Roggen (Batoidea of Rajomorphii) vormen een superorde van de klasse kraakbeenvissen. De roggen bestaan uit meer dan 450 beschreven soorten. Over de indeling is geen consensus. Hier wordt de indeling volgens ITIS gevolgd, waarin 6 ordes en 21 families worden onderscheiden.[1] FishBase hanteert een veel eenvoudiger indeling met maar drie ordes; deze indeling is gebaseerd op een publicatie uit 1994.[2]
Het lichaam van de rog is afgeplat, en, afgezien van de staart, ruit- tot schijfvormig. Aangezien de roggen tot de kraakbeenvissen behoren, hebben ze geen skelet met botten maar een meer elastische substantie. De vijf kieuwspleten liggen aan de buikzijde. Er zijn doorgaans twee rugvinnen te vinden op de staart. De staartvin kan bij een aantal soorten ontbreken. De roggen uit de eerste twee ordes (Myliobafokiformes en Rajiformes) zwemmen met behulp van hun grote borstvinnen, terwijl de zaagvissen, de stroom-, sluimer en sidderroggen en de gitaarroggen en vioolroggen met hun achterlichaam en staart zwemmen, zoals de haaien. De ogen zijn aan de bovenzijde van de kop gepositioneerd.
Roggen zijn in bijna elke zee en oceaan te vinden. De meeste soorten zijn te vinden op de bodem van de zee, meestal aan de kust maar soms ook tot een diepte van 3000 meter. Er zijn maar weinig soorten, zoals de reuzenmanta, die in de open zee leven en maar weinig die in zoetwater leven.
De meeste roggen hebben sterke en geronde tanden ontwikkeld om zo de schelp van soorten die op de bodem van de zee leven open te breken. De prooi wordt door de meeste soorten opgespoord door het reukvermogen. Roggen voeden zich vooral met weekdieren, kreeftachtigen, wormachtigen, stekelhuidigen en bodemvissen, afhankelijk van de soort. Enkele soorten leven op plankton.
Superorde: Roggen
Roggen (Batoidea of Rajomorphii) vormen een superorde van de klasse kraakbeenvissen. De roggen bestaan uit meer dan 450 beschreven soorten. Over de indeling is geen consensus. Hier wordt de indeling volgens ITIS gevolgd, waarin 6 ordes en 21 families worden onderscheiden. FishBase hanteert een veel eenvoudiger indeling met maar drie ordes; deze indeling is gebaseerd op een publicatie uit 1994.
