dcsimg

Brief Summary

provided by EOL authors
A perennial from a basal rosette with yellow flowers and a 'puff-ball' seedhead. Some Dandelions, such as Taraxacum officinale, are common and problematic weeds of turfgrass and lawns throughout the United States and elsewhere. Others, such as Taraxacum californicum, are endangered.

Dandelion can occur as a weed of container ornamentals, landscapes, nurseries, orchards, and occasionally agronomic crops. Some are used for medicinal purposes and as food.
license
cc-by-nc
original
visit source
partner site
EOL authors

Description

provided by Flora of Zimbabwe
Scapose perennial herbs with tap-roots. Leaves usually runcinate-pinnatifid, confined to a basal rosette. Scapes 1 or more, unbranched, hollow, each bearing 1 capitulum. Receptacle pitted but without scales. Phyllaries 2-seriate; outer spreading or recurved. Florets yellow, often with darker stripes on the outer side. Achenes ± terete, ribbed, muricate or echinate in upper part, with a long slender beak. Pappus of many series of simple rough white hairs.
license
cc-by-nc
copyright
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
bibliographic citation
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Taraxacum Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/genus.php?genus_id=1576
author
Mark Hyde
author
Bart Wursten
author
Petra Ballings
original
visit source
partner site
Flora of Zimbabwe

Description

provided by Flora of Zimbabwe
Scapes 1-40 cm, stout. Basal leaves: lamina 5-11 × 1.5-3.5 cm, oblanceolate in outline, dentate to runcinate-pinnatifid, glabrous or ± pubescent. Capitula solitary, terminal. Involucre up to c.15 × 9 mm. Phyllaries: inner up to 14 mm, linear-lanceolate with a scarious margin; outer shorter. Corolla yellow. Achenes 2.5-3 mm, pale to dark brown, oblanceolate in outline, 10-14-ribbed, antrorsely muricate or echinate above with an apical beak, 4-7 mm. Pappus setae 4-6 mm.
license
cc-by-nc
copyright
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
bibliographic citation
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Taraxacum sp. agg. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=162070
author
Mark Hyde
author
Bart Wursten
author
Petra Ballings
original
visit source
partner site
Flora of Zimbabwe

Frequency

provided by Flora of Zimbabwe
A common weed in Harare.
license
cc-by-nc
copyright
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
bibliographic citation
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Taraxacum sp. agg. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=162070
author
Mark Hyde
author
Bart Wursten
author
Petra Ballings
original
visit source
partner site
Flora of Zimbabwe

Worldwide distribution

provided by Flora of Zimbabwe
Native of the northern hemisphere but also occurring in Australia, and S America.
license
cc-by-nc
copyright
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
bibliographic citation
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Taraxacum sp. agg. Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=162070
author
Mark Hyde
author
Bart Wursten
author
Petra Ballings
original
visit source
partner site
Flora of Zimbabwe

Distribution ( Portuguese )

provided by IABIN
Chile Central
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Universidade Estadual de CAMPINAS
author
Pablo Gutierrez
partner site
IABIN

Taraxacum ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Taraxacum ye un xéneru de plantes con flores de la familia Asteraceae conocíes comúnmente como dientes de lleón, panaderos o ásteres. Describióse unos 3.100 taxones, de los cualos mediu miliar son especies aceptaes, con 6 taxones infra-específicos tamién aceptaos, tol restu partir nunos 250 sinónimos y cerca de 2300 ensin resolver.[3]

Etimoloxía

  • Taraxacum: pallabra Llatín derivada del persa tharakhchakon o talj chakuk (تلخ چکوک), que significa "yerba amargoso" y que designa un ciertu tipu d'achicoria. Nun foi hasta l'añu 1000 que'l vocablu pasó al llatín medieval al traviés del médicu persa Avicena.[4]
Tamién se-y atribúi la etimoloxía griega taraxos, mal, enfermedá, y akon, remediu, n'alusión a la so propiedaes melecinales.[5]

Carauterístiques xenerales

Son plantes yerbácea bienales o perennes natives de les zones templaes del Hemisferiu Norte anque anguaño atópense espublizaes y son comunes nes zones templaes de prácticamente'l mundu enteru, sacante África tropical.[6][7] En dellos llugares considerar una maleza y, per otru parte, a ciertes especies dáse-yos usu alimenticiu o melecinal.

Descripción

Hierba perennes escaposas, con látex. Fueyes numberoses, peciolaes; llámina d'ovada a ováu-llanceolada o espatulado-llanceolada, de dentada a pinnatisecta, colos lóbulos xeneralmente dentaos —otres vegaes los lóbulos atópense estremaos (fueyes disectas o lóbulos disectos)—, lóbulu terminal linguliforme, triangular, sagitado, hastado o trilobulado, acuminado o mucronulado, cola nerviación pocu vultable. Capítulu solitariu a la fin del escapo; arreyo con 3-4 files de bráctees, les internes llanceolaes col cantu escarioso, xeneralmente corniculadas o con una callosidad nel ápice, les esternes ovaes, ováu-llanceolaes, llanceolaes o lliniares, llises, corniculadas o calloses, erectas, recurvadas o reflexes, de cutiu con un cantu escarioso y ciliolado escontra'l ápice; receptáculu glabro, areolado. Flores liguladas, de color variable pero xeneralmente mariellu, ablancazáu o rosado pálidu, hermafrodites col viesu verdosu o d'acoloratáu a castañal, con 5 dientes; anteres cola base acuminada; estilu que remata en dos estigmes semicilíndricos; abiertes mientres el día y zarraes mientres la nueche. Frutu en aqueniu con miriguanu pedicelado; el cuerpu del aqueniu ye de cilíndricu a fusiforme o obcónico, sulcado llonxitudinalmente, llisu o muricado, con tubérculos, escuámulas o espículas escontra'l ápice, y se atenúa nun apéndiz cónicu o cilíndricu (conu), dacuando con espícules, qu'arrodia al pedicelo llisu del miriguanu (picu o cara); miriguanu formáu por numberoses cogordes blanques, de color marfil, mariellu o verde na base, llises o escábridas. [8]

Etimoloxía

Taraxacum: nome xenéricu llatínizado que procede del árabe tharakhchakon, aplicáu a les plantes d'esti xéneru.[9]

Clasificación taxonómica

Taraxacum sect. Celtica A.J.Richards

Taraxacum sect. Erythrosperma (H.Lindb.) Dahlst.

Taraxacum sect. Hamata H.Øllg.

Taraxacum sect. Mongolica (Dahlst.) R.Doll

Taraxacum sect. Palustria Dahlst.

Taraxacum sect. Ruderalia Kirschner, H.Øllg. & Štěpánek

Especies

Llista completa de tolos taxones descritos, los aceptaos, los sinónimos y los que queden taxonomicamente ensin resolver en "The Plant List" [2].
Ver tamién Especies de Taraxacum
Llista de les especies descrites nesta Wiki
Especies presentes n'España

Referencies

Bibliografía

  • H. DAHLSTEDT, De Svenska Arterna Av Släktet Taraxacum (1921)
  • R. DOLL, Die Gattung Taraxacum (1974), in Feddes Repert. 87(9-10): 553-585 (1976)
  • A.A. DUDMAN & A.J. RICHARDS, Dandelions of Great Britain and Ireland (1997)
  • A.A. DUDMAN, AJ. RICHARDS & P.D. SELL., Taraxacum, Fl. Great Britain Ireland 4 (2006)
  • H. HANDEL-MAZZETTI, Monographie der Gattung Taraxacum (1907);
  • J. KIRSCHNER & J. ŠTĔPÁNEK Folia Geobot. Phytotax. 19: 287-297 (1984), in Taxon 36: 608-617 (1987), in Folia Geobot. Phytotax. 29: 265-275 (1994), in Folia Geobot. Phytotax. 31: 415-426 (1996), in Taxon 46: 87-98 (1997), in Folia Geobot. 33: 391-414 (1998), A monograph of Taraxacum sect. Palustria (1998)
  • J. KIRSCHNER, J. ŠTĔPÁNEK, T.H.M. MES, J.C.M. DEAN NIJS, P. OOSTERVELD, H. ŠTORCHOVÁ & P. KUPERUS in Pl. Syst. Evol. 239: 231-255 (2003)
  • H. LINDBERG in Acta Soc. Sci. Fenn. Ser. B, Opera Biol. 1(2): 1-178 (1932)
  • C.F. LUNDEVALL & H. ØLLGAARD in Preslia 71: 43-171 (1999)
  • J.P. MATYSIAK in Bull. Soc. Bot. N France 47(2): 1-4 (1994)
  • H. ØLLGAARD in Pl. Syst. Evol. 141: 199-217 (1983)
  • A.J. RICHARDS in Bot. J. Linn. Soc. 66: 189-211 (1973), in Taxon 34(4): 633-644 (1985), in Añales Jard. Bot. Madrid 50(2): 201-208 (1992)
  • A.J. RICHARDS & P.D. SELL, Taraxacum, Fl. Eur. 4 (1976);
  • C.I. SAHLIN in Pirineos 121: 5-27 (1984)
  • M. SCHMID, Morphologie, Vergesellschaftung, Ökologie, Verbreitung und Gefährdung der SumpfLöwenzähne (Taraxacum sect. Palustria Dahlst., Asteraceae) Süddeutschlands (2003)
  • I. UHLEMANN in Feddes Repert. 112 (1-2): 15-35 (2001), Die Gattung Taraxacum (Asteraceae) im Östlichen Deutschland (2003)
  • J.L. VAN SOEST in Agron. Lusit. 10: 6-23 (1948), in Agron. Lusit. 13: 67-76 (1951), in Brotéria, Ci. Nat. 23: 139-143 (1954), in Collect. Bot. (Barcelona) 4(1): 1-32 (1954), in Trab. Jard. Bot., Santiago de Compostela 7: 5-9 (1954), in Agron. Lusit. 18: 94-98 (1956), in Blumea Suppl. 4: 60-67 (1958), in Acta Bot. Neerl. 8: 77-138 (1959)
  • J. VAŠUT in Preslia 75: 311-338 (2003); H. WITTZELL in Mol. Ecol. 8: 2023-2035 (1999).

Enllaces esternos

  • Richards, A. J. 1972. The Taraxacum flora of the British Islles. Watsonia 9 (supplement): 1-141.
  • Gail, Peter. The Dandelion Celebration: A Guide to Unexpected Cuisine. Cleveland, Ohio: Goosefoot Acres Press, 1994. ISBN 1-879863-51-0.
  • «SpringerLink». Chun Hu and David D. Kitts. Food, Nutrition and Health, Faculty of Agricultural Sciences, University of British Columbia, Vancouver, BC, Canada. October 2004. Luteolin and luteolin-7-O-glucoside from dandelion flower suppress iNOS and COX-2 in RAW264.7 cells. Springer Netherlands. 245:1-2(107-113).


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Taraxacum: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Taraxacum ye un xéneru de plantes con flores de la familia Asteraceae conocíes comúnmente como dientes de lleón, panaderos o ásteres. Describióse unos 3.100 taxones, de los cualos mediu miliar son especies aceptaes, con 6 taxones infra-específicos tamién aceptaos, tol restu partir nunos 250 sinónimos y cerca de 2300 ensin resolver.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Zəncirotu ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ
Zencirotu (Taraxacum) e-citizen.jpg

Zəncirotu və ya acıqovuq (lat. Taraxacum) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsindən çoxillik bitki cinsi. Yoğunlaşmış kökləri tipik şaqulidir. Kökətrafı yarpaqları rozet şəkillidir. İçiboş yarpaqsız gövdələrinin ucunda bir çiçək qrupu (səbətcik) əmələ gəlir. Çiçəyi qızılı-sarı, ikicinsiyyətli, meyvəsi toxumçadır. Köklərində süd şirəsi, yarpaq və çiçəklərində S, B2 vitaminləri, karotin var. Antarktidadan başqa bütün qitələrdə təsadüf edilir. Azərbaycanda 13 növü bitir. Bəzi növlərinin kökündə kauçuk var.

Təbabətdə

Dərman zəncirotundan (lat. Taraxacum officinale) təbabətdə istifadə olunur. Qurudulmuş kökləri iştahasızlığı, qəbizliyi aradan qaldırır və ödqovucu dərman kimi işlədilir. Köklərindən alınan qatı cövhərdən həb hazırlanır.

Bu bitki tanınmış və çillərə qarşı faydalı vasitədir. 4 çay qaşığı zəncirotu kökünü 1,5 stəkan suda 15 dəqiqə ərzində bişirirlər. Hazırlanmış həlimi soyudurlar və filtrdən kеçirərək mütəmadi dəriyə çəkirlər.[1]

Zəncirotu şirəsi

Bu şirə həyat tonusunu qaldıran və qüvvətləndirici vasitədir. O, olduqca turş mühiti nеytrallaşdıra və orqanizmin qələvi balansını normalaşdıra bilir. Onun tərkibində olduqca yüksək miqdarda kalium, kalsium və natrium var. O, həmçinin maqnеzium və dəmir ilə ən çox zəngin olan mənbədir.

Yaşıl şirələr içərisində A vitamini ilə ən zəngin olan zəncirotu şirəsidir.[2]


Dərman bitkisi kimi istifadə olunan növləri

Digər növləri

İstinadlar

  1. http://www.alakbarli.aamh.az
  2. http://www.nkpi.az/?page=addread&id=730az

Həmçinin bax

Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Zəncirotu: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ
Zencirotu (Taraxacum) e-citizen.jpg

Zəncirotu və ya acıqovuq (lat. Taraxacum) - mürəkkəbçiçəklilər fəsiləsindən çoxillik bitki cinsi. Yoğunlaşmış kökləri tipik şaqulidir. Kökətrafı yarpaqları rozet şəkillidir. İçiboş yarpaqsız gövdələrinin ucunda bir çiçək qrupu (səbətcik) əmələ gəlir. Çiçəyi qızılı-sarı, ikicinsiyyətli, meyvəsi toxumçadır. Köklərində süd şirəsi, yarpaq və çiçəklərində S, B2 vitaminləri, karotin var. Antarktidadan başqa bütün qitələrdə təsadüf edilir. Azərbaycanda 13 növü bitir. Bəzi növlərinin kökündə kauçuk var.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

C'hwervizon ( Breton )

provided by wikipedia BR
>
Ur wenanenn war ur vleunienn c'hwervizon

Al louzaouenn-staoter, pe c'hwervizon zo ul louzaouenn anavezet ivez evel taraxacum, a zo eus ur spesad louzoù bleunius eus ar seurt asteraceae.

Paotañ a reont e meteier kerreizh lodenn hanternozel an Douar, met bremañ ivez el lodenn greisteiz. Alies e vezont gwelet evel gwalllouzoù, goude ma vez debret seurtoù zo.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Skrivagnerien ha kempennerien Wikipedia |
original
visit source
partner site
wikipedia BR

Taraxacum ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA
 src=
Hi han moltes plantes amb fulles, flors i fruits similars a les del gènere Taraxacum

Taraxacum és un gènere de plantes amb flor de la família de les asteràcies.

Particularitats

 src=
Flor de Taraxacum a Castelltallat

Són plantes dures que poden créixer de forma ruderal.

Les plantes d'aquest gènere són molt similars a les del gènere Leontodon. Els noms populars, com camaroja, llumenetes, pixallits, angelets, dents de lleó, queixals de llop, queixals de vella, lletissó, lletsó, lletissó, llicsó, xicoia i xicoira de burro són també idèntics als d'aquest gènere.

Usos

Les fulles són comestibles i molt riques en vitamina A; es poden menjar en amanida o bé cuinades.[1] Són un bon farratge per alimentar conills. Les flors, només la part groga (pètals), sense gens de tija, s'usen per a fer melmelada, la cramallota o mel de dent de lleó, que es fa de molt antic a Catalunya i Occitània, tradicionalment amb 365 flors, "una per a cada dia de l'any".

Espècies

La classificació del gènere és molt complicada. A causa de l'apomíxia alguns autors divideixen el gènere en macroespècies i microespècies.[2] Cal mencionar:

Referències

  1. Receptes (anglès)
  2. Richards, A.J.. Dandelions of Great Britain and Ireland (Handbooks for Field Identification). BSBI Publications, 1997, p. 330. ISBN 978-0901158253.
  3. «Plants for a future: Taraxacum kok-saghiz».

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Taraxacum Modifica l'enllaç a Wikidata
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Taraxacum: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA
 src= Xiqueta bufant un papus de Taraxacum officinale a Santander (Colòmbia).  src= Hi han moltes plantes amb fulles, flors i fruits similars a les del gènere Taraxacum

Taraxacum és un gènere de plantes amb flor de la família de les asteràcies.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Dant y llew ( Welsh )

provided by wikipedia CY
 src=
Faint o'r gloch ydy hi? Llun o'r had.

Llysieuyn ydy dant y llew (enw arall ydy blodyn pi-pi gwely) (Ffrangeg: Pissenlit neu Dent-de-lion; Lladin: Taraxacum; Saesneg: Dandelion) sydd fel arfer yn tyfu'n wyllt. Mewn gardd, caiff ei ystyried yn chwynyn, er bod rhai'n ei dyfu oherwydd ei rinweddau meddygol. Mae ganddo ddail sydd rhwng 5 a 25 cm o hyd. Dywed rhai botanegwyr fod tua 200 gwahanol fath, ond y gred bellach ydy mai tua 60 math gwahanol sydd.[1]

Rhinweddau meddygol

Credir fod dant y llew yn cynnwys: potasiwm, calsiwm, clorin (halwynau gwrthsurol), Fitamin C a Fitamin B1. Mae'r dail yn wych ar gyfer diffyg traul, at yr arenau ac at glirio'r gwaed. Mae rhinwedd arall hefyd: fel carthydd (laxative). Gellir bwyta'r dail ffres ar frechdan. O dorri'r coesyn bregus fe gewch sudd gwyn; gellir defnyddio hwn ar gyfer gwella defaid ar y croen. Gellir defnyddio'r gwreiddiau hefyd, o'u golchi, eu sychu a'u crasu'n dda ac yna eu gratio'n fân i wneud coffi di-gaffîn.[2]

Ffenoleg

2010: Bu gwanwyn 2010 yn arbennig am y blodyn pi-pi gwely. Bu ymylon y lonydd yn drwm o ddant y llew i'r graddau y bu i nifer sylwi arnynt a thrafod ar y cyfryngau hyd ganol mis Mai o leiaf. Bu son yn y gogledd orllewin ac yn y de. Llun: Duncan Brown 11/05/2010

 src=
Bu ymylon y lonydd yn drwm o ddant y llew yn 2010 - son dros Gymru.

Dyma esboniad Twm Elias o’r ffenomenon:

“Ai'r tywydd oer gafwyd ddechrau’r flwyddyn, sy’n gyfrifol am euro ochrau’r ffyrdd mor drawiadol â blodau dant y llew ganol Mai eleni? Hynny yw, pan geir gaeafau tyner, fel y cafwyd dros y ddau ddegawd diwethaf, bydd tymor blodeuo’r dant y llew yn llawer mwy estynedig, gan gychwyn cyn gynhared â Chwefror/Mawrth ambell flwyddyn, gan fynd ymlaen hyd ganol Mai. Ond pan geir tywydd oer i’w dal yn ôl (onid yw yn dymor hwyr eleni (2010) i gymaint o flodau eraill y gwanwyn hefyd?) mi arhosant hyd nes cynhesith y tywydd. A phan ddigwyddith hynny mi fydd y cyfan yn blodeuo hefo’i gilydd i roi’r sioe ryfeddol welsom ni eleni. Posib y byddai sychder yn cael rhywfaint o effaith hefyd ambell i wanwyn sych, ond am fod gan y dant y llew wreiddyn dwfn, go brin fod sychder yn cael effaith mor drawiadol â thymheredd ar y blodeuo. Wyddoch chi y gall un planhigyn dant y llew, dan amodau ffafriol, gynhyrchu hyd at 20,000 o hadau'r tymor? Gall gynhyrchu nifer fawr o bennau blodeuog gyda’i gilydd ar y tro ac fel y bydd y rheiny yn hadu bydd mwy o bennau yn dod i gymryd eu lle drwy’r tymor. Am ei fod yn lluosflwydd, tybed faint o hadau fedr o gynhyrchu drwy ei oes?"

Ynteu ai sychder gwanwyn 2010 oedd yn gyfrifol? Beth am gnydau mawr o ddant y llew yn y gorffennol - a oeddynt yn gysylltiedig â gwanwynau sych?

1946: Dyma ddywedodd Edie Rutherford o Sheffield ar y 5 Fai 1946 yn ei dyddiadur: Last evening we went for a walk through Beeley Woods, cuckoo noisy and lots of other birds singing. Fields masses of dandelions... Tybed oedd gwanwyn 1946 yn sych fel 2010?

Dyma gofnododd adarwr o Swydd Gaerhirfryn y gwanwyn hwnnw yn British Birds: The spring of 1946 was marked by the unusual number of waders and other migrants which visited inland waters in S. Lancs, and N. Ches. between mid-April and mid-May. This period coincided with a spell of dry weather (no rain fell between April 28th and May 16th), which by reducing the water-level of the "flashes" (coal-mining subsidences) exposed suitable feeding-ground for waders.[3]

1984: Yn 1984 tynnwyd llun o’r doreth drawiadol o ddant y llew mewn cae ger Harlech y gwanwyn hwnnw[4]. Nodir ddau gofnod i'r perwyl o sychder gwanwyn y flwyddyn honno yn Nhywyddiadur Llên Natur[www.llennatur.cymru], sef 1) JA reports much more moss in pied flycatcher nests this year, perhaps because of its dryness earlier in the year and similarity to dried grass a 2) song thrushes going for snails at Bro Enddwyn to an exceptional degree (y pridd yn rhy galed i gyrraedd pryfed genwair?

Gan ei bod yn anodd dosrannu effeithiau'r ddau ffactor oerni a sychder oherwydd iddynt yn aml gyd redeg yn y gwanwyn, mae'n rhaid parhau i gadw meddwl agored ar ba sbardun sy'n ysgogi blynyddoedd dant y llew helaeth. Un peth sy'n hysbys: mae planhigion yn gyffredinol yn blodeuo'n helaethach pan font yn cael eu herio gan dywydd eithriadol o unrhyw fath - fel y dywedodd yr arddwraig Denise Quéré o Landerne, Llydaw: il faut les faire souffrir un peu - mae’n rhaid eu gwneud i ddioddef ychydig (i gael llwyth o flodau).[5]

Cyfeiriadau

  1. http://www.jstor.org/pss/2430530
  2. Llysiau Rhinweddol gan Ann Jenkins, cyhoeddwyd gan Wasg Gomer, 1982.
  3. British Birds 4: Ebrilll 1947
  4. Bwletin Llên Natur rhifyn 30[1]
  5. Bwletin Llên Natur rhifyn 30[2]

Gweler hefyd

 src=
Daint y llew
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Dant y llew: Brief Summary ( Welsh )

provided by wikipedia CY
 src= Faint o'r gloch ydy hi? Llun o'r had.

Llysieuyn ydy dant y llew (enw arall ydy blodyn pi-pi gwely) (Ffrangeg: Pissenlit neu Dent-de-lion; Lladin: Taraxacum; Saesneg: Dandelion) sydd fel arfer yn tyfu'n wyllt. Mewn gardd, caiff ei ystyried yn chwynyn, er bod rhai'n ei dyfu oherwydd ei rinweddau meddygol. Mae ganddo ddail sydd rhwng 5 a 25 cm o hyd. Dywed rhai botanegwyr fod tua 200 gwahanol fath, ond y gred bellach ydy mai tua 60 math gwahanol sydd.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CY

Pampeliška ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Pampeliška (Taraxacum), či také smetánka,[1][2] je známý rod dvouděložných rostlin z čeledi hvězdnicovité. Typickým zástupcem je pampeliška lékařská (též smetánka lékařská, Taraxacum officinale), plevelná rostlina běžná po celé ČR. Pampeliška je nenáročná na půdu, má velmi dužnaté listy, květenstvím je žlutý úbor.

Název

Označení pampeliška pochází buď přes označení pléška (mnišskou pleš připomínající) nebo ze starohornoněmeckého pappala (kaše) či z latinského pappus (chmýří), ale i postupnou kombinací uvedených původů.[3] Polský název mniszek totiž může odpovídat překladu pop/kněz (lidově např. kněžská pleš) a ten německému pǫp/Pappus/chmýr. Staročeské pojmenování smetanka je pak odvozeno od smetana (stejně jako např. označení mlíčí od mléko).

Klasifikace

Rod Taraxacum je velmi složitě klasifikovatelný,[4] vytváří obrovské množství drobných druhů, neboť se velmi často rozmnožuje nepohlavně díky tzv. apomixii.[5] Pampeliška je léčivá rostlina.

 src=
Odkvetlá pampeliška

Zajímavosti

  • Anglické a francouzské lidové pojmenování pampelišky (dandelion, resp. dent de lion) znamená doslova „zub lva“, podle složitého profilu listů (z latinského leontodon).
  • Sovětští badatelé zjistili, že Taraxacum kok-saghyz obsahuje ve svých kořenech velké množství kaučuku. Rostlina byla v Sovětském svazu jeho zdrojem.[6]

Reference

  1. KUBÁT, K. et al. Klíč ke květeně České republiky. Praha: Academia, 2002. ISBN 80-200-0836-5.
  2. ŠTĚPÁNKOVÁ, Jitka (editor). Květena České republiky 8. Praha: Academia, 2011. ISBN 978-80-200-1824-3.
  3. http://is.muni.cz/th/383667/ff_b/bakal._prace.pdf - Tereza Šarounová: Vybrané české názvy léčivých rostlin
  4. http://www.rostliny.net/rostlina/Taraxacum
  5. {title}. 128.104.239.6 [online]. [cit. 2009-08-25]. Dostupné v archivu pořízeném dne 2008-10-22.
  6. PILÁT, Albert. Kapesní atlas rostlin. 7. vyd. Praha: Státní pedagogické nakladatelství, n. p., 1963. 255 s. S. 206.

Související články

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Pampeliška: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ

Pampeliška (Taraxacum), či také smetánka, je známý rod dvouděložných rostlin z čeledi hvězdnicovité. Typickým zástupcem je pampeliška lékařská (též smetánka lékařská, Taraxacum officinale), plevelná rostlina běžná po celé ČR. Pampeliška je nenáročná na půdu, má velmi dužnaté listy, květenstvím je žlutý úbor.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Mælkebøtte ( Danish )

provided by wikipedia DA

Mælkebøtte (Taraxacum) eller løvetand er en slægt af stauder med pælerod og nogle få, hule stængler, hver med en endestillet kurv. Bladene er rosetstillede. Slægten består af ca. 1000 apomiktiske arter, der er inddelt i sektioner.

Artsgrupper

Her nævnes kun de arter, der er vildtvoksende eller dyrkede i Danmark. Navngivningen følger bogen Plantenavne. Dyrkede og vilde planter (2007) af Arnklit m.fl.[1]

Der eksisterer i Danmark også en alternativ navngivning af de forskellige sektioner af småarter inden for mælkebøtte-slægten end det er vist ovenfor. Her inddeles de ca. 400 apomiktiske danske småarter i 9 sektioner [2]:

  • Dværgmælkebøtte (T. sect. Obliqua), ret almindelig på sandbund ved kysterne
  • Sandmælkebøtte (T. sect. Erythrosperma), almindelig på sandbund og overdrev ved kysterne
  • Kalkmælkebøtte (T. sect. Palustria), ret sjælden på kalkholdige enge og kær
  • Atlantmælkebøtte (T. sect. Spectabilia), almindelig på vældprægede enge i det nordlige Jylland
  • Pletmælkebøtte (T. sect. Naevosa), hist og her på lysåbne enge, kalkkær og skovlysninger
  • Kærmælkebøtte (T. sect. Celtica), ret sjælden på fugtige, næringsrige overdrev og skovlysninger,
  • Krogmælkebøtte (T. sect. Hamata), almindelig på lysåbne steder
  • Nordmælkebøtte (T. sect. Borea), almindelig på lysåbne steder
  • Vejmælkebøtte (T. sect. Taraxacum), meget almindelig på næringsrig, lysåben bund

Andre navne

Mælkebøtten er også kendt som Løvetand, og går desuden under forskellige navne i danske dialekter og lokalsprog. I Han Herred egnen i Nordjylland kendes mælkebøtte under navnet Troldhekse, og i Himmerland har der enkelte steder været anvendt navnet Lopblomst.



Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:



license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Mælkebøtte: Brief Summary ( Danish )

provided by wikipedia DA

Mælkebøtte (Taraxacum) eller løvetand er en slægt af stauder med pælerod og nogle få, hule stængler, hver med en endestillet kurv. Bladene er rosetstillede. Slægten består af ca. 1000 apomiktiske arter, der er inddelt i sektioner.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Löwenzahn (Taraxacum) ( German )

provided by wikipedia DE

Löwenzahn (Taraxacum) ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Ihre bekannteste Art ist der auch in Mitteleuropa sehr häufig vorkommende Gewöhnliche Löwenzahn, die „Pusteblume“, „Butter-“ oder „Kuhblume“. Die Gattung Taraxacum ist nicht zu verwechseln mit der in deutscher Sprache meist gleich benannten und sehr ähnlichen Gattung Leontodon innerhalb derselben Familie.

Beschreibung

Die Vertreter der Gattung sind mehrjährige, krautige Pflanzen, die Wuchshöhen von (selten 5 bis) meist 30 bis 40 (selten während des Fruchtens bis zu 60) cm erreichen. Sie enthalten in allen Pflanzenteilen einen weißen Milchsaft. Die Pfahlwurzeln gehen in kurze, stark gestauchte Sprossachsen über, auf der die Laubblätter dicht in grundständigen Rosetten stehen. Die Laubblätter sind eiförmig bis lanzettlich und gering bis stark gelappt, eingeschnitten und gezähnt.

Viele der Merkmale sind plastisch und können sehr unterschiedlich ausfallen. So variiert schon die Blattform einer einzigen Pflanze sehr stark je nach Niederschlagsmenge, Sonnenstrahlung und der Jahreszeit, in der das Blatt gebildet wird.

Den Blattachseln entspringen hohle Blütenstandstiele, die am oberen Ende jeweils einen einzelnen, körbchenförmigen Blütenstand (Scheinblüte) über dicht schraubig stehenden Hochblättern tragen. Die Blütenkörbe weisen einen Durchmesser von 8 bis 40 mm auf. Zwei (oder selten drei) Wirtel mit insgesamt sieben bis 25 Hüllblättern umhüllen anfangs die Knospe, öffnen und schließen sich dann mit dem Blütenstand. Der Blütenstandboden ist flach, tellerförmig. Ein Blütenstand enthält meist 20 bis 150 (in seltenen Fällen auch nur 15) Zungenblüten. Die Farbe der Zungenblüten reicht je nach Art von gelblich weiß bis gelborange, manchmal grünlich, außen oft mit purpurfarbenen bis grauen Streifen. Die Staubbeutel sind gelb bis cremegelb, manchmal dunkler. Die Griffel sind gelb oder grünlich, manchmal gräulich bis schwärzlich.

Die vier- bis zwölf- (bis 15-)rippigen Achänen sind stroh- bis olivfarben, braun, rot, hell bis dunkel grau. Ihr Pappus besitzt einen Kranz aus 50 bis über 105 weißen über cremefarbenen bis gelben, fedrigen Borstenhaaren. Mit den haarigen Flugschirmen werden die Achänen durch den Wind verbreitet (Schirmflieger).

Verbreitung

Löwenzahn-Pflanzen sind weltweit von den Tropen bis zu den Polargebieten verbreitet. Ihre größte Vielfalt erreichen sie in kühleren Bereichen der gemäßigten Zonen.

