos aprofundada, uma vez que provavelmente alguns fatores se enquadram no C. pictus, eles mantêm constância na densidade da população durante o percorrer temporal, possuem poucos filhotes, e passam por competições tanto intraespecífica, que é quando indivíduos da mesma espécie lutam por recursos naturais em um determinado lugar, quanto interespecífica, a qual diferentes espécies competem por algo.[8] Outro aspecto a ser observado, é que esses roedores estão distribuídos em diversos âmbitos, como na Caatinga, na Mata Atlântica, no Cerrado, na Amazônia, dentre outros lugares.[7]
|nome=
at position 5 (ajuda)https://repositorio.ufes.br/handle/10/1231 O rato-do-cacau (nome cientifico: Callistomys pictus), conhecido também como saruê-beju, é uma espécie de roedor da família Echimydae que é endêmica no Brasil, na Mata Atlântica, em um âmbito privado, ou seja, que é mais restrito na Bahia. Seus registros estão restritos a Ilhéus, Itabuna, Barro Preto, Camacan e Elísio Medrado. Outro fato observado, é que mediante aos relatos dos indivíduos de Ilhéus, o C. pictus é mais avistado nas plantações de cacau. No que se refere ao seu gênero, é o único ser representante vivo, sendo que o mesmo é um roedor equimídeo arborícola.
O rato-do-cacau é branco, com uma touca preta brilhante, ocasionalmente confundido com o porco-espinho anão peludo. Possui uma pelagem longa, densa e grossa, porém não espinhoso, como em alguns outros membros de sua família. Esse animal tem cabelos macios sendo que as cores que compõe ele são o preto, o castanho e o branco. Tem um tamanho relativamente grande, sendo que se colocado na observação do seu comprimento a cauda, ele chega a ter de 52cm a 61cm.
O animal já citado, mediante a ideologias dos cientistas, é muito difícil de ser visto, uma vez que a atração através de alimentos não funciona com esse roedor. Além disso, também seguindo parâmetros dos pesquisadores, indivíduos do sexo feminino do ser vivo representado reproduzem apenas uma vez por ano. Por fim, é imprescindível ressaltar que esse roedor passa por um grande risco de extinção, sendo necessário locais de conservação para ajudar a preservar a espécie.
Callistomys pictus[2] är en däggdjursart som först beskrevs av Francois Jules Pictet de la Rive 1841. Callistomys pictus är ensam i släktet Callistomys som ingår i familjen lansråttor.[3][4] Inga underarter finns listade i Catalogue of Life.[3] Före 1998 infogades arten i olika andra släkten inom familjen lansråttor. Släktets vetenskapliga namn är sammansatt av de grekiska orden callisto (snygg) och mys (mus).[5]
Enligt en genetisk studie från 2014 är arten närmare släkt med sumpbävern (Myocastor coypus) än med andra lansråttor. Därför borde sumpbävern ingå i familjen lansråttor.[6]
Denna gnagare förekommer i östra Brasilien i delstaten Bahia vid Atlanten. Arten lever främst i områden där kakaoträd odlas och den äter trädens blad. Troligen vistades den ursprungligen i regnskogar i låglandet.[1]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 25,0 till 29,5 cm och en svanslängd av 27,3 till 32,5 cm. Bakfötterna är 4,3 till 4,7 cm långa och öronen är cirka 1,6 cm stora.[5] Callistomys pictus ingår i familjen lansråttor men den saknar styva hår eller taggar. Håren är däremot långa samt mjuka och pälsen är tät. På ovansidan är håren nära roten brun och resten är vit eller svart. Det svarta området finns på axlarna och fram till stjärten och liknar en sadel. Alla andra delar av ovansidan samt undersidan är vita och det finns en tydlig gräns mellan dessa områden. Ett annat svart område förekommer på huvudets topp. Svart päls täcker svansens övre del nära bålen och ett avsnitt vid svansspetsen är ovanpå vit. Svansens undersida har en gulaktig färg. Arten har långa och smala morrhår som når axlarna när en människa böjer de bakåt.[5]
Det nya släktet etablerades huvudsakligen på grund av avvikande detaljer av kraniet och tänderna. Enligt samma studie bör även en utdöd art ingå i släktet Callistomys som ursprungligen blev beskriven av Winge 1888 som Lasiuromys villosus. Nu levande arter som tidigare ingick i Lasiuromys flyttades till släktet Isothrix.[5]
Beståndet hotas av skogsavverkningar när odlingsmark eller trafikstråk etableras. Fram till 2016 var bara 13 exemplar kända. Populationens storlek är inte känd men det antas att beståndet minskar. Därför och på grund av det begränsade utbredningsområdet listas Callistomys pictus av IUCN som starkt hotad (EN).[1]
Callistomys pictus är en däggdjursart som först beskrevs av Francois Jules Pictet de la Rive 1841. Callistomys pictus är ensam i släktet Callistomys som ingår i familjen lansråttor. Inga underarter finns listade i Catalogue of Life. Före 1998 infogades arten i olika andra släkten inom familjen lansråttor. Släktets vetenskapliga namn är sammansatt av de grekiska orden callisto (snygg) och mys (mus).
