Proteobakteriyalar — Bakteriyaların 1534 növünü, başqa sözlə məlum olan növlərinin təqribən 1/3-ni özündə birləşdirən qrupu.[1].
Proteobakteriyalar — Bakteriyaların 1534 növünü, başqa sözlə məlum olan növlərinin təqribən 1/3-ni özündə birləşdirən qrupu..
Els proteobacteris (Proteobacteria) formen un dels grups més nombrós d'eubacteris. Inclouen una gran varietat de patògens com Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter entre altres.[3] Aquest grup es defineix principalment per les seqüències de l'ARN ribosòmic (RNAr).
El seu nom, proteobacteris, prové del Déu grec Proteus, que podia canviar de forma. És degut a la gran diversitat de formes trobades en els diferents gèneres de la família.[1][4]
Tots els proteobacteris són gram-negatius. Molts es mouen utilitzant flagels, però els que no en tenen es mouen mitjançant lliscament bacterial. Entre aquests últims hi ha els mixobacteris, un grup de bacteris que es caracteritzen pel fet que es poden agrupar formant cossos fructífers.
Tenen diferents tipus de metabolisme. La majoria dels proteobcateris són anaeròbics facultatius o obligats i heteròtrofs però hi ha moltes excepcions. Hi ha dos grups de proteobacteris que realitzen la fotosíntesi:
Els proteobacteris inclouen molts bacteris responsables de la fixació del nitrogen.
Es divideixen en cinc grups que s'anomenen segons les lletres gregues de l'alfa a la epsilon.[5] L'últim i sisè grup descobert ha estat anomenat el grup dels zetaproteobacteris:
Filogenia dels proteobacteris
Proteobacteria (někdy počeštěně proteobakterie) je velký kmen (v některých systémech oddělení) bakterií. K proteobakteriím patří mnoho patogenních druhů, jako Escherichia, Salmonella, Vibrio, Brucella, Helicobacter a mnoho dalších. Další proteobakterie žijí volně, některé jsou známé jako fixátoři dusíku. Proteobakterie je jako skupina definována díky typické sekvenci v ribozomální RNA a je pojmenovaná po starořeckém bohu Proteovi, který uměl měnit svůj tvar, stejně jako existuje nepřeberné množství různě tvarovaných forem proteobakterií.
Všechny proteobakterie jsou gramnegativní, jejich membrána se skládá zejména z lipopolysacharidů. Mnoho proteobakterií je bičíkatých, některé jsou ale nepohyblivé nebo jen kloužou po podložce. Většina proteobakterií je fakultativně nebo obligátně anaerobní a heterotrofní, ale existuje mnoho výjimek. Mnoho skupin, často vzájemně nepříbuzných, si vyvinulo schopnost získávat energii Slunce díky fotosyntéze. Těm se říká purpurové bakterie, kvůli jejich načervenalým pigmentům.
Kmen Proteobacteria se dělí na pět skupin, v tomto systému na pět tříd:
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Proteobacteria na anglické Wikipedii.
Proteobacteria (někdy počeštěně proteobakterie) je velký kmen (v některých systémech oddělení) bakterií. K proteobakteriím patří mnoho patogenních druhů, jako Escherichia, Salmonella, Vibrio, Brucella, Helicobacter a mnoho dalších. Další proteobakterie žijí volně, některé jsou známé jako fixátoři dusíku. Proteobakterie je jako skupina definována díky typické sekvenci v ribozomální RNA a je pojmenovaná po starořeckém bohu Proteovi, který uměl měnit svůj tvar, stejně jako existuje nepřeberné množství různě tvarovaných forem proteobakterií.
Die Proteobacteria stellen eine der größeren als Abteilungen oder als Stämme (im Sinne von Phylum) angesehenen Gruppen der Domäne der Bakterien dar. Zu ihnen gehören viele wichtige stickstofffixierende Bakterien und Krankheitserreger.
Der Name Proteobacteria ist vom griechischen Gott Proteus abgeleitet, der seine Form wechseln konnte, und bezieht sich auf die Vielfalt von Formen in dieser Gruppe. Sie ist daher nicht morphologisch, sehr wohl aber durch verwandte RNA-Sequenzen definiert. Die Zellwände der Proteobacteria bestehen insbesondere aus ein- bis wenigschichtigem Murein und Lipopolysacchariden, daher sind sie gramnegativ. Einige Arten reagieren allerdings auch gram-variabel, wie z. B. Azospirillum brasilense und Arten von Methylobacterium. Viele Arten besitzen Geißeln, andere sind in der Lage, zu gleiten.
Einige Untergruppen wie die Rhodospirillaceae (Purpurbakterien) und Chromatiaceae (Schwefel-Purpurbakterien) sind in der Lage, unter anoxischen Bedingungen anoxygene Photosynthese zu betreiben. Sie benutzen dafür organische Stoffe, Schwefelwasserstoff, Schwefel oder Wasserstoff als Elektronen-Donor und produzieren daher keinen elementaren Sauerstoff.
Die Untergruppe der Myxobacteria steht bisher als einzige bekannte Gruppe von Proteobakterien im Übergangsfeld zwischen einzelliger und mehrzelliger Lebensweise. Myxobakterien bilden vielzellige Fruchtkörper mit Sporen, eine Konvergenz zu den Schleimpilzen.
Die Proteobacteria waren zunächst in fünf Hauptgruppen eingeteilt, die als Klasse angesehen wurden, und die griechischen Buchstaben Alpha bis Epsilon als Präfix erhielten: Alphaproteobacteria, Betaproteobacteria, Gammaproteobacteria, Deltaproteobacteria und Epsilonproteobacteria. Im Laufe der Zeit sind vier weitere Klassen beschrieben worden (Stand 2020), die „Zetaproteobacteria“, Acidithiobacillia, Hydrogenophilalia und Oligoflexia.[1]
Die Mitochondrien der Eukaryonten, aller Lebewesen mit einem Zellkern, stammen möglicherweise von endosymbiontischen Proteobakterien ab (Siehe: Endosymbiontenhypothese).
Im Folgenden werden einige wichtige Ordnungen, Familien und Gattungen der acht Klassen der Proteobakterien aufgeführt. Der Artikel Systematik der Bakterien gilt in der Wikipedia als Referenz und enthält eine größere Auswahl an Taxa im Phylum Proteobacteria.
Innerhalb vom LPSN (List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature), eine wichtige Auflistung der Systematik der Bakterien, wird die Ordnung Xanthomonadales nicht mehr aufgeführt.[1] Diese Ordnung und die einzige zugestellte Familie Xanthomonadaceae wurden aufgrund neuerer Untersuchungen aufgelöst.[3] Viele der Gattungen werden nun zu der Ordnung Lysobacterales gestellt, andere werden noch keiner speziellen Ordnung zugeordnet. Allerdings ist die alte Systematik durchaus noch in Gebrauch und wird so z. B. in der Taxonomiedatenbank des NCBI (National Center for Biotechnology Information), eine wichtige Quelle für Informationen zu Bakterien, auch noch genutzt.
Die Proteobacteria stellen eine der größeren als Abteilungen oder als Stämme (im Sinne von Phylum) angesehenen Gruppen der Domäne der Bakterien dar. Zu ihnen gehören viele wichtige stickstofffixierende Bakterien und Krankheitserreger.
Der Name Proteobacteria ist vom griechischen Gott Proteus abgeleitet, der seine Form wechseln konnte, und bezieht sich auf die Vielfalt von Formen in dieser Gruppe. Sie ist daher nicht morphologisch, sehr wohl aber durch verwandte RNA-Sequenzen definiert. Die Zellwände der Proteobacteria bestehen insbesondere aus ein- bis wenigschichtigem Murein und Lipopolysacchariden, daher sind sie gramnegativ. Einige Arten reagieren allerdings auch gram-variabel, wie z. B. Azospirillum brasilense und Arten von Methylobacterium. Viele Arten besitzen Geißeln, andere sind in der Lage, zu gleiten.
Einige Untergruppen wie die Rhodospirillaceae (Purpurbakterien) und Chromatiaceae (Schwefel-Purpurbakterien) sind in der Lage, unter anoxischen Bedingungen anoxygene Photosynthese zu betreiben. Sie benutzen dafür organische Stoffe, Schwefelwasserstoff, Schwefel oder Wasserstoff als Elektronen-Donor und produzieren daher keinen elementaren Sauerstoff.
Die Untergruppe der Myxobacteria steht bisher als einzige bekannte Gruppe von Proteobakterien im Übergangsfeld zwischen einzelliger und mehrzelliger Lebensweise. Myxobakterien bilden vielzellige Fruchtkörper mit Sporen, eine Konvergenz zu den Schleimpilzen.
Die Proteobacteria waren zunächst in fünf Hauptgruppen eingeteilt, die als Klasse angesehen wurden, und die griechischen Buchstaben Alpha bis Epsilon als Präfix erhielten: Alphaproteobacteria, Betaproteobacteria, Gammaproteobacteria, Deltaproteobacteria und Epsilonproteobacteria. Im Laufe der Zeit sind vier weitere Klassen beschrieben worden (Stand 2020), die „Zetaproteobacteria“, Acidithiobacillia, Hydrogenophilalia und Oligoflexia.
Die Mitochondrien der Eukaryonten, aller Lebewesen mit einem Zellkern, stammen möglicherweise von endosymbiontischen Proteobakterien ab (Siehe: Endosymbiontenhypothese).
Ang Proteobacteria ay tinatawag ding Photosynthetic Bacteria.[1] Ito ay mgaGram-Negative rods, cocci, spirilla.[2][3] Ilan sa mga ito ay may Flagella. Kadalasan ang mga selula (kulay-lila, luntian, dilaw, lila, at kayumanggi) ay dahil sa dami ng carotenoids. Ang ibang selula ay nagtataglay ng Gas Vacuoles. Ang mga ito ay limitado sa pagkakaroon ng tirahan sa tubig tulad ng mababaw, at maalat na lawa, may lalim na 25m. na may anaerobic strata sa lawa o mainit na bukal na sagana sa sulfate.[4]
Ang lathalaing ito na tungkol sa Agham ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.
Proteobacteria es un phylo de Negibacteria.
The Proteobacteria are a major group (phylum) o bacteria. Thay include a wide variety o pathogens, such as Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, an Yersinia, an mony ither notable genera.[9]
The Proteobacteria are a major group (phylum) o bacteria. Thay include a wide variety o pathogens, such as Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, an Yersinia, an mony ither notable genera.
Ang Proteobacteria ay tinatawag ding Photosynthetic Bacteria. Ito ay mgaGram-Negative rods, cocci, spirilla. Ilan sa mga ito ay may Flagella. Kadalasan ang mga selula (kulay-lila, luntian, dilaw, lila, at kayumanggi) ay dahil sa dami ng carotenoids. Ang ibang selula ay nagtataglay ng Gas Vacuoles. Ang mga ito ay limitado sa pagkakaroon ng tirahan sa tubig tulad ng mababaw, at maalat na lawa, may lalim na 25m. na may anaerobic strata sa lawa o mainit na bukal na sagana sa sulfate.
Протеобактериите (Proteobacteria) се една од главните групи (тип) на бактерии. Тука припаѓаат неколку патогени, како Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter и многу други важни родови. [2] Другите се слободноживеачки и ги вклучуваат многу од бактериите одговорни за азотна фиксација.
Поради големото разнообразие на форми во оваа група, протеобактериите се именувани по Протеус, грчкиот бог на морето, способен да го менува своето тело во најразлични форми.[1] [3]
Сите протеобактерии се грамнегативни, со надворешна мембрана составена главно од липополисахариди. Многу од нив се движат со помош на камшичиња, но некои се неподвижни или зависат од бактериското лизгање по површината. Вакви лизгачки бактерии се, на пример, миксобактериите, единствена група на бактерии кои можат да се агрегираат и да дадат повеќеклеточни плодни тела. Исто така, постои и големо разнообразие во типовите на метаболизам меѓу претставниците од оваа група. Повеќето членови се факултативно или облигатно анаеробни и хетеротрофни, но постојат бројни исклучоци. Неколку родови, кои не се блиску меѓусебно поврзани, ја претвораат енергијата од светлината по пат на фотосинтеза. Овие се т.н. пурпурни бактерии, чие име се однесува на најмногу црвеникавата пигментација.
Оваа група е образувана главно врз основа на проучување на секвенци од рибозомска РНК (rRNA). Протеобактериите се поделени во пет оддели, означени со грчките букви алфа до епсилон, исто така основани на проучување на rRNA секвенци. Овие групи многу често се третираат како класи. Иако претходно е укажано на тоа дека Gammaproteobacteria e парафилетски таксон во однос на Betaproteobacteria, скорешните молекуларни податоци укажуваат дека ова не е точно. Одделите на протеобактерии порано се сметаа за поткласи (на пример, α-поткласа на Proteobacteria), но сега се сметаат за класи (на пример, Alphaproteobacteria) и би требало да се пишуваат со закосени букви, како еден збор.
Протеобактериите (Proteobacteria) се една од главните групи (тип) на бактерии. Тука припаѓаат неколку патогени, како Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter и многу други важни родови. Другите се слободноживеачки и ги вклучуваат многу од бактериите одговорни за азотна фиксација.
Поради големото разнообразие на форми во оваа група, протеобактериите се именувани по Протеус, грчкиот бог на морето, способен да го менува своето тело во најразлични форми.
प्रोटियोबैक्टीरिया (Proteobacteria) ग्राम-ऋणात्मक बैक्टीरिया का एक प्रमुख जीववैज्ञानिक संघ है। इस संघ में एशेरिकिया (Escherichia), साल्मोनेला (Salmonella), वाइब्रियो (Vibrio), हेलिकोबैक्टर (Helicobacter), यरसिनिया (Yersinia), लिजियोनालीस और कई अन्य रोगजनक वंश शामिल हैं।[7] संघ में कुछ स्वतंत्र रूप से रहने वाले ग़ैर-परजीवी बक्टीरिया भी शामिल हैं जिनमें नाइट्रोजन यौगिकीकरण करने वाले भी सम्मिलित हैं।[8]
प्रोटियोबैक्टीरिया (Proteobacteria) ग्राम-ऋणात्मक बैक्टीरिया का एक प्रमुख जीववैज्ञानिक संघ है। इस संघ में एशेरिकिया (Escherichia), साल्मोनेला (Salmonella), वाइब्रियो (Vibrio), हेलिकोबैक्टर (Helicobacter), यरसिनिया (Yersinia), लिजियोनालीस और कई अन्य रोगजनक वंश शामिल हैं। संघ में कुछ स्वतंत्र रूप से रहने वाले ग़ैर-परजीवी बक्टीरिया भी शामिल हैं जिनमें नाइट्रोजन यौगिकीकरण करने वाले भी सम्मिलित हैं।
Pseudomonadota (synonym Proteobacteria) is a major phylum of Gram-negative bacteria. The renaming of several prokaryote phyla in 2021, including Pseudomonadota, remains controversial among microbiologists, many of whom continue to use the earlier name Proteobacteria, of long standing in the literature.[10] The phylum Proteobacteria includes a wide variety of pathogenic genera, such as Escherichia, Salmonella, Vibrio, Yersinia, Legionella, and many others.[11] Others are free-living (non-parasitic) and include many of the bacteria responsible for nitrogen fixation.
Carl Woese established this grouping in 1987, calling it informally the "purple bacteria and their relatives".[12] Because of the great diversity of forms found in this group, it was later informally named Proteobacteria, after Proteus, a Greek god of the sea capable of assuming many different shapes (not after the Proteobacteria genus Proteus).[6][13] In 2021 the International Committee on Systematics of Prokaryotes designated the synonym Pseudomonadota.[1]
All Pseudomonadota (Proteobacteria) are diverse. They are nominally Gram-negative, although in practice some may actually stain Gram-positive or Gram-variable. Their outer membrane is mainly composed of lipopolysaccharides. Many move about using flagella, but some are nonmotile, or rely on bacterial gliding.
Pseudomonadota have a wide variety of metabolism types. Most are facultatively or obligately anaerobic, chemolithoautotrophic, and heterotrophic, but numerous exceptions occur. A variety of genera, which are not closely related to each other, convert energy from light through conventional photosynthesis or anoxygenic photosynthesis.
Pseudomonadota are associated with the imbalance of the microbiotic community in the lower reproductive tract of women. These species are associated with inflammation.[14]
Some Alphaproteobacteria can grow at very low levels of nutrients and have unusual morphology such as stalks and buds. Others include agriculturally important bacteria capable of inducing nitrogen fixation in symbiosis with plants. The type order is the Caulobacterales, comprising stalk-forming bacteria such as Caulobacter. The mitochondria of eukaryotes are thought to be descendants of an alphaproteobacterium.[15]
The Betaproteobacteria are highly metabolically diverse and contain chemolithoautotrophs, photoautotrophs, and generalist heterotrophs. The type order is the Burkholderiales, comprising an enormous range of metabolic diversity, including opportunistic pathogens.
The Gammaproteobacteria are the largest class in terms of species with validly published names. The type order is the Pseudomonadales, which include the genera Pseudomonas and the nitrogen-fixing Azotobacter.
The Zetaproteobacteria are iron-oxidizing neutrophilic chemolithoautotrophs, distributed worldwide in estuaries and marine habitats. The type order is the Mariprofundales.
The Hydrogenophilalia are obligate thermophiles and include heterotrophs and autotrophs. The type order is the Hydrogenophilales.
The Acidithiobacillia contain only sulfur, iron, and uranium-oxidising autotrophs. The type order is the Acidithiobacillales, which includes economically important organisms used in the mining industry such as Acidithiobacillus spp.
The currently accepted taxonomy is based on the List of Prokaryotic names with Standing in Nomenclature (LSPN)[16] and the National Center for Biotechnology Information (NCBI).[17]
The group is defined primarily in terms of ribosomal RNA (rRNA) sequences. The Pseudomonadota are divided into several classes. These were previously regarded as subclasses of the phylum, but they are now treated as classes. These classes are monophyletic.[18][19][20] The genus Acidithiobacillus, part of the Gammaproteobacteria until it was transferred to class Acidithiobacillia in 2013,[2] was previously regarded as paraphyletic to the Betaproteobacteria according to multigenome alignment studies.[21] In 2017, the Betaproteobacteria was subject to major revisions and the class Hydrogenophilalia was created to contain the order Hydrogenophilales[4]
Pseudomonadota classes with validly published names include some prominent genera:[22] e.g.:
Transformation, a process in which genetic material passes from one bacterium to another,[29] has been reported in at least 30 species of Pseudomonadota distributed in the classes alpha, beta, and gamma.[30] The best-studied Pseudomonadota with respect to natural genetic transformation are the medically important human pathogens Neisseria gonorrhoeae (class beta), and Haemophilus influenzae (class gamma).[31] Natural genetic transformation is a sexual process involving DNA transfer from one bacterial cell to another through the intervening medium and the integration of the donor sequence into the recipient genome. In pathogenic Pseudomonadota, transformation appears to serve as a DNA repair process that protects the pathogen's DNA from attack by their host's phagocytic defenses that employ oxidative free radicals.[31]
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) Pseudomonadota (synonym Proteobacteria) is a major phylum of Gram-negative bacteria. The renaming of several prokaryote phyla in 2021, including Pseudomonadota, remains controversial among microbiologists, many of whom continue to use the earlier name Proteobacteria, of long standing in the literature. The phylum Proteobacteria includes a wide variety of pathogenic genera, such as Escherichia, Salmonella, Vibrio, Yersinia, Legionella, and many others. Others are free-living (non-parasitic) and include many of the bacteria responsible for nitrogen fixation.
Carl Woese established this grouping in 1987, calling it informally the "purple bacteria and their relatives". Because of the great diversity of forms found in this group, it was later informally named Proteobacteria, after Proteus, a Greek god of the sea capable of assuming many different shapes (not after the Proteobacteria genus Proteus). In 2021 the International Committee on Systematics of Prokaryotes designated the synonym Pseudomonadota.
Las proteobacterias (Proteobacteria) son un filo o más recientemente un superfilo de bacterias.[4] Incluyen una gran variedad de patógenos, tales como Escherichia coli, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, Neisseria, Burkholderia glumae y muchos otros.[5] Otras son de vida libre, e incluyen muchas de las bacterias responsables de la fijación del nitrógeno.
El filo se estableció inicialmente en términos de secuencias de ARNr, denominándose "bacterias púrpuras y relacionadas" (Woese 1987)[6] y luego se les llamó Proteobacteria en honor al dios griego Proteus, el cual podía cambiar de forma, dada la gran diversidad de formas encontradas en ellas.[7] La filogenia del genoma y el proteoma han validado este grupo, sin embargo, el análisis del ARNr 16S más exhaustivo indica que podría no ser monofilético, dividiéndose en dos grupos: Thiobacteria (bacterias del sulfato y relacionadas) y Rhodobacteria (bacterias púrpuras y relacionadas).
Recientemente se propuso que las proteobacterias deberían considerarse un superfilo y que sus clases comprenderían filos separados por derecho propio, junto con otros filos bacterianos descubiertos recientemente.[4]
Todas las proteobacterias son Gram negativas, con una pared celular formada principalmente de lipopolisacáridos, su morfología es muy variable, desde bacilos, hastas cocos simples hasta géneros con prosteca, y más e incluso cuerpos fructíferos. Muchas se mueven utilizando flagelos, pero algunas lo pueden hacer por deslizamiento bacterial. Entre estas se encuentran las mixobacterias, un grupo único de bacterias que pueden agruparse para formar cuerpos fructíferos.
Tienen también una gran variedad de tipos de metabolismo. La mayoría de las proteobacterias son anaerobias, pero hay muchas excepciones. Las mitocondrias que permiten respirar a las células eucariotas se derivan de proteobacterias, probablemente similares a las rickettsias.
La nutrición es usualmente heterótrofa, pero hay dos grupos que realizan la fotosíntesis, denominadas bacterias púrpuras. Las bacterias púrpuras del azufre usan azufre o sulfuro de hidrógeno como donante de electrones, mientras que las bacterias púrpuras no del azufre utilizan hidrógeno. Puesto que esta función no es realizada por el agua, como es común en plantas y cyanobacterias, no se produce oxígeno.
Las proteobacterias son los seres más abundantes en los océanos y otros ambientes acuáticos. En el fondo marino constituye el 79% de la biomasa bacteriana, en la superficie del mar un 64% y en agua dulce 40%.[8]
Para su clasificación, las proteobacterias se dividen en seis clases, según los estudios filogenéticos, y se denominan según las letras griegas α, β, γ, δ, ε y ζ. Estas clases pueden agruparse en los siguientes grupos:
El término Rhodobacteria, a pesar de su poco uso, tiene gran respaldo en el análisis multi-filogenético. Inicialmente se ha usado para referirse al clado que incluye a las proteobacterias alfa, beta y gamma,[9][10] y posteriormente se puede incluir a las proteobacterias zeta según los árboles filogenéticos de ARB living tree, iTOL, Bergey y otros. Este grupo es de metabolismo diverso, pudiendo ser fotótrofos (bacterias púrpuras) o quimiótrofos de vida libre o patógenos.
Las proteobacterias alfa abarcan la mayoría de los géneros fotótrofos, pero también varios géneros que metabolizan componentes C1, intracelulares como los simbiontes de plantas que son fijadores de nitrógeno (por ejemplo, los rizobios) y de animales y un grupo de patógenos peligrosos, rickettsias. Por otra parte, se piensa que los precursores de las mitocondrias de las células eucariotas se han originado en este grupo bacteriano. (Véase eucariogénesis.)
Las proteobacterias beta abarcan varios grupos de las bacterias aerobias o facultativas que son a menudo altamente versátiles en sus capacidades de degradación, pero también contienen géneros quimiolitotróficos (por ejemplo el género Nitrosomonas que oxida el amoníaco) y algunos fotótrofos (géneros Rhodocyclus y Rubrivivax). Las Proteobacterias beta juegan un papel importante en la fijación de nitrógeno en varios tipos de plantas, oxidando amonio para producir nitrito, un producto químico importante para la función de las plantas. Muchas de ellas se encuentran en muestras ambientales, tales como aguas residuales o el suelo. Especies patógenas dentro de esta clase son Neisseriaceae (que causa gonorrea y meningoencefalitis) y las especies del género Burkholderia. Otras bacterias destacables de este grupo son Ralstonia, un patógeno vegetal de las solanáceas (tomate, patata) y la Burkholderia glumae que causa el añublo bacterial de la panícula en el cultivo de arroz.
Las proteobacterias gamma abarcan varios grupos de bacterias importantes para la ciencia y la medicina tales como Enterobacteriaceae, Vibrionaceae y Pseudomonadaceae. Este grupo incluye varios patógenos importantes, como por ejemplo, Salmonella (enteritis y and fiebre tifoidea), Yersinia (peste), Vibrio (cólera), Pseudomonas aeruginosa (infecciones del pulmón en pacientes hospitalizados o con fibrosis quística).
Zetaproteobacteria incluye solo a la especie Mariprofundus ferrooxydans, una bacteria del hierro marina.
El grupo Thiobacteria, también llamado Subdivisiones delta/épsilon,[11] agrupa a las proteobacterias delta y épsilon, cuyo metabolismo suele ser anaerobio y reductor de sulfatos o azufre, produciendo sulfuros. Este grupo está respaldado por la filogenia del ARNr, sin embargo, otras filogenias lo muestran como parafilético con relación a Rhodobacteria. Algunos árboles incluyen también a los Aquificales en este grupo.
Las proteobacterias delta abarcan un grupo de géneros predominante aerobios, mixobacterias, que forman cuerpos fructíferos y un grupo de géneros estrictamente anaerobios que contienen la mayor parte de las bacterias reductoras de sulfato (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema, etc.) y de las bacterias reductoras de azufre (por ejemplo, Desulfuromonas) junto con otras bacterias anaerobias con diferente fisiología (por ejemplo, reductas del hierro férrico Geobacter y los géneros sintróficos Pelobacter y Syntrophus).
Las proteobacterias epsilon comprenden solamente unos pocos géneros, principalmente Wolinella, Helicobacter y Campylobacter, que tienen una estructura de rectos, curvos o helicoidales y también tiene una morfología espirilada. La mayor parte de las especies conocidas habitan en el tracto digestivo de seres humanos y animales y proporcionan servicio como simbiontes (Wolinella en el ganado vacuno) o son patógenos (Helicobacter en el estómago, Campylobacter en el duodeno). También se han recuperado numerosas secuencias ambientales de fuentes frías e hidrotermales reductoras de azufre (tiobacterias).
Uno de los géneros que abarca las proteobacterias epsilon es Campylobacter, que puede ser patógena o no, pues puede producir enteritis inflamatoria y se transmite a través de alimentos y agua puede afectar a animales y a humanos particularmente a los humanos los afecta de forma indirecta por medio de alimentos contaminados.
Se ha propuesto que Aquificae forma parte de Thiobacteria, sin embargo, es probable que este acercamiento se deba a una gran transferencia genética horizontal entre los aquificales y épsilon-Proteobacteria.[12]
Según Cavalier-Smith, Geobacteria conforma el tercer clado de las proteobacterias y está conformado por Acidobacteria Chrysiogenetes y Deferribacteres,[13] los cuales son bacterias del suelo no patógenas (no confundir con el género Geobacter). Particularmente Acidobacteria estaría relacionada con las proteobacterias sobre la base de diversos árboles filogenéticos y se sitúa usualmente próximo a Thiobacteria. Por otro lado, Chrysiogenetes y Deferribacteres están especialmente relacionados, y su monofilia está ampliamente respaldada por análisis genómicos[14] y del ARNr 16S.
En 2020 Cavalier-Smith en un análisis de múltiples proteínas ribosómicas ha decidido actualizar esta clasificación, abandonando el clado Thiobacteria puesto que las deltaproteobacterias estarían más emparentadas con las rodobacterias, las epsilonproteobacterias con las geobacterias por lo que las ha asignado a esos subfilos y Aquificae estaría por fuera de las proteobacterias según su análisis. A la vez propone a Acidobacteria como un nuevo subfilo que incluiría también al filo Nitrospirae. Cavalier-Smith considera que para que Proteobacteria sea un clado monofilético debería abarcar a todos los filos candidatos estrechamente emparentados con estas bacterias.[1] Según análisis filogenéticos Proteobacteria puede incluir a filos candidatos como Dadabacteria, Dependentiae, Modulibacteria, Rokubacteria, Tectomicrobia y Thermodesulfobacteria.[15]
Proteobacteria forma parte del superclado Gracilicutes según el análisis multi-filogenético. Pero no hay acuerdo de como están relacionados los diferentes subgrupos. La concatenación de los árboles filogenéticos de ARNr 16S y 23S[16] ha dado el siguiente resultado:
Proteobacteriaε
δ
α
β
γ
La filogenia del proteoma respalda este modelo, pero considerando a las proteobacterias alfa y gamma como grupos parafiléticos.[17]
Cavalier-Smith postula que las proteobacterias se subdividen en tres clado principales:[9][13]
Proteobacteria Rhodobacteriaα
Chromatibacteriaβ
γ
Thiobacteriaδ
ε
GeobacteriaFerrobacteria (Deferribacteres)
Cavalier-Smith en 2020 ha decidido cambiar esta clasificación.
Un extenso análisis basado en el ARNr 16S revela que Proteobacteria podría no ser un grupo monofilético, por lo que Rhodobacteria y Thiobacteria estaría separados.[18]
Actualmente (2016-2018) existe la tendencia a aumentar el número de clases y se ha propuesto más grupos:[19][20][21]
ProteobacteriaUna filogenia algo consensuada en el GTDB database y el Annotree es la siguiente:[22][23]
ProteobacteriaWolbachia (α)
Escherichia coli (γ)
Legionella (γ)
Salmonella (γ)
Vibrio cholerae (γ)
Yersinia pestis (γ)
Helicobacter (ε)
|doi-access= ignorado (ayuda) Las proteobacterias (Proteobacteria) son un filo o más recientemente un superfilo de bacterias. Incluyen una gran variedad de patógenos, tales como Escherichia coli, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, Neisseria, Burkholderia glumae y muchos otros. Otras son de vida libre, e incluyen muchas de las bacterias responsables de la fijación del nitrógeno.
El filo se estableció inicialmente en términos de secuencias de ARNr, denominándose "bacterias púrpuras y relacionadas" (Woese 1987) y luego se les llamó Proteobacteria en honor al dios griego Proteus, el cual podía cambiar de forma, dada la gran diversidad de formas encontradas en ellas. La filogenia del genoma y el proteoma han validado este grupo, sin embargo, el análisis del ARNr 16S más exhaustivo indica que podría no ser monofilético, dividiéndose en dos grupos: Thiobacteria (bacterias del sulfato y relacionadas) y Rhodobacteria (bacterias púrpuras y relacionadas).
Recientemente se propuso que las proteobacterias deberían considerarse un superfilo y que sus clases comprenderían filos separados por derecho propio, junto con otros filos bacterianos descubiertos recientemente.
Todas las proteobacterias son Gram negativas, con una pared celular formada principalmente de lipopolisacáridos, su morfología es muy variable, desde bacilos, hastas cocos simples hasta géneros con prosteca, y más e incluso cuerpos fructíferos. Muchas se mueven utilizando flagelos, pero algunas lo pueden hacer por deslizamiento bacterial. Entre estas se encuentran las mixobacterias, un grupo único de bacterias que pueden agruparse para formar cuerpos fructíferos.
Tienen también una gran variedad de tipos de metabolismo. La mayoría de las proteobacterias son anaerobias, pero hay muchas excepciones. Las mitocondrias que permiten respirar a las células eucariotas se derivan de proteobacterias, probablemente similares a las rickettsias.
La nutrición es usualmente heterótrofa, pero hay dos grupos que realizan la fotosíntesis, denominadas bacterias púrpuras. Las bacterias púrpuras del azufre usan azufre o sulfuro de hidrógeno como donante de electrones, mientras que las bacterias púrpuras no del azufre utilizan hidrógeno. Puesto que esta función no es realizada por el agua, como es común en plantas y cyanobacterias, no se produce oxígeno.
Las proteobacterias son los seres más abundantes en los océanos y otros ambientes acuáticos. En el fondo marino constituye el 79% de la biomasa bacteriana, en la superficie del mar un 64% y en agua dulce 40%.
Para su clasificación, las proteobacterias se dividen en seis clases, según los estudios filogenéticos, y se denominan según las letras griegas α, β, γ, δ, ε y ζ. Estas clases pueden agruparse en los siguientes grupos:
Proteobakterid (Proteobacteria) on suurim, mitmekesiseim ja üks tähtsamaid rühmi (käsitletud tavaliselt hõimkonna tasemel) baktereid.
Proteobakterid on niivõrd mitmekesised, et nad on nimetatud vanakreeka mütoloogia tegelase, merejumala Proteuse järgi, kes võis oma kuju soovi järgi muuta ja paljudeks loomadeks moonduda.
Siia rühma kuulub suur hulk patogeene ja teisi tähtsaid rühmi. Paljud neist on vabaltelavad ja mitmed osalevad lämmastiku fikseerimises.
Proteobakterid on seltsideks jaotatud 16S rRNA nukleotiidide järjestamise alusel. Nii eristatakse kuut klassi, mis on nime saanud kreeka tähestiku kuue esimese tähe järgi: alfa-, beeta-, gamma-, delta-, epsilon- ja dzeetaproteobakterid.
Proteobakterite väliskest koosneb peamiselt lipopolüsahhariididest.
Paljud neist liiguvad viburite abil, aga mõned on liikumatud või kasutavad bakterite libisemist – seda liikumisviisi ei osata veel seletada.
Proteobakterite metabolism on samuti väga mitmekesine. Paljud neist võivad olla või peavad olema anaeroobsed, kemoautotroofsed ja heterotroofsed, aga leidub arvukalt erandeid. Hulk liike, kes pole üldse üksteisega lähedalt seotud, muundavad valgust energiaks fotosünteesi abil. Nende ühine nimetus on punabakterid – see nimi viitab nende põhiliselt punakale värvumisele.
Proteobacteria bakterioen filuma da, garrantzi handikoa bakteriar filumen artean bakterio gehien dituenetako bat delako. Talde honetan patogeno asko daude, gehienbat gaitz gastrointestinalak eragiten dituztenak (Salmonella, Shigella, Escherichia, Vibrio eta Helicobacter generoetako espezie batzuk, besteak beste)
Proteobakterioak bakterio Gram negatiboak dira.
Bere etimologia grezieratik dator: Proteus. Antzinako jainko horrek itxura ezberdinak zituen, eta taldearen izenak -hain zuzen- bere barnean dauden morfologia aniztasun handiari aipamena egiten dio.
Proteobacteria bakterioen filuma da, garrantzi handikoa bakteriar filumen artean bakterio gehien dituenetako bat delako. Talde honetan patogeno asko daude, gehienbat gaitz gastrointestinalak eragiten dituztenak (Salmonella, Shigella, Escherichia, Vibrio eta Helicobacter generoetako espezie batzuk, besteak beste)
Proteobakterioak bakterio Gram negatiboak dira.
Bere etimologia grezieratik dator: Proteus. Antzinako jainko horrek itxura ezberdinak zituen, eta taldearen izenak -hain zuzen- bere barnean dauden morfologia aniztasun handiari aipamena egiten dio.
Proteobacteria eli proteobakteerit on bakteerien pääjakso. Ryhmä on saanut nimensä kreikkalaisen jumalan Proteuksen mukaan. Proteobakteerit jaotellaan kuuteen luokkaan, joita merkitään kreikkalaisilla kirjaimilla alfasta zeetaan; jaottelu on suoritettu lähinnä ribosomaalisen RNA:n sekvenssien perusteella. Pääjakson nimesi E. Stackebrandt artikkelissaan vuonna 1988. [1]
Proteobakteereihin kuuluu useita merkittäviä bakteerisukuja, kuten Escherichia, Salmonella, Vibrio ja Helicobacter. Proteobakteerit ovat gramnegatiivisia.
Proteobacteria eli proteobakteerit on bakteerien pääjakso. Ryhmä on saanut nimensä kreikkalaisen jumalan Proteuksen mukaan. Proteobakteerit jaotellaan kuuteen luokkaan, joita merkitään kreikkalaisilla kirjaimilla alfasta zeetaan; jaottelu on suoritettu lähinnä ribosomaalisen RNA:n sekvenssien perusteella. Pääjakson nimesi E. Stackebrandt artikkelissaan vuonna 1988.
Proteobakteereihin kuuluu useita merkittäviä bakteerisukuja, kuten Escherichia, Salmonella, Vibrio ja Helicobacter. Proteobakteerit ovat gramnegatiivisia.
Les Proteobacteria (désormais officiellement renommées Pseudomonadota), plus communément appelées protéobactéries en français, sont un groupe de bactéries parmi les mieux caractérisés. Ce groupe inclut des bactéries pathogènes, telles Escherichia, Salmonella, Vibrio et Helicobacter. D'autres interviennent dans la fixation biologique de l'azote, la production d'acide acétique (bactéries acétiques) ou l'altération des minéraux (ordre des Burkholderiales)[2].
Ce groupe de bactéries appelé a d'abord été appelé «Bactéries pourpres et proches» par Carl Woese en 1987[3]. Ensuite Proteobacteria a été proposé comme une classe par Stackebrandt et al. en 1988 afin de les y regrouper[4]. En 2005, les protéobactéries sont élevées au niveau de phylum pour toutes les bactéries dont la séquence ARNr 16S est proche de celles de l'ordre des Pseudomonadales, ordre type de ce phylum[5].
Le terme protéobactéries provient du dieu grec Protée, une divinité marine qui avait la capacité de se métamorphoser, en référence à la grande variété de formes au sein de ce groupe. Il n'a pas été nommé ainsi du fait de l'existence d'un genre bactérien nommé Proteus appartenant aux Protéobactéries[4],[6]. Il a récemment été renommé Pseudomonadota par l'ICSP (octobre 2021) [7].
Le groupe des Proteobacteria a d'abord été défini sur la base des séquences de l'ARN ribosomique (ARNr). Ensuite il a été élevé en tant que phylum avec cinq classes à la sortie de Bergeys de 2005. Les classes étant Alphaproteobacteria, Bbetaproteobacteria, Gammaproteobacteria, Deltaproteobacteria et Espilonproteobacteria. Chacune d'entre elles est monophylétique[8],[9],[10].
En 2007, Emerson et al. proposent l'ajout de la classe Candidatus ZetaProteobacteria[11] mais sa publication est jugée invalide[12],[13].
Le genre Acidithiobacillus, a fait partie des Gammaproteobacteria jusqu'à ce qu'il soit transféré à la classe Acidithiobacillia en 2013[14]. Ce genre Acidithiobacillus était auparavant vu comme paraphyletique dans les Betaproteobacteria d'après des études d'alignements multiples de genomes[15]. En 2017, les Betaproteobacteria ont été l'objet de modifications majeures et la classe Hydrogenophilalia a été créée pour contenir l'ordre Hydrogenophilales[16].
Les classes reconnues chez les Pseudomonadota comportent les espèces bactériennes avec les noms publiés de manière valides parmi les plus connus[17] : e.g.:
La plupart des protéobactéries sont mobiles grâce à un flagelle, mais d'autres peuvent être immobiles ou se déplacer par glissement. Ces derniers sont les Myxobacteria, un groupe unique de bactéries capables de s'agréger formant des corps fructifiants multicellulaires ; elles présentent aussi une grande variété de métabolismes. La plupart sont anaérobies strictes ou facultatives et hétérotrophes, comme les animaux, mais les exceptions sont nombreuses. Certaines protéobactéries, les bactéries pourpres, sont autotrophes et photosynthétiques. Les protéobactéries sont à Gram négatif, c’est-à-dire qu'elles possèdent une membrane externe composée de lipopolysaccharides (LPS) mais pauvre en peptidoglycane.
Certaines Alphaproteobacteria peuvent croître sur de très faibles niveaux de nutriments ont des morphologies très particulières comme des tiges ou des bourgeons, filamenteuses avec des pédoncules. On compte également des bactéries importantes au niveau de l'agriculture avec des bactéries capables de fixer l'azote en symbiose avec les plantes. L'ordre type est celui des Caulobacterales, comprenant des bactéries filamenteuses gainées capables de former un pédoncule telles que Caulobacter. Selon la théorie endosymbiotique, les mitochondries présentes dans les eukaryotes, et qui leur permettent de « gérer » l'énergie grâce à l'ATP, proviennent de protéobactéries incorporées au sein d'archéobactéries par endosymbiose. Selon certains, la mitochondrie serait un descendant d'une alphaproteobactérie[18].
Les Betaproteobacteria exhibent une très grande variété de métabolismes. On y trouve des bactéries chimiolithotrophes, Photoautotrophes, et hétérotrophes. L'ordre type est représenté par les Burkholderiales, comprenant une très grande diversité de métabolismes et incluant des pathogènes opportunistes.
Les Gammaproteobacteria représentent la plus grande classe en nombre d'espèces publiées de manière valide. L'ordre type est les Pseudomonadales, c'est-à-dire l'ordre type des Protéobactéries, qui inclut le genre Pseudomonas et les bactéries fixatrices d'azotes Azotobacter[5].
Les Zetaproteobacteria sont des bactéries chimiolithotrophes, neutrophiles capables d'oxyder l'ion ferreux, présentes dans les estuaires et habitats marins de part le monde. L'ordre type de cette classe est représenté par les Mariprofundales[11].
Les Hydrogenophilalia sont des thermophiles strictes et incluent des hétérotrophes et des autotrophes. L'ordre type est les Hydrogenophilales.
La classe des Acidithiobacillia contient seulement des autotrophes oxydant le soufre, le fer, et l'uranium. L'ordre type est les Acidithiobacillales, qui inclut des organismes importants économiquement utilisés dans l'industrie de la mine tels que les différentes espèces d'Acidithiobacillus.
Le processus de Transformation, par lequel du matériel génétique peut être tansférer d'une bactérie à une autre[19], a été identifié dans plus de 30 espèces de Pseudomonadota parmi les classes alpha, beta, et gamma[20]. Parmi les espèces les plus étudiées sur ce phénomène chez les Pseudomonadota pour la transformation de matériel génétique naturellement sont les pathogènes humains Neisseria gonorrhoeae (classe beta), etHaemophilus influenzae (classe gamma)[21]. La transformation de matériel génétique naturel est une forme de processus sexuel impliquant le transfert d'ADN d'une bactérie à une autre par l'intégration de séquences génomiques du donneur dans le génome du receveur. Chez les Pseudomonadota pathogènes, la transformation aaparaît comme un mécanisme de Réparation de l'ADN, processus permettant de protéger l'ADN du pathogène des dégradations subies par la production de dérivés réactifs de l'oxygène des défenses phagocytaires de l'hôte[21].
Les Pseudomonadota sont aussi fréquemment associées au déséquilibre du microbiote du tractus génital inférieur féminin. Plusieurs espèces de Pseudomonadota sont associées à l'inflammation de ce tractus[22].
L'analyse de la séquence du gène codant l'acide ribonucléique ribosomique 16S permet de diviser les protéobactéries en 5 classes, allant de α à ε[5] auxquelles s'est ajoutée une sixième classe en 2007 avec ζ.
Dans la classification controversée de Cavalier-Smith, les Proteobacteria sont subdivisées en trois sous-phyla, eux-mêmes subdivisés en de nouvelles classes[23].
, hdl ) Les Proteobacteria (désormais officiellement renommées Pseudomonadota), plus communément appelées protéobactéries en français, sont un groupe de bactéries parmi les mieux caractérisés. Ce groupe inclut des bactéries pathogènes, telles Escherichia, Salmonella, Vibrio et Helicobacter. D'autres interviennent dans la fixation biologique de l'azote, la production d'acide acétique (bactéries acétiques) ou l'altération des minéraux (ordre des Burkholderiales).
Is éard is na Próitéabhaictéar (Proteobacteria) ann ná grúpa mór (Fíleam) de bhaictéir. Ina measc, tá réimse leathan pataiginí, mar shampla Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, agus go leor géineas suntasach eile. Cinn eile, bíonn siad saorbheathach, agus ina measc siúd tá go leor de na baictéir atá freagrach as Fhosúchán nítrigine. Sa bhliain 1987, bhunaigh Carl Woese an grúpa seo, ag tabhairt, go neamhfhoirmiúil, "baictéir chorcra agus a ngaolta." orthu. Mar gheall ar an éagsúlacht mhór foirmeacha a bhíonn le fáil sa ghrúpa seo, tá na Próitéabhaictéar ainmnithe i ndiaidh Próitéis, dia Gréagach na farraige, a bhí in ann cruthanna éagsúla a glacadh, agus mar sin níl sé ainmnithe ón ghéins Proteus.
As proteobacterias ou Proteobacteria constitúen un dos principais grupos de bacterias, con categoría de filo. Inclúen unha ampla variedade de patóxenos, como Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, e moitos outros xéneros salientables.[2] Outros xéneros e especies son de vida libre, e entre eles inclúense moitas das bacterias responsables da fixación do nitróxeno. Tamén é deste grupo a bacteria descuberta en Galicia Gallaecimonas.
Este grupo foi establecido en 1987 por Carl Woese, que as chamou informalmente "bacterias púrpuras e relacionadas".[3] Debido á grande diversidade de formas que se encontraron neste grupo, as Proteobacteria foron nomeadas así a partir do nome dun deus grego do mar, Proteo, que podía adoptar moitas formas diferentes (non foi nomeado polo nome do xénero Proteus).[1][4]
Todas as proteobacterias son gramnegativas, e teñen unha membrana externa bacteriana composta principalmente de lipopolisacáridos. Moitas poden moverse utilizando flaxelos, pero algunhas son inmóbiles ou móvense escorregando. Estas últimas inclúen as mixobacterias, un peculiar grupo de bacterias que poden agregarse e formar corpos frutíferos multicelulares. Existe tamén no grupo unha gran variedade de metabolismos. A maioría dos membros son anaerobios obrigados ou facultativos, quimioautótrofos, e heterótrofos, pero hai numerosas excepcións. Varios xéneros, que non están estreitamente emparentados entre eles, utilizan a enerxía da luz por medio da fotosíntese e denomínanse bacterias púrpuras, referíndose á súa pigmentación maiormente avermellada.
Filoxenia de Proteobacteria de acordo coas árbores de seres vivos ARB, iTOL, Bergey e outros.
O grupo defínese principalmente en termos das secuencias do seu ARN ribosómico (ARNr). As Proteobacteria divídense en seis seccións, denominadas con letras gregas, desde a alfa á zeta, segundo as súas secuencias de ARNr. estas seccións son a miúdo tratadas como clases. As seccións alfa, beta, delta, e epsilon son monofiléticas,[5][6][7] agás as Gammaproteobacteria debido ao xénero Acidithiobacillus, que é parafilético das Betaproteobacteria de acordo cos estudos filoxenómicos (estudos de aliñamento multixenómico), os cales se consideran máis precisos ca os do ARNr de 16 S [8] (nótese que Mariprofundus ferrooxydans, único membro de Zetaproteobacteria,[9] era antes clasificado erradamente na taxonomía do NCBI). Acidithiobacillus contén 5 especies e é o único xénero da orde Acidithiobacillales[10] As divisións das proteobacterias eran antes consideradas subclases (por exemplo, a subclase α de Proteobacteria), pero agora considéranse clases (por exemplo, as Alphaproteobacteria).[11] Por tanto, as clases son:
As proteobacterias ou Proteobacteria constitúen un dos principais grupos de bacterias, con categoría de filo. Inclúen unha ampla variedade de patóxenos, como Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, e moitos outros xéneros salientables. Outros xéneros e especies son de vida libre, e entre eles inclúense moitas das bacterias responsables da fixación do nitróxeno. Tamén é deste grupo a bacteria descuberta en Galicia Gallaecimonas.
Este grupo foi establecido en 1987 por Carl Woese, que as chamou informalmente "bacterias púrpuras e relacionadas". Debido á grande diversidade de formas que se encontraron neste grupo, as Proteobacteria foron nomeadas así a partir do nome dun deus grego do mar, Proteo, que podía adoptar moitas formas diferentes (non foi nomeado polo nome do xénero Proteus).
Proteobacteria adalah salah satu filum bakteri. Anggotanya mencakup berbagai bakteri patogen ternama, seperti Escherichia, Salmonella, Vibrio, dan Helicobacter[1], serta bakteri yang sanggup bersimbiosis untuk menyemat nitrogen dari udara dan mengoksidasinya menjadi nitrat. Berbagai bakteri bintil akar tumbuhan legum merupakan anggota filum ini.
Nama "Proteobacteria" diambil dari nama dewa Yunani, Proteus, yang sanggup berganti-ganti rupa[2]. Hal ini disebabkan beragamnya bentuk anggota filum ini[3].
Acidobacteria
Artikel bertopik bakteri ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Proteobacteria adalah salah satu filum bakteri. Anggotanya mencakup berbagai bakteri patogen ternama, seperti Escherichia, Salmonella, Vibrio, dan Helicobacter, serta bakteri yang sanggup bersimbiosis untuk menyemat nitrogen dari udara dan mengoksidasinya menjadi nitrat. Berbagai bakteri bintil akar tumbuhan legum merupakan anggota filum ini.
Nama "Proteobacteria" diambil dari nama dewa Yunani, Proteus, yang sanggup berganti-ganti rupa. Hal ini disebabkan beragamnya bentuk anggota filum ini.
Próteógerlar (Proteobacteria) er fylking baktería (gerla). Til próteógerla teljast margir sýklar, til dæmis Escherichia coli og Vibrio cholerae, en einnig fjölskrúðugir hópar umhverfisbaktería, svo sem ljóstillífandi purpuragerlar og hinir flóknu, sambýlismyndandi myxógerlar. Fylkingin er nefnd eftir gríska guðinum Próteusi sem brugðið gat sér í allra kvikinda líki.
Allir próteógerlar eru Gram-neikvæðir og hafa því ytri frumuhimnu sem að mestu er gerð úr lípófjölsykrueiningum. Svipuháður kvikleiki er algengur meðal próteógerla og eru svipurnar ýmist endastæðar eða kringstæðar. Sumir meðlimir fylkingarinnar eru einnig færir um skriðhreyfingar eftir föstum yfirborðum, en sá kvikleiki er svipuóháður. Fjölbreytileiki í efnaskiptum er verulegur innan fylkingarinnar, en flestar tegundir þrífast þó vel án þess að súrefni sé til staðar og teljast ýmist nauðháð eða valháð loftfælnar. Nokkurn fjölda ljóstillífandi baktería er að finna meðal próteógerla og eru þær gjarnan nefndar purpuragerlar vegna rauðleitra og fjólublárra litarefna í frumuhimnu þeirra. Fylkingunni er skipt í fimm flokka: alfa-, beta-, gamma-, delta- og epsílonpróteógerla.
I proteobatteri (Proteobacteria Garrity et al., 2005) sono un phylum di batteri. Includono un'ampia gamma di agenti patogeni parassiti, come Escherichia coli, Salmonella typhi, Vibrio cholerae, Helicobacter pylori e molti altri. Altri sono liberi nell'ambiente e sono azotofissatori. Il gruppo viene definito principalmente in termini di RNA ribosomico ed è così chiamato per il dio greco Proteo (che è anche il nome di un genere di batteri tra i proteobatteri) in grado di cambiare forma a causa della diversità delle forme riscontrabili.
Tutti i proteobatteri sono Gram-negativi, con una membrana esterna composta principalmente di lipopolisaccaridi. Molti si spostano utilizzando flagelli ma alcuni non motili si muovono sfruttando lo scivolamento batterico. Gli ultimi includono i mixobatteri, un gruppo particolare di batteri che si possono aggregare per formare corpi fruttiferi pluricellulari. Esiste anche una certa varietà nei tipi di metabolismo. Molti membri sono facoltativamente o obbligatoriamente organismi anaerobici ed eterotrofi, sebbene esistano molte eccezioni. Una varietà di generi, non strettamente imparentati, convertono l'energia della luce attraverso la fotosintesi. Sono chiamati batteri viola, con riferimento alla loro pigmentazione per lo più rossastra. La teoria dell'endosimbionte postula che alcuni appartenenti arcaici a questo phylum siano gli organismi inglobati, nel passato, da una parte degli odierni eucarioti come endosimbionti (mitocondri, cloroplasti).