Löwenzahn als Bienenweide

In einigen Regionen wird Taraxacum als Bienenweide zur Gewinnung von Löwenzahnhonig geschätzt.[1] Die Geruchskomponenten des Honigs können durch gaschromatographische Verfahren in Kopplung mit der Massenspektrometrie bestimmt werden.[2]

Systematik

 src=
Der Löss-Löwenzahn (Taraxacum serotinum) gehört zu den wenigen Löwenzahn-Arten, welche sich sexuell fortpflanzen.
 src=
Der rosa Löwenzahn (Taraxacum pseudoroseum) ist eine Löwenzahn Art, die in Tien Shan und im Pamir-Gebirge heimisch ist.

Nur relativ wenige Populationen lassen sich mit den herkömmlichen Konzepten einer Art erfassen. Diese Pflanzen sind meist diploid (2n = 16), manchmal auch polyploid, treten jedoch immer nur in einer Ploidiestufe auf und vermehren sich auf die übliche Weise sexuell.

In der überwiegenden Mehrheit der Populationen treten jedoch mehrere Ploidiestufen auf, die komplex miteinander interagieren und von denen eine apomiktisch ist, also ohne vorherige Befruchtung Samen produziert. Das Problem, diese Pflanzen in Arten aufzuteilen, ist beispielhaft am Gewöhnlichen Löwenzahn dargestellt. Aufgrund der Problematik wurden viele ehemalige Arten schon in Sammelarten gestellt, doch da sich auch diese wegen vieler Übergangspopulationen kaum voneinander trennen lassen, werden sie nun zu Sektionen zusammengefasst. So gibt es derzeit neben wenigen „guten“ Arten eine Vielzahl von Pflanzen, die sich nur durch ihre ungefähre systematische Stellung erfassen und benennen lassen.

Die Anzahl der in der Gattung anzuerkennenden Arten variiert je nach Autor zwischen einigen zig und mehreren tausend.

Sektionen und Arten (Auswahl)

  • Taraxacum sect. Australasica Kirschner, Scarlett & Štěpánek
  • Taraxacum sect. Biennia R.Doll
  • Taraxacum sect. Borea Sahlin ex A.J.Richards
  • Taraxacum sect. Borysthenica Kirschner & Štěpánek
  • Taraxacum sect. Celtica A.J.Richards: Moor-Löwenzahn; Taraxacum duplidentifrons, Taraxacum gelertii
  • Taraxacum sect. Ceratophora (Hand.-Mazz.) A.P.Khokhr.
  • Taraxacum sect. Confusa Kirschner & Štěpánek
  • Taraxacum sect. Dioszegia (Heuff.) Heuff.(= Taraxacum sect. Serotina Soest ): Löss-Löwenzahn
  • Taraxacum sect. Erythrosperma (H. Lindb.) Dahlst.: Schwielen-Löwenzahn; Taraxacum bellicum, Taraxacum brachyglossum,Taraxacum clemens, Taraxacum disseminatum, Taraxacum divulsum, Taraxacum lacistophylloides, Taraxacum lacistophyllum, Taraxacum magnolevigatum, Taraxacum multiglossum, Taraxacum parvilobum, Taraxacum proximum, Taraxacum rubicundum, Taraxacum scanicum, Taraxacum parnassicum, Taraxacum plumbeum, Taraxacum tanyolobum, Taraxacum tenuilobum, Taraxacum tortilobum
  • Taraxacum sect. Hamata H.Øllg.: Haken-Löwenzahn; Taraxacum hamatiforme
  • Taraxacum sect. Macrocornuta Soest: Hierher gehört der Russische Löwenzahn (Taraxacum kok-saghyz L.E. Rodin)[3]
  • Taraxacum sect. Mongolica (Dahlst.) R.Doll: Taraxacum albidum
  • Taraxacum sect. Palustria Dahlst.: Sumpf-Löwenzahn; Taraxacum palustre agg., Taraxacum anserinum, Taraxacum balticiforme, Taraxacum bavaricum, Taraxacum heleonastes, Taraxacum hollandicum, Taraxacum madidum, Taraxacum multilepis, Taraxacum turfosum
  • Taraxacum sect. Rhodocarpa Soest: Rotfrüchtiger Löwenzahn; Taraxacum schroeterianum
  • Taraxacum sect. Taraxacum (Syn.: Taraxacum sect. Ruderalia Kirschner, H.Øllg. & Štěpánek)[3]: Gewöhnlicher Löwenzahn, Hakenlappiger Löwenzahn, Strenger Löwenzahn; Taraxacum officinale agg., Taraxacum acervatulum, Taraxacum acrophorum, Taraxacum adiantifrons, Taraxacum aequilobum, Taraxacum aganophytum, Taraxacum alatum, Taraxacum amplum, Taraxacum ancistrolobum, Taraxacum baeckiiforme, Taraxacum borgvallii, Taraxacum brevisectoides, Taraxacum caloschistoides, Taraxacum canoviride, Taraxacum concinnum, Taraxacum demotes, Taraxacum ekmanii, Taraxacum exsertiforme, Taraxacum fasciatum, Taraxacum guttigestans, Taraxacum haematicum, Taraxacum hepaticum, Taraxacum lacinulatum, Taraxacum longisquameum, Taraxacum mimulum, Taraxacum oblongatum, Taraxacum oinopolepis, Taraxacum oxyrhinum, Taraxacum pallescentiforme, Taraxacum paradoxachrum, Taraxacum paucijugum, Taraxacum pectinatiforme, Taraxacum perfissum, Taraxacum plicatiangulatum, Taraxacum porrigens, Taraxacum procerum, Taraxacum pulchrifolium, Taraxacum quadrangulum, Taraxacum sahlinii, Taraxacum selenoides, Taraxacum severum, Taraxacum sphenolobum, Taraxacum subcanescens, Taraxacum subgentiliforme

Verwechslungsmöglichkeiten

Die ebenfalls Löwenzahn genannten Arten aus der Gattung Leontodon sowie das Gewöhnliche Ferkelkraut sind sehr ähnlich. Die Blütenstandsstiele dieser Pflanzen sind jedoch nicht hohl und wesentlich dünner. Im Gegensatz zur Gattung Taraxacum, bei denen die mit haarigen Flugschirmen ausgestatteten Achänen Schirmflieger sind, sind bei der Gattung Leontodon die Achänen nicht geschnäbelt, d. h. der Pappus sitzt nicht auf einem Stiel. Die gelblich-weißen bis hellbraunen Borstenhaare des Pappus sind mit kleinen Härchen besetzt (gefiedert); sie stehen in ein bis zwei Reihen. Die Borstenhaare des äußeren Kranzes können zu Borstenschuppen reduziert sein.

Siehe auch

Liste der Gefäßpflanzen Deutschlands/Löwenzahn

Literatur

  • Theodore M. Barkley, Luc Brouillet, John L. Strother: Asteraceae in Flora of North America. 19, 2006, Seite 239: Taraxacum - Online.
  • Friedrich Heinrich Wiggers: Taraxacum. In: Primitiae Florae Holsaticae. 56, 1780
  • Reinhard Doll: Die Gattung Taraxacum. Westarp Wissenschaften, 1974
  • Adrian John Richards: Sectional Nomenclature in Taraxacum (Asteraceae). In: Taxon. 4, Nr. 34, 1985, S. 633–644
  • Ingo Uhlemann, Jan Kirschner, Jan Stepanek: Taraxacum, In: Rothmaler: Exkursionsflora von Deutschland – Gefäßpflanzen, Kritischer Ergänzungsband. 11. Auflage, Berlin, Heidelberg (Springer Spektrum), 2016, S. 133–184.

Einzelnachweise

  1. Löwenzahnhonig
  2. Jerković I, Marijanović Z, Kranjac M, Radonić A: Comparison of different methodologies for detailed screening of Taraxacum officinale honey volatiles., Nat Prod Commun. 2015 Feb;10(2):357-60. PMID 25920283.
  3. a b Werner Greuter (2006+): Compositae (pro parte majore). – In: W. Greuter & E. von Raab-Straube (ed.): Compositae. Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity. Datenblatt Taraxacum In: Euro+Med Plantbase - the information resource for Euro-Mediterranean plant diversity.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Löwenzahn (Taraxacum): Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE

Löwenzahn (Taraxacum) ist eine Pflanzengattung innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae). Ihre bekannteste Art ist der auch in Mitteleuropa sehr häufig vorkommende Gewöhnliche Löwenzahn, die „Pusteblume“, „Butter-“ oder „Kuhblume“. Die Gattung Taraxacum ist nicht zu verwechseln mit der in deutscher Sprache meist gleich benannten und sehr ähnlichen Gattung Leontodon innerhalb derselben Familie.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Beàrnan-brìde ( Scottish Gaelic )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
"Uaireadair"

Tha beàrnan-brìde (Laideann:Taraxacum) na luibh air a bheil blàth buidhe agus duilleagan eagach. Tha mòran ainmean oirre, mar breunan-brothaich, caisearbhan nam muc, fiacail-leòmhainn, lus nam mionnag agus pioban.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Ùghdaran agus luchd-deasachaidh Wikipedia

Buò-gŭng-ĭng ( Min Dong )

provided by wikipedia emerging languages

Buò-gŭng-ĭng (蒲公英) sê siŏh cṳ̄ng sĭk-ŭk.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Hingstkralen (Taraxacum) ( North Frisian )

provided by wikipedia emerging languages
Amrum.pngTekst üüb Öömrang

Hingstkralen ((sö.) Böderkrölen, Taraxacum) san plaantenslacher an hiar tu a kurewbloosen (Asteraceae). Jo wurd lacht mä a slacher Hypochaeris an Leontodon ferwakselt.

Beskriiwang

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Hingstkralen (Taraxacum): Brief Summary ( North Frisian )

provided by wikipedia emerging languages

Hingstkralen ((sö.) Böderkrölen, Taraxacum) san plaantenslacher an hiar tu a kurewbloosen (Asteraceae). Jo wurd lacht mä a slacher Hypochaeris an Leontodon ferwakselt.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Hoangstebloume (Taraxacum) ( Stq )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Hoangstebloume af Huundebloume (Taraxacum officinale)

Ju Hoangstebloume af Huundebloume (Taraxacum officinale) is ne Bloume mäd jeele Blöiten un n glääden Steel, wier n wiet Sap oane sit. Do Säide sitte an wiete Pluuse, do man derou puustje kon.

Do Blöiten un uk do Bleede duurt me iete. Seloat wät uk deerfon moaked.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Maslačak ( Bosnian )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Cvijet maslačka

Maslačak (lat. Taraxacum) (lišće maslačka poznato pod nazivom radić) je cvijet iz porodice Asteraceae. Maslačak je višegodišnja zeljasta biljka sa žutim cvjetnim glavicama složenim iz velikog broja cjevastih i jezičastih cvjetova. Ima 25 vrsta maslačaka i obično se nalazi u krajevima sa umjerenom i hladnom klimom. Prirodno stanište maslačaka su Afrika, Azija i Evropa, ali se mogu naći i na drugim kontinentima. Cvjeta od marta do oktobra. Mnoge vrste maslačaka mogu proizvesti sjeme aseksualnim putem (apomixis), što znači bez polenizacije, i takvi cvijetovi su genetički identični roditeljskim. Na prostorima Balkana pretežno je rasprostranjena vrsta Taraxacum officinale.

 src=
Polje maslačka
 src=
Maslačak, cijela biljka
 src=
Širenje sjemena
 src=
Presijek cvjetne stabljike i mlijeko

Opis

Najpoznatija i najčešća vrsta Taraxacum officinale, zeljasta je višegodišnja biljka sa nazubljenim listovima sa šupljom stabljikom i žutim cvjetom. Korijen je vretenast i u gornjem dijelu razrastao. Cvjeta od aprila do septembra. Nakon cvjetanja pojavljuje se sjeme u obliku bijele pamučaste loptice, koja se rasprhne uz pomoć vjetra i tako širi sjemenje.

Hemijski sastojci

Hemijski sastojci koji preovladavaju u maslačku su: "triterpenska jedinjenja (homotaksasterol, teraksasterol, androsterol, tarakserol, beta-amirin), sterine, beta-sisterin, stigmasterin, holin, taraksol, levulozu, nikotinsku kiselinu, nikotin-amid, najviše u jesen, inulina. U maslačku se mogu naći vitamine A, B i C, karotinoide, triterpenski alkohol. Bogat je i željezom, magnezijem, fosforom, silicijem, natrijem, sumporom, manganom, i enzimima. Korijen maslačka ima složen hemijski sastav. U mliječnom soku sadrži heterozide, ugljikohidrate, minerale pa se koristi za liječenje upale i kamena žučne kese, žutice, smanjenog lučenja mokraće i dr. Dodir sa svježim mliječnim sokom može izazvati alergijsku reakciju kože.

Korištenje u medicini

Indikacije

Kongestija jetre, insuficijencija jetre, hepatitis(A, B i C)[1], holelitijaza, hepatične dermatoze, atonija žučnih putova, hiperholesterolemija, hemoroidi, anemije, oligurije, insuficijencija bubrega, konstipacija, enterokolitis, skorbut, astenija itd. Diuretik [2][3] Holecistitis. Žučni kamenci. Žutica. Atonična dispepsija sa konstipacijom. Mišićni reumatizam. Oligurija.

Upotreba u narodnoj medicini

U narodnoj medicini koristi se kao gorko sredstvo, kolagog, aperitiv te za smanjivanje masnoće u krvi. Od njega se može praviti čaj, sirup ili maslačkovo vino i pivo. Najčešće se koristi za bolesti jetre, žući i probleme urinarnog trakta. „Maslačak pomaže i za u stomačne i crijevne bolesti, te bolesti pluća, jetre. Koristi se i za liječenje hemoroida. Narodni travari su ga preporučavaili i za hipohondriju, bledilo i ostale zdravstvene probleme”. Poznati Hercegovački narodni ljekar Sadik Sadiković kaže:[4]„Pićem svježe izgnječenog soka od maslačka popravlja se porušeno zdravlje i tamo gdje je bila svaka nada izgubljena". Činjenica je da se u narodnoj medicini maslačak najviše upotrebljava za liječenje jetre i žuči[5] Poznato je da korištenje mladog i svježeg lista maslačka u ishrani, kao salata ili dodatak salati. Salata od svježeg maslačka povečava količinu i kvalitet mlijeka kod dojilja.[6] Proljetna salata pravi se od sasvim mladih listova koji se beru prije cvjetanja i van naseljenog područja. Od prženog korijena može se pripremiti zamjena za kahvu. Pupoljci se mogu ukiseliti te služiti kao zamjena za kapare. Uzgaja se kao povrće u mnogim zemljama svijeta. Vrsta Taraxacum kok-saghyz, porijeklom iz Kazahstana, pripada među biljke od kojih se dobiva kaučuk. Rod obuhvata 2290 vrsta[7].

Dodatna literatura

  • Grlić,Lj. Samoniklo jestivo bilje,Zagreb 1981.
  • Dr. Enes Hasanagić, Ljekovito bilje i jetra, Svjetlost, Sarajevo, 1984. str.142
  • Wilfort,R. Ljekovito bilje i njegova upotreba,Zagreb 1974.
  • Sadik Sadiković, Narodno zdravlje, Svjetlost, Sarajevo, 1980 str. 144

Vanjski izvori

Reference

  1. ^ Oficijelan korijen prema B.P.C. (1949)
  2. ^ Njemačkoj komisiji "E herba i korijen": Holeretik. Diuretik. Stimulator apetita str. 118-120.
  3. ^ Brit. Herb. Pharm. (1983) list i korijen: Diuretik. Stimulator
  4. ^ Sadik Sadiković, Narodno zdravlje, Svjetlost, Sarajevo, 1980 str. 144
  5. ^ Dr. Enes Hasanagić, Ljekovito bilje i jetra, Svjetlost, Sarajevo, 1984. str 142
  6. ^ Salata od maslačka za majčino mlijeko
  7. ^ Catalogue of Life: 2012 Annual Checklist
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije

Maslačak: Brief Summary ( Bosnian )

provided by wikipedia emerging languages
 src= Cvijet maslačka

Maslačak (lat. Taraxacum) (lišće maslačka poznato pod nazivom radić) je cvijet iz porodice Asteraceae. Maslačak je višegodišnja zeljasta biljka sa žutim cvjetnim glavicama složenim iz velikog broja cjevastih i jezičastih cvjetova. Ima 25 vrsta maslačaka i obično se nalazi u krajevima sa umjerenom i hladnom klimom. Prirodno stanište maslačaka su Afrika, Azija i Evropa, ali se mogu naći i na drugim kontinentima. Cvjeta od marta do oktobra. Mnoge vrste maslačaka mogu proizvesti sjeme aseksualnim putem (apomixis), što znači bez polenizacije, i takvi cvijetovi su genetički identični roditeljskim. Na prostorima Balkana pretežno je rasprostranjena vrsta Taraxacum officinale.

 src= Polje maslačka  src= Maslačak, cijela biljka  src= Širenje sjemena  src= Presijek cvjetne stabljike i mlijeko
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije

Mlac (rod) ( Lower Sorbian )

provided by wikipedia emerging languages
Pódobny lema Toś ten nastawk z temu rod ze swójźby zestajenkow (Taraxacum) jo pó lema na drugi nastawk pódobny. Drugi lema Mlac ma temu družyna ze swójźby zestajenkow (Taraxacum officinale).

Mlac[1][2] (Taraxacum) jo rod ze swójźby kóšowych kwětarjow (Asteraceae).

Družyny

  • Mlac[1][2] (Taraxacum officinale)
  • Taraxacum serotinnum
  • Taraxacum bessarabicum
  • Taraxacum laevigatum
  • Taraxacum aquilonare
  • Taraxacum alpinum
  • Taraxacum alpestre

Wobraze

Nožki

  1. 1,0 1,1 1,2 Starosta: Dolnoserbsko-nimski słownik, Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch, Bautzen 1999, ISBN 3-7420-1096-4, bok 235
  2. 2,0 2,1 2,2 W internetowem słowniku: Löwenzahn

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Mlac (rod): Brief Summary ( Lower Sorbian )

provided by wikipedia emerging languages

Mlac (Taraxacum) jo rod ze swójźby kóšowych kwětarjow (Asteraceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Qoqi (oʻsimlik) ( Uzbek )

provided by wikipedia emerging languages

Qoqi — murakkabguldoshlarga mansub koʻp yillik sut shirali oʻsimlik turkumi. Boʻyi 10—40 sm, barglari ildiz boʻgʻzidan chiqqan, lansetsimon, koʻpincha toʻpbarg hosil qiladi. Gullari sariq, savatchaga yigʻilgan. Mevasi pistacha. Apreldan iyulgacha gullab, meva tugadi. Oʻzbekistonning deyarli barcha viloyatlarida tarqalgan. Yoʻl yoqalari, ariq boʻylari, bogʻlar, togʻli joylar va dalalarda uchraydi. Togʻ qoqi, dorivor qoqi (momaqaymoq), shoxsiz qoqi, kallakdor qoqi va boshqa turlari bor. Ildizida inulin toʻplanadi. Barglari sabzavot sifatida ishlatiladi. Q.ning ildizidan tayyorlangan ekstrakt yoki poroshok ishtaha ochuvchi, ovqat hazm qilishni yaxshilovchi hamda oʻt haydovchi dori sifatida ishlatiladi.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya mualliflari va muharrirlari

Taraxacum ( Scots )

provided by wikipedia emerging languages

Taraxacum /təˈræksəkᵿm/ is a lairge genus o flouerin plants in the faimily Asteraceae. Thay are native tae Eurasie an North an Sooth Americae, an twa species, T. officinale an T. erythrospermum, are foond as weeds warldwide.[1] Baith species are edible in thair entirety.[2] The common name dentyion is given tae members o the genus, an like ither members o the Asteraceae faimily, thay hae very smaa flouers collectit thegither intae a composite flouer heid. Each single flouer in a heid is cried a floret. Mony Taraxacum species produce seeds asexually bi apomixis, whaur the seeds are produced wioot pollination, resultin in affspring that are genetically identical tae the parent plant.

References

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Taraxacum ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang Taraxacum (dandelions; Hapones: タンポポ Tanpopo o Tampopo) ay isang malaking sari ng mga halamang namumulaklak na nabibilang sa pamilya o angkan ng Asteraceae. Katutubo sila sa Europa at sa Asya, at ang kilala na dalawang mga uri nito, ang T. officinale at ang T. erythrospermum, ay laganap na matatagpuan bilang mga halamang damo sa maraming panig ng Daigdig.[1] Kapwa nakakain ang lahat ng mga bahagi ng dalawang uri ng Taraxacum na ito.[2][3] Ibinibigay ang karaniwang pangalang dandelion sa mga kasapi ng sari at katulad ng iba pang mga halaman na nabibilang sa pamilyang Asteraceae, mayroon silang kayliliit na mga bulaklak na kumpol o buo na sila namang bumubuo ng isang pabilog na mabusigsig na ulo ng bulaklak. Bawat isang mumunting bulaklak sa pabilog na ito ay siyang plorete (maliit na bulaklak na bahagi ng isang pumpon). Maraming uri ng Taraxacum ang naglalabas ng mga binhi sa paraang aseksuwal o apomiksis, kung saan ang binhi ay ganap na mabubuo pa rin kahit walang pinagdaanang panlabas na polinasyon, na nagbubunga naman sa pagkabuo ng mga supling na identikal o tulad sa henetikal ng pinagmulan na inang halaman.[4] Ang maliliit na mga parakayda ang pinaka binhi nito ay madaling mapadpad sa hangin at himpapawid upang dalhin sa malalayong lupain kung kaya't madali ang pagkalat at paglaganap ng uri ng halamang ito.

Mga sanggunian


BulaklakHalamanBotanika Ang lathalaing ito na tungkol sa Bulaklak, Halaman at Botanika ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Taraxacum ( Luxembourgish; Letzeburgesch )

provided by wikipedia emerging languages

Taraxacum, oder Pissblummen am Volleksmond, ass eng grouss Planzegattung an der Famill vun den Asteraceae.

Et gëtt net manner wéi 2300 Aarten, gréisstendeels an Europa an an Nordamerika. Zu Lëtzebuerg gëtt et ronn 30 Aarten, ënner anerem zwéin Endemiten. Dëst sinn den Taraxacum leucosquameum an de mëttlerweil ausgestuerwenen Taraxacum rivulare.

Um Spaweck

Commons: Taraxacum – Biller, Videoen oder Audiodateien
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia Autoren an Editeuren

Taraxacum: Brief Summary ( Tagalog )

provided by wikipedia emerging languages

Ang Taraxacum (dandelions; Hapones: タンポポ Tanpopo o Tampopo) ay isang malaking sari ng mga halamang namumulaklak na nabibilang sa pamilya o angkan ng Asteraceae. Katutubo sila sa Europa at sa Asya, at ang kilala na dalawang mga uri nito, ang T. officinale at ang T. erythrospermum, ay laganap na matatagpuan bilang mga halamang damo sa maraming panig ng Daigdig. Kapwa nakakain ang lahat ng mga bahagi ng dalawang uri ng Taraxacum na ito. Ibinibigay ang karaniwang pangalang dandelion sa mga kasapi ng sari at katulad ng iba pang mga halaman na nabibilang sa pamilyang Asteraceae, mayroon silang kayliliit na mga bulaklak na kumpol o buo na sila namang bumubuo ng isang pabilog na mabusigsig na ulo ng bulaklak. Bawat isang mumunting bulaklak sa pabilog na ito ay siyang plorete (maliit na bulaklak na bahagi ng isang pumpon). Maraming uri ng Taraxacum ang naglalabas ng mga binhi sa paraang aseksuwal o apomiksis, kung saan ang binhi ay ganap na mabubuo pa rin kahit walang pinagdaanang panlabas na polinasyon, na nagbubunga naman sa pagkabuo ng mga supling na identikal o tulad sa henetikal ng pinagmulan na inang halaman. Ang maliliit na mga parakayda ang pinaka binhi nito ay madaling mapadpad sa hangin at himpapawid upang dalhin sa malalayong lupain kung kaya't madali ang pagkalat at paglaganap ng uri ng halamang ito.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Mga may-akda at editor ng Wikipedia

Taraxacum: Brief Summary ( Luxembourgish; Letzeburgesch )

provided by wikipedia emerging languages

Taraxacum, oder Pissblummen am Volleksmond, ass eng grouss Planzegattung an der Famill vun den Asteraceae.

Et gëtt net manner wéi 2300 Aarten, gréisstendeels an Europa an an Nordamerika. Zu Lëtzebuerg gëtt et ronn 30 Aarten, ënner anerem zwéin Endemiten. Dëst sinn den Taraxacum leucosquameum an de mëttlerweil ausgestuerwenen Taraxacum rivulare.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia Autoren an Editeuren

Taraxacum: Brief Summary ( Scots )

provided by wikipedia emerging languages

Taraxacum /təˈræksəkᵿm/ is a lairge genus o flouerin plants in the faimily Asteraceae. Thay are native tae Eurasie an North an Sooth Americae, an twa species, T. officinale an T. erythrospermum, are foond as weeds warldwide. Baith species are edible in thair entirety. The common name dentyion is given tae members o the genus, an like ither members o the Asteraceae faimily, thay hae very smaa flouers collectit thegither intae a composite flouer heid. Each single flouer in a heid is cried a floret. Mony Taraxacum species produce seeds asexually bi apomixis, whaur the seeds are produced wioot pollination, resultin in affspring that are genetically identical tae the parent plant.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Tuɣmest n temɣart ( Kabyle )

provided by wikipedia emerging languages

Tuɣmest n temɣart (Isem usnan: Taraxacum) d tawsit n yemɣi seg twacult n tetrawt. Fridrich Hinrich Wiggers Suqel d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1780.

Tilmas

 src=
Hyoseris radiata - Tuɣmest n temɣart[1]
 src=
Taraxacum officinalis - Tuɣmest n temɣart[2][3]

Ismawen

  • Isem-is s latinit: Hyoseris radiata et Taraxacum officinale et Taraxacum erythrospermum
  • Isem-is s tefransist: Hyoséride ou Chicorée rayonnante et Dent-de-Lion ou Pissenlit et Pissenlit à feuilles lisses
  • Ismawen-is nniḍen s teqbaylit:
  • Ismawen-is nniḍen s tmaziɣt:

Isseqdac

Tiwelhiwin

  1. ‘Étude botanique sur la Kabylie du Jurjura, avec catalogue’ - Aristide Letourneux - Imprimerie Nationale Française, Paris 1870
  2. 'Imɣan n Tensawt - Plantes de Kabylie ' - Saïd Zidat - Editions Innexsys, Luxembourg, Avril 2016 ISBN 978-99959-0-205-6 www.imghantensawt.lu
  3. 'Plantes médicinales de Kabylie' - Mohand Aïd Youssef - Ibis Press -Paris 2006
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Tuɣmest n temɣart: Brief Summary ( Kabyle )

provided by wikipedia emerging languages

Tuɣmest n temɣart (Isem usnan: Taraxacum) d tawsit n yemɣi seg twacult n tetrawt. Fridrich Hinrich Wiggers Suqel d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1780.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Багваахай ( Mongolian )

provided by wikipedia emerging languages

Багваахай (Taraxacum) бол олон наст ургамал юм. Удвалынхан овогт багтдаг. Өвслөг урт, хоёр талдаа жад хэлбэрийн урт навчтай. Иймээс олон хэлэнд франц хэлний dent-de-lion буюу "арслангийн шүд" гэсэн утгаас гаралтай нэрээр нэрлэдэг. Багваахайн олонд танигдсан шар цэцэг нь 3-5 см диаметртэй ба тус тусдаа салж ургасан дэлбээ нь 4-20 см урттай байдаг. Дэлбээ нь өдөр нээгдэж, шөнө хумигдаж хураагддаг.

Хэрэглээ, ашиг тус

Энэ цэцэг 3 сая жилийн өмнө Еврази, Хойд Америкт үүссэн гэж үздэг ба хүн төрөлхтөн хоол хүнсэндээ болон эмийн ургамал болгон хэрэглэж байсан баримт байдаг. Эрт дээр үеэс, барагцаалбал 1000 гаруй жилийн өмнөөс Хятад, Грек, Ром зэрэг орнуудад цэцгийг нь хоол хүнсэндээ хэрэглэсээр иржээ. Багваахай цэцгийн навч болон цоморлиг нь Ази, тэр дундаа хятад, солонгос хоолны нэг хэсэг нь болдог.

Багвайхайн үндэс нь аюулгүй, хамгийн өргөн хэрэглэгддэг эмчилгээний ургамлын төрөлд ордог аж. Тиймээс уламжлалт тамиржуулах ургамал ч гэж нэрлэгддэг байна. Бүхий л биеийг тамиржуулах, ялангуяа элэг, цөсний үйл ажиллагааг дэмждэг, цөсний гуурсны хавдалтыг буулгадаг, цөсний чулууг хайлуулахад нэмэртэй гэжээ.

Найрлага

Багваахай нь луувангаас ч илүү бета-каротин агуулсан байдаг. Төмөр болон кальцийн агуулагдах хэмжээ нь бууцайнаас баялаг байх ба та энэ ургамлын навчнаас Витамин B-1, B-2, B-5, B-6, B-12, C, E, P, болон D г авч болох юм байна. Biotin, inositol, potassium, phosphorus, magnesium зэрэг бодисууд ч мөн агуулагддаг аж. Үндэс нь sugar inulin агуулахаас гадна маш олон эмийн найрлаганд оролцдог байна. Энэ ургамлын олон гайхамшигт чанар нь Элэгний C вирусын эсрэг зохистой хооллолтонд зүй ёсоор ордог ажээ. Багваахайн навч нь их хэмжээний эрдэс бодис, витамин агуулдаг. Ялангуяа Витамин A,C болон K. Мөн Кальци, Калиь Төмөр, Марганц гэх мэт. 1 аяга багваахайн навч нь хүний нэг өдрийн хэрэглээний Витамин А-112%, Витамин С 32%, Витамин К 535%-тай тэнцэх хэмжээний аминдэм агуулдаг байна. Мөн жин хасахад шаардлагатай Н Витамины чухал эх булаг нь юм.

100гр-д агуулагдах хэмжээ

Чийгg85.60 Илчлэгkcal45 ИлчлэгkJ188 Уурагg2.70 Өөх тосg0.70 үнслэгg1.80 нүүрс ус g9.20 эслэгg3.5 Сахарg0.71 эрдэс бодис кальц, Camg187 Төмөр, Femg3.10 Магни, Mgmg36 Фосфор, Pmg66 Кали, Kmg397 Натри, Namg76 Цайр, Znmg0.41 Зэс, Cumg0.171 Мангани, Mnmg0.342

амин дэм

Амин дэм C, mg35.0 Тиамин, B-1mg0.190 Амин дэм B-6mg0.251 Амин дэм Amcg_RAE508 каротин , alpha mcg363 Амин дэм E mg3.44 Амин дэм K mcg778.4 согтоох бодис , этилg0.0 кофейн mg0

Зарим зүйлүүд

Зургийн цомог

Эшлэл

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia зохиогчид ба редакторууд

Багваахай: Brief Summary ( Mongolian )

provided by wikipedia emerging languages

Багваахай (Taraxacum) бол олон наст ургамал юм. Удвалынхан овогт багтдаг. Өвслөг урт, хоёр талдаа жад хэлбэрийн урт навчтай. Иймээс олон хэлэнд франц хэлний dent-de-lion буюу "арслангийн шүд" гэсэн утгаас гаралтай нэрээр нэрлэдэг. Багваахайн олонд танигдсан шар цэцэг нь 3-5 см диаметртэй ба тус тусдаа салж ургасан дэлбээ нь 4-20 см урттай байдаг. Дэлбээ нь өдөр нээгдэж, шөнө хумигдаж хураагддаг.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia зохиогчид ба редакторууд

Баппа ( Ingush )

provided by wikipedia emerging languages

Баппá — дуккха шерашка дахача баьца баьцовгIай ваьр я Астра дезала е Чоалхане зизай яхача дезала чура.

