Zêe-iengels (Squatiniformes) zyn een orde van hoain, die moar uut êen familie bestoan, de Squatinidae.
Zêe-iengels hèn e lyf die trekt ip e rogge. 't Lyf is ofgeplat en de vinn steekn verre noa buutn woadeure dan ze trekkn ip vlerkn, vandoar de noame zêe-iengel. Z' hèn rikvinn die verre noar achter stoan en vuuf kieuwspleetn. By de bek zittn tastdroadn.
Ze weunn ip de zêebodem, weggedookn oender 't zand of slyk, woar dan ze wachtn ip under prôoie. Ze joagn ip visjes en andere klêene zêebêestjes en ze sloan toe met under koakn woarip dan der scherpe tandn zittn.
In de Noordzêe leeft allêne moa de geweune zêe-iengel of bertelôot (Squatina squatina). Zêe-iengels kunn toet 2,5 m lank kommn.
Zêe-iengels zyn styf gevoelig vo de visscherie mè bodemsleepnettn, woardeure dan der verschillige ip de rôoie lyste zyn kommn te stoan van bedreygde sôortn.
Zee-engelen (Squatiniformes) zijn een orde van haaien. Het is een orde van slechts één familie van haaien.[1]
Zee-engelen hebben een lichaam dat lijkt op een rog. Het lichaam is afgeplat en de borst en buikvinnen steken ver naar buiten en deze vinnen lijken daarom op vleugels, vandaar de naam zee-engel. Ze hebben twee ver naar achter geplaatste rugvinnen zonder stekel en vijf kieuwspleten. Het spuitgat is groot. De bek is eindstandig en bij de bek zitten tastdraden met franje aan de uiteinden. Het zijn bodembewoners die verborgen onder het zand of de modder van de zeebodem wachten op hun prooi. Ze jagen op macrofauna en kleine vissen (dus ook andere haaien). Vanuit een hinderlaag slaan ze toe met hun kaken waarop scherpe tanden zitten en die ze als het ware kunnen uitstulpen (de boven- en onderkaken van een haai kunnen min of meer onafhankelijk van de schedel bewegen). Daarmee kunnen ze ook mensen verwonden.
In de Noordzee komt alleen de gewone zee-engel Squatina squatina voor. Deze haai heeft bijnamen als paddehaai, pakhaai, schoorhaai. Zee-engelen kunnen tot 2,5 m lang worden.
Alle zee-engelen zijn bewoners van de zeebodem. Omdat haaien draagkrachtstrategen zijn, zijn ze zeer gevoelig voor visserij, speciaal de visserij met bodemsleepnetten. Populaties van gewone vissen (r-strategen) hebben een groter herstelvermogen bij intensieve bevissing.Van de 22 soorten zee-engelen staan er drie als kritiek (ernstig bedreigd), vijf als bedreigd, vier als kwetsbaar, één als gevoelig op de Rode Lijst van de IUCN. Van zeven soorten zijn er onvoldoende gegevens en van slechts twee (Australische) soorten is de status veilig.
Zee-engelen (Squatiniformes) zijn een orde van haaien. Het is een orde van slechts één familie van haaien.
Multimedia w Wikimedia Commons Raszplokształtne[2], aniołokształtne[3] (Squatiniformes) – monotypowy rząd morskich ryb spodoustych z nadrzędu Squalomorphi, łączących cechy płaszczek i rekinów. W zapisie kopalnym są znane ze skamieniałości późnojurajskich[2].
Występują w wodach całego świata w granicach szelfu kontynentalnego na głębokościach do 1300 m.
Ciało w przedniej części spłaszczone grzbietobrzusznie, o długości do 2 m. Płetwy piersiowe szeroko skrzydłowato rozpostarte, a brzuszne podobne lecz znacznie mniejsze. Dwie płetwy grzbietowe przesunięte daleko do tyłu, bez kolców. Brak płetwy odbytowej. Pięć par szczelin skrzelowych. Oczy i tryskawki położone na wierzchniej części głowy. Gatunki jajożyworodne.
Do raszplokształtnych zaliczana jest jedna rodzina[4][5]:
Galeomorphi: rogatkokształtne (Heterodontiformes) • dywanokształtne (Orectolobiformes) • lamnokształtne (Lamniformes) • żarłaczokształtne (Carcharhiniformes)
Raszplokształtne, aniołokształtne (Squatiniformes) – monotypowy rząd morskich ryb spodoustych z nadrzędu Squalomorphi, łączących cechy płaszczek i rekinów. W zapisie kopalnym są znane ze skamieniałości późnojurajskich.
Ископаемые скватинообразные[6]:
Ископаемые скватинообразные:
† Squatina alifera † Squatina angeloides † Squatina baumbergensis † Squatina cranei † Squatina crassidens † Squatina decipiens † Squatina frequens † Squatina hassei † Squatina havreensis † Squatina mulleri † Squatina occidentalis † Squatina prima † Squatina speciosa † Pseudorhinidae Klug & Kriwet, 2012 — конец юрского периода (155,7—150,8 млн лет назад) † Pseudorhina Jaekel, 1898
