Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
Gatunek ten występuje w północno-wschodniej części Oceanu Atlantyckiego wzdłuż wybrzeży Europy, między norweskim miastem Trondheim na północy a Zatoką Biskajską na południu oraz Wyspami Brytyjskimi na zachodzie[3], włączając Morze Północne[4]. Ryba preferuje głębokość od 5 do 20 metrów, czasem schodzi do 100 metrów w głębię. Wybiera podłoże skaliste, bogate w kryjówki. Spotykana we wrakach leżących na dnie morza. Młodsze okazy preferują mniejsze głębokości[5].
Ryba posiada dużą i szeroką głowę, która stanowi jedną trzecią długości zwierzęcia. Budową ciała żabogłów przypomina kijankę. Oczy znajdują się z przodu głowy. Na podgardlu znajduje się mały wąsik. Zwierzę mierzy ok. 20 centymetrów[3].
Żabogłów jest rybą płochliwą, aktywną w nocy[5]. Żyje samotnie[4]. Prowadzi osiadły tryb życia, z rzadka oddalając się z kryjówki[3]. Odznacza się nieprzyjemnym zapachem[4]. Jest mięsożerny. Odżywia się organizmami bentosowymi[4]: szkarłupniami, mięczakami, skorupiakami, wieloszczetami i małymi rybami[3].
Rozmnaża się w okresie letnim na głębokości 50-75 metrów[4].
Znajduje się w diecie foki grenlandzkiej[6].
Bez znaczenia dla rybołówstwa. Uważana za niejadalną z powodu odrażającego zapachu[potrzebny przypis].
Żabogłów (Raniceps raninus) − gatunek morskiej ryby kostnoszkieletowej z rodziny dorszowatych, jedyny gatunek z rodzaju Raniceps.
