Anaraf (Isem usnan: Lonicera) d tawsit n yemɣi seg twacult n caprifoliaceae . Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753.
Anaraf (Isem usnan: Lonicera) d tawsit n yemɣi seg twacult n caprifoliaceae . Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753.
Los cabrifuèlhs (genre Lonicera) son d'arbrilhon o de lianas de la familha dels caprifoliacèas.
Lo cabrifuèlh a de fuèlhas dentadas buta a las aurièras de las sèlvas e talvèras.
Se conéis gaireben 200 espècias dins las regions temperadas de l'emisfèri nòrd e las regions subtropicalas.
L'abitat de gaireben totas las espècias de cabrifuèlhas, es l'aurièra de las sèlvas e per extension los randls e talveras.
Los cabrifuèlhs, autoctons o exotics son frequentament utilizats per formar de randals o parets decoratius
Plan solelh fins a ombre leugièra.
Per empèut de fusta miègdur en estiu.
Los vièlhs plants podon èsser regeneradas le rebatent al sol.
L'espècia supòrta la talha, que permet de l'empachar de desbordar de l'espaci disponible.
Lo malhum GRIN recensa 139 espècias de Lonicera[1]. Per eFloras, i a près 180 espècas.
Los cabrifuèlhs (genre Lonicera) son d'arbrilhon o de lianas de la familha dels caprifoliacèas.
Lo cabrifuèlh a de fuèlhas dentadas buta a las aurièras de las sèlvas e talvèras.
Haagekäärsen (Lonicera) san en plaantenskööl uun det famile faan a Siigbleedplaanten (Caprifoliaceae). Diar jaft at son 180 slacher faan üüb a nuurdelk eerdheleft.
Haagekäärsen (Lonicera) san en plaantenskööl uun det famile faan a Siigbleedplaanten (Caprifoliaceae). Diar jaft at son 180 slacher faan üüb a nuurdelk eerdheleft.
Iadh-shlat neo iath-shlat (lonicera): luibh le blàthan cùbhraidh air a bhios a' direadh.
Seo cuid dhen ainmean a tha air iadh-shlat:
Kaprifolio esas lonicera caprifolium, arboreto klimera, sarmentoza, di qua la flori odoras.
Küz'mäine pu (latin.: Lonicera) om penzhiden heim. Oiktad, kerdujad vai ujelijad kazmused. Mülütadas Küz'mäižpuižed-sugukundha. Erasiden erikoiden plodud oma södabad, no äjiden erikoiden plodud oma travijad.
Heim om levitadud Pohjoižen mapoliškon äjiš rajoniš. Erikoiden tobj pala kazvab Gimalajas i Päivnouzmaižes Azijas. Venämas om 14 mecerikod, voib vastata mecanröunoiš i sarikoiš.
Järedahkod änikod oleldas vauktan, ruskedvauvhan, pakuižen i sinivauvhan mujun. Änikod i sid' plodud kazdas paroil lehtesiden alusišpäi vai barban lopus. Änikon vencudes om viž pölükäd i pit'kahk petkloine. Plodud kazdas ühthe paksus, kuti ülälehtesed-ki (erasil erikoil kaik lehtesed). Venäman erikod änikoitas semendkun lopuspäi kezakun keskhesai.
Küz'mäižen pun äi erikod ištutadas da kazvatadas saduiš čomikš dekorativižikš penzhikš. Ned sättudas gruppiden, allejoiden i kezapavil'joniden täht. Erased erikod oma medenkandajad. Kova pumaterial kožub sädamha penid tegesid.
Sädihe severz'-se kümnikoid dekorativižid sortuid södabidenke marjoidenke sinižen (kamčatižen) i södaban (Lonicera edulis) küz'mäižiden puiden alusel.
Kaik om 180 küz'mäižen pun erikod, niiden keskes enamba sadad om dokumentiruidud.
Küz'mäine pu (latin.: Lonicera) om penzhiden heim. Oiktad, kerdujad vai ujelijad kazmused. Mülütadas Küz'mäižpuižed-sugukundha. Erasiden erikoiden plodud oma södabad, no äjiden erikoiden plodud oma travijad.
Papsûger (Lonicera), of ek wol kamperfoelje, is in skaai fan klimplanten dat yn Jeropa, Sina, noardeastlik Aazje en yn de Feriene Steaten foarkomt. De plant heart ta de famylje fan de papsûgers (Caprifoliaceae). Hy wynt him om oare planten en beammen hinne.
De blommen hawwe benammen jûns in sterke swiete rook. Se binne der in ferskate kleuren, in soad foarkommend is de rôze-reade en giel-wite foarm. Kamperfoelje is frij maklik te fermearderjen út simmer- of winterstek. Yn it Frysk wurdt dit planteskaai behalven papsûgers ek wol de kamperfoelje, klapsûgers, stjonkblommen of tateblommen neamd. It skaai krige syn Latynske namme fan de Dútske natuerhistorikus Johann Lonitzer.
Papsûger (Lonicera), of ek wol kamperfoelje, is in skaai fan klimplanten dat yn Jeropa, Sina, noardeastlik Aazje en yn de Feriene Steaten foarkomt. De plant heart ta de famylje fan de papsûgers (Caprifoliaceae). Hy wynt him om oare planten en beammen hinne.
De blommen hawwe benammen jûns in sterke swiete rook. Se binne der in ferskate kleuren, in soad foarkommend is de rôze-reade en giel-wite foarm. Kamperfoelje is frij maklik te fermearderjen út simmer- of winterstek. Yn it Frysk wurdt dit planteskaai behalven papsûgers ek wol de kamperfoelje, klapsûgers, stjonkblommen of tateblommen neamd. It skaai krige syn Latynske namme fan de Dútske natuerhistorikus Johann Lonitzer.
Klimmende soarten Lonicera caprifolium - gewoane kamperfoelje Lonicera japonica Lonicera periclymenum - wylde kamperfoelje of papsûger Lonicera sempervirens Lonicera ×heckrotti (krusing americana mei sempervirens) Wintergriene strûken Lonicera fragrantissima Lonicera nitida - Sineeske kamperfoelje Lonicera pileata Lonicera korolkowii Lonicera ledebourii Lonicera maackii Lonicera morrowii Lonicera tatarica Lonicera xylosteum - reade papsûger Lonicera syringantha (var. wolfii) Lonicera ×purpusii (krusing standishii mei fragrantissimaShilvi, uchqat — shilvidoshlar oilasiga mansub butalar turkumi. 30 dan ortiq turi maʼlum. Oʻzbekistonda shahrining xushboʻy Sh., tangabarg Sh., tatar Sh.si, maydagul Sh., Korolkov Sh.si, nozik Sh., maydabarg Sh., olga Sh.si, altman Sh.si va boshqalar turlari uchraydi. Boʻyi 1,5 m dan 4,5 m gacha, barglari keng tuxumsimon, baʼzilariniki uzun tuxumsimon, gullari ikki jinsli, oq, sargʻish, qizil, pushti, aprel—may oylarida gullab, avg .—sent.da urugʻlaydi. Mevasi sersuv, rezavor. Xushboʻy Sh., tatar Sh.si, maydagul Sh. manzarali oʻsimlik sifatida oʻstiriladi. shahrining boshqa koʻplab turlari togʻ daralari, daryo boʻylari, togʻ yonbagʻirlarida butazorlar hosil qilib, daraxtzorlar orasida, adirlarda oʻsadi. Sovuqqa chidamsiz. Dasht zonalarida ekinzorlarni himoya qilish, koʻkalamzorlar, yashil devorlar hosil qilishda foydalaniladi. Yogʻochi qattiq va mustahkam boʻlganligi tufayli duradgorlik va mebelsozlikda ishlatiladi.
Sukerjennigjen of kamperfoelie (Latien: Lonicera) is een geslach van slingerplaanteen en struken dat in Europa, China, Noordoost-Azië en in de Amerika veurkump. 't Geslach beheurt tot de kamperfoeliefemilie (Caprifoliaceae). De plaanten greuien um aandere plaanten en bomen hinne.
De bloemen hemmen veural 's avens een starke zeute geur. Ze bin der in verschillende kleuren, de roze-rooie en geel-witte koemen 't meest veur. De plaante ku-j makkelijk vermeerderen uut zoemer- of wienterstekken.
De naam sukerjennigjen kump werschienlijk deurdat de geur 's avens beheurlijk zeut en stark is, en deurdat de bloemen een eetbaore zeute nectar anmaken. A-j de stengel van 't sukerjennigjen breken dan ku-j de zeute geur oek goed ruken.
't Sukerjennigjen, oek wè kamperfoelie eneumd, wönnen in sommigen dialekken oek wè geitenblad of geitenklever eneumd. Dat kump overene mit 't Franse 'chèvre-feuille', 't Duutse 'Geißblatt' en 't Italiaanse 'caprifoglio'. De naam kamperfoelie is een verbastering van de Italiaanse vorm.
De botanische naam Lonicera kump van de achternaam van de Duutse plaantkundige Adam Lonitzer.
Sukerjennigjen of kamperfoelie (Latien: Lonicera) is een geslach van slingerplaanteen en struken dat in Europa, China, Noordoost-Azië en in de Amerika veurkump. 't Geslach beheurt tot de kamperfoeliefemilie (Caprifoliaceae). De plaanten greuien um aandere plaanten en bomen hinne.
De bloemen hemmen veural 's avens een starke zeute geur. Ze bin der in verschillende kleuren, de roze-rooie en geel-witte koemen 't meest veur. De plaante ku-j makkelijk vermeerderen uut zoemer- of wienterstekken.
Анамска рака (науч. Lonicera, syn. Caprifolium Mill.) — род грмушки или повивни ползавци од фамилијата анамски раце (Caprifoliaceae), автохтони на северната полутопка. Постојат околу 180 вида, од кои 100 во Кина и по 20 во Европа, Индија и Северна Америка. Општопознати видови се обичната (L. periclymenum), јапонската (L. japonica, наречена и „кинеска“) и зимзелената анамска рака (L. sempervirens). Некои од нив привлекуваат колибрија, особено зимзелената и портокаловата анамска рака (L. ciliosa).
Латинскиот назив Lonicera доаѓа од германскиот ренесансен ботаничар Адам Лоницер (1528-1586).
Голем дел од видовите анамски раце се мразоотпорни повивни растенија, а остатокот се грмушести. Неколку вида се мошне кревки, па можат да се одгледуваат на отворено само во суптропски подрачја. Меѓу овие кревки видови се вбројуваат џиновската бурманска анамска рака {L. hildebrandiana} од подножјето на Хималаите и етрурската анамска рака (L. etrusca) од Средоземјето. Листови се спротиставени, просто-јајцевидни, со должина од 1–10 см. Највеќето видови се листопадни, но има и зимзелени. Многу од нив имаат по чифт двострано симетрични цветови со опоен мирис и даваат сладок јадлив нектар. Стеблата се тенки, свитливи и мошне влакнести по структура, па затоа наоѓаат традиционална примена како врзиво и текстилен материјал. Плодот може да биде црвена, сина или црна, округла или издолжена бобинка со по неколку семки. Кај највеќето видови, бобинките се благо отровни, но неколку вида (особено сината анамска рака, L. caerulea) имаат јадливи бобинки што се одгледуваат за исхрана. Бобинките кај речиси сите видови се привлечни за животните, кои така ги изнесуваат вон природниот ареал, при што стануваат инвазивни растенија. Такви се . Доста видови се храна за ларвите на разни видови пеперутки.
Неколку вида анамска рака станале инвазивни откако биле доведени на места вон матичното подрачје, што е особено случај со Нов Зеланд и САД. За инвазивни се сметаат јапонската (L. japonica) и Маковата (L. maackii), Мороовата (L. morrowii) и татарската анамска рака (L. tatarica).
Анамските раце се ценети како градинарски растенија, бидејќи ги прекриваат и украсуваат оградите и помалку привлечните делови од градбите. Лете имат голем број трубести цветови со мошне привлечен мирис. Поиздржливите ползечки видови бараат корењата да им бидат во сенка, цветните делови на сонце. Видот и сортата треба да се одбира со внимание, бидејќи некои знаат да значајно се прошират и да станат тешки за справување.[1]
Lonicera acuminata
Lonicera albiflora — бела анамска рака
Lonicera alpigena — планинска анамска рака
Lonicera altmannii
Lonicera angustifolia
Lonicera anisocalyx
Lonicera arborea
Lonicera arizonica — аризонска анамска рака
Lonicera biflora
Lonicera bournei
Lonicera brevisepala
Lonicera buchananii
Lonicera buddleioides
Lonicera caerulea — сина анамска рака
Lonicera calcarata
Lonicera calvescens
Lonicera canadensis — канадска анамска рака
Lonicera caprifolium — козја анамска рака (типски вид)
Lonicera carnosifolis
Lonicera cerviculata
Lonicera chrysantha — златна анамска рака
Lonicera ciliosa — портокалова анамска рака
Lonicera ciliosissima
Lonicera cinerea
Lonicera codonantha
Lonicera confusa
Lonicera conjugialis — виолетова анамска рака
Lonicera crassifolia
Lonicera cyanocarpa
Lonicera dasystyla — тонкинска анамска рака
Lonicera dioica — свитлива анамска рака
Lonicera elisae
Lonicera etrusca — етрурска анамска рака
Lonicera fargesii
Lonicera ferdinandii
Lonicera ferruginea
Lonicera flava — жолта анамска рака
Lonicera fragilis
Lonicera fragrantissima — зимска анамска рака
Lonicera fulvotomentosa
Lonicera glutinosa
Lonicera graebneri
Lonicera gynochlamydea
Lonicera × heckrottii — златнопламена анамска рака
Lonicera hellenica — грчка анамска рака
Lonicera hemsleyana
Lonicera heterophylla
Lonicera hildebrandiana — џиновска бурманска анамска рака
Lonicera hirsuta — влакнеста анамска рака
Lonicera hispida
Lonicera hispidula — розова анамска рака
Lonicera humilis
Lonicera hypoglauca
Lonicera hypoleuca
Lonicera implexa
Lonicera inconspicua
Lonicera inodora
Lonicera interrupta — чапаралска анамска рака
Lonicera involucrata — покривална анамска рака
Lonicera japonica — јапонска или кинеска анамска рака
Lonicera jilongensis
Lonicera kansuensis
Lonicera kawakamii
Lonicera korolkowii — синолистна анамска рака
Lonicera lanceolata
Lonicera ligustrina
Lonicera litangensis
Lonicera longiflora
Lonicera longituba
Lonicera maackii — Макова или амурска анамска рака
Lonicera macrantha
Lonicera macranthoides
Lonicera maximowiczii
Lonicera microphylla
Lonicera minuta
Lonicera minutifolia
Lonicera modesta
Lonicera morrowii — Морова анамска рака
Lonicera mucronata
Lonicera myrtillus
Lonicera nervosa
Lonicera nigra — црна анамска рака
Lonicera nitida — сјајна анамска рака
Lonicera nubium
Lonicera nummulariifolia
Lonicera oblata
Lonicera oblongifolia — долголистна анамска рака
Lonicera oiwakensis
Lonicera oreodoxa
Lonicera orientalis
Lonicera pampaninii
Lonicera paradoxa
Lonicera periclymenum — обична анамска рака
Lonicera pileata — капчеста анамска рака
Lonicera pilosa — мексиканска анамска рака
Lonicera praeflorens
Lonicera prostrata
Lonicera pyrenaica
Lonicera reticulata — мрежеста анамска рака
Lonicera retusa
Lonicera rhytidophylla
Lonicera rupicola
Lonicera ruprechtiana — манџурска анамска рака
Lonicera saccata
Lonicera schneideriana
Lonicera semenovii
Lonicera sempervirens — зимзелена анамска рака
Lonicera serreana
Lonicera setifera
Lonicera similis
Lonicera spinosa
Lonicera splendida
Lonicera standishii Стендишова анамска рака
Lonicera stephanocarpa
Lonicera subaequalis
Lonicera subhispida
Lonicera sublabiata
Lonicera subspicata јужна анамска рака
Lonicera szechuanica
Lonicera taipeiensis
Lonicera tangutica
Lonicera tatarica — татарска анамска рака
Lonicera tatarinowii
Lonicera tomentella
Lonicera tragophylla
Lonicera tricalysioides
Lonicera trichogyne
Lonicera trichosantha
Lonicera trichosepala
Lonicera tubuliflora
Lonicera utahensis — јутска анамска рака
Lonicera villosa — планинска влакнеста анамска рака
Lonicera virgultorum
Lonicera webbiana
Lonicera xylosteum — вистинска анамска рака
Lonicera yunnanensis
Анамска рака (науч. Lonicera, syn. Caprifolium Mill.) — род грмушки или повивни ползавци од фамилијата анамски раце (Caprifoliaceae), автохтони на северната полутопка. Постојат околу 180 вида, од кои 100 во Кина и по 20 во Европа, Индија и Северна Америка. Општопознати видови се обичната (L. periclymenum), јапонската (L. japonica, наречена и „кинеска“) и зимзелената анамска рака (L. sempervirens). Некои од нив привлекуваат колибрија, особено зимзелената и портокаловата анамска рака (L. ciliosa).
Латинскиот назив Lonicera доаѓа од германскиот ренесансен ботаничар Адам Лоницер (1528-1586).
Айыу баланы (рус. жимолость, лат. Lonícera) — тура баҫып, үрмәләп йә ергә йәйелеп үҫә торған ҡыуаҡтарҙан; айыу баланы ғаиләһенең типлы ырыуынан. Латинса атамаһы немец математигы, физигы һәм ботанигы Адам Лоницер (1528—1586) исеменән алынған, ә башта уны Карл Линней каприфоль тип атарға йыйынған булған (Caprifolium, сөнки Европала тап бына ошо төр -айыу баланы каприфоль үҫтерелә торған булған[3].
Төньяҡ ярымшарҙа һәр ерҙә тиерлек осрай. 190 төрө билдәле, күберәк Гималайҙа һәм Шәрҡи Азияла үҫә. Рәсәйҙә ҡырағай 14 төрө бар.
Сәскәләре эре генә, аҡ, алһыу, һарғылт йә зәңгәрһыу. Япраҡ төптәрендә йә суҡтарҙың осонда икешәр булып урынлаша.
Емештәре лә парлы, ҡайһы саҡ ҡушар булып үҫә.
Ҡырағай төрө республикабыҙҙа ла үҫә, ул ҡыҙыл еләкле һәм ағыулы. Айыу баланының ашарға яраҡлы төрҙәре лә күп, хәҙер уны беҙҙә баҡсаларҙа үҫтерә башланылар. Оҙонса еләктәренә, әйтерһең, көртмәле менән мышар тәме ҡушылған, тиресәһе лә көртмәле төҫөндә. Ҡыуаҡтан ғына алып ҡапҡанда әллә ни тәмле лә түгел кеүек, әсерәк. Әммә шәкәр йәки бал менән – хәтәр шәп! Етмәһә, ул июнь башында уҡ, башҡа еләктәрҙән алда, бешеп тә етә. Ҡайнатма ла, компот та әҙерләргә була унан, ә ойотҡан-ҡатыҡ, кефир менән шунда уҡ ҡына бына тигән файҙалы, тәмле ризыҡты табынға ҡуйып була.
Ырыуҙа 200 төр бар[4] Ҡайһы бер төрҙәре:
Ойотҡан-ҡатыҡ менән баллы эсемлек
2 кешелек: 2 балғалаҡ бал йәки 4 балғалаҡ шәкәр 100 г айыу баланы 2 стакан ҡатыҡ ( ойотҡан) йә кефир
Еләктәрҙе иҙеп ҡатыҡҡа ҡушабыҙ, бал йә шәкәр өҫтәйбеҙ ҙә ныҡ итеп болғатабыҙ.
Айыу баланы (рус. жимолость, лат. Lonícera) — тура баҫып, үрмәләп йә ергә йәйелеп үҫә торған ҡыуаҡтарҙан; айыу баланы ғаиләһенең типлы ырыуынан. Латинса атамаһы немец математигы, физигы һәм ботанигы Адам Лоницер (1528—1586) исеменән алынған, ә башта уны Карл Линней каприфоль тип атарға йыйынған булған (Caprifolium, сөнки Европала тап бына ошо төр -айыу баланы каприфоль үҫтерелә торған булған.
Бружмель — род кветкавых расьлінаў сямейства бружмелевых.
Налічвае звыш 200 відаў. Пашыраны пераважна ва ўмераных абласьцях Паўночнага паўшар’я, у Паўднёвым паўшар’і — у Андах. Род бружмель прадстаўлены хмызьнякамі зь ліку лістападных і шматгадовазялёных прамастойных, сьцелістых, іншы раз павойных. Зрэдку сустракаюцца невялікія дрэўцы і ліяны. Лісьце простае, суцэльнае або лопасьцевае, супраціўнае, на чаранках, сядзячае або зрослае асновамі, суцэльнакрайняе. Кветкі няправільныя, рознага адценьня, разьмяшчаюцца парамі на кароткіх пазушных кветканосах. Радзей кветкі месьцяцца ў складаных паўпарасоніках, што ўтвараюць несапраўдныя кальчакі, галоўчатыя або коласападобныя суквецьці. Вяночак трубчаста-лейкападобны, часта двухгубы. Плады — сакаўныя, свабодныя або зрослыя парамі ягады (у некаторых відаў ядомыя). Паводле прызначэньня сярод відаў роду бружмель вылучаюць: дэкаратыўныя, лекавыя (ірвотныя і слабільныя), меданосныя і тэхнічныя расьліны[1].
Сьпелыя ягады маюць уласьцівасьць ападаць з хмызьняка. Ягады бружмелю багатыя на аскарбінавую кісьлю (вітамін С) і такія мікраэлемэнты, як ёд, марганец і медзь. Цёмна-фіялетавыя ягады з шызым налётам маюць густы фарбавальны сок і прадаўгаватую форму. Смак ягадаў кісла-салодкі[2].
Для вырошчваньня бружмеля падыходзіць лёгкая глеба без застою вады, асьветленае або трохі зацененае месца, абароненае ад ветру. Хмызьнякі бружмелю высаджваюць увосень на адлегласьці прынамсі 2 мэтраў адзін ад аднаго ў ямы дыямэтрам і глыбінёй 50 см. Перагной уносяць увосень і раньняй вясной. Разгалінаваныя хмызьнякі дасягаюць вышыні 2 мэтраў з бурай карой, што лупіцца, і апушчаным даўгаватым лісьцем. У пачатку траўня на хмызьняках бружмелю зьяўляюцца жоўтыя кветкі, якія вабяць водарам вусякоў. Квітненьне цягнецца месяц[2].
У Беларусі трапляецца 1 дзікарослы від — звычайны бружмель — як падлесак у хвойных і мяшаных лясах на паўднёвай мяжы арэалу. У зялёнае будаўніцтва ўвялі звыш 60 відаў, сярод якіх найбольш вядомыя 8 відаў бружмелю: альпійскі, алтайскі, гарбаты, капрыфоль, павойны, татарскі і ядомы[1].
Бружмель ёсьць найбольш раньняй ягадай, што пачынае высьпяваць у садах Беларусі. Высьпяваньне пладоў расьцягнута да ліпеня. Сярод пашыраных у Беларусі ягадаў бружмель займае 2-е месца пасьля чорных парэчак паводле насычанасьці вітамінам С (аскарбінавая кісьля)[2].
Бружмель — род кветкавых расьлінаў сямейства бружмелевых.
Налічвае звыш 200 відаў. Пашыраны пераважна ва ўмераных абласьцях Паўночнага паўшар’я, у Паўднёвым паўшар’і — у Андах. Род бружмель прадстаўлены хмызьнякамі зь ліку лістападных і шматгадовазялёных прамастойных, сьцелістых, іншы раз павойных. Зрэдку сустракаюцца невялікія дрэўцы і ліяны. Лісьце простае, суцэльнае або лопасьцевае, супраціўнае, на чаранках, сядзячае або зрослае асновамі, суцэльнакрайняе. Кветкі няправільныя, рознага адценьня, разьмяшчаюцца парамі на кароткіх пазушных кветканосах. Радзей кветкі месьцяцца ў складаных паўпарасоніках, што ўтвараюць несапраўдныя кальчакі, галоўчатыя або коласападобныя суквецьці. Вяночак трубчаста-лейкападобны, часта двухгубы. Плады — сакаўныя, свабодныя або зрослыя парамі ягады (у некаторых відаў ядомыя). Паводле прызначэньня сярод відаў роду бружмель вылучаюць: дэкаратыўныя, лекавыя (ірвотныя і слабільныя), меданосныя і тэхнічныя расьліны.
Зелпе (лат. Lonícera) — парлап урнашкан вак яфраклы, хуш исле алсу һәм ак чәчәк ата, кара коңгырт төстәге җимеш бирә торган үсемлек.
Зелпе сүзе гар. зөлеф — «бөдрә толым»[3] сүзеннән[4].
Зелпе (лат. Lonícera) — парлап урнашкан вак яфраклы, хуш исле алсу һәм ак чәчәк ата, кара коңгырт төстәге җимеш бирә торган үсемлек.
Шилби (лат. Lonicera, L. 1753) – шилбилер тукумундагы өсүмдүк уруусу. Көпчүлүгү түз сабактуу же чырмалма бадал, чанда анча чоң эмес дарак. Бийикт. 0,5-10 м. Жалбырагы жөнөкөй, сүйрү, туташ жайгашат. Гүлү ак, сары, кызгылт же кызыл түстүү, жуптан жайгашат, айрымдары төгөрөк. Мөмөсү ширелүү жемиш. Дүйнөдө 200дөн ашык, КМШда 50, Кыргызстанда 20дай түрү белгилүү. Көбүнчө токойдо же ачык тоо беттеринде өсөт. Кадимки Ш., Россиянын Европа бөлүгүндө, Чыгыш Сибирде, татар Ш-си Волгадан Енисейге чейин, көгүш Ш. Карпатта өсөт. Ш-нин жыгачы катуу, түрдүү иштерге керектелет. Дары-дармек жасоодо пайдаланылат. Кооз жана жармашып өсүүчү түрү кооздук жана жашылдандыруу үчүн өстүрүлөт.
Шилби (лат. Lonicera, L. 1753) – шилбилер тукумундагы өсүмдүк уруусу. Көпчүлүгү түз сабактуу же чырмалма бадал, чанда анча чоң эмес дарак. Бийикт. 0,5-10 м. Жалбырагы жөнөкөй, сүйрү, туташ жайгашат. Гүлү ак, сары, кызгылт же кызыл түстүү, жуптан жайгашат, айрымдары төгөрөк. Мөмөсү ширелүү жемиш. Дүйнөдө 200дөн ашык, КМШда 50, Кыргызстанда 20дай түрү белгилүү. Көбүнчө токойдо же ачык тоо беттеринде өсөт. Кадимки Ш., Россиянын Европа бөлүгүндө, Чыгыш Сибирде, татар Ш-си Волгадан Енисейге чейин, көгүш Ш. Карпатта өсөт. Ш-нин жыгачы катуу, түрдүү иштерге керектелет. Дары-дармек жасоодо пайдаланылат. Кооз жана жармашып өсүүчү түрү кооздук жана жашылдандыруу үчүн өстүрүлөт.