Леладар

Бecсаш

Хьажа иштта

ТIатовжамаш

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Глуварче ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages

Глуварче[2], млечка[3] или млечна козица (науч. Taraxacum) — голем род на цветни растенија од фамилијата на главоцветните (Asteraceae) со потекло од Евроазија, Северна и Јужна Америка. Од нив, обичното (T. officinale) и црвеносеменото глуварче (T. erythrospermum) се среќаваат како плевел ширум целиот свет.[4] Обата се целосно погодни за исхрана.[5] Како и другите членови на фамилијата штитоцветни, глуварчињата имаат голем број мошне ситни цветчиња сместени во соцветие. Многу видови го создаваат семето бесполово (со апомиксија, односно без опрашување) и затоа секое ново поколение е генетски истоветно со родителите.[6]

Опис

Членовите на овој род се двегодишни или повеќегодишни зелјести растенија од умерени подрачја на стариот и новиот свет.

Листовите се долги 5–25 см (или повеќе), прости и целосни или со залистоци. Имаат розовиден распоред над глацниот корен. Соцветијата се жолти до портокалови, отворени дење и затворени ноќе. Стојат на шупливо стебленце што се издига 1–10 см (или повеќе)[4] над листовите и лачи гумена млеч (латекс) ако се поткрши. Едно растение може да има неколку вакви стебленца. Соцветијата имаат пречник од 2–5 см и се состојат зрачно поставени цветчиња. Кога ќе узреат, соцветијата стануваат топчести семеносни глави[7] со голем број едносемени плодови наречени ахени. Секоја семка има „падобранче“ со тенки влакненца (папус) која овозможува расејување на големо растојание со помош на ветерот.

Соцветијата се обиколени со прицветници во две низи. Внатрешните прицветници се испаравени додека не узрат семињата, а потоа се наведнуваат за да ги расеат. Надворешните секогаш се наведнати. Дршките на падобранчињата се издолжуваат со созревањето на семето и потоа лесно се одвојуваат од него.

Разнесување на семињата

Повеќе видови глуварчиња се шират со значителна брзина и виреат на буништа и соголена почва. Ова особено важи за обичното глуварче. Кога ќе заврши цветањето, соцветието се суши во текот на еден до два дена. Сувите делови овенуваат и паѓаат, прицветниците се свиваат наназад и излегува топка од падобранчиња со семки.

Лажни глуварчиња

 src=
Соцветија на четинарката која е површно слична на глуварчето

Постојат разни слични растенија со жолти цветови од фамилијата на главоцветните кои се нарекуваат „лажни глуварчиња“. Особено слично на глуварчето е мачкиното уво (Hypochaeris). Обете имаат слични цветови и семки на падобранчиња Разликата е во тоа што глуварчето има единечно неразгрането шупливо стебленце, без влакненца и листови, додека пак мачкиното уво има разгрането и цврсто стебленце со прицветници. Листовите кај глуварчето се мазни, а кај мачкиното уво се влакести.

Површни сличности со глуварчето имаат и јастребинката (Hieracium) и четинарката (Crepis), но видно се разликуваат по разгранетите цветни стебленца што обично имаат влакненца и листови.

Класификација

Родот е таксономски сложен. Некои ботаничари го делат родот 34 макровидови и околу 2000 микровидови.[8] Во Британија и Ирска се забележани приближно 235 апомиксни и полиплоидни микровидови.[9] Некои стручњаци даваат мошне потесна дефиниција, прифаќајќи само 60 вида.[8]

Примена

 src=
Динстано глуварче со кафеав ориз

Во исхраната

Глуварчињата се собирале како прехранбена состоја уште од праисторијата, а почнале да се одгледуваат во Евроазија. Листовите се кинат и повторно растат бидејќи глуварчето е повеќегодишно растение. Се приготвуваат со бланширање за да се отстрани горчината.[10] или се динстаат како спанаќот.[11] Листовите и цветовите на глуварчето се составен дел од сефардската, кинеската и корејската кујна. Се приготвуваат и како салата.

Од цветните ливчиња се правати се прави сок, а од корењата се прави напиток налик на чај или кафе.[12]

Листовите изобилуваат со витамините А, Ц и К, калциум, калиум, железо и манган.[13]

Лековити својства

Глуварчето низ историјата се ценело како растение со различни лековити својства поради тоа што содржи најразлични фармаколошки активни соединенија.[14] Застаоено е во треварството во Европа, Северна Америка и Кина[14] како лек за инфекции и проблеми со жолчката и црниот дроб,[14] и како диуретик.[14]

Корист во градинарството

Во градинарството, глуварчето важи за благотворен плевел со голем број намени и може да биде добро придружно растение. Бидејќи корењата им се длабоки, глуварчињата ги земаат хранливи состојки од подолните слоеви и ги ставаат на располагање на растенијата со поплитки корења. Ја збогатуваат почвата со минерали и азот, привлекуваат инсекти-опрашувачи и испуштаат етилен кој помага при созревањето на плодовите.[15]

Глуварчето е познато медоносно растение во пчеларството.

Извор на гума

При повредување на ткивото, глуварчето лачи гумодајна млеч. Дивите видови даваат малку млеч и начелно, количината во голема мера се разликува. Во Германија е создадена сорта погодна за добивање на гума. Добиената млеч има исти својства како каучук од каучуково дрво.[16] и веќе се испробува за употреба за автомобилски гуми.[17]

Глуварчето како тема во уметноста и во популарната култура

Некои видови

Галерија на видови

Поврзано

Наводи

  1. Adrian John Richards. Sectional nomenclature in Taraxacum (Asteraceae). „Taxon“ том 34 (4): 633–644.
  2. „Глуварче“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
  3. „Млечка“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
  4. 4,0 4,1 Luc Brouillet. Taraxacum F. H. Wiggers, Prim. Fl. Holsat. 56. 1780“. Flora of North America.
  5. „Wild About Dandelions“. Mother Earth News.
  6. J. Doll & T. Trower. „Dandelion“. WeedScience. University of Wisconsin. Архивирано од изворникот на October 22, 2008.
  7. „blowball“. McGraw-Hill Dictionary of Scientific & Technical Terms, 6E. The McGraw-Hill Companies, Inc. 2003. конс. 26 January 2013.
  8. 8,0 8,1 A. J. Richards. Eutriploid facultative agamospermy in Taraxacum'. „New Phytologist“ том 69 (3): 761–774. doi:10.1111/j.1469-8137.1970.tb02461.x.
  9. Richards, A.J. (1997). Dandelions of Great Britain and Ireland (Handbooks for Field Identification). BSBI Publications. стр. 330. ISBN 978-0-901158-25-3.
  10. McGee, Harold (2004). „A survey of common vegetables“. On Food and Cooking: the science and lore of the kitchen. New York: Scribner. стр. 320. ISBN 0-684-80001-2. http://books.google.ca/books?id=bKVCtH4AjwgC&pg=PA320.
  11. [1]
  12. Castronovo Fusco, MA (2008-04-15). „Dandelion as underrated as underfoot“. New Jersey On-Line. конс. 2011-03-07.
  13. „Dandelion greens, raw“. Nutritiondata.com. конс. 2011-03-07.
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 Katrin Schütz, Reinhold Carle & Andreas Schieber. 'Taraxacum—a review on its phytochemical and pharmacological profile. „Journal of Ethnopharmacology“ том 107 (3): 313–323. doi:10.1016/j.jep.2006.07.021. PMID 16950583.
  15. Anon. „Companion Planting for Vegetables & Plants“. Country living and farm lifestyles. countryfarm-lifestyles.com. конс. 2011-03-07.
  16. „Making Rubber from Dandelion Juice“. sciencedaily.com. sciencedaily.com. конс. 22 November 2013.
  17. „Fraunhofer and Continental come together when the dandelion rubber meets the road“. конс. 31 May 2014.
  18. Летаат приказни. Скопје: Темплум, 2019, стр. 39.
  19. „Plants for a future: Taraxacum kok-saghiz“.
  20. „Flora of North America“. Efloras.org. конс. 2012-08-29.
  21. „Alberta Biodiversity Monitoring Institute - Taraxacum ceratophorum“. конс. 2013-08-29.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Глуварче: Brief Summary ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages

Глуварче, млечка или млечна козица (науч. Taraxacum) — голем род на цветни растенија од фамилијата на главоцветните (Asteraceae) со потекло од Евроазија, Северна и Јужна Америка. Од нив, обичното (T. officinale) и црвеносеменото глуварче (T. erythrospermum) се среќаваат како плевел ширум целиот свет. Обата се целосно погодни за исхрана. Како и другите членови на фамилијата штитоцветни, глуварчињата имаат голем број мошне ситни цветчиња сместени во соцветие. Многу видови го создаваат семето бесполово (со апомиксија, односно без опрашување) и затоа секое ново поколение е генетски истоветно со родителите.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Дзьмухавец ( Belarusian )

provided by wikipedia emerging languages

Дзьмухавец (Taráxacum, народныя назвы: малачай, багатка, коцікі, папок, дмухель, зубнік, жоўтая цыкор’я; таксама нарк. адуванчык[1]) — род шматгадовых травяністых расьлін сямейства астравыя (Asteraceae).

Этымалёгія назвы

Родавая назва паходзіць ад лацінізацыі арабскай (tharakhchakon) або пэрсыдзкай (talkh chakok) назвы іншай складанакветнай расьліны. Відавую назву (лац. officinále) — лекавы, расьліна атрымала ад (лац. officína; майстэрня, аптэка) з-за ўжываньня расьліны ў якасьці лекавага сродку.

Апісаньне

Дзьмухавец — гэта расьліна з галінастым, стрыжневым коранем таўшчынёй каля 2 см і даўжынёй да 60 см, у верхняй частцы пераходзіць у кароткае шматгаловае карэнішча. Лісьце голае, пёрыста-надрэзанае або суцэльнае, сабранае ў прыкаранёвую разетку.

Кветаносная стрэлка сакавітая, цыліндрычная, полая ўсярэдзіне, якая заканчваецца адзіночным кошыкам язычковых ярка-жоўтых кветак. Усе часткі расьліны ўтрымоўваюць густы белы малочнападобны сок. Квітнее дзьмухавец у траўні, плоданасіць пачынае сямянкамі зь белым чубком з чэрвеня.

Крыніцы

  1. ^ Адуванчык Гл. дзьмухавец // Слоўнік беларускай мовы (клясычны правапіс) / Уклад. калектыў супрацоўнікаў выдавецтва «Наша Ніва». — Наша Ніва, 2001.

Літаратура

Вонкавыя спасылкі

Commons-logo.svgсховішча мультымэдыйных матэрыялаў

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі

Дзьмухавец: Brief Summary ( Belarusian )

provided by wikipedia emerging languages

Дзьмухавец (Taráxacum, народныя назвы: малачай, багатка, коцікі, папок, дмухель, зубнік, жоўтая цыкор’я; таксама нарк. адуванчык) — род шматгадовых травяністых расьлін сямейства астравыя (Asteraceae).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Аўтары і рэдактары Вікіпедыі

Каакым ( Kirghiz; Kyrgyz )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Каакым

Каакым — көп жылдык чөп өсүмдүк. Суу жээгинде, жолдун боюнда, огороддо, талаа-шалбааларда жана башка жерде өсөт. Медицинада каакымдын тамыры дары катарында колдонулат. Элдик медицинада кургатылган тамырын жана чөбүн демдеп өт баштыкчасынын оорусуна жана тамакка табитти жогорулатуучу дары катары, ошондой эле тамак сиңирүү бездеринин секрециясын ылдамдатуу үчүн да колдонулат. 10 г чөптү жана тамырын бир стакан кайнак сууга чылап тундуруп, чыпкалап күнүнө 5—6 жолу кашык менен ичет.

Колдонулган адабияттар

Кыргыз Совет Энциклопедиясынын Башкы редакциясы. «Ден соолук» Медициналык энциклопедия. - Ф.:1991, ISBN 5-89750-008-8

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia жазуучу жана редактор

Кукшапуҫ ( Chuvash )

provided by wikipedia emerging languages

Кукша пуҫ (лат. Taráxacum) — ӳсентӑран, нумай ҫул ӳсекен курӑк евӗрлисен кил-йышӗнчи Астрасен, е кӑткӑс чечеклисен биологи тӗсӗ. Тӗп паллӑ тӗсӗ — эмел курӑкӗ. Ҫумӑрлӑ ҫанталӑкра тата каҫхине чечек хупӑнать. Чечекӗн вӑррисем паппус тенӗ пайӗсен пулӑшӑвӗпе сывлӑш тӑрӑх инҫете вӗҫме пултараҫҫӗ.

Вуламалли

  • Taraxacum // Ботанический словарь / сост. Н. И. Анненков. — СПб.: Тип. Имп. АН, 1878. — XXI + 645 с.
  • Одуванчик / О. В. Чернева // Николай Кузанский — Океан. — М. : Большая российская энциклопедия, 2013. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 23). — ISBN 978-5-85270-360-6.
  • Одуванчик // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
  • Kirschner J., Štěpánek J. A Nomenclatural Checklist of Supraspecific Names in Taraxacum // Taxon. — 1997. — Vol. 46. — P. 87—98

Каҫӑсем

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Кукшапуҫ: Brief Summary ( Chuvash )

provided by wikipedia emerging languages

Кукша пуҫ (лат. Taráxacum) — ӳсентӑран, нумай ҫул ӳсекен курӑк евӗрлисен кил-йышӗнчи Астрасен, е кӑткӑс чечеклисен биологи тӗсӗ. Тӗп паллӑ тӗсӗ — эмел курӑкӗ. Ҫумӑрлӑ ҫанталӑкра тата каҫхине чечек хупӑнать. Чечекӗн вӑррисем паппус тенӗ пайӗсен пулӑшӑвӗпе сывлӑш тӑрӑх инҫете вӗҫме пултараҫҫӗ.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Тузганак ( Tatar )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Тузганак чәчәге
 src=
Орлыклары җитешеп өлгергән тузганак

Тузганак (лат. Taráxacum) — Кашкарыйлылар гаиләсенә кергән күпеллык үлән ыруы.

Төрләре

Кайбер төрләре
  • Taraxacum alaskanum
  • Taraxacum albidum
  • Taraxacum borealisinense
  • Taraxacum californicum
  • Taraxacum ceratophorum
  • Taraxacum collinum
  • Taraxacum dissectum
  • Taraxacum hybernum - Көзге тузганак, яки Крым-сагыз
  • Taraxacum glabrum
  • Taraxacum japonicum
  • Taraxacum kok-saghyz - Кок-сагыз
  • Taraxacum leueoglossum - Ак телле тузганак, яки Турьемыс тузганагы
  • Taraxacum megalorrhizon
  • Taraxacum mongolicum
  • Taraxacum officinale - Дарулыклы тузганак, аптека тузганагы, яки гади тузганак
  • Taraxacum yatsugatakense

Искәрмәләр

Шулай ук карагыз

Сылтамалар

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Википедия авторлары һәм редакторлары

Тузганак: Brief Summary ( Tatar )

provided by wikipedia emerging languages
 src= Тузганак чәчәге  src= Орлыклары җитешеп өлгергән тузганак

Тузганак (лат. Taráxacum) — Кашкарыйлылар гаиләсенә кергән күпеллык үлән ыруы.

 src= Тузганак орлыкларының һава агымы белән таралуы
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Википедия авторлары һәм редакторлары

Тюжа цеця ( Erzya )

provided by wikipedia emerging languages

Тюжа цеця[3], лиякс: варма мельгань цеця[4], варма мельгань цецяка[4], кудряв баба[4], ожо баляга[4], ожо таташка[4], ожо цеця[4] (лат. Taráxacum, руз. Одува́нчик) — ламо иень перть касыця тикшень буе. Вейсэндявозь цецянсетнень раськесь (Asteraceae). Сех содавиксэв буенть видэсь — Ормаменьксэнь тюжа цеця.

Тикшень лемтне

Фотокувт

Содамоёвкст

Лисьм.:

  1. Об условности указания класса двудольных в качестве вышестоящего таксона для описываемой в данной статье группы растений см. раздел «Системы APG» статьи «Двудольные».
  2. Сведения о роде Taraxacum в базе данных Index Nominum Genericorum Международной ассоциации по таксономии растений (IAPT).(англ.)
  3. 3,0 3,1 3,2 Русско-эрзянский ботанический словарь (названия сосудистых): Ок. 1600 назв. /А. М. Гребнева, В. В. Лещанкина.— Саранск: Тип. «Крас. Окт.», 2002.— 60 с.— Рус, эрзян. ISBN 5-7493-0433-7., (руз.), (эрз.)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Агафонова Н. А., Алёшкина Р. А., Гребнева А. М., Имайкина М. Д., Мосин М. В., Рузанкин Н. И., Тихонова Т. М., Цыганкин Д. В., Харитонова А. М., Цыпайкина В. П.; Гаврилова Т. Г. (отв. секретарь). Вейсэ, башка, тешкс вельде (Слитно, раздельно, через дефис). Словарь трудностей эрзянского языка. Саранск, 2001. - 172с. (руз.), (эрз.)
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

टॅराक्सॅकम ( Bihari languages )

provided by wikipedia emerging languages

टॅराक्सॅकम भा टैराक्साकम (Taraxacum) या आम भाषा में दुधाल, दुदाल या बारान[2] (अंगरेजी: Dandelion) फूल दार पौधा सभ के एगो बड़हन जाति हवे जेह में कई गो प्रजाति सामिल बाड़ी। इनहन में आमतौर पर पीयर भा सुफेद रंग के छोट-छोट गोल फूल फुलालें आ ओकरे बाद फूल के पंखुरी झर जाए पर गोल फर निकले ला, पाके पर ई फर बहुत सारा टुकड़ा में छितरा जाला आ हवा में उधिया के एक जगह से दुसरे जगह ले एकर बीया चहुँप जाला। आमतौर पर ई समशीतोष्ण कटिबंध के पौधा हवे बाकी कई गरम इलाका सभ में भी पावल जाला।

संदर्भ

  1. Adrian John Richards (1985). "Sectional nomenclature in Taraxacum (Asteraceae)". Taxon (journal). 34 (4): 633–644. JSTOR 1222201.
  2. http://www.flowersofindia.net/catalog/slides/Dandelion.html
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

சீமைக் காட்டுமுள்ளங்கி ( Tamil )

provided by wikipedia emerging languages

சீமைக் காட்டுமுள்ளங்கி (DANDELION) இத்தாவரம் பூக்கும் தாவர வகையைச் சார்ந்த சூரிய காந்திக் குடும்பத் தாவரம் ஆகும். இதன் பூர்வீகம் ஊரேசியா, மற்றும் வடக்கு அமெரிக்காவாக இருந்தாலும் உலகம் முழுவதுமே பரவிக் காணப்படுகிறது. இவற்றில் காணப்படும் இரண்டு இனங்களிலிருந்து சமையல் பொருட்கள் பெறப்படுகிறது. இத்தாவரத்தின் பூவானது பெரியதாக காணப்படுகிறது. இவற்றில் 16 கிளை இனங்கள் காணப்படுகின்றன.

படத்தொகுப்பு

T albidum01.jpg

 src=
T. albidum

Taraxacumcalifornicum.jpg

 src=
T. californicum

T japonicum04.jpg

 src=
T. japonicum

Taraxacum laevigatum Closeup DehesaBoyaldePuertollano.jpg

 src=
T. laevigatum

DandelionFlower.jpg

 src=
T. officinale

Taraxacum platycarpum 01.JPG

 src=
T. platycarpum

மேற்கோள்கள்

  1. Adrian John Richards (1985). "Sectional nomenclature in Taraxacum (Asteraceae)". Taxon 34 (4): 633–644.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்

சீமைக் காட்டுமுள்ளங்கி: Brief Summary ( Tamil )

provided by wikipedia emerging languages

சீமைக் காட்டுமுள்ளங்கி (DANDELION) இத்தாவரம் பூக்கும் தாவர வகையைச் சார்ந்த சூரிய காந்திக் குடும்பத் தாவரம் ஆகும். இதன் பூர்வீகம் ஊரேசியா, மற்றும் வடக்கு அமெரிக்காவாக இருந்தாலும் உலகம் முழுவதுமே பரவிக் காணப்படுகிறது. இவற்றில் காணப்படும் இரண்டு இனங்களிலிருந்து சமையல் பொருட்கள் பெறப்படுகிறது. இத்தாவரத்தின் பூவானது பெரியதாக காணப்படுகிறது. இவற்றில் 16 கிளை இனங்கள் காணப்படுகின்றன.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
விக்கிபீடியா ஆசிரியர்கள் மற்றும் ஆசிரியர்கள்

Heóvêstséávó'êstse

provided by wikipedia emerging_languages
 src=
Heóvêstséávó'êstse

Heóvêstséávó'êstse, tsé-heóvêstséavo'o'ee'êstse.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Taraxacum

provided by wikipedia EN

Dandelion bilobed stigma bearing pollen

Taraxacum (/təˈræksəkəm/)[3] is a large genus of flowering plants in the family Asteraceae, which consists of species commonly known as dandelions. The scientific and hobby study of the genus is known as taraxacology.[4] The genus is native to Eurasia and North America, but the two most commonplace species worldwide, T. officinale (the common dandelion) and T. erythrospermum (the red-seeded dandelion), were introduced from Europe into North America, where they now propagate as wildflowers.[5] Both species are edible in their entirety.[6] The common name dandelion (/ˈdændəl.ən/ DAN-də-ly-ən; from French dent-de-lion 'lion's tooth') is also given to specific members of the genus.

Like other members of the family Asteraceae, they have very small flowers collected together into a composite flower head. Each single flower in a head is called a floret. In part due to their abundance, along with being a generalist species, dandelions are one of the most vital early spring nectar sources for a wide host of pollinators.[7] Many Taraxacum species produce seeds asexually by apomixis, where the seeds are produced without pollination, resulting in offspring that are genetically identical to the parent plant.[8]

In general, the leaves are 50–250 mm (2–10 in) long or longer, simple, lobed-to-pinnatisect, and form a basal rosette above the central taproot. The flower heads are yellow to orange coloured, and are open in the daytime, but closed at night. The heads are borne singly on a hollow stem (scape) that is usually leafless and rises 10–100 mm (383+78 in) or more[5] above the leaves. Stems and leaves exude a white, milky latex when broken. A rosette may produce several flowering stems at a time. The flower heads are 20–50 mm (34–2 in) in diameter and consist entirely of ray florets. The flower heads mature into spherical seed heads sometimes called blowballs[9] or clocks (in both British and American English)[10][11][12][13] containing many single-seeded fruits called achenes. Each achene is attached to a pappus of fine hair-like material which enables wind-aided dispersal over long distances.

The flower head is surrounded by bracts (sometimes mistakenly called sepals) in two series. The inner bracts are erect until the seeds mature, then flex downward to allow the seeds to disperse. The outer bracts are often reflexed downward, but remain appressed in plants of the sections Palustria and Spectabilia. Between the pappus and the achene is a stalk called a beak, which elongates as the fruit matures. The beak breaks off from the achene quite easily, separating the seed from the parachute.

Description

These are individual pollen grains of the dandelion - Taraxacum officinale.
Segment of pappus fiber showing barbs

The species of Taraxacum are tap-rooted, perennial, herbaceous plants, native to temperate areas of the Northern Hemisphere. The genus contains many species, which usually (or in the case of triploids, obligately) reproduce by apomixis, resulting in many local populations and endemism. In the British Isles alone, 234 microspecies (i.e. morphologically distinct clonal populations) are recognised in nine loosely defined sections, of which 40 are "probably endemic".[14] A number of species of Taraxacum are seed-dispersed ruderals that rapidly colonize disturbed soil, especially the common dandelion (T. officinale), which has been introduced over much of the temperate world. After flowering is finished, the dandelion flower head dries out for a day or two. The dried petals and stamens drop off, the bracts reflex (curve backwards), and the parachute ball opens into a full sphere. When development is complete, the mature seeds are attached to white, fluffy "parachutes" which easily detach from the seedhead and glide by wind, dispersing.

The seeds are able to cover large distances when dispersed due to the unique morphology of the pappus which works to create a unique type of vortex ring[15][16] that stays attached to the seed rather than being sent downstream. In addition to the creation of this vortex ring, the pappus can adjust its morphology depending on the moisture in the air. This allows the plume of seeds to close up and reduce the chance to separate from the stem, waiting for optimal conditions that will maximize dispersal and germination.[17][18]

The pappus of a dandelion seed, which aids in wind-driven dispersal
Field with flowering dandelions, Tatarstan, Russia

Similar plants

Hawksbeard flower heads and ripe seeds are sometimes confused with dandelions.
A Taraxacum officinale seedhead with only one seed still attached

Many similar plants in the family Asteraceae with yellow flowers are sometimes known as false dandelions. Dandelion flowers are very similar to those of cat's ears (Hypochaeris). Both plants carry similar flowers, which form into windborne seeds. However, dandelion flowers are borne singly on unbranched, hairless and leafless, hollow stems, while cat's ear flowering stems are branched, solid, and carry bracts. Both plants have a basal rosette of leaves and a central taproot. However, the leaves of dandelions are smooth or glabrous, whereas those of cat's ears are coarsely hairy.

Early-flowering dandelions may be distinguished from coltsfoot (Tussilago farfara) by their basal rosette of leaves, their lack of disc florets, and the absence of scales on the flowering stem.[19]

Other plants with superficially similar flowers include hawkweeds (Hieracium) and hawksbeards (Crepis). These are readily distinguished by branched flowering stems, which are usually hairy and bear leaves.

Classification

The genus is taxonomically complex due to the presence of apomixis: any morphologically distinct clonal population would deserve its own microspecies. Phylogenetic approaches are also complicated by the accelerated mutation in apomixic lines and repeated ancient hybridization events in the genus.[20]

As of 1970, the group is divided into about 34 macrospecies or sections, and about 2000 microspecies;[21] some botanists take a much narrower view and only accept a total of about 60 (macro)species.[21] By 2015, the number has been revised to include 60 sections and about 2800 microspecies. 30 of these sections are known to reproduce sexually.[20]

About 235 apomictic and polyploid microspecies have been recorded in Great Britain and Ireland alone.[22]

Selected species

T. albidum
T. albidum
T. californicum
T. californicum
T. japonicum
T. japonicum
T. laevigatum
T. laevigatum
T. officinale
T. officinale
T. platycarpum
T. platycarpum

Cultivars

  • 'Amélioré à Coeur Plein' yields an abundant crop without taking up much ground, and tends to blanch itself naturally, due to its clumping growth habit.
  • 'Broad-leaved' - The leaves are thick and tender and easily blanched. In rich soils, they can be up to 60 cm (2') wide. Plants do not go to seed as quickly as French types.
  • 'Vert de Montmagny' is a large-leaved, vigorous grower, which matures early.[27]

History

Hand-coloured print, plate 1 of Dens Leonis in A Curious Herbal, 1737, by Elizabeth Blackwell
1679 hand-coloured print by Maria Sibylla Merian of a dandelion serving as a plant host to the pale tussock moth

Dandelions are thought to have evolved about 30 million years ago in Eurasia.[28] Fossil seeds of Taraxacum tanaiticum have been recorded from the Pliocene of southern Belarus.[29] Dandelions have been used by humans for food and as an herb for much of recorded history. They were well known to ancient Egyptians, Greeks and Romans, and are recorded to have been used in traditional Chinese medicine for over a thousand years. The plant was used as food and medicine by Native Americans.[30] Dandelions were probably brought to North America on the Mayflower for their supposed medicinal benefits.[31]

Etymology

Leaf resemblance to the teeth of a lion (French: dent-de-lion)

The Latin name Taraxacum originates in medieval Arabic writings on pharmacy. The scientist Al-Razi around 900 CE wrote "the tarashaquq is like chicory". The scientist and philosopher Ibn Sīnā around 1000 CE wrote a book chapter on Taraxacum. Gerard of Cremona, in translating Arabic to Latin around 1170, spelled it tarasacon.[32]

Common names

The English name, dandelion, is a corruption of the French dent de lion[33] meaning "lion's tooth", referring to the coarsely toothed leaves. The plant is also known as blowball, cankerwort, doon-head-clock, witch's gowan, milk witch, lion's-tooth, yellow-gowan, Irish daisy, monks-head, priest's-crown, and puff-ball;[34] other common names include faceclock, pee-a-bed, wet-a-bed,[35] swine's snout,[36] white endive, and wild endive.[37]

The English folk name "piss-a-bed" (and indeed the equivalent contemporary French pissenlit) refers to the strong diuretic effect of the plant's roots.[38] In various northeastern Italian dialects, the plant is known as pisacan ("dog pisses"), because they are found at the side of pavements.[39] In Swedish, it is called maskros (worm rose) after the nymphs of small insects (thrips larvae) usually present in the flowers.[40]

Nutrition

Plate of sauteed dandelion greens, with Wehani rice

Raw dandelion greens contain high amounts of vitamins A, C, and K, and are moderate sources of calcium, potassium, iron, and manganese.[41] Raw dandelion greens are 86% water, 9% carbohydrates, 3% protein, and 1% fat.[41] A 100 gram (3+12oz) reference amount supplies 45 Calories.[41]

Phytochemicals

The raw flowers contain diverse phytochemicals, including polyphenols, such as flavonoids apigenin, isoquercitrin (a quercetin-like compound), and caffeic acid, as well as terpenoids, triterpenes, and sesquiterpenes.[42] The roots contain a substantial amount of the prebiotic fiber inulin. Dandelion greens contain lutein.[43]

Taraxalisin, a serine proteinase, is found in the latex of dandelion roots.[44][45] Maximal activity of the proteinase in the roots is attained in April, at the beginning of plant development after the winter period.[45] Each dandelion seed has a mass(weight) of 500 micrograms or 0.0005g (1/125 of a grain).

Properties

Edibility

Bunches of organic dandelion greens for sale at Whole Foods

The entire plant, including the leaves, stems, flowers, and roots, is edible and nutritious, with nutrients such as vitamins A and K as well as calcium and iron. [46] Dandelions are found on six continents and have been gathered for food since prehistory, but the varieties commercially cultivated for consumption are mainly native to Eurasia and North America. A perennial plant, its leaves grow back if the taproot is left intact. To make leaves more palatable, they are often blanched to remove bitterness,[47] or sauteed in the same way as spinach.[48] Dandelion greens have been a part of traditional Kashmiri cuisine, Spanish cuisine, Italian cuisine, Albanian cuisine, Slovenian, Sephardic Jewish, Chinese, Greek cuisine (χόρτα) and Korean cuisines. In Crete, the leaves of a variety called 'Mari' (Μαρί), 'Mariaki' (Μαριάκι), or 'Koproradiko' (Κοπροράδικο) are eaten by locals, either raw or boiled, in salads. T. megalorhizon, a species endemic to Crete, is eaten in the same way; it is found only at high altitudes (1,000–1,600 metres (3,300–5,200 ft)) and in fallow sites, and is called pentaramia (πενταράμια) or agrioradiko (αγριοράδικο).[49]

The flower petals, along with other ingredients, usually including citrus, are used to make dandelion wine. Its ground, roasted roots can be used as a caffeine-free coffee alternative.[50] Dandelion was also traditionally used to make the traditional British soft drink dandelion and burdock, and is one of the ingredients of root beer. Dandelions were once considered delicacies by the Victorian gentry, who used them mostly in salads and sandwiches.

Dye

The yellow flowers can be dried and ground into a yellow-pigmented powder and used as a dye.[51]

Allergies

Dandelion pollen may cause allergic reactions when eaten, or adverse skin reactions in sensitive individuals. Contact dermatitis after handling has also been reported, probably from the latex in the stems and leaves.[52]

Herbalism

Dandelion has been used in traditional medicine in Europe, North America, and China.[42]

Food for wildlife

Dandelion specimen 85 cm (33 in) in height

Seeds

Taraxacum seeds are an important food source for certain birds (linnets, Linaria spp.).[53]

Nectar

Szabo studied nectar secretion in a dandelion patch over two years (59.2 and 8.9 flowers per square metre (5.50 and 0.83/sq ft) in 1981 and 1982). He measured average nectar volume at 7.4 μl/flower in 1981 and 3.7 μl/flower in 1982. The flowers tended to open in the morning and close in the afternoon with the concentrations significantly higher on the second day.[54][55]

Dandelions are also important plants for Northern Hemisphere bees, providing an important source of nectar and pollen early in the season.[56] They are also used as a source of nectar by the pearl-bordered fritillary (Boloria euphrosyne), one of the earliest emerging butterflies in the spring.

Leaves

Dandelions are used as food plants by the larvae of some species of Lepidoptera (butterflies and moths).

Invasive species

Dandelion roots

Dandelions can cause significant economic damage as an invasive species and infestation of other crops worldwide;[57] in some jurisdictions, the species T. officinale is listed as a noxious weed.[57][58] It can also be considered invasive in protected areas such as national parks. For example, Denali National Park and Preserve in Alaska lists Taraxacum officinale as the most common invasive species in the park [59] and hosts an annual "Dandelion Demolition" event where volunteers are trained to remove the plant from the park's roadsides.[60]

Benefits to gardeners

With a wide range of uses, the dandelion is cultivated in small gardens to massive farms. It is kept as a companion plant; its taproot brings up nutrients for shallow-rooting plants. It is also known to attract pollinating insects and release ethylene gas, which helps fruit to ripen.[61]

Cultural importance

It has been a Western tradition for someone to blow out a dandelion seedhead and think of a wish they want to come true.[62]

Five dandelion flowers are the emblem of White Sulphur Springs, West Virginia.[63] The citizens celebrate spring with an annual Dandelion Festival.

The dandelion is the official flower of the University of Rochester in New York State, and "Dandelion Yellow" is one of the school's official colors. "The Dandelion Yellow" is an official University of Rochester song.[64]

Inspiration for engineering

The ability of dandelion seeds to travel as far as a kilometer in dry, windy and warm conditions, has been an inspiration for designing light-weight passive drones.

In 2018, researchers discovered that dandelion seeds have a separated vortex ring.[65] This work provided evidence that dandelion seeds have fluid behavior around fluid-immersed bodies that may help understand locomotion, weight reduction and particle retention in biological and man-made structures.

In 2022, researchers at the University of Washington demonstrated battery-free wireless sensors and computers that mimic dandelion seeds and can float in the wind and disperse across a large area.[66]

As a source of natural rubber

Dandelions secrete latex when the tissues are cut or broken, yet in the wild type, the latex content is low and varies greatly. Taraxacum kok-saghyz, the Russian dandelion, is a species that produced industrially useful amounts during WW2. Using modern cultivation methods and optimization techniques, scientists in the Fraunhofer Institute for Molecular Biology and Applied Ecology (IME) in Germany developed a cultivar of the Russian dandelion that is suitable for current commercial production of natural rubber. The latex produced exhibits the same quality as the natural rubber from rubber trees.[67] In collaboration with Continental AG, IME is building a pilot facility. As of May 2014, the first prototype test tires made with blends from dandelion-rubber are scheduled for testing on public roads over the next few years.[68] In December 2017, Linglong Group Co. Ltd., a Chinese company, invested $450 million into making commercially viable rubber from dandelions.[69]

References

  1. ^ Rubar Hussein M. Salih; Ľuboš Majeský; Trude Schwarzacher; R. Gornall; Pat Heslop-Harrison (9 February 2017). "Complete chloroplast genomes from apomictic Taraxacum (Asteraceae): Identity and variation between three microspecies". PLOS ONE. 12 (2). e0168008. Bibcode:2017PLoSO..1268008M. doi:10.1371/journal.pone.0168008. PMC 5300115. PMID 28182646.
  2. ^ Adrian John Richards (1985). "Sectional nomenclature in Taraxacum (Asteraceae)". Taxon. 34 (4): 633–644. doi:10.2307/1222201. JSTOR 1222201.
  3. ^ "Taraxacum". Merriam-Webster Dictionary.
  4. ^ Greenwood, Barbara (2015). "Don't Dismiss the Dandelion".
  5. ^ a b Brouillet, Luc. "Taraxacum F. H. Wiggers, Prim. Fl. Holsat. 56. 1780". Flora of North America.
  6. ^ "Wild About Dandelions". Mother Earth News. 1 April 2008.
  7. ^ "Let dandelions grow. Bees, beetles and birds need them". The Guardian. 12 May 2015.
  8. ^ Doll, J. & Trower, T. "Dandelion". WeedScience. University of Wisconsin. Archived from the original on 22 October 2008.
  9. ^ "blowball". McGraw-Hill Dictionary of Scientific & Technical Terms (6th ed.). McGraw-Hill Companies. 2003. Retrieved 26 January 2013.
  10. ^ "blowball". CollinsDictionary.com. HarperCollins.
  11. ^ "blowball". InfoPlease Dictionary.
  12. ^ "dandelion clock". Longman English Dictionary Online. Pearson. Retrieved 2 June 2019.
  13. ^ "clock". The American Heritage Dictionary of the English Language (5th ed.). HarperCollins.
  14. ^ Stace, C. A. (2010). New Flora of the British Isles (Third ed.). Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. p. 712. ISBN 9780521707725.
  15. ^ Cummins, Cathal; Seale, Madeleine; Macente, Alice; Certini, Daniele; Mastropaolo, Enrico; Viola, Ignazio Maria; Nakayama, Naomi (2018). "A separated vortex ring underlies the flight of the dandelion" (PDF). Nature. 562 (7727): 414–418. Bibcode:2018Natur.562..414C. doi:10.1038/s41586-018-0604-2. ISSN 0028-0836. PMID 30333579. S2CID 52988814.
  16. ^ Ledda, P. G.; Siconolfi, L.; Viola, F.; Camarri, S.; Gallaire, F. (2 July 2019). "Flow dynamics of a dandelion pappus: A linear stability approach". Physical Review Fluids. 4 (7): 071901. Bibcode:2019PhRvF...4g1901L. doi:10.1103/physrevfluids.4.071901. hdl:11568/998044. ISSN 2469-990X. S2CID 198429309.
  17. ^ Seale, Madeleine; Zhdanov, Oleksandr; Cummins, Cathal; Kroll, Erika; Blatt, Michael R; Zare-Behtash, Hossein; Busse, Angela; Mastropaolo, Enrico; Viola, Ignazio Maria (7 February 2019). "Moisture-dependent morphing tunes the dispersal of dandelion diaspores". doi:10.1101/542696. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  18. ^ Loebach, Christopher A., author. (2015). Investigating seed dispersal distances and long distance dispersal mechanisms of the invasive plant, Alliaria Petiolata. ISBN 9781321782141. OCLC 988948576. {{cite book}}: |last= has generic name (help)CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  19. ^ Blamey, M.; Fitter, R.; Fitter, A (2003). Wild flowers of Britain and Ireland: The Complete Guide to the British and Irish Flora. London: A & C Black. p. 274. ISBN 978-1408179505.
  20. ^ a b Kirschner, Jan; Záveská Drábková, Lenka; Štěpánek, Jan; Uhlemann, Ingo (April 2015). "Towards a better understanding of the Taraxacum evolution (Compositae–Cichorieae) on the basis of nrDNA of sexually reproducing species". Plant Systematics and Evolution. 301 (4): 1135–1156. doi:10.1007/s00606-014-1139-0. S2CID 17903814.
  21. ^ a b A. J. Richards (1970). "Eutriploid facultative agamospermy in Taraxacum". New Phytologist. 69 (3): 761–774. doi:10.1111/j.1469-8137.1970.tb02461.x. JSTOR 2430530.
  22. ^ Richards, A.J. (1997). Dandelions of Great Britain and Ireland (Handbooks for Field Identification). Botanical Society of the British Isles Publications. p. 330. ISBN 978-0-901158-25-3.
  23. ^ a b Nowicki, Marcin; Zhao, Yichen; Boggess, Sarah L.; Fluess, Helge; Payá-Milans, Miriam; Staton, Margaret E.; Houston, Logan C.; Hadziabdic, Denita; Trigiano, Robert N. (13 February 2019). "Taraxacum kok-saghyz (rubber dandelion) genomic microsatellite loci reveal modest genetic diversity and cross-amplify broadly to related species". Scientific Reports. 9 (1): 1915. Bibcode:2019NatSR...9.1915N. doi:10.1038/s41598-019-38532-8. ISSN 2045-2322. PMC 6374447. PMID 30760810.
  24. ^ "Alberta Biodiversity Monitoring Institute - Taraxacum ceratophorum". Archived from the original on 8 July 2014. Retrieved 29 August 2013.
  25. ^ "Flora of North America". Efloras.org. Retrieved 29 August 2012.
  26. ^ "Plants for a Future Search Error". www.ibiblio.org. Retrieved 17 April 2017.
  27. ^ "Dandelion". Fondation Louis Bonduelle.
  28. ^ "Gardening in Western Washington: Dandelions". Gardening.wsu.edu. 4 May 2003. Archived from the original on 26 June 2012. Retrieved 29 August 2012.
  29. ^ The Pliocene flora of Kholmech, southeastern Belarus and its correlation with other Pliocene floras of Europe by Felix Yu. VELICHKEVICH and Ewa ZASTAWNIAK - Acta Palaeobot. 43(2): 137–259, 2003
  30. ^ Clarke, Charlotte Bringle (1977). Edible and useful plants of California. Berkeley: University of California Press. p. 191. ISBN 978-0-520-03261-3.
  31. ^ "Dandelions". Maine Organic Farmers and Gardeners Association. Archived from the original on 20 February 2017. Retrieved 17 April 2017.
  32. ^ Reported in An Etymological Dictionary of the English Language, by Walter W. Skeat (1888) (Downloadable at Archive.org). In An Etymology Dictionary of Modern English by Ernest Weekley (1921) it is reported that Arabic tarashaqun is derivable in turn from Persian talkh chakok, bitter herb (Downloadable at Archive.org).
  33. ^ S. Potter & L. Sargent (1973) Pedigree: essays on the etymology of words from nature. Collins New Naturalist series Volume 56
  34. ^ Britton, N. F.; Brown, Addison (1970). An illustrated flora of the northern United States and Canada: from Newfoundland to the parallel of the southern boundary of Virginia, and from the Atlantic Ocean westward to the 102d meridian. New York: Dover Publications. p. 315. ISBN 978-0-486-22644-6.
  35. ^ "Common Dandelion_Family: Asteraceae" (PDF).
  36. ^ Loewer, Peter (2001). Solving weed problems. Guilford, Conn.: Lyons Press. p. 210. ISBN 978-1-58574-274-5. Swine's Snout.
  37. ^ "Dandelion clock". TheFreeDictionary.com.
  38. ^ Taylor, Joseph (1819). Antiquitates curiosae: the etymology of many remarkable old sayings, proverbs and singular customs explained by Joseph Taylor (2nd ed.). T&J Allman. p. 97.
  39. ^ Anon. "Dandelion - far more than a weed" (PDF). Frapez.com. Frapez soothie spa. Archived from the original (PDF) on 11 July 2011. Retrieved 30 May 2010.
  40. ^ "Den virtuella floran: Taraxacum F. H. Wigg. - Maskrosor" (in Swedish). Linnaeus.nrm.se. Retrieved 3 July 2010.
  41. ^ a b c "Dandelion greens, raw". Nutritiondata.com, Conde Nast Inc. Retrieved 7 March 2011.
  42. ^ a b Katrin Schütz, Reinhold Carle & Andreas Schieber (2006). "Taraxacum—a review on its phytochemical and pharmacological profile". Journal of Ethnopharmacology. 107 (3): 313–323. doi:10.1016/j.jep.2006.07.021. PMID 16950583.
  43. ^ "Carotenoids". Micronutrient Information Center, Linus Pauling Institute, Oregon State University. 1 July 2016. Retrieved 27 June 2019.
  44. ^ Bogacheva, A. M.; Rudenskaya, G. N.; Preusser, A; Tchikileva, I. O.; Dunaevsky, Y. E.; Golovkin, B. N.; Stepanov, V. M. (1999). "A new subtilisin-like proteinase from roots of the dandelion Taraxacum officinale Webb S. L". Biochemistry. Biokhimiia. 64 (9): 1030–7. PMID 10521720.
  45. ^ a b Rudenskaya, G. N.; Bogacheva, A. M.; Preusser, A.; Kuznetsova, A. V.; Dunaevsky YaE, null; Golovkin, B. N.; Stepanov, V. M. (23 October 1998). "Taraxalisin -- a serine proteinase from dandelion Taraxacum officinale Webb s.l". FEBS Letters. 437 (3): 237–240. doi:10.1016/s0014-5793(98)01243-5. ISSN 0014-5793. PMID 9824298. S2CID 43872064.
  46. ^ Osborne, Tegan (11 May 2016). "Edible weeds that are safe to eat and how you can use them". ABC News (Australia). Retrieved 24 May 2021.
  47. ^ McGee, Harold (2004). "A survey of common vegetables". On Food and Cooking: the science and lore of the kitchen. New York: Scribner. p. 320. ISBN 978-0-684-80001-1.
  48. ^ sautéed Dandelion Greens, ItalianFoodForever.com
  49. ^ Kleonikos G. Stavridakis; Κλεόνικος Γ. Σταυριδάκης (2006). Wild edible plants of Crete - Η Άγρια βρώσιμη χλωρίδα της Κρήτης. Rethymnon Crete. ISBN 978-960-631-179-6.
  50. ^ Castronovo Fusco, MA (15 April 2008). "Dandelion as underrated as underfoot". New Jersey On-Line. Retrieved 7 March 2011.
  51. ^ Dyer, Anne. (1981). Dyes from natural sources. Bell & Hyman. ISBN 0713519371. OCLC 219915765.
  52. ^ Bill Church (2006). Medicinal Plants, Trees, & Shrubs of Appalachia – A Field Guide. Lulu.com. p. 28. ISBN 978-1-4116-4486-1.
  53. ^ D. L. Buckingham & W. J. Peach (2005). "The influence of livestock management on habitat quality for farmland birds". Animal Science. 81 (2): 199–203. doi:10.1079/ASC50700199.
  54. ^ Stewart-Wade, S. M.; Neumann, S.; Collins, L. L.; Boland, G. J. (1 October 2002). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G. H. Weber ex Wiggers". Canadian Journal of Plant Science. Canadian Science Publishing. 82 (4): 825–853. doi:10.4141/p01-010. ISSN 0008-4220. S2CID 85676502.
  55. ^ Tibor I. Szabo, Nectar Secretion in Dandelion, Journal of Apicultural Research, Volume 23, 1984 - Issue 4
  56. ^ Pellett, Frank Chapman (1920). American Honey Plants; Together With Those Which Are of Special Value to the Beekeeper as Sources of Pollen. American Bee Journal Publication. p. 178. ISBN 978-1-152-86271-5.
  57. ^ a b Stewart-Wade, S. M.; Newmann, S.; Collins, L. L.; Boland, G. J. (2002). "The biology of Canadian weeds. 117. Taraxacum officinale G.H. Weber ex Wiggers". Canadian Journal of Plant Science. 82 (4): 825–853. doi:10.4141/P01-010.
  58. ^ J., Richardson (1 January 1985). "In praise of the archenemy". Audubon: 37–39. ISSN 0097-7136.
  59. ^ Non native species National Park Service
  60. ^ Love, Colleen Coulon Denali’s Dandelion Demolition returns after 2020 hiatus KTNA, June 17, 2021
  61. ^ Anon. "Companion Planting for Vegetables & Plants". Country living and farm lifestyles. countryfarm-lifestyles.com. Retrieved 7 March 2011.
  62. ^ Thong, Roseanne (September 2008). Wish: wishing traditions around the world. ISBN 9780811857161 – via Google Books.
  63. ^ "Welcome to Main Street White Sulphur Springs...Make it home". Wssmainstreet.org. Archived from the original on 4 June 2010. Retrieved 3 July 2010.
  64. ^ "Songs of the University of Rochester". Lib.rochester.edu. 14 January 2010. Retrieved 3 July 2010.
  65. ^ Cummins, Cathal; Seale, Madeleine; Macente, Alice; Certini, Daniele; Mastropaolo, Enrico; Viola, Ignazio Maria; Nakayama, Naomi (October 2018). "A separated vortex ring underlies the flight of the dandelion". Nature. 562 (7727): 414–418. Bibcode:2018Natur.562..414C. doi:10.1038/s41586-018-0604-2. ISSN 0028-0836. PMID 30333579. S2CID 52988814.
  66. ^ Iyer, Vikram; Gaensbauer, Hans; Daniel, Thomas L.; Gollakota, Shyamnath (17 March 2022). "Wind dispersal of battery-free wireless devices". Nature. 603 (7901): 427–433. Bibcode:2022Natur.603..427I. doi:10.1038/s41586-021-04363-9. ISSN 0028-0836. PMID 35296847. S2CID 247499662.
  67. ^ "Making Rubber from Dandelion Juice". Science Daily. 28 October 2013. Retrieved 22 November 2013.
  68. ^ "Fraunhofer and Continental come together when the dandelion rubber meets the road". 14 October 2013. Retrieved 14 December 2016.
  69. ^ "Linglong to fund research into dandelion rubber | Rubber and Plastics News". 20 December 2017.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Taraxacum: Brief Summary

provided by wikipedia EN
Dandelion bilobed stigma bearing pollen

Taraxacum (/təˈræksəkəm/) is a large genus of flowering plants in the family Asteraceae, which consists of species commonly known as dandelions. The scientific and hobby study of the genus is known as taraxacology. The genus is native to Eurasia and North America, but the two most commonplace species worldwide, T. officinale (the common dandelion) and T. erythrospermum (the red-seeded dandelion), were introduced from Europe into North America, where they now propagate as wildflowers. Both species are edible in their entirety. The common name dandelion (/ˈdændəlaɪ.ən/ DAN-də-ly-ən; from French dent-de-lion 'lion's tooth') is also given to specific members of the genus.

Like other members of the family Asteraceae, they have very small flowers collected together into a composite flower head. Each single flower in a head is called a floret. In part due to their abundance, along with being a generalist species, dandelions are one of the most vital early spring sources for a wide host of pollinators. Many Taraxacum species produce seeds asexually by apomixis, where the seeds are produced without pollination, resulting in offspring that are genetically identical to the parent plant.

In general, the leaves are 50–250 mm (2–10 in) long or longer, simple, lobed-to-pinnatisect, and form a basal rosette above the central taproot. The flower heads are yellow to orange coloured, and are open in the daytime, but closed at night. The heads are borne singly on a hollow stem (scape) that is usually leafless and rises 10–100 mm (3⁄8–3+7⁄8 in) or more above the leaves. Stems and leaves exude a white, milky latex when broken. A rosette may produce several flowering stems at a time. The flower heads are 20–50 mm (3⁄4–2 in) in diameter and consist entirely of ray florets. The flower heads mature into spherical seed heads sometimes called blowballs or clocks (in both British and American English) containing many single-seeded fruits called achenes. Each achene is attached to a pappus of fine hair-like material which enables wind-aided dispersal over long distances.

The flower head is surrounded by bracts (sometimes mistakenly called sepals) in two series. The inner bracts are erect until the seeds mature, then flex downward to allow the seeds to disperse. The outer bracts are often reflexed downward, but remain appressed in plants of the sections Palustria and Spectabilia. Between the pappus and the achene is a stalk called a beak, which elongates as the fruit matures. The beak breaks off from the achene quite easily, separating the seed from the parachute.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Taraksako ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Taraksakoleontodo estas nomo de plurjaraj herboj (genro Taraxacum) el asteracoj, kun longa pivotradiko, kun rozeto el elbazaj, runcinetaj folioj, kun rondformaj, kavaj, senfoliaj pedunkloj. Tiuj pedunkloj portas unuopan, grandan, flavan kapitulon. La semoj havas simple harformajn semhavojn kaj ili estas bekhavaj. Ĝi estas tre ofta ĝena trudherbo, en kelkaj landoj uzata kiel salato.

Klasifikado

Tiu holarktisa genro estas taksonomie komplika, kaj iuj botanikistoj subdividas la grupon en proksimume 34 makrospeciojn, kaj ĉirkaŭ 2000 mikrospeciojn [1] . Proksimume 235 apomiksaj kaj poliploidaj mikrospecioj estis registritaj en Britujo kaj Irlando [2]. Iuj botanikistoj havas alian opinion kaj nur akceptas totalon de ĉirkaŭ 60 specioj [1].

Elektitaj specioj

Referencoj

  1. 1,0 1,1 Richards, A.J. (1970). Eutriploid facultative agamospermy in Taraxacum. New Phytologist. 69(3): 761–774 plate.
  2. Richards, A.J.. (1997) Dandelions of Great Britain and Ireland (Handbooks for Field Identification). BSBI Publications. ISBN 978-0901158253.
  3. Flora of North America

Vidu ankaŭ

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Taraksako: Brief Summary ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Taraksako aŭ leontodo estas nomo de plurjaraj herboj (genro Taraxacum) el asteracoj, kun longa pivotradiko, kun rozeto el elbazaj, runcinetaj folioj, kun rondformaj, kavaj, senfoliaj pedunkloj. Tiuj pedunkloj portas unuopan, grandan, flavan kapitulon. La semoj havas simple harformajn semhavojn kaj ili estas bekhavaj. Ĝi estas tre ofta ĝena trudherbo, en kelkaj landoj uzata kiel salato.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Taraxacum ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Taraxacum es un género de plantas con flores de la familia Asteraceae conocidas comúnmente como dientes de león, panaderos o ásteres. Se han descrito unos 3.600 taxones, de los que unos 2300 son especies aceptadas, con 4 taxones infra-específicos también aceptados, todo el resto se va repartiendo entre unos 500 sinónimos y cerca de 550 sin resolver.[3]

Etimología

El vocablo Taraxacum es una palabra en Latín derivada del persa tharakhchakon o talj chakuk (تلخ چکوک), que significa "hierba amarga" y que designa un cierto tipo de achicoria. No fue hasta el año 1000 que el vocablo pasó al latín medieval a través del médico persa Avicena.[4]​ También se le atribuye la etimología griega taraxos, mal, enfermedad, y akon, remedio, en alusión a su propiedades medicinales.[5]

Características generales

Son plantas herbáceas bienales o perennes nativas de las zonas templadas del Hemisferio Norte aunque actualmente se encuentran difundidas y son comunes en las zonas templadas de prácticamente el mundo entero, excepto África tropical.[6][7]​ En algunos lugares se la considera una maleza y, por otro parte, a ciertas especies se les da uso alimenticio o medicinal.

Descripción

Hierbas perennes escaposas, con látex. Hojas numerosas, pecioladas; lámina de ovada a ovado-lanceolada o espatulado-lanceolada, de dentada a pinnatisecta, con los lóbulos generalmente dentados —otras veces los lóbulos se encuentran divididos (hojas disectas o lóbulos disectos)—, lóbulo terminal linguliforme, triangular, sagitado, hastado o trilobulado, acuminado o mucronulado, con la nerviación poco notoria. Capítulo solitario al final del escapo; involucro con 3-4 filas de brácteas, las internas lanceoladas con el borde escarioso, generalmente corniculadas o con una callosidad en el ápice, las externas ovadas, ovado-lanceoladas, lanceoladas o lineares, lisas, corniculadas o callosas, erectas, recurvadas o reflejas, a menudo con un borde escarioso y ciliolado hacia el ápice; receptáculo glabro, areolado. Flores liguladas, de color variable pero generalmente amarillo, blanquecino o rosado pálido, hermafroditas con el envés verdoso o de rojizo a castaño, con 5 dientes; anteras con la base acuminada; estilo que finaliza en dos estigmas semicilíndricos; abiertas durante el día y cerradas durante la noche. Fruto en aquenio con vilano pedicelado; el cuerpo del aquenio es de cilíndrico a fusiforme u obcónico, sulcado longitudinalmente, liso o muricado, con tubérculos, escuámulas o espículas hacia el ápice, y se atenúa en un apéndice cónico o cilíndrico (cono), a veces con espículas, que rodea al pedicelo liso del vilano (pico o rostro); vilano formado por numerosas setas blancas, de color marfil, amarillo o verde en la base, lisas o escábridas. [8]

Etimología

Taraxacum: nombre genérico latínizado que procede del árabe tharakhchakon, aplicado a las plantas de este género.[9]

Clasificación taxonómica

Taraxacum sect. Celtica A.J.Richards

Taraxacum sect. Erythrosperma (H.Lindb.) Dahlst.

Taraxacum sect. Hamata H.Øllg.

Taraxacum sect. Mongolica (Dahlst.) R.Doll

Taraxacum sect. Palustria Dahlst.

Taraxacum sect. Ruderalia Kirschner, H.Øllg. & Štěpánek

Especies

Lista completa de todos los taxones descritos, los aceptados, los sinónimos y los que quedan taxonómicamente sin resolver en "The Plant List" [2].
Véase también Anexo: Especies de Taraxacum
Lista de las especies descritas en esta Wiki
Especies presentes en España

Referencias

  1. «Crepidinae en Cichorieae Portal». Archivado desde el original el 19 de marzo de 2012. Consultado el 16 de diciembre de 2017.
  2. Taraxacum en IPNI
  3. Taraxacum en The Plant List, vers. 1.1, 2013
  4. Taraxacum officinale en A. Vogel, Enciclopedia de Plantas
  5. Taraxacum officinale en Loreak asmatzen: Naturalistas europeos en el País Vasco. Petit de Meurville – Pietro Bubani
  6. a b Taraxacum en Global Compositae Checklist
  7. Taraxacum en Cichorieae Portal
  8. Taraxacum en Flora Ibérica, RJB/CSIC, Madrid
  9. En Flora de Canarias
  10. «Plants for a Future Search Error». www.ibiblio.org. Consultado el 17 de abril de 2017.
  11. Nowicki, Marcin; Zhao, Yichen; Boggess, Sarah L.; Fluess, Helge; Payá-Milans, Miriam; Staton, Margaret E.; Houston, Logan C.; Hadziabdic, Denita et al. (13 de febrero de 2019). «Taraxacum kok-saghyz (rubber dandelion) genomic microsatellite loci reveal modest genetic diversity and cross-amplify broadly to related species». Scientific Reports (en inglés) 9 (1): 1915. Bibcode:2019NatSR...9.1915N. ISSN 2045-2322. PMC 6374447. PMID 30760810. doi:10.1038/s41598-019-38532-8. Se sugiere usar |número-autores= (ayuda)
  12. Taraxacum en Anthos-Sistema de información sobre las plantas de España, RJB/CSIC, Madrid (requiere búsqueda)

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Taraxacum: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Taraxacum es un género de plantas con flores de la familia Asteraceae conocidas comúnmente como dientes de león, panaderos o ásteres. Se han descrito unos 3.600 taxones, de los que unos 2300 son especies aceptadas, con 4 taxones infra-específicos también aceptados, todo el resto se va repartiendo entre unos 500 sinónimos y cerca de 550 sin resolver.​

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Võilill ( Estonian )

provided by wikipedia ET
 src=
Valge võilill
 src=
Äraõitsenud võililled

Võilill (Taraxacum) on astrilaadsete seltsi korvõieliste sugukonda kuuluv perekond.

Perekonna tüüpliik on harilik võilill, mis kasvab ka Eestis.

Taksonoomia

Perekond on taksonoomiliselt väga keerukas. Mõned botaanikud eraldavad selles 34 liiki ja umbes 2000 alamliiki, aga mõned botaanikud määratlevad perekonda kitsamana, aktsepteerides üksnes umbes 60 alamliiki.

Levila ja kasvukoht

Nad kasvavad põhiliselt Euraasia parasvöötmes. Kaks liiki, harilik võilill ja T. erythrospermum, on umbrohuna levinud kogu maailmas, välja arvatud Antarktis ja kõrgmäestikud, kus üldse taimkate puudub. Paljud võililleliigid on pioneerliigid, mis levivad tuulega ja suudavad hõivata uusi maa-alasid. Sel moel on nad levinud kõikjale maailmas.

Kirjeldus

Tavaliselt on võililled peajuurega kahe- või mitmeaastased taimed. Nende lehed on 5–25 cm pikad, terve või hõlmise servaga ja tulevad peajuure maapinnale jõudmise kohast rosetina välja. Vars on jäme, heleroheline, silindrikujuline, paljas ja sile ning sisaldab valget piimmahla. Juhtub, et peajuure otsa kasvab rohkem kui üks vars. Piimmahl on kibe ja määrib käsi, tõmbudes kuivades mustaks, kuid ei ole mürgine. Neil on korvõisik, mis on tavaliselt kollane või oranž, mõnel liigil osalt valge. Õisik koosneb paljudest pisitillukestest üksikõitest. Päeval on õisik lahti, öösel kinni. Õisikut ümbritsevad kandelehed, mida vahel ekslikult tupplehtedeks peetakse. Kandelehti on kahesuguseid: sisemised on seni, kuni seemnised valmivad, ülespoole suunatud ja pärast pöörduvad allapoole, välimised on kogu aeg allapoole suunatud.

Paljud võililleliigid suudavad paljuneda mittesuguliselt apomiksise kaudu, kus seemned arenevad viljastamata õies. Selle tulemusel tekkivad tütartaimed on emastaimega geneetiliselt identsed.

Pärast õitsemist kukuvad kroonlehed ja tolmukad ära, kandelehed painduvad tagasi ja valminud kerakujuline ehmespall avaneb täielikult. Võilille vili on seemnis, mille küljes on kerge pappus, mis tuulega lendu läheb. Pappused on moondunud tupplehed. Pappus ja seemnis on omavahel ühendatud pika kidaga, mis muundub kergesti. Kui ehmeste peale puhuda, siis seemnised vabanevad ja lendavad minema. Pärast seemniste valmimist kuivab võilille õisik paari päevaga ära, siis kuivab ära vars, alustades ülemisest otsast. Lõpuks taandarenevad ka lehed. Talve elab võilill üle juurika kujul pinnases.

Võilille juurestik ulatub üsna sügavale ning koosneb jämedast peajuurest ja peenikestest kõrvaljuurtest. Juurestik ei ole pinnases kõvasti kinni: kui taimest sikutada, tuleb suurem osa juurestikust pinnasest välja.

Võilille väliskuju sõltub väga palju kasvutingimustest. Tehti katse, kus võilillejuur lõigati kaheks. Üks istutati hõredasse metsa ja sellest kasvas eriti kõrge varrega lill. Teine istutati kõrgele mägedesse ja sellest kasvas lühikese, maadligi varrega lill.

Kasutamine

Võilill on meetaim. Võilillemesi on kuldkollane, paks, tugeva lõhna ja terava maitsega.

Juba iidsetel aegadel on võililli toiduks tarvitatud. Noortel lehtedel ei ole kibedat maitset ning sellepärast saab neist teha salateid ja suppe, õitest tehakse moosi ja veini. Juuretõmmis tervendab ja tugevdab maksa ning suurendab isu.

