Crepis paludosa ye una planta de la familia de les asteracees, distribuyir por Eurasia.
Ye una planta yerbácea perenne que puede algamar hasta 1 m d'altor. Tien una roseta de fueyes basales, seques mientres el floriamientu, oblongues ya irregularmente dentaes. Les caulinares son amplexicaule y más estreches. La inflorescencia asítiase nel ápiz d'un tarmu llargo y poco folioso, y ye un corimbo laxo. Los capítulos presenten un arreyo con pelos glandulosos negros bien visibles. Toles flores presenten una lígula mariella. El frutu ye un aqueniu con 20 mariñes y miriguanu blancu. Forma vital: Hemicriptófito[2]
Tien una distribución eurosiberiana, onde s'atopa en camperes higroturbosos, marxes de regueros, comunidaes de megafórbias y otros yerbazales bien húmedos d'altu monte.
Crepis paludosa ye una planta de la familia de les asteracees, distribuyir por Eurasia.
Crepis paludosa (lat. Crepis paludosa) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinin tayaotu cinsinə aid bitki növü.
Crepis paludosa (lat. Crepis paludosa) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsinin tayaotu cinsinə aid bitki növü.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gwalchlys y gors sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Crepis paludosa a'r enw Saesneg yw Marsh hawk's-beard.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gwalchlys y Gors, Heboglys y Gors.
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Gwalchlys y gors sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Crepis paludosa a'r enw Saesneg yw Marsh hawk's-beard. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Gwalchlys y Gors, Heboglys y Gors.
Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.
Škarda bahenní (Crepis paludosa) je vytrvalá rostlina patřící do rodu škarda (Crepis). Vyskytuje se na většině území Evropy, včetně Islandu.[1] Roste převážně v hornatých oblastech a preferuje stinná místa.
Rostlina dorůstá výšky 30-100 centimetrů. Květenství je žluté a dorůstá v průměru 15-25 milimetrů. Rostlina kvete od května do června, ve vyšších polohách až do září. Po odkvětu tvoří žlutobílý chmýr. [2]
Škarda bahenní (Crepis paludosa) je vytrvalá rostlina patřící do rodu škarda (Crepis). Vyskytuje se na většině území Evropy, včetně Islandu. Roste převážně v hornatých oblastech a preferuje stinná místa.
Kærhøgeskæg (Crepis paludosa), ofte skrevet kær-høgeskæg, er en flerårig plante i kurvblomst-familien. Dens frugter har gulhvid fnok og kurvens svøbblade sidder i to kranse.
Kærhøgeskæg er en 30-80 centimeter høj, næsten glat urt med vandret jordstængel. Stængelbladene har hjerteformet omfattende grund. De gule blomster sidder i kurve, der er 2 centimeter i diameter og har svøbblade med tiltrykte, sorte kirtelhår. Frugten er glat.[1]
Arten er udbredt i Europa og Nordasien.
I Danmark er kærhøgeskæg temmelig almindelig på fugtug næringsrig bund på våde enge og i ellesumpe. Den blomstrer i juni og juli.
Kærhøgeskæg (Crepis paludosa), ofte skrevet kær-høgeskæg, er en flerårig plante i kurvblomst-familien. Dens frugter har gulhvid fnok og kurvens svøbblade sidder i to kranse.
Der Sumpf-Pippau (Crepis paludosa) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Pippau (Crepis) innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae).
Im Unterschied zum zweijährigen Wiesen-Pippau ist der Sumpf-Pippau eine sommergrüne, ausdauernde krautige Pflanze. Er weist eine dunkle, kräftige Wurzel auf. Der Sumpf-Pippau erreicht Wuchshöhen von 30 bis 80, ausnahmsweise bis zu 120 Zentimetern. Der röhrige, meist verzweigte Stängel ist spärlich abstehend beblättert.
Die großen, breit-eiförmigen, kahl, unterseits bläulichen Laubblätter sind buchtig gezähnt; die oberen Laubblätter sind mit einem herz- oder spießförmigen und spitzen Öhrchen stängelumfassenden Spreitengrund.
