Ursus arctos marsicanus es un subspecie de Ursus arctos.
Ll'urzo bruno marsecano (Ursus arctos marsicanus) è nu mammifero unnivoro d'â famiglia 'e ll'Ursidi: è na sottospecie 'e ll'urzo bruno (Ursus arctos) endemeca 'e ll'Italia centro-meridiunale, arró supravvive cu cenquanta esemplare.
Ha na curpuratura turzuta, pure se cchiù asciutta 'e chella d'ate sottospecie d'urzo bruno. 'A capa è gruossa e nu poco tunna, cu nu musso celindreco e nasìcchio, e nu gruosso taratùfolo nero. 'O pilo è bruno-fulvo uneforme 'ngopp'ô cuorpo 'ntero, pure se cchiù scuro a 'e ciampe, ca songo gruosse e furzute. Ll'uocchie songo piccerille e scure, pettramente pure 'e rrecchie songo piccerelle e tunne, a 'e llate d'â capa. 'A coda è nu mognone 'e 10cm.
Ll'esemplare mascule peseno nfra 'e 100 e 150kg e impiete songo àvete 1,50 - 1,80 metri, tramente 'e femmene songo cchiù piccerelle d'ô 25% tanto 'n grannezza e peso. Grazzie a cheste mesure, 'o marsecano è uno r'ê cchiù gruosse mammifere carnivure 'e ll'Italia, 'o cchiù granne d'â parte meridiunale d'ô paese.
'A specie, primma presente 'n tutta 'a zona a est 'e ll'Appennine da 'e Marche â Puglia, ogge è cunfinata schitto 'int'a ll'Appennino centrale, nfra ll'Abbruzzo e 'o Mulise, 'ncapo 'o Parco nazziunale 'e ll'Abruzzo, Lazzio e Mulise, 'o Parco nazziunale d'â Majella, chello reggiunale d'ô Sirente Velino e cacche vota 'int'a chello nazziunale d'ô Gran Sasso.
Ll'urzo bruno marsecano (Ursus arctos marsicanus) è nu mammifero unnivoro d'â famiglia 'e ll'Ursidi: è na sottospecie 'e ll'urzo bruno (Ursus arctos) endemeca 'e ll'Italia centro-meridiunale, arró supravvive cu cenquanta esemplare.
Апенинската кафеава мечка (Ursus arctos marsicanus) наречена и Марсиканска мечка, е под-вид на кафеавата мечка, кој живее само во еден регион - Националниот парк Абруѕи (Италија). Популацијата се проценува на околу 30 единки, со можност да има уште неколку (одприлика 5) во Трентино[1].
Во минатото ги населувала италијанските шуми и планини, но со зголемување на активностите на човекот, овие територии се повеќе се стеснувале, што довело скоро до истребување на почетокот на средниот век. Денес се загрозен вид, и се заштитени во Абруѕи, но и во останатите национални паркови.
Во просек мажјаците тежат од 95 до 130 килограми и исправени на задните нозе достигнуваат висина од 1,8 - 1,9 метри. Женките се помали од мажјаците (види полов диморфизам). Најчесто се хранат со бобинки, рибизли и други диви плодови, но понекогаш и со месо од елен, срна или дива коза.
Апенинската мечка не е многу агресивно животно, и е прилично плашливо. Преку ден се крие во дувлата поради што е речиси невозможно да се забележи.
Закана за малкуте преостанати единки претставува намалувањето на териториите на кои живеат поради економскиот развој на Абруѕо (вклучувајќи го и контроверзниот предлог за ски-центар), како и ловокрадството[2] и труењето[3].
Апенинската кафеава мечка (Ursus arctos marsicanus) наречена и Марсиканска мечка, е под-вид на кафеавата мечка, кој живее само во еден регион - Националниот парк Абруѕи (Италија). Популацијата се проценува на околу 30 единки, со можност да има уште неколку (одприлика 5) во Трентино.
Во минатото ги населувала италијанските шуми и планини, но со зголемување на активностите на човекот, овие територии се повеќе се стеснувале, што довело скоро до истребување на почетокот на средниот век. Денес се загрозен вид, и се заштитени во Абруѕи, но и во останатите национални паркови.
Во просек мажјаците тежат од 95 до 130 килограми и исправени на задните нозе достигнуваат висина од 1,8 - 1,9 метри. Женките се помали од мажјаците (види полов диморфизам). Најчесто се хранат со бобинки, рибизли и други диви плодови, но понекогаш и со месо од елен, срна или дива коза.
Апенинската мечка не е многу агресивно животно, и е прилично плашливо. Преку ден се крие во дувлата поради што е речиси невозможно да се забележи.
Закана за малкуте преостанати единки претставува намалувањето на териториите на кои живеат поради економскиот развој на Абруѕо (вклучувајќи го и контроверзниот предлог за ски-центар), како и ловокрадството и труењето.
Марзикийн хүрэн баавгай (Ursus arctos marsicanus) буюу Апеннинийн хүрэн баавгай Италийн Абруццогийн үндэсний парк болон Монтае дел Морронегоор тархалт нь хязгаарлагдах, хүрэн баавгайн нэн ховор дэд зүйл юм. Нийт 30 тоотой, Трентинод дахиад тав байж магадгүй.[1]
Маахай нь 95-130 кг, босохоороо 1.8-1.9 м өндөр.
Үлдсэн цөөн тоо толгойд учирч буй аюулыг дурдвал орон нутагт хөдөө аж ахуйн оронд, барилга байгууламж ихээр барьж эхэлсэн, түүнчлэн хулгайн ан,[2] хордуулж алах зэргээр аюул учруулж байна.[3]
|date= (help) Марзикийн хүрэн баавгай (Ursus arctos marsicanus) буюу Апеннинийн хүрэн баавгай Италийн Абруццогийн үндэсний парк болон Монтае дел Морронегоор тархалт нь хязгаарлагдах, хүрэн баавгайн нэн ховор дэд зүйл юм. Нийт 30 тоотой, Трентинод дахиад тав байж магадгүй.
Маахай нь 95-130 кг, босохоороо 1.8-1.9 м өндөр.
Үлдсэн цөөн тоо толгойд учирч буй аюулыг дурдвал орон нутагт хөдөө аж ахуйн оронд, барилга байгууламж ихээр барьж эхэлсэн, түүнчлэн хулгайн ан, хордуулж алах зэргээр аюул учруулж байна.
