Els euglenozous (Euglenozoa) són un gran grup de protozous flagel·lats, format principalment per les espècies del gènere Euglena i els cinetoplàstids. Inclou diverses formes de vida lliure així com unes poques formes paràsits importants, algunes de les quals són paràsits d'humans. La majoria són petits, al voltant de 15-40 micres de mida, tot i que moltes espècie del gènere Euglena arriben a les 500 micres de llarg.
La majoria dels euglenozous posseeixen dos flagels, usualment un orientat cap endavant i l'altre cap enrere, que s'insereixen paral·lels un a l'altre en una butxaca apical o subapical. En moltes formes hi ha un citostoma associat que utilitzen per ingerir bacteris o petits organismes. Està sostingut per un dels tres conjunts de microtúbuls que sorgeixen des de les bases flagel·lars,[2] els altres dos sostenen les superfícies cel·lulars dorsal i ventral, i en els euglena sostenen bandes proteiques que formen la pel·lícula que es troba per sota de la membrana cel·lular. Aquests són característics del grup, juntament amb altres nombroses peculiaritats ultraestructurals, sent la més notable la presència d'una vareta paraxial a cada flagel. Basant-se en això, dos petits grups han estat classificats aquí: Diplonemea i Postgaardea.[3]
La majoria d'aquests organismes s'alimenten ingerint organismes més petits, típicament bacteris, o per absorció. Algunes euglena, però, tenen cloroplasts i per tant generen energia mitjançant fotosíntesi. Aquests solen haver perdut el citostoma i normalment presenten altres adaptacions a una vida autotròfica, tals com taques oculars sensibles a la llum. Els cloroplasts estan continguts en tres membranes i estan pigmentats de manera similar als de les plantes,[1] suggerint que van ser adquirits a partir de la incorporació d'algun alga verda.
Tots els euglenozous tenen mitocondris amb crestes discoides, que en els cinetoplàstids tenen característicament un grànul o cinetoplast que conté ADN, associat amb les bases flagel·lars. No s'han trobat exemples de reproducció sexual dins del grup. La reproducció és exclusivament mitjançant divisió cel·lular, característicament amb mitosi tancada, involucrant un fus intern.[2]
El caràcter monofilètic dels euglenozous és generalment acceptat, i es creu que estan relacionats amb els percolozous (ja que tots dos comparteixen la característica de presentar mitocondris amb crestes discoide, la[Cal aclariment] només és presentada per uns pocs grups)[4] i altres flagel·lats excavats.[5] La seva integració dins del[Cal aclariment] excavats, ha estat qüestionada.[6]
Els euglenozous (Euglenozoa) són un gran grup de protozous flagel·lats, format principalment per les espècies del gènere Euglena i els cinetoplàstids. Inclou diverses formes de vida lliure així com unes poques formes paràsits importants, algunes de les quals són paràsits d'humans. La majoria són petits, al voltant de 15-40 micres de mida, tot i que moltes espècie del gènere Euglena arriben a les 500 micres de llarg.
Euglenozoa (Euglenoida, česky někdy též krásnoočka[2]) je kmen jednobuněčných eukaryotických organismů z říše Excavata. Zahrnuje jak volně žijící organismy, tak i mnohé významné parazitické druhy, z nichž některé napadají i člověka. Nicméně nejznámější podskupiny jsou bičivky a krásnoočka. Euglenozoa jsou velké asi 15-40 µm, vzácně však až 500 µm.
Většina euglenozií má dva paralelní bičíky vyrůstající často z vchlípené dutinky (tzv. ampula). Mohou také mít cytostóm (buněčná ústa), která slouží k příjmu větších kusů potravy (např. bakterie). Buněčná ústa jsou podporována třemi sadami mikrotubulů, které vyrůstají z báze bičíků. Další sady bičíků podporují dorzální a ventrální povrch těla.[3]
Dravých druhů je jen menšina a mnohá Euglenozoa se živí absorpcí organických látek. Další možností je autotrofie, konkrétně fotosyntéza v chloroplastech. Tyto chloroplasty však vznikly sekundární endosymbiózou, tedy dávným pohlcením zelené řasy. Dokladem toho je fakt, že jsou plastidy obalené třemi membránami, a že obsahují chlorofyl A a B (+ další pigmenty).[1] Rozmnožují se prostým dělením. Během mitózy zůstává jaderná membrána neporušená a dělící vřeténka se formují zvnějšku.[3]
Ještě koncem 20. století bylo zařazení zástupců kmene Euglenozoa nevyjasněné. Krásnoočka (Euglenophyceae) byla původně vzhledem k jejich chloroplastu zpravidla řazena k zeleným řasám (tedy k rostlinám), bičivky k bičíkovcům (tehdy živočichům podříše Protozoa – prvoci). Revoluci znamenalo až ustavení superskupiny (říše) Excavata podpořené morfologickými i molekulárně biologickými argumenty, a zahrnutí několika skupin nynějších euglenozoí původně považovaných za nepříbuzné do této říše.[4] Chloroplasty krásnooček se ukázaly být důsledkem druhotné endosymbiózy.
Typickým rysem euglenozoí je ultrastruktura bičíku. Mimo běžné přítomné podpůrné mikrotubuly a axonemy navíc bičíky obsahují zvláštně stavěné paraxonemy. Právě na základě tohoto znaku byla do euglenozoí vedle tradičních tříd krásnooček (Euglenoidea či Euglenophyceae) a bičivek (Kinetoplastea) zahrnuta i nová třída Diplonemea a několik rodů nejasného zařazení, jako Postgaardi.[5] Objevy nových druhů a molekulární analýzy fylogenetické příbuznosti podle podobnosti genomu od počátku 21. století podstatně rozšířily taxonomický obsah kmene.
Aktuální systém k roku 2016 zahrnuje osm tříd, dále členěných do 18 řádů a 31 čeledí (v závorkách u čeledí/podčeledí uvedeny příslušné rody; (P) značí taxony, které jsou pravděpodobně parafyletické):[6]
Kmen: Euglenozoa
Současnou (r. 2016) představu o příbuznosti jednotlivých skupin zahrnovaných do Euglenozoa ukazuje následující fylogenetický strom:[7][6]
Euglenozoa Glycomonada DiplonemeaDiplonemidae
Hemistasidae
Prokinetoplastida
Bodonida (P)
Trypanosomatida
Bihospitida
Postgaardida
Entosiphonida
Decastavida
Heterostavida
Petalomonadida
Ploeotiida
Peranemida
Metanemina
Rhabdomonadina
Euglenida
Eutreptiida
Rapazida
Euglenozoa jako celek jsou obvykle považováni za monofyletickou skupinu, příbuznou Percolozoa; obě skupiny totiž sdílejí mitochondrie s diskovitými kristami.[8] Podle některých teorií by však společně nemusely tvořit přirozený klad, ale mezi nimi by se mohl nacházet kořen fylogenetického stromu všech eukaryot (podle takových teorií jsou Euglenozoa bazální větví eukaryot a hlavní vývojová linie vedoucí k dalším skupinám eukaryot vede přes ostatní excavata k nadříši Neozoa).[9][10]
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Euglenozoa na anglické Wikipedii.
Euglenozoa (Euglenoida, česky někdy též krásnoočka) je kmen jednobuněčných eukaryotických organismů z říše Excavata. Zahrnuje jak volně žijící organismy, tak i mnohé významné parazitické druhy, z nichž některé napadají i člověka. Nicméně nejznámější podskupiny jsou bičivky a krásnoočka. Euglenozoa jsou velké asi 15-40 µm, vzácně však až 500 µm.
Euglenozoa es un infraregno de Eozoa.
De Euglenozoa sünd en groten Stamm vun Flagellata, wat Protozoa sünd. De Euglenozoa höört to dat Riek vun de Protisten, wat kene Deeren sünd. De meesten sünd 15-40 µm groot.
Alle hebbt Mitochondrien. Dat Moken vun wiedere Generatioonen is dor Zelldelen. De Klassen sünd:
Euglenoidea Kinetoplastea Diplonemea Postgaardea
Euglenozoa je velika grupa bičastih Excavata. Uključuju razne uobičajene vrste koje slobodno žive, kao i nekoliko važnih parazita, od kojih su neki zarazni za ljude. Postoje dvije glavne podskupine, Euglenida i Kinetoplastida. Euglenozoe su jednoćelijske, uglavnom veličine oko 15–40 µm, mada neki euglenidi dosežu i do 500 µm.[1]
Većina euglenozoa ima dva biča, koji se postavljaju paralelno u apikalnom ili subapikalnom utoru ili džepu. Kod nekih su oni povezani sa citostomomom ili ustima, koji se koriste za gutanje bakterija ili drugih malih organizama. Citodtom je podržan jednim od tri skupa mikrotubula koji potiču iz baza bićeva; druga dva podržavaju dorzalnu i ventralnu površinu ćelije.[2]
Neke druge euglenozoe hrane se apsorpcijom, a mnogi euglenidi imaju hloroplaste, jedine eukariote izvan dijaforetika koji to rade bez obavljanja kleptoplastije,[3] i na taj način dobijaju energiju putem fotosinteze. Ovi hloroplasti su okruženi s tri membrane i sadrže hlorofile A i B, zajedno s drugim pigmentima, pa su vjerovatno izvedeni iz zarobljenih zelenih algi. Razmnožavaju se isključivo dijeljenjem ćelija. Tokom mitoze, jedarna membrana ostaje netaknuta, a vretenaste mikrotubule formiraju se unutar nje.[2] Grupu karakterizira ultrastruktura bičeva. Uz normalne potporne mikrotubule ili aksoneme, svaka sadrži štap (nazvan paraksonemni ), koji u jednom biču ima cjevastu strukturu, a u drugom rešetkastu. Na osnovu toga su ovde uključene dve manje grupe: Diplonemidi i Postgaardi.[4]
Euglenozoa su općenito prihvaćeni kao monofilijamonofiletna grupa. Vezani su za Percolozoa; nobje imaju mitohondrije s diskovnim uobliku krista (grebenova), koji se pojavljuju samo u nekolicini drugih skupina.[5] Obje vjerovatno pripadaju većoj grupi eukariota zvanih Excavata.[6] Međutim, smatra se da je ovo grupiranje upitno.[7]
Filogenetski odnosi Euglenozoa još nisu usaglašeni. Otprilike mogu biti slijedeći:[8]
EuglenozoaOstale studije predstavljaju sljedeću filogenijuː[9]
EuglenozoaEuglenida (P)
Sa druge strane, studije rDNK 18S dale su slijedeći rezultat:[10]
Euglenozoa GlycomonadaU ovom slučaju, kladus Glycomonada uključivao bi heterotrofe sa glikosomimima i fagotrofijom predaka.