Die Blütezeit liegt zwischen Mai und August. Die 8 bis 12 Millimeter langen Hüllblätter sind kurz schwärzlich behaart und drüsig. Der körbchenförmige Blütenstand enthält nur Zungenblüten. Die Zungenblüten sind gelb. Der Griffel ist schwärzlich-grün.
Der (Pappus) ist schmutzig-gelblich-weiß, spröde und zerbrechlich.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 12.[1]
Die Bestäubung erfolgt durch Bienen und Fliegen. Die Ausbreitung der Diasporen erfolgt durch den Wind.
Der Sumpf-Pippau gehört zu den nordisch-eurasisch-subozeanen Florenelementen. Er kommt in Mittel-, Ost- und Nordeuropa sowie auf den Britischen Inseln vor, außerdem in der Türkei und im westlichen Sibirien.[2] In Deutschland ist er weit verbreitet und nur in den Wärme- und Trockengebieten selten. In den Alpen gedeiht er bis in Höhenlagen von 1920 Meter. In den Allgäuer Alpen steigt er in Vorarlberg zwischen Unterkrumbach und Haldenwanger Eck bis in eine Höhenlage von 1780 Meter auf.[3]
Der Sumpf-Pippau ist eine Halblichtpflanze der Feuchtwiesen und Quellmoore, der Bruch- und Auwälder sowie der Hochstaudenfluren und Gebüsche. Er gedeiht auf nassen, nährstoffreichen und humosen Tonböden. Er ist in Mitteleuropa eine Calthion-Verbandscharakterart.[1]
Der Sumpf-Pippau (Crepis paludosa) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Pippau (Crepis) innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae).
Crepis paludosa, the marsh hawk's-beard,[3] is a European species of flowering plant in the tribe Cichorieae of the family Asteraceae. It is widespread across much of Europe with isolated populations in Iceland, the Ural Mountains, and the Caucasus.[4][5]
This herbaceous perennial is found beside shady streams and in other damp shady places.[6] The inflorescence is around 15–25 millimetres (0.6–1.0 in) in diameter.[6] The upper leaves clasp the stem with pair of rounded basal lobes. It is a much more robust plant than smooth hawksbeard, Crepis capillaris, with which it is sometimes confused. The Flower heads are yellow and the flower buds are covered with black gland-hairs.[6]
Crepis paludosa is a component of Purple moor grass and rush pastures, a type of Biodiversity Action Plan habitat in the UK. It occurs on poorly drained neutral and acidic soils of the lowlands and upland fringe. It is found in the South West of England, especially in Devon.
Crepis paludosa, the marsh hawk's-beard, is a European species of flowering plant in the tribe Cichorieae of the family Asteraceae. It is widespread across much of Europe with isolated populations in Iceland, the Ural Mountains, and the Caucasus.
This herbaceous perennial is found beside shady streams and in other damp shady places. The inflorescence is around 15–25 millimetres (0.6–1.0 in) in diameter. The upper leaves clasp the stem with pair of rounded basal lobes. It is a much more robust plant than smooth hawksbeard, Crepis capillaris, with which it is sometimes confused. The Flower heads are yellow and the flower buds are covered with black gland-hairs.
Crepis paludosa es una planta de la familia de las asteráceas, se distribuye por Eurasia.
Es una planta herbácea perenne que puede alcanzar hasta 1 m de altura. Tiene una roseta de hojas basales, secas durante la floración, oblongas e irregularmente dentadas. Las caulinares son amplexicaule y más estrechas. La inflorescencia se sitúa en el ápice de un tallo largo y poco folioso, y es un corimbo laxo. Los capítulos presentan un involucro con pelos glandulosos negros muy visibles. Todas las flores presentan una lígula amarilla. El fruto es un aquenio con 20 costas y vilano blanco. Forma vital: Hemicriptófito[2]
Tiene una distribución eurosiberiana, donde se encuentra en pastos higroturbosos, márgenes de arroyos, comunidades de megafórbias y otros herbazales muy húmedos de alta montaña.
Crepis paludosa es una planta de la familia de las asteráceas, se distribuye por Eurasia.
Suokeltto (Crepis paludosa) on keltakukkainen asterikasvi.