Kahe võililleliigi, T. koksaghyz ja T. hybernum juurikad sisaldavad looduslikku kautšukit. Minevikus on neid isegi kautšuki saamiseks kultiveeritud. Tänapäeval arutatakse võililledest kautšuki tootmist jälle.

Võililled on ilusad. Mitut liiki, sealhulgas harilikku võilille, kasvatatakse kohati ilutaimena ja aretatud on ka kultivare.

Toitainesisaldus

Võilill sisaldab mitmesuguseid toitaineid. 100 g tooreid võilillelehti sisaldab 45 kcal (199 kJ) energiat, 9,20 g süsivesikuid, 0,71 g suhkrut, 3,5 g kiudaineid, 0,70 g rasva, sealhulgas 0,170 g küllastunud rasva, 2,70 g valku ja 85,60 g vett.

Vitamiinidest leidub seal 508 μg A-vitamiini, 5,854 mg β-karoteeni, 190 μg tiamiini, 260 μg riboflaviini, 806 μg niatsiini, 84 μg pantoteenhapet, 251 μg B6-vitamiini, 27 μg foolhapet, 35,0 mg C-vitamiini, 3,44 mg E-vitamiini ja 778,4 μg K-vitamiini. Need kogused moodustavad täiskasvanud inimese päevasest vajadusest A-vitamiini, β-karoteeni ja C-vitamiini osas pisut üle poole, teiste vitamiinide osas alla veerandi, aga K-vitamiini osas koguni 741%.

Mineraalainetest sisaldab 100 g tooreid võilillelehti 397 mg kaaliumi, 187 mg kaltsiumi, 76 mg naatriumi, 36 mg magneesiumi, 3,10 mg rauda, 0,41 mg tsinki ja 0,342 mg mangaani. Täiskasvanud inimese päevasest vajadusest moodustavad need kogused raua osas veerandi, kaltsiumi osas viiendiku ja mangaani osas kuuendiku, teiste nimetatute osas kümnendiku või vähem.

Välislingid

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Võilill: Brief Summary ( Estonian )

provided by wikipedia ET
 src= Valge võilill  src= Äraõitsenud võililled

Võilill (Taraxacum) on astrilaadsete seltsi korvõieliste sugukonda kuuluv perekond.

Perekonna tüüpliik on harilik võilill, mis kasvab ka Eestis.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Taraxacum ( Basque )

provided by wikipedia EU

Taraxacum familiako Asteraceae familiako landare loredunen genero nagusia da, txikoria gisa ezaguna den espeziea da. Eurasia eta Ipar Amerikako jatorrizkoak dira, baina T. tribunale eta T. erythrospermum mundu osoan bi espezie arruntek Europaren inportazioak dira orain, basatiak bezala.

Hautatutako espezieak

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Taraxacum: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Taraxacum familiako Asteraceae familiako landare loredunen genero nagusia da, txikoria gisa ezaguna den espeziea da. Eurasia eta Ipar Amerikako jatorrizkoak dira, baina T. tribunale eta T. erythrospermum mundu osoan bi espezie arruntek Europaren inportazioak dira orain, basatiak bezala.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Voikukat ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Voikukat (Taraxacum) on asterikasveihin kuuluva kasvisuku, johon kuuluu muiden muassa tavallinen voikukka (Taraxacum officinale).

Voikukkien kasvuympäristöistä

Voikukat eivät ole kovin vaativia kasvuympäristön suhteen. Ne suosivat valoisia, kuivia alueita. Voikukat saattavat kasvaa kuivalla puoliaavikolla, tunturissa tai jäätikön reunalla. Tunturissa viihtyvät tunturivoikukka ja atlantinvoikukka; napa-alueella kasvaa valkoisen lumivoikukan (Taraxacum arcticum) lisäksi muitakin voikukkalajeja[1].

Voikukkien taksonomiasta

Voikukkien suku on erittäin monimutkainen täsmällisen lajinmäärityksen suhteen. Vaikka kasvi leviää voimakkaasti suvullisesti, on voikukan suvussa runsaasti apomiktisia pikkulajeja, alalajeja ja lajiryhmiä, joiden keskinäinen sukulaisuus on vaikeasti määritettävissä. Jo Pohjoismaissa arvellaan olevan noin 900 pikkulajia 14 ryhmässä.[2] Suomestakin pikkulajeja löytyy yli 500.[3]

Pohjoismaissa esiintyvät lajiryhmät

Lajeja[4]

Lähteet

Viitteet

  1. Jan Mayen – Flora, kohta Taraxacum acromaurum
  2. Mossberg & Stenberg, Suuri Pohjolan kasvio, s. 662
  3. Neil Fletcher: Kukat, WSOY, 2005
  4. Kassu – Kasvien suomenkieliset nimet finto.fi. Viitattu 29.3.2017.

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Voikukat: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Voikukat (Taraxacum) on asterikasveihin kuuluva kasvisuku, johon kuuluu muiden muassa tavallinen voikukka (Taraxacum officinale).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Taraxacum ( French )

provided by wikipedia FR

Taraxacum est un genre de plantes dicotylédones anémochores appartenant à la famille des Asteraceae (Composées). C'est le genre des « pissenlits » véritables.

Phytonymie

Étymologie

Plusieurs hypothèses se proposent d'expliquer l'origine du nom scientifique de la plante. Taraxacum provient peut-être du grec ancien τάραξις / táraxis, qui désignait une inflammation de l'œil et akeomai, « guérir », le latex du pissenlit passant en effet pour calmer les irritations oculaires. En raison de sa consommation dans des salades, certains auteurs considèrent que ce nom est une corruption arabe du mot grec trogemon signifiant comestible. À moins qu'il ne provienne plus directement de l'arabe tharakhchakon, qui désignait une plante semblable au pissenlit commun[1]. Le nom générique Taraxacum trouve en effet son origine dans les écrits médiévaux perses en pharmacie. Vers 900, le savant perse Al-Razi écrit « le tarashaquq est comme la chicorée ». Vers l’an 1000, le savant persan Avicenne écrit tout un chapitre de livre sur le Taraxacum. L'écrivain Gérard de Crémone vers 1170 fait une traduction de l'arabe au latin : le terme tarashaquq est alors orthographié en « tarasacon »[2].

Le genre Leontodon (du grec leontodon, en latin dens Leonis, littéralement « dent de lion », allusion aux dents aiguës de ses feuilles) tel que défini initialement par Linné comprenait le basionyme Leontodon taraxacum. Mais c'est le lectotype Taraxacum officinale (Wigg) qui a servi à désigner le genre[3].

Noms vernaculaires

Les espèces de Taraxacum peuvent prendre d'autres noms vernaculaires[4] : dent de Lion (ou Dent-de-Lion, à cause de la forme des feuilles dont les découpures sont longues ou aiguës comme des dents, d'où le nom vernaculaire anglais de Dandelion et allemand de Löwenzahn), pissenlit (en raison des vertus diurétiques de cette plante), florin d'Or, laitue de Chien, coq, cochet, groin de porc (cette plante étant recherchée des herbivores et même du cochon), salade de Taupe[5], fausse Chicorée (succédané), couronne de moine (allusion au réceptacle floral nu après la dispersion des akènes), baraban (notamment en parler lyonnais et parler stéphanois), cramia ou Cramiat (dans le Jura suisse).

Caractéristiques du genre

Le pissenlit est une plante de 5 à 30 cm environ de hauteur. Néanmoins, des Taraxacum sp de 75 cm ont pu être observés à Tokyo[6].

Elle est herbacée, vivace par une souche épaisse charnue se terminant insensiblement en racine pivotante qui peut atteindre 30 cm de long et 20 mm de diamètre. La surface externe racinaire est gris brunâtre, avec une section transversale, blanchâtre, qui laisse s'écouler un latex abondant[7].

Les feuilles

Les feuilles toutes radicales sont disposées en rosette. Caractérisées par un fort polymorphisme foliaire, elles sont oblongues ou oblongues-ovales, plus ou moins dressées, glabres ou glabrescentes, atténuées à la base et dépourvues de pétiole. Leur limbe étroit, à la pubescence inégale, est plus ou moins profondément pennatifide ou pennatipartite, divisé en segments triangulaires ou lancéolés inégaux et dentelés, avec un lobe terminal, plus grand, qui possède une pointe obtuse. Elles sont dotées d'une nervure centrale proéminente et souvent de couleur rouge. Les feuilles sont roncinées, avec des dents souvent recourbées vers le bas, en crochets et sont parfois tachées de rouge[8].

Le capitule

 src=
Capitule de pissenlit.

Du centre de cette rosette de feuilles partent un pédoncule floral jaunâtre, dressé ou couché ascendant, de longueur très variable (et non une tige, absente dans ce genre). La fleur est en fait un capitule, inflorescence dans laquelle les fleurs individuelles jaune éclatant, de à 5 cm de diamètre, sont insérées les unes à côté des autres sur un réceptacle floral porté par ce pédoncule creux, de 6 à 30 cm de hauteur. L'involucre a deux rangées de nombreuses bractées linéaires inégales : les bractées basales (ou inférieurs) plus ou moins séchées et réfléchies à l'anthèse, forment un calicule, les bractées supérieures bien droites emboîtent bien la fleur[9].

On les classe dans la tribu des Liguliflores en raison de leur capitule composé uniquement de fleurs zygomorphes, ligulées (dont les extrémités forment des languettes qui simulent le pétale d'une fleur simple)[10].

Le fruit

Les fruits sont des akènes grisâtres, petits (environ 1 500 au gramme), oblongs, cylindracés[11], munis de côtes muriquées et épineuses[12]. Ils sont surmontés d'un pappus à soies simples disposées sur deux rangs, organe d'anémochorie qui permet une dispersion transocéanique des graines par le vent, ce qui favorise la spéciation allopatrique[13].

Le latex

Dans la famille des Astéracées, les pissenlits appartiennent à la sous-famille des Lactucoideae, à cause du latex qu'ils contiennent[14].

Ce latex renferme un principe amer, la lactucopicrine, lactone sesquiterpénique (en) soupçonnée d'être à l'origine d'une allergie de contact[15].

Liste d'espèces

Le classement de toutes les espèces de Taraxacum est très complexe : plus de 1 200 espèces et sous-espèces pour la seule Europe. Des regroupements en sections ont été envisagés de différentes manières. Le nombre de section est de huit ou de dix-sept, selon les divisions faites par les auteurs. La capacité à l'apomixie et le pouvoir d'accomodat de certaines espèces comme celles de la section Ruderalia rendent les classifications presque impossibles.

 src=
Aigrettes du pissenlit commun.
 src=
Le vent assure la dissémination des semences.

Trois espèces sont endémiques de l'île Jan Mayen, dans l'océan Atlantique Nord :

Taraxacum officinale agg. - Les pissenlits dits communs

Plusieurs espèces de pissenlits dits communs ou officinaux ont longtemps été classées dans un agrégat d'espèces nommé Taraxacum officinale Weber ex F.H.Wigg agg.. Ces espèces sont maintenant placées dans la section Ruderalia du genre Taraxacum.

Cela illustre bien la complexité de la taxonomie de ce genre

Galerie de photo

Usage

Certaines espèces ou cultivars de Taraxacum sont utilisées sous le nom commun de pissenlit. Toutes les espèces n'ont pas ces utilisations.

Utilisation gastronomique

La salade de pissenlit est très recherchée malgré une certaine amertume[réf. nécessaire]. Elle est consommée depuis l'Antiquité mais n'est cultivée comme salade que depuis le siècle dernier (variétés améliorées)[réf. nécessaire]. Elle peut être ramassée toute l'année à l'état sauvage ou cultivée[réf. nécessaire]. Elle peut être cultivée comme annuelle, mais une plantation peut durer plusieurs années, de nouvelles rosettes de feuilles se formant à partir de la racine[réf. nécessaire]. Le pissenlit vendu sur les marchés en France est souvent blanchi par buttage[réf. nécessaire]. On trouve parmi les variétés l'« Amélioré à cœur plein », le « Vert de Montmagny amélioré », et l'« Amélioré très hâtif »[réf. nécessaire]. On peut manger les fleurs sous forme de Crameillotte[réf. nécessaire].

Autrefois[Quand ?], elle était consommée coupée en petits morceaux, pour en augmenter la digestibilité et pour éviter la sensation grattante due à l'éventuel duvet sur les feuilles[réf. nécessaire].

  • Les feuilles, riches en vitamine C, sont consommées crues (salade) ou cuites (légume, soupe) ou bouillies[16]. Il est recommandé de les récolter avant la floraison[réf. nécessaire].
  • Les boutons floraux sont consommés crus dans des salades ou conservés dans le vinaigre comme les câpres[16].
  • Les capitules, avec leurs pédoncules, décorent joliment les salades et d'autres plats. Dans certaines campagnes, on en prépare, par cuisson avec du sucre un sirop (recette du « vin » ou du « miel de pissenlits », de la « gelée de pissenlits » telle la cramaillotte en Bourgogne et Franche-Comté)[17].
  • Jadis[Quand ?], on se servait des capitules pour colorer le beurre[réf. nécessaire].
  • On fait un thé avec les capitules de pissenlit[réf. nécessaire], ainsi qu'un alcool, le Dandelion Wine anglais : une sorte de bière composée d'eau, de miel, de levure et de capitules, qu'on laisse fermenter pendant plusieurs jours[réf. nécessaire].
  • Torréfiée, comme la chicorée, la racine fournit un succédané du café[16].
  • La racine est comestible crue malgré son amertume. Au Japon, on la coupe en morceaux, on la fait sauter dans une poêle avec un peu d'huile, puis on la recouvre d'eau ou de sauce de soja et on la laisse cuire quelques minutes[16].

Utilisation médicinale

Les pissenlits sont depuis longtemps réputés pour leurs vertus thérapeutiques, étant censés soigner les maladies du foie, la goutte, les dermatoses, l'obésité. Après un certain oubli, ces propriétés font même l'objet au début du XXe siècle d'une mode nommée taraxacothérapie, du nom d'un des alcaloïdes qu'il contient, le taraxcuitirol[18].

Parmi ces vertus médicinales, on peut citer :

Utilisation industrielle

Du fait de sa composition chimique - émulsion d'isoprène dans l'eau - le latex de pissenlit russe (Taraxacum kok-saghyz) très similaire à celui de l'Hévéa, a été identifié comme source alternative de caoutchouc naturel[19]. Entre autres références récentes sur le sujet, le Cirad a annoncé en 2012 la fabrication des premiers pneus en caoutchouc naturel européen, dans le cadre d'un partenariat avec le fabricant indo-néerlandais Apollo Vredestein[20],[21]. En 2013, le projet de recherche-développement DRIVE4EU été lancé par le septième programme-cadre de l'Union européenne pour la recherche et le développement technologique, en vue d'une valorisation industrielle du latex de pissenlit[22].

Utilisation environnementale

Les pissenlits sont l'équivalent de petits instruments météorologiques car ils réalisent précipitations, de l’ensoleillement, de la température et de l’humidité atmosphérique. Ses premières floraisons annoncent le printemps[23].

Ils ont aussi été utilisés pour cartographier les retombées de polluants, par exemple à Mexico[24].

Utilisation ludique

Les pissenlits peuvent être utilisés pour faire de la « musique verte »[25]. On peut ainsi réaliser un hautbois de pissenlit[26] grâce à une tige souple d'environ 5 mm de diamètre et jouer de petites mélodies, imiter un canard ou le pleur d'un nourrisson[27].

Plante mellifère

Le pissenlit est une plante mellifère. C'est une importante source de nourriture pour les abeilles car il produit du pollen tôt au printemps mais aussi jusqu’à l’automne, puisque la floraison se poursuit et assure une source nutritive continue. De fait, pas moins de 93 espèces d’insectes se nourrissant de pollen de pissenlit ont été recensées[28].

Notes et références

  1. François Couplan, Les plantes et leurs noms : Histoires insolites, Éditions Quae, 2012 (lire en ligne), p. 99
  2. (en) Dawn Macleod, Popular herbs : their history, growth, and use, Duckworth, 1981, p. 63
  3. (en) Dawn Macleod, A book of herbs, Duckworth, 1968, p. 63
  4. Jean-Claude Rameau, Dominique Mansion, G. Dumé, Flore forestière française, Forêt privée française, 2008, p. 2093
  5. Allusion sans doute à la rosette recouverte par la terre rejetée par la taupe qui creuse sa galerie, cette rosette étant « blanchie » comme les endives que butte le jardinier.
  6. "Mutated dandelion in Setagaya Tokyo", in Fukushima Diary, 8 mai 2012
  7. [Taraxacum dens leonis PPH / Pissenlit PPH (Pharmacopée française 2002)], fiche de l'ANSES, 5 mars 2012
  8. Hippolyte Coste, Flore descriptive et illustrée de la France, de la Corse et des contrées limitrophes, Librairie Scientifique et Technique Albert Blanchard, 1903, p. 428.
  9. Marie-Pierre Arvy et François Gallouin, Légumes d'hier et d'aujourd'hui, Belin, 2007 (lire en ligne), p. 377.
  10. Pierre Crété, Précis de botanique. Systématique des angiospermes, Masson, 1965, p. 397
  11. Caractéristique utile à la diagnose : les akènes centraux non comprimés.
  12. G. J. H. Grubben, Légumes, PROTA, 2004, p. 378
  13. (en) Leendert Pijl, Principles of dispersal in higher plants, Springer-Verlag, 1969, p. 91.
  14. (en) Michael Hickey et Clive King, 100 Families of Flowering Plants, Cambridge University Press, 1988, p. 462
  15. Yves Sell, Claude Bénezra et Bernard Guérin, Plantes et réactions cutanées, John Libbey Eurotext, 2002, p. 83
  16. a b c et d François Couplan, La cuisine est dans le pré, Primento, 2014, p. 47.
  17. François Couplan, Le régal végétal. Plantes sauvages comestibles, Editions Ellebore, 2009, p. 438.
  18. Michèle Bilimoff, Bourdichon, Promenade dans des jardins disparus. Les plantes au Moyen Age d'après les Grandes Heures d'Anne de Bretagne, Éd. Ouest-France, 2005, p. 47
  19. (en) Whaley, W.G.; Bowen, J.S., Russian dandelion (kok-saghyz). An emergency source of natural rubber., Misc. Publ. US Dept. Agric, 618, 1947 (lire en ligne), p. 1–212
  20. « Les premiers pneus en caoutchouc naturel européen - CIRAD », 23 juillet 2012
  21. « Découverte : des pneus en pissenlit », 20 juillet 2016
  22. (en) « Dandelion Rubber and Inulin Valorization and Exploitation for Europe » (consulté le 19 août 2019)
  23. Attention Pissenlits !
  24. Sandra Gómez-Arroyo, Arisbel Barba-García, Francisco Arenas-Huertero et Josefina Cortés-Eslava, « Indicators of environmental contamination by heavy metals in leaves of Taraxacum officinale in two zones of the metropolitan area of Mexico City », Environmental Science and Pollution Research, vol. 25, no 5,‎ 2 décembre 2017, p. 4739–4749 (ISSN et , DOI , lire en ligne, consulté le 11 mai 2022)
  25. La musique verte est une pratique populaire qui consiste à fabriquer des instruments de musique en éléments naturels.
  26. La tige en début de saison est trop rigide. Il est recommandé de prélever une tige après la floraison. L'extrémité du côté du capitule est aplatie entre le pouce et l’index sur 2 ou 3 cm, ou fendue avec l'ongle sur 1 cm, simulant ainsi un instrument à anche double. Il est possible de percer au canif ou avec le bout des ongles de petits trous le long de la tige pour obtenir différentes notes.
  27. Arnaud Pellerin, Le guide magique des instruments de la nature, Prikosnovenie, 2014, p. 2
  28. (en) Jack Sanders, Secrets of Wildflowers, Rowman & Littlefield, 2014, p. 27

Voir aussi

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Taraxacum: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Taraxacum est un genre de plantes dicotylédones anémochores appartenant à la famille des Asteraceae (Composées). C'est le genre des « pissenlits » véritables.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Caisearbhán ( Irish )

provided by wikipedia GA

Caisearbhán a thugtar ar dhá chineál planda den ghéineas Taraxacum is den fhine Asteraceae. Caisearbhán coiteann (T. officinale) agus caisearbhán deargshíolach (T. erythrospermum) is ainmneacha dóibh is tá siad dúchasach don Eoráise is do Mheiriceá Thuaidh, ach tá siad flúirseach ar fud na cruinne. Tá an dá speiceas inite ina n-iomláine. Fearacht gach ball den fhine Asteraceae, tá mionbhláthanna acu cruinnithe le chéile i mbláthcheann ilchodach. Tugtar bláthóg ar gach aon bhláth sa bhláthcheann. Baineann an-chuid ball den ghéineas Taraxacum úsáid as apaimiscis chun síolta a tháirgeadh go héagnéasach, 'sé sin le rá in éagmais pailniú, rud a fhágann go bhfuil sliocht gach máthairphlanda díreach cosúil leis ó thaobh na géineolaíochta de.

 src=
Is síol é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visit source
partner site
wikipedia GA

Maslačak ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian
 src=
Taraxacum albidum

Maslačak (lat. Taraxacum) rod porodice glavočike (Asteraceae, raniji naziv Compositae). Obično se nalazi u krajevima s umjerenom i hladnom klimom. Pojavljuje se na livadama, parkovima, vrtovima, uz putove i živice. Uspijeva i u visokim planinama, ali ondje mu je rozeta mnogo manja. Izgled biljke se uvelike mijenja ovisno o staništu.

Najpoznatija i najčešća vrsta Taraxacum officinale, zeljasta je trajnica s nazubljenim listovima u prizemnoj ružici iz koje se diže šuplja stabljika s jednom žutom cvjetnom glavicom na vrhu. Korijen je vretenast i u gornjem dijelu razrastao. Cvate od travnja do listopada. Nakon cvjetanja pojavljuje se sjeme, poredano kao zračna lopta, s mnogo sjemenki koje se šire pomoću vjetra.

U pučkoj medicini koristi se kao gorko sredstvo, kolagog, aperitiv te za smanjivanje masnoće u krvi. Maslačak je također jestiv, mladi listovi koriste se kao salata, cvjetovi za pripremu medu sličnog sirupa,te vina i pive. Od prženog korijena može se pripremiti nadomjestak za kavu.Pupoljci se mogu ukiseliti te služiti kao zamjena za kapare.Uzgaja se kao povrće u mnogim zemljama svijeta. Vrsta Taraxacum kok-saghyz, podrijetlom iz Kazahstana, pripada među biljke od kojih se dobiva kaučuk. Rod obuhvaća 2290 vrsta[1].

 src=
Promjena cvjetne glavice maslačka u kuglasto raspoređeno sjeme inspirirala je Grigora Viteza da napiše pjesmu koju danas znaju gotovo sva djeca u Hrvatskoj:

MASLAČAK

Hej, maslačku uz poljski put,
a gdje ti je dukat žut?
Pravio sam trampu:
dao ga za lampu.
A kome ćeš sjati,
može li se znati?
Djeci, kad me pušu,
obasjat ću dušu.

 src=
Širenje sjemena
 src=
Taraxacum alpicola var. shiroumense

Vrste

  1. Taraxacum abalienatum Kirschner & Štěpánek
  2. Taraxacum abax Kirschner & Štěpánek
  3. Taraxacum abbreviatulum Kirschner & Štěpánek
  4. Taraxacum abbreviatum Rail.
  5. Taraxacum aberrans Hagend., Soest & Zevenb.
  6. Taraxacum abietifolium Saarsoo
  7. Taraxacum absurdum Soest
  8. Taraxacum abundans Rail.
  9. Taraxacum accedens G.E.Haglund
  10. Taraxacum acervans Rail.
  11. Taraxacum acervatulum Rail.
  12. Taraxacum acidotum M.P.Christ.
  13. Taraxacum aclidiforme Rail.
  14. Taraxacum acre H.Øllg.
  15. Taraxacum acricorne Dahlst.
  16. Taraxacum acriculum Rail.
  17. Taraxacum acrifolium Dahlst.
  18. Taraxacum acrocuspidatum Sonck
  19. Taraxacum acroglossum Dahlst.
  20. Taraxacum acrolobum Dahlst.
  21. Taraxacum acrophorum G.E.Haglund
  22. Taraxacum acutangulum Markl.
  23. Taraxacum acutatum M.P.Christ.
  24. Taraxacum acutidens H.Lindb.
  25. Taraxacum acutifidum M.P.Christ.
  26. Taraxacum acutiformatum Rail.
  27. Taraxacum acutifrons Markl.
  28. Taraxacum acutilimbatum H.Øllg.
  29. Taraxacum acutisectum Markl.
  30. Taraxacum acutiusculum Sonck
  31. Taraxacum acutum A.J.Richards
  32. Taraxacum adamifolium Sahlin
  33. Taraxacum adamii C.Claire
  34. Taraxacum adglabrum Kirschner & Štěpánek
  35. Taraxacum admordum Sonck
  36. Taraxacum adpressiforme G.E.Haglund
  37. Taraxacum adpressum Dahlst.
  38. Taraxacum adunans G.E.Haglund
  39. Taraxacum aduncum Soest
  40. Taraxacum aellenii Soest
  41. Taraxacum aemilianum Foggi & Ricceri
  42. Taraxacum aemulans Štěpánek & Kirschner
  43. Taraxacum aeneum Kirschner & Štěpánek
  44. Taraxacum aequabile G.E.Haglund
  45. Taraxacum aequilobiforme Soest
  46. Taraxacum aequilobum Dahlst.
  47. Taraxacum aequisectum M.P.Christ.
  48. Taraxacum aereum Soest
  49. Taraxacum aeruginiceps G.E.Haglund ex Sahlin
  50. Taraxacum aestivum Soest
  51. Taraxacum aestuans Sonck
  52. Taraxacum aetheocranum G.E.Haglund
  53. Taraxacum aethiopiforme H.Øllg.
  54. Taraxacum aethiops G.E.Haglund
  55. Taraxacum afghanicum Soest
  56. Taraxacum aganophytum Soest
  57. Taraxacum agaurum Soest
  58. Taraxacum aginnense Hofstra
  59. Taraxacum agrarium Sonck
  60. Taraxacum ahlneri Rail.
  61. Taraxacum ajanense Vorosch.
  62. Taraxacum ajano-majense Tzvelev
  63. Taraxacum akranesense M.P.Christ.
  64. Taraxacum akteum Hagend., Soest & Zevenb.
  65. Taraxacum alacre Soest
  66. Taraxacum alaicum Schischk.
  67. Taraxacum alaskanum Rydb.
  68. Taraxacum alatavicum Schischk.
  69. Taraxacum alatiforme Rail.
  70. Taraxacum alatopetiolum D.T.Zhai & C.H.An
  71. Taraxacum alatum H.Lindb.
  72. Taraxacum albertshoferi Sahlin
  73. Taraxacum albescens Dahlst.
  74. Taraxacum albidum Dahlst.
  75. Taraxacum albiflos Kirschner & Štěpánek
  76. Taraxacum albulense Soest
  77. Taraxacum album Kirschner & Štěpánek
  78. Taraxacum aleppicum Dahlst.
  79. Taraxacum aleurodes G.E.Haglund
  80. Taraxacum algarbiense Soest
  81. Taraxacum alii Abedin
  82. Taraxacum almaatense Schischk.
  83. Taraxacum alpestre DC.
  84. Taraxacum alpicola Kitam.
  85. Taraxacum alsaticum Soest
  86. Taraxacum altipotens Rail.
  87. Taraxacum altissimum H.Lindb.
  88. Taraxacum amabile Soest
  89. Taraxacum amansii Hofstra
  90. Taraxacum amarellum Kirschner & Štěpánek
  91. Taraxacum amaurolepis Markl.
  92. Taraxacum ambitiosum Kirschner & Štěpánek
  93. Taraxacum amblylepidocarpum Soest
  94. Taraxacum amborum G.E.Haglund
  95. Taraxacum ambrosium Kirschner & Štěpánek
  96. Taraxacum amgense Kuvaev
  97. Taraxacum amphilobum M.P.Christ.
  98. Taraxacum amphiphron Böcher
  99. Taraxacum amphoraefrons Sahlin
  100. Taraxacum amplexum Sonck
  101. Taraxacum ampliusculum Rail.
  102. Taraxacum amplum Markl.
  103. Taraxacum ampullaceum Saarsoo
  104. Taraxacum anadyrense Nakai & Koidz.
  105. Taraxacum anadyricum Tzvelev
  106. Taraxacum ancistratum H.Øllg.
  107. Taraxacum ancistrolobum Dahlst.
  108. Taraxacum ancoriferum Hudziok
  109. Taraxacum andersonii G.E.Haglund
  110. Taraxacum andiniforme R.Doll
  111. Taraxacum andorriense Sahlin
  112. Taraxacum androssovii Schischk.
  113. Taraxacum anemoomum Soest
  114. Taraxacum anfractum M.P.Christ.
  115. Taraxacum anglicum Dahlst.
  116. Taraxacum angulare Hagend., Soest & Zevenb.
  117. Taraxacum anguliferum Rail.
  118. Taraxacum angusticeps G.E.Haglund ex Soest
  119. Taraxacum angustisectum H.Lindb.
  120. Taraxacum angustisquameum Dahlst. ex H.Lindb.
  121. Taraxacum annae Vainberg
  122. Taraxacum annalisae Carlesi & Peruzzi
  123. Taraxacum annetteae Uhlemann
  124. Taraxacum anomum G.E.Haglund
  125. Taraxacum anzobicum Schischk. ex Vainberg
  126. Taraxacum apargia Kirschner & Štěpánek
  127. Taraxacum apargiiforme Dahlst.
  128. Taraxacum apenninum DC.
  129. Taraxacum aperavtum Soest
  130. Taraxacum aphanochroum Hagend., Soest & Zevenb.
  131. Taraxacum aphrogenes Meikle
  132. Taraxacum apicatum Brenner
  133. Taraxacum apiculatiforme Soest
  134. Taraxacum apiculatoides Malecka
  135. Taraxacum apollinis Dahlst.
  136. Taraxacum aposeris Soest
  137. Taraxacum appositum M.P.Christ.
  138. Taraxacum apulicum Soest
  139. Taraxacum aquilonare Hand.-Mazz.
  140. Taraxacum aquitanum Hofstra
  141. Taraxacum arachnoideum Kirschner & Štěpánek
  142. Taraxacum arachnotrichum Markl.
  143. Taraxacum aragonicum Sahlin
  144. Taraxacum araneosum Dahlst.
  145. Taraxacum arasanum R.Doll
  146. Taraxacum arcticum Dahlst.
  147. Taraxacum arcuatum Dumort.
  148. Taraxacum ardlense A.J.Richards
  149. Taraxacum arenastrum A.J.Richards
  150. Taraxacum arenicola Lindb. ex R.Doll
  151. Taraxacum argillicola Soest
  152. Taraxacum argoviense Soest
  153. Taraxacum argutifrons A.J.Richards
  154. Taraxacum argutulum G.E.Haglund
  155. Taraxacum argutum Dahlst.
  156. Taraxacum aridicola Rail.
  157. Taraxacum aristum G.E.Haglund & Markl.
  158. Taraxacum armatifrons Hagend., Soest & Zevenb.
  159. Taraxacum armatum M.P.Christ.
  160. Taraxacum armeniacum Schischk.
  161. Taraxacum arquitenens Rail.
  162. Taraxacum arrectipes G.E.Haglund
  163. Taraxacum arrectum Rail.
  164. Taraxacum arrhenii Palmgr.
  165. Taraxacum arrigens M.P.Christ.
  166. Taraxacum artificis Sonck
  167. Taraxacum artutum Rail.
  168. Taraxacum arvernum De Langhe & Soest
  169. Taraxacum ascensum Rail.
  170. Taraxacum ascitum Rail.
  171. Taraxacum asconense Dahlst.
  172. Taraxacum asperatilobum H.Øllg.
  173. Taraxacum assemani C.I.Blanche ex Boiss.
  174. Taraxacum assimulans G.E.Haglund
  175. Taraxacum assurgens Marklund
  176. Taraxacum asturiense Soest
  177. Taraxacum atactum Sahlin & Soest
  178. Taraxacum atlanticola H.Lindb.
  179. Taraxacum atlanticum Pomel
  180. Taraxacum atlantis-majoris H.Lindb.
  181. Taraxacum atonolobum Hagend., Soest & Zevenb.
  182. Taraxacum atrans Schischk.
  183. Taraxacum atratum G.E.Haglund
  184. Taraxacum atricapillum Sonck
  185. Taraxacum atriceps G.E.Haglund
  186. Taraxacum atrimarginatum H.Lindb.
  187. Taraxacum atrocarpum Kirschner & Štěpánek
  188. Taraxacum atrocephalum Soest
  189. Taraxacum atrochlorinum Kirschner & Štěpánek
  190. Taraxacum atrolivaceum Štěpánek & Kirschner
  191. Taraxacum atroplumbeum Dahlst.
  192. Taraxacum atrosquamatum Soest
  193. Taraxacum atroviride Štěpánek & Trávn.
  194. Taraxacum atrox Kirschner & Štěpánek
  195. Taraxacum attenuens Rail.
  196. Taraxacum aurantellum Soest
  197. Taraxacum aurantiacum Dahlst.
  198. Taraxacum aureocucullatum Soest
  199. Taraxacum auriapex Rail.
  200. Taraxacum aurorum Soest
  201. Taraxacum aurosuloides Soest
  202. Taraxacum aurosulum H.Lindb. & H.Lindb.
  203. Taraxacum austrinum G.E.Haglund
  204. Taraxacum austrotibetanum Kirschner & Štěpánek
  205. Taraxacum austrouralense Muldashev & Tzvelev
  206. Taraxacum authionense Soest
  207. Taraxacum autumnale Castagne
  208. Taraxacum autumnaliforme Soest
  209. Taraxacum ayllonense A.Galán & Vicente Orell.
  210. Taraxacum azerbaijanicum Soest
  211. Taraxacum aznavourii Soest
  212. Taraxacum azureum M.P.Christ.
  213. Taraxacum azzizii Soest
  214. Taraxacum bachczisaraicum Tzvelev
  215. Taraxacum badiocinnamomeum Kirschner & Štěpánek
  216. Taraxacum badzhalense Vorosch. & Shlotg.
  217. Taraxacum baeckii Rail.
  218. Taraxacum baeckiiforme Sahlin
  219. Taraxacum bakuense R.Doll
  220. Taraxacum balcanicum Rech.f.
  221. Taraxacum balearicum Soest
  222. Taraxacum balticiforme Dahlst.
  223. Taraxacum balticum Dahlst.
  224. Taraxacum baltistanicum Soest
  225. Taraxacum baluchistanicum Soest
  226. Taraxacum banhyhalense Soest
  227. Taraxacum barbaricinum Arrigoni
  228. Taraxacum barbatulum H.Øllg.
  229. Taraxacum bargusicum Sahlin
  230. Taraxacum barycephalum G.E.Haglund
  231. Taraxacum basalticum Soest
  232. Taraxacum bashkiricum Muldashev & Tzvelev
  233. Taraxacum bavaricum Soest
  234. Taraxacum beckeri Soest
  235. Taraxacum beeftinkii Hagend., Soest & Zevenb.
  236. Taraxacum behzudicum Soest
  237. Taraxacum bellicum Sonck
  238. Taraxacum bellidiforme Soest
  239. Taraxacum bellum H.Øllg.
  240. Taraxacum belonodens Soest
  241. Taraxacum belorussicum Val.N.Tikhom.
  242. Taraxacum bernhardi Rail.
  243. Taraxacum berthae C.C.Haw.
  244. Taraxacum bessarabicum (Hornem.) Hand.-Mazz.
  245. Taraxacum bezidum R.Doll
  246. Taraxacum bhutanicum Soest
  247. Taraxacum bibulum Kirschner & Štěpánek
  248. Taraxacum bicolor DC.
  249. Taraxacum bicorne Dahlst.
  250. Taraxacum bidentilobum Sonck
  251. Taraxacum bifalcatum Sonck
  252. Taraxacum biforme Dahlst.
  253. Taraxacum binilobatum Sahlin
  254. Taraxacum bipinnatifidum Dahlst.
  255. Taraxacum bisectum Malmio
  256. Taraxacum bithynicum DC.
  257. Taraxacum blanditum Sahlin
  258. Taraxacum blomgrenii G.E.Haglund
  259. Taraxacum boekmanii Borgv.
  260. Taraxacum bohemicum Kirschner & Štěpánek
  261. Taraxacum boldtii H.Lindb.
  262. Taraxacum boreicedens Rail.
  263. Taraxacum boreicola Rail.
  264. Taraxacum boreiforme Sonck
  265. Taraxacum boreophilum H.Lindb.
  266. Taraxacum borgvallii Dahlst. ex G.E.Haglund
  267. Taraxacum borovezum R.Doll
  268. Taraxacum botanicorum Sonck
  269. Taraxacum botschantzevii Schischk.
  270. Taraxacum brabanticum Hagend., Soest & Zevenb.
  271. Taraxacum brachycephalum Dahlst.
  272. Taraxacum brachyceras Dahlst.
  273. Taraxacum brachyeces G.E.Haglund
  274. Taraxacum brachyglossoides Soest
  275. Taraxacum brachyglossum Dahlst.
  276. Taraxacum brachylepis Markl. ex Puol.
  277. Taraxacum brachyoncum G.E.Haglund
  278. Taraxacum brachyphyllum H.Koidz.
  279. Taraxacum brachypodon G.E.Haglund ex Soest
  280. Taraxacum brachyrhynchum G.E.Haglund
  281. Taraxacum bracteatum Dahlst.
  282. Taraxacum bracteolatum Soest
  283. Taraxacum brakelii Soest
  284. Taraxacum brandenburgicum Hudziok
  285. Taraxacum brassicifolium Kitag.
  286. Taraxacum braun-blanquettii Soest
  287. Taraxacum breconense C.C.Haw.
  288. Taraxacum breitfeldii Uhlemann
  289. Taraxacum brevialatum G.E.Haglund
  290. Taraxacum brevidentatum Rail.
  291. Taraxacum brevifloroides Soest
  292. Taraxacum breviflorum Dahlst.
  293. Taraxacum brevihastatum M.P.Christ.
  294. Taraxacum brevipapposum Sonck
  295. Taraxacum brevipyramidale Rail.
  296. Taraxacum brevirostre Hand.-Mazz.
  297. Taraxacum breviscapum A.J.Richards
  298. Taraxacum brevisectoides Soest
  299. Taraxacum brevisectum Palmgr.
  300. Taraxacum brevum R.Doll
  301. Taraxacum britannicum Dahlst.
  302. Taraxacum broddesonii Lundev. & H.Øllg.
  303. Taraxacum brunneum Soest
  304. Taraxacum bufonium Kirschner & Štěpánek
  305. Taraxacum bulgaricum Soest
  306. Taraxacum bulkovii Kovalevsk.
  307. Taraxacum buttleri Soest
  308. Taraxacum byrrangicum Kozhevn.
  309. Taraxacum cabannaeforme J.Räsänen
  310. Taraxacum cachkadzorum R.Doll
  311. Taraxacum cacuminatifrons Rail.
  312. Taraxacum cacuminatum G.E.Haglund
  313. Taraxacum caespitans Dahlst.
  314. Taraxacum caespitosum Soest
  315. Taraxacum calabricum Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  316. Taraxacum calamistratum G.E.Haglund
  317. Taraxacum calanthodium Dahlst.
  318. Taraxacum calanthum Dahlst.
  319. Taraxacum calcareum Korol.
  320. Taraxacum calciphilum A.J.Richards & Soest
  321. Taraxacum caledonicum A.J.Richards
  322. Taraxacum californicum Munz & I.M.Johnst.
  323. Taraxacum calliographum G.E.Haglund
  324. Taraxacum calliops G.E.Haglund
  325. Taraxacum callosum Soest
  326. Taraxacum calocapitatum R.Doll
  327. Taraxacum calocephaloides A.J.Richards
  328. Taraxacum calocephalum Hand.-Mazz.
  329. Taraxacum calochroum Hagend., Soest & Zevenb.
  330. Taraxacum calomorphum G.E.Haglund ex Soest
  331. Taraxacum calophlebium Sonck
  332. Taraxacum caloschistoides G.E.Haglund ex Sahlin
  333. Taraxacum caloschistum Dahlst.
  334. Taraxacum cambricum A.J.Richards
  335. Taraxacum campoduniense Sahlin
  336. Taraxacum camuratum Rail.
  337. Taraxacum canaliculatum H.Lindb.
  338. Taraxacum canarense Soest
  339. Taraxacum candidatum Kirschner, Štěpánek & Klimeš
  340. Taraxacum candrianii Soest
  341. Taraxacum canentifolium Markl.
  342. Taraxacum caninum Uhlemann
  343. Taraxacum canophyllum Soest
  344. Taraxacum canoviride Puol.
  345. Taraxacum cantabricum A.Galán & Vicente Orell.
  346. Taraxacum canulum G.E.Haglund
  347. Taraxacum canum Soest
  348. Taraxacum caphocentrum Dahlst.
  349. Taraxacum capillosum H.Øllg. & Uhlemann
  350. Taraxacum capnocarpum Dahlst.
  351. Taraxacum capricum Soest
  352. Taraxacum caramanicae Lojac.
  353. Taraxacum cariciphilum Sonck & H.Øllg.
  354. Taraxacum carinthiacum Soest
  355. Taraxacum carneocoloratum A.Nelson
  356. Taraxacum caroli-frederici Rail.
  357. Taraxacum carpaticum Štěpánek & Kirschner
  358. Taraxacum carptum H.Øllg. & J.Räsänen
  359. Taraxacum carthusianorum Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  360. Taraxacum castaneum Soest
  361. Taraxacum catalanum Soest
  362. Taraxacum cataschistum Sahlin
  363. Taraxacum catenatum Kirschner & Štěpánek
  364. Taraxacum catodontum Sahlin
  365. Taraxacum caudatuliforme Soest
  366. Taraxacum caudatulum Dahlst.
  367. Taraxacum caudiferum G.E.Haglund
  368. Taraxacum celsum Kirschner & Štěpánek
  369. Taraxacum celticum A.J.Richards
  370. Taraxacum cenabense Sahlin
  371. Taraxacum centrasiaticum D.T.Zhai & C.H.An
  372. Taraxacum centrotum Sahlin
  373. Taraxacum cephalum R.Doll
  374. Taraxacum ceratophorum (Ledeb.) DC.
  375. Taraxacum cerdanicum Soest
  376. Taraxacum cereum Kirschner & Štěpánek
  377. Taraxacum cescae Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  378. Taraxacum cestodes Rail.
  379. Taraxacum chelelobatum Sahlin
  380. Taraxacum cherwellense A.J.Richards
  381. Taraxacum chionomelas Kirschner & Štěpánek
  382. Taraxacum chionophilum Dahlst.
  383. Taraxacum chitralense Soest
  384. Taraxacum chloodeum M.P.Christ.
  385. Taraxacum chlorodes G.E.Haglund
  386. Taraxacum chloroticum Dahlst. ex Florstr.
  387. Taraxacum christelianum Sonck
  388. Taraxacum christiansenii G.E.Haglund
  389. Taraxacum chrysophaenum Rail.
  390. Taraxacum chrysostylum Dahlst.
  391. Taraxacum ciconium M.P.Christ.
  392. Taraxacum ciliare Soest
  393. Taraxacum ciliatum Soest
  394. Taraxacum cinereum Soest
  395. Taraxacum cinnamomeum Kirschner & Štěpánek
  396. Taraxacum circinatum G.E.Haglund ex Soest
  397. Taraxacum ciscaucasicum Schischk.
  398. Taraxacum citrinum Rail.
  399. Taraxacum clarum Kirschner, Štěpánek & Trávn.
  400. Taraxacum claudiae A.J.Richards
  401. Taraxacum clavatifrons Sonck
  402. Taraxacum clavatilobum Uhlemann
  403. Taraxacum claviflorum Sahlin
  404. Taraxacum clemens Matysiak
  405. Taraxacum clitolobum M.P.Christ.
  406. Taraxacum clovense A.J.Richards
  407. Taraxacum coacervans Rail.
  408. Taraxacum coartatiforme J.Räsänen
  409. Taraxacum coartatum G.E.Haglund
  410. Taraxacum cochleatoides Rail.
  411. Taraxacum cochleatophyllum Soest
  412. Taraxacum cochleatum Dahlst. & H.Lindb.
  413. Taraxacum cognatum Kirschner & Štěpánek
  414. Taraxacum cognoscibile Štěpánek & Kirschner
  415. Taraxacum collariatum Vorosch.
  416. Taraxacum collarispinulosum Uhlemann
  417. Taraxacum collinum DC.
  418. Taraxacum comitans Kovalevsk.
  419. Taraxacum commixtum G.E.Haglund
  420. Taraxacum complicatum Soest
  421. Taraxacum comtulum G.E.Haglund
  422. Taraxacum concaviformatum Rail.
  423. Taraxacum concavum M.P.Christ.
  424. Taraxacum concinnaticeps Rail.
  425. Taraxacum concinnum G.E.Haglund
  426. Taraxacum concolor H.Lindb. & H.Lindb.
  427. Taraxacum concucullatum A.J.Richards
  428. Taraxacum conforme Palmgr.
  429. Taraxacum confusum Schischk.
  430. Taraxacum congestilobum Soest
  431. Taraxacum congestum G.E.Haglund & Saarsoo
  432. Taraxacum conicum R.Doll
  433. Taraxacum consanguineum Kirschner & Štěpánek
  434. Taraxacum conspersum H.Øllg.
  435. Taraxacum constrictiforme Rail.
  436. Taraxacum constrictifrons Markl. ex Eklund
  437. Taraxacum continium G.E.Haglund ex Sahlin
  438. Taraxacum contractum Markl.
  439. Taraxacum contristans Kovalevsk.
  440. Taraxacum conturbatum Sonck
  441. Taraxacum convergentilobatum Rail.
  442. Taraxacum convexum Dahlst.
  443. Taraxacum copidophylloides A.J.Richards
  444. Taraxacum copidophyllum Dahlst.
  445. Taraxacum cordatifolium Soest
  446. Taraxacum cordatifrons M.P.Christ.
  447. Taraxacum cordatum Palmgr.
  448. Taraxacum cordiferum Markl.
  449. Taraxacum coreanum Nakai
  450. Taraxacum corneolum Railonsala.
  451. Taraxacum cornubiense A.J.Richards
  452. Taraxacum cornucopiae Kirschner & Štěpánek
  453. Taraxacum cornutum Dahlst.
  454. Taraxacum coronatum Hand.-Mazz.
  455. Taraxacum corpulentum Rail.
  456. Taraxacum corsicum Soest
  457. Taraxacum corvinum Kirschner & Štěpánek
  458. Taraxacum corynodes G.E.Haglund
  459. Taraxacum corynodiforme Hagend., Soest & Zevenb.
  460. Taraxacum coryphorum Sahlin
  461. Taraxacum craspedotoides A.J.Richards
  462. Taraxacum craspedotum Dahlst.
  463. Taraxacum crassipes H.Lindb.
  464. Taraxacum crassiusculum Rail.
  465. Taraxacum crassum H.Øllg. & Trávn.
  466. Taraxacum crebridens H.Lindb.
  467. Taraxacum crispatum Dahlst.
  468. Taraxacum crispifolium H.Lindb.
  469. Taraxacum crispulum G.E.Haglund
  470. Taraxacum cristatum Kirschner & al.
  471. Taraxacum croaticum Uhlemann
  472. Taraxacum croceicarpum Soest
  473. Taraxacum croceifloroides Soest
  474. Taraxacum croceiflorum Dahlst.
  475. Taraxacum crocellum Soest
  476. Taraxacum croceum Dahlst. ex Andersson
  477. Taraxacum crocinum (Dahlst.) G.E.Haglund & Nordenst.
  478. Taraxacum crocodos Dahlst.
  479. Taraxacum cucullatiforme Soest
  480. Taraxacum cucullatum Dahlst.
  481. Taraxacum cultratum G.E.Haglund ex Soest
  482. Taraxacum cumulatum Rail.
  483. Taraxacum cuneatum Sonck
  484. Taraxacum curtifrons H.Øllg.
  485. Taraxacum curvatum Dahlst.
  486. Taraxacum curvilobatum Sahlin
  487. Taraxacum cuspidatum Marklund
  488. Taraxacum cuspidifrons Markl.
  489. Taraxacum cuspidigerum Rail.
  490. Taraxacum cuzcense A.J.Richards
  491. Taraxacum cyanolepidiforme Soest
  492. Taraxacum cyanolepis Dahlst.
  493. Taraxacum cyathiforme Kirschner & Štěpánek
  494. Taraxacum cyclocentrum M.P.Christ.
  495. Taraxacum cycloides Rail.
  496. Taraxacum cygnorum Hand.-Mazz.
  497. Taraxacum cylleneum Fürnkranz
  498. Taraxacum cymbifolium H.Lindb. ex Dahlst.
  499. Taraxacum cyprium H.Lindb.
  500. Taraxacum cyrtolobum G.E.Haglund
  501. Taraxacum cyrtum Sahlin
  502. Taraxacum czaunense Jurtzev & Tzvelev
  503. Taraxacum czukoticum Jurtzev
  504. Taraxacum dahlii Dahlst.
  505. Taraxacum damnabile Kirschner & Štěpánek
  506. Taraxacum danicum H.Øllg.
  507. Taraxacum danubiense Sahlin
  508. Taraxacum danubium A.J.Richards
  509. Taraxacum darbandense Soest
  510. Taraxacum dargilanicum Sonck
  511. Taraxacum darschajense Orazova
  512. Taraxacum darvasicum Vainberg
  513. Taraxacum dasypodum Soest
  514. Taraxacum dasypogonum Rail.
  515. Taraxacum davisii Soest
  516. Taraxacum davosense Soest
  517. Taraxacum dealbatum Hand.-Mazz.
  518. Taraxacum debrayi Hagend., Soest & Zevenb.
  519. Taraxacum decastroi A.Galán & Vicente Orell.
  520. Taraxacum decipiens Raunk.
  521. Taraxacum declive M.P.Christ.
  522. Taraxacum declivicola Kirschner, Sonck & Štěpánek
  523. Taraxacum decolorans Dahlst.
  524. Taraxacum decorum Dahlst.
  525. Taraxacum decrepitum Kirschner & Štěpánek
  526. Taraxacum degelii G.E.Haglund
  527. Taraxacum delanghii Soest
  528. Taraxacum delectum Uhlemann
  529. Taraxacum delicatum Kirschner & Štěpánek
  530. Taraxacum delphicum Dahlst.
  531. Taraxacum deltoideum G.E.Haglund
  532. Taraxacum deltoidifrons H.Øllg.
  533. Taraxacum deludens Kirschner & Štěpánek
  534. Taraxacum deminutum Kirschner & Štěpánek
  535. Taraxacum demotes Sahlin
  536. Taraxacum densilobum Dahlst.
  537. Taraxacum dentatum Kirschner & Štěpánek
  538. Taraxacum dentex M.P.Christ.
  539. Taraxacum denticulatum Hagend., Soest & Zevenb.
  540. Taraxacum dentilobum Soest
  541. Taraxacum dentisquamosum Rail.
  542. Taraxacum dentosum M.P.Christ.
  543. Taraxacum denudatum H.Koidz.
  544. Taraxacum deorum A.J.Richards
  545. Taraxacum desertorum Schischk.
  546. Taraxacum desideratum Sonck
  547. Taraxacum detonsum Olojsson & Såltin
  548. Taraxacum devexum M.P.Christ.
  549. Taraxacum devians Dahlst.
  550. Taraxacum dialeptum Sonck
  551. Taraxacum diaphorum G.E.Haglund
  552. Taraxacum diapyrum Soest
  553. Taraxacum diastematicum Markl.
  554. Taraxacum didymifolium Soest
  555. Taraxacum dilaceratum M.P.Christ.
  556. Taraxacum dilaniatum Rail.
  557. Taraxacum dilatatum H.Lindb.
  558. Taraxacum dilucidum Soest
  559. Taraxacum discretum H.Øllg.
  560. Taraxacum dispar G.E.Haglund
  561. Taraxacum dissectiforme Soest
  562. Taraxacum dissectum (Ledeb.) Ledeb.
  563. Taraxacum disseminatoides A.J.Richards
  564. Taraxacum disseminatum G.E.Haglund
  565. Taraxacum dissimile Dahlst.
  566. Taraxacum dissonum Rail.
  567. Taraxacum distans G.E.Haglund
  568. Taraxacum distantijugum Sahlin
  569. Taraxacum distantilobum H.Lindb.
  570. Taraxacum distinctilobum H.Øllg.
  571. Taraxacum distinctum H.Lindb. & H.Lindb.
  572. Taraxacum divarium Sahlin
  573. Taraxacum diversicolor Sonck
  574. Taraxacum diversifolium G.E.Haglund
  575. Taraxacum diversilobum G.E.Haglund
  576. Taraxacum divinum Sonck
  577. Taraxacum divulsifolium Soest
  578. Taraxacum divulsiforme R.Doll
  579. Taraxacum divulsum G.E.Haglund
  580. Taraxacum dolichocentrum M.P.Christ.
  581. Taraxacum dolmiticum Soest
  582. Taraxacum domabile Kirschner & Štěpánek
  583. Taraxacum dombaiense R.Doll
  584. Taraxacum dorchocarpum Soest
  585. Taraxacum dovrense Dahlst.
  586. Taraxacum drucei Dahlst.
  587. Taraxacum dubium Soest
  588. Taraxacum ducommunii Soest
  589. Taraxacum dunense Soest
  590. Taraxacum dunenseforme Sonck
  591. Taraxacum duplidentifrons Dahlst.
  592. Taraxacum duriense Soest
  593. Taraxacum duvigneaudii Soest
  594. Taraxacum dzhungaricola Kirschner & Štěpánek
  595. Taraxacum ecmiadzinum R.Doll
  596. Taraxacum ecornutum Kovalevsk.
  597. Taraxacum edessicoides Uhlemann
  598. Taraxacum edessicum Sonck
  599. Taraxacum edmondsonianum H.Øllg.
  600. Taraxacum edytomum G.E.Haglund
  601. Taraxacum effusum Hagend., Soest & Zevenb.
  602. Taraxacum egilsstadirense M.P.Christ.
  603. Taraxacum egnatiae Sonck
  604. Taraxacum egregium Markl.
  605. Taraxacum ekmanii Dahlst.
  606. Taraxacum ekmaniiforme Hagend., Soest & Zevenb.
  607. Taraxacum elaverinum Sahlin
  608. Taraxacum elegans Soest
  609. Taraxacum elegantiforme Soest
  610. Taraxacum elegantissimum Štěpánek & Kirschner
  611. Taraxacum elegantius Kirschner, H.Øllg. & Štěpánek
  612. Taraxacum elongatifrons G.E.Haglund
  613. Taraxacum elongatihastatum W.Koch ex Soest
  614. Taraxacum elongatum Kovalevsk.
  615. Taraxacum eminens Soest
  616. Taraxacum engadinense Soest
  617. Taraxacum enontekiense Rail.
  618. Taraxacum ensiculare Rail.
  619. Taraxacum ensigerum G.E.Haglund
  620. Taraxacum epacroides Markl. ex Puol.
  621. Taraxacum epacrum Dahlst.
  622. Taraxacum epirense Soest
  623. Taraxacum erectiusculilobatum Rail.
  624. Taraxacum erici H.Øllg. & J.Räsänen
  625. Taraxacum ericinoides Hagend., Soest & Zevenb.
  626. Taraxacum eriobasis Kovalevsk.
  627. Taraxacum eriopodum DC.
  628. Taraxacum erioscapum H.Hartmann
  629. Taraxacum erntrum Soest
  630. Taraxacum erostre Zakirov
  631. Taraxacum erythrocarpum Kirschner & Štěpánek
  632. Taraxacum erythrospermum Andrz. ex Besser
  633. Taraxacum erzincanense Doll
  634. Taraxacum espinulosum M.P.Christ.
  635. Taraxacum estrelense A.Galán & Vicente Orell.
  636. Taraxacum etchebarnei Sonck
  637. Taraxacum eudontum Sahlin
  638. Taraxacum euoplocarpum Markl. ex H.Lindb.
  639. Taraxacum euranum Soest
  640. Taraxacum euryanthes G.E.Haglund ex Soest
  641. Taraxacum eurylobum G.E.Haglund
  642. Taraxacum euryphyllum (Dahlst.) M.P.Christ.
  643. Taraxacum exacutum Markl.
  644. Taraxacum excellens Dahlst.
  645. Taraxacum exiguiceps Markl.
  646. Taraxacum exiguum Soest
  647. Taraxacum eximium Dahlst.
  648. Taraxacum expallidiforme Dahlst.
  649. Taraxacum expallidum Dahlst.
  650. Taraxacum expandens Lundev. & H.Øllg.
  651. Taraxacum expansum Florstr.
  652. Taraxacum explicatum G.E.Haglund
  653. Taraxacum exsanguineum Soest