Naredna filogenija počiva na radu kojeg je objavio Cavalier-Smith 2016.[11]
Koljeno Euglenozoa Cavalier-Smith 1981 emend. Simpson 1997[11][12] [Euglenobionta]
Euglenozoa je velika grupa bičastih Excavata. Uključuju razne uobičajene vrste koje slobodno žive, kao i nekoliko važnih parazita, od kojih su neki zarazni za ljude. Postoje dvije glavne podskupine, Euglenida i Kinetoplastida. Euglenozoe su jednoćelijske, uglavnom veličine oko 15–40 µm, mada neki euglenidi dosežu i do 500 µm.
Τα Ευγληνόφυτα (Euglenophyta) είναι ένα μονοφυλετικό άθροισμα ευκαρυωτικών φυκών. Περιλαμβάνει μία μόνο ομοταξία, τα Ευγληνοφύκη (Euglenophyceae) και τρεις τάξεις: τη Heteronematales, την Eutreptiales και την Euglenales. Εδώ ανήκουν 1022 μονοκύτταρα πλαγκτικά είδη. Εμφανίζουν παγκόσμια κατανομή και απαντώνται σε υδάτινα οικοσυστήματα. Τα συναντάμε κυρίως σε εσωτερικά νερά (όπως λίμνες, ποτάμια, ρυάκια, λιμνάζοντα νερά) και ειδικά σε νερά πλούσια σε διαλυμένο οργανικό υλικό. Ωστόσο, δευτερευόντως κατανέμονται και στη θάλασσα και σε υφάλμυρα νερά.
Τα υφάλμυρα είδη Ευγλήνη (Euglena), συχνά χρωματίζουν πράσινα τα νερά εκβολών ποταμών και βάλτων, όταν η ένταση του φωτός είναι χαμηλή. Χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν χλωροφύλλη α και β, ένα ή δύο αναδυόμενα μαστίγια με μία γραμμή ινωδών τριχών και οφθαλμική κηλίδα. Τα ευγληνοειδή κύτταρα περιβάλλονται από υμένιο, έχουν μεσοκυτταρικό πυρήνα, ο αριθμός των χρωμοσωμάτων είναι συνήθως υψηλός και κάποια γένη είναι πολυπλοειδή. Υπάρχει ένα συσταλτό κενοτόπιο στο μπροστινό μέρος του κυττάρου που έχει ωσμορυθμιστικό ρόλο και οι χλωροπλάστες είναι δισκοειδείς ή πλακοειδείς, με ένα πυρηνοειδές και περιβάλλονται από μια μεμβράνη χλωροπλαστικού ενδοπλασματικού δικτύου. Εμφανίζουν πολλούς τύπους διατροφής και αρκετά είδη είναι παρασιτικά. Τα αποταμιευτικά υλικά του κυτοπλάσματος είναι το παράμυλο και η χρυσολαμιναρίνη. Αναπαράγονται ασεξουαλικά, εμφανίζουν φωτοτακτισμό και παράγουν κύστεις.