Suokelton hento, haarautuva varsi voi kasvaa melkein metrin mittaiseksi. Lehdet ovat ohuet ja hammaslaitaiset. Niitä on ruusukkeena kasvin tyvessä sekä haarautumiskohdissa varsilehtinä. Kukinto on keltainen mykerö, halkaisijaltaan noin kolme senttimetriä.[1]
Suokelttoa tavataan Keski- ja Etelä-Suomessa, Skotlannissa, Ruotsissa ja Norjassa, Keski-Euroopassa Ranskan itäpuolella sekä Venäjän länsiosissa.
Suokeltto kasvaa korvessa.
Suokeltto (Crepis paludosa) on keltakukkainen asterikasvi.
Crepis paludosa
La Crépide des marais (Crepis paludosa) est une espèce de plantes vivaces de la famille des Asteracées.
La radichiella a pappo giallastro (nome scientifico Crepis paludosa (L.) Moench., 1794) è una pianta angiosperma dicotiledone della famiglia delle Asteraceae.[1][2]
L'etimologia del nome generico (Crepis) non è molto chiara. In latino Crèpìs significa pantofola, sandalo e i frutti, di alcune specie di questo genere, sono strozzati nella parte mediana ricordando così (molto vagamente) questo tipo di calzare. Inoltre lo stesso vocabolo nell'antica Grecia indicava il legno di Sandalo.[3]. L'epiteto specifico (paludosa) deriva dal particolare habitat frequentato da questa pianta; mentre quello comune (“radichiella a pappo giallastro”) deriva dal colore del suo pappo.[4]
Un primo inserimento di questa pianta nei cataloghi botanici è dovuto al biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, Carl von Linné (Rashult, 23 maggio 1707 – Uppsala, 10 gennaio 1778); studio proseguito dal botanico germanico Conrad Moench (1744-1805) nella pubblicazione "Methodus Plantas Horti Botanici et Agri Marburgensis" (Methodus (Moench) 535. ) del 1794.[5]
I francesi chiamano questa pianta con il nome di Crépide des marais; mentre i tedeschi la chiamano: Sumpf-Pippau; e gli inglesi la chiamano Marsh Hawk's-berad
Habitus. La pianta di questa specie è una erbacea perenne. La forma biologica è emicriptofita scaposa (H scap), ossia sono piante con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve, e con uno scapo allungato non molto foglioso. Gli steli contengono abbondante latice amaro.[6][7][8][9][10][11][3][12]
Fusto.
Foglie. Le foglie si dividono in basali e cauline. Le foglie sono a lamina intera (sia quelle basali che cauline) con bordo crenato - dentato. La superficie è glabra.
Infiorescenza. L'infiorescenza è formata da diversi capolini emisferici portati da peduncoli setoloso-ghiandolare; l'infiorescenza è di tipo corimboso. La struttura dei capolini è formata da un involucro sub-cilindrico formato da 2 serie di squame, che fanno da protezione al ricettacolo sul quale s'inseriscono i fiori ligulati. Le squame, disposte in modo embricato e scalato, sono coperte da setole nerastre e ghiandole più chiare. Il ricettacolo è piano e nudo (senza pagliette a protezione della base dei fiori, o raramente sono presenti). Dimensione dei peduncoli : 2 – 5 cm. Dimensione dell'involucro: larghezza 3 - 8 mm, lunghezza 10 - 12 mm.
Fiori. I fiori tutti ligulati, sono tetra-ciclici (ossia sono presenti 4 verticilli: calice – corolla – androceo – gineceo) e pentameri (ogni verticillo ha in genere 5 elementi). I fiori sono ermafroditi, fertili e zigomorfi.
Frutti. I frutti sono degli acheni con pappo. Il frutto consiste in un achenio cilindrico, a 10 coste e sormontato da un pappo giallastro (o bianco sporco) e soffice formato da peli semplici (non ramificati). Dimensione degli acheni 4,5 – 5,5 mm. Dimensione del pappo : 6 – 7 mm.
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale:[18]
Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[19]
Descrizione. L'alleanza Petasition officinalis è relativa alle comunità con prevalenza di specie perenni in orli forestali mesofili o meso-igrofili che si sviluppano in habitat ricchi di nutrienti dei climi temperati ed umido del mediterraneo. La comunità è povera di specie perenni a foglia larga. Distribuzione: l'alleanza è ampiamente distribuita sia in Europa che in Italia.
Specie presenti nell'associazione: Cirsium erisithales, Elymus caninus, Orobanche flava, Petasites hybridus, Petasites kablikianus, Valeriana sambucifolia, Telekia speciosa, Aconitum napellus, Aconitum variegatum, Aruncus dioicus, Athyrium filix-foemina, Cardamine amara, Carduus personata, Chrysosplenium alternifolium, Conocephalum conicum, Crepis paludosa, Knautia maxima, Lamiastrum montanum, Milium effusum, Oxalis acetosella, Pellia epiphylla, Petasites albus, Primula elatior, Ranunculus lanuginosus, Saxifraga rotundifolia, Senecio ovatus, Stellaria nemorum, Veronica urticifolia, Vicia sylvatica, Chaerophyllum hirsutum, Festuca gigantea, Geranium phaeum, Impatiens noli-tangere e Stachys sylvatica
Altre alleanze e associazioni per questa specie sono:[20]
La famiglia di appartenenza di questa voce (Asteraceae o Compositae, nomen conservandum) probabilmente originaria del Sud America, è la più numerosa del mondo vegetale, comprende oltre 23.000 specie distribuite su 1.535 generi[21], oppure 22.750 specie e 1.530 generi secondo altre fonti[22] (una delle checklist più aggiornata elenca fino a 1.679 generi)[23]. La famiglia attualmente (2021) è divisa in 16 sottofamiglie.[1][10][9]
La Crepis paludosa appartiene a un genere (Crepis) abbastanza numeroso comprendente oltre 200 specie, distribuite soprattutto nell'emisfero boreale (Vecchio Mondo), delle quali quasi una cinquantina sono proprie della flora italiana.
Il genere Crepis appartiene alla sottofamiglia Cichorioideae (in passato dette anche Liguliflorae ) caratterizzata dall'avere capolini con soli fiori ligulati (quelli periferici qualche volta sono unisessuali) e steli con canali laticiferi.
Il genere di questa voce appartiene alla sottotribù Crepidinae della tribù Cichorieae (unica tribù della sottofamiglia Cichorioideae). In base ai dati filogenetici la sottofamiglia Cichorioideae è il terz'ultimo gruppo che si è separato dal nucleo delle Asteraceae (gli ultimi due sono Corymbioideae e Asteroideae).[1] La sottotribù Crepidinae fa parte del "quarto" clade della tribù; in questo clade è in posizione "centrale" vicina alle sottotribù Chondrillinae e Hypochaeridinae.[10]
La sottotribù è divisa in due gruppi principali uno a predominanza asiatica e l'altro di origine mediterranea/euroasiatica.[10] Da un punto di vista filogenetico, all'interno della sottotribù, sono stati individuati 5 subcladi. Il genere di questa voce appartiene al subclade denominato "Crepis-Lapsana-Rhagadiolus clade", composto dai generi Crepis L., 1753, Lapsana L., 1753 e Rhagadiolus Juss., 1789.[11] Dalle analisi Crepis risulta parafiletico (per cui la sua circoscrizione è provvisoria).[24]
Nella "Flora d'Italia" le specie italiane di Crepis sono suddivise in 4 gruppi e 12 sezioni in base alla morfologia degli acheni, dell'involucro e altri caratteri (questa suddivisione fatta per scopi pratici non ha valore tassonomico). La specie di questa voce appartiene al Gruppo 2 (gli acheni sono uniformi con un becco più o meno visibile o con un apice bruscamente ristretto) e alla Sezione G (gli involucri dei capolini sono lunghi 10 - 20 mm; gli acheni hanno 10 - 13 coste).[12]
I caratteri distintivi per la specie di questa voce sono:[12][25]
Il numero cromosomico della specie è: 2n = 12 e 36.[12]
Tutto il genere ha una spiccata tendenza alla poliploidia con specie che a volte difficilmente possono essere separate le une dalle altre[3]. La specie di questa voce per alcuni aspetti travalica i limiti del genere stesso; infatti mentre per l'aspetto morfologico più immediato è una Crepis, per la forma degli acheni e del pappo potrebbe essere confusa per una specie del genere Hieracium. Come spiegazione per questo si fanno due ipotesi, nessuna delle due ancora verificate: (1) potrebbe rappresentare un fenomeno di convergenza evolutiva oppure (2) si potrebbe essere in presenza di una ibridazione molto antica[26].
Allo stesso gruppo e sezione appartengono le seguenti specie:[25]
Sono elencati alcuni sinonimi per questa entità:[2]
La radichiella a pappo giallastro (nome scientifico Crepis paludosa (L.) Moench., 1794) è una pianta angiosperma dicotiledone della famiglia delle Asteraceae.
Pelkinė kreisvė (lot. Crepis paludosa, angl. Marsh hawksbeard, vok. Sumpf-Pippau) – astrinių (Asteraceae) šeimos kreisvių (Crepis) genties augalas.
Tai daugiametis, 30–100 cm aukščio augalas. Šakniastiebis sumedėjęs, trumpas, vertikalus arba įstrižas, su daugeliu plonų šaknų, siekiančių 20–50 cm gylį. Stiebas status, viršutinė dalis kiek šakota, negiliai vagotas, nelabai lapuotas, apatinė dalis paprastai rusvai violetinė, plikas. Pamatinų lapų 1–3, jie ilgakočiai, elipsiški arba pailgai atvirkščiai kiaušiniški, 8–20 cm ilgio ir 2–5 cm pločio, kaip ir žemutiniai stiebo lapai, susiaurėjusiu į sparnuotą lapkotį pamatu ir apskrita arba trumpai nusmailėjusia viršūne, įlankstytai dantyti arba apatinėje dalyje negiliai plunksniškai skiautėti. Viduriniai iš viršutiniai stiebo lapai bekočiai, lancetiški arba pailgai kiaušiniškai lancetiški, strėlišku arba negiliai širdišku pamatu šiek tiek apimamtys stiebą, jų viršūnė išlenkta, nusmailėjusi, smulkiai atokiai dantyti arba įlankstytai dantyti; viršūniniai lapai maži, linijiški.
1,5–3 cm skersmens graižai ant plonų, kiek išlinkusių graižkočių, susitelkę retoje, skėtiškoje šluotelėje. Skraistė siaurai varpiška, 10–11 mm ilgio, kaip ir viršutinė graižkočių dalis apaugusi juodais liaukiniais plaukeliais, jos išoriniai lapeliai apie 3 kartus trumpesni už vidinius, trikampiškai lancetiški, smailiaviršūniai, prisiglaudę prie vidinių. Vidiniai lapeliai linijiškai lancetiški, tamsiai žali, juosva nugarėle. Korėtas, iškilas žiedynsostis laiko ryškiai geltonus, apie 1,5 karto ilgesnius už skraistę liežuviškus žiedus.
Pradeda žydėti birželio mėnesį, žydi visą vasarą. Vaisiai – gelsvi, apie 4 mm ilgio, su 10 išilginių briaunų, susiaurėjusiomis viršūnėmis lukštavaisiai. Skristukas ilgesnis už vaisių, pilkšvai baltas arba kiek gelsvas. Vaisiai pradeda bręsti nuo liepos mėnesio. Sėklos dirvoje išlieka daigios mažiau negu 1 metus. Dauginasi vegetatyviniu būdu ir sėklomis.
Natūraliai paplitusi Europoje, išskyrus arktinę juostą, ir Vakarų Sibiro pietvakarinėje dalyje. Dažna visoje Lietuvoje.
Auga drėgnuose bei šlapiuose mišriuose bei lapuočių miškuose, miško aikštelėse, drėgnuose lapuotynuose, šlapiose pamiškių pievose ir krūmuose, krūmuotuose paupiuose, šaltiniuotose vietose, žemapelkių pakraščiuose. Mėgsta drėgnus ir šlapius puveninius ar durpinius dirvožemius. Dažniausiai sudaro sąžalynus, kartais užima didelius plotus.
Žiedus lanko ir apdulkina vabzdžiai, kurie randa nektaro ir žiedadulkių. Sėklas išnešioja vėjas.
Pelkinė kreisvė (lot. Crepis paludosa, angl. Marsh hawksbeard, vok. Sumpf-Pippau) – astrinių (Asteraceae) šeimos kreisvių (Crepis) genties augalas.
Moerasstreepzaad (Crepis paludosa) is een vaste plant die behoort tot de composietenfamilie. De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig in aantal afgenomen. De soort komt van nature voor in Midden-, Noord- en Oost-Europa. Het aantal chromosomen 2n = 12.
De plant wordt 30-120 cm en vormt een bladrozet met een dikke, scheefliggende wortelstok. De bladeren van het bladrozet zijn donkergroen. Het blad is smal eirond tot langwerpig en onregelmatig bochtig getand. De middelste stengelbladeren zijn aan de onderkant blauwachtig, ongedeeld, eirond tot eirond-lancetvormig en onder het midden het breedst. De stengelomvattende bladvoet is diep hartvormig.
Moerasstreepzaad bloeit van eind mei tot begin juli met dooiergele bloemen in 1,5-3 cm grote hoofdjes. De omwindselblaadjes zijn bezet met zwarte klierharen. De stijl is zwartachtig groen.
De vrucht is een bleekgeel, cilindrisch, ongesnaveld, 5 mm lang nootje met tien ribben. De brosse pappusharen zijn geelwit of onderaan bruinachtig.
Moerasstreepzaad komt voor op natte, matig voedselrijke grond in grasland, grienden, loofbossen en langs waterkanten.
Moerasstreepzaad (Crepis paludosa) is een vaste plant die behoort tot de composietenfamilie. De soort staat op de Nederlandse Rode Lijst van planten als zeldzaam en matig in aantal afgenomen. De soort komt van nature voor in Midden-, Noord- en Oost-Europa. Het aantal chromosomen 2n = 12.
De plant wordt 30-120 cm en vormt een bladrozet met een dikke, scheefliggende wortelstok. De bladeren van het bladrozet zijn donkergroen. Het blad is smal eirond tot langwerpig en onregelmatig bochtig getand. De middelste stengelbladeren zijn aan de onderkant blauwachtig, ongedeeld, eirond tot eirond-lancetvormig en onder het midden het breedst. De stengelomvattende bladvoet is diep hartvormig.
Moerasstreepzaad bloeit van eind mei tot begin juli met dooiergele bloemen in 1,5-3 cm grote hoofdjes. De omwindselblaadjes zijn bezet met zwarte klierharen. De stijl is zwartachtig groen.
De vrucht is een bleekgeel, cilindrisch, ongesnaveld, 5 mm lang nootje met tien ribben. De brosse pappusharen zijn geelwit of onderaan bruinachtig.
Moerasstreepzaad komt voor op natte, matig voedselrijke grond in grasland, grienden, loofbossen en langs waterkanten.
Bloeiwijze
Omwindsel met klierharen
Sumphaukeskjegg er ei fleirårig urt i korgplantefamilien. Arten er utbreidd i Europa og Asia. Planta er kring 5 dm høg med store tynne snaue blad som ved grunnen går kring stengelen. Tre cm breie korger i halvskjerm. Korgdekkblada har svarte kjertelhår. Blømer kring juli månad på fuktige stader i skog og ved bekker, og på næringsrike myrar. Vanleg over det meste av Noreg, sjeldan i nord. Funnen opp til 1200 m på Hardangervidda.
Sumphaukeskjegg er ei fleirårig urt i korgplantefamilien. Arten er utbreidd i Europa og Asia. Planta er kring 5 dm høg med store tynne snaue blad som ved grunnen går kring stengelen. Tre cm breie korger i halvskjerm. Korgdekkblada har svarte kjertelhår. Blømer kring juli månad på fuktige stader i skog og ved bekker, og på næringsrike myrar. Vanleg over det meste av Noreg, sjeldan i nord. Funnen opp til 1200 m på Hardangervidda.
Pępawa błotna (Crepis paludosa L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Europy, Turcji i Syberii Zachodniej[2]. W Polsce gatunek dość pospolity.
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia, jest owadopylna. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. Siedlisko: Miejsca wilgotne, moczary, bagna, nad brzegami wód.
Pępawa błotna (Crepis paludosa L.) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Pochodzi z Europy, Turcji i Syberii Zachodniej. W Polsce gatunek dość pospolity.
Kärrfibbla (Crepis paludosa) är en flerårig ört i familjen korgblommiga växter.
