dcsimg

Curculionidae ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Pa ver la obra de teatru Gorgoyu, de Plauto, Curculio.

Los curculiónidos (Curculionidae), conocíos como gorgoyos y picudos, son una familia de coleópteros herbívoros, la más importante y diversa de la superfamilia Curculionoidea. Son una de les families más grandes d'animales con 5.489 xéneros y 86.100 especies nel mundu.[1]

Son fitófagos (nutrir con alimentos vexetales), y dalgunos son plagues dañibles pa l'agricultura. Unos pocos son usaos como controles biolóxicos de maleces invasores.

Carauterístiques

Caracterizar por tener el so aparatu bucal mazcador nel estremu d'una probóscide o cara que puede ser relativamente masiva, o llarga y estrecha, según les especies. Les antenes, d'estremu mazudo, queden abelugaes nunos riegos a lo llargo de la probóscide. La construcción del cuerpu ye masiva, pero'l tamañu ye xeneralmente pequeñu cuando se comparen con otros escarabayos. Ye una de les families d'animales más diversa y rica en especies. Otra carauterístia d'estos pequeños organismos ye que tienen el cascu duru, que ye lo que cubre al abdome.

 src=
Gorgoyu fósil del Eocenu
 src=
Bárabu de Curculio remaneciendo d'una abiyota de castañu chinu

Filoxenia y Sistemática

La filoxenia de los curculiónidos ye complexa; con más de 40.000 especies, l'alderique alrodiu de les rellaciones ente xéneros y subfamilies foi bien fuerte. En 1997 realizóse un analís que buscó reconstruyir la filogenía d'esti grupu basándose n'aspeutos morfolóxicos de los bárabos.[2]

Reconócense alredor de dos docenes de subfamilies, nun siendo estes comparables ente autores. Siendo solu consideraes universalmente como subfamilies Baridinae, Cossoninae, Curculioninae, Cyclominae, Entiminae, Molytinae, Platypodinae y Scolytinae. Ente los esquemes taxonómicos, cada autor crea subfamilies adicionales, xune taxones o segrega otros. Esistiendo bien pocu consensu ente autores sobre les xerarquíes de taxón. En particular la subfamilia Molytinae viose bien cuestionada.[3]

Les subfamilies consideraes válides por siquier dos o más autores son a la fecha:

Los curculiónidos y el control biolóxicu

Munchos gorgoyos o picudos son consideraos plagues nos cultivo o de los alimentos almacenaos, pero en delles ocasiones, los gorgoyos funcionaron perfectamente como controladores biolóxicu de plantes non natives. Unu de los primeros casos más sobresalientes, foi documentáu n'Uganda. En 1989 informar de l'apaición del lliriu d'agua (Eichhornia crassipes) nel Lago Victoria. El lliriu d'agua, tamién conocíu como lliriu acuáticu o xacintu d'agua (n'inglés, water hyacinth o water lily), ye una planta orixinaria d'América del Sur y ye considerada una maleza acuática.

El desastre ecolóxicu provocáu por esta planta, introducida irresponsablemente n'África, afectó al Llagu Victoria, y direutamente a Tanzania, Kenia y principalmente a Uganda, onde les veres del Llagu Victoria vieron ocupaes cuasi un 80% de la so superficie. Esto torgó la pesca, tresporte, y l'usu de represas y canales de riegos afectando a cerca de 30 millones de persones. L'aplicación de plaguicides, afectó a otres especies, tantu flora como fauna.

En 1996, una empresa australiana con esperiencia en control biolóxicu, xuntu cola ayuda d'espertos africanos, introducieron les especies Eochetina eichhorniae y Neochetina bruchi. Una cantidá d'aprosimao 100.000 gorgoyos, principalmente de la segunda especie fueron refundiaes nos llirios d'agua del Llagu Victoria. A finales de 1998, el lliriu d'agua práuticamente sumiera. La introducción del gorgoyu nun afectó a otres especies, yá que al nun cuntar col so alimentu principal, nesti casu'l lliriu d'agua, el gorgoyu al poco tiempu muerre.[4]

Delles especies

Bibliografía

  1. «Copia archivada». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de febreru de 2016. Consultáu'l 17 de febreru de 2016.
  2. Adriana Y. Marvaldi. «Higher level phylogeny of Curculionidae (Coleoptera: Curculionoidea) based mainly on llarval characters, with special reference to broad-nosed weevils». Cladistics 13 (4). doi:10.1111/j.1096-0031.1997.tb00321.x. http://www.cricyt.edu.ar/entomologia/Articulos/Cladistics13%281997%29.pdf.
  3. François Lieutier, Keith R. Day, Andrea Battisti, Jean-Claude Grégoire, and Hugh F. Evans, Bark and Wood Boring Insects in Living Trees in Europe, a Synthesis. Springer Science & Business Media, 2004
  4. O.S. Army Engineer Research and Development Center, Waterways Experiment Station: Neochetina eichhorniae - testu y semeyes

Enllaces esternos


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Curculionidae: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Pa ver la obra de teatru Gorgoyu, de Plauto, Curculio.

Los curculiónidos (Curculionidae), conocíos como gorgoyos y picudos, son una familia de coleópteros herbívoros, la más importante y diversa de la superfamilia Curculionoidea. Son una de les families más grandes d'animales con 5.489 xéneros y 86.100 especies nel mundu.

Son fitófagos (nutrir con alimentos vexetales), y dalgunos son plagues dañibles pa l'agricultura. Unos pocos son usaos como controles biolóxicos de maleces invasores.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Curculiònids ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els curculiònids (Curculionidae) són una família de coleòpters polífags de la superfamília dels curculionoïdeus, anomenats vulgarment morruts, corcs, diablons, becuts, etc. És una de les famílies d'animals amb més membres, amb 4600 gèneres i 51.000 espècies[1] (9 vegades més que mamífers).

Característiques

Es caracteritzen per la seva llarga probòscide o rostre i les antenes geniculades (doblegades formant un colze), però més enllà d'això els curculiònids tenen una gran diversitat de formes i mides; els adults mesuren des d'1 a 40 mm. de longitud.

Història natural

Són fitòfags i, en alguns casos, esdevenen plagues destacables per l'agricultura al camp i al magatzem on constitueixen una de les plagues que més pèrdues provoca a les collites de gra a nivell mundial.

Taxonomia

La taxonomia d'aquest grup és força complicada. Els intents de construir una filogènia s'han basat principalment en les característiques de les larves.[2]

Gairebé 24 subfamílies s'han reconegut per part d'alguns taxonomistes. les úniques gairebé reconegudes universalment són Baridinae, Cossoninae, Curculioninae, Cyclominae, Entiminae, Molytinae, Platypodinae i Scolytinae. Aquests últims són corcs de l'escorça, però que tenen una morfologia molt diferent de la resta de la família. Aquests tradicionalment es consideraven dins d'una família separada (Scolytidae).

Segons la més actual revisió de les famílies del coleòpters, els curculiònids inclouen 17 subfamílies:[3]

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Curculiònids Modifica l'enllaç a Wikidata
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Curculiònids: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

Els curculiònids (Curculionidae) són una família de coleòpters polífags de la superfamília dels curculionoïdeus, anomenats vulgarment morruts, corcs, diablons, becuts, etc. És una de les famílies d'animals amb més membres, amb 4600 gèneres i 51.000 espècies (9 vegades més que mamífers).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Nosatcovití ( Czech )

provided by wikipedia CZ


Nosatcovití (Curculionidae) jsou největší čeledí brouků. Řadí se k nim více než 60 000 druhů brouků ve více než 400 rodech. Vzhledem k velkému množství druhů existuje i řada neshod o jejich klasifikaci.

Nosatci jsou snadno rozeznatelní dlouhým nosem a tykadly s malými „kyji“ na konci. Kromě těchto podobných rysů se ovšem vyznačují velkou rozmanitostí tvarů, barev a velikostí od 1 mm do 40 mm.
Jsou takřka výlučně býložraví a většina z nich žije jen z omezeného množství hostitelských rostlin, často pouze na jediném druhu. Někteří nosatci jsou také známi jako výluční opylovači cykasů. Řada nosatců je považována za škodlivý hmyz na polích a ve skladech potravin, nicméně v některých případech jsou využíváni i k přirozenému snižování stavů invazních druhů rostlin.

 src=
Diaprepes abbreviatus napadá kořeny citrusů

Objevy v jantaru

V roce 1993 publikoval entomolog George Poinar Jr. a jeho kolegové studii, ve které se uvádí, že z tělíčka nosatcovitého brouka, uvězněného po dobu 120–135 milionů let v libanonském jantaru extrahoval dvě sekvence původní DNA brouka. To však pozdější výzkumy nepotvrdily.[1] Nosatcovití brouci nicméně patří k poměrně často nalézaným druhům hmyzu zalitým kdysi pryskyřicí, a tedy zachovaným v jantaru.

Podčeledi

 src=
Fotografie nosatce z elektronového mikroskopu

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Curculionidae na anglické Wikipedii.

  1. http://www.osel.cz/8820-byla-skutecne-objevena-dinosauri-dna.html

Externí odkazy

Pahýl
Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.
Seznam čeledí brouků (Coleoptera) Říše: živočichové • Kmen: členovci • Třída: hmyz • Podtřída: Pterygota Adephaga (masožraví) Archostemata (prvožraví) Myxophaga (řasožraví) Polyphaga (všežraví)
Bostrichiformia Cucujiformia

nadčeleď Chrysomeloidea: CerambycidaeChrysomelidaeMegalopodidaeOrsodacnidae
nadčeleď Cleroidea: AcanthocnemidaeChaetosomatidaeCleridaeMelyridaePhloiophilidaePhycosecidaePrionoceridaeTrogossitidae
nadčeleď Cucujoidea: AlexiidaeBiphyllidaeBoganiidaeBothrideridaeCavognathidaeCerylonidaeCoccinellidaeCorylophidaeCryptophagidaeCucujidaeDiscolomatidaeEndomychidaeErotylidaeHelotidaeHobartiidaeKateretidaeLaemophloeidaeLamingtoniidaeLanguriidaeMonotomidaeNitidulidaePassandridaePhalacridaePhloeostichidaePropalticidaeProtocucujidaeSilvanidaeSmicripidaeSphindidae
nadčeleď Curculionoidea: AnthribidaeAttelabidaeBelidaeBrentidaeCaridaeCurculionidaeIthyceridaeNemonychidae
nadčeleď Lymexyloidea: Lymexylidae

nadčeleď Tenebrionoidea: AderidaeAnthicidaeArcheocrypticidaeBoridaeChalcodryidaeCiidaeMelandryidaeMeloidaeMordellidaeMycetophagidaeMycteridaeOedemeridaePerimylopidaeProstomidaePterogeniidaePyrochroidaePythidaeSalpingidaeScraptiidaeStenotrachelidaeSynchroidaeTenebrionidaeTetratomidaeTrachelostenidaeTrictenotomidaeUlodidaeZopheridae
Elateriformia Scarabaeiformia Staphyliniformia
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Nosatcovití: Brief Summary ( Czech )

provided by wikipedia CZ


Nosatcovití (Curculionidae) jsou největší čeledí brouků. Řadí se k nim více než 60 000 druhů brouků ve více než 400 rodech. Vzhledem k velkému množství druhů existuje i řada neshod o jejich klasifikaci.

Nosatci jsou snadno rozeznatelní dlouhým nosem a tykadly s malými „kyji“ na konci. Kromě těchto podobných rysů se ovšem vyznačují velkou rozmanitostí tvarů, barev a velikostí od 1 mm do 40 mm.
Jsou takřka výlučně býložraví a většina z nich žije jen z omezeného množství hostitelských rostlin, často pouze na jediném druhu. Někteří nosatci jsou také známi jako výluční opylovači cykasů. Řada nosatců je považována za škodlivý hmyz na polích a ve skladech potravin, nicméně v některých případech jsou využíváni i k přirozenému snižování stavů invazních druhů rostlin.

 src= Diaprepes abbreviatus napadá kořeny citrusů
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autoři a editory
original
visit source
partner site
wikipedia CZ

Snudebiller ( Danish )

provided by wikipedia DA

Snudebiller (Curculionidae) er en familie af biller. Familien rummer over 50.000 arter. Tidligere blev familien betragtet som den største familie inden for dyreriget, men er nu blevet overhalet af familierne rovbiller (Staphylinidae) og snyltehvepse (Ichneumonidae). I Danmark findes over 450 arter af snudebiller.

Snudebillerne er kendetegnede ved deres lange snuder, heraf navnet. Snudebillerne er derudover meget forskellige af udseende og kan nå længder på mellem 1 og 40 mm. Billerne er næsten udelukkende planteædere.

Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia DA

Rüsselkäfer ( German )

provided by wikipedia DE
 src=
Dieser Artikel beschreibt die Käferfamilie Curculionidae. Sie bildet zusammen mit anderen ebenfalls als "Rüsselkäfer" bezeichneten Käferfamilien die Überfamilie Curculionoidea.

Die Rüsselkäfer „im engeren Sinne“ (Curculionidae) sind eine Familie der Käfer. Die Verwandtschaftsverhältnisse der Rüsselkäfer sind seit längerem Gegenstand der Forschung. Das führte dazu, dass einige ehemalige Unterfamilien der Curculionidae ausgegliedert wurden. Das betrifft z. B. die Apioninae – nach aktueller Auffassung eine Unterfamilie der Brentidae. Meist wird unter dem deutschen Ausdruck Rüsselkäfer deshalb die gesamte Überfamilie Curculionoidea und nicht nur die Familie Curculionidae verstanden, da sie den namensgebenden Rüssel als Merkmal teilen. Andere, traditionell eigenständige Familien wie die Borkenkäfer, wurden als Unterfamilie in die Curculionidae eingegliedert, obwohl sie umgangssprachlich keine Rüsselkäfer waren: Ihre Lebensweise im Holz unterscheidet sie von den meisten anderen Rüsselkäfern und führte zum evolutionären Verlust des Rüssels. Der Trivialname "Rüsselkäfer" schließt diese rüssellosen Formen oft nicht mit ein.

Rüsselkäfer sind weltweit extrem artenreich; eine Übersicht von 2007 nennt 51.000 wissenschaftlich beschriebene Arten. Zahlreiche Arten warten noch auf ihre Entdeckung. Es wird geschätzt, dass die tatsächliche Artenzahl etwa viermal so hoch ist.[1] Ca. 1200 Arten wurden in Mitteleuropa gefunden, etwa 950 davon in Deutschland. Geht man von ca. 400.000 beschriebenen Käferarten weltweit aus, so machen die Rüsselkäfer ca. 13 % davon aus. Von den grob abgeschätzten zwei Millionen beschriebenen Tier- und Pflanzenarten sind also ca. 2,6 % Rüsselkäfer. Damit sind die Rüsselkäfer eine der artenreichsten Familien aller Lebewesen.

Einige Arten dieser Familie verursachen in der Landwirtschaft Schäden und andere sind Vorratsschädlinge im Haushalt. Einige Arten werden allerdings mit Erfolg zur biologischen Unkrautbekämpfung eingesetzt. Die bei weitem meisten Arten führen jedoch mit einer Körpergröße von wenigen Millimitern ein verborgenes Leben und sind nur bei gezielter Beobachtung zu entdecken.

Merkmale

 src=
Gekniete Fühler eines Rüsselkäfers mit Begriffserklärung: (1): Fühlerschaft oder Scapus (erstes Fühlerglied) (2): Fühlergeißel (mit Geißelgliedern 1-7) (3): Fühlerkeule (4): Fühlerfurche (eine Furche im Rüssel, in die das Schaftglied des Fühlers eingelegt werden kann)

Es handelt sich um kleine bis große Käfer (1,3–20 mm), die deutlich an ihrem Rüssel (lat.: „Rostrum“) zu erkennen sind. Der Rüssel stellt eine Verlängerung des Kopfes dar. An der Spitze des Rüssels befindet sich die Mundpartie mit den meist sehr kleinen und unauffälligen Mundwerkzeugen.[2] Der Rüssel ist bei den einzelnen Arten unterschiedlich lang und kann sogar mehr als Körperlänge erreichen (z. B. Haselnussbohrer (Curculio nucum)).

Die Fühler sind meist gekniet: das erste Glied (= Fühlerschaft) ist stark verlängert, darauf folgt gewinkelt angesetzt die mehrgliedrige Fühlergeißel. An die Fühlergeißel schließt sich die verdickte Fühlerkeule an. Bei manchen Arten kann das lange Schaftglied in eine Fühlerfurche eingelegt werden. So sind die Fühler nicht im Weg, wenn der Rüssel zum bohren verwendet wird. Durch die geknieten Fühler lassen sich die Curculionidae fast immer von anderen Rüsselkäferfamilien unterscheiden. Einzig die Nanophyinae (eine artenarme Unterfamilie der Brentidae) haben unabhängig von den Curculionidae gekniete Fühler entwickelt. Unter den Curculionidae finden sich nur wenige Formen mit ungeknieten Fühlern, etwa in der Unterfamilie Brachycerinae.[3]

Rüsselkäfer können einfarbig bis sehr bunt gefärbt sein. Bei einigen Arten ist der Körper mit Haaren oder, ähnlich wie der Schmetterlingskörper, mit Schuppen bedeckt. Durch unterschiedlich gefärbte Schuppen, oder ein Mosaik aus beschuppten und kahlen Bereichen, kann eine auffällige Musterung zustande kommen. Manche bodenlebende Arten sammeln auf ihrem Körper eine Kruste aus Boden- oder Detritusteilchen an (meist durch spezielle haken- oder keulenförmige Haare fixiert) und sind dann sehr gut getarnt.

Die Beine sind kräftig entwickelt (zum langsamen Schreiten). Einige Arten wie der Buchenspringrüssler können sogar springen. Die Füße sind fünfgliedrig, jedoch ist das vierte Glied oft nur undeutlich zu erkennen. Die Fußunterseiten, vor allem das vergrößerte dritte Glied, sind dicht behaart. Sie dienen zum Festhalten auf glatten Oberflächen. Die Flügel sind normalerweise entwickelt, können aber auch fehlen (z. B. bei den Dickmaulrüsslern (Otiorhynchus)).

Bei den Kern- und Borkenkäfern hat sich aufgrund ihrer Lebensweise ein von den anderen Rüsselkäfern stark abweichendes Erscheinungsbild entwickelt.

Lebensweise

 src=
Gespinstrüssler (Brachypera zoilus)

Käfer und Larven so gut wie aller Arten sind phytophag, das heißt, sie ernähren sich von Pflanzen.
Während es auch Generalisten (Polyphagie) gibt, ist die Mehrzahl der Arten auf eine (Monophagie) oder wenige verwandte Pflanzenarten (Oligophagie) als Nahrung spezialisiert.[4]

Larvalentwicklung

 src=
Endophage Larve des Sumpfkresse-Stängelrüsslers, zur Fotografie aus der Pflanze entnommen.

Die größten Unterschiede zwischen den Lebensweisen verschiedener Rüsselkäferarten bestehen in der Art und Weise, wie und wo sich ihre Larven entwickeln. Die beinlosen Larven entwickeln sich meist im Pflanzeninneren (endophag), im Gegensatz zu den Larven der Blattkäfer. Die Verpuppung kann je nach Art innerhalb oder außerhalb der Pflanze erfolgen. Meist wird nur eine Generation pro Jahr durchlaufen. Bei manchen alpinen Arten dauert die Entwicklung länger als ein Jahr. Die Überwinterung erfolgt häufig, aber nicht immer im Imaginalstadium.[4]

In Pflanzenteilen

Beinahe alle Gewebe fast aller Pflanzenarten werden von Rüsselkäfern genutzt. Selbst so winzige Pflanzen wie die Wasserlinsen werden von einer spezialisierten Art (Tanysphyrus lemnae) befallen. Die meisten Arten entwickeln sich im Stängel, in der Wurzel, oder in den Früchten ihrer Wirtspflanzen. Zu den Arten, die sich im Stängel entwickeln, gehören etwa die Arten der Gattung Lixus, die daher auch als Stängelrüssler bezeichnet werden. Seltener ist die Entwicklung in Zweigen, sie kommt bei Arten der Molytinae vor. Die Steppenrüssler entwickeln sich oft in den Wurzeln. Auch samenfressende Arten kommen vor, bekannt sind etwa Eichel- und Haselnussbohrer. Larven der Gattung Elaeidobius entwickeln sich in den abgestorbenen männlichen Blüten der Ölpalme, die ausgewachsenen Käfer sind die wichtigsten Bestäuber dieser Pflanzenart.[5]
Es gibt auch Arten, deren Larven Blätter minieren. Dazu gehören vor allem die Springrüssler (Curculioninae: Rhamphini), etwa der Buchenspringrüssler.[4]
Eine Besonderheit sind die Larven der Borkenkäfer, die sich unter der Rinde von Bäumen entwickeln. Einige Arten kultivieren dort Pilze, von denen sie sich ernähren. Es gibt allerdings auch unter den Borkenkäfern Arten, die sich in krautigen Pflanzen entwickeln.

Freilebende Larven

 src=
Freilebende (ektophage) Larve von Hypera postica an Luzerne.
 src=
Gespinstkokon, in dem die freilebende Larve von Hypera rumicis kurz vor der Verpuppung steht.

Larven, die sich nicht im Inneren ihrer Wirtspflanze entwickeln, werden als ektophag bezeichnet. Die Larven der Entiminae, zu denen etwa die Dickmaulrüssler, die Grünrüssler und die Blattrandkäfer gehören, leben frei im Boden. Dort fressen sie an Pflanzenwurzeln, meist unspezialisiert polyphag, teilweise aber auch oligo- oder monophag.
Seltener sind freilebende Larven, die ähnlich wie Raupen oberirdisch an ihren Wirtspflanzen leben. Sie sind typisch für die Unterfamilie Hyperinae. Auch die Arten der Gattung Cionus (Curculioninae: Cionini) haben freilebende Larven. Einige Arten der Gattung Bagous (Unterfamilie Bagoinae) haben ektophage Larven, die je nach Wirtspflanze über- oder unter der Wasseroberfläche leben.[4]

Pflanzengallen

Mehrere Arten bringen ihre Wirtspflanze dazu, Wucherungen zu erzeugen. In diesen Pflanzengallen entwickeln sich die Rüsselkäferlarven.
Dabei kommen verschiedene Galltypen vor. An Leinkraut entwickelt sich Rhinusa linariae in Wurzelgallen, Rhinusa pilosa in Sprossgallen und Rhinusa antirrhini in den Samenkapseln, wo die Samen durch den Befall anschwellen.
Bei einigen Arten entwickeln sich die Larven in fremden Gallen, etwa der Weiden-Gallenbohrer. Sie fressen dabei entweder nur das Gallengewebe (Curculio villosus bei Gallen der Gallwespe Biorhiza pallida), oder zusätzlich die Eier oder Larven des Gallbildners (z. B. Archarius crux). Wenn nur das Gallgewebe gefressen wird, kann es vorkommen, dass die Larve des Gallbildners verhungert, obwohl sie nicht von der Rüsselkäferlarve gefressen wird. In der Gattung Rhinusa gibt es Arten, die spezifisch in den Gallen jeweils einer anderen Art der gleichen Gattung leben.[4]

Sonderfälle

Die Steppenrüssler-Art Conorhynchus pistor lebt in Symbiose mit einem stickstofffixierenden Bakterium (Klebsiella pneumonia) und der Salzkraut-Art Salsola inermis. Die Larven des Käfers leben in Lehmkokons an den Wurzeln der Pflanze und die Bakterien leben im Verdauungstrakt der Käferlarven. Die Ausscheidungen der Käferlarven versorgen die Pflanze mit Stickstoff. Es wurde beobachtet, dass der Befall durch die Käferlarven eine positive Auswirkung auf die Pflanzen hat. Dies ist der einzige bekannte Fall einer Symbiose dieser Art.[6]

Verbreitung

Rüsselkäfer sind auf allen Kontinenten zu finden. Das gilt ebenso für alle größeren Unterfamilien, wobei die Dryophthorinae und Platypodinae schwerpunktmäßig in den Tropen zu finden sind.[7]

Lebensräume

Rüsselkäfer besiedeln alle Habitattypen, solange dort Höhere Pflanzen wachsen. An Grasartigen leben jedoch nur wenige Rüsselkäfer. Ein guter Lebensraum für Rüsselkäfer weist daher typischerweise viele krautige Pflanzenarten auf. Da viele Rüsselkäferarten auf bestimmte Pflanzenarten spezialisiert sind, hängt der Rüsselkäferartenreichtum von der Artenvielfalt der Pflanzen ab.
Das Vorkommen von Rüsselkäfern hängt nicht nur von dem Vorhandensein geeigneter Wirtspflanzen ab. Sie haben darüber hinaus eigene Ansprüche an den Lebensraum. Es sind viele Fälle bekannt, in denen die Wirtspflanze häufig und weit verbreitet ist, während eine darauf spezialisierte Rüsselkäferart nur selten in bestimmten Habitaten zu finden ist. Gelegentlich wird eine Pflanzenart, die in mehreren Biotoptypen vorkommt, dort jeweils von unterschiedlichen Rüsselkäferarten besiedelt.[4]

Besonders artenreich an Rüsselkäfern sind in Mitteleuropa Magerrasen und Sandbrachen. Ebenfalls viele Arten leben an Gewässerufern und Hochstaudenfluren oder in (Feucht-)wäldern, wo Rüsselkäfer auch an Bäumen zu finden sind. Einige Arten entwickeln sich in Totholz und sind daher auf naturnahe Wälder angewiesen.[4]

Weniger als 1 % der Rüsselkäferarten weltweit leben im Wasser. Aquatische Arten sind in mehreren Unterfamilien zu finden. Die Fähigkeit unter Wasser zu leben ist also mehrfach unabhängig voneinander entstanden. In Mitteleuropa sind dabei vor allem die Arten der Gattung Bagous zu nennen.[8]

Bedeutung

 src=
Gesammelte Sagowürmer in Papua-Neuguinea

Rüsselkäfer sind ein wichtiger Teil des Ökosystems.

Einige Arten, wie der Gefurchte Dickmaulrüssler, der Fichtenrüsselkäfer (Hylobius abietis) oder der Gemeine Graurüssler (Brachyderes incanus) können in Wäldern und Gärten beträchtlichen Schaden anrichten. Auch einige Borkenkäfer sind bekannt als Forstschädlinge. Gerade diese dienen aber auch zahlreichen spezialisierten Insektenarten als Nahrung, die oft besondere Anpassungen aufweisen, um die Borkenkäfer in ihren Gängen zu jagen. Insofern handelt es sich um Schlüsselarten, die eine eigene Lebensgemeinschaft unterhalten. Auch für Vögel stellen sie eine wichtige Nahrung dar.

Rüsselkäfer der Gattung Elaeidobius sind wirtschaftlich bedeutsam als Bestäuber der Ölpalme. In Malaysia mussten Ölpalmen von Hand bestäubt werden, bis in den 80er Jahren der Rüsselkäfer Elaeidobius kamerunensis aus dem ursprünglichen Verbreitungsgebiet der Palme eingeführt wurde. Vorher im Land vorkommende Bestäuber waren nicht effizient genug. Durch die verbesserte Bestäubung durch den Rüsselkäfer stieg der Ertrag um 20-50 % an.[5]
Der Rote Palmrüssler (Rhynchophorus ferrugineus) ist zum einen ein bedeutender Schädling in Palmenkulturen, andererseits ist seine Larve als „Sagowurm“ aber auch ein wichtiges Nahrungsmittel in manchen Teilen der Welt.

Andere Arten werden zur Kontrolle invasiver Pflanzen eingesetzt. Die 2 mm große Art Stenopelmus rufinasus aus Florida wird in Afrika gegen den Großen Algenfarn (Azolla fulicoloides) eingesetzt. Dieser Farn vermehrt sich rasant und überzieht die Oberfläche von südafrikanischen Gewässern mit einem dicken Teppich von Blättern. Als Folge werden wichtige Wasserwege unpassierbar und Bewässerungspumpen und Rohre verstopfen. Die absterbenden Pflanzenmassen entziehen dem Wasser Sauerstoff, sodass Fäulnisgestank entsteht. Weidevieh verwechselt den Teppich mit Gras, verfängt sich darin und ertrinkt. Erste Versuche zeigen, dass Stenopelmus rufinasus, der sich monophag von Algenfarnen ernährt, den Farn wirkungsvoll zurückdrängen kann. Auch Arten der Gattung Bagous wurden zur Kontrolle von invasiven Wasserpflanzen verwendet.

Einige europäische Rüsselkäferarten wurden nach Nordamerika eingeführt, um dort ebenfalls aus Europa stammende invasive Pflanzen zu dezimieren. Dafür wurden Arten verwendet, die sehr auf einzelne Pflanzenarten spezialisiert sind, damit sie die heimische Flora Nordamerikas nicht gefährden.[4]

Gefährdung

Da es extrem viele Rüsselkäferarten gibt, von denen viele noch nicht beschrieben sind, und ihre Verbreitung nur ungenügend bekannt ist, existieren kaum Einschätzungen zur Gefährdung auf globaler Ebene. Es existieren jedoch regionale Rote Listen, beispielsweise für die Bundesrepublik Deutschland und mehrere deutsche Bundesländer.[4] Zahlreiche Rüsselkäferarten sind hier durch den Rückgang ihrer Lebensräume bedroht. Die Rote Liste Deutschlands weist etwa die Hälfte der Arten mindestens auf der Vorwarnliste aus.[9] Das Habitat von Rüsselkäfern kann sehr klein sein (wenige Quadratmeter), so dass sie leichter in kleinen Restpopulationen überdauern können als Habitatkomplexbewohner wie Schmetterlinge. Derart kleine Restbestände haben jedoch ein großes Aussterberisiko.[4]

Systematik

Die Systematik der Rüsselkäfer wurde nie einheitlich gehandhabt und bleibt bis heute eines der großen Problemfelder der systematischen Entomologie. In älteren Werken wurden meist einzelne Merkmale zur Klassifikation herangezogen, beispielsweise die Lage der Fühlerfurche, oder die Ausbildung eines Hakens am Innenrand der Vorderschienen. Diese Vorgehensweise hat zwar einerseits zu für die Bestimmung praktischen Systemen geführt, andererseits entsprechen diese Systeme nicht den tatsächlichen Verwandtschaftsverhältnissen, wie aus einer Vielzahl von Ausnahmen und Übergängen schon immer deutlich wurde.

Inzwischen hat es einige Versuche, die Phylogenie der Großgruppen der Rüsselkäfer zu rekonstruieren, gegeben. Als Beispiele unter vielen seien Thomson[10] oder Marvaldi[11][12] genannt. Die Ergebnisse sind teils recht unterschiedlich, einige der Verwandtschaftsverhältnisse scheinen jedoch inzwischen als relativ wahrscheinlich:

  • Die ehemaligen Unterfamilien Otiorhynchinae (kurzrüsslige Formen mit freiliegenden Maxillen, deren Fühlerfurchen zumindest zum Teil von oben sichtbar sind) und Brachyderinae (kurzrüsslige Formen mit seitlich gelegenen, meist nach unten gebogenen Fühlerfurchen) werden zu einer neuen Unterfamilie Entiminae zusammengelegt. Einzelne Gattungen oder Tribus werden allerdings in andere Unterfamilien verlegt. Darüber welche, besteht allerdings kein Konsens.
  • Die ehemalige Familie der Borkenkäfer (Scolytidae) ist ein stark abgeleiteter Zweig der Rüsselkäfer und wird in diese als Unterfamilie Scolytinae eingegliedert.
  • Dasselbe gilt für die ehemalige Familie der Kernkäfer (Platypodidae), die nun die Unterfamilie Platypodinae bildet.
  • Die Unterfamilie Curculioninae, die in der Vergangenheit die Tribus Tychiini, Curculionini, Ellescini, Acaltyptini und Anthonomini beinhaltete, muss deutlich weiter gefasst werden. Sie umfasst höchstwahrscheinlich die ehemaligen Unterfamilien Rhynchaeninae, Notarinae, Anoplinae, Teile anderer Gruppen, und wahrscheinlich auch die artenreichen Ceutorhynchinae. Letztere werden aber von anderen Autoren nach wie vor getrennt. Der genaue Umfang der Curculioninae bleibt unklar.[13]

Insgesamt scheint sich die Systematik der Curculionoidea auf Familienebene und darüber etwas stabilisiert zu haben (vgl. Curculionoidea#Systematik). Auch die Monophylie vieler Tribus der Familie gilt inzwischen als gesichert. Die Monophylie zahlreicher Unterfamilien ist allerdings nach wie vor ungeklärt.

Die folgende Aufstellung, die die Familie in 12 Unterfamilien einteilt, folgt Oberprieler.[7]

Literatur

Rheinheimer, Joachim & Hassler, Michael: Rüsselkäfer Baden-Württembergs. verlag regionalkultur Heidelberg, 2013, ISBN 978-3-89735-608-5

Einzelnachweise

  1. Rolf G. Oberprieler, Adriana E. Marvaldi & Robert S. Anderson: Weevils, weevils, weevils everywhere. In: Zhang, Z.-Q. & Shear, W.A. (Eds) (2007) Linnaeus Tercentenary: Progress in Invertebrate Taxonomy. Zootaxa, 1668, 1–766.
  2. Steven R. Davis "The Weevil Rostrum (Coleoptera: Curculionoidea): Internal Structure and Evolutionary Trends," Bulletin of the American Museum of Natural History, 2017(416), 1-76, (10 October 2017)
  3. Richard A. B. Leschen & Rolf G. Beutel (Hrsg.): Handbook of Zoology. Arthropoda: Insecta. Coleoptera, Beetles, Vol. 3. Morphology and Systematics (Phytophaga). Walter De Gruyter, Berlin/Boston 2014, ISBN 978-3-11-027370-0.
  4. a b c d e f g h i j Rheinheimer, Joachim & Hassler, Michael: Rüsselkäfer Baden-Württembergs. verlag regionalkultur Heidelberg, 2013, ISBN 978-3-89735-608-5
  5. a b Teo, Tze Min. (2015). Effectiveness of the Oil Palm Pollinating Weevil, Elaeidobius kamerunicus, in Malaysia. UTAR Agriculture Science Journal. 1.
  6. Shelef, Helman, Friedman, Behar & Rachmilevitch (2013): Tri-Party Underground Symbiosis between a Weevil, Bacteria and a Desert Plant. PLOSone 8(11), 1-7. https://doi.org/10.1371/journal.pone.0076588
  7. a b Rolf G. Oberprieler: 3.7 Curculionidae Latreille, 1802. In: Richard A. B. Leschen & Rolf G. Beutel (Hrsg.): Handbook of Zoology. Arthropoda: Insecta. Coleoptera, Beetles, Vol. 3. Morphology and Systematics (Phytophaga). Walter De Gruyter, Berlin/Boston 2014, S. 423–649. ISBN 978-3-11-027370-0.
  8. Caldara, O'Brien & Meregalli (2017): A phylogenetic analysis of the aquatic weevil tribe Bagoini (Coleoptera: Curculionidae) based on morphological characters of adults In: Zootaxa, Vol. 4287 No. 1: 5 Jul. 2017
  9. Sprick, P.; Behne, L. & Maus, C. (2021): Rote Liste und Gesamtartenliste der Rüsselkäfer (i. e. S.) Deutschlands (Überfamilie Curculionoidea; exklusive Anthribidae, Scolytidae, Platypodidae). – In: Ries, M.; Balzer, S.; Gruttke, H.; Haupt, H.; Hofbauer, N.; Ludwig, G. & Matzke-Hajek, G. (Red.): Rote Liste gefährdeter Tiere, Pflanzen und Pilze Deutschlands, Band 5: Wirbellose Tiere (Teil 3). – Münster (Landwirtschaftsverlag). – Naturschutz und Biologische Vielfalt 70 (5): 335-412
  10. R.T. Thomson: Observations on the morphology and classification of weevils (Coleoptera, Curculionoidea) with a key to major groups. Journal of Natural History, 26:4, 835-891
  11. A.E. Marvaldi & al.: Molecular and Morphologica Phyllogenetics of Weevils (Coleoptera, Curculionoidea): Do Niche Shifts Accompany Diversification? Syst. Biol. 51(5): 761-785, 2002
  12. A.E. Marvaldi: Higher leven phylogeny of Curculionidae (Coleoptera: Curculionidae) based mainly on larval characters, with special reference to broad-nosed weevils. Cladistics 13:285-312
  13. S. Shin & al.: Phylogenomic data yield new and robust Insights into the Phylogeny and Evolution of Weevils. Molecular Biology and Evolution, Vol 35, Issue 4; April 2018, 823-836
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Rüsselkäfer: Brief Summary ( German )

provided by wikipedia DE
 src= Dieser Artikel beschreibt die Käferfamilie Curculionidae. Sie bildet zusammen mit anderen ebenfalls als "Rüsselkäfer" bezeichneten Käferfamilien die Überfamilie Curculionoidea.

Die Rüsselkäfer „im engeren Sinne“ (Curculionidae) sind eine Familie der Käfer. Die Verwandtschaftsverhältnisse der Rüsselkäfer sind seit längerem Gegenstand der Forschung. Das führte dazu, dass einige ehemalige Unterfamilien der Curculionidae ausgegliedert wurden. Das betrifft z. B. die Apioninae – nach aktueller Auffassung eine Unterfamilie der Brentidae. Meist wird unter dem deutschen Ausdruck Rüsselkäfer deshalb die gesamte Überfamilie Curculionoidea und nicht nur die Familie Curculionidae verstanden, da sie den namensgebenden Rüssel als Merkmal teilen. Andere, traditionell eigenständige Familien wie die Borkenkäfer, wurden als Unterfamilie in die Curculionidae eingegliedert, obwohl sie umgangssprachlich keine Rüsselkäfer waren: Ihre Lebensweise im Holz unterscheidet sie von den meisten anderen Rüsselkäfern und führte zum evolutionären Verlust des Rüssels. Der Trivialname "Rüsselkäfer" schließt diese rüssellosen Formen oft nicht mit ein.

Rüsselkäfer sind weltweit extrem artenreich; eine Übersicht von 2007 nennt 51.000 wissenschaftlich beschriebene Arten. Zahlreiche Arten warten noch auf ihre Entdeckung. Es wird geschätzt, dass die tatsächliche Artenzahl etwa viermal so hoch ist. Ca. 1200 Arten wurden in Mitteleuropa gefunden, etwa 950 davon in Deutschland. Geht man von ca. 400.000 beschriebenen Käferarten weltweit aus, so machen die Rüsselkäfer ca. 13 % davon aus. Von den grob abgeschätzten zwei Millionen beschriebenen Tier- und Pflanzenarten sind also ca. 2,6 % Rüsselkäfer. Damit sind die Rüsselkäfer eine der artenreichsten Familien aller Lebewesen.

Einige Arten dieser Familie verursachen in der Landwirtschaft Schäden und andere sind Vorratsschädlinge im Haushalt. Einige Arten werden allerdings mit Erfolg zur biologischen Unkrautbekämpfung eingesetzt. Die bei weitem meisten Arten führen jedoch mit einer Körpergröße von wenigen Millimitern ein verborgenes Leben und sind nur bei gezielter Beobachtung zu entdecken.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia DE

Curculionidae ( Greek, Modern (1453-) )

provided by wikipedia emerging languages

Τα Curculionidae είναι οικογένεια εντόμων από την τάξη των κολεοπτέρων. Παγκοσμίως αναφέρονται περίπου 50.000 είδη[1] κατανεμημένα σε περίπου εκατό υποοικογένειες. Οι ειδικοί διαφωνούν με την κατανομή σε υποοικογένειες Στην Ευρώπη αναφέρονται δεκαέξι υποοικογένειες[2] Οι Curculionidae σήμερα περιορίζονται σχετικά με αρχαιότερες απόψεις. Σήμερα οι οικογένειες Apionidae, Anthribidae, Attelabidae, Brachyceridae, Brentidae, Dryophthoridae, Erirhynidae, Nanophyidae, Nemonychidae, Oxycorynidae, Raymondinymidae, Rhynchitidae, και άλλα δεν κατατάσσονται πια στις Curculionidae, αλλά μαζί με αυτές σχηματίζουν την υπεροικογένεια Curculionoidea. Στον κατάλογο των Curculionoidea για την Ελλάδα[3] αναφέρονται τώρα πια περισσότερα από επτακόσια είδη.

Μορφολογικά χαρακτηριστικά του ακμαίου

Το πιο εκπληκτικό χαρακτηριστικό της οικογένειας αυτής είναι η προέκταση του κεφαλιού μπροστά από τους οφθαλμούς, η οποία σχηματίζει ένα ρύγχος. Το ρύγχος ποικίλει σε μήκος και πάχος. Μπορεί να αποκτήσει μήκος πολλαπλάσιο του μήκους του υπόλοιπου κορμιού ή να είναι πιο κοντό από το υπόλοιπο κεφάλι. Μπορεί να είναι στενό ή φαρδύ. Οι εικόνες 1 μέχρι 8 δίνουν μια ιδέα από την ποικιλία μορφών του ρύγχους. Και οι άλλες οικογένειες των Curculionoidea έχουν ρύγχος (εικόνες 9 μέχρι 12). Υπάρχουν όμως μερικά άλλα κολεόπτερα με ρύγχος , που δεν ανήκουν ούτε στα Curculionoidea. Οι κεραίες είναι γονατοειδείς και ροπαλοειδείς με μεγάλο πρώτο άρθρο (σκάπος). Η θέση στο ρύγχος, όπου εκφύονται οι κεραίες ποικίλει αρκετά στα διάφορα είδη, καμιά φορά στο θηλυκό βρίσκεται αλλού παρά στο αρσενικό (εικόνες 9 μέχρι 10). Κατά κανόνα ο σκάπος μπορεί να τοποθετηθεί ολόκληρος ή κατά μέρος σε αυλάκι του ρύγχους. Το αυλάκι αυτό είναι ευδιάκριτο σαν μαύρη γραμμή στην εικόνα 1. Η μορφή και η θέση του αυλακιού αυτού έχει μεγάλη σημασία για την ταξινόμηση των Curculionidae. Τα στοματικά μόρια είναι στην μπροστινή άκρη του ρύγχους. Το άνω χείλος είναι πολύ μικρό και αφήνει τις άνω γνάθους ακάλυπτες.

Τα ευρωπαϊκά είδη στην πλειονότητα είναι μικρά, από 0,1 μέχρι 20 χιλιοστά το πολύ. Γενικά δεν συναντούμε ζωηρά χρώματα όπως στις τροπικές ζώνες. Το πρόνωτο λιώνεται με το υπόλοιπο προθώρακα χωρίς ραφή.

Μερικά είδη από τις Curculionidae μπορούν να πετούν, σε άλλα είδη τα έλυτρα είναι λιωμένα και οι οπίσθιες πτέρυγες μπορεί να είναι καλά αναπτυγμένες ή να έχουν υποπλαστεί ή να απουσιάζουν τελείως . Πολλές φορές τότε τα έλυτρα είναι εξαιρετικά σκληρά.

Ο τροχαντήρας δεν είναι μεταξύ του ισχίου και του μηρού όπως στα περισσότερα έντομα, αλλά ο μηρός και ο τροχαντήρας μαζί σχηματίζουν μια άρθρωση με το ισχίο. Οι ταρσοί των έξι ποδιών αποτελούνται όλοι από πέντε μέρη, το προτελευταίο μέρος όμως είναι τόσο μικρό, πως φαίνεται μόνο σε μερικά είδη. Τα νύχια μπορούν να είναι λιωμένα στη βάση ή χωριστά.

Ρύγχος διάφορων κολεοπτέρων
Είδος, υποεικογένεια, εικογένεια Fühlergrube Polydrosus.jpg Fühlergrube Phyllobius.jpg
Graptus triguttatus rüssel.jpg
Larinus turbinatus side.jpg Εικ.1 Polydrusus sp.
Entiminae
Curculionidae
Εικ.2 Phyllobius sp.
Entiminae
Curculionidae
Εικ.3 Graptus triguttatus
Entiminae
Curculionidae
Εικ.4 Larinus turbinatus
Lixinae
Curculionidae
Cossonus linearis front.jpg Parethelcus pollinarius front.jpg Hypera diversipunctata detail.jpg Curculio nucum01.jpg Εικ.5 Cossonus linearis
Cossoninae
Curculionidae
Εικ.6 Parethelcus pollinarius
Ceutorhynchinae
Curculionidae
Εικ.7 Hypera diversipunctata
Hyperinae
Curculionidae
Εικ.8 Curculio nucum
Curculioninae
Curculionidae
Rhynchites giganteus snout male.jpg Rhynchites giganteus snout female.jpg Apoderus coryli head front.jpg Platystomos albinus front.jpg Εικ.9 Rhynchites giganteus
αρσενικό
Rhynchitinae, Rhynchitidae
Εικ.10Rhynchites giganteus
θηλυκό
Rhynchitinae, Rhynchitidae
Εικ.11 Apoderus corylis
Apoderinae
Attelabidae
Εικ.12 Platystomos albinus
Anthribinae
Anthribidae

Μορφολογικά χαρακτηριστικά των προνύμων

Κατά κανόνα οι προνύμφες ζουν μέσα σε φυτά. Είναι άποδες, παχιές, λίγο κυρτές, μαλακές και άχρωμες μέχρι κιτρινωπές με εξαίρεση το κεφάλι. Υπάρχουν όμως είδη με προνύμφες, που μοιάζουν με κάμπια πεταλούδας.

Βιολογία

Τα είδη των Curculionidae είναι όλα φυτοφάγα. Ο βιολογικός κύκλος προσαρμόζεται στον κύκλο των φυτών και στα ευρωπαϊκά είδη κατά κανόνα διαρκεί ένα χρόνο. Μερικά είδη μπορούν να προκαλούν ζημιές στις καλλιέργειες. Λίγα είδη παριστάνουν μια παρθενογενετική ανάπτυξη. Συνήθως τα αυγά τοποθετούνται σε τρύπες, και τα θηλυκά συμφώνως με το είδος τρυπώνουν σε φύλλα ή άνθη ή φρούτα ή σπόρους ή βλαστούς ή ρίζες μαλακών φυτών, ή και στο ξύλο. Πάρα πολλά είδη είναι μονοφάγα δηλαδή καταναλώνουν μόνο το φυτικό ιστό ενός είδους, ή μερικών συγγενών ειδών. Ο αριθμός των αυγών είναι σχετικά μεγάλος. Παρατηρείται κάποια φροντίδα στην απόθεση των αυγών, ιδιαίτερα στις Rhynchitidae, που όμως σήμερα δεν θεωρείται πια υποοικογένεια των Curculionidae.

Σπουδαίες ζημιές προκαλούν

Πηγές

  • Heinz Freude, Karl Wilhelm Harde (Hrsg.), Gustav Adolf Lohse (Hrsg.): Die Käfer Mitteleuropas. Band 10. Bruchidae - Curculionidae 1., Goecke&Evers, Krefeld 1981, ISBN 3-87263-029-6
  • Gillott Entomology Third Edition Springer ISBN 1-4020-3182-3
  • Adolf Horion: Käferkunde für Naturfreunde. Vittorio Klostermann, Frankfurt am Main 1949

Αναφορές

  1. Entomology Third Edition Springer ISBN 1-4020-3182-3
  2. Fauna Europaea, Διανομή και ταξινόμηση των Curculionidae
  3. «κατάλογο των Curculionoidea για την Ελλάδα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2011.
Rüsselkäfer-4-059.jpg Sitophilus.granarius.jpg
Sitophilus.oryzae.7438.jpg
Εικ.13: Hylobius abietes
10 - 13 χιλιοστά
Εικ.14: Sitophilus oryzae'
περίπου 3 χιλιοστά
Εικ.15: Sitophilus oryzae
το πολύ 3 χιλιοστά

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Συγγραφείς και συντάκτες της Wikipedia

Curculionidae: Brief Summary ( Greek, Modern (1453-) )

provided by wikipedia emerging languages

Τα Curculionidae είναι οικογένεια εντόμων από την τάξη των κολεοπτέρων. Παγκοσμίως αναφέρονται περίπου 50.000 είδη κατανεμημένα σε περίπου εκατό υποοικογένειες. Οι ειδικοί διαφωνούν με την κατανομή σε υποοικογένειες Στην Ευρώπη αναφέρονται δεκαέξι υποοικογένειες Οι Curculionidae σήμερα περιορίζονται σχετικά με αρχαιότερες απόψεις. Σήμερα οι οικογένειες Apionidae, Anthribidae, Attelabidae, Brachyceridae, Brentidae, Dryophthoridae, Erirhynidae, Nanophyidae, Nemonychidae, Oxycorynidae, Raymondinymidae, Rhynchitidae, και άλλα δεν κατατάσσονται πια στις Curculionidae, αλλά μαζί με αυτές σχηματίζουν την υπεροικογένεια Curculionoidea. Στον κατάλογο των Curculionoidea για την Ελλάδα αναφέρονται τώρα πια περισσότερα από επτακόσια είδη.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Συγγραφείς και συντάκτες της Wikipedia

Filchalar ( Uzbek )

provided by wikipedia emerging languages

Filchalar (Curculionidae) — qoʻngʻizlar turkumiga mansub hasharotlar oilasi. Boshining oldingi qismi naysimon choʻziq boʻlib, xartumni eslatadi. "Xartum"i uchida kemiruvchi ogʻiz organlari va moʻylovlar boʻladi. Kurtlari S shaklida, oqish rangli va oyoqsiz, tuprokda va oʻsimlik toʻqimalarida rivojlanadi. 45000 dan ziyod turi maʼlum. Oʻzbekistonda 1000 ga yaqin turi uchraydi. F.ning shakli va rangi har xil. Uz. 3–60 mm. Oʻsimlikxoʻr. Ayrim turlari qishloq xoʻjaligi ekinlariga va omborlarda saqlanadigan oziq mahsulotlariga ziyon yetkazadi. Fitonomuslar, ombor uzuntumshugʻi (mita), sholi filchasi ayniqsa keng tarqalgan.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya mualliflari va muharrirlari

Kurkuliono ( Ido )

provided by wikipedia emerging languages
Diaprepes abbreviatus

Kurkuliono esas mikra vejetara insekto koleoptera kun distingiva longa rostro e kudiza anteni kun mikra mazi, di qua un speco rodas frumento.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Sinqa suntu ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages

Sinqa suntu nisqakunaqa (familia Curculionidae) huk suntukunam, umanpa ñawpan sinqamanmi rikch'akun. Yura mikhuqmi. 40.000-chá rikch'aqninkuna.

Rikch'aqkuna

Kaymi huk rikch'aqninkuna:

  • Papa kuru, papa kuru mama (Premnotrypes suturicallus)
  • Chunta kuru, chunta kuru mama (Rhynchophorus palmarum)
  • Illan kuru, illan kuru mama, kirnai burashi mama (Rhinostomus barbirostris)

Hawa t'inkikuna

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Sinqa suntu: Brief Summary ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages

Sinqa suntu nisqakunaqa (familia Curculionidae) huk suntukunam, umanpa ñawpan sinqamanmi rikch'akun. Yura mikhuqmi. 40.000-chá rikch'aqninkuna.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Snutenkävers ( Low Saxon )

provided by wikipedia emerging languages

De Snutenkävers (Curculionidae) sünd en Familie mank de Kävers (Coleoptera). Dor weert se to de Unnerornen vun de Polyphaga torekent. Up de ganze Welt gifft dat 40.000 bit 60.000 Aarden vun Snutenkävers. In en neejer Oversicht ut dat Johr 2007 weert 62.000 Aarden nömmt).[1] In Middeleuropa sünd bi 1.200 Aarden funnen wurrn, dormank bi 950 Aarden in Düütschland. Wenn bitherto bi 400.000 Aarden vun Kävers in de ganze Welt beschreven wurrn sünd, so maakt de Snutenkävers dor bi 15 % vun ut. Wenn een groff taxeern deit, datt bi 2 Mio. Aarden vun Deerter un Planten tosamen beschreven wurrn sünd, denn so maakt de Snutenkävers dor bi 3,2 % vun ut. Dor sünd de Snutenkävers mank all Leevwesens woll de Familie mit de meisten Aarden mit.

En Reeg vun Aarden ut düsse Familie warrt in de Bueree as Untüüch ankeken, vunwegen datt se de Minschen wat wegfreten doot. Dor höört de Koornkäver to, de al in de Antike in Ägypten uptreden dö. Annere Aarden gaht bi de Minschen ehre Vörröde bi. In jüngere Tied gifft dat avers ok Aarden, de weert bioloogsch gegen Unkruud insett. De meisten Aarden sünd man lüttsch un vundeswegen gor nich to sehn, wenn een nich nippe henkieken deit.

Systematik

Hüdigendags warrt de Familie vun de Snutenkävers meist updeelt in 12 Unnerfamilien:

Belege

  1. Rolf G. Oberprieler, Adriana E. Marvaldi & Robert S. Anderson: Weevils, weevils, weevils everywhere. In: Zhang, Z.-Q. & Shear, W.A. (Eds) (2007) Linnaeus Tercentenary: Progress in Invertebrate Taxonomy. Zootaxa, 1668, 1–766.

Weblenken

Commons-logo.svg . Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Snutenkävers: Brief Summary ( Low Saxon )

provided by wikipedia emerging languages

De Snutenkävers (Curculionidae) sünd en Familie mank de Kävers (Coleoptera). Dor weert se to de Unnerornen vun de Polyphaga torekent. Up de ganze Welt gifft dat 40.000 bit 60.000 Aarden vun Snutenkävers. In en neejer Oversicht ut dat Johr 2007 weert 62.000 Aarden nömmt). In Middeleuropa sünd bi 1.200 Aarden funnen wurrn, dormank bi 950 Aarden in Düütschland. Wenn bitherto bi 400.000 Aarden vun Kävers in de ganze Welt beschreven wurrn sünd, so maakt de Snutenkävers dor bi 15 % vun ut. Wenn een groff taxeern deit, datt bi 2 Mio. Aarden vun Deerter un Planten tosamen beschreven wurrn sünd, denn so maakt de Snutenkävers dor bi 3,2 % vun ut. Dor sünd de Snutenkävers mank all Leevwesens woll de Familie mit de meisten Aarden mit.

En Reeg vun Aarden ut düsse Familie warrt in de Bueree as Untüüch ankeken, vunwegen datt se de Minschen wat wegfreten doot. Dor höört de Koornkäver to, de al in de Antike in Ägypten uptreden dö. Annere Aarden gaht bi de Minschen ehre Vörröde bi. In jüngere Tied gifft dat avers ok Aarden, de weert bioloogsch gegen Unkruud insett. De meisten Aarden sünd man lüttsch un vundeswegen gor nich to sehn, wenn een nich nippe henkieken deit.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Чурулкари ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Чурилкар

Чурулкари (Curculionidae) или чурилкари се семејство на „вистинските“ чурилкаровидни бубачки. Тие се едно од најголемите семејства на животни, со 6.800 родови и 83.000[1] видови опишани ширум светот.

Опис

Тие се препознаваат по нивните карактеристични долги муцки и антените; но покрај ова, чурилкарите имаат значителна разновидност на формата и големината, со возрасни единки долги од 1-40 мм.

Потсемејства

 src=
Ларва на Curculio, scarabeiform

Потсемејствата што некои автори денес ги сметаат за валидни:

Наводи

  1. „Curculionidae“. www.gbif.org.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Чурулкари: Brief Summary ( Macedonian )

provided by wikipedia emerging languages
 src= Чурилкар

Чурулкари (Curculionidae) или чурилкари се семејство на „вистинските“ чурилкаровидни бубачки. Тие се едно од најголемите семејства на животни, со 6.800 родови и 83.000 видови опишани ширум светот.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори и уредници на Википедија

Шиштумшуктар ( Kirghiz; Kyrgyz )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
Anthonomus rubi.

Шиштумшуктар (лат. Curculionidae) — узун тумшук коңуздардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет: жашыл шиштумшук (лат. Chlorophanus viridis), кампанын шиштумшугу (Sitophilus granarius), буурчакчыл шиштумшук (Sitona linearis), бедечил шиштумшук (Hypera pastica), апийимчил шиштумшук, данкуурайчыл-булдуркончул шиштумшук, курмачыл шиштумшук, бучурчул шиштумшук, шалычыл шиштумшук, кызылчачыл шиштумшук (Bothynoderes punctiventris), беденин уругучул шиштумшук (Apion apricans), алманын гулучул шиштумшук (Anthonomus pomorum), курмачыл шиштумшуктар (топ) (Rhynchophorus).

Колдонулган адабияттар

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia жазуучу жана редактор

Шиштумшуктар: Brief Summary ( Kirghiz; Kyrgyz )

provided by wikipedia emerging languages
 src= Anthonomus rubi.

Шиштумшуктар (лат. Curculionidae) — узун тумшук коңуздардын бир тукуму, буларга кыйла түр жана уруу кирет: жашыл шиштумшук (лат. Chlorophanus viridis), кампанын шиштумшугу (Sitophilus granarius), буурчакчыл шиштумшук (Sitona linearis), бедечил шиштумшук (Hypera pastica), апийимчил шиштумшук, данкуурайчыл-булдуркончул шиштумшук, курмачыл шиштумшук, бучурчул шиштумшук, шалычыл шиштумшук, кызылчачыл шиштумшук (Bothynoderes punctiventris), беденин уругучул шиштумшук (Apion apricans), алманын гулучул шиштумшук (Anthonomus pomorum), курмачыл шиштумшуктар (топ) (Rhynchophorus).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia жазуучу жана редактор

ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯಾನಿಡೀ ( Kannada )

provided by wikipedia emerging languages
 src=
A true weevil

ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯಾನಿಡೀ: ಗೋಧಿ, ಅಕ್ಕಿ ಹಿಟ್ಟು ಮುಂತಾದುವಕ್ಕೆ ಹತ್ತುವ ಕುಟ್ಟೆ ಹುಳುಗಳು ಅಥವಾ ವಾಡೆ ಹುಳುಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳ ಕುಟುಂಬ. ಇವು ಕೀಟವರ್ಗದ ಕೋಲಿಯಾಪ್ಟಿರ ಗಣಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಇತರ ಜೀರುಂಡೆಗಳೊಡೆನೆ (ಬೀಟಲ್ಸ್‌) ಹೋಲಿಕೆಯಿದ್ದರೂ ಕೆಲವು ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ. ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟಗಳ ತಲೆಯ ಮುಂಭಾಗ ಕೊಕ್ಕಿನ ಅಥವಾ ಸೊಂಡಿಲಿನ ಹಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಇವನ್ನು ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು (ವೀವಿಲ್ಸ್‌) ಎಂದು ಕರೆಯುವುದುಂಟು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜಾತಿಗಳಿವೆ. ವಿವಿಧ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿನ ಸೊಂಡಿಲ ಗಾತ್ರ, ಆಕಾರ ಮತ್ತು ಉದ್ದಗಳಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯವಿದೆ. ಅನೇಕ ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಸೊಂಡಿಲು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೊಡ್ಡದು. ಕುಡಿಮೀಸೆ (ಆಂಟೆನ) ಸೊಂಡಿಲಿನ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಬಗೆಯ ಕೀಟಗಳಲ್ಲಿ (ನಟ್ವೀವಿಲ್ಸ್‌) ಸೊಂಡಿಲು ಬಹಳ ತೆಳ್ಳಗೆ ಕೀಟದ ಉದ್ದದಷ್ಟು ನೀಳವಾಗಿದೆ. ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು ಕಾಯಿ, ಹಣ್ಣು, ಮತ್ತು ಸಸ್ಯಕಾಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಇಂಥ ರಂಧ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಹೆಣ್ಣು ಕೀಟ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತದೆ. ಮೊಟ್ಟೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಡಿಂಬಗಳು (ಲಾರ್ವ) ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೊಗ್ಗು, ಬೀಜ, ಕಾಯಿ ಮತ್ತು ಕಾಂಡಗಳ ಒಳಗೇ ಇದ್ದು ಅವನ್ನು ತಿಂದು ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು ಗೆಣಸು, ಹತ್ತಿ, ಪ್ಲಮ್, ಚೆರ್ರಿ, ಪೀಚ್, ಸೇಬು ಮುಂತಾದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನೂ ಉಗ್ರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಶೇಖರಣೆ ಮಾಡುವ ದವಸಗಳನ್ನೂ ತಿಂದು ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತವೆ. ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾದಾಗ ಈ ಕೀಟಗಳು ತಮ್ಮ ಕುಡಿಮೀಸೆ ಮತ್ತು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮುದುಡಿ, ಚಲಿಸದೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಸತ್ತಹಾಗೆ ನಟಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವಂತೂ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಮರದ ತೊಗಟೆಯನ್ನೊ ಕಸಕಡ್ಡಿಗಳನ್ನೊ ಅನುಕರಿಸುತ್ತವೆ. ಚಲಿಸದೆ ಬಿದ್ದಿರುವಾಗ ಇವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ಈ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಸೂಚಿಸಿರುವ 13 ಉಪಕುಟುಂಬಗಳಿವೆ.

ಸೈಲಾಡಿನೀ

ತೆಳುವಾದ ಉದ್ದನೆಯ ಇರುವೆಗಳಂತಿರುವ ಕುಟ್ಟೆ ಹುಳುಗಳು ಇದಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಇವುಗಳ ಡಿಂಬಗಳನ್ನು ಸಿಹಿಗೆಣಸು ರಂಧ್ರ ಹುಳು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಇವು ಸಿಹಿಗೆಣಸನ್ನು ಕೊರೆದು ಬೇರುಗಳನ್ನೂ ಗಿಡಗಳನ್ನೂ ನಾಶಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ಅನೇಕ ವೇಳೆ ಇವು ಗೆಣಸಿನ ಗೆಡ್ಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದು ಗೆಣಸು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಪ್ರೌಢಾವಸ್ಥೆ ತಲುಪಿ ಹೊರಬರುತ್ತವೆ.

ಬೆಲಿನೀ

ಇದರ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಭೇದವಾದ ಇಕ್ಥಿಸಿರಸ್ ನೊವಬೊ ರೇಸಿಯಸ್ಸಿಸ್ ಎಂಬ ಕೀಟ ಓಕ್, ಹಿಕರಿ ಮತ್ತು ಬೀಚ್ ಮರಗಳ ಕೊಂಬೆ ಮತ್ತು ಎಲೆಗಳಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ. ಇದರ ಡಿಂಬಗಳು ಕೊಂಬೆಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಇದರ ಉದ್ದ 12-18 ಮಿಮೀ. ಬಣ್ಣ ಮಿರುಗುವ ಕಪ್ಪು.

ರಿಂಖಿಟಿನೀ (ಸಿಂಬಿನೀ)

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟಗಳ ಮ್ಯಾಂಡಿಬಲ್ನ ಹೊರ ಮತ್ತು ಒಳ ಅಂಚಿನ ಮೇಲೆ ಹಲ್ಲುಗಳಿರುವುದರಿಂದ ಇವನ್ನು ಹಲ್ಲು ಮೂಗಿನ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟ ಎಂದು ಕರೆಯುವುದುಂಟು. ಇವುಗಳ ಉದ್ದ 1.5-6.5 ಮಿಮೀ. ಇವು ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕುಳ್ಳಾದ ಗಿಡಗಳ ಮೇಲಿರುತ್ತವೆ. ರಿಂಖೈಟಿನ್ ಬೈಕಲರ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದದ ಕೀಟಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ವಾಗಿ ಗುಲಾಬಿಗಿಡಗಳಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಇದರ ಮೇಲ್ಮೈ ಕೆಂಪಾಗಿಯೂ ಕೆಳಭಾಗ ಕಪ್ಪಾಗಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ. ಮಿಕ್ಕ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಮೊಗ್ಗು, ಕಾಯಿ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಮೊಟ್ಟೆಯಿಡುತ್ತವೆ.

ಅಟ್ಟೆಲಾಬಿನೀ

ರೂಢಿಯಲ್ಲಿ ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟವನ್ನು ಎಲೆಸುರುಳಿ ಮಾಡುವ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಮೊಟ್ಟೆಯನ್ನು ಎಲೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಚಮತ್ಕಾರವಾಗಿ ಸುರುಳಿಸುತ್ತಿ ಎಲೆಯ ತೊಟ್ಟನ್ನು ಕಡಿದು ಅದನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಬೀಳಿಸುತ್ತದೆ. ಮೊಟ್ಟೆಯೊಡೆದು ಹೊರಬರುವ ಡಿಂಬ ಎಲೆಯ ಒಳಭಾಗವನ್ನು ತಿಂದು ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ. ಕೀಟದ ಉದ್ದ 3-6ಮಿಮೀ.

ಆಕ್ಸಿಕೊರಿನಿನೀ (ಅಲ್ಲೊಕೊರಿನಿನೀ)

ಇದರಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಪ್ರಭೇದವಿದೆ. ಈ ಕುಟ್ಟೆಹುಳು ಆರೋರೂಟ್ ಗಿಡದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸುತ್ತದೆ.

ಟ್ರ್ಯಾಖಿಗೋನಿನೀ

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟಗಳು ನೆಲಗಪ್ಪೆ ಆಕಾರವಿರುವುದರಿಂದ ಇವಕ್ಕೆ ನೆಲಗಪ್ಪೆ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳೆಂದು ಹೆಸರು. ಎಲೆಯ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲೇ ಚಲಿಸುವುದು ಈ ಕೀಟಗಳ ವಿಶೇಷ ಗುಣ.

ಟೀರೋ ಕೋಲಿನೀ

ಇದಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಕೀಟಗಳು ಮೊಟಕು ರೆಕ್ಕೆಯವು. ಸಣ್ಣ ಓಕ್ ಮರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕಾಣಬರುತ್ತವೆ.

ಎಪಿಯೋನಿನೀ

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟಗಳು ಬಹಳ ಸಣ್ಣ ಗಾತ್ರದವು. ಉದ್ದ ಸುಮಾರು 4.5 ಮಿಮೀ ಅಥವಾ ಇನ್ನೂ ಕಡಿಮೆ. ಅನೇಕ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಅವರೆ ಜಾತಿಯ ಸಸ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಬರುತ್ತವೆ. ಡಿಂಬಗಳು ಈ ಸಸ್ಯಗಳ ಬೀಜ, ಕೊಂಬೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಭಾಗಗಳನ್ನು ಕೊರೆದು ಅವುಗಳಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಇನ್ನು ಕೆಲವು ಪ್ರಭೇದಗಳು ಬೇರೆ ಗಿಡಮರಗಳಲ್ಲಿರುವುದುಂಟು.

ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯೋನಿನೀ

ಈ ಕುಟುಂಬದ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯಾನಿಡೀ ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಜೀರುಂಡೆಗಳ ಪ್ರತಿರೂಪೀ ಉದಾಹರಣೆಗಳು. ಇವು ಅನೇಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಬೆಳೆಗಳ ಮತ್ತು ಹಣ್ಣಿನ ಮರಗಳ ಪಿಡುಗುಗಳಾಗಿದ್ದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯ ಪಡೆದಿವೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ತಿಳಿಸಿದೆ. ಉದಾ: ಕೋನೊಟ್ರೇಚಲಸ್ ನೆಸುಫಾರ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದ ಪ್ಲಮ್ ಹಣ್ಣಿನ ಕುಟ್ಟೆಹುಳು. ಇದು ಮಿಕ್ಕ ಕೆಲವು ಹಣ್ಣುಗಳಲ್ಲೂ ಪಿಡುಗಾಗಿರುವುದು. ಆನ್ತ್ರೊನೊಮಸ್ ಗ್ರಾಂಡಿಸ್ ಎಂಬ ಪ್ರಭೇದ ಹತ್ತಿಗಿಡಗಳ ಮೇಲೆ ವಾಸಿಸುವುದು. ಎಕಾರ್ನ್‌ ಮತ್ತು ಗಟ್ಟಿಕಾಯಿಗಳ (ನಟ್) ಕೀಟಗಳಲ್ಲಿ ನೀಳವಾದ ಸೊಂಡಿಲಿರುತ್ತದೆ.

ಥೆಸೆಸ್ಟರ್ನಿನೀ (ಬ್ರೈಸೆಪೈನೀ)

ಇವು ಎಮ್ಮೆ ಮುಸುಡಿ ಕೀಟಗಳು. ದನಕರುಗಳು ಸೆಗಣಿ ಕೆಳಗಡೆ ಇವುಗಳ ವಾಸ.

ಕೊಸೊನಿನೀ

ಕೊಸೊನಿನೀ ಕೀಟ

ಅಗಲವಾದ ಮೊಟಕು ಕೊಕ್ಕಿನ ಕೀಟಗಳು. 1.5-6.5 ಮಿಮೀ. ನಷ್ಟು ಉದ್ದವಿರುತ್ತವೆ.

ಓಟಯೊರಿಂಖಿನೀ

ಇವು ಕುರುಚಲು ಗಿಡಗಳಲ್ಲಿ ಅಥವಾ ನೆಲದಲ್ಲಿರುತ್ತವೆ. ಕೆಲವಂತೂ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯವಾದ ಬೆಳೆಗಳ ಪಿಡುಗುಗಳು.

ಕ್ಯಾಲೆಂಡ್ರಿನೀ (ಬೆಲ್ ಬಗ್ಸ್‌ ಮತ್ತು ಕಾಳಿನ ಕೀಟಗಳು)

ಇದರ ಪ್ರಭೇದಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪುಷ್ಟವಾಗಿ, ದುಂಡಾಗಿ ವಿವಿಧ ಗಾತ್ರದಲ್ಲಿರುವುವು. ರಿಂಕೊಪೊರಸ್ ಕೊಯನ್ಟೇಟಸ್ ಹಾಗೂ ರಿ. ಫೆರುಜಿನಿಯಸ್ ಎಂಬುವು 20-30 ಮಿಮೀ. ಉದ್ದವಿರುತ್ತವೆ. ಇವು ತೆಂಗಿನ ಜಾತಿಯ ಮರಗಳಲ್ಲಿರುವುವು. ಸೈಟೊಫೈಲಸ್ ಒರೈಜೆ ಎಂಬುವು ಅಕ್ಕಿ, ಗೋಧಿ ಮುಂತಾದ ಕಾಳುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಸಣ್ಣ ಕುಟ್ಟೆ ಹುಳುಗಳು. ಇವು 3-4 ಮಿಮೀ. ಉದ್ದವಿರುವುವು. ಇವುಗಳ ಡಿಂಬಗಳು ಕಾಳುಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವುವು.

ಬಾಹ್ಯ ಸಂಪರ್ಕಗಳು

On the University of Florida / Institute of Food and Agricultural Sciences Featured Creatures website:

Other University web pages on economically important curculids:

license
cc-by-sa-3.0
copyright
ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಲೇಖಕರು ಮತ್ತು ಸಂಪಾದಕರು

ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯಾನಿಡೀ: Brief Summary ( Kannada )

provided by wikipedia emerging languages
 src= A true weevil

ಕರ್ಕ್ಯೂಲಿಯಾನಿಡೀ: ಗೋಧಿ, ಅಕ್ಕಿ ಹಿಟ್ಟು ಮುಂತಾದುವಕ್ಕೆ ಹತ್ತುವ ಕುಟ್ಟೆ ಹುಳುಗಳು ಅಥವಾ ವಾಡೆ ಹುಳುಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳ ಕುಟುಂಬ. ಇವು ಕೀಟವರ್ಗದ ಕೋಲಿಯಾಪ್ಟಿರ ಗಣಕ್ಕೆ ಸೇರಿವೆ. ಇತರ ಜೀರುಂಡೆಗಳೊಡೆನೆ (ಬೀಟಲ್ಸ್‌) ಹೋಲಿಕೆಯಿದ್ದರೂ ಕೆಲವು ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಇವು ಭಿನ್ನವಾಗಿವೆ. ಈ ಕುಟುಂಬದ ಕೀಟಗಳ ತಲೆಯ ಮುಂಭಾಗ ಕೊಕ್ಕಿನ ಅಥವಾ ಸೊಂಡಿಲಿನ ಹಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಇವನ್ನು ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು (ವೀವಿಲ್ಸ್‌) ಎಂದು ಕರೆಯುವುದುಂಟು. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಜಾತಿಗಳಿವೆ. ವಿವಿಧ ಜಾತಿಗಳಲ್ಲಿನ ಸೊಂಡಿಲ ಗಾತ್ರ, ಆಕಾರ ಮತ್ತು ಉದ್ದಗಳಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯವಿದೆ. ಅನೇಕ ಪ್ರಭೇದಗಳಲ್ಲಿ ಸೊಂಡಿಲು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿದೊಡ್ಡದು. ಕುಡಿಮೀಸೆ (ಆಂಟೆನ) ಸೊಂಡಿಲಿನ ಮಧ್ಯಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ಕೆಲವು ಬಗೆಯ ಕೀಟಗಳಲ್ಲಿ (ನಟ್ವೀವಿಲ್ಸ್‌) ಸೊಂಡಿಲು ಬಹಳ ತೆಳ್ಳಗೆ ಕೀಟದ ಉದ್ದದಷ್ಟು ನೀಳವಾಗಿದೆ. ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು ಕಾಯಿ, ಹಣ್ಣು, ಮತ್ತು ಸಸ್ಯಕಾಂಡಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯುತ್ತವೆ. ಇಂಥ ರಂಧ್ರಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಹೆಣ್ಣು ಕೀಟ ಮೊಟ್ಟೆಗಳನ್ನಿಡುತ್ತದೆ. ಮೊಟ್ಟೆಗಳಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಡಿಂಬಗಳು (ಲಾರ್ವ) ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಮೊಗ್ಗು, ಬೀಜ, ಕಾಯಿ ಮತ್ತು ಕಾಂಡಗಳ ಒಳಗೇ ಇದ್ದು ಅವನ್ನು ತಿಂದು ಬೆಳೆಯುತ್ತವೆ. ಸೊಂಡಿಲು ಕೀಟಗಳು ಗೆಣಸು, ಹತ್ತಿ, ಪ್ಲಮ್, ಚೆರ್ರಿ, ಪೀಚ್, ಸೇಬು ಮುಂತಾದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನೂ ಉಗ್ರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಶೇಖರಣೆ ಮಾಡುವ ದವಸಗಳನ್ನೂ ತಿಂದು ಹಾಳುಮಾಡುತ್ತವೆ. ತೊಂದರೆಗೊಳಗಾದಾಗ ಈ ಕೀಟಗಳು ತಮ್ಮ ಕುಡಿಮೀಸೆ ಮತ್ತು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ಮುದುಡಿ, ಚಲಿಸದೆ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಸತ್ತಹಾಗೆ ನಟಿಸುತ್ತವೆ. ಕೆಲವಂತೂ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಆಕಾರದಲ್ಲಿ ಮರದ ತೊಗಟೆಯನ್ನೊ ಕಸಕಡ್ಡಿಗಳನ್ನೊ ಅನುಕರಿಸುತ್ತವೆ. ಚಲಿಸದೆ ಬಿದ್ದಿರುವಾಗ ಇವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಕಷ್ಟ. ಈ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಕೆಳಗೆ ಸೂಚಿಸಿರುವ 13 ಉಪಕುಟುಂಬಗಳಿವೆ.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
ವಿಕಿಪೀಡಿಯ ಲೇಖಕರು ಮತ್ತು ಸಂಪಾದಕರು

Ulalo ( Bcl )

provided by wikipedia emerging_languages
 src=
olod na ulalo

An ulalo (pamilya Curculionidae[1])sarong klaseng insekto o olod na nabubuhay sa irarom kan daga asin parati nagraratak sa mga duma kan tinanom na kamote, bungkokan, linsa asin iba pa. Ini ginagamit man na paon sa banwit asin paboritong subadon kan mga sira.

Dakul nagtutubod na ini iyo an nagigin uang pagdakula asin paggurang na. [2][3] na iyo an nagraraot sa mga niyog asin siring na tinanom.

Toltolan

  1. ulalo. Adrados, Jerry Escoto. Daratangan Na Olay. Common Language of the Bikolnon. Other Option Promotions. Tabaco City. 2012. p. 409. ISBN 978-971-95468-0-1 Kinua 15-11-16
  2. http://quod.lib.umich.edu/p/philamer/aqa2025.0001.001/418?rgn=full+text;view=image;q1=ulalo Kinua 18-11-16
  3. http://quod.lib.umich.edu/p/philamer/aqa2025.0001.001/255?q1=oang&view=image&size=175 Kinua 18-11-16
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Ulalo: Brief Summary ( Bcl )

provided by wikipedia emerging_languages
 src= olod na ulalo

An ulalo (pamilya Curculionidae)sarong klaseng insekto o olod na nabubuhay sa irarom kan daga asin parati nagraratak sa mga duma kan tinanom na kamote, bungkokan, linsa asin iba pa. Ini ginagamit man na paon sa banwit asin paboritong subadon kan mga sira.

Dakul nagtutubod na ini iyo an nagigin uang pagdakula asin paggurang na. na iyo an nagraraot sa mga niyog asin siring na tinanom.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Curculionidae

provided by wikipedia EN

A true weevil

The Curculionidae are a family of weevils, commonly called snout beetles or true weevils. They are one of the largest animal families with 6,800 genera and 83,000[1] species described worldwide. They are the sister group to the family Brentidae.[2]

They include the bark beetles as the subfamily Scolytinae, which are modified in shape in accordance with their wood-boring lifestyle. They do not much resemble other weevils, so they were traditionally considered a distinct family, Scolytidae. The family also includes the ambrosia beetles, of which the present-day subfamily Platypodinae was formerly considered the distinct family Platypodidae.

Description

Adult Curculionidae can be recognised by the well-developed, downwards-curved snout (rostrum) possessed by many species, though the rostrum is sometimes short (e.g. Entiminae).[3][4] They have elbowed antennae that end in clubs, and the first antennal segment often fits into a groove in the side of the rostrum.[3][4] The body tends to be robust, convex, heavily sclerotised and covered in scales or bristles.[3] Curculionidae range in size from 1-35 mm long, usually being 5-15 mm long.[4] Most Curculionidae are sexually dimorphic with females (compared to males) having antennae positioned more basally and a longer, thinner rostrum.[4]

Larval Curculionidae are C-shaped and lightly sclerotised, with minute antennae and robust mandibles.[3] They almost always lack legs, except in some basal taxa.[5]

Most weevils feed on plants as larvae and adults, and they include important pests of cultivated plants that chew holes in fruits, nuts and other parts.[4] The long rostrum possessed by most adult weevils is used by females to help lay eggs (oviposit) inside plant tissue.[5] Some feed on rotten wood or bark (e.g. Cossoninae and Cryptorhynchinae), and some are wood-borers that feed on ambrosia fungi (Platypodinae and some Scolytinae).[3]

Curculio elephas

Although pesticide resistance hasn't historically been an issue with these insects, recently a mutation was discovered in association with the voltage-gated sodium channel in the species Sitophilus zeamais, indicating there is a lot to learn about how these insects adapt to changing environments.[6]

Behavior

When disturbed, adult curculionids often play dead by lying motionless on their backs.[4]

Many species of weevils are common household and garden pests, but don't harm people, pets, or buildings. Their presence is more of a temporary nuisance. In tropical areas they have larger effects, specifically several species in the genera Conotrachelus and Copturus.[7]

Cylas formicarius has been observed with an increased amount of inbreeding suppression than is normal for the average population of weevils, both intraspecific and interspecific.[8]

Phylogeny and systematics

The phylogeny of the group is complex; with so many species, a spirited debate exists about the relationships between subfamilies and genera. A 1997 analysis attempted to construct a phylogeny based mainly on larval characteristics.[5]

Recent work on the phylogenetic relationships in weevils mentions the two subfamily groups Adelognatha (short-nosed weevils, subfamily Entiminae) and Phanerognatha (long-nosed weevils, subfamilies of Curculionidae other than Entiminae) for the species of Curculionidae.[9]

Almost two dozen subfamilies are recognized by some authors even when merging those that are certainly invalid. Others, however, recognize a lesser number – the only subfamilies that are almost universally considered valid are the Baridinae, Cossoninae, Curculioninae, Cyclominae, Entiminae, Molytinae, Platypodinae, and Scolytinae. The various proposed taxonomic schemes typically recognize as many additional subfamilies again, but little agreement is seen between authorities about which. In particular, the delimitation of the Molytinae has proven difficult.

The timeline for current and extant weevil speciation and diversification is consistent with the radiation of gymnosperms during the Mesozoic period.[10]

Curculio, scarabeiform larva

The subfamilies considered valid by at least some authors today:

See also

References

  1. ^ "Curculionidae". www.gbif.org.
  2. ^ Gunter, N. L., Oberprieler, R. G., and Cameron, S. L. (2016) Molecular phylogenetics of Australian weevils (Coleoptera: Curculionoidea): exploring relationships in a hyperdiverse lineage through comparison of independent analyses. Austral Entomology, 55: 217– 233. doi: 10.1111/aen.12173.
  3. ^ a b c d e "Coleoptera | What Bug Is That?". anic.csiro.au. Retrieved 2022-09-29.
  4. ^ a b c d e f "Family Curculionidae - Snout and Bark Beetles". bugguide.net. Retrieved 2022-09-28.
  5. ^ a b c Adriana E. Marvaldi (1997). "Higher level phylogeny of Curculionidae (Coleoptera: Curculionoidea) based mainly on larval characters, with special reference to broad-nosed weevils" (PDF). Cladistics. 13 (4): 285–312. doi:10.1111/j.1096-0031.1997.tb00321.x. PMID 34911227. S2CID 202843753. Archived from the original (PDF) on 2012-02-18. Retrieved 2009-12-12.
  6. ^ Araújo, Rúbia A.; Williamson, Martin S.; Bass, Christopher; Field, Linda M.; Duce, Ian R. (2011). "Pyrethroid resistance in Sitophilus zeamais is associated with a mutation (T929I) in the voltage-gated sodium channel". Insect Molecular Biology. 20 (4): 437–445. doi:10.1111/j.1365-2583.2011.01079.x. ISSN 1365-2583. PMID 21496128. S2CID 205307830.
  7. ^ Hernandez L, Castañeda A, Urias-Lopez M, Fuentes LMH, Vildozola AC, Urías-López MA (2017) Weevil borers in tropical fruit crops: importance, biology and management. In: Shields Vonnie.D.C, E. (ed.), Insect Physiol Ecol. IntechOpen, Rijeka, pp 43
  8. ^ Kuriwada, Takashi; Kumano, Norikuni; Shiromoto, Keiko; Haraguchi, Dai (July 2011). "Inbreeding avoidance or tolerance? Comparison of mating behavior between mass-reared and wild strains of the sweet potato weevil". Behavioral Ecology and Sociobiology. 65 (7): 1483–1489. doi:10.1007/s00265-011-1158-6. ISSN 0340-5443. S2CID 25037423.
  9. ^ François Lieutier, Keith R. Day, Andrea Battisti, Jean-Claude Grégoire, and Hugh F. Evans, Bark and Wood Boring Insects in Living Trees in Europe, a Synthesis. Springer Science & Business Media, 2004
  10. ^ Shin, Seunggwan; Clarke, Dave J; Lemmon, Alan R; Moriarty Lemmon, Emily; Aitken, Alexander L; Haddad, Stephanie; Farrell, Brian D; Marvaldi, Adriana E; Oberprieler, Rolf G; McKenna, Duane D (2018-04-01). "Phylogenomic Data Yield New and Robust Insights into the Phylogeny and Evolution of Weevils". Molecular Biology and Evolution. 35 (4): 823–836. doi:10.1093/molbev/msx324. ISSN 0737-4038. PMID 29294021.
  11. ^ Gunter, N. L., Oberprieler, R. G., and Cameron, S. L. (2016) Molecular phylogenetics of Australian weevils (Coleoptera: Curculionoidea): exploring relationships in a hyperdiverse lineage through comparison of independent analyses. Austral Entomology, 55: 217– 233. doi: 10.1111/aen.12173.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Curculionidae: Brief Summary

provided by wikipedia EN
A true weevil

The Curculionidae are a family of weevils, commonly called snout beetles or true weevils. They are one of the largest animal families with 6,800 genera and 83,000 species described worldwide. They are the sister group to the family Brentidae.

They include the bark beetles as the subfamily Scolytinae, which are modified in shape in accordance with their wood-boring lifestyle. They do not much resemble other weevils, so they were traditionally considered a distinct family, Scolytidae. The family also includes the ambrosia beetles, of which the present-day subfamily Platypodinae was formerly considered the distinct family Platypodidae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Kurkuliedoj ( Esperanto )

provided by wikipedia EO

Kurkuliedoj (Curculionidae) estas familio de koleopteroj al kiu apartenas kalandrao kaj kurkulio.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedio aŭtoroj kaj redaktantoj
original
visit source
partner site
wikipedia EO

Curculionidae ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los curculiónidos (Curculionidae), conocidos como gorgojos y picudos, son una familia de coleópteros herbívoros, la más importante y diversa de la superfamilia Curculionoidea. Son una de las familias más grandes de animales con 5489 géneros y 86 100 especies en el mundo.[1]

Son fitófagos (se nutren con alimentos vegetales) y algunos son plagas dañinas para la agricultura. Unos pocos son usados como controles biológicos de malezas invasoras.

Características

Se caracterizan por tener el aparato bucal masticador en el extremo de una probóscide o rostro que puede ser relativamente masiva, o larga y estrecha, según las especies. Las antenas, de extremo en forma de maza, quedan resguardadas en unos surcos a lo largo de la probóscide. El cuerpo es masivo, generalmente pequeño cuando se compara con otros escarabajos, y está recubierto por un caparazón duro. Es una de las familias de animales más diversa y rica en especies.

 src=
Gorgojo fósil del Eoceno
 src=
Larva de Curculio emergiendo de una bellota de castaño chino
 src=
Curculio, larva escarabeiforme
 src=
Curculio sayi

Filogenia y sistemática

La filogenia de los curculiónidos es compleja; con más de 40 000 especies, el debate acerca de las relaciones entre géneros y subfamilias ha sido muy fuerte. En 1997 se realizó un análisis que buscó reconstruir la filogenia de este grupo basándose en aspectos morfológicos de las larvas.[2]

Se reconocen alrededor de dos docenas de subfamilias, no siendo estas comparables entre autores. Solo son consideradas universalmente como subfamilias Baridinae, Cossoninae, Curculioninae, Cyclominae, Entiminae, Molytinae, Platypodinae y Scolytinae. Entre los esquemas taxonómicos, cada autor crea subfamilias adicionales, une taxones o segrega otros y existe muy poco consenso entre autores sobre las jerarquías de taxón. En particular, la subfamilia Molytinae se ha visto muy cuestionada.[3]

Las subfamilias consideradas válidas por al menos dos o más autores son, a la fecha:

Los curculiónidos y el control biológico

Muchos gorgojos o picudos son considerados plagas en los cultivos o de los alimentos almacenados, pero en algunas ocasiones, los gorgojos han funcionado perfectamente como controladores biológico de plantas no nativas. Uno de los primeros casos más sobresalientes fue documentado en Uganda.

 src=
Gorgojo, detalle

En 1989 se informó de la aparición del lirio de agua (Eichhornia crassipes) en el lago Victoria. El lirio de agua, también conocido como lirio acuático o jacinto de agua (en inglés, water hyacinth o water lily), es una planta originaria de América del Sur y es considerada una maleza acuática. El desastre ecológico provocado por esta planta, introducida irresponsablemente en África, afectó al lago Victoria, y directamente a Tanzania, Kenia y principalmente a Uganda, donde las orillas del Lago Victoria vieron ocupadas casi un 80 % de su superficie. Esto impidió la pesca, el transporte y el uso de represas y canales de riegos, lo que afectó a cerca de 30 millones de personas. La aplicación de plaguicidas afectó a otras especies, tanto flora como fauna.

En 1996, una empresa australiana con experiencia en control biológico, junto con la ayuda de expertos africanos, introdujeron las especies Eochetina eichhorniae y Neochetina bruchi. Una cantidad de aproximadamente 100 000 gorgojos, principalmente de la segunda especie fueron arrojadas en los lirios de agua del lago Victoria. A finales de 1998, el lirio de agua prácticamente había desaparecido. La introducción del gorgojo no afectó a otras especies, ya que al no contar con su alimento principal, en este caso el lirio de agua, los gorgojos mueren.[4]

Algunas especies

Bibliografía

  1. «Copia archivada». Archivado desde el original el 25 de febrero de 2016. Consultado el 17 de febrero de 2016.
  2. Adriana E. Marvaldi (1997). «Higher level phylogeny of Curculionidae (Coleoptera: Curculionoidea) based mainly on larval characters, with special reference to broad-nosed weevils» (PDF). Cladistics 13 (4): 285-312. doi:10.1111/j.1096-0031.1997.tb00321.x. Archivado desde el original el 18 de febrero de 2012. Consultado el 7 de abril de 2012.
  3. François Lieutier, Keith R. Day, Andrea Battisti, Jean-Claude Grégoire, and Hugh F. Evans, Bark and Wood Boring Insects in Living Trees in Europe, a Synthesis. Springer Science & Business Media, 2004
  4. U.S. Army Engineer Research and Development Center, Waterways Experiment Station: Neochetina eichhorniae Archivado el 17 de enero de 2009 en Wayback Machine. - texto y fotos

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Curculionidae: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Los curculiónidos (Curculionidae), conocidos como gorgojos y picudos, son una familia de coleópteros herbívoros, la más importante y diversa de la superfamilia Curculionoidea. Son una de las familias más grandes de animales con 5489 géneros y 86 100 especies en el mundo.​

Son fitófagos (se nutren con alimentos vegetales) y algunos son plagas dañinas para la agricultura. Unos pocos son usados como controles biológicos de malezas invasoras.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Kärsaklased ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Kärsaklased (Curculionidae) on sugukond mardikaid[1], kelle pea on veninud pikaks kärsaks, mille külge kinnituvad tavaliselt põlvjad tundlad ning haukamissuised. Kärsal on suur tähtsus – selle abil puuritakse taimekoesse auk, kuhu asetatakse muna. Vastsed on jalutud valkjad tõugud. Talvituvad mardikana, sellepärast on neid rohkem kevadel ja sügisel.

Kärsaklaste sugukonda kuulub umbes 60 000 liiki.

Klassifikatsioon

Kärsaklaste sugukonna klassifikatsioon pole päris selge. Sugukonda liigitatakse järgmised alamsugukonnad:

Kirjeldus

Enamikus on kärsaklased väikesed 1-11, harva kuni 24 millimeetrit pikad. Kärsaklased on liikide arvult teine mardikasugukond Eestis ja nad on meil esindatud umbes 450 liigiga. Sellesse kuulub mitmeid aia-, põllu-, metsa- ja laokahjureid, näiteks hernekärsakas, ristikunirplane, õunapuu-õielõikaja, latipihklane ja männipihklane, pähklikärsakas. Toiduainete ladudes tuntakse paari-kolme millimeetri pikkust terakärsakat (Calandra granaria) ja riisikärsakat. Meil suudavad nad paljuneda vaid ruumides, kus nad toituvad jahust, jahusaadustest ning viljateradest.

Pilte

Viited

  1. Loomade elu 3:267.

Välislingid

Selles artiklis on kasutatud prantsuskeelset artiklit fr:Curculionidae seisuga 01.02.2014.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Kärsaklased: Brief Summary ( Estonian )

provided by wikipedia ET

Kärsaklased (Curculionidae) on sugukond mardikaid, kelle pea on veninud pikaks kärsaks, mille külge kinnituvad tavaliselt põlvjad tundlad ning haukamissuised. Kärsal on suur tähtsus – selle abil puuritakse taimekoesse auk, kuhu asetatakse muna. Vastsed on jalutud valkjad tõugud. Talvituvad mardikana, sellepärast on neid rohkem kevadel ja sügisel.

Kärsaklaste sugukonda kuulub umbes 60 000 liiki.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visit source
partner site
wikipedia ET

Kärsäkkäät ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Kärsäkkäät (Curculionidae) on kovakuoriaisten lahkoon kuuluva heimo. Se on eläinkunnan suurin heimo ja lajeja on kymmeniä tuhansia. Ne ovat yleensä sokeita. Monet kärsäkkäistä ovat tuholaiseläimiä puutarhassa ja viljelyksillä.

Ulkonäkö ja koko

Kärsäkkäille tyypillistä on pitkä kärsä. Tuntosarvet ovat polvekkaita ja niissä on jaokkeita, joista ensimmäinen on pitkä ja nuijamainen. Ruumiin muoto on päärynämäinen. Siipien ja ruumiin pinta on kova, uurteinen, epätasainen ja joskus suomumainen. Suurin osa kärsäkkäistä on väriltään himmeitä, mutta jotkut lajit ovat kirkasvärisiä.

Levinneisyys ja elinympäristö

Kärsäkkäitä esiintyy eniten tropiikissa.

Luokitus

Kärsäkkäisiin kuuluvia sukuja ovat viljakärsäkkäät (Sitophilus), suppilokärsäkkäät (Rhynchites), käärökärsäkkäät (Byctiscus), hernekärsäkkäät (Sitona) ja nirput (Apion). Heimoon kuuluvia lajeja ovat puuvillakärsäkäs (Anthonomus grandis), tukkimiehentäi (Hylobius abietis), korvakekärsäkäs (Phytomus nigrirostris) ja luumuleikkuri.

Kärsäkkäiden alaheimoja

Lisääntyminen

Naaras munii siemeniin, silmuihin tai kasvien varsille, mistä toukat saavat ravintonsa.[2]

Ravinto

Kärsäkkäät ovat kasvinsyöjiä. Ravintokasvi vaihtelee lajeittain.[3]

Lähteet

  1. Taksonomian lähde: Integrated Taxonomic Information System (ITIS): Curculionidae (TSN 114666) itis.gov. Viitattu 22.12.2013. (englanniksi)
  2. Ernst Palmen, Matti Nurminen: ”Kärsäkkäät”, Eläinten maailma, Otavan iso eläintietokirja, osa 2, s. 829–830. Helsinki: Otava, 1974. ISBN 951-1-01422-6.
  3. Kaarina Miettinen, Iris Kalliola, Mattias Tolvanen, Juhani Kohonen: ”Kärsäkkäät”, Kotimaan luonto, s. 401. Helsinki: WSOY, 2004. ISBN 951-0-26351-6.

Aiheesta muualla

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Kärsäkkäät: Brief Summary ( Finnish )

provided by wikipedia FI

Kärsäkkäät (Curculionidae) on kovakuoriaisten lahkoon kuuluva heimo. Se on eläinkunnan suurin heimo ja lajeja on kymmeniä tuhansia. Ne ovat yleensä sokeita. Monet kärsäkkäistä ovat tuholaiseläimiä puutarhassa ja viljelyksillä.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visit source
partner site
wikipedia FI

Curculionidae ( French )

provided by wikipedia FR

Les Curculionidae sont une famille d'insectes phytophages appartenant à l'ordre des Coléoptères. Cette famille comprend certaines espèces de charançons (on en trouve également dans d'autres familles), le genre Orchestes, etc. Certaines espèces peuvent causer des dégâts importants à diverses cultures ainsi qu'aux récoltes entreposées.

On en compte environ 2 200 espèces en France (selon l'INPN (10 mai 2021)[1]), plus de 5 000 en Europe (d'après Fauna Europaea (10 mai 2021)[2]) et près de 83 000 espèces décrites, réparties en plus de 6 000 genres, à travers le monde (d'après Catalogue of Life (10 mai 2021)[3]). Elle rassemble probablement plus de 200 000 espèces dans le monde, ce qui constituerait la plus importante famille du règne animal par le nombre d'espèces[4].

Caractères généraux

Les insectes adultes mesurent de 1,5 à 20 mm de long et ont la tête prolongée par un museau (à ne pas confondre avec un rostre, les pièces buccales sont bien de type broyeuses, le rostre étant de type suceur). Les antennes ont une forme caractéristique, coudée à angle droit, avec un premier article, le scape, très long.

Les larves sont blanchâtres, apodes et de forme généralement incurvée.

Quelques espèces

Quelques espèces, classées par sous-famille.

Ceutorhynchinae

Curculioninae

Cryptorhynchinae

Hyperinae

Lixinae

Molytinae

Entiminae

Sans sous-famille

Classification

Les Curculionidae comprennent plus de 4 000 genres répartis dans 17 sous-familles

Liste des sous-familles

[source: Bouchard et al. (2011)]

Sous-familles reclassées

Les sous-familles suivantes de la Phylogénie de Zarazaga & Lyal 1999 ne font plus partie de la famille des Curculionidés depuis Bouchard et al. (2011)

Liste de genres

Cette famille comprend plus de 6 000 genres[3]. En voici une sélection. Cette section date de la Phylogénie de Zarazaga & Lyal 1999 et n'a pas été mise à jour depuis Bouchard et al. (2011).

Notes et références

  1. MNHN & OFB [Ed]. 2003-présent. Inventaire national du patrimoine naturel (INPN), Site web : https://inpn.mnhn.fr, consulté le 10 mai 2021
  2. Fauna Europaea, consulté le 10 mai 2021
  3. a et b Bánki, O., Roskov, Y., Vandepitte, L., DeWalt, R. E., Remsen, D., Schalk, P., Orrell, T., Keping, M., Miller, J., Aalbu, R., Adlard, R., Adriaenssens, E., Aedo, C., Aescht, E., Akkari, N., Alonso-Zarazaga, M. A., Alvarez, B., Alvarez, F., Anderson, G., et al. (2021). Catalogue of Life Checklist (Version 2021-10-18). Catalogue of Life. https://doi.org/10.48580/d4t2, consulté le 10 mai 2021
  4. TEMPERE G. & PERICART J., « Coléoptères Curculionidae. 4ème partie », Faune de France n° 74, 1989 lire en ligne
  5. « Découverte : Une nouvelle espèce de coléoptère nommée comme un personnage de Star Wars », sur sciencesetavenir.fr, 28 avril 2016 (consulté le 23 novembre 2016)

Voir aussi

Article connexe

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Curculionidae: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Les Curculionidae sont une famille d'insectes phytophages appartenant à l'ordre des Coléoptères. Cette famille comprend certaines espèces de charançons (on en trouve également dans d'autres familles), le genre Orchestes, etc. Certaines espèces peuvent causer des dégâts importants à diverses cultures ainsi qu'aux récoltes entreposées.

On en compte environ 2 200 espèces en France (selon l'INPN (10 mai 2021)), plus de 5 000 en Europe (d'après Fauna Europaea (10 mai 2021)) et près de 83 000 espèces décrites, réparties en plus de 6 000 genres, à travers le monde (d'après Catalogue of Life (10 mai 2021)). Elle rassemble probablement plus de 200 000 espèces dans le monde, ce qui constituerait la plus importante famille du règne animal par le nombre d'espèces.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Gurgullo (insecto) ( Galician )

provided by wikipedia gl Galician
 src=
Gurgullo.

Gurgullo é o nome xenérico aplicado a varias especies de insectos coleópteros da familia dos curculionídeos, sendo un dos máis coñecidos o gurgullo do eucalipto.

As especies endémicas de gurgullos alóxanse nas sementes ou vaíñas de legumes, tamén nos ourizos das castañas (gurgullo da castaña) e mesmo atacan os cereais almacenados en celeiros ou cabazos.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia gl Galician

Pipe ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian
 src=
Eupholus geoffroyi

Pipe (lat. Curculionidae), najbrojnija porodica životinja na zemlji (priznato 1998.), pripadaju kukcima (Insecta), red Coleoptera ili kornjaša. Ova porodica obuhvaća čak 5103 roda[1] i preko 40.000 vrsta.

Starija podjela dijelila ih je na kratkokrilaše (curtirostri) i dugokrilaše (longirostri). U tzv. kratkokrilaše pripadaju od najvažnijih rodova Otiorhynchus, Sitona, Psalidium, Tanymecus, Phyllobius i Peritelus. U Hrvatskoj je prema Kovačiću zastupljeno 228 vrsta iz roda Otiorhynchus.

Pipe karakterizira pretežno smeđa boja glave sa rilima, produljena prema naprijed. Ta rila znaju biti duža i od cijelog tijela, a ono pipama služi za za bušenje biljnog tkiva u koje ženka polaže jaja. Ličinke nemaju nogu (apodija) bijele su boje i žive u unutrašnjosti biljnih organa. Hrane se listovima biljaka na kojima pipe prave polukružne ureze.

Zbog svog načina prehrane pipe se smatraju štetnicima koji napadaju maslinu (maslinina pipa, Otiorhynchus cribricollis), vinovu lozu, breskve, kajsije i druge voćke i niže biljke kao kukuruz (Kukuruzna pipa, Tanymecus dilaticollis, Gyll.), repu (Siva repina pipa, Tanymecus palliatus, Fabr.), blitvu (Blitvina pipa, Lixus junci Bob.), jagodu (jagodine pipe, Otiorhynchus)[2]

Potporodice

Rodovi:

AnimaliaArthropodaInsectaColeopteraCurculionoideaCurculionidae

Rodovi

Aades, Abantiades, Abantiadinus, Abebaeus, Abrachybaris, Abrotheus, Acacacis, Acacallis, Acaerus, Acallapisus, Acalles, Acallestes, Acallocrates, Acallodes, Acallopais, Acallophila, Acallophilus, Acallopistellus, Acallopistus, Acallorneuma, Acalonoma, Acalyptops, Acalyptus, Acamatus, Acamptoides, Acamptopsis, Acamptus, Acanthobaris, Acanthobarisella, Acanthobrachium, Acanthobrachys, Acantholophus, Acanthomadarus, Acanthomerus, Acanthomus, Acanthophorus, Acanthopterus, Acanthoscelidius, Acanthotomicus, Acanthotrachelus, Acanthurus, Acarlosia, Acaropsis, Acatus, Acentrinops, Acentrus, Achelocis, Acherres, Achia, Achirozetes, Achlaenomus, Achopera, Achoperinus, Achradidius, Achrastenus, Achynius, Acicnemis, Aclees, Acmaegenius, Acnemiscelis, Acoenopsimorphus, Acoleomerus, Acoptorhynchus, Acoptorrhynchus, Acopturus, Acoptus, Acorthylus, Acrantus, Acrocoelopus, Acrodrya, Acrorius, Acroteriasis, Acrotomopus, Acrotychreus, Acryptorrhynchus, Acyphus, Acythogaster, Acythopeus, Acythophanes, Adaleres, Adansonius, Adel, Adelus, Aderorrhinus, Adexius, Adiaeretus, Adichotrachelus, Adionychus, Adioristus, Adisius, Adorenius, Adorhabdotus, Adosomus, Adryocoetes, Aeatus, Aechmura, Aedemonophilus, Aedemonus, Aedophronus, Aedriodes, Aegorhinus, Aegrius, Aegyptobaris, Aemus, Aenesias, Aepalius, Aesiotes, Aesychora, Aetherhinus, Aethreus, Aetiomerus, Afrochramesus, Afrolithinus, Afromicracis, Afrophytoscaphus, Afropolydrosus, Afrotrypetus, Agacalles, Agamentina, Agametina, Agametis, Agasphaerops, Agastegnus, Agasterocercus, Agathicis, Agatholobus, Agathorinus, Agenopus, Agestra, Agnesiotes, Agraphus, Agrestus, Agrilochilus, Agriochaeta, Agronus, Alatidotasia, Alceis, Alcides, Alcidodes, Alcidodoplesius, Aldonida, Aldonus, Alexiola, Alexirhea, Allanalcis, Allaorops, Allaorus, Allarthrum, Allernoporus, Allocionus, Allodactylus, Alloleptops, Allomegops, Allopertes, Alloprocas, Alloscolytoproctus, Allostegotes, Allostyphlus, Alluria, Alniphagus, Alocorhinus, Alocorrhinus, Alocyrtus, Alophinus, Alophus, Alphitodes, Alsirrhinus, Alsus, Altonomus, Alyca, Alycodes, Alyctus, Amadarellus, Amadus, Amalactus, Amalorrhynchus, Amalthus, Amalus, Amasa, Amasinus, Amathynetes, Amaurorhinus, Amaurorrhinus, Ambates, Amblycerus, Amblycnemus, Amblyochetus, Amblyrhinus, Amblyrrhinus, Ambonodiras, Ambonodirus, Ambrosiodmus, Ambrosiosmus, Ameladus, Amercedes, Amercedoides, Amercedoidus, Amerhinus, Amerhis, Ameris, Amerrhinus, Amesostylus, Amethylus, Amicromias, Amisallus, Amitrus, Ammocleonus, Amnesia, Amomphus, Amorbaeus, Amorbaius, Amorphocerus, Amorphocis, Amorphoidea, Amorphopus, Amorphorhinus, Amorphorinus, Amorphorrhinus, Amotus, Ampagia, Ampagiosoma, Ampeloglypter, Ampelogypter, Amphialus, Amphibaris, Amphicranus, Amphidees, Amphiderites, Amphideritus, Amphionotus, Amphioramphus, Amphiorramphus, Amphiskirra, Amphitmetus, Amphorygma, Amphyorhamphus, Amycterus, Amyctides, Amydrogmus, Amygdala, Amystax, Anaballus, Anacentrinus, Anacentrus, Anactodes, Anaemeroides, Anaemerus, Anaenomus, Anaeretus, Anagivenius, Anagotus, Analcis, Analeurops, Anambates, Anametis, Anaplesius, Anaptoplus, Anarciarthrum, Anascoptes, Anathaniops, Anathresa, Anatorcus, Anavallius, Anaxyleborus, Anazalinus, Anchistophilia, Anchitelus, Anchithyrus, Anchodemus, Anchonidium, Anchonocerus, Anchonocranus, Anchonomorpha, Anchonotorcus, Anchonus, Anchylorhynchus, Anchyptolicus, Anchyptolycus, Ancistropterus, Ancocis, Anculopus, Ancylocnemis, Ancyloderes, Ancylorrhynchodes, Ancylorrhynchus, Andibilis, Andiblis, Andrigintrabius, Anemeroides, Anemophilus, Anephilus, Anepigraphocis, Aneulobus, Aneuma, Aneurrhinus, Anexantha, Angelocentris, Angianus, Anilaus, Anillobius, Aniops, Anisandrus, Anisorhynchus, Anisorrhamphus, Anisorrhynchus, Anisus, Anodius, Anolethrus, Anomadus, Anomalodermus, Anomalops, Anomocerus, Anomocis, Anomoearthria, Anomoederus, Anomoemerus, Anomonychus, Anomophthalmus, Anones, Anoplocis, Anoplomorpha, Anoplus, Anopsilus, Anorthorhinus, Anosimus, Anosius, Anotesiops, Anotheorus, Anotiscus, Ansorus, Antarctobius, Antelmia, Antesimorpha, Antesis, Anthenius, Anthobaphus, Anthobaris, Anthobius, Anthomelus, Anthomorphus, Anthonomopsis, Anthonomus, Anthribisomus, Anthribus, Antilla, Antinia, Antispyris, Antistius, Antliarhinus, Antliarrhinus, Antyllis, Anypotactus, Aochetus, Aocnus, Aolles, Aomus, Aoplocnemis, Aoploninus, Aoromius, Aorus, Aosseterus, Aoxyonyx, Apantoteles, Aparete, Aparopion, Apate, Apatidotasia, Apatorhynchus, Apeltarius, Aphalidura, Aphanarthrum, Aphanocleptus, Aphanocorynes, Aphanommata, Aphela, Aphioda, Aphocoelis, Aphrastus, Aphrystanus, Aphyllura, Aphyocnemus, Aphyoda, Aphyomerus, Aphyonotus, Aphyorhamphus, Aphyorrhamphus, Aphytoscaphus, Apidocephalus, Apiezonotus, Apiophorus, Apirocalus, Apocnemidophorus, Apocryptus, Apocyrtidius, Apocyrtus, Apodrosus, Apoglostatus, Apolpones, Apopnictus, Aporimus, Aporolobus, Aporonotus, Aporotaxus, Apostasimerus, Apotmetus, Apotomoderes, Apotomorhamphus, Apotomorhinus, Apotomorrhamphus, Apotomorrhinus, Apotrepus, Apoxyleborus, Aprepes, Apries, Aprostoma, Apsis, Apsophus, Apteromechus, Apteronanus, Aptolemus, Apxyleborus, Aracanthus, Arachnipes, Arachnobas, Arachnomorpha, Arachnopus, Araeoscapus, Aragnomus, Aramigus, Arammichnus, Araptus, Archarias, Archeophalus, Archirozetes, Archobaris, Archocopturus, Archopactus, Arecocryptus, Arecophaga, Argoptochus, Arhenodes, Arhines, Arhinus, Aricerus, Aridiamerus, Ariphron, Ariphrons, Arixyleborus, Arniticus, Aroaphila, Arodenius, Aromagis, Arrhaptogaster, Arrhetus, Arrhines, Artapocyrtus, Artematocis, Artepityophthorus, Arthriticosoma, Arthrocorynus, Arthrotomoidellus, Arthrotomus, Artipus, Aryptacus, Aryptaeus, Asaphia, Asceparnus, Asclepiadorrhynchus, Asemus, Asetus, Asmaratrox, Asphalmus, Aspidiotes, Astegotes, Astethobaroides, Astratus, Astyage, Astycophilus, Astycophobus, Astycus, Astyphlus, Astyplus, Asynonychus, Asytesta, Atactoglymma, Atactophysis, Atactus, Atelicus, Atenismus, Atenistes, Aterpus, Athesapeuta, Athetes, Athrotomus, Athyreocis, Atinella, Atlantis, Atmesia, Atmetonychus, Atomorhinus, Atoporhynchus, Atorcus, Atractomerus, Atrichis, Atrotitis, Attactagenus, Attangus, Attarus, Attelabus, Attellabus, Atychonia, Atychoria, Atylodes, Aubeonymus, Aubeus, Auchmeresthes, Aucklandius, Auklandius, Aulachorhinus, Aulacobaridia, Aulacocnemus, Aulacus, Aulametopiellus, Aulametopus, Aularhinus, Auleutes, Aulobaris, Austrectopsis, Austroinsulus, Austroplatypus, Autonopsis, Aviranus, Axides, Axionicus, Axyraeus, Azygides, Babaultia, Baccharisphila, Baeodontocis, Baeorhopalus, Baeorhynchodes, Bagoimorphus, Bagous, Baiocis, Baladaeus, Balanephagus, Balanerhinus, Balaninorhynchus, Balaninorrhynchus, Balaninurus, Balaninus, Balanobius, Balanogastris, Balbus, Balearicola, Banarachos, Bantiades, Baocis, Baptobarinus, Baptobaris, Baranachos, Barianus, Baridiaspis, Baridiellus, Baridiomorpha, Baridis, Baridius, Barilepis, Barilepton, Barinogyna, Barinotus, Barinus, Baris, Bariscelis, Barisoma, Barisses, Baropsis, Barycerellus, Barycerus, Barydius, Barymerus, Barynotus, Baryopadus, Baryoxyonyx, Barypeithes, Barypithes, Barypithoides, Barysomus, Baryssus, Barystrabus, Barytychius, Bastactes, Bastaphorus, Batames, Batatarhynchus, Bathyaulacus, Bathyorygma, Bathyris, Bebelatus, Behrensiellus, Belka, Belonnotus, Belorrhinus, Bepharus, Berethia, Berosicus, Berosiris, Bicodes, Bignonibaris, Blaborhinus, Blastophagus, Blepiarda, Bleptocis, Bletonius, Blosyridius, Blosyrodes, Blosyrus, Bohemanius, Bolivianus, Bondariella, Bonomius, Bononius, Bonthaina, Borborocoetes, Borgmeierus, Borophloeus, Boroxylon, Boscarius, Bosquiella, Bostrichips, Bostrichus, Bostricus, Bostrychus, Botanebius, Bothinodroctonus, Bothrobatys, Bothrosternoides, Bothrosternus, Bothryperus, Bothynacrum, Bothynod, Bothynoderes, Bothynodontes, Bothynorhynchus, Bothynorrhynchus, Brachiodontus, Brachonnyx, Brachonyx, Brachyaspistes, Brachybaridius, Brachybaris, Brachycaulus, Brachyceropsis, Brachycerus, Brachychaenus, Brachycis, Brachycnemis, Brachycolobodes, Brachycyrtus, Brachydendrulus, Brachyderes, Brachyeuderes, Brachygeraeus, Brachyleptops, Brachylinoma, Brachymerinthus, Brachymycterus, Brachyogmus, Brachyolus, Brachyomus, Brachypezichus, Brachyporopterus, Brachypterus, Brachyrhinus, Brachyrhynchus, Brachyrrhinus, Brachyscapus, Brachysoma, Brachysomus, Brachyspartus, Brachystylodes, Brachystylus, Brachytrachelus, Bradybamon, Bradybatus, Bradybibastes, Bradycinetus, Bradyninus, Bradypatae, Bradyrhynchoides, Bradyrhynchus, Brantus, Bremondiscythropus, Bremondiscytropus, Brentus, Brephiope, Brésil, Breviophthorus, Brexius, Briarus, Brimoda, Brius, Bromegeraeus, Bromesia, Bronchus, Brownia, Bruchella, Bruchus, Bryachus, Bryochaeta, Bryodrassus, Bubalocephalus, Bubaris, Bufomicrus, Bufonus, Buprestobaris, Buskia, Buskiella, Bustomus, Buttikoferia, Byrrhus, Byrsia, Byrsopages, Byzes, Caccophryastes, Cacochromus, Cactopinorus, Cactopinus, Cadoderus, Caecossonus, Caenophanus, Caenopsimorphus, Caenopsis, Cairnsicis, Calacalles, Calandrinus, Calandromimus, Calcodermus, Calicyforus, Calidiopsis, Callinotus, Calliparius, Callirhopalus, Callistomorphus, Callizonus, Callomaoria, Caloecus, Calomycterus, Calophylaitis, Calorida, Calvertius, Calyptillus, Calyptops, Camarotus, Camelodes, Camerones, Camia, Camopis, Campbellorhinus, Campilirhynchus, Campipterus, Campthorinus, Campthorrinus, Camptocerus, Camptocheirus, Camptochirus, Camptorhamphus, Camptorhamptus, Camptorhinus, Camptorhynchus, Camptorrhinus, Camptoscapus, Campylirhynchus, Campyloscelus, Canephorus, Canistes, Canoixus, Canopinus, Canopis, Canopisella, Cantorhynchus, Carbonomassula, Carchesiopygus, Carcilia, Cardiopterocis, Cardroctonus, Carphobius, Carphoborites, Carphoborus, Carphodicticus, Carphonotus, Carphotoreus, Carpodes, Carponinus, Carpophloeus, Carposinus, Carrus, Carterus, Casidermus, Cassidermus, Cassythicola, Castenus, Catabonops, Catachaenus, Catagnatus, Catalalus, Catamonus, Catapastinus, Catapastus, Cataphractus, Catapionus, Cataponus, Catapycnus, Catarhynchus, Catarrhinus, Catasarcus, Catascythropus, Catastygnus, Catenophorus, Caterectus, Catergus, Cathormiocerus, Catiline, Catocalephe, Catodryobiolus, Catodryobius, Catolethromorphus, Catolethrus, Catoptes, Catorygma, Caulomorphus, Caulophilus, Caulosomus, Caulostrophilus, Caulostrophus, Caulotrupis, Cautoderus, Caviaphila, Cavibaris, Cechania, Cecractes, Cecyropa, Cedilaus, Cedosus, Celebia, Celetes, Celetotelus, Celeuthetes, Celia, Celidaus, Celntrinus, Cenchrena, Cenchroma, Cenocephalus, Centemerus, Centor, Centricnemus, Centrinaspidia, Centrinaspis, Centrinertus, Centrinites, Centrinogyna, Centrinoides, Centrinopsimorpha, Centrinopsis, Centrinopus, Centrinus, Centyres, Cephalalges, Cepurellus, Cepurus, Cerambyx, Ceratocrates, Ceratolepis, Ceratopus, Cercobaris, Cercopeus, Cercophorus, Ceropsis, Cerpheres, Ceryrhinus, Cesennia, Cestophorus, Ceuthorhynchidius, Ceuthorhynchus, Ceuthorrhynchidius, Ceuthorrhynchus, Ceuthorynchus, Ceutorhynchus, Ceutorrhynchidius, Ceutorrhynchus, Chacocybebus, Chaectetorus, Chaenosternum, Chaerius, Chaerodemas, Chaerodrys, Chaerorhinus, Chaerorrhinus, Chaetastus, Chaetechus, Chaetectetorus, Chaetectorus, Chaetobaris, Chaetoctesius, Chaetopantus, Chaetophloeus, Chaetophorus, Chaetoptelius, Chalcobaris, Chalcodermus, Chalcohyus, Chalcotrogus, Chalepoderus, Chaleponotus, Chalybodontus, Chamaelops, Chamaepsephis, Chaodius, Chapatiella, Chapuisia, Charactonemus, Charamus, Chauliopleurus, Chaunoderus, Chazarius, Chelonychus, Chelotonyx, Chepagra, Cherrus, Chilodendron, Chilodrosus, Chiloneonasus, Chiloneus, Chilonorhinus, Chiloxylon, Chimades, Chionanthobius, Chirogonia, Chirozetes, Chitonopterus, Chleuastes, Chloebius, Chloeobaris, Chlorastus, Chlorima, Chlorolophus, Chlorolopus, Chlorophanus, Chloropholus, Choerocephalus, Choerodrys, Choerorhamphus, Choerorhinoides, Choerorhinus, Choerorrhinoides, Choerorrhinus, Choerorrhynchus, Cholinambates, Cholinobaris, Cholomus, Cholus, Chomatocryptus, Chondronoderes, Choristorhinus, Chorophanus, Chortastus, Chramesus, Chriotyphus, Christensenia, Chromonotus, Chromosomus, Chryasus, Chrypsinorhinus, Chrysobaris, Chrysoloma, Chrysolophus, Chrysolopus, Chrysophoracis, Cidnorhinus, Cidnorrhinus, Cimbocera, Cimbus, Cionellus, Cionesthes, Cionistes, Cionopsis, Cionus, Cirorrhynchus, Cis, Cisowhitea, Cisowithea, Cissoanthonomus, Cissodicasticus, Cisurgus, Cladeyterus, Cladoborus, Cladoctonus, Cladoctoporcus, Claeoteges, Clandius, Claveriella, Clavimorphus, Cleistolophus, Cleobis, Cleogonus, Cleonis, Cleonus, Cleopomiarus, Cleopus, Clisis, Clypeolus, Clypeorhynchus, Clypeorrhynchus, Cnagius, Cnemargus, Cnemecoelus, Cnemidontus, Cnemidophorus, Cnemidoprion, Cnemidothrix, Cnemodon, Cnemodontus, Cnemogonus, Cnemonyx, Cnemotricha, Cnemoxytes, Cneorhinides, Cneorhinus, Cneorrhinicollis, Cneorrhinus, Cnesinus, Cnestus, Coccotorus, Coccotrypes, Codiosoma, Coecephalophonus, Coeleutetes, Coeliastes, Coeliodes, Coeliopus, Coeliosomus, Coelogaster, Coelonertinus, Coelonertodes, Coelonertus, Coelorrhamphus, Coelosternechus, Coelosterninus, Coelosternulum, Coelosternus, Coelostomus, Coenochira, Coenopsimorphus, Coenopsis, Coenorrhinus, Colabus, Colecerus, Coleobothrus, Coleocerus, Coleomeropsis, Coleomerus, Coleosternus, Collabismodes, Collabismus, Colobodellus, Colobodes, Colobotelus, Colobus, Coloecus, Colposternum, Colpothorax, Coluthus, Comasinus, Comesiella, Compsus, Conapion, Conarthrus, Confusoscolytus, Coniatus, Coniocleonus, Conlonia, Conocentrinus, Conocetus, Conoderes, Conomalthus, Conophoria, Conophorus, Conophthocranulus, Conophthorus, Conopis, Conoproctus, Conopsis, Conorhinus, Conorhynchus, Conorrhinus, Conorrhynchus, Conothorax, Conotrachelodes, Conotrachelus, Conradtiella, Copanopachys, Cophes, Coprodema, Coptoborus, Coptocaster, Coptodryas, Coptogaster, Coptomerus, Coptonotus, Coptorrhyn, Coptorrhynchus, Coptorus", Coptosomus, Copturodes, Copturomimus, Copturominus, Copturomorpha, Copturophanus, Copturosomus, Copturus, Coptus, Cordierella, Corecaulus, Coriacephilus, Corigetus, Corthycyclon, Corthylites, Corthylocurus, Corthylomimus, Corthylus, Corturus, Corynemerus, Corynephorus, Coryssobaris, Coryssoglymma, Coryssomerus, Coryssopus, Cosmobaris, Cosmocorynus, Cosmoderes, Cosmorhinus, Cosmpolites, Cossinoderus, Cossonideus, Cossonorhynchus, Cossonus, Costaroplatus, Costovia, Cotaster, Cotasteridus, Cotasteromimus, Cotasterophasis, Craniodicticus, Cranopoeus, Craponius, Craptidia, Craptoleptus, Craptus, Craspedotus, Crassiopus, Cratoblosis, Cratomerocis, Cratopechus, Cratopomorphus, Cratopopsis, Cratopus, Cratoscelocis, Cratosomus, Crepantis, Crioceris, Criphyphorus, Crisius, Critomerus, Croatus, Cropelia, Crossotarsinulus, Crossotarsus, Crostidia, Crostis, Crotanius, Cryphalites, Cryphalogenes, Cryphaloides, Cryphalomimetes, Cryphalomimus, Cryphalomorphus, Cryphalophilus, Cryphalops, Cryphalus, Crypharis, Cryphiphorus, Cryphyophthorus, Cryptacrus, Cryptarthrum, Cryptaspis, Cryptobaris, Cryptobathys, Cryptocarenus, Cryptocephalus, Cryptoceroides, Cryptocleptes, Cryptocurus, Cryptographus, Cryptometopus, Cryptommata, Cryptoplus, Cryptoporocis, Cryptorhis, Cryptorhynchus, Cryptorrhynchidius, Cryptorrhynchidus, Cryptorrhynchus, Cryptosternum, Cryptoxyleborus, Cryptulocleptus, Cryptulus, Crypturgus, Ctenomyophila, Ctenophorus, Ctenyophthorus, Ctonocryphus, Ctonoxylon, Cubicorrhynchus, Cubicosomus, Cucullothorax, Cumatotomicus, Cuneopterus, Curanigus, Curculeo", Curculeo("), Curculio, Curculioides, Curculionites, Curiades, Cyamobolus, Cyamomimus, Cyamomistus, Cyamonistus, Cyanobaris, Cychrotonus, Cyclas, Cycliscus, Cyclobarus, Cycloderes, Cyclomaurus, Cyclomias, Cyclomus, Cycloporopterus, Cyclopterus, Cycloptochus, Cyclopus, Cyclorhipidion, Cycloteres, Cycloterinus, Cycloterodes, Cycotida, Cydianerus, Cydmaea, Cydostethus, Cylindra, Cylindridia, Cylindrobaris, Cylindrocerinus, Cylindrocerus, Cylindrocopturus, Cylindrocorynites, Cylindrocorynus, Cylindromus, Cylindropalpus, Cylindrorrhinus, Cylindrothecus, Cylindrotomicus, Cylloderus, Cyllophorus, Cylloproctus, Cylloramphus, Cyllorhamphus, Cylydrorhinus, Cymatobaris, Cymotrox, Cynanchophagus, Cynethia, Cynotrachelus, Cyphalus, Cyphicerinus, Cyphicerus, Cyphipterus, Cyphocleonus, Cyphocopturus, Cyphodellus, Cyphoderocis, Cyphogonus, Cyphoides, Cyphometopus, Cyphomimus, Cyphomydica, Cyphopsis, Cyphorhinus, Cyphorhynchus, Cyphorrhynchus, Cyphorrynchus, Cyphoscelis, Cyphosemus, Cyphosenus, Cyprus, Cyrionyx, Cyriophthalmus, Cyrtepistomus, Cyrtobaris, Cyrtogenius, Cyrtolepidopus, Cyrtolepis, Cyrtolepus, Cyrtomon, Cyrtops, Cyrtotomicus, Cyrtozemia, Cytorrhinus, Cyttalia, Dacnirotatus, Dacnirus, Dacnophthorus, Dacnophylla, Dacryophthorus, Dacryostactus, Dacryphalus, Dactylipalpus, Dactylocrepis, Dactylopselaphus, Dactylorhinus, Dactylotrypes, Dactylotus, Daedania, Daedicorhynchus, Dahlgrenia, Dalcesia, Damarites, Damicerus, Damurus, Danae, Dascillus, Dasydema, Davidis, Dealia, Deamphus, Decasticha, Decilaus, Decirhynchus, Decophthalmus, Decorseia, Degis, Deinocossonu, Deipyle, Deipyrus, Deiradognathus, Deiradognatoidus, Demenica, Demimaea, Demoda, Demosomus, Demyrsus, Dendostygnus, Dendriops, Dendrochilus, Dendrocranulus, Dendroctonomorphus, Dendroctonus, Dendrodicticus, Dendrographus, Dendropaemon, Dendroplatypus, Dendrosinus, Dendroterus, Dendrotrupes, Dendrotrypum, Dendrurgus, Dentostygnus, Depresseremiarhinus, Deracanthus, Derbya, Derbyella, Dercynus, Derelobus, Derelominus, Derelomorphus, Derelomus, Dereodus, Deretiodes, Deretiosoma, Deretiosomimus, Deretiosus, Dericinus, Dermatodes, Dermatodina, Dermatoxenus, Dermestes, Dermothrius, Dermotrichus, Deropria, Derosomus, Desbrochersella, Desiantha, Desmidophorinus, Desmobaris, Desmoglyptus, Desmoris, Desmosomus, Dexagia, Diabathrarius, Diacavus, Diaecoderus, Dialeptopus, Diallobius, Dialomia, Dialomiaspis, Diamerides, Diamerus, Diametus, Diamimus, Diapelmus, Diaphanops, Diaphna, Diaphorocis, Diaporesis, Diaprepes, Diaprosomus, Diapus, Diastethus, Diasthetus, Diastrophilus, Diatassa, Diathryptus, Diatmetus, Dicasticus, Dichelotrox, Dicherotropis, Dichotrachelus, Dichotychius, Dichoxenus, Dicomada, Dicorrhinus, Dicranthus, Diethicus, Diethusa, Dietzia, Diglossotrox, Dimesus, Dinapries, Dinas, Dinocleus, Dinomorphus, Dinoplatypus, Dinorrhopala, Dinosius, Diodyrrhynchus, Dioedimorpha, Diomia, Dionychus, Dioptrophorus, Diorycaulus, Diorycentrinus, Diorymerellus, Diorymeropsis, Diorymerus, Dioryserratus, Diotrophorus, Dipaltosternus, Diphilus, Diplogrammus, Dirabius, Dirambon, Dirhoxenus, Dirodes, Dirotognathus, Discophorellus, Discophorus, Disostinus, Dissopygus, Diuris, Dixoncus, Dochorhynchus, Docorhinus, Dodecastichus, Doetes, Doidyrhynchus, Doleropus, Dolichobaris, Dolichocephalocyrtus, Dolichoscelis, Dolichotelus, Dolioceuthus, Doliopygus, Dolurgocleptes, Dolurgus, Donorrhopala, Donus, Dorasomus, Dorymerus, Dorytomodes, Dorytomorpha, Dorytomus, Dorytosomimus, Drassicus, Drepanambates, Drepanoderes, Drusenatus, Dryocoetes, Dryocoetinus, Dryocoetiops, Dryocoetoides, Dryomites, Dryopais, Dryotomicus, Dryotomus, Dryotribus, Dryoxylon, Dufauiella, Dynatopechus, Dyscamptorhinus, Dysceroides, Dyscerus, Dyschaenium, Dyscheres, Dyslobus, Dysmachus, Dysomma, Dysommatus, Dysopeomus, Dysopirhinus, Dysostines, Dysostinus, Dyspeithes, Dysphiles, Dysprosoestus, Dysticheus, Dystirus, Dystropicus, Eccoptogaster, Eccoptopterus, Eccoptus, Eccroptus, Echinaspis, Echinocnemus, Echinodera, Echinoderma, Echinomorphus, Echinonotus, Echinopeplus, Echinosomidia, Ecildaus, Ecnomognathus, Ecrizothis, Ectamnogaster, Ectatocyba, Ectatops, Ectatopsides, Ectatorhinus, Ectatorrhinus, Ectatotychius, Ectemnomerus, Ectmetaspidus, Ectomastes, Ectopsis, Ectyrsus, Edesius, Edmundia, Edo, Eggersia, Egiona, Eidognathus, Eidophelus, Eiratus, Eisonyx, Ekkoptogaster, Elasmobaris, Elasmorhinus, Elassonyx, Elassophilus, Elassoptes, Elattocerus, Eleagna, Elichora, Elissa, Ellatocerus, Elleschodes, Elleschus, Ellescus, Ellimenistes, Ellimorrhinus, Elliptobaris, Elmidomorphus, Elpinus, Elytrocallus, Elytrocheilus, Elytrocoptus, Elytrodes, Elytrodon, Elytrogonus, Elytroteinus, Elytroxys, Elytrurus, Elzearius, Embaphiodes, Embates, Embolodes, Embrithes, Emexaure, Emmaria, Emmeria, Emnothus, Empaeotes, Emperorrhinus, Empira, Emplesis, Empleurus, Empolis, Emydica, Enaptomias, Enaptorrhinus, Encalus, Enchymus, Encosmia, Endaeopsis, Endaeus, Endeochetus, Endymia, Enicoderus, Enide, Eniopea, Enomides, Enoplopactus, Enops, Enteles, Entimus, Entium, Entomoderus, Entrypotrachelus, Entypotrachelus, Entyus, Eocossonus, Eocryphalus, Eodinus, Epacticus, Epagriopsis, Epagrius, Epamoebus, Epheboerus, Ephelops, Epherina, Ephimeropus, Ephimerostylus, Ephimerus, Ephrycinus, Ephrycus, Epicaerus, Epicalus, Epichthonius, Epicthonius, Epilaris, Epilasius, Epilaterus, Epilectus, Epilobaspis, Epimeces, Epimechus, Epimerogryphus, Epimerogrypus, Epipedomorphus, Epipedorhinus, Epipedosoma, Epipedus, Epiphaneus, Epiphanops, Epiphylax, Epiplatypus, Epipolaeus, Epiramphus, Epirhynchus, Epirrhamphus, Epirrhynchus, Episidiocis, Episomellus, Episomoides, Episomus, Epistrophus, Epitasis, Epitimetes, Epitosus, Epizorus, Epomadius, Epsips, Eptacus, Erasmus, Erebaces, Eremiarhinus, Ereminarius, Eremnodes, Eremnoschema, Eremnus, Eremonychus, Eremotes, Erepsimus, Erethistes, Ergania, Ergias, Ericryphalus, Ericydeus, Erineophilus, Erineosinus, Erioschidias, Eriosinus, Erirhinus, Erirrhinoides, Erirrhinus, Erischidias, Eristinus, Eristus, Ernocladius, Ernocryphalus, Ernophloeus, Ernopocerus, Ernoporicus, Ernoporides, Ernoporus, Erodiscus, Erycosomus, Erymneus, Erytenna, Esamus, Essolithna, Estenoborus, Etelda, Eteophilus, Ethadomorpha, Ethadopselaphus, Ethas, Ethelcus, Ethelda, Ethemaia, Etheophanus, Ethocis, Euacalles, Euanthes, Eublepharus, Eubrychius, Eubulomus, Eubulopsis, Eubulus, Eucalus, Eucalyptocis, Euchaetes, Eucilinus, Euclyptus, Eucoleocerus, Eucoleomerus, Eucolobodes, Eucoptoderus, Eucopturus, Eucoptus, Eucorynemerus, Eucossonus, Eucras, Eucrines, Eucrostus, Eucycloteres, Eucyllus, Eudamarus, Eudela, Euderes, Euderoides, Eudiagogus, Eudiagopus, Eudialomia, Eudipnus, Eudius, Eudmetus, Eudociminus, Eudocimus, Eudontus, Eudraces, Eudyasmodes, Eudyasmus, Eueides, Eufaustia, Eugallus, Eugeniodecus, Eugeonemus, Eugeraeus, Eugivenius, Eugnathus, Eugnomus, Eugymnobaris, Euhackeria, Euides, Eulechriops, Eulepiops, Eulophodes, Eulytocerus, Eumacrocyrtus, Eumeces, Eumegamastus, Eumestorus, Eumicronyx, Eumononycha, Eumycterus, Eumyllocerus, Eunechyrus, Eunicentrus, Eunyssobia, Euomella, Euomus, Euonychus, Euophyrum, Euoropsis, Eupachyrrhynchus, Eupages, Eupagiocerus, Eupagoderes, Euperitelus, Euphalia, Eupholocis, Eupholus, Eupiona, Euplatinus, Euplatypus, Eupteroxylon, Euptilius, Eupyrgops, Eurhamphus, Eurhin, Eurhinopsella, Eurhinopsis, Eurhopala, Eurhoptus, Eurhynchomys, Eurilia, Eurychirus, Eurycis, Eurycorynes, Eurydactylus, Eurylobus, Eurylophus, Eurymetopinus, Eurymetopocis, Eurymetopus, Eurynchus, Eurynotia, Euryommatus, Euryomus, Eurypages, Euryporopterus, Eurysaces, Euryscapus, Eurysia, Euscapus, Euscepes, Eusemio, Eusoma, Eusomatulus, Eusomatus, Eusomenes, Eusomostrophus, Eusomus, Eustales, Eustalida, Eustalis, Eustatius, Eustolomorphus, Eustolus, Eustylomorphus, Eustylus, Eusynnada, Eutassa, Eutecheus, Euterpia, Euthebus, Euthicus, Euthoron, Euthycodes, Euthycus, Euthyphasis, Euthyrhamphus, Euthyrhinus, Euthyrinus, Euticheus, Eutinobothrus, Eutinophaea, Eutinopus, Eutornopsis, Eutornus, Eutoxus, Eutyrhinus, Euwallacea, Euzathanius, Euzurus, Evadodes, Evadomorpha, Evaniocis, Evas, Everges, Evotus, Exaetoderes, Exarcus, Exeiratus, Exemaure, Exilis, Exithioides, Exithius, Exmacrocyrtus, Exnothapocyrtus, Exochus, Exodema, Exomesites, Exomias, Exonastus, Exonotus, Exophthalmida, Exophthalmodes, Exophthalmus, Exorides, Falciger, Falklandius, Falsocossonus, Farnia, Fatuellus, Faustiella, Faustinus, Felicienella, Fergusonia, Festus, Ficicis, Ficiphagus, Fishonia, Floresianus, Fontenellus, Forandia, Forandiopsis, Formanekia, Foucartia, Fronto, Fryella, Furcipus, Galloisia, Gandarius, Ganymela, Ganyopis, Garnia, Gasterocercodes, Gasterocercus, Gasteroclisus, Gasterosaga, Gastrocerus, Gastrocis, Gastrodus, Gastrotaphrus, Gaurocryphus, Gayella, Gelus, Genalia, Genestus, Genevra, Genus Dubiosum, Genyocerus, Geobyrsa, Geochus, Geoderces, Geodercodes, Geomorus, Geonemides, Geonemus, Geonomus, Geophilus, Georrhynchus, Geotragus, Geraeopsis, Geraeus, Geranorrhinus, Germariella, Gerstaeckeria, Gerynassa, Getacalles, Getopsephus, Gitonischius, Giveniopsis, Givenius, Gladiosius, Gladosius, Glaphyrometopus, Glaridorrhinus, Glaucopela, Glechinus, Gleoxenus, Glochicopterus, Glochinocerus, Glochinorrhinus, Glochiphorus, Gloeodema, Gloeotrogus, Glostatus, Glycaria, Glyphagia, Glyphoramphus, Glyphostethus, Glyptobaridia, Glyptobaris, Glyptobaroides, Glyptoderes, Glyptogeraeus, Glyptoporopterus, Glyptosomus, Gnatharus, Gnathoborus, Gnathocortus, Gnathocranus, Gnathoglochinus, Gnatholeptus, Gnathomimus, Gnathophorus, Gnathophthorus, Gnathotrichoides, Gnathotrichus, Gnathotrupes, Gnathotrypanus, Gnoma, Goniorrhinus, Gonipterus, Gonocleonus, Gononotus, Gonotrachelus, Gorgus, Graphognathus, Graphonotus, Graphorhinus, Graphorrhinus, Graptus, Gravatageraeus, Gretschkinia, Griffithia, Griphosternus, Groatus, Gromilus, Gronops, Gronosphilia, Grummi, Gryphosternus, Grypidiopsis, Gryporrhynchus, Grypus, Guiomatus, Guioperus, Gunodes, Gygaeus, Gymnaetron, Gymnetron, Gymnobaris, Gymnochilus, Gymnomorphus, Gymnonotus, Gymnopholus, Gymnoporopterus, Gynaria, Gyponychus, Gyratogaster, Gyrodus, Hadracalles, Hadramphus, Hadrodemius, Hadromeropsis, Hadromerus, Hadronotus, Hadropus, Hadrorhinus, Hadrorrhinus, Hagedornus, Halliella, Halliellara, Halophagus, Halorhynchus, Haloxenus, Halystus, Hamaba, Hammacerus, Hammatostylus, Hapalogenius, Hapalophloeus, Haplochetus, Haplocorynus, Haplolobus, Haplonyx, Haplopus, Haplostethops, Haptomerus, Harotreus, Hasidellus, Hasidus, Hatasu, Hauserella, Haversia, Hectaeus, Hedycera, Hedychrous, Hedyopis, Heilipus, Helaeniella, Heleriella, Heliomene, Heliophilus, Heliorhynchus, Hemicolpus, Hemicryphalus, Hemideres, Hemigaster, Hemihylesinus, Hemiliopsis, Hemilius, Hemiphytobius, Henonia, Heomus, Heptarthrum, Herpisticus, Herpysticus, Hesperobaris, Heteramphus, Heteraomus, Heterarthrus, Heteroballus, Heteroborips, Heterobothroides, Heterobothrus, Heterodactylus, Heterodiscus, Heteroglymma, Heteromalius, Heteromias, Heteronus, Heteronyx, Heterophasis, Heteropsis, Heteroptochus, Heteropus, Heteroscapus, Heteroschoinus, Heterosternus, Heterostylus, Heterotyles, Heterotylus, Heurippa, Hexacolinus, Hexacolus, Hexacoptus, Hexaphyllus, Hexymus, Heydeneonymus, Heydenia, Heydenonymus, Hibberticola, Hilipimorphus, Hilipinus, Hilipus, Himatinum, Hinnulus, Hiotidius, Hiotomicrus, Hiotopsis, Hiotus, Hipporhinops, Hipporhinus, Hipporhis, Hipporrhinus, Hispibaris, Histeropus, Hitomicrus, Hlavena, Hodurus, Hoemoedenodema, Holcorhinus, Holonychus, Holorrhynchus, Holorygma, Homaleptops, Homalinotus, Homalirhinus, Homalocyrtus, Homalomorphus, Homalonotus, Homalorhinus, Homalorrhinus, Homalorrhynchus, Homalotrogus, Homapterus, Homarus, Homeotrachelus, Homodus, Homoeocryphalus, Homoeometamelus, Homoeonychus, Homoeopus, Homoeostethus, Homogaster, Homoiozemus, Homoreda, Homorhythmus, Homorosoma, Homorythmus, Hoplidotasia, Hoplites, Hoplitontus, Hoplitopales, Hoplitophthorus, Hoplitrachelus, Hoplocneme, Hoplocopturus, Hoplocossonus, Hoplodecilaus, Hoplopactus, Hoploparoxus, Hoplorhinus, Hoplorrhinoides, Hoplorrhinus, Hoplotrigonops, Hormops, Hormorus, Hormotrophus, Hovanegrius, Hovanobaris, Hovaphytobius, Howeocis, Huamboica, Huarucus, Hulpes, Hulpesellus, Hulpsellus, Hustachea, Hustacheoxyonyx, Hybauchenia, Hybicus, Hybolius, Hybomorphus, Hybophorus, Hyborrhynchus, Hycanus, Hydronomus, Hydronoplus, Hygrochus, Hylastes, Hylastinoides, Hylastinus, Hylastites, Hyledius, Hyleops, Hylescierites, Hylesinites, Hylesinopsis, Hylesinosoma, Hylesinus, Hylobius, Hylocurosoma, Hylocurus, Hylonius, Hyloperus, Hylurdrectonus, Hylurgonotus, Hylurgopinus, Hylurgops, Hylurgulus, Hylurgus, Hymeniphades, Hyomora, Hyorrhynchus, Hypactus, Hyparinus, Hypaspistes, Hypera, Hyperiosoma, Hypermetra, Hyperodes, Hyperoides, Hyperomias, Hyperomorpha, Hyperomorphus, Hyperstylus, Hypertensus, Hyphaene, Hyphanthus, Hyphantus, Hypnideus, Hypoborus, Hypocentrinus, Hypocoeliodes, Hypocolobus, Hypocryphalus, Hypogymnius, Hypohypurus, Hypolagocaulus, Hypoleschus, Hypomeces, Hypomecus, Hypomolyx, Hyponotus, Hypopentarthrum, Hypophylax, Hypophypurus, Hypoplagius, Hypoptus, Hypotagea, Hypothenemus, Hypothenoides, Hypsocleonus, Hypsometopus, Hypsomias, Hypsomus, Hypsonotus, Hypsophorus, Hypurus, Iasides, Ichniochetus, Idaspora, Idastes, Idernus, Idiopsida, Idiopsis, Idiostethus, Idogenia, Idopelma, Idorhynchus, Idotasia, Idus, Ilacuris, Ilamania, Ileomus, Illidgea, Imaliodes, Imalithus, Imathia, Imatiodes, Imera, Inaccodes, Incentia, Indecentia, Indocryphalus, Inocatoptes, Inophloeus, Inosomus, Inososgenes, Iops, Iopsidaspis, Iothocorynus, Iotomia, Iphipus, Iphisaxus, Iphisomus, Iphius, Ips, Ipsichora, Ipsocossonus, Iptergonus, Irenimus, Isanates, Isaniris, Isax, Ischiomastus, Ischionoplus, Ischnobrotus, Ischnomias, Ischnopus, Ischnotrachelus, Isochnus, Isocopturus, Isodacrys, Isodrusus, Isoleptus, Isomerinthus, Isomerus, Isomicrus, Isonycholips, Isophthorus, Isopterus, Isorhamphus, Isorhinus, Isorhynchus, Isotocerus, Isotornus, Isotrachelus, Isotrogus, Isus, Ita, Ithaura, Ithyphallus, Ithyporoidus, Ithyporus, Ittostira, Ixalma, Izonetes, Jonthocerus, Jops, Jopsidaspis, Jozena, Juanobia, Juanorhinus, Jugocryphalus, Justus, Kangaropus, Kangoropus, Kasakhstania, Keibaris, Kelantanius, Kentraulax, Kershawcis, Kietana, Kirschia, Kissophagus, Kobuso, Kocheriana, Königius, Kronii, Kurilonus, Laccoproctus, Lachnaeus, Lachnopus, Lachnotarsus, Lacordaireus, Lacordairius, Ladoice, Ladustaspis, Ladustes, Laemomerus, Laemorchestes, Laemosaccus, Lagenolobus, Lagenotenes, Lagocaulus, Lagostomus, Lalagetes, Lamellocopturus, Lamprobaris, Lamprochrus, Lamprocyphus, Lamprohypera, Lamyrus, Landolphianus, Lanurgus, Laodia, Laogonia, Laparocerus, Larides, Larinosomus, Larinus, Lasiobaris, Lasiopus, Lasiorrhynchites, Lasiotrupis, Lasiotylodes, Lataurinus, Lathiphronus, Latiphronus, Latychus, Lauromus, Lecanophora, Lechrioderus, Lechriops, Leianisorhynchus, Leiomerus, Leiophloeus, Leiopterus, Leiosoma, Leiosomus, Lembodes, Leperisinus, Lepicerinus, Lepiceriodes, Lepiceroides, Lepicerus, Lepidastycus, Lepidobaris, Lepidocricus, Lepidophorus, Lepidosoma, Lepidosphyris, Lepidospyris, Lepidotychius, Lepilius, Leposoma, Lepropus, Leprosomus, Leptarthrous, Leptarthrus, Leptinobaris, Leptobaris, Leptocentrinus, Leptocerus, Leptocorynus, Leptodemasius, Leptogarnia, Leptoladustes, Leptolepurus, Leptolepyrus, Leptomadarus, Leptomias, Leptomimus, Leptommatus, Leptonemus, Leptops, Leptorrhynchus, Leptorynchus, Leptosaldius, Leptoscapus, Leptoschoinella, Leptoschoinus, Leptosomus, Leptosphaerotus, Leptospyris, Leptostethus, Leptoxyleborus, Lepydnus, Lepyrus, Lerius, Letznerella, Leucochromus, Leucodrosus, Leucomelacis, Leucomgius, Leucomigus, Leucon, Leucosomus, Leucothyreocis, Leurops, Leurostenus, Lexithia, Lichenophagus, Lichnus, Lifucolonus, Lignyodes, Limnobaris, Limnobaroides, Limobius, Linogarnia, Linogeraeus, Linoma, Linomadarus, Linomaspis, Linonotus, Lioanones, Liobaridia, Liocentrinus, Liogivenius, Liolepta, Liometophilus, Liophlaeus, Liophlocus, Liophloeodes, Liophloeus, Liosoma, Liosomus, Liosthenus, Liotheantis, Lioxyonyx, Lipancylus, Liparis, Liparogetus, Liparthrum, Liparus, Lipommata, Lipothyrea, Lipothyren, Lispodemus, Lisporhinus, Lissobaris, Lissoclastus, Lissocryptus, Lissoderes, Lissoglena, Lissomenes, Lissopsis, Lissorhinus, Lissorrhinus, Lissotarsus, Listroderes, Listroderus, Listronotus, Listrorrhynchus, Lithinus, Lithocia, Lithocryptus, Lithodus, Litobaris, Litodactylus, Litomerus, Litostylus, Liturgus, Lixellus, Lixodes, Lixomorpha, Lixosomus, Lixus, Lobaspis, Lobetorus, Lobocodes, Loboderes, Loboderinus, Lobops, Loborhynchus, Loborrhynchus, Lobosoma, Lobotrachelus, Loceptes, Locobodes, Loemosaccus, Loganius, Lolatismus, Lomederus, Lonchocerus, Lonchophorus, Loncophorus, Lophobaris, Lophocephala, Lophocheirus, Lophochirodes, Lophochirus, Lophoderes, Lophodes, Lophotectorus, Lophotus, Lordops, Lorena, Ludovix, Lujaiella, Lupinocolus, Lupulina, Lybaeba, Lyboeba, Lychnuchus, Lycosura, Lydamis, Lymantes, Lymantor, Lyperobates, Lyperobius, Lyperopais, Lyprodes, Lyprus, Lysizone, Lystrus, Lysturus, Lyterius, Machaerocnemis, Machaerostylus, Macipus, Macracalles, Macrambates, Macramycterus, Macrancyloides, Macrancylus, Macraulacus, Macriops, Macrobaris, Macrobrachonyx, Macrocephalus, Macrocopturus, Macrocordylus, Macrocorynus, Macrocryphalus, Macrocyrtus, Macroentomoderus, Macrolechriops, Macromeropsis, Macromerus, Macropoda, Macrops, Macroptatus, Macropterus, Macrorevena, Macrorhoptus, Macrorhyncolus, Macroscytalus, Macrostylus, Macrostyphlus, Macrotarrhus, Macrotarsus, Macrotimorus, Madarellus, Madaropsides, Madaropsis, Madarus, Madopterus, Maechius, Maemactes, Maes, Magaris, Magdalinops, Magdalinus, Magdalis, Malacobius, Maleuterpes, Mallerus, Malonotus, Malosomus, Mamuchus, Mandalotus, Mantias, Margadillius, Marmarochelus, Marmaropus, Mascarauxia, Maseorhynchus, Mastersinella, Mataxus, Matrilia, Mauritinus, Mazagranus, Mazenes, Mazurai, Mazuranella, Mecaspis, Mecheriostrophus, Mechistocerus, Mechoris, Mecimus, Mecinops, Mecinopsis, Mecinus, Mecistocerus, Mecistocorynus, Mecistostylus, Mecobaris, Mecocorynus, Mecomastyx, Mecomerinthus, Mecopelmus, Mecopeltus, Mecopoidellus, Mecopomorphus, Mecopus, Mecosargon, Mecostylus, Mecyslobus, Mecysmoderes, Mecysolobus, Medicasta, Medisus, Megabaris, Megachirus, Megacolabus, Megalobaris, Megalocorynus, Megalometis, Megalostylodes, Megalostylus, Megamastodes, Megamastus, Megamecus, Megaplatypus, Megapterum, Megarhinus, Megarrhinus, Megavallius, Megops, Meionops, Meira, Meiranella, Melactus, Melaleucus, Melamomphus, Melampius, Melanegis, Melanocyphus, Melanolia, Melanteriosoma, Melanterius, Melarhinus, Melarrhinus, Melbonus, Meleus, Melitobaris, Memes, Menares, Mendozella, Menechirus, Menecleonus, Menecopes, Menectetorus, Menemachus, Menesinus, Menetypus, Meneudetus, Meniomorpha, Menios, Menoetius, Menostoma, Meotiorrhynchus, Merimnetes, Meringopalpus, Merionus, Meripherellus, Meripherinus, Meriphus, Merisma, Merocarterus, Merocnemus, Merodontus, Meroleptus, Merophorus, Meroprion, Meropsilus, Merulia, Merulla, Merunymus, Mesagroicus, Mesites, Mesitomorphus, Mesitorhynchus, Mesophyletis, Mesoplatypus, Mesoptilius, Mesoreda, Mesoscolytus, Mesostylus, Mesothanius, Mesoxenomorphus, Mesoxenophasis, Mestorus, Metacalles, Metacorthylus, Metacymia, Metadrosus, Metadupus, Metahylastes, Metahylesinus, Metallites, Metamelus, Metanthia, Metapiorrhynchus, Metapocyrtus, Metaptous, Metastrabus, Metatyges, Meteremnus, Metetra, Methidrysis, Methone, Methyorrhina, Methypora, Metialma, Metopoma, Metoponeurys, Metoposoma, Metrania, Metraniella, Metraniomorpha, Metrianopsis, Metrioderus, Metriophiloides, Metriophilus, Metyrculus, Metyrus, Miarus, Miccotrogus, Micracidendron, Micraciops, Micracis, Micracisella, Micracisoides, Micracites, Micralcinus, Micraonychus, Micrapries, Micrelus, Microbaridia, Microbaris, Microberosiris, Microborus, Microbothrus, Microcholus, Microcleogonus, Microcopes, Microcorthylus, Microcossonus, Microcraptus, Microcryptorhynchus, Microcryptorrhynchus, Microforandia, Microgonus, Microhimatium, Microhyus, Microlarinus, Micromadarus, Micromastus, Micromesites, Micromimus, Microminus, Micronyx, Micropalocus, Micropeltastes, Micropentarthrum, Microperus, Microphyes, Microplatymerus, Microporopterus, Micropterus, Microrevena, Microrhianus, Microrhinus, Microrhynchus, Microscapus, Microstegotes, Microstrates, Microstylus, Microtilodes, Microtorcus, Microtribus, Microtrupis, Microtychius, Microxylobius, Microxypterus, Microzalestes, Microzetes, Microzurus, Microzygops, Millocerus, Miloderes, Miloderoides, Mimaulodes, Mimaulus, Mimetes, Mimidendrulus, Mimiocurus, Mimiophthorus, Mimips, Mimobaris, Mimographopsis, Mimographus, Mimopentarthrum, Mimophilus, Mimophobus, Mimus, Minia, Minulus, Minyomerus, Minyops, Minyrus, Miocalles, Miocryphalus, Miorrhinus, Mioscapus, Miostictus, Miremorphus, Misetes, Misophrice, Mistosimella, Misynus, Mitomermus, Mitophorus, Mitoplinthus, Mitosoma, Mitostylus, Mitrastethus, Mitrephorus, Mnemyne, Mnemynurus, Molicorynes, Molitophilus, Molochtus, Molybdotus, Molytes, Molytophilus, Molytus, Momonus, Monarthrum, Monaulax, Monebius, Mononychus, Mononyx, Monoscapha, Montebaris, Montella, Monteus, Moracetribus, Morizus, Mormosintes, Moroderia, Moropactus, Muranus, Muschanella, Mustelinus, Mutocneorrhinus, Myarda, Myctides, Myelantia, Myelantiella, Myeloborus, Myelophilites, Myelophilus, Mylacomias, Mylacorhina, Mylacus, Myllocerinus, Myllocerops, Mylloceropsis, Myllocerus, Myllorhinus, Myociphus, Myogalus, Myoplatypus, Myorhinus, Myorrhinus, Myosides, Myossita, Myotrotus, Myrmecolixus, Myrmecorhinus, Myrmex, Myrtacebius, Myrtesis, Mystrorrhinus, Mythecops, Mythites, Nadhernus, Nannocolobodes, Nanobaris, Nanocolobodes, Nanoplaxes, Nanops, Nanus, Nastomma, Nastus, Naupactopsis, Naupactosis, Naupactus, Nauphaeus, Neaedus, Nebalis, Nechyrus, Nedestes, Nedyleda, Nedymora, Nedyus, Negritus, Neliocarus, Nemarus, Nematocerus, Nemestra, Nemobius, Nemocestes, Nemoicus, Nemopagiocerus, Nemophilus, