Ibises And Spoonbills

Ibisy^[2], ibisowate (Threskiornithidae) – rodzina ptaków z rzędu pelikanowych (Pelecaniformes). Obejmuje gatunki brodzące, zamieszkujące strefy klimatów zwrotnikowych i podzwrotnikowych całego świata^[3], nieliczne gatunki pojawiają się w strefie klimatów umiarkowanych.

Charakterystyka

Wyróżnianych jest prawie trzydzieści gatunków. Odznaczają się małą głową, różnorodnym upierzeniem oraz długim, szablastym dziobem. Zamieszkują podmokłe rejony tropikalnej i umiarkowanej strefy. Odbywają wędrówki w charakterystycznym szyku – ustawione rzędami prostopadle do kierunku lotu, zawsze z prosto wyciągniętymi głowami. Do Polski zalatują sporadycznie – głównie ibis kasztanowaty. Długość ciała od 55 do 90 cm. Długie nogi z udem co najmniej do połowy nagie. Szyja jest długa, ogon stosunkowo krótki. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu przewaga koloru białego i ciemnych z metalicznym połyskiem. Kształt dzioba zależy od rodzaju (długi, cienki i łukowato wygięty u ibisów, a długi, prosty, szeroki z charakterystycznym rozszerzeniem na końcu u warzęch). Żywią się pokarmem zwierzęcym. Tworzą kolonie gniazdowe, często wielogatunkowe.

Systematyka

Rodziny bywa dzielona na dwie podrodziny: ibisy (Threskiornithinae) i warzęchy (Plataleinae), lecz najnowsze badania molekularne nie potwierdzają tego podziału^[4]. Do rodziny należą następujące rodzaje^[2]:

• Threskiornis
• Platalea
• Pseudibis
• Geronticus
• Nipponia – jedynym przedstawicielem jest Nipponia nippon – ibis czubaty
• Bostrychia
• Theristicus
• Cercibis – jedynym przedstawicielem jest Cercibis oxycerca – ibis ostrosterny
• Mesembrinibis – jedynym przedstawicielem jest Mesembrinibis cayennensis – ibis zielony
• Phimosus – jedynym przedstawicielem jest Phimosus infuscatus – ibis żałobny
• Eudocimus
• Plegadis
• Lophotibis – jedynym przedstawicielem jest Lophotibis cristata – ibis białoskrzydły

Ciekawostki

W starożytnym Egipcie ibisy czczone (Threskiornis aethiopicus) uważane były za święte, były atrybutem boga Thota (bóg posiadał głowę tego ptaka). Kiedy faraon umierał, często zabijano kilkadziesiąt ptaków, które po zabalsamowaniu trafiały razem ze zmarłym do grobowca. Białe pióra ibisa symbolizowały światło słońca, czarna szyja symbolizowała cień księżyca, ciało było sercem, a nogi trójkątem (symbolem słońca).

Przypisy

Bibliografia

• Paweł Mielczarek, Włodzimierz Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, 1999. ISSN 0550-0842.