I proteobatteri (Proteobacteria Garrity et al., 2005) sono un phylum di batteri. Includono un'ampia gamma di agenti patogeni parassiti, come Escherichia coli, Salmonella typhi, Vibrio cholerae, Helicobacter pylori e molti altri. Altri sono liberi nell'ambiente e sono azotofissatori. Il gruppo viene definito principalmente in termini di RNA ribosomico ed è così chiamato per il dio greco Proteo (che è anche il nome di un genere di batteri tra i proteobatteri) in grado di cambiare forma a causa della diversità delle forme riscontrabili.
Proteobakterijos (lot. Proteobacteria) - bakterijų (Bacteria) karalystės bakterijų tipas.
Tipas ir viena gentis pavadinti pagal graikų dievą Protėją, galėjusį keisti savo pavidalą, lyginant su šios grupės bakterijų formų įvairove.[1]
Proteobakterijoms priskiriama didelė grupė bakterijų, kurioms priklauso įvairūs patogenai (Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter ir kt.) bei daug laisvai gyvenančių bakterijų, įskaitant azotą fiksuojančias bakterijas.
Visos proteobakterijos yra gram-neigiamos, išorinė membrana sudaryta iš lipopolisacharidų. Dauguma juda žiuželių pagalba, nors kai kurios yra nejudrios arba juda slysdamos (miksobakterijos). Proteobakterijos taip pat pasižymi metabolizmo įvairove. Dauguma yra fakultatyviniai arba obligatiniai (griežti) anaerobai bei heterotrofai, tačiau su daugeliu išimčių. Kai kurios gentys (vadinamos purpurinės bakterijos), vykdydamos fotozintezę, šviesą paverčia energija.
Remiantis bakterijų rRNR seka, proteobakterijos skirstomos į penkias grupes - skyrius su graikiškų raidžių pavadinimais, neretai traktuojamas kaip klases.
Proteobakterijos (lot. Proteobacteria) - bakterijų (Bacteria) karalystės bakterijų tipas.
Tipas ir viena gentis pavadinti pagal graikų dievą Protėją, galėjusį keisti savo pavidalą, lyginant su šios grupės bakterijų formų įvairove.
Proteobakterijoms priskiriama didelė grupė bakterijų, kurioms priklauso įvairūs patogenai (Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter ir kt.) bei daug laisvai gyvenančių bakterijų, įskaitant azotą fiksuojančias bakterijas.
Visos proteobakterijos yra gram-neigiamos, išorinė membrana sudaryta iš lipopolisacharidų. Dauguma juda žiuželių pagalba, nors kai kurios yra nejudrios arba juda slysdamos (miksobakterijos). Proteobakterijos taip pat pasižymi metabolizmo įvairove. Dauguma yra fakultatyviniai arba obligatiniai (griežti) anaerobai bei heterotrofai, tačiau su daugeliu išimčių. Kai kurios gentys (vadinamos purpurinės bakterijos), vykdydamos fotozintezę, šviesą paverčia energija.
Filum Proteobacteria ialah sebuah filum utama bakteria. Ia terdiri daripada pelbagai jenis patogen seperti Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, dan juga banyak genera terkenal yang lain.[1] Selain daripada itu, ahli filum ini ada juga yang hidup secara bebas dan ini termasuk pelbagai bakteria yang memainkan peranan didalam pengikatan nitrogen. Filum ini definisikan berdasarkan jujukan rRNA RNA ribosom dan dinamakan sempena tuhan Yunani kuno, Proteus (juga nama salah satu dari genus didalam filum ini). Menurut hikayat Yunani kuno, Proteus boleh merubah-rubah bentuk badannya dan ini dikaitkan dengan terdapatnya banyak jenis morfologi bakteria yang termasuk didalam filum ini. [2]
Kesemua ahli filum Proteobacteria adalah Gram-negatif, dan mempunyai membran sel luaran yang terdiri dari lipopolisakarida. Ada yang bergerak menggunakan flagella, manakala sesetengah spesis tidak mempunyai mekanisma pergerakan aktif (non-motile) dan bergantung kepada pergerakan meluncur. Contoh bakteria yang menggunakan pergerakan meluncur adalah myxobacteria, suatu kumpulan bakteria yang unik yang boleh bergabung untuk membentuk struktur pembiakan pelbagai-sel (multicellular fruiting bodies). Terdapat pelbagai jenis metabolisma didalam filum Proteobacteria. Kebanyakkan ahli filum ini adalah fakultatif anaerobik atau fakultatif obligat anaerobik dan heterotrofik, tetapi terdapat juga banyak pengecualian. Sesetengah genera yang tidak berkait rapat didalam filum ini mampu menjalani fotosintesis dan digelar bakteria ungu (purple bacteria), merujuk kepada pigmennya yang merah kemerahan.
Cavalier-Smith telah mendalilkan bahawa Proteobacteria adalah sebahagian daripada clade bakteria Gracilicutes.
Proteobacteria terbahagi kepada lima seksyen yang dinamakan dengan abjad Yunani, alpha hingga epsilon, berdasarkan jujukan rRNA . Seksyen-seksyen ini juga dianggap sebagai kelas-kelas didalam filum ini. Sebelum ini, pernah diusulkan bahawa Gammaproteobacteria adalah paraphyletic kepada Betaproteobacteria, data molekular terkini menunjukkan ia adalah tidak benar.
Alphaproteobacteria terdiri dari hampir kesemua genera fototrofik didalam filum ini dan juga beberapa genera yang menjalani metabolisma kompaun C1 (cth. Methylobacterium spp.), simbion tumbuhan (cth. Rhizobium spp.) dan haiwan, dan satu kumpulan patogen, Rickettsiaceae. mitokondrion didalam sel eukaryotik dikatakan berasal dari Rickettsia spp. (Lihat endosymbiotic theory).
Betaproteobacteria terdiri dari beberapa kumpulan bakteria aerobik atau fakultatif aerobik yang biasanya mempunyai keupayaan degradasi serba boleh, tetapi juga genera kemolitotrofik (cth. genus pengoksidaan amonia Nitrosomonas) dan juga beberapa genera fototrofik (Rhodocyclus dan Rubrivivax). Betaproteobacteria memainkan peranan yang penting didalam pengikatan nitrogen didalam pelbagai jenis tumbuhan dengan mengoksidakan ammonium kepada nitrite yang diperlukan oleh tumbuhan. Banyak spesis kelas ini boleh ditemui didalam sampel persekitaran seperti air kumbahan atau tanah. Spesis patogenik didalam kelas ini adalah Neisseriaceae (gonorrhea dan meningitis) dan spesis dari genus Burkholderia.
Gammaproteobacteria terdiri dari beberapa kumpulan bakteria yang penting dari segi kesihatan dan sains seperti Enterobacteriaceae, Vibrionaceae dan Pseudomonadaceae. Beberapa patogen yang terkenal termasuk didalam kelas ini seperti Salmonella spp. (enteritis dan demam kepialu), Yersinia pestis (plague), Vibrio cholerae (kolera), Pseudomonas aeruginosa (jangkitan paru-paru dikalangan pesakit hospital atau pengidap cystic fibrosis ), dan Escherichia coli (keracunan makanan).
Deltaproteobacteria kebanyakkannya terdiri dari genera aerobik, genera yang membentuk struktur pembiakan pelbagai-sel (fruiting-body) Myxobacteria, dan juga genera obligat anaerobik yang terdiri dari hampir kesemua bakteria penurunan sulfate (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema, dsbg.) dan bakteria penurunan sulfur (cth. Desulfuromonas spp.) bersama beberapa bakteria anaerobik yang lain yang mempunyai fisiologi berlainan seperti (bakteria penurunan besi Geobacter spp. dan bakteria syntrofik Pelobacter dan Syntrophus spp.).
Epsilonproteobacteria hanya terdiri dari beberapa genera iaitu bakteria berbentuk melengkung dan berbentuk lingkaran seperti Wolinella spp., Helicobacter spp., dan Campylobacter spp. Kebanyakkan spesis yang dikenali hidup didalam saliran usus haiwan dan berperanan sebagai simbion (Wolinella spp. didalam lembu) atau patogen (Helicobacter spp. didalam perut, Campylobacter spp. didalam duodenum). Epsilonproteobacteria juga telah dikesan menggunakan teknik biologi molekular dari habitat lohong hidrotermal dan rembesan sejuk.
Filum Proteobacteria ialah sebuah filum utama bakteria. Ia terdiri daripada pelbagai jenis patogen seperti Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter, dan juga banyak genera terkenal yang lain. Selain daripada itu, ahli filum ini ada juga yang hidup secara bebas dan ini termasuk pelbagai bakteria yang memainkan peranan didalam pengikatan nitrogen. Filum ini definisikan berdasarkan jujukan rRNA RNA ribosom dan dinamakan sempena tuhan Yunani kuno, Proteus (juga nama salah satu dari genus didalam filum ini). Menurut hikayat Yunani kuno, Proteus boleh merubah-rubah bentuk badannya dan ini dikaitkan dengan terdapatnya banyak jenis morfologi bakteria yang termasuk didalam filum ini.
Kesemua ahli filum Proteobacteria adalah Gram-negatif, dan mempunyai membran sel luaran yang terdiri dari lipopolisakarida. Ada yang bergerak menggunakan flagella, manakala sesetengah spesis tidak mempunyai mekanisma pergerakan aktif (non-motile) dan bergantung kepada pergerakan meluncur. Contoh bakteria yang menggunakan pergerakan meluncur adalah myxobacteria, suatu kumpulan bakteria yang unik yang boleh bergabung untuk membentuk struktur pembiakan pelbagai-sel (multicellular fruiting bodies). Terdapat pelbagai jenis metabolisma didalam filum Proteobacteria. Kebanyakkan ahli filum ini adalah fakultatif anaerobik atau fakultatif obligat anaerobik dan heterotrofik, tetapi terdapat juga banyak pengecualian. Sesetengah genera yang tidak berkait rapat didalam filum ini mampu menjalani fotosintesis dan digelar bakteria ungu (purple bacteria), merujuk kepada pigmennya yang merah kemerahan.
Cavalier-Smith telah mendalilkan bahawa Proteobacteria adalah sebahagian daripada clade bakteria Gracilicutes.
Proteobacteriën (Proteobacteria) zijn bacteriën waarvan vele belangrijke stikstofvastleggers zijn. Ze kunnen de stikstof uit de lucht vastleggen. Er zijn ook ziekteverwekkers die behoren tot de proteobacteriën.
De naam proteobacteria is afgeleid van de Griekse god Proteus, die zijn gedaante kon veranderen. Tot deze groep behoren bacteriën met veel verschillende vormen. De verwantschap berust dan ook niet op morfologische kenmerken maar op RNA-sequenties. De celwanden van de proteobacteriën bestaan uit een- tot enkele lagen mureïne en lipopolysacchariden. Ze zijn daarom ook gramnegatief. Vele soorten hebben voor de voortbeweging zweepstaartjes, anderen kunnen glijden.
Enkele ondergroepen zoals de Rhodospirillaceae (purpurbacteriën) en Chromatiaceae (zwavel-purpurbacteriën) kunnen onder anoxische (zonder zuurstof) omstandigheden fotosynthetiseren. Ze gebruiken hiervoor organische stoffen, zwavelwaterstof, zwavel of waterstof als elektronendonor, waarbij geen elementaire zuurstof vrij komt.
De ondergroep van de Myxobacteria is de enige bekende groep van proteobacteriën in het overgangsgebied van eencellige naar meercellige levensvormen. Myxobacteriën vormen veelcellige vruchtlichamen met sporen, een convergente evolutie met de slijmzwammen.
De Proteobacteria worden in vijf hoofdgroepen ingedeeld, die als klassen beschouwd kunnen worden en die de Griekse letters Alpha tot Epsilon als voorvoegsel hebben: Alphaproteobacteria, Betaproteobacteria, Gammaproteobacteria, Deltaproteobacteria en Epsilonproteobacteria. Enkele kunnen mogelijk paraphyletisch zijn.
Volgens de endosymbiontentheorie stammen de mitochondriën bij Eukaryonten van endosymbiontische proteobacteriën af.
Hieronder volgen enkele belangrijke orden, families en geslachten van de vijf klassen Proteobacteria:
Proteobacteriën (Proteobacteria) zijn bacteriën waarvan vele belangrijke stikstofvastleggers zijn. Ze kunnen de stikstof uit de lucht vastleggen. Er zijn ook ziekteverwekkers die behoren tot de proteobacteriën.
De naam proteobacteria is afgeleid van de Griekse god Proteus, die zijn gedaante kon veranderen. Tot deze groep behoren bacteriën met veel verschillende vormen. De verwantschap berust dan ook niet op morfologische kenmerken maar op RNA-sequenties. De celwanden van de proteobacteriën bestaan uit een- tot enkele lagen mureïne en lipopolysacchariden. Ze zijn daarom ook gramnegatief. Vele soorten hebben voor de voortbeweging zweepstaartjes, anderen kunnen glijden.
Enkele ondergroepen zoals de Rhodospirillaceae (purpurbacteriën) en Chromatiaceae (zwavel-purpurbacteriën) kunnen onder anoxische (zonder zuurstof) omstandigheden fotosynthetiseren. Ze gebruiken hiervoor organische stoffen, zwavelwaterstof, zwavel of waterstof als elektronendonor, waarbij geen elementaire zuurstof vrij komt.