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι κινήσεων του μαστιγίου. Κατά τον πρώτο τύπο, το μαστίγιο κινείται συνεχώς από τη βάση προς την άκρη, προκαλώντας την περιστροφή των κυττάρων, με το πρόσθιο άκρο του κυττάρου να εκτελεί ένα ευρύ κύκλο. Κατά το δεύτερο τύπο, το μαστίγιο βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το κύτταρο και κινείται μόνο η άκρη του, προκαλώντας απαλό κολύμπι ή πλευρική μετακίνηση. Το υμένιο αποτελείται από τέσσερα κύρια συστατικά: Το πλασμαλήμμα, τις λωρίδες (επαναλαμβανόμενες μονάδες πρωτεϊνών), τους μικροσωληνίσκους και το σωληνοειδές ενδοπλασματικό δίκτυο. Οι λωρίδες είναι διατεταγμένες παράλληλα, είναι χαρακτηριστικές κάθε είδους και αποτελούνται κυρίως από επαναλαμβανόμενες μονάδες αρτικουλινών (πρωτεΐνες). Κάθε λωρίδα έχει μία χοντρή και μία λεπτότερη πλευρά. Στην κατασκευή του υμενίου, το χοντρό άκρο της μιας λωρίδας προσαρμόζεται κάτω από το λεπτότερο άκρο της δεύτερης λωρίδας, δίνοντας στο υμένιο ένα εναλλασσόμενο πρότυπο κορυφών και αυλακώσεων. Κάτω από τις λωρίδες, υπάρχει ένα βλεννώδες σώμα που περιέχει έναν υδατοδιαλυτό βλεννοπολυσακχαρίτη. Το βλεννώδες σώμα ανοίγει προς τα έξω μέσω πόρων, που βρίσκονται μεταξύ των λωρίδων. Σε μερικά ευγληνοειδή, όταν δεν κολυμπούν, προκύπτει από πλευρικές κινήσεις των λωρίδων μία ρέουσα κίνηση, που λέγεται ευγληνοειδής. Η οφθαλμική κηλίδα, που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του κυττάρου, είναι μία συλλογή πορτοκαλί-κόκκινων σταγονιδίων λίπους (20-50). Οι χρωστικές που περιέχει είναι α-καροτένιο και εφτά ξανθοφύλλες (κυρίως β-καροτένιο και εχινεόνη). Όλα τα πράσινα ευγληνοφύκη με οφθαλμική κηλίδα και μαστίγια εμφανίζουν φωτοτακτισμό. Συνήθως, απομακρύνονται από το έντονο φως (αρνητικός φωτοτακτισμός) και από το σκοτάδι (θετικός φωτοτακτισμός), για να συγκεντρωθούν σε μια περιοχή με φως χαμηλότερης έντασης. Οι κύστεις είναι ένα μέσο επιβίωσης σε αντίξοες συνθήκες, όπως η ξηρασία και ο υψηλής έντασης φωτισμός. Το κύτταρο χάνει το μαστίγιο του, σχηματίζει μεγάλο αριθμό κοκκίων αμύλου, στρογγυλεύει και εκκρίνει μεγάλες ποσότητες βλέννης σχηματίζοντας βλεννώδη θήκη, καθώς το κύτταρο διογκώνεται. Κάποια ευγληνοφύκη τρέφονται φαγοτροφικά, κάποια ωσμοτροφικά και κάποια αυτοτροφικά. Κανένα δεν έχει βρεθεί πλήρως φωτο-αυτότροφο. Όλα τα πράσινα ευγληνοφύκη είναι φωτοαυξοτροφικά αλλά χρειάζονται τουλάχιστον μια βιταμίνη.
Τα Heteronematales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο αναδυόμενα μαστίγια (το μεγαλύτερο κατευθυνόμενο στο εμπρόσθιο τμήμα και το μικρότερο στο οπίσθιο κατά την κολύμβηση) και από την ύπαρξη ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Τα Eutreptiales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο αναδυόμενα μαστίγια (το μεγαλύτερο κατευθυνόμενο στο εμπρόσθιο τμήμα και το μικρότερο στο οπίσθιο ή στο πλευρικό μέρος του κυττάρου, κατά την κολύμβηση) και από την απουσία ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Τα Euglenales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο μαστίγια (το ένα αναδυόμενο από τον αυλό) και από την απουσία ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Τα Ευγληνόφυτα (Euglenophyta) είναι ένα μονοφυλετικό άθροισμα ευκαρυωτικών φυκών. Περιλαμβάνει μία μόνο ομοταξία, τα Ευγληνοφύκη (Euglenophyceae) και τρεις τάξεις: τη Heteronematales, την Eutreptiales και την Euglenales. Εδώ ανήκουν 1022 μονοκύτταρα πλαγκτικά είδη. Εμφανίζουν παγκόσμια κατανομή και απαντώνται σε υδάτινα οικοσυστήματα. Τα συναντάμε κυρίως σε εσωτερικά νερά (όπως λίμνες, ποτάμια, ρυάκια, λιμνάζοντα νερά) και ειδικά σε νερά πλούσια σε διαλυμένο οργανικό υλικό. Ωστόσο, δευτερευόντως κατανέμονται και στη θάλασσα και σε υφάλμυρα νερά.
