Multimedia w Wikimedia Commons Kukawik namorzynowy (Coccyzus minor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kukułkowatych, podrodziny kukułek. Zasiedla Florydę, Amerykę Centralną, w tym wyspy Morza Karaibskiego, oraz część wybrzeży Ameryki Południowej. Niezagrożony wyginięciem.
Gatunek opisał po raz pierwszy Johann Friedrich Gmelin pod nazwą Cuculus minor w roku 1788. Holotyp pochodził z Kajenny. Tworzy nadgatunek z kukawikiem rdzawoskrzydłym (C. ferrugineus), oba gatunki były niegdyś uznawane za konspecyficzne (należące do jednego, tego samego gatunku). Dawniej wyróżniano 13 podgatunków kukawika namorzynowego, jednak wszystkie były opisywane na podstawie małej ilości danych[3]. Gatunek uznawany jest obecnie za monotypowy[4].
Długość ciała wynosi 31-34 cm[5]. Skrzydło mierzy około 13,3 cm[6], rozpiętość skrzydeł wynosi 38-43 cm. Masa ciała waha się między 62 a 102 g. U kukawika namorzynowego występuje polimorfizm. U dorosłego samca wierzch ciała ciemnoszary, z brązowymi lotkami stopniowanym ogonem o czarnych sterówkach z białymi zakończeniami. U formy jasnej broda i gardło białawe, dalej na spodzie ciała przechodzące w barwę płową. U formy ciemnej spód ciała kasztanowocynamonowy, a wierzch ciała ciemniejszy. Niezależnie od formy obecna jest czarna „maska”, biegnąca przez kantarek i oko aż do pokryw usznych. Dziób nieco zagięty, górna szczęka ciemnoszara, dolna żółtopomarańczowa. Tęczówka brązowa. Występuje wąska obrączka oczna o barwie szarej lub żółtej. Nogi i stopy szare[5].
Zasięg występowania rozciąga się od Florydy, Bahamów, Wielkich i Małych Antyli oraz południowego Meksyku (Sinaloa i Tamaulipas po Yucatán i Oaxaca), poprzez Amerykę Środkową po Kolumbię i wschodnią część ujścia Amazonki[3].
Środowisko życia stanowią głównie namorzyny, także estuaria, bagna, nadbrzeżne zarośla, suche zarośla i niezbyt zwarte lasy liściaste strefy tropikalnej. Kukawik namorzynowy występuje głównie na poziomie morza, rzadko do 1300 m n.p.m.[5]
Na pożywienie składają się głównie owady, łowione z wyeksponowanej gałęzi; niekiedy szuka zdobyczy na ziemi. Zjada również owoce i jagody. Gatunek osiadły, jedynie populacja z Florydy zimuje na południu i powraca z marcu. Nie jest znana forma zalotów, prawdopodobnie mają w nich rolę białe plamy na końcach sterówek. Najczęściej odzywa się niskim gawk gawk gawk gawk gauk gauk, czasem także pojedynczym łit. Kukawik namorzynowy to gatunek skryty i zwykle ukrywający się w roślinności.
Okres lęgowy zmienia się w zależności od regionu. Monogamiczny, gniazduje samotnie, niekiedy w małych koloniach. Gniazdo stanowi niemal płaska, luźna platforma z patyków i liści, umieszczona 2-3 m nad wodą. W lęgu 2-3 jasnoniebieskie jaja. Inkubacja trwa 9-11 dni, wysiadują oba ptaki z pary. Również oboje rodzice przynoszą młodym pokarm w postaci owadów. Pisklęta rosną bardzo szybko i mogą opuścić gniazdo po 10 dniach od wyklucia. Zanim będą zdolne latać, potrafią wspinać się. Kukawik namorzynowy wyprowadza dwa lęgi w ciągu sezonu[5].
Kukawik namorzynowy (Coccyzus minor) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kukułkowatych, podrodziny kukułek. Zasiedla Florydę, Amerykę Centralną, w tym wyspy Morza Karaibskiego, oraz część wybrzeży Ameryki Południowej. Niezagrożony wyginięciem.