De ondergroep van de Myxobacteria is de enige bekende groep van proteobacteriën in het overgangsgebied van eencellige naar meercellige levensvormen. Myxobacteriën vormen veelcellige vruchtlichamen met sporen, een convergente evolutie met de slijmzwammen.
De Proteobacteria worden in vijf hoofdgroepen ingedeeld, die als klassen beschouwd kunnen worden en die de Griekse letters Alpha tot Epsilon als voorvoegsel hebben: Alphaproteobacteria, Betaproteobacteria, Gammaproteobacteria, Deltaproteobacteria en Epsilonproteobacteria. Enkele kunnen mogelijk paraphyletisch zijn.
Volgens de endosymbiontentheorie stammen de mitochondriën bij Eukaryonten van endosymbiontische proteobacteriën af.
Proteobacteria er en stor rekke av Gram-negative bakterier. De inkluderer en stor variasjon av patogener, som for eksempel Escherichia (kan være patogen, men som oftest ikke), Salmonella, Vibrio, Helicobacter, men også en rad økologisk viktige slekter som de nitrogenfikserende Rhizobium og de ammonium-oksiderende Nitrosomonas og en rad andre slekter.[1]
Denne biologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Proteobacteria er en stor rekke av Gram-negative bakterier. De inkluderer en stor variasjon av patogener, som for eksempel Escherichia (kan være patogen, men som oftest ikke), Salmonella, Vibrio, Helicobacter, men også en rad økologisk viktige slekter som de nitrogenfikserende Rhizobium og de ammonium-oksiderende Nitrosomonas og en rad andre slekter.
Multimedia w Wikimedia Commons Proteobakterie (łac. Proteobacteria) – jedna z największych grup (typ) bakterii. Wyróżniona została głównie na podstawie podobieństw sekwencji rybosomalnego RNA.
Wszystkie proteobakterie są Gram-ujemne i posiadają zewnętrzną błonę komórkową zbudowaną głównie z lipopolisacharydów.
Przodkiem tej grupy była prawdopodobnie bakteria fototroficzna zbliżona pod względem budowy i metabolizmu do bakterii purpurowych.
Proteobakterie (łac. Proteobacteria) – jedna z największych grup (typ) bakterii. Wyróżniona została głównie na podstawie podobieństw sekwencji rybosomalnego RNA.
Wszystkie proteobakterie są Gram-ujemne i posiadają zewnętrzną błonę komórkową zbudowaną głównie z lipopolisacharydów.
Proteobacteria (do grego: Proteus, deus do oceano capaz de mudar de forma; + bakterion, pequeno bastão) é um filo composto por bactérias gram-negativas e é definido principalmente pela sequência genética 16S rRNA. Popularmente seus representantes são designados de proteobactérias.É um dos maiores filos e mais versáteis no domínio Bacteria. Como tal, consiste em vários tipos de bactérias que incluem fototróficos, quimiolitotróficos e heterotróficos, com mais de 460 gêneros e 1600 espécies do filo identificados.
A primeira descrição do termo Proteobacteria por Stackebrandt, Murray e Truper, em 1988, referia o grupo como uma classe. Entretanto, na segunda edição do Bergey's Manual of Systematic Bacteriology, o termo foi classificado como um filo. O filo "Proteobacteria" é um dos maiores filos do domínio Bacteria, incluindo mais de duzentos gêneros.
Incluem uma grande variedade de agentes patogénicos, tais como Escherichia, Salmonella, Vibrio e Helicobacter.[1] Outras são de vida livre, e incluem muitas das bactérias responsáveis pela fixação de azoto e oxidação do gás metano (CH4), sendo este último processo conhecido como metanotrofia, que contribui para com o balanço do gás na atmosfera.
Sendo um dos maiores e mais versáteis filos, as proteobactérias podem ser encontradas em praticamente qualquer ambiente em todo o mundo. Isso é possível devido ao fato de que algumas das espécies nos filos podem sobreviver a ambientes extremos com muito, pouco ou nenhum oxigênio, entretanto a maioria dessas espécies é mesofílica, o que significa que elas preferem temperaturas moderadas (20 a 45 graus Celsius) para crescer e prosperar.
Todas as proteobactérias são gram negativas, constituindo mais de 40% de todos os gêneros procariotas das bactérias Gram-negativas. com uma parede celular formada principalmente de lipopolissacarídeos. Muitas movem-se utilizando flagelos, mas algumas fazem-no por deslizamento. Entre estas encontram-se as Myxobacteria, um grupo único de bactérias que podem agrupar-se para formar corpos frutíferos.
Têm também uma grande variedade de tipos de metabolismo. A maioria das proteobactérias são anaeróbias, mas há muitas excepções. Nas células eucariotas as mitocôndrias, são derivadas de proteobactérias, provavelmente similares às rickettsias.
A nutrição e normalmente heterotrófica, mas existem dois grupos que realizam fotossíntese, denominadas bactérias púrpureas. As bactérias púrpuras sulfurosas usam enxofre do sulfeto de hidrogênio como doador de electrões. As bactérias púrpuras não-sulfurosas utilizam hidrogênio. Posto que esta função não é realizada pela água, como é comum nas plantas e cianobactérias, não se produz oxigênio.
O filo "Proteobacteria" é definido principalmente em termos de sequências de RNA ribossômico (16S rRNA). Está dividido em seis seções baseadas na análise de sequências de 16S rRNA, denominadas segundo as seis primeiras letras do alfabeto grego. Estas seções são muitas vezes tratadas como classes. Embora tenha sido sugerido anteriormente que a Gammaproteobacteria é parafilética com relação a Betaproteobacteria, dados moleculares recentes sugerem que os grupos são monofiléticos.
As proteobactérias alfa incluem a maioria dos gêneros fototróficos, mas também vários gêneros que metabolizam componentes C1, simbiontes de plantas (por exemplo, os rizóbios) e de animais e também um grupo de agentes patogênicos (Rickettsiaceae). Pensa-se que os precursores das mitocôndrias das células eucariotas originaram-se a partir deste grupo bacteriano (ver teoria endossimbiótica).
É a primeira sessão e é composta de uma variedade de bactérias. Isso inclui bactérias de diferentes formas (bastão, espiral, cocobacilos e bastões curvos, etc.), além de diferenças no metabolismo, etc. Apesar de suas diferenças, as proteobactérias alfa são unificadas pelo fato de serem todas oligotróficas. Como tal, eles podem sobreviver em ambientes com baixos nutrientes, incluindo gelo glacial. Isso permite que eles sobrevivam e prosperem.
A maioria das proteobactérias alfa são fototróficas, o que significa que obtêm a energia da luz solar (usam a luz solar e o dióxido de carbono para produzir seus próprios alimentos) devido à presença de pigmentos fotossintéticos. Na maior parte, as proteobactérias alfa fototróficas (púrpura) mostraram crescer em condições anóxicas, onde produzem seus próprios alimentos na presença de muito pouco ou nenhum oxigênio.
Além dos gêneros fototróficos, essa sessão também é composta de compostos de IC que metabolizam bactérias como espécies de metilobactérias, simbiontes de plantas como espécies de Rhizobium, bactérias nitrificantes como Nitrobacter e patógenos animais e humanos (Brucella e Arlichia etc). Esta sessão de proteobactérias é, portanto, composta de uma ampla variedade de espécies. Enquanto alguns são benéficos para os seres humanos e os ambientes em geral, outros são patogênicos e, portanto, causam doenças em seres humanos e animais. No entanto, alguns são de vida livre e não precisam de um hospedeiro para sua sobrevivência.
Filogeneticamente, as proteobactérias alfa são categorizadas como:
1. Aphaproteobacteria (Rhodospirillum e parentes - principalmente em forma de espiral)
2. Alphaproteobacteria (Rhodopseudomonas e parentes - freqüentemente se reproduzem através de brotamento)
3. Alphaproteobacteria (Rhodobacter e seus parentes - possuem carotenóides da série esferoideno e mostraram versatilidade e flexibilidade em seu metabolismo)
As proteobactérias beta incluem vários grupos de bactérias aeróbias ou facultativas que são versáteis nas suas capacidades de degradação (algumas crescem em ambientes ricos em oxigênio enquanto outras não requerem oxigênio para sua sobrevivência), mas também contém géneros quimiolitotróficos (por exemplo, o género Nitrosomonas que oxida o amoníaco) e alguns fototróficos (géneros Rhodocyclus e Rubrivivax). As proteobactérias beta desempenham um papel importante na fixação de azoto em vários tipos de plantas, oxidando a amônia para produzir nitrito, um produto químico importante para a função das plantas. Muitas delas encontram-se em amostras ambientais, tais como águas residuais ou no solo. Espécies patogênicas dentro desta classe são as Neisseriaceae (que causam a gonorreia e a meningoencefalite) e as espécies do género Burkholderia. Outra bactéria que se destaca neste grupo é a Ralstonia, um agente patogênico vegetal que ataca as solanáceas (tomate, batata, entre outras).
As proteobactérias gama incluem vários grupos de bactérias importantes para a ciência e para a medicina, tais como as Enterobacteriaceae, Vibrionaceae e Pseudomonadaceae. Este grupo inclui vários agentes patogênicos importantes, como por exemplo, Salmonella (enterite e febre tifóide), Yersinia (peste), Vibrio (cólera), Pseudomonas aeruginosa (infecções pulmonares em pacientes hospitalizados ou com fibrose cística).
É um dos maiores grupos no domínio das bactérias. Como tal, foi demonstrado que possui uma grande árvore filogenética ramificada, que também é uma de suas características distintivas. Até hoje, nenhum traço bioquímico se mostrou único nesta classe ou em qualquer de seus subgrupos.
Apesar da diversidade que também tem sido identificada nas atividades metabólicas das proteobactérias gama, a maioria das bactérias são quimio-organotróficas que obtêm sua energia oxidando as ligações químicas de vários compostos orgânicos.
Além de quimiotorófilos, também é composta de fototróficos (obter energia da luz solar) e quimiolitótrofos que obtêm sua energia metabólica da oxidação de hidrogênio e enxofre, entre outros.
Bactérias entéricas também compõem essa classe e incluem organismos como Escherichia coli. Estes organismos causam doenças em animais e seres humanos.
As proteobactérias delta é um ramo menor que incluem um grupo de gêneros predominantemente aeróbios, mixobactérias , que formam corpos frutíferos, e um grupo de gêneros estritamente anaeróbios que contêm a maior parte das bactérias redutoras de sulfato (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema, etc.) e das bactérias redutoras de enxofre (por exemplo, Desulfuromonas) juntamente com outras bactérias anaeróbias com diferente fisiologia (por exemplo, redutoras de ferro férrico como o gênero Geobacter e os gêneros sintróficos Pelobacter e Syntrophus).
A classe também consiste de algumas bactérias patogênicas, como as bactérias Desulfovibrio orale e Bdellovibrio SRB, que vivem em outras bactérias gram-negativas como parasitas.
Nas bactérias hospedeiras, as bactérias Bdellovibrio se posicionam no periplasma, onde se alimentam ativamente de proteínas e polissacarídeos. Isso acaba matando as bactérias hospedeiras.
As proteobacterias ípsilon são constituídas por poucos géneros, principalmente Wolinella, Helicobacter e Campylobacter, que têm forma helicoidal. A maior parte das espécies conhecidas habitam no trato digestivo de seres humanos e animais, e proporcionam funções como simbiontes (Wolinella, no gado vacuum) ou são patogénicos (Helicobacter no estômago, Campylobacter no duodeno).
A proteobactéria zeta é a sexta e mais recente sessão de proteobactérias. A maioria destas bactérias são encontradas em sistemas hidrotermais (vulcão submarino, etc.), onde se demonstrou que contribuem para a ciclagem biogeoquímica do ferro.
A maioria das bactérias encontradas nesta sessão são quimiolitoautotróficas, uma vez que obtêm sua energia oxidando compostos químicos.
Ghiorsea bivora é um dos membros mais populares da classe.
Wolbachia (α)
Escherichia coli (γ)
Legionella (γ)
Salmonella (γ)
Vibrio cholerae (γ)
Yersinia pestis (γ)
Helicobacter (ε)
Proteobacteria (do grego: Proteus, deus do oceano capaz de mudar de forma; + bakterion, pequeno bastão) é um filo composto por bactérias gram-negativas e é definido principalmente pela sequência genética 16S rRNA. Popularmente seus representantes são designados de proteobactérias.É um dos maiores filos e mais versáteis no domínio Bacteria. Como tal, consiste em vários tipos de bactérias que incluem fototróficos, quimiolitotróficos e heterotróficos, com mais de 460 gêneros e 1600 espécies do filo identificados.
A primeira descrição do termo Proteobacteria por Stackebrandt, Murray e Truper, em 1988, referia o grupo como uma classe. Entretanto, na segunda edição do Bergey's Manual of Systematic Bacteriology, o termo foi classificado como um filo. O filo "Proteobacteria" é um dos maiores filos do domínio Bacteria, incluindo mais de duzentos gêneros.
Incluem uma grande variedade de agentes patogénicos, tais como Escherichia, Salmonella, Vibrio e Helicobacter. Outras são de vida livre, e incluem muitas das bactérias responsáveis pela fixação de azoto e oxidação do gás metano (CH4), sendo este último processo conhecido como metanotrofia, que contribui para com o balanço do gás na atmosfera.