Denna ört kan bli upp till en meter hög och har gula blommor på upprätta stjälkar. Ett kännetecken för arten är att holkfjällen i kontrast till blommorna har svarta körtelhår. På växtens stjälk finns flera breda och spetsiga stjälkblad med skarptandade kanter. En bladrosett med liknande, tydligt stjälkomfattande blad finns vid växtens bas.
Kärrfibblans växtplats är fuktig och näringsrik mark och ofta kan man finna den vid kanten till skogskärr och källor, liksom i ängsgranskogar. Blomningstiden är juni till juli.
Kärrfibbla (Crepis paludosa) är en flerårig ört i familjen korgblommiga växter.
Denna ört kan bli upp till en meter hög och har gula blommor på upprätta stjälkar. Ett kännetecken för arten är att holkfjällen i kontrast till blommorna har svarta körtelhår. På växtens stjälk finns flera breda och spetsiga stjälkblad med skarptandade kanter. En bladrosett med liknande, tydligt stjälkomfattande blad finns vid växtens bas.
Kärrfibblans växtplats är fuktig och näringsrik mark och ofta kan man finna den vid kanten till skogskärr och källor, liksom i ängsgranskogar. Blomningstiden är juni till juli.
Багаторічник 30–80(у виняткових випадках до 120) см, який має темне, сильне коріння. Діаметр квітки 1.5–2.5 см. Сім'янки з 10 реберцями, жовтуваті; чубчик 6–7 мм завдовжки, білуватий, зі слабко-жовтуватим відтінком. Запилюється бджолами і мухами.
Азія: Західна Сибір, Туреччина; Європа: Білорусь, Естонія, Латвія, Литва, Україна, Австрія, Бельгія, Чехія, Німеччина, Нідерланди, Польща, Словаччина, Швейцарія, Данія, Фінляндія, Ісландія, Ірландія, Норвегія, Швеція, Велика Британія, Боснія і Герцеговина, Болгарія, Хорватія, Чорногорія, Румунія, Сербія, Словенія, Франція, Португалія, Іспанія. Населяє вологі тінисті місця.
В Україні зростає на вологих луках, на лісових болотах у Карпатах[1].
Crepis paludosa là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Moench mô tả khoa học đầu tiên năm 1794.[1]
Crepis paludosa là một loài thực vật có hoa trong họ Cúc. Loài này được (L.) Moench mô tả khoa học đầu tiên năm 1794.
Crepis paludosa (L.) Moench, Methodus 535 (1794)
Ске́рда боло́тная (лат. Crépis paludósa) — травянистое растение, вид рода Скерда семейства Сложноцветные (Compositae).
Обычный по всей Европе вид, встречающийся по влажноватым тенистым местам. Внешне сходен с некоторыми видами ястребинки, от которых отличается строением обёртки.
Многолетнее травянистое растение с коротким корневищем, с прямостоячим, в верхней части ветвящимся стеблем до 100—120 см высотой, продольно бороздчатым, в основании нередко красно-фиолетовым.
Листья обратноланцетные в очертании, с острой верхушкой, выемчато-зубчатые, тёмно-зелёные, голые. Прикорневые и нижние стеблевые листья 8—28×3—6 см, суженные в крылатый черешок, стеблевые нередко сидячие; средние стеблевые листья от ланцетных до яйцевидных, со стреловидным стеблеобъемлющим основанием; верхние листья линейные.
Корзинки собраны в щитковидное общее соцветие, в числе до 25. Обёртка 3—10 мм в поперечнике и 9—12 мм длиной, листочки её острые, линейно-ланцетные, вместе с цветоножками покрыты черноватыми железистыми волосками; листочки внешнего ряда в несколько раз короче внутренних. Все цветки язычковые, жёлтые.
Семянки бледно-жёлтые, с 10 продольными рёбрами, цилиндрические. Хохолок светло-жёлтый.
Широко распространённое в Европе и Западной Сибири, встречающееся в лесах, по окраинам болот, по берегам озёр и рек.
Ске́рда боло́тная (лат. Crépis paludósa) — травянистое растение, вид рода Скерда семейства Сложноцветные (Compositae).
Обычный по всей Европе вид, встречающийся по влажноватым тенистым местам. Внешне сходен с некоторыми видами ястребинки, от которых отличается строением обёртки.