  654. Taraxacum exsertiforme Hagend., Soest & Zevenb.
  655. Taraxacum exsertum Hagend., Soest & Zevenb.
  656. Taraxacum exstinctum Kirschner & Štěpánek
  657. Taraxacum exsurgens Soest
  658. Taraxacum extensifrons G.E.Haglund
  659. Taraxacum extensum Dahlst.
  660. Taraxacum extenuens Rail.
  661. Taraxacum extimum Kirschner, Sonck & Štěpánek
  662. Taraxacum fabrei Soest
  663. Taraxacum facetum Rail.
  664. Taraxacum facile Sonck
  665. Taraxacum faeroense Dahlst. ex Henry H.Johnst.
  666. Taraxacum fagerstroemii Såltin
  667. Taraxacum falcatum Brenner
  668. Taraxacum farellonicum Uhlemann
  669. Taraxacum farinosum Hausskn. & Bornm. ex Hand.-Mazz.
  670. Taraxacum fartoris Kirschner & Štěpánek
  671. Taraxacum fasciatiforme Soest
  672. Taraxacum fasciatum Dahlst.
  673. Taraxacum fascinans Kirschner, Mikoláš & Štěpánek
  674. Taraxacum faucicola Sahlin
  675. Taraxacum fedtschenkoi Hand.-Mazz.
  676. Taraxacum fennobalticum Sonck & Y.Mäkinen
  677. Taraxacum fennorodiae G.E.Haglund
  678. Taraxacum ferale Kirschner & Štěpánek
  679. Taraxacum fernandezianum Dahlst.
  680. Taraxacum fibratum Sonck
  681. Taraxacum fictum Hagend., Soest & Zevenb.
  682. Taraxacum filidens Hagend., Soest & Zevenb.
  683. Taraxacum fimbriatum Sonck
  684. Taraxacum finitimum Lundev. & H.Øllg.
  685. Taraxacum firmicaule Rail.
  686. Taraxacum firmum Dahlst.
  687. Taraxacum flandricum Hagend., Soest & Zevenb.
  688. Taraxacum flavescens G.E.Haglund
  689. Taraxacum flavidum Kirschner & Štěpánek
  690. Taraxacum flavostylum Back
  691. Taraxacum flavoviride Sonck
  692. Taraxacum flavum Soest
  693. Taraxacum flevoense Soest
  694. Taraxacum flexile G.E.Haglund
  695. Taraxacum floccosum Rail.
  696. Taraxacum floribundum R.Doll
  697. Taraxacum florstroemii Markl.
  698. Taraxacum florum Kirschner & Štěpánek
  699. Taraxacum flos-lacus Kirschner & Štěpánek
  700. Taraxacum flugum R.Doll
  701. Taraxacum flumineum R.Doll
  702. Taraxacum fluviatile Kirschner & Štěpánek
  703. Taraxacum font-queri Soest
  704. Taraxacum fontanicola Soest
  705. Taraxacum fontaniforme Soest
  706. Taraxacum fontanosquameum Soest
  707. Taraxacum fontanum Hand.-Mazz.
  708. Taraxacum forellense R.Doll
  709. Taraxacum formosissimum Kirschner & Štěpánek
  710. Taraxacum formosum Soest
  711. Taraxacum forrestii Soest
  712. Taraxacum fragosum Sonck
  713. Taraxacum fraudulentum Rail.
  714. Taraxacum freticola H.Øllg.
  715. Taraxacum fridenii Sahlin
  716. Taraxacum friesii Dahlst.
  717. Taraxacum frisicum Soest
  718. Taraxacum frondatum H.Øllg.
  719. Taraxacum fulgidum G.E.Haglund
  720. Taraxacum fulvescens Soest
  721. Taraxacum fulvicarpum Dahlst.
  722. Taraxacum fulviforme Dahlst.
  723. Taraxacum fulvobrunneum Soest
  724. Taraxacum fulvum Raunk.
  725. Taraxacum fuornense Soest
  726. Taraxacum furvum M.P.Christ.
  727. Taraxacum fusciflorum H.Øllg.
  728. Taraxacum fusco-olivaceum G.E.Haglund
  729. Taraxacum fusculinerve Markl.
  730. Taraxacum gaditanum Talavera
  731. Taraxacum galbaniforme Dahlst. ex G.E.Haglund
  732. Taraxacum galbanum Dahlst.
  733. Taraxacum galeatum Dahlst.
  734. Taraxacum galeiferum M.P.Christ.
  735. Taraxacum galeifiguratum Rail.
  736. Taraxacum gallaecicum Soest
  737. Taraxacum gallicum Soest
  738. Taraxacum gamisansii Soest
  739. Taraxacum garbarianum Peruzzi, Aquaro, Caparelli & Raimondo
  740. Taraxacum gasparinii Tineo ex Lojac.
  741. Taraxacum geirhildae (Beeby) R.C.Palmer & W.Scott
  742. Taraxacum gelertii Raunk.
  743. Taraxacum gelertiiforme M.P.Christ.
  744. Taraxacum gelricum Soest
  745. Taraxacum geminatum G.E.Haglund
  746. Taraxacum geminidentatum Hudziok
  747. Taraxacum genargenteum Arrigoni
  748. Taraxacum gentile G.E.Haglund & Rail.
  749. Taraxacum germanicum Soest
  750. Taraxacum gesticulans H.Øllg.
  751. Taraxacum getulum Pomel
  752. Taraxacum gianninii Arrigoni, Ferretti & Padula
  753. Taraxacum gibberosum M.P.Christ.
  754. Taraxacum gibberum Markl.
  755. Taraxacum gibbiferum Brenner
  756. Taraxacum gibbosum Saarsoo
  757. Taraxacum giganteum H.Koidz.
  758. Taraxacum gilgitense Abedin
  759. Taraxacum gilliesii Hook. & Arn.
  760. Taraxacum gilvistigmatum Rail.
  761. Taraxacum gilvistylum Soest
  762. Taraxacum gilvum Rail.
  763. Taraxacum gionense A.J.Richards
  764. Taraxacum glabellum Schischk.
  765. Taraxacum glaberrimum R.Doll
  766. Taraxacum glabricaule Sonck
  767. Taraxacum glabrum DC.
  768. Taraxacum glaciale É.Huet & A.Huet ex Hand.-Mazz.
  769. Taraxacum gladiatum M.P.Christ.
  770. Taraxacum glandiforme Sonck
  771. Taraxacum glandonense Soest
  772. Taraxacum glaphyrum Sahlin
  773. Taraxacum glaucanthum Nakai ex Koidz.
  774. Taraxacum glauciniforme Dahlst.
  775. Taraxacum glaucinum Dahlst.
  776. Taraxacum glaucivirens Schischk.
  777. Taraxacum glaucolivaceum Kirschner & Štěpánek
  778. Taraxacum glaucophylloides Kirschner & Štěpánek
  779. Taraxacum glaucophyllum Soest
  780. Taraxacum globiceps Saarsoo
  781. Taraxacum glossocentrum Dahlst.
  782. Taraxacum glossodon Sonck & H.Øllg.
  783. Taraxacum glowackii H.Øllg.
  784. Taraxacum gnezdilloi Kovalevsk.
  785. Taraxacum goloskokovii Schischk.
  786. Taraxacum gorodkovii Kharkev. & Tzvelev
  787. Taraxacum gotlandicum (Dahlst.) Dahlst.
  788. Taraxacum gotoburgense Saarsoo & Borgv.
  789. Taraxacum gracilens Dahlst.
  790. Taraxacum graciliforme R.Doll
  791. Taraxacum gracilipes G.E.Haglund
  792. Taraxacum gracilisquameum Markl.
  793. Taraxacum gracilium R.Doll
  794. Taraxacum gracillimum Soest
  795. Taraxacum graecofontanum A.J.Richards & Sonck
  796. Taraxacum graecum Dahlst.
  797. Taraxacum graminicolor Soest
  798. Taraxacum grandidens M.P.Christ.
  799. Taraxacum grandiflorum Soest
  800. Taraxacum grandisquamum H.Koidz.
  801. Taraxacum graniticum Soest
  802. Taraxacum gratum Štěpánek, Kirschner & Meierott
  803. Taraxacum grootii Soest
  804. Taraxacum grossheimii Schischk.
  805. Taraxacum grossodentosum Rail.
  806. Taraxacum grossum Soest
  807. Taraxacum grypodiforme R.Doll
  808. Taraxacum grypodon Dahlst.
  809. Taraxacum grypolobum Sahlin
  810. Taraxacum guadalupense F.M.Vázquez
  811. Taraxacum gulmargense Soest
  812. Taraxacum guntense Dengub.
  813. Taraxacum gurglense A.J.Richards
  814. Taraxacum gustavianum Sonck
  815. Taraxacum guttigestans H.Øllg. ex Kirschner & Štěpánek
  816. Taraxacum gyratum Rail.
  817. Taraxacum haareanum Tzvelev
  818. Taraxacum habile Rail.
  819. Taraxacum haemanthum Kirschner & Štěpánek
  820. Taraxacum haematicum G.E.Haglund ex H.Øllg. & Wittzell
  821. Taraxacum haematopus H.Lindb.
  822. Taraxacum hahnii Uhlemann
  823. Taraxacum hallaisanense Nakai
  824. Taraxacum halophilum Regel
  825. Taraxacum hamatiforme Dahlst.
  826. Taraxacum hamatilobum Dahlst.
  827. Taraxacum hamatulum Hagend., Soest & Zevenb.
  828. Taraxacum hamatum Raunk.
  829. Taraxacum hamidens M.P.Christ.
  830. Taraxacum hamiferum Dahlst.
  831. Taraxacum hamosiforme Rail.
  832. Taraxacum hamosium R.Doll
  833. Taraxacum hamosum Dahlst.
  834. Taraxacum handelii Murr
  835. Taraxacum haptolepium Malmio
  836. Taraxacum haraldii Markl.
  837. Taraxacum harbhajan-singhii Soest
  838. Taraxacum harpagoides Sonck & H.Øllg.
  839. Taraxacum hastatiforme Soest
  840. Taraxacum hastile M.P.Christ.
  841. Taraxacum hastiliforme M.P.Christ.
  842. Taraxacum haussknechtii Uechtr.
  843. Taraxacum haworthianum Dudman & A.J.Richards
  844. Taraxacum hebelobum Hagend., Soest & Zevenb.
  845. Taraxacum heikkinenii Saarsoo
  846. Taraxacum heleocharis Kirschner & Štěpánek
  847. Taraxacum helianthum Soest
  848. Taraxacum hellenicum Dahlst.
  849. Taraxacum helmi-emiliae Rail.
  850. Taraxacum helveticum Soest
  851. Taraxacum hemicyclum G.E.Haglund
  852. Taraxacum hempelianum Uhlemann
  853. Taraxacum hepaticolor Soest
  854. Taraxacum hepaticum Rail.
  855. Taraxacum heptapotamicum Schischk.
  856. Taraxacum herae Sonck
  857. Taraxacum hesperium C.C.Haw.
  858. Taraxacum heterolepis Nakai & Koidz. ex Kitag.
  859. Taraxacum heteroloma Hand.-Mazz.
  860. Taraxacum heterophylloides G.E.Haglund ex Soest
  861. Taraxacum heterophyllum Brenner
  862. Taraxacum heybroekii Soest
  863. Taraxacum hideoi Nakai
  864. Taraxacum hiemale Soest
  865. Taraxacum hilare Dahlst.
  866. Taraxacum hirsutissimum C.C.Haw.
  867. Taraxacum hirtellum Dahlst.
  868. Taraxacum hispanicum H.Lindb.
  869. Taraxacum hjeltii Dahlst.
  870. Taraxacum hollandicum Soest
  871. Taraxacum holmboei H.Lindb.
  872. Taraxacum holmenianum Sahlin
  873. Taraxacum holmgrenii G.E.Haglund
  874. Taraxacum homoschistum H.Øllg.
  875. Taraxacum hoplites M.P.Christ.
  876. Taraxacum horizontale Kirschner & Štěpánek
  877. Taraxacum horridifrons Rail.
  878. Taraxacum horridum Hagend., Soest & Zevenb.
  879. Taraxacum huddungense Lundev. & H.Øllg.
  880. Taraxacum huelphersianum Dahlst. ex G.E.Haglund
  881. Taraxacum humbertii Maire
  882. Taraxacum humidicola Kirschner & Štěpánek
  883. Taraxacum humile Brenner
  884. Taraxacum huterianum Soest
  885. Taraxacum hyberniforme Soest
  886. Taraxacum hybernum Steven
  887. Taraxacum hydrophilum Soest
  888. Taraxacum hygrophilum Soest
  889. Taraxacum hyoides Rail.
  890. Taraxacum hyoseridifolium Arv.-Touv. & Marcailhou
  891. Taraxacum hypanicum Tzvelev
  892. Taraxacum hyparcticum Dahlst.
  893. Taraxacum hyperoptum G.E.Haglund
  894. Taraxacum hypochaeris Dahlst.
  895. Taraxacum hypochoeroides G.E.Haglund
  896. Taraxacum hypocraterimorphum Rail.
  897. Taraxacum hypopolium Sahlin
  898. Taraxacum hyrynsalmense Saarsoo
  899. Taraxacum iberanthum Sahlin
  900. Taraxacum ibericum Soest ex Masclans & Batalla
  901. Taraxacum icterinum Kirschner & Štěpánek
  902. Taraxacum idiolepium Markl.
  903. Taraxacum idiomorphum Markl.
  904. Taraxacum idiosomatum Rail.
  905. Taraxacum idlomorphoides Rail.
  906. Taraxacum ignivomum Kirschner & Štěpánek
  907. Taraxacum ikonnikovii Schischk.
  908. Taraxacum iliense Kirschner & Štěpánek
  909. Taraxacum illyricum Dahlst. ex Kirschner & Štěpánek
  910. Taraxacum imbricatius Kirschner & Štěpánek
  911. Taraxacum imitans H.Lindb. ex Såltin
  912. Taraxacum impolitum Rail.
  913. Taraxacum inaequilobum Pomel
  914. Taraxacum inane A.J.Richards
  915. Taraxacum inarmatum M.P.Christ.
  916. Taraxacum incisiforme Hagend., Soest & Zevenb.
  917. Taraxacum incisum Oellgaard
  918. Taraxacum inclinans G.E.Haglund ex Soest
  919. Taraxacum inclusum W.Koch ex Soest
  920. Taraxacum incomptum Hagend., Soest & Zevenb.
  921. Taraxacum inconspicuum Soest
  922. Taraxacum index Sonck
  923. Taraxacum indicum H.Lindberg.
  924. Taraxacum indigenum Kirschner & Štěpánek
  925. Taraxacum indivisum G.E.Haglund
  926. Taraxacum infestum Hagend., Soest & Zevenb.
  927. Taraxacum infidulum G.E.Haglund & Saarsoo
  928. Taraxacum informe G.E.Haglund ex Soest
  929. Taraxacum infradentatum Sonck
  930. Taraxacum infucatulum Sahlin
  931. Taraxacum infumatum G.E.Haglund
  932. Taraxacum infuscatum H.Øllg.
  933. Taraxacum ingens Palmgr.
  934. Taraxacum inimitabile Kirschner & Štěpánek
  935. Taraxacum inopinatum C.C.Haw.
  936. Taraxacum inops H.Øllg.
  937. Taraxacum insigne Ekman
  938. Taraxacum insolitum Kirschner, Sonck & Štěpánek
  939. Taraxacum insubricum Soest
  940. Taraxacum insuetum M.P.Christ.
  941. Taraxacum insularum G.E.Haglund
  942. Taraxacum integriloboides Soest
  943. Taraxacum intercedens Markl.
  944. Taraxacum intermedium Raunk.
  945. Taraxacum interruptum Dahlst.
  946. Taraxacum interveniens G.E.Haglund
  947. Taraxacum intricatum H.Lindb.
  948. Taraxacum intumescens G.E.Haglund
  949. Taraxacum inundatum Kirschner & Štěpánek
  950. Taraxacum investiens Rail.
  951. Taraxacum invocatum Sonck
  952. Taraxacum involucratum Dahlst.
  953. Taraxacum involutum Rail.
  954. Taraxacum iranicum Soest
  955. Taraxacum irrigatum Kirschner & Štěpánek
  956. Taraxacum irritum Saarsoo
  957. Taraxacum irroratum Kirschner & Štěpánek
  958. Taraxacum ischnolepis Sahlin
  959. Taraxacum iseranum Soest
  960. Taraxacum islandicum Dahlst. ex M.P.Christ.
  961. Taraxacum isolobum M.P.Christ.
  962. Taraxacum isophyllum G.E.Haglund
  963. Taraxacum isthmicola H.Lindb.
  964. Taraxacum iucundum Štěpánek & Kirschner
  965. Taraxacum jacuticum Tzvelev
  966. Taraxacum janalamii Abedin
  967. Taraxacum janchenii Kirschner & Štěpánek
  968. Taraxacum japonicum Koidz.
  969. Taraxacum jaschilkuliense Vainberg
  970. Taraxacum javanicum Soest
  971. Taraxacum jemtlandicum Dahlst.
  972. Taraxacum jugiferum H.Øllg.
  973. Taraxacum junatovii Tzvelev
  974. Taraxacum junpeianum Kitam.
  975. Taraxacum jurassicum Soest
  976. Taraxacum jurtzevii Tzvelev
  977. Taraxacum juzepczukii Schischk.
  978. Taraxacum kabulense Soest
  979. Taraxacum kalambakae Sonck
  980. Taraxacum kalchiainum Soest
  981. Taraxacum kaletkiniae Vainberg
  982. Taraxacum karakoricum Soest
  983. Taraxacum karatavicum Pavlov
  984. Taraxacum karelicum H.Lindb. & Marklund
  985. Taraxacum karwendelense Sahlin
  986. Taraxacum kasachiforme R.Doll
  987. Taraxacum kasachum R.Doll
  988. Taraxacum kashmirense Soest
  989. Taraxacum kernianum Soest, Hagend. & Zevenb.
  990. Taraxacum ketoiense Tatew. & Kitam.
  991. Taraxacum kezmarkense R.Doll
  992. Taraxacum khatoonae Abedin
  993. Taraxacum kimuranum Kitam.
  994. Taraxacum kirghizicum Schischk.
  995. Taraxacum kirschneri Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  996. Taraxacum kiushianum H.Koidz.
  997. Taraxacum kjellmanii Dahlst.
  998. Taraxacum kjellmaniiforme Soest
  999. Taraxacum klimesianum Kirschner & Štěpánek
  1000. Taraxacum klingstedtii Sonck
  1001. Taraxacum klopotovii Tzvelev
  1002. Taraxacum koelzii Soest
  1003. Taraxacum kojimae Kitam.
  1004. Taraxacum kok-saghyz Rodin
  1005. Taraxacum kolaense H.Lindb.
  1006. Taraxacum kolymense Khokhryakov
  1007. Taraxacum kondariense Vainberg
  1008. Taraxacum korbii Soest
  1009. Taraxacum korjakense Kharkev. & Tzvelev
  1010. Taraxacum korjakorum Kharkev. & Tzvelev
  1011. Taraxacum kornasii Soest
  1012. Taraxacum kotschyi Soest
  1013. Taraxacum kovalevskiae Vainberg
  1014. Taraxacum kozlovii Tzvelev
  1015. Taraxacum kraettlii Soest
  1016. Taraxacum krameriense Sahlin
  1017. Taraxacum krasnikovii M.S.Ivanova
  1018. Taraxacum krasnoborovii Krasnikov
  1019. Taraxacum krylovii Krasnikov & Khanm.
  1020. Taraxacum kupfferi G.E.Haglund
  1021. Taraxacum kurdiciforme G.E.Haglund
  1022. Taraxacum kuusamoense H.Lindb. & Palmgr.
  1023. Taraxacum kuvajevii Tzvelev
  1024. Taraxacum lacerifolium G.E.Haglund
  1025. Taraxacum lacerilobatum Saarsoo
  1026. Taraxacum lacertosum Rail.
  1027. Taraxacum lacianense A.Galán & Vicente Orell.
  1028. Taraxacum laciniatulum Sahlin
  1029. Taraxacum laciniatum Martrin-Donos
  1030. Taraxacum laciniosifrons Dahlst. ex Wiinst.
  1031. Taraxacum laciniosum Dahlst.
  1032. Taraxacum lacinulatum Markl.
  1033. Taraxacum lacistophylloides Dahlst.
  1034. Taraxacum lacistophyllum Dahlst.
  1035. Taraxacum lacistrum Sahlin
  1036. Taraxacum lacustre Soest
  1037. Taraxacum ladakense Soest
  1038. Taraxacum laetecolorans Lindstr.
  1039. Taraxacum laeticeps G.E.Haglund
  1040. Taraxacum laeticolor Dahlst.
  1041. Taraxacum laetiforme Dahlst.
  1042. Taraxacum laetum Dahlst.
  1043. Taraxacum lagerkranzii G.E.Haglund
  1044. Taraxacum lahulense Soest
  1045. Taraxacum laiense Soest
  1046. Taraxacum lainzii Soest
  1047. Taraxacum lambinonii Soest
  1048. Taraxacum lamprolepis Kitag.
  1049. Taraxacum lamprophyllum M.P.Christ.
  1050. Taraxacum lancastriense A.J.Richards
  1051. Taraxacum lanceolatisquameum Rail.
  1052. Taraxacum lancidens Hagend., Soest & Zevenb.
  1053. Taraxacum landmarkii Dahlst.
  1054. Taraxacum langeanum Dahlst.
  1055. Taraxacum languidulum Rail.
  1056. Taraxacum languidum Markl.
  1057. Taraxacum lanigerum Soest
  1058. Taraxacum lanjouwii Soest
  1059. Taraxacum larssonii Dahlst.
  1060. Taraxacum lasianthum H.Koidz.
  1061. Taraxacum lasiodasum Soest
  1062. Taraxacum latebracteatum W.Koch ex Soest
  1063. Taraxacum latens H.Øllg.
  1064. Taraxacum latericulum R.Doll
  1065. Taraxacum lateritium Dahlst.
  1066. Taraxacum latibasis Soest
  1067. Taraxacum laticaudatum Rail.
  1068. Taraxacum laticonicum M.P.Christ.
  1069. Taraxacum laticordatum Markl.
  1070. Taraxacum latidens M.P.Christ.
  1071. Taraxacum latifrons M.P.Christ.
  1072. Taraxacum latihastatum M.P.Christ.
  1073. Taraxacum latilobum DC.
  1074. Taraxacum latisectum H.Lindb.
  1075. Taraxacum latissimum Palmgr.
  1076. Taraxacum latulum H.Øllg.
  1077. Taraxacum laudabile H.Øllg. & J.Räsänen
  1078. Taraxacum laurentianum Fernald
  1079. Taraxacum lawalreei Soest
  1080. Taraxacum laxum G.E.Haglund
  1081. Taraxacum lecitodes Dahlst. ex Hagl.
  1082. Taraxacum lehbertii H.Lindb. ex Pettersson & H.Lindb.
  1083. Taraxacum lenense Tzvelev
  1084. Taraxacum lenkoranense R.Doll
  1085. Taraxacum lentiginosum H.Øllg.
  1086. Taraxacum lentum Kirschner & Štěpánek
  1087. Taraxacum leonardii Soest
  1088. Taraxacum leonicum Soest ex M.Laínz
  1089. Taraxacum lepidum M.P.Christ.
  1090. Taraxacum leptaleum M.P.Christ.
  1091. Taraxacum leptocarpum Saarsoo
  1092. Taraxacum leptoceras Dahlst.
  1093. Taraxacum leptodon Markl.
  1094. Taraxacum leptoglotte M.P.Christ.
  1095. Taraxacum leptolepis M.P.Christ.
  1096. Taraxacum leptophyllum H.Lindb. ex Såltin
  1097. Taraxacum leptoscelum H.Øllg.
  1098. Taraxacum leroyi Soest
  1099. Taraxacum leucanthum (Ledeb.) Ledeb.
  1100. Taraxacum leucocalymnum G.E.Haglund
  1101. Taraxacum leucocarpum Jurtzev & Tzvelev
  1102. Taraxacum leucocephalum M.P.Christ.
  1103. Taraxacum leucochlorum Soest
  1104. Taraxacum leucoglossum Brenner
  1105. Taraxacum leucopodioides G.E.Haglund ex Soest
  1106. Taraxacum leucopodum G.E.Haglund
  1107. Taraxacum leucospermum Jord.
  1108. Taraxacum leucosquameum Sonck
  1109. Taraxacum leutianum Soest
  1110. Taraxacum lidianum Soest
  1111. Taraxacum ligerinum Sahlin
  1112. Taraxacum lilacinum Krasn. ex Schischk.
  1113. Taraxacum lilianae Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  1114. Taraxacum limbatum Dahlst.
  1115. Taraxacum limburgense Hagend., Soest & Zevenb.
  1116. Taraxacum limnanthes G.E.Haglund
  1117. Taraxacum limnophilum Soest
  1118. Taraxacum limnoticum A.J.Richards
  1119. Taraxacum limosicola Kirschner & Štěpánek
  1120. Taraxacum limosum Soest
  1121. Taraxacum linczevskyi Schischk.
  1122. Taraxacum lindstroemii Saarsoo & G.E.Haglund
  1123. Taraxacum lineare Vorosch. & Schaga
  1124. Taraxacum linearilobatum Rail.
  1125. Taraxacum linearisquameum Soest
  1126. Taraxacum linguatiforme Soest
  1127. Taraxacum linguatifrons Markl.
  1128. Taraxacum linguicuspis H.Lindb. & H.Lindb.
  1129. Taraxacum lingulatum Markl.
  1130. Taraxacum lingulilobum Sonck
  1131. Taraxacum lissocarpum Dahlst.
  1132. Taraxacum litardieri Soest
  1133. Taraxacum litigiosum Kirschner & Štěpánek
  1134. Taraxacum litophyllum De Langhe & Soest
  1135. Taraxacum litorale Raunk.
  1136. Taraxacum livonicum Markl. ex Pettersson & Markl.
  1137. Taraxacum lobbichleri Soest
  1138. Taraxacum lobulatum Brenner
  1139. Taraxacum lofotense G.E.Haglund
  1140. Taraxacum lojoense H.Lindb.
  1141. Taraxacum lonchophyllum M.P.Christ.
  1142. Taraxacum longicarpum Soest
  1143. Taraxacum longicaudatum Rail.
  1144. Taraxacum longiconicum H.Øllg.
  1145. Taraxacum longicorne Dahlst.
  1146. Taraxacum longicuspis Markl.
  1147. Taraxacum longifrons G.E.Haglund
  1148. Taraxacum longihastatum M.P.Christ.
  1149. Taraxacum longipyramidatum Schischk.
  1150. Taraxacum longisagittatum M.P.Christ.
  1151. Taraxacum longisectum G.E.Haglund
  1152. Taraxacum longispinulosum M.P.Christ.
  1153. Taraxacum longisquameum H.Lindb.
  1154. Taraxacum loratum M.P.Christ.
  1155. Taraxacum lucense Arrigoni, Ferretti & Padula
  1156. Taraxacum lucidepedatum Soest
  1157. Taraxacum lucidiforme Hagend., Soest & Zevenb.
  1158. Taraxacum lucidum Dahlst.
  1159. Taraxacum luculentum Rail.
  1160. Taraxacum ludlowii Soest
  1161. Taraxacum lugubre Dahlst.
  1162. Taraxacum lugubriforme R.Doll
  1163. Taraxacum lunare M.P.Christ.
  1164. Taraxacum lundense H.Øllg. & Wittzell
  1165. Taraxacum lundevallii Rail. & Sonck
  1166. Taraxacum lupatiferum Rail.
  1167. Taraxacum luridum G.E.Haglund
  1168. Taraxacum lusitanicum Soest
  1169. Taraxacum luteocucullatum W.Koch ex Soest
  1170. Taraxacum luteodens M.P.Christ.
  1171. Taraxacum luteolum G.E.Haglund ex Soest
  1172. Taraxacum luteoviride M.P.Christ.
  1173. Taraxacum lutescens Dahlst.
  1174. Taraxacum luteum C.C.Haw. & A.J.Richards
  1175. Taraxacum lutheri Såltin
  1176. Taraxacum luxurians M.P.Christ.
  1177. Taraxacum lyngeanum G.E.Haglund ex Steffen
  1178. Taraxacum lyperum G.E.Haglund
  1179. Taraxacum lyratum (Ledeb.) DC.
  1180. Taraxacum macilentum Dahlst.
  1181. Taraxacum macranthoides G.E.Haglund
  1182. Taraxacum macrocarpum H.Perss.
  1183. Taraxacum macrocedens Rail.
  1184. Taraxacum macrocentrum Dahlst.
  1185. Taraxacum macroceras Dahlst.
  1186. Taraxacum macroceratodon H.Øllg.
  1187. Taraxacum macrodon Markl.
  1188. Taraxacum macrolepium Schischk.
  1189. Taraxacum macrolobum Dahlst.
  1190. Taraxacum macromerum M.P.Christ.
  1191. Taraxacum macrophyllarium Rail.
  1192. Taraxacum macrotomum G.E.Haglund
  1193. Taraxacum macula Kirschner & Štěpánek
  1194. Taraxacum maculatum Jord.
  1195. Taraxacum maculigerum H.Lindb.
  1196. Taraxacum maculosum A.J.Richards
  1197. Taraxacum maderense Sahlin & Soest
  1198. Taraxacum madidum Kirschner & Štěpánek
  1199. Taraxacum maeandriforme Rail.
  1200. Taraxacum magadanicum Tzvelev
  1201. Taraxacum magnesicum Sonck
  1202. Taraxacum magnobliquum Soest
  1203. Taraxacum magnodilatatum Soest
  1204. Taraxacum magnolevigatum W.Koch ex Soest
  1205. Taraxacum magnoligulatum Soest
  1206. Taraxacum magnopyramidophorum Soest
  1207. Taraxacum magnum Korol.
  1208. Taraxacum mailleferi Soest
  1209. Taraxacum majoricense A.Galán & L.Sáez
  1210. Taraxacum majus Schischk.
  1211. Taraxacum malato-belizii Soest
  1212. Taraxacum malteanum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1213. Taraxacum malowitzum R.Doll
  1214. Taraxacum malyi Soest
  1215. Taraxacum mannoccii Carlesi & Peruzzi
  1216. Taraxacum mansehracum Abedin
  1217. Taraxacum maracandicum Kovalevsk.
  1218. Taraxacum marchionii Soest
  1219. Taraxacum margaritarium Kirschner & Štěpánek
  1220. Taraxacum margettsii C.C.Haw.
  1221. Taraxacum marginatum Dahlst.
  1222. Taraxacum marginellum H.Lindb.
  1223. Taraxacum maricum Vašut & al.
  1224. Taraxacum marklundii Palmgr.
  1225. Taraxacum marmottae Sonck
  1226. Taraxacum maroccanum H.Lindb.
  1227. Taraxacum martellense Soest
  1228. Taraxacum mastigophyllum Kirschner & Štěpánek
  1229. Taraxacum mattmarkense Soest
  1230. Taraxacum mauranthes Markl.
  1231. Taraxacum maurocarpum Dahlst.
  1232. Taraxacum maurocephalum Sonck
  1233. Taraxacum maurophyllum Dahlst.
  1234. Taraxacum maurostigma Markl.
  1235. Taraxacum maurum G.E.Haglund
  1236. Taraxacum mazzettii Soest
  1237. Taraxacum medeense R.Doll
  1238. Taraxacum medioximum Dahlst.
  1239. Taraxacum mediterraneum Soest
  1240. Taraxacum mediterraniforme Soest
  1241. Taraxacum megalocarpum Soest
  1242. Taraxacum megalophyllum G.E.Haglund
  1243. Taraxacum megalosipteron Rail.
  1244. Taraxacum meiseliae Soest
  1245. Taraxacum melancholicum Kirschner & Štěpánek
  1246. Taraxacum melanocephalum M.P.Christ.
  1247. Taraxacum melanops Soest
  1248. Taraxacum melanostigma H.Lindb. & H.Lindb.
  1249. Taraxacum melanostylum T.C.E.Fr.
  1250. Taraxacum melanthoides Dahlst. ex G.E.Haglund
  1251. Taraxacum melittostylum H.Øllg.
  1252. Taraxacum melleum Soest
  1253. Taraxacum melzerianum Soest
  1254. Taraxacum memorabile Kirschner & Štěpánek
  1255. Taraxacum mendax Kirschner & Štěpánek
  1256. Taraxacum merinoi Soest
  1257. Taraxacum × mesohalobium Kirschner & Štěpánek
  1258. Taraxacum messanense H.Lindb.
  1259. Taraxacum metriocallosum Soest
  1260. Taraxacum mexicanum DC.
  1261. Taraxacum meyeri Sonck
  1262. Taraxacum micans Dahlst. ex G.E.Haglund
  1263. Taraxacum microcarpum H.Lindb.
  1264. Taraxacum microcephaloides Soest
  1265. Taraxacum microcranum Markl. ex Pettersson & Markl.
  1266. Taraxacum microdon Rail.
  1267. Taraxacum microlobum Markl. ex Eklund & Markl.
  1268. Taraxacum microspermum Schischk.
  1269. Taraxacum miltinum Sahlin
  1270. Taraxacum mimosinum Sahlin
  1271. Taraxacum mimuloides H.Lindb.
  1272. Taraxacum mimulum Dahlst. ex H.Lindb.
  1273. Taraxacum miniatum H.Lindb.
  1274. Taraxacum minimum Terrac.
  1275. Taraxacum minutilobum Popov ex Kovalevsk.
  1276. Taraxacum minutissimum Soest
  1277. Taraxacum mirabile Wagenitz
  1278. Taraxacum mirosquamatum Rail.
  1279. Taraxacum miserum M.P.Christ.
  1280. Taraxacum mitalii Soest
  1281. Taraxacum miyakei Kitam.
  1282. Taraxacum modestum Schischk.
  1283. Taraxacum moldavicum V. Chán & al.
  1284. Taraxacum molybdinum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1285. Taraxacum molybdolepis Dahlst.
  1286. Taraxacum mongolicum Hand.-Mazz.
  1287. Taraxacum mongoliforme R.Doll
  1288. Taraxacum monochlamydeum Hand.-Mazz.
  1289. Taraxacum monochroum G.E.Haglund
  1290. Taraxacum monotropum Sahlin
  1291. Taraxacum montellii H.Lindb. ex Sonck
  1292. Taraxacum montesignum Soest