Proteobakterier (Proteobacteria) är en stor stam av bakterier. Den innehåller en mängd olika patogener som Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter och många andra viktiga släkten.[1]
Denna bakterier- eller bakteriologi-relaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Proteobakterier (Proteobacteria) är en stor stam av bakterier. Den innehåller en mängd olika patogener som Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter och många andra viktiga släkten.
Alpha Proteobacteria
Caulobacterales - örn. Caulobacter
Parvularculales
Rhizobiales - örn. rhizobia
Bartonella henselae
Rhodobacterales
Rhodospirillales - örn. Acetobacter
Rickettsiales - örn. Rickettsia
Sphingomonadales e.g. Sphingomonas
Beta Proteobacteria
Burkholderiales - örn. Bordetella
Hydrogenophilales
Methylophilales
Neisseriales - örn. Neisseria
Nitrosomonadales
Rhodocyclales
Procabacteriales
Gamma Proteobacteria
Acidithiobacillales
Aeromonadales - örn. Aeromonas
Alteromonadales - örn. Pseudoalteromonas
Cardiobacteriales
Chromatiales - purple sulfur bacteria
Enterobacteriales - örn. Escherichia
Legionellales - örn. Legionella
Methylococcales
Oceanospirillales
Pasteurellales - örn. Haemophilus
Pseudomonadales - örn. Pseudomonas
Thiotrichales - örn. Thiomargarita
Vibrionales - örn. Vibrio
Xanthomonadales - e.g. Stenotrophomonas
Delta Proteobacteria
Bdellovibrionales - e.g. Bdellovibrio
Desulfobacterales
Desulfovibrionales
Desulfurellales
Desulfarcales
Desulfuromonadales - örn. Geobacter
Myxococcales - Myxobacteria
Syntrophobacterales
Epsilon Proteobacteria
Campylobacterales - örn. Helicobacter
Nautiliales
Proteobakteriler (Proteobacteria) bakterilerin ana gruplarından birini meydana getirirler. Çeşitli hastalık etmenleri (Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter gibi) ve pek çok başka ünlü cinsler bu gruba dahildir. Bazıları kendi başlarına yaşar, aralarında azot fiksasyonundan sorumlu pek çok bakteri türü vardır. Bu grup ribozomal RNA (rRNA) dizinlerine göre tanımlanmıştır. Bakteri biçimlerinin çeşitliliğinden dolayı grup, ismini Yunan mitolojisinde yer alan, her şekle girebilen tanrı Proteus'tan almıştır. (Proteus aynı zamanda Proteobakterilerde yer alan bir cinsin de adıdır.)
Proteobakteriler Gram-negatif özelliklidir, dış zarları başlıca lipopolisakkaritlerden oluşur. Çoğu flagella ile hareket eder ama bazıları hareketsizdir veya bakteriyel kayma kullanırlar. Bu sonuncu yöntemi kullananlar arasında bulunan Miksobakteriler, kümeleşerek çok hücreli "meyve gövdeleri" oluştururlar. Metabolizma tipleri bakımından da bu grupta büyük bir çeşitlilik vardır. Çoğu seçmeli veya zorunlu anaerobik ve heterotrofiktir ama pek çok istisna da mevcuttur. Birbiriyle yakın ilişkisi olmayan bazı cinsler fotosentez yoluyla ışığı enerjiye dönüştürürler. Bunlar kırmızımsı pigmentlerini kullanan mor bakterilerdir.
Ribozomal RNA dizinleri arasındaki benzerliklere bağlı olarak proteobakteriler beş bölüme ayrılmışlardır, bunlar Yunan alfabesindeki alfa ile epsilon arasındaki harflerle adlandırılır. Bu bölümler genelde taksonomik sınıflar olarak değerlendirilir. Beta proteobakteriler gamma proteobakterilerden türemiş oldukları için gamma proteobakterilerin parafiletik bir grup olduğu söylenir.
Alfaproteobakteriler ışıkla beslenen (fototrof) çoğu cinsi içerir, ama bunlara ek olarak C1-bileşikleri metabolize edebilen cinsler, hayvan ve bitki simbiontları (örn. Rhizobia) ve tehlikeli bir patojen grubu olan Rickettsiaceae 'yı da kapsar. Ökaryotik hücrelerdeki mitokondrinin atasının da bu bakteri grubundan kaynaklandığı düşünülmektedir (bkz. endosimbiont teorisi)
-->
Betaproteobakteriler, yıkım yetenekleri bakımından zengin olan aerobik veya seçmeli anaerobik bakteri gruplarından oluşur, ama kemolitotrofik cinsler (örn. amonyak yükseltgeyen Nitrosomonas) ve bazı fototroflar (Rhodocyclus ve Rubrivivax) de içerir. Çoğu doğada, örneğin atık sularda veya toprakta bulunur. Bu sınıfta yer alan patojen türler Neisseriaceae familyasındaki (frengi ve meningoensefalit etmenleri) ve Burkholderia cinsindeki türlerdir.
Gammaproteobakteriler arasında, Enterobacteriaceae, Vibrionaceae ve Pseudomonadaceae gibi tıbben ve bilimsel olarak önemli sayılan gruplar bulunur. Çok büyük sayıda patojen bu gruba aittir, örneğin Salmonella (enterit and tifo etmeni), Yersinia (veba), Vibrio (kolera), Pseudomonas aeruginosa (hastanede yatan veya kistik fibroz hastalarında görülen akciğer enfeksiyonu).
Deltaproteobakteriler büyük oranda aerobik cinslerden, meyve gövdesi oluşturan miksobakteriler ve zorunlu anaerobik cinslerin bir dalından oluşur. Bu gruba ait zorunlu anaeroblar arasında sülfat indirgeyici (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema, v.s.) ve kükürt indirgeyici (örn., Desulfuromonas) bakteriler ve farklı fizyolojileri olan bazı başka anaerobik bakteriler (örn., demir-III indirgeyici Geobacter ve sintrofik Pelobacter ve Syntrophus türleri) bulunur.
Epsilonproteobakteriler yalnızca birkaç cinsten oluşurlar bunlar başlıca burgulu Wolinella, Helicobacter ve Campylobacter 'dir. Bunlarin hepsi insan ve hayvan sindirim sisteminde ya simbiont olarak (ineklerde Wollinella) ya da patojen olarak (midede Helicobacter, duodenumda Campilobacter) yaşarlar.
Proteobakteriler (Proteobacteria) bakterilerin ana gruplarından birini meydana getirirler. Çeşitli hastalık etmenleri (Escherichia, Salmonella, Vibrio, Helicobacter gibi) ve pek çok başka ünlü cinsler bu gruba dahildir. Bazıları kendi başlarına yaşar, aralarında azot fiksasyonundan sorumlu pek çok bakteri türü vardır. Bu grup ribozomal RNA (rRNA) dizinlerine göre tanımlanmıştır. Bakteri biçimlerinin çeşitliliğinden dolayı grup, ismini Yunan mitolojisinde yer alan, her şekle girebilen tanrı Proteus'tan almıştır. (Proteus aynı zamanda Proteobakterilerde yer alan bir cinsin de adıdır.)
Proteobakteriler Gram-negatif özelliklidir, dış zarları başlıca lipopolisakkaritlerden oluşur. Çoğu flagella ile hareket eder ama bazıları hareketsizdir veya bakteriyel kayma kullanırlar. Bu sonuncu yöntemi kullananlar arasında bulunan Miksobakteriler, kümeleşerek çok hücreli "meyve gövdeleri" oluştururlar. Metabolizma tipleri bakımından da bu grupta büyük bir çeşitlilik vardır. Çoğu seçmeli veya zorunlu anaerobik ve heterotrofiktir ama pek çok istisna da mevcuttur. Birbiriyle yakın ilişkisi olmayan bazı cinsler fotosentez yoluyla ışığı enerjiye dönüştürürler. Bunlar kırmızımsı pigmentlerini kullanan mor bakterilerdir.
Протеобактерії підрозділяються на п'ять підрозділів, названими за грецькими літерами від альфи до епсілона, знову за послідовністю рРНК. Ці підрозділи звичайно класифікують у ранзі класів.
Альфа-протеобактерії охоплюють більшість фототрофних видів, але також кілька видів, метаболізуючих C1-речовини, симбіоти з рослинами (різобії) та тваринами, і групу небезпечних патогенів, Rickettsiaceae. Більш того, вчені вважають, що предтечі мітохондрій клітин еукаріотів також виникли з цієї групи (див. ендосимбіотична теорія).
Бета-протеобактерії містять кілька груп аеробних чи факультативних бактерій, які часто дуже різноманітні за своїми можливостями метаболізму, кріт того, хемолоітотрофні роди (тобто, окислюючий аміак рід Nitrosomonas) та фототрофів (роди Rhodocyclus та Rubrivivax). Багато з них знайдені тільки у природних зразках, наприклад, відбросах та ґрунті. Цей клас містить і деяку кількість патогенних видів: Neisseriaceae (що викликають гонорею та менінгіт) і види роду Burkholderia.
Гамма-протеобактерії охоплюють кілька клінічно та науково важливих груп бактерій, таких як Enterobacteriaceae, Vibrionaceae та Pseudomonadaceae. Значне число важливих патогенів належить до цього класу, тобто Salmonella (викликає ентеріт та тиф), Yersinia (чума), Vibrio (холера), Pseudomonas aeruginosa (інфекції легень госпіталізованих чи клінічних пацієнтів з кістозним фіброзом).
Дельта-протеобактерії охоплюють підрозділ здебільшого аеробних бактерій, бактерій створюючих плодові тіла міксобактерії, та підрозділ строго аеробних видів, який містить більшість відомих сульфат- (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema тощо) та сірко-відновлюючі бактерії (e.g. Desulfuromonas) та також кілька інших анаеробних бактерії з іншою фізіологією (тобто залізо-відновлюючі Geobacter та сінтропичні види: Pelobacter та Syntrophus).
Епсілон-протеобактерії містять лише кілька видів, переважно вигуті та спіральні Wolinella, Helicobacter та Campylobacter. Вони усі насіляють травний тракт тварин та людини та служать як симбіонти (Wolinella в коровах) чи патогени (Helicobacter у шлунку, Campylobacter у дванадцятипалій кишці).
Michael Madigan, John Martinko (editors), «Brock Biology of Microorganisms» (11th ed., Prentice Hall, 2005, ISBN 0-13-144329-1)
Proteobacteria Stackebrandt et al. 1986
ПодгруппыAlphaproteobacteria
(Альфа-протеобактерии)
Betaproteobacteria
(Бета-протеобактерии)
Gammaproteobacteria
(Гамма-протеобактерии)
Deltaproteobacteria
(Дельта-протеобактерии)
Epsilonproteobacteria
(Эпсилон-протеобактерии)
Zetaproteobacteria
(Зета-протеобактерии)
Протеобактерии (лат. Proteobacteria) — наиболее многочисленная группа бактерий — 1534 вида или примерно треть от всех известных видов бактерий[1].
Протеобактерии является весьма неоднородной группой, в эту группу включены как симбионты эукариот, так и большое число патогенных и условно-патогенных микроорганизмов, фото- и хемотрофные виды бактерий, как автотрофы, так и гетеротрофы. Все протеобактерии грамотрицательны, внешняя мембрана построена из липополисахарида. Группа включает как облигатно, так и факультативно аэробные и анаэробные бактерии. Также отличны типы движения, в группу входят как бактерии, имеющие жгутики, так и неподвижные бактерии и бактерии, имеющие т. н. «скользящий» тип движения.
Морфологически группа также неоднородна: сюда входят и палочковидные бактерии, и кокки, и спиралевидные бактерии.
Карл Вёзе выделил эту группу в 1987 году и шутливо назвал её «пурпурные бактерии и их родственники»[2]. Группа была выделена на основании анализа нуклеотидных последовательностей 16S рРНК, названа в честь древнегреческого бога Протея, умевшего менять форму по собственному желанию (в названии протеобактерий отражено большое разнообразие биохимических, физиологических и морфологических свойств, присущих этой группе).
На основании правил номенклатуры бактерий, таксон протеобактерии является нелегитимным ввиду отсутствия определённого типового нижнего таксона[3].
Протеобактерии делятся на классы, обозначенные буквами греческого алфавита: Alpha-, Beta-, Gamma-, Delta- и Epsilonproteobacteria. Деление на классы также произведено на основании анализа 16S рРНК. Классы альфа-, бета-, дельта- и эпсилон-протеобактерий являются монофилитическими[4][5][6]. Род Acidithiobacillus из класса Gammaproteobacteria был перенесён в класс Acidithiobacillia в 2013[7]. Согласно последним данным, этот род парафилетичен по отношению к бета-протеобактериям[8]. Относительно недавно был описан шестой класс — зета-протеобактерии (Zetaproteobacteria), представителем которого пока является единственный вид (выделенный в чистой культуре) — Mariprofundus ferrooxydans[9], железоокисляющий нейтрофильный хемолитоавтотроф, впервые обнаруженный около вулкана Лоихи в 1996 году[10].
В класс альфа-протеобактерии включено большое количество фототрофов, также он включает симбионтов эукариот (Rhizobium), облигатных внутриклеточных паразитов (риккетсии, вольбахии), уксуснокислых бактерий (Acetobacter, Gluconacetobacter), бактерий, способных к спиртовому брожению (Zymomonas mobilis), метилотрофов (Methylobacteriaceae). Предположительный предок митохондрий также происходит из этой группы.