Enligt en genetisk studie från 2014 är arten närmare släkt med sumpbävern (Myocastor coypus) än med andra lansråttor. Därför borde sumpbävern ingå i familjen lansråttor.
Деревний щур барвистий (Callistomys pictus) — вид гризунів родини Голчастих щурів, що зустрічається в східній частині Бразилії. Місцеві жителі говорять, що він був досить поширений в минулому, останнім часом рідкісний. Цей вид живе на плантаціях какао, споживаючи листя какао, але, ймовірно, dsy був жителем лісу.
Великий, адаптований для лазіння по деревам гризун із м'яким хутром з примітним чорно-білим малюнком. Хвіст повністю покритий волоссям. Покривне волосся рідке, підшерстя щільне й хвилясте. Є дві пари бічних молочних залоз. Довжина голови й тіла: від 250 до 295 мм, хвоста від 273 до 325 мм, вага від 267,6 до 480 грамів.
Деревний щур барвистий (Callistomys pictus) — вид гризунів родини Голчастих щурів, що зустрічається в східній частині Бразилії. Місцеві жителі говорять, що він був досить поширений в минулому, останнім часом рідкісний. Цей вид живе на плантаціях какао, споживаючи листя какао, але, ймовірно, dsy був жителем лісу.
Callistomys pictus là một loài động vật có vú trong họ Echimyidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Pictet mô tả năm 1841.[2]
Callistomys pictus là một loài động vật có vú trong họ Echimyidae, bộ Gặm nhấm. Loài này được Pictet mô tả năm 1841.
오색나무쥐(Callistomys pictus)는 가시쥐과에 속하는 남아메리카 설치류다. 오색나무쥐속(Callistomys)의 유일종이다. 브라질에서 발견된다.[2] 근연종이 없는 것으로 보이며, 붓꼬리쥐속 또는 덜하지만 가시나무쥐속으로 분류되기도 한다.
전체 몸길이는 약 30cm이고 가시쥐류 중에서 비교적 큰 종이다. 몸의 털은 희고, 광택이 나는 검은 머리와 등 그리고 앞발 쪽으로 내려 가는 줄무늬가 강한 대비를 이룬다. 촘촘하고 거칠며 긴 털을 갖고 있지만, 가시쥐과의 다른 종들처럼 가시 형태는 아니다. 표본은 종종 (검은색 보다는 오히려) 갈색 반점을 갖고 있지만, 알려져 있는 한 쇠퇴하는 특징이며 현존하는 종에서는 발견되지 않는다.
눈에 띄는 흑백 털 때문에 사실상 틀림없지만 털난쟁이호저와 혼동을 일으킬 수 있다. 모두 가시를 갖고 있으며, 오색나무쥐의 독특한 모양은 없다.
다음은 가시쥐과(아메리카가시쥐과)의 계통 분류이다.[3]
가시쥐과 뉴트리아족대상림에서 발견된다. 카카오 농장에서도 일부 토착 종이 남아 있다. 지금까지 알려진 바로는 야행성 동물이다.
브라질 동부의 바이아주 북부-동부 지역에 제한적으로 분포한다.
오색나무쥐는 파편화된 분포 지역과 개체수가 감소하고 서식지의 질이 나빠지고 있기 때문에 국제 자연 보전 연맹(IUCN)이 멸종위기종으로 분류하고 있다. 외부 기록은 평가에 포함되지 않았다.[1]