  1293. Taraxacum montserratii Sahlin
  1294. Taraxacum moriceps G.E.Haglund
  1295. Taraxacum morulum G.E.Haglund ex Soest
  1296. Taraxacum mosciense Dahlst.
  1297. Taraxacum mucronatum H.Lindb.
  1298. Taraxacum mucroniferum M.P.Christ.
  1299. Taraxacum mucronulatum Soest
  1300. Taraxacum mujense Petrochenko
  1301. Taraxacum multicolorans Hagend., Soest & Zevenb.
  1302. Taraxacum multidentatum Soest
  1303. Taraxacum multidenticulatum Soest
  1304. Taraxacum multifidum G.E.Haglund
  1305. Taraxacum multiglossum Mart.Schmid
  1306. Taraxacum multijugum W.Koch ex Soest
  1307. Taraxacum multilepis Kirschner & Štěpánek
  1308. Taraxacum multiscaposum Schischk.
  1309. Taraxacum multisinuatum Kirschner, Sonck & Štěpánek
  1310. Taraxacum mundulum Rail.
  1311. Taraxacum murbeckianum G.E.Haglund
  1312. Taraxacum murgabicum Vainberg
  1313. Taraxacum murmanicum N.I.Orlova
  1314. Taraxacum mutabile Saarsoo
  1315. Taraxacum mutatum Kirschner & Štěpánek
  1316. Taraxacum naevosiforme Dahlst.
  1317. Taraxacum nagaricum Soest
  1318. Taraxacum nairoense H.Koidz.
  1319. Taraxacum nanaunii Jurtzev
  1320. Taraxacum nannophyes Rail.
  1321. Taraxacum nanulum Sonck
  1322. Taraxacum nanum Soest
  1323. Taraxacum nasiri Soest
  1324. Taraxacum navacerradense A.J.Richards
  1325. Taraxacum navarrense Sonck
  1326. Taraxacum necessarium H.Øllg.
  1327. Taraxacum nectaristigmatum Rail.
  1328. Taraxacum nematolobum M.P.Christ.
  1329. Taraxacum nemorum G.E.Haglund
  1330. Taraxacum neoaellenii Soest
  1331. Taraxacum neokamtschaticum Vorosch.
  1332. Taraxacum neolobulatum Soest
  1333. Taraxacum neosachalinense H.Koidz.
  1334. Taraxacum neosivaschicum Tzvelev
  1335. Taraxacum neospurium Soest
  1336. Taraxacum nepalense Soest
  1337. Taraxacum neuolobum Soest
  1338. Taraxacum nevadense H.Lindb. & Soest
  1339. Taraxacum nevskii Juz.
  1340. Taraxacum nietoi A.J.Richards
  1341. Taraxacum nigrescens H.Øllg.
  1342. Taraxacum nigricans Rchb.
  1343. Taraxacum nigridentatum T.Edm.
  1344. Taraxacum nigritum Soest
  1345. Taraxacum nigrocephalum A.P.Khokhr.
  1346. Taraxacum nigrum Soest
  1347. Taraxacum nikitinii Schischk.
  1348. Taraxacum nikolai Vainberg
  1349. Taraxacum nitens G.E.Haglund
  1350. Taraxacum nitidiorum Soest
  1351. Taraxacum nitidum Hagend., Soest & Zevenb.
  1352. Taraxacum nitrophilum G.E.Haglund
  1353. Taraxacum nivale Lange ex Kihlm.
  1354. Taraxacum niveum Kirschner & Štěpánek
  1355. Taraxacum nobile Kirschner & Štěpánek
  1356. Taraxacum nordhagenii G.E.Haglund
  1357. Taraxacum nordstedtii Dahlst.
  1358. Taraxacum norvegicum Dahlst.
  1359. Taraxacum notabile H.Øllg.
  1360. Taraxacum noterophilum Kirschner, Sonck & Štěpánek
  1361. Taraxacum nothum Hagend., Soest & Zevenb.
  1362. Taraxacum novae-zemliae Holmboe
  1363. Taraxacum novoburgense Soest
  1364. Taraxacum nubilum Hagend., Soest & Zevenb.
  1365. Taraxacum nudiscaposum Vorosch.
  1366. Taraxacum nudum Soest
  1367. Taraxacum nuratavicum Schischk.
  1368. Taraxacum nutans Dahlst.
  1369. Taraxacum nylandicum Sonck & H.Øllg.
  1370. Taraxacum obitsiense Sahlin
  1371. Taraxacum obliquiforme Rail.
  1372. Taraxacum obliquilobum Dahlst.
  1373. Taraxacum obliquum Dahlst.
  1374. Taraxacum oblongatum Dahlst.
  1375. Taraxacum obnubilum Puol.
  1376. Taraxacum obnuptum Lundev. & H.Øllg.
  1377. Taraxacum obovatifolium Soest
  1378. Taraxacum obovatifrons M.P.Christ.
  1379. Taraxacum obovatum DC.
  1380. Taraxacum obscuratum Dahlst.
  1381. Taraxacum obtextum Rail.
  1382. Taraxacum obtusatum Dahlst.
  1383. Taraxacum obtusifrons Markl.
  1384. Taraxacum obtusilobum Dahlst.
  1385. Taraxacum obtusiusculum H.Lindb.
  1386. Taraxacum obtusulum H.Lindb.
  1387. Taraxacum obtusum (Soest) R.Doll
  1388. Taraxacum obuncum Kirschner & Štěpánek
  1389. Taraxacum occidentale Dahlst.
  1390. Taraxacum occultum Kirschner & Štěpánek
  1391. Taraxacum ochotense Vorosch.
  1392. Taraxacum ochraceistigmatum Rail.
  1393. Taraxacum ochrocarpum (Soest) J.-M.Tison
  1394. Taraxacum ochrochloroides Rail.
  1395. Taraxacum ochrochlorum G.E.Haglund
  1396. Taraxacum ochrospermum Soest
  1397. Taraxacum oddense Lundev.
  1398. Taraxacum odibile Kirschner & Štěpánek
  1399. Taraxacum odiosum Kirschner & Štěpánek
  1400. Taraxacum oelandicum (G.E.Haglund) H.Øllg.
  1401. Taraxacum oellgaardii C.C.Haw.
  1402. Taraxacum officinale F.H.Wigg.
  1403. Taraxacum ohirense S.Watan. & Morita
  1404. Taraxacum ohlsenii G.E.Haglund
  1405. Taraxacum ohritense Sonck
  1406. Taraxacum oinopolepis Dahlst.
  1407. Taraxacum oinopopodum Sahlin
  1408. Taraxacum oistophorum Markl.
  1409. Taraxacum olgae A.J.Richards
  1410. Taraxacum oliganthum Hand.-Mazz.
  1411. Taraxacum oligolobatum Sahlin
  1412. Taraxacum oligophyllum Brenner
  1413. Taraxacum olitorium G.E.Haglund
  1414. Taraxacum olivaceoides Soest
  1415. Taraxacum olivaceum Soest
  1416. Taraxacum olympicola Sonck
  1417. Taraxacum olympophilum Sonck
  1418. Taraxacum omissum G.E.Haglund
  1419. Taraxacum onychodontum Dahlst.
  1420. Taraxacum ooststroomii Soest
  1421. Taraxacum opaciforme Dahlst. ex G.E.Haglund
  1422. Taraxacum opacum Dahlst.
  1423. Taraxacum opeatolobum Dahlst.
  1424. Taraxacum opertum H.Øllg.
  1425. Taraxacum oplilobum Soest
  1426. Taraxacum oppidanum Sonck
  1427. Taraxacum optimae Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  1428. Taraxacum opulens Rail.
  1429. Taraxacum opulentiforme Sahlin
  1430. Taraxacum orbicans G.E.Haglund
  1431. Taraxacum orcadense Dahlst.
  1432. Taraxacum ordinatum Hagend., Soest & Zevenb.
  1433. Taraxacum oreinicola Soest
  1434. Taraxacum oreinopsis G.E.Haglund ex Sonck
  1435. Taraxacum oreinum G.E.Haglund
  1436. Taraxacum oreophilum G.E.Haglund
  1437. Taraxacum orientale Kirschner & Štěpánek
  1438. Taraxacum orientali-atratum Kirschner & Štěpánek
  1439. Taraxacum ornatum G.E.Haglund
  1440. Taraxacum oschense Schischk.
  1441. Taraxacum ossiclivosum J.Räsänen
  1442. Taraxacum ostenfeldii Raunk.
  1443. Taraxacum ostrinum M.P.Christ.
  1444. Taraxacum otagirianum Koidz. ex Kitam.
  1445. Taraxacum ottonis Uhlemann
  1446. Taraxacum ovcinnikovii Vainberg
  1447. Taraxacum ovillum H.Øllg.
  1448. Taraxacum oxycentrum Markl.
  1449. Taraxacum oxyglotte M.P.Christ.
  1450. Taraxacum oxylobium Brenner
  1451. Taraxacum oxyonchum Rail.
  1452. Taraxacum oxyphoreum M.P.Christ.
  1453. Taraxacum oxyrhinum Sahlin
  1454. Taraxacum pacheri Sch.Bip.
  1455. Taraxacum pachylobum Dahlst.
  1456. Taraxacum pachymeroides Hagend., Soest & Zevenb.
  1457. Taraxacum pachymerum G.E.Haglund
  1458. Taraxacum pachypodum H.Lindb.
  1459. Taraxacum pakistanicum Soest
  1460. Taraxacum pallens H.Lindb. ex Pettersson & H.Lindb.
  1461. Taraxacum pallescens Dahlst.
  1462. Taraxacum pallescentiforme Soest
  1463. Taraxacum pallidilateritium M.P.Christ.
  1464. Taraxacum pallidipapposum Soest
  1465. Taraxacum pallidipes Markl. ex G.E.Haglund & Markl.
  1466. Taraxacum pallidisquameum Soest
  1467. Taraxacum pallidissimum Soest
  1468. Taraxacum pallidulum H.Lindb.
  1469. Taraxacum palmeri W.Scott & T.C.G.Rich
  1470. Taraxacum palmgrenii H.Øllg.
  1471. Taraxacum paludem-ornans Kirschner & Štěpánek
  1472. Taraxacum paludosiforme R.Doll
  1473. Taraxacum paludosum (Scop.) Crépin
  1474. Taraxacum palustre (Lyons) Symons
  1475. Taraxacum palustrisquameum A.J.Richards
  1476. Taraxacum palvae Rail.
  1477. Taraxacum panalpinum Soest
  1478. Taraxacum panhellenicum Sonck
  1479. Taraxacum pankhurstianum A.J.Richards & Ferguson-Smyth
  1480. Taraxacum pannonicum Sonck & Soest
  1481. Taraxacum pannucium Dahlst.
  1482. Taraxacum pannulatiforme Dahlst.
  1483. Taraxacum pannulatum Dahlst.
  1484. Taraxacum panoplum Sahlin
  1485. Taraxacum papposum R.Doll
  1486. Taraxacum paradoxachrum Soest
  1487. Taraxacum parasemum G.E.Haglund & Saarsoo
  1488. Taraxacum parciflorum Brenner
  1489. Taraxacum pardinum M.P.Christ.
  1490. Taraxacum parile M.P.Christ.
  1491. Taraxacum parnassicum Dahlst.
  1492. Taraxacum parsennense Soest
  1493. Taraxacum parvilobum Dahlst.
  1494. Taraxacum parvuliforme Soest
  1495. Taraxacum parvulum DC.
  1496. Taraxacum pastiniferum Rail.
  1497. Taraxacum pastorum Štěpánek & Kirschner
  1498. Taraxacum patagiferum Rail.
  1499. Taraxacum patagonicum Uhlemann
  1500. Taraxacum patens Dahlst.
  1501. Taraxacum pateriforme Rail.
  1502. Taraxacum patibuliferum Rail.
  1503. Taraxacum patiens Kirschner & Štěpánek
  1504. Taraxacum paucidentatiforme Soest
  1505. Taraxacum paucidentatum Soest
  1506. Taraxacum paucijugum Markl.
  1507. Taraxacum paucilacerum Saarsoo
  1508. Taraxacum paucilobum Hudziok
  1509. Taraxacum pauckertianum Hudziok
  1510. Taraxacum paullum Rail.
  1511. Taraxacum pavlovii Orazova
  1512. Taraxacum pawlodarskum R.Doll
  1513. Taraxacum pawlowskii Soest
  1514. Taraxacum peccator Kirschner & Štěpánek
  1515. Taraxacum pectinatiforme H.Lindb.
  1516. Taraxacum pectinatum Kitam.
  1517. Taraxacum pedemontanum Soest
  1518. Taraxacum pedrottii Soest
  1519. Taraxacum peliogoniatum Sahlin
  1520. Taraxacum penelobum Sahlin
  1521. Taraxacum penicilliforme H.Lindb.
  1522. Taraxacum penyalarense A.Galán, E.Linares & Vicente Orell.
  1523. Taraxacum peraccommodatum Rail.
  1524. Taraxacum peralatum Soest
  1525. Taraxacum peramplum Rail.
  1526. Taraxacum perattenuatum H.Lindb.
  1527. Taraxacum perdeflexum G.E.Haglund
  1528. Taraxacum perdevexum M.P.Christ.
  1529. Taraxacum peregrinum G.E.Haglund & Soest
  1530. Taraxacum perenne Kirschner & Štěpánek
  1531. Taraxacum perfiljevii N.I.Orlova
  1532. Taraxacum perfissum Soest
  1533. Taraxacum pergracile M.P.Christ.
  1534. Taraxacum perincisum Murr
  1535. Taraxacum perlatescens Dahlst.
  1536. Taraxacum perminiatum Soest
  1537. Taraxacum perplexans Kirschner & Štěpánek
  1538. Taraxacum perpusillum Schischk.
  1539. Taraxacum perrigidum Sonck
  1540. Taraxacum persicum Soest
  1541. Taraxacum persimile Dahlst.
  1542. Taraxacum perssonii Plaglund ex Sahlin & Soest
  1543. Taraxacum pervalidum Rail.
  1544. Taraxacum petiolulatum Soest
  1545. Taraxacum petri-primi Vainberg
  1546. Taraxacum petrovskyi Tzvelev
  1547. Taraxacum petterssonii Markl.
  1548. Taraxacum phalarocephalum G.E.Haglund
  1549. Taraxacum phaleratum G.E.Haglund
  1550. Taraxacum phitosii Soest
  1551. Taraxacum phoenicolepis Soest
  1552. Taraxacum pholidocarpum Dahlst.
  1553. Taraxacum phymatocarpum J.Vahl
  1554. Taraxacum picatidens Markl.
  1555. Taraxacum piceaticeps Dahlst.
  1556. Taraxacum piceatiforme Soest
  1557. Taraxacum piceatifrons Sahlin
  1558. Taraxacum piceatum Dahlst.
  1559. Taraxacum piceipictum Sahlin
  1560. Taraxacum pictidum Rail.
  1561. Taraxacum pieninicum Pawl.
  1562. Taraxacum pietii-oosterveldii H.Øllg.
  1563. Taraxacum pilatense Soest
  1564. Taraxacum pilosella Lundev. & H.Øllg.
  1565. Taraxacum pilosum Doll
  1566. Taraxacum piluliferum G.E.Haglund ex Soest
  1567. Taraxacum pindicola Hand.-Mazz.
  1568. Taraxacum pindicum Kirschner & Štěpánek
  1569. Taraxacum pingue Schischk.
  1570. Taraxacum pinnatifidum Soest
  1571. Taraxacum pinto-silvae Soest
  1572. Taraxacum pittochromatum Sahlin
  1573. Taraxacum placibile G.E.Haglund
  1574. Taraxacum placidum A.J.Richards
  1575. Taraxacum planifrons M.P.Christ.
  1576. Taraxacum planoides Hagend., Soest & Zevenb.
  1577. Taraxacum planum Raunk.
  1578. Taraxacum platycarpum Dahlst.
  1579. Taraxacum platycranum Dahlst.
  1580. Taraxacum platyglossum Raunk.
  1581. Taraxacum platylepium Dahlst.
  1582. Taraxacum platylobum Dahlst.
  1583. Taraxacum platypecidum Diels
  1584. Taraxacum platyphyllinum Rail.
  1585. Taraxacum platyphyllum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1586. Taraxacum pleniceps Markl.
  1587. Taraxacum plicatiangulatum Rail.
  1588. Taraxacum plicatifrons Saarsoo
  1589. Taraxacum plicatulum Soest
  1590. Taraxacum ploegii Hagend., Soest & Zevenb.
  1591. Taraxacum plovdivense R.Doll
  1592. Taraxacum plumbeum Dahlst.
  1593. Taraxacum podlachiacum H.Øllg.
  1594. Taraxacum podlechianum Sahlin
  1595. Taraxacum podlechii Soest
  1596. Taraxacum poecilostictum G.E.Haglund
  1597. Taraxacum pohlii Soest
  1598. Taraxacum polatschekii Soest
  1599. Taraxacum poliochloroides R.Doll
  1600. Taraxacum poliochlorum Dahlst.
  1601. Taraxacum poliomelanum G.E.Haglund
  1602. Taraxacum poliophytum G.E.Haglund
  1603. Taraxacum polium Dahlst.
  1604. Taraxacum pollichii Soest
  1605. Taraxacum pollinense Aquaro, Caparelli & Peruzzi
  1606. Taraxacum polonicum Matecka & Soest
  1607. Taraxacum polycercum Sahlin
  1608. Taraxacum polyhamatum H.Øllg.
  1609. Taraxacum polyodon Dahlst.
  1610. Taraxacum polyschistum Dahlst.
  1611. Taraxacum polytomum Saarsoo
  1612. Taraxacum polyxanthum Dahlst.
  1613. Taraxacum pomelianum Dobignard
  1614. Taraxacum pomposum Štěpánek & Kirschner
  1615. Taraxacum poodes Sahlin
  1616. Taraxacum popovii Kovalevsk. ex Vainberg
  1617. Taraxacum porcellisinus Sonck & H.Øllg.
  1618. Taraxacum porphyranthum Boiss.
  1619. Taraxacum porrectidens Dahlst.
  1620. Taraxacum porrigens Markl. ex Puol.
  1621. Taraxacum porrigentilobatum Rail.
  1622. Taraxacum portentosum Kirschner & Štěpánek
  1623. Taraxacum porteri C.C.Haw.
  1624. Taraxacum potaninii Tzvelev
  1625. Taraxacum potor Kirschner & Štěpánek
  1626. Taraxacum praecox Dahlst. ex Puol.
  1627. Taraxacum praegracilens Sonck
  1628. Taraxacum praeradians Dahlst.
  1629. Taraxacum praeradiantifrons Dahlst.
  1630. Taraxacum praesigne Sahlin
  1631. Taraxacum praestabile Rail.
  1632. Taraxacum praestans H.Lindb.
  1633. Taraxacum praeticum Soest
  1634. Taraxacum prasinescens G.E.Haglund
  1635. Taraxacum prasinum Sahlin
  1636. Taraxacum praterense Sahlin
  1637. Taraxacum praticola Dahlst.
  1638. Taraxacum pravicentrum M.P.Christ.
  1639. Taraxacum pravum M.P.Christ.
  1640. Taraxacum prilipkoi Czerep.
  1641. Taraxacum princeps Vašut & Trávn.
  1642. Taraxacum prionum Hagend., Soest & Zevenb.
  1643. Taraxacum privum Dahlst.
  1644. Taraxacum procerisquameum H.Øllg.
  1645. Taraxacum procerum G.E.Haglund
  1646. Taraxacum proclinatum Rail.
  1647. Taraxacum prominens Markl.
  1648. Taraxacum promontoriorum Dshan.
  1649. Taraxacum pronilobum H.Øllg.
  1650. Taraxacum propinquum G.E.Haglund
  1651. Taraxacum proruptum Rail.
  1652. Taraxacum proteranthium Rail.
  1653. Taraxacum protervum Sonck
  1654. Taraxacum protractifolium G.E.Haglund
  1655. Taraxacum providens Soest
  1656. Taraxacum proximiforme Soest
  1657. Taraxacum proximum (Dahlst.) Dahlst.
  1658. Taraxacum pruinatum M.P.Christ.
  1659. Taraxacum prunicolor Mart.Schmid, Vašut & Oosterv.
  1660. Taraxacum przevalskii Tzvelev
  1661. Taraxacum psammophilum Saarsoo
  1662. Taraxacum pseudacrolobum Hagend., Soest & Zevenb.
  1663. Taraxacum pseudelongatum Soest
  1664. Taraxacum pseudoalaskanum Jurtzev
  1665. Taraxacum pseudoalpestre Štěpánek & Kirschner
  1666. Taraxacum pseudoatratum Orazova
  1667. Taraxacum pseudobalticum Soest
  1668. Taraxacum pseudobicorne Soest
  1669. Taraxacum pseudoborcigenum Soest
  1670. Taraxacum pseudobrachyglossum Soest
  1671. Taraxacum pseudobrevirostre Vainberg
  1672. Taraxacum pseudocalanthodium Kirschner & Štěpánek
  1673. Taraxacum pseudocalocephalum Soest
  1674. Taraxacum pseudocastaneum Soest
  1675. Taraxacum pseudodilatatum Soest
  1676. Taraxacum pseudodissimile Soest
  1677. Taraxacum pseudodunense Soest
  1678. Taraxacum pseudoeriopodum Soest
  1679. Taraxacum pseudofontanum Soest
  1680. Taraxacum pseudoglabrum Dahlst.
  1681. Taraxacum pseudogracilens R.Doll
  1682. Taraxacum pseudohabile K.Jung, Meierott & Sackwitz
  1683. Taraxacum pseudohamatum Dahlst.
  1684. Taraxacum pseudohirtellum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1685. Taraxacum pseudohoppeanum Kirschner & Štěpánek
  1686. Taraxacum pseudolandmarkii Franco & Rocha Afonso
  1687. Taraxacum pseudolarssonii A.J.Richards
  1688. Taraxacum pseudolaxum R.Doll
  1689. Taraxacum pseudoleucanthum Soest
  1690. Taraxacum pseudolilacinum Kirschner & Štěpánek
  1691. Taraxacum pseudolobulatum R.Doll
  1692. Taraxacum pseudolugubre R.Doll
  1693. Taraxacum pseudomarklundii Soest
  1694. Taraxacum pseudominutilobum Kovalevsk.
  1695. Taraxacum pseudomurbeckianum Tzvelev
  1696. Taraxacum pseudonigricans Hand.-Mazz.
  1697. Taraxacum pseudonivale Malyschev
  1698. Taraxacum pseudonordstedtii A.J.Richards
  1699. Taraxacum pseudonorvegicum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1700. Taraxacum pseudonutans Kirschner & Štěpánek
  1701. Taraxacum pseudopalustre Murr
  1702. Taraxacum pseudopaucilobum Kirschner & Štěpánek
  1703. Taraxacum pseudophaleratum R.Doll
  1704. Taraxacum pseudoplatylepium Jurtzev
  1705. Taraxacum pseudoporphyranthum Kirschner & Štěpánek
  1706. Taraxacum pseudoporrigens Sonck
  1707. Taraxacum pseudoproximum Soest
  1708. Taraxacum pseudopulchrum Kirschner & Štěpánek
  1709. Taraxacum pseudopyrenaicum Soest
  1710. Taraxacum pseudorecurvum Soest
  1711. Taraxacum pseudoretroflexum M.P.Christ.
  1712. Taraxacum pseudoroseum Schischk.
  1713. Taraxacum pseudosilesiacum R.Doll
  1714. Taraxacum pseudostenoceras Soest
  1715. Taraxacum pseudostenolepium Soest
  1716. Taraxacum pseudostenoschistum G.E.Haglund
  1717. Taraxacum pseudostevenii Soest
  1718. Taraxacum pseudosuecicum Kirschner & Štěpánek
  1719. Taraxacum pseudosumneviczii Kirschner & Štěpánek
  1720. Taraxacum pseudotenebristylum Soest
  1721. Taraxacum pseudotianschanicum R.Doll
  1722. Taraxacum pseudowallichii Soest
  1723. Taraxacum pterygoideum Rail.
  1724. Taraxacum ptilotoides Sahlin
  1725. Taraxacum pubens Soest
  1726. Taraxacum puberulum G.E.Haglund
  1727. Taraxacum pubicaule Soest
  1728. Taraxacum pudicum Vašut & Majeský
  1729. Taraxacum pugiunculum Rail.
  1730. Taraxacum pulchellum Kirschner & Štěpánek
  1731. Taraxacum pulcherrimum H.Lindb.
  1732. Taraxacum pulchricurvum Back
  1733. Taraxacum pulchrifolium Markl. ex H.Lindb.
  1734. Taraxacum pullocarpum Soest
  1735. Taraxacum pullum Markl. ex Puol.
  1736. Taraxacum pulverulentum H.Øllg.
  1737. Taraxacum puniceum Sahlin
  1738. Taraxacum puolannei Markl. ex Puol.
  1739. Taraxacum purpurei-petiolatum Soest
  1740. Taraxacum purpureocornutum Soest
  1741. Taraxacum purpureomarginatum Soest
  1742. Taraxacum purpureum Raunk.
  1743. Taraxacum purpuridens Dahlst.
  1744. Taraxacum putidiusculum Rail.
  1745. Taraxacum putum Såltin
  1746. Taraxacum pycnocarpum G.E.Haglund
  1747. Taraxacum pycnocedens Rail.
  1748. Taraxacum pycnodon Brenner
  1749. Taraxacum pycnoforme Rail.
  1750. Taraxacum pycnolobum Dahlst.
  1751. Taraxacum pycnoschistum Dahlst.
  1752. Taraxacum pycnostictum M.P.Christ.
  1753. Taraxacum pyrenaicum Reut.
  1754. Taraxacum pyrochroma Soest
  1755. Taraxacum pyropappum Boiss. & Reut.
  1756. Taraxacum pyroporum Soest
  1757. Taraxacum pyrranthes Sonck & Soest
  1758. Taraxacum qaiseri Abedin
  1759. Taraxacum qirae D.T.Zhai & C.H.An
  1760. Taraxacum quadrangulum Rail.
  1761. Taraxacum quadrans H.Øllg.
  1762. Taraxacum quaesitum Kirschner & Štěpánek
  1763. Taraxacum quettacum Abedin
  1764. Taraxacum radens Sonck
  1765. Taraxacum radinum Sonck
  1766. Taraxacum radiosum Dahlst.
  1767. Taraxacum ragnar-baeckii Rail.
  1768. Taraxacum raii Gray
  1769. Taraxacum raikoviae Vainberg
  1770. Taraxacum railonsalae G.E.Haglund & Saarsoo
  1771. Taraxacum ranarium Kirschner & Štěpánek
  1772. Taraxacum rangiferinum Sonck & H.Øllg.
  1773. Taraxacum ranunculus Kirschner & Štěpánek
  1774. Taraxacum rasuloviae Vainberg
  1775. Taraxacum rawalpindicum Abedin
  1776. Taraxacum recedens (Dahlst.) G.E.Haglund
  1777. Taraxacum recessum Hagend., Soest & Zevenb.
  1778. Taraxacum reclinatum M.P.Christ.
  1779. Taraxacum recurvidens Dahlst.
  1780. Taraxacum recurvum Dahlst.
  1781. Taraxacum refectum Sonck
  1782. Taraxacum reflectens Dahlst. ex Lyche
  1783. Taraxacum reichenbachii Dahlst.
  1784. Taraxacum reichlingii Soest
  1785. Taraxacum reinthalii Markl.
  1786. Taraxacum remanens G.E.Haglund
  1787. Taraxacum remanentilobum Soest
  1788. Taraxacum remotilobum Dahlst.
  1789. Taraxacum renosense Soest
  1790. Taraxacum reophilum Soest
  1791. Taraxacum repandum Pavlov
  1792. Taraxacum repletum Dahlst.
  1793. Taraxacum replicatum Hagend., Soest & Zevenb.
  1794. Taraxacum resectum Rail.
  1795. Taraxacum respersum Sonck
  1796. Taraxacum retortum Soest
  1797. Taraxacum retroflexum H.Lindb.
  1798. Taraxacum retroversum Dahlst.
  1799. Taraxacum retzii Soest
  1800. Taraxacum revalense H.Lindb. ex Eklund
  1801. Taraxacum revertitans Greuter
  1802. Taraxacum revolutum G.E.Haglund
  1803. Taraxacum rhaeticum Soest
  1804. Taraxacum rhamphodes G.E.Haglund
  1805. Taraxacum rhodolepis Dahlst.
  1806. Taraxacum rhodoneuron Dahlst.
  1807. Taraxacum rhodopodum Dahlst. ex G.E.Haglund
  1808. Taraxacum rhomboideum M.P.Christ.
  1809. Taraxacum rhusiolepium Markl. ex H.Øllg. & J.Räsänen
  1810. Taraxacum ribii D.P.Petit
  1811. Taraxacum richardsianum C.C.Haw.
  1812. Taraxacum rigens Hagend., Soest & Zevenb.
  1813. Taraxacum rigescens Sonck
  1814. Taraxacum rigidifolium Sonck
  1815. Taraxacum rigidipes Sonck
  1816. Taraxacum rigidum Soest
  1817. Taraxacum riparium Štěpánek, Kirschner, P.Kirchm. & Meierott
  1818. Taraxacum rivale R.Doll
  1819. Taraxacum rivulare Soest
  1820. Taraxacum rizaense R.Doll
  1821. Taraxacum roborovskyi Tzvelev
  1822. Taraxacum robustiosum Rail.
  1823. Taraxacum robustisquameum Rail.
  1824. Taraxacum ronae Margetts
  1825. Taraxacum rorippa Soest
  1826. Taraxacum roseiflos Kirschner & Štěpánek
  1827. Taraxacum roseocarpum Soest
  1828. Taraxacum roseoflavescens Tzvelev
  1829. Taraxacum roseolepis Soest
  1830. Taraxacum roseolum Kirschner & Štěpánek
  1831. Taraxacum roseopedatum Soest
  1832. Taraxacum roseopes K.Jung, Meierott & Sackwitz
  1833. Taraxacum roseum Bornm.
  1834. Taraxacum rostochiensis R.Doll
  1835. Taraxacum rotundatum Markl.
  1836. Taraxacum ruberuliforme Soest
  1837. Taraxacum ruberulum Dahlst. & Borgv.
  1838. Taraxacum rubicundum Dahlst.
  1839. Taraxacum rubidipes G.E.Haglund
  1840. Taraxacum rubidum Schischk.
  1841. Taraxacum rubifolium Rasmussen
  1842. Taraxacum rubiginans Dahlst.
  1843. Taraxacum rubiginosum Dahlst.
  1844. Taraxacum rubricatum Štěpánek & Kirschner
  1845. Taraxacum rubrisquameum M.P.Christ.
  1846. Taraxacum rubro-lineatum H.Lindb.
  1847. Taraxacum rufinerve Soest
  1848. Taraxacum rufinervosum Soest
  1849. Taraxacum rufocarpoides Soest
  1850. Taraxacum rufocarpum Soest
  1851. Taraxacum rufofructum A.J.Richards
  1852. Taraxacum rufulum Soest
  1853. Taraxacum rufum Dahlst.
  1854. Taraxacum rupicaprae Štěpánek & Kirschner
  1855. Taraxacum rupicola Yildirim
  1856. Taraxacum ruptifolium H.Øllg.
  1857. Taraxacum russum Kirschner & Štěpánek
  1858. Taraxacum rutilum Kirschner & Štěpánek
  1859. Taraxacum saarsooanum G.E.Haglund
  1860. Taraxacum sabaudum Soest
  1861. Taraxacum sacrificatum Sonck
  1862. Taraxacum saetigerum Saarsoo
  1863. Taraxacum sagii Sonck
  1864. Taraxacum sagittifolium H.Lindb.
  1865. Taraxacum sagittifrons M.P.Christ.
  1866. Taraxacum sagittilobum W.Koch ex Soest
  1867. Taraxacum sagittipotens Dahlst. & Ohlsén
  1868. Taraxacum sahlinianum Dudman & A.J.Richards
  1869. Taraxacum sahlinii Rail.
  1870. Taraxacum sajanense Krasnikov
  1871. Taraxacum salonikiense Sonck
  1872. Taraxacum salsitatis Kirschner, Štěpánek & Yild.
  1873. Taraxacum salsum Kirschner & Štěpánek
  1874. Taraxacum samicum Sonck & H.Øllg.
  1875. Taraxacum samuelssonii Dahlst. ex Soest
  1876. Taraxacum sangilense Krasnob. & Khanm.
  1877. Taraxacum sanguineum Markl.
  1878. Taraxacum sanguinicolor Saarsoo
  1879. Taraxacum santandricum Soest
  1880. Taraxacum saphycraspedum Saarsoo & G.E.Haglund
  1881. Taraxacum saposhnikovii Schischk.
  1882. Taraxacum sarcidanum Arrigoni
  1883. Taraxacum sarcophyllum Dahlst.
  1884. Taraxacum sardomontanum Arrigoni
  1885. Taraxacum sasaense Soest
  1886. Taraxacum saturatum Rail.
  1887. Taraxacum saxenii Markl.
  1888. Taraxacum saxonicum Uhlemann
  1889. Taraxacum scalare H.Øllg. & J.Räsänen
  1890. Taraxacum scalenum M.P.Christ.
  1891. Taraxacum scalifolium Hagend., Oosterv. & Zevenb.
  1892. Taraxacum scaliforme W.Koch ex Soest
  1893. Taraxacum scariosum (Tausch) Kirschner & Štěpánek
  1894. Taraxacum scaturiginosum G.E.Haglund
  1895. Taraxacum schelkovnikovii Schischk.
  1896. Taraxacum schischkinii Korol.
  1897. Taraxacum schlobarum R.Doll
  1898. Taraxacum schmidianum Sahlin
  1899. Taraxacum schroeterianum Hand.-Mazz.
  1900. Taraxacum schugnanicum Schischk.
  1901. Taraxacum scintillatum Rail.
  1902. Taraxacum scololobum G.E.Haglund
  1903. Taraxacum scolopendriforme R.Doll
  1904. Taraxacum scolopendrinum Heldr. ex Dahlst.
  1905. Taraxacum scopulorum (A.Gray) Rydb.
  1906. Taraxacum scoticum A.J.Richards
  1907. Taraxacum scotiniforme Dahlst. ex G.E.Haglund
  1908. Taraxacum scotinum Dahlst.
  1909. Taraxacum scotocranum G.E.Haglund
  1910. Taraxacum scotodes Dahlst.
  1911. Taraxacum scotolepidiforme M.P.Christ.
  1912. Taraxacum scotolepis Dahlst.
  1913. Taraxacum scotophyllum Saarsoo
  1914. Taraxacum selanderi G.E.Haglund
  1915. Taraxacum selengensis Tzvelev
  1916. Taraxacum selenodon M.P.Christ.
  1917. Taraxacum selenoides Sahlin
  1918. Taraxacum selenolobum