В этот класс входят аэробные и факультативно-анаэробные бактерии. Сюда входят и хемоорганогетеротрофы, и хемолитоавтотрофы (например, нитрификаторы I стадии Nitrosomonadaceae, тионовые бактерии Thiobacillus), фототрофные роды (Rhodocyclus и Rubrivivax). Также в эту группу включены возбудители инфекций: Burkholderia mallei (возбудитель сапа) и Burkholderia pseudomallei (возбудитель мелиоидоза), Bordetella pertussis (возбудитель коклюша) и род Neisseria (возбудители менингита и гонореи).
В этот класс входят как фототрофные бактерии (например, Chromatium — пурпурные серные аноксигенные бактерии), метанотрофы (например, Methylococcus capsulatus), так и бактерии, важные с клинической и научной точки зрения — семейства Enterobacteriaceae, Vibrionaceae, Pseudomonadaceae, Francisellaceae, Legionellaceae и Pasteurellaceae. В эту группу входят такие возбудители особо опасных инфекций: Yersinia pestis, Francisella tularensis, Haemophilus influenzae, Legionella pneumophila и Vibrio cholerae, а также такой важный с научной точки зрения модельный организм, как Escherichia coli.
Эта группа включает такие известные бактерии, как способные к скользящему движению и образующие многоклеточные плодовые тела миксобактерии, так и известные сульфат-редуцирующие бактерии (Desulfovibrio, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonema) и серобактерии (Desulfuromonas). Сюда также входят анаэробные железобактерии (Geobacter). Сюда также входят известные бактерии-хищники рода Bdellovibrio, облигатные внутриклеточные бактерии рода Lawsonia, хемолитотрофы рода Hippea, способные использовать серу и водород в качестве источника энергии. В класс входят как аэробные, так и анаэробные бактерии, факультативные анаэробы не известны в этом классе. Большинство анаэробов способно использовать неорганические акцепторы электрона, осуществляя таким образом анаэробное дыхание. Представители класса играют важную роль в круговороте элементов в природе.
Сюда входит порядок Campylobacterales с семействами Campylobacteraceae и Helicobacteraceae, в том числе важный с геохимической точки зрения род Sulfurospirillum[11], возбудитель язвы человека Helicobacter pylori. Также сюда входят симбионты пищеварительного тракта жвачных животных Wolinella.
Филогения протеобактерийAcidobacteria
Hetaproteobacteria (syn. "Piproteobacteria")
Протеобактерии (лат. Proteobacteria) — наиболее многочисленная группа бактерий — 1534 вида или примерно треть от всех известных видов бактерий.
Протеобактерии является весьма неоднородной группой, в эту группу включены как симбионты эукариот, так и большое число патогенных и условно-патогенных микроорганизмов, фото- и хемотрофные виды бактерий, как автотрофы, так и гетеротрофы. Все протеобактерии грамотрицательны, внешняя мембрана построена из липополисахарида. Группа включает как облигатно, так и факультативно аэробные и анаэробные бактерии. Также отличны типы движения, в группу входят как бактерии, имеющие жгутики, так и неподвижные бактерии и бактерии, имеющие т. н. «скользящий» тип движения.
Морфологически группа также неоднородна: сюда входят и палочковидные бактерии, и кокки, и спиралевидные бактерии.
Карл Вёзе выделил эту группу в 1987 году и шутливо назвал её «пурпурные бактерии и их родственники». Группа была выделена на основании анализа нуклеотидных последовательностей 16S рРНК, названа в честь древнегреческого бога Протея, умевшего менять форму по собственному желанию (в названии протеобактерий отражено большое разнообразие биохимических, физиологических и морфологических свойств, присущих этой группе).
На основании правил номенклатуры бактерий, таксон протеобактерии является нелегитимным ввиду отсутствия определённого типового нижнего таксона.
變形菌門（Proteobacteria）是細菌中主要的一門，包括很多病原菌，如大腸杆菌、沙門氏菌、霍乱弧菌、幽门螺杆菌等著名的属。[1]也有自由生活（非寄生）的種類，包括很多可以進行固氮的細菌。
卡尔·乌斯於1987年建立這個群組，非正式的稱這是“紫細菌及其親屬”。[2]變形菌門主要是由核糖體RNA序列定義的，名稱取自希臘神話中能夠變形的神普羅透斯（這同時也是變形菌門中變形桿菌屬的名字），因爲該門細菌的形狀具有極爲多樣的形狀。[3][4]
所有的變形菌門細菌爲革蘭氏陰性菌，其外膜主要由脂多糖組成。很多種類利用鞭毛運動，但有一些非運動性的種類，或者依靠滑行來運動。此外還有一類獨特的粘细菌，可以聚集形成多細胞的子實體。變形菌門包含多種代謝種類。大多數細菌營兼性或者專性厭氧及異養或者自養化能生物生活，但有很多例外。很多並非緊密相關的屬可以利用光合作用儲存能量。因其多數具有紫紅色的色素，被稱爲紫細菌。
變形菌門根據rRNA序列被分爲五類（通常作爲五個綱），用希臘字母α、β、γ、δ和ε命名。其中有的類別可能是併系的。
α-變形菌除包括光合的種類外，還有代謝C1化合物的種類、和植物共生的細菌（如根瘤菌屬）、與動物共生的細菌和一類危險的致病菌立克次體目。此外真核生物的線粒體的前身也很可能屬於這一類（參見內共生學說）。
β-變形菌包括很多好氧或兼性細菌，通常其降解能力可變，但也有一些無機化能種類（如可以氧化氨的亞硝化單胞菌屬(Nitrosomonas)）和光合種類（紅環菌屬(Rhodocyclus)和紅長命菌屬(Rubrivivax)）。很多種類可以在環境樣品中發現，如廢水或土壤中。該綱的致病菌有奈氏球菌目(Neisseriales)的中一些細菌（可導致淋病和腦膜炎）和伯克氏菌屬(Burkholderia)。 在海洋中很少能發現β-變形菌。
γ-變形菌包括一些醫學上和科學研究中很重要的類群，如腸桿菌科(Enterobacteraceae)、弧菌科(Vibrionaceae)和假單胞菌科(Pseudomonadaceae)。很多重要的病原菌屬於這個綱，如沙門氏菌屬(Salmonella)（腸炎和傷寒）、耶爾辛氏菌屬(Yersinia)（鼠疫）、弧菌屬(Vibrio)（霍亂）、銅綠假單胞菌(Pseudomonas aeruginosa)（就醫時引發的肺部感染或者囊性纖維化）。重要的模式生物大腸桿菌也屬於此綱。
δ-變形菌包括基本好氧的形成子實體的粘细菌和嚴格厭氧的一些種類，如硫酸鹽還原菌（脫硫弧菌屬(Desulfovibrio)、脫硫菌屬(Desulfobacter)、脫硫球菌屬(Desulfococcus)、脫硫線菌屬(Desulfonema)等）和硫還原菌（如除硫單胞菌屬(Desulfuromonas)），以及具有其它生理特徵的厭氧細菌，如還原三價鐵的地桿菌屬(Geobacter)和共生的暗桿菌屬(Pelobacter)和互營菌屬(Syntrophus)。
ε-變形菌只有少數幾個屬，多數是彎曲或螺旋形的細菌，如沃林氏菌屬(Wolinella)、螺桿菌屬(Helicobacter)和彎曲菌屬(Campylobacter)。它們都生活在動物或人的消化道中，爲共生菌（沃林氏菌在牛中）或致病菌（螺桿菌在胃中或彎曲菌在十二指腸中）。
變形菌門（Proteobacteria）是細菌中主要的一門，包括很多病原菌，如大腸杆菌、沙門氏菌、霍乱弧菌、幽门螺杆菌等著名的属。也有自由生活（非寄生）的種類，包括很多可以進行固氮的細菌。
卡尔·乌斯於1987年建立這個群組，非正式的稱這是“紫細菌及其親屬”。變形菌門主要是由核糖體RNA序列定義的，名稱取自希臘神話中能夠變形的神普羅透斯（這同時也是變形菌門中變形桿菌屬的名字），因爲該門細菌的形狀具有極爲多樣的形狀。
分類 ドメプロテオバクテリア門（Proteobacteria）は真正細菌の門の一つである。大腸菌、サルモネラ、ビブリオ、ヘリコバクターなど多種多様な病原体が含まれている。また、窒素固定に関わる細菌など、自由生活性のものも多く含まれている。この分類群は、他の真性細菌の分類群と同様に基本的にはrRNA配列によって定義されている。その多様性から、ギリシャ神話で姿を変幻自在に変える神プロテウスにちなんで名付けられた。
プロテオバクテリアは、主としてリポ多糖(LPS)から成る外膜を持ち、グラム陰性である。鞭毛によって動き回るものが多いが、不動性のものや、滑走性のものもある。滑走性のものとして、粘液細菌という集合して多細胞性の子実体を形成する独特な細菌が挙げられる。代謝型も多様である。ほとんどのものは通性嫌気性または偏性嫌気性で従属栄養性だが、例外も多い。様々な互いに縁遠い属が光合成を行うことができ、それらは赤い色をしているので紅色細菌と呼ばれている。
プロテオバクテリアは非常に大きな分類群であり、綱から種まで全ての階級で真正細菌最大の多様性を持つ。rRNA配列に基づいて7つに大別されており、オリゴフレクスス綱以外はギリシャ文字のアルファからゼータで呼ばれている。これらは綱として取り扱われ、ゼータ以外はIJSEMに学名として正式に記載されている。
アルファプロテオバクテリアには光合成性の属の大部分と、それ以外にC1化合物を代謝する属、植物や動物の共生体（リゾビウム目など）、危険な病原体であるリケッチアなどが含まれている。さらに真核細胞のミトコンドリアはこのグループの細菌に由来していると考えられている（細胞内共生説を参照）。酢酸菌のアセトバクター属も含まれる。
ベータプロテオバクテリアは好気性や通性の細菌からなり、それらはたいてい非常に多様な化合物を分解できるが、さらに化学合成無機栄養性（アンモニア酸化をするニトロソモナスなど）や、光合成性（RhodocyclusやRubrivivax属）のものも含まれている。ベータプロテオバクテリアはアンモニアを酸化して植物にとって重要な亜硝酸を生じ、様々な植物の窒素固定に重要な役割を演じている。その多くは下水や土壌といった環境試料に見付かる。この綱の病原体としては淋病や髄膜脳炎を起こすナイセリア科のものや、バークホルデリア目の百日咳菌などがある。
ガンマプロテオバクテリアは、腸内細菌科、ビブリオ科、シュードモナス科といった、医学的、科学的に重要な細菌群を含んでいる。非常に多くの重要な病原体がこの綱に所属しており、例えばサルモネラ（腸炎・腸チフス、赤痢菌）、エルシニア（ペスト）、ビブリオ（コレラ、腸炎ビブリオ）、緑膿菌（院内感染や嚢胞性線維症患者における肺感染症）、肺炎を発症させるレジオネラ、肺炎桿菌などがある。大腸菌は腸内細菌科に含まれる。一部の光合成細菌（紅色硫黄細菌）も含まれている。また、リンの代わりにヒ素をゲノムに取り込むことができるとされたGFAJ-1株もこの綱のハロモナス類に属する。
デルタプロテオバクテリアは好気性の群や、子実体を作る粘液細菌、そして既知の硫酸還元細菌（デスルフォビブリオ, Desulfobacter, Desulfococcus, Desulfonemaなど）や硫黄還元細菌（Desulfuromonasなど）の大部分とその他様々な生理条件（三価鉄還元性のGeobacterや栄養共生性のPelobacterやSyntrophus）を好む偏性嫌気性の群からなる。
イプシロンプロテオバクテリアには、Wolinella、ヘリコバクター・ピロリ、カンピロバクターといった湾曲ないしらせん形をした種が含まれる。人や動物の消化管に棲息している共生体（牛のWolinella）ないし病原体（胃のヘリコバクターや十二指腸のカンピロバクター）、あるいは熱水噴出口に住む好熱菌として発見された。
記載種としては、深海に生息する鉄酸化細菌Mariprofundus ferrooxydansのみが知られている。
2014年にサハラ砂漠の砂礫から発見されたOligoflexus tunisiensisのみが記載されている。
プロテオバクテリア門（Proteobacteria）は真正細菌の門の一つである。大腸菌、サルモネラ、ビブリオ、ヘリコバクターなど多種多様な病原体が含まれている。また、窒素固定に関わる細菌など、自由生活性のものも多く含まれている。この分類群は、他の真性細菌の分類群と同様に基本的にはrRNA配列によって定義されている。その多様性から、ギリシャ神話で姿を変幻自在に変える神プロテウスにちなんで名付けられた。
프로테오박테리아(Proteobacteria)는 세균의 주요 문의 하나이다. 대장균, 살모넬라, 비브리오, 헬리코박터 등 다양한 병원균 및 기타 여러 생물 속들을 포함한다.[2] 다른 것들은 기생하지 않고 살며 많은 질소고정세균을 포함한다.
이 문에서 발견되는 매우 다양한 형태들 때문에 프로테오박테리아는 많은 다른 모양을 취할 수 있는 그리스의 바다의 신 프로테우스에서 이름이 지어졌다.[1][3]