Τα υφάλμυρα είδη Ευγλήνη (Euglena), συχνά χρωματίζουν πράσινα τα νερά εκβολών ποταμών και βάλτων, όταν η ένταση του φωτός είναι χαμηλή. Χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν χλωροφύλλη α και β, ένα ή δύο αναδυόμενα μαστίγια με μία γραμμή ινωδών τριχών και οφθαλμική κηλίδα. Τα ευγληνοειδή κύτταρα περιβάλλονται από υμένιο, έχουν μεσοκυτταρικό πυρήνα, ο αριθμός των χρωμοσωμάτων είναι συνήθως υψηλός και κάποια γένη είναι πολυπλοειδή. Υπάρχει ένα συσταλτό κενοτόπιο στο μπροστινό μέρος του κυττάρου που έχει ωσμορυθμιστικό ρόλο και οι χλωροπλάστες είναι δισκοειδείς ή πλακοειδείς, με ένα πυρηνοειδές και περιβάλλονται από μια μεμβράνη χλωροπλαστικού ενδοπλασματικού δικτύου. Εμφανίζουν πολλούς τύπους διατροφής και αρκετά είδη είναι παρασιτικά. Τα αποταμιευτικά υλικά του κυτοπλάσματος είναι το παράμυλο και η χρυσολαμιναρίνη. Αναπαράγονται ασεξουαλικά, εμφανίζουν φωτοτακτισμό και παράγουν κύστεις.
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι κινήσεων του μαστιγίου. Κατά τον πρώτο τύπο, το μαστίγιο κινείται συνεχώς από τη βάση προς την άκρη, προκαλώντας την περιστροφή των κυττάρων, με το πρόσθιο άκρο του κυττάρου να εκτελεί ένα ευρύ κύκλο. Κατά το δεύτερο τύπο, το μαστίγιο βρίσκεται ακριβώς μπροστά από το κύτταρο και κινείται μόνο η άκρη του, προκαλώντας απαλό κολύμπι ή πλευρική μετακίνηση. Το υμένιο αποτελείται από τέσσερα κύρια συστατικά: Το πλασμαλήμμα, τις λωρίδες (επαναλαμβανόμενες μονάδες πρωτεϊνών), τους μικροσωληνίσκους και το σωληνοειδές ενδοπλασματικό δίκτυο. Οι λωρίδες είναι διατεταγμένες παράλληλα, είναι χαρακτηριστικές κάθε είδους και αποτελούνται κυρίως από επαναλαμβανόμενες μονάδες αρτικουλινών (πρωτεΐνες). Κάθε λωρίδα έχει μία χοντρή και μία λεπτότερη πλευρά. Στην κατασκευή του υμενίου, το χοντρό άκρο της μιας λωρίδας προσαρμόζεται κάτω από το λεπτότερο άκρο της δεύτερης λωρίδας, δίνοντας στο υμένιο ένα εναλλασσόμενο πρότυπο κορυφών και αυλακώσεων. Κάτω από τις λωρίδες, υπάρχει ένα βλεννώδες σώμα που περιέχει έναν υδατοδιαλυτό βλεννοπολυσακχαρίτη. Το βλεννώδες σώμα ανοίγει προς τα έξω μέσω πόρων, που βρίσκονται μεταξύ των λωρίδων. Σε μερικά ευγληνοειδή, όταν δεν κολυμπούν, προκύπτει από πλευρικές κινήσεις των λωρίδων μία ρέουσα κίνηση, που λέγεται ευγληνοειδής. Η οφθαλμική κηλίδα, που βρίσκεται στο μπροστινό μέρος του κυττάρου, είναι μία συλλογή πορτοκαλί-κόκκινων σταγονιδίων λίπους (20-50). Οι χρωστικές που περιέχει είναι α-καροτένιο και εφτά ξανθοφύλλες (κυρίως β-καροτένιο και εχινεόνη). Όλα τα πράσινα ευγληνοφύκη με οφθαλμική κηλίδα και μαστίγια εμφανίζουν φωτοτακτισμό. Συνήθως, απομακρύνονται από το έντονο φως (αρνητικός φωτοτακτισμός) και από το σκοτάδι (θετικός φωτοτακτισμός), για να συγκεντρωθούν σε μια περιοχή με φως χαμηλότερης έντασης. Οι κύστεις είναι ένα μέσο επιβίωσης σε αντίξοες συνθήκες, όπως η ξηρασία και ο υψηλής έντασης φωτισμός. Το κύτταρο χάνει το μαστίγιο του, σχηματίζει μεγάλο αριθμό κοκκίων αμύλου, στρογγυλεύει και εκκρίνει μεγάλες ποσότητες βλέννης σχηματίζοντας βλεννώδη θήκη, καθώς το κύτταρο διογκώνεται. Κάποια ευγληνοφύκη τρέφονται φαγοτροφικά, κάποια ωσμοτροφικά και κάποια αυτοτροφικά. Κανένα δεν έχει βρεθεί πλήρως φωτο-αυτότροφο. Όλα τα πράσινα ευγληνοφύκη είναι φωτοαυξοτροφικά αλλά χρειάζονται τουλάχιστον μια βιταμίνη.
Τα Heteronematales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο αναδυόμενα μαστίγια (το μεγαλύτερο κατευθυνόμενο στο εμπρόσθιο τμήμα και το μικρότερο στο οπίσθιο κατά την κολύμβηση) και από την ύπαρξη ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Τα Eutreptiales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο αναδυόμενα μαστίγια (το μεγαλύτερο κατευθυνόμενο στο εμπρόσθιο τμήμα και το μικρότερο στο οπίσθιο ή στο πλευρικό μέρος του κυττάρου, κατά την κολύμβηση) και από την απουσία ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Τα Euglenales χαρακτηρίζονται από το ότι διαθέτουν δύο μαστίγια (το ένα αναδυόμενο από τον αυλό) και από την απουσία ειδικού οργανιδίου κατάποσης.
Trypanosoma brucei Taksonoomia Domeen Eukarüoodid Eukaryota Jagu Excavata Hõimkond Euglenozoa Euglenozoa on suur rühm viburitega protiste. Siia kuulub nii vabalt elavaid vorme, samuti parasiite, kes võivad nakatada ka inimesi. Euglenozoa on jagatud kahte suurde alamrühma (klassi): eugleniidid (Euglenoidea) ja kinetoplastiidsed (Kinetoplastea). Eugleniidid on üherakulised, enamasti 15–40 µm pikad.
Euglenozoa elavad nii meres kui ka magevees.
Euglenozoa on suur rühm viburitega protiste. Siia kuulub nii vabalt elavaid vorme, samuti parasiite, kes võivad nakatada ka inimesi. Euglenozoa on jagatud kahte suurde alamrühma (klassi): eugleniidid (Euglenoidea) ja kinetoplastiidsed (Kinetoplastea). Eugleniidid on üherakulised, enamasti 15–40 µm pikad.
Euglenozoa elavad nii meres kui ka magevees.
Euglenozoa Excavataren barruan sailakatutako eukariotoen taldea da. Espezie aske ezberdinak daude bere barruan, baita parasito batzuk. Horien arteko batzuek gizakien infekzioak sor ditzakete. Bi talde nagusi daude, Plicostoma eta Saccostoma. Hala ere denboran zehar asko aldatu den taldea da, sailkapen ezberdinekin bai gorantz bai beherantz ere.
Euglenozoa adalah kelompok besar protozoa flagelata. Mereka termasuk berbagai spesies yang hidup bebas umum, serta parasit penting sedikit, beberapa di antaranya menginfeksi manusia. Ada dua subkelompok utama, euglenid dan kinetoplastida. Euglenozoa adalah uniseluler, sebagian besar di sekitar 15-40 µm dalam ukuran, meskipun beberapa euglenid mendapatkan hingga 500 µm panjang.[2]
Euglenozoa adalah kelompok besar protozoa flagelata. Mereka termasuk berbagai spesies yang hidup bebas umum, serta parasit penting sedikit, beberapa di antaranya menginfeksi manusia. Ada dua subkelompok utama, euglenid dan kinetoplastida. Euglenozoa adalah uniseluler, sebagian besar di sekitar 15-40 µm dalam ukuran, meskipun beberapa euglenid mendapatkan hingga 500 µm panjang.
Euglenoida, ook wel Euglenozoa of Euglenophyta, vormen een stam in de supergroep Excavata. Deze tak is erg gevarieerd. Euglenoida hebben een of twee flagellen. De Euglenoida worden gekenmerkt door een kristallijn staafje in hun zweepstaartjes. Sommige soorten hebben bladgroenkorrels, en zijn meer een "plantje".
Wat ook kenmerkend is voor deze groep, is de aanwezigheid van het glucosepolymeer paramylon.
Een voorbeeld is het Euglena (oogdiertje). Dit "diertje" kun je vaak in poelwater onder de microscoop zien.
Multimedia w Wikimedia Commons Euglenozoa – grupa protistów wyróżniana we współczesnych systemach taksonomicznych. W tradycyjnych, opartych na morfologii systemach, jej przedstawiciele zaliczani byli do wiciowców. W systemach Cavaliera-Smitha w randze odrębnego królestwa[1] lub typu w obrębie królestwa Protozoa[2]. W systemie Adla i Simpsona w randze kladu wewnątrz supergrupy Excavata[3] (przy czym Excavata w systemie Cavaliera-Smitha z roku 2004 ma rangę podkrólestwa i należy do linii Cabozoa oraz Bicilliata).
Euglenozoa to jednokomórkowce wyposażone w dwie (rzadziej jedną lub więcej) wici. Podstawę wici tworzą dwa kinetosomy i trzy asymetrycznie ustawione mikrotubule. Często aparat służący do fagocytozy związany jest z aparatem wiciowym. Grzebienie mitochondrialne dyskoidalne. Cechą apomorficzną jest heteromorficzne wrzeciono leżące obok aksonemy[3]. Niektórzy przedstawiciele utracili zdolność fagotrofii i odżywiają się osmotroficznie lub prowadzą fotosyntezę (także z możliwością heterotrofizmu). Część przedstawicieli żyje wolno, podczas gdy inni są pasożytami (w tym wywołującymi śpiączkę afrykańską).
Według Adla należą tutaj [4]:
Dzielone były na następujące grupy według systematyki Adla i innych z 2005 roku[3]:
Prawdopodobnie blisko spokrewnione z kladem Heterolobosea (akrazje), zaliczanym niegdyś do śluzowców, z którym bywają łączone w grupę Discicristata. Akrazje z kolei wykazują pokrewieństwo z kladem Jakobida. Te trzy grupy, wraz z kilkoma innymi (Parabasalia, Fornicata, Preaxostyla), łączone są w takson Excavata[3].
Euglenozoa – grupa protistów wyróżniana we współczesnych systemach taksonomicznych. W tradycyjnych, opartych na morfologii systemach, jej przedstawiciele zaliczani byli do wiciowców. W systemach Cavaliera-Smitha w randze odrębnego królestwa lub typu w obrębie królestwa Protozoa. W systemie Adla i Simpsona w randze kladu wewnątrz supergrupy Excavata (przy czym Excavata w systemie Cavaliera-Smitha z roku 2004 ma rangę podkrólestwa i należy do linii Cabozoa oraz Bicilliata).
Euglenozoa to jednokomórkowce wyposażone w dwie (rzadziej jedną lub więcej) wici. Podstawę wici tworzą dwa kinetosomy i trzy asymetrycznie ustawione mikrotubule. Często aparat służący do fagocytozy związany jest z aparatem wiciowym. Grzebienie mitochondrialne dyskoidalne. Cechą apomorficzną jest heteromorficzne wrzeciono leżące obok aksonemy. Niektórzy przedstawiciele utracili zdolność fagotrofii i odżywiają się osmotroficznie lub prowadzą fotosyntezę (także z możliwością heterotrofizmu). Część przedstawicieli żyje wolno, podczas gdy inni są pasożytami (w tym wywołującymi śpiączkę afrykańską).
Euglenozoa este constituită dintr-un grup mare de protozoare flagelate. Acestea includ o varietate de specii comune-vii, precum și câteva grupuri de paraziți, dintre care unii pot infecta oameni. Există două subgrupe principale, euglenide și kinetoplastide. Euglenozoa sunt unicelulare, cea mai mare parte în jurul valorii de 15-40 microni în dimensiune, deși unele euglenide ajung până la 500 µm în lungime[2] .
Euglenozoa este constituită dintr-un grup mare de protozoare flagelate. Acestea includ o varietate de specii comune-vii, precum și câteva grupuri de paraziți, dintre care unii pot infecta oameni. Există două subgrupe principale, euglenide și kinetoplastide. Euglenozoa sunt unicelulare, cea mai mare parte în jurul valorii de 15-40 microni în dimensiune, deși unele euglenide ajung până la 500 µm în lungime .
Ögondjuren (Euglenozoa) är en artrik monofyletisk stam av flagellförsedda protozoer och innefattar såväl ett flertal vanliga arter som några få viktiga parasiter, av vilka några infekterar männinskan. De kan delas i fyra klasser: Euglenoidea, Kinetoplastea, Diplonemea och Symbiontida.[2][3]. Ögondjuren är encelliga, vanligen kring 15-40 µm stora, men vissa kan bli ända upp till 500 µm.
Sådär en tredjedel av ögondjursarterna, har grönalger som lever endosymbiotiskt och är därigenom "autotrofa" (dessa har tidigare ofta placerats bland växterna som Euglenophyta), medan resten är heterotrofa. Bland kinetoplastiderna återfinns några viktiga parasiter som sprids med insekter, varav särskilt märks sömnsjukeparasiten Trypanosoma brucei, Trypanosoma cruzi som orsakar Chagas sjukdom och Leishmania som ger upphov till leishmaniasis.
Denna biologirelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Ögondjuren (Euglenozoa) är en artrik monofyletisk stam av flagellförsedda protozoer och innefattar såväl ett flertal vanliga arter som några få viktiga parasiter, av vilka några infekterar männinskan. De kan delas i fyra klasser: Euglenoidea, Kinetoplastea, Diplonemea och Symbiontida.. Ögondjuren är encelliga, vanligen kring 15-40 µm stora, men vissa kan bli ända upp till 500 µm.
Sådär en tredjedel av ögondjursarterna, har grönalger som lever endosymbiotiskt och är därigenom "autotrofa" (dessa har tidigare ofta placerats bland växterna som Euglenophyta), medan resten är heterotrofa. Bland kinetoplastiderna återfinns några viktiga parasiter som sprids med insekter, varav särskilt märks sömnsjukeparasiten Trypanosoma brucei, Trypanosoma cruzi som orsakar Chagas sjukdom och Leishmania som ger upphov till leishmaniasis.
Це незавершена стаття з альгології.
Це незавершена стаття про найпростіших.Euglenozoa Cavalier-Smith, 1981[1]
Эвгленозои (лат. Euglenozoa) — тип одноклеточных протистов. Включает разнообразные свободноживущие виды, а также ряд паразитов, в том числе вызывающих болезни человека. Размер обычно 15—40 мкм, однако некоторые виды эвглен достигают 500 мкм в длину. Группа состоит в основном из монофилетических таксонов.
На апрель 2018 года в тип включают 4 класса[2]:
Род Calkinsia, ранее не входивший ни в один из классов, включён в семейство Euglenaceae, род Postgaardi выделен в класс Postgaardea.
Эвгленозои (лат. Euglenozoa) — тип одноклеточных протистов. Включает разнообразные свободноживущие виды, а также ряд паразитов, в том числе вызывающих болезни человека. Размер обычно 15—40 мкм, однако некоторые виды эвглен достигают 500 мкм в длину. Группа состоит в основном из монофилетических таксонов.
裸藻綱 Euglenoidea
動質體 Kinetoplastea
Diplonemea
Postgaardi
Calkinsia
眼蟲門是一群鞭毛生物 。 兼有叶绿素和眼点，兼有动物和植物的特性。在植物学、藻类学中称为“裸藻”，而在原生动物学中称为“眼虫”。因此，眼虫门也称作裸藻门(Euglenophyta)他們有一些的自由生活物種的品種，以及一些寄生蟲，其中一些會感染人類。 主要有兩個綱，裸藻綱和動質體綱。 眼蟲門是單細胞，大多是圍繞在15-40微米大小，但一些裸藻綱會長到500微米長。
眼蟲門是一群鞭毛生物 。 兼有叶绿素和眼点，兼有动物和植物的特性。在植物学、藻类学中称为“裸藻”，而在原生动物学中称为“眼虫”。因此，眼虫门也称作裸藻门(Euglenophyta)他們有一些的自由生活物種的品種，以及一些寄生蟲，其中一些會感染人類。 主要有兩個綱，裸藻綱和動質體綱。 眼蟲門是單細胞，大多是圍繞在15-40微米大小，但一些裸藻綱會長到500微米長。
分類 ドメユーグレノゾア（Euglenozoa）は、運動性のある藻類として有名なミドリムシが属するユーグレナ植物門（Euglenophyta）と、アフリカ睡眠病を引き起こす事で知られる病原体トリパノソーマなどが含まれるキネトプラスト類（Kinetoplastida）とをまとめた分類群である。1981年、Cavarier-Smithにより提唱された。
多くの自由生活性の鞭毛虫と、少数の寄生虫として重要な種を含むグループである。大部分は小型で体長15-40μm程度であるが、ユーグレナ植物の中には500μmに達するものもいる。
ユーグレノゾアの生物の大部分は、細胞前部の窪み (apical pocket) から生じる二本の鞭毛を持つ。鞭毛の一方は前方に伸ばし、もう一方は後方に引きずるか、或いは退化的である。後鞭毛が極端に短い場合は窪みから出ず、光学顕微鏡観察では一本鞭毛であるかのように見える。この窪みの近傍（種によっては内部）には捕食装置 (cytostome) があり、鞭毛基部から伸びる鞭毛根の一つに支持されている。この構造は、後述するユーグレノゾア共通の特徴の一つである。
多くのユーグレノゾアの生物は、バクテリア等の小さな獲物を捕食するか、吸収栄養を行う。吸収栄養は寄生性の種に限らず、自由遊泳性で捕食と併用する種もある。しかしながらユーグレナ植物の大部分は葉緑体を持っており、独立栄養生活を営む。そのような光合成を行う種では、光に応答する為の眼点を備える場合が多い。ユーグレナ植物の光合成色素組成は陸上植物のそれに近く、葉緑体が緑藻の二次共生に由来するものである事を示唆している。
ユーグレノゾアは、藻類と病原虫というおよそ異なる生活様式の生物をまとめたグループであるが、その一体性は形態形質、分子形質の両面から強力に支持されている。
解析対象として代表的な分子である18S rRNAによる系統解析を初めとして、多くの分子種でユーグレナ植物とキネトプラスト類の単系統性が支持されている。
盤状クリステ類共通の、また、盤状クリステ類に限られる特徴として、団扇型（盤状）のミトコンドリアクリステを持つ。
Adl et al. (2012)[2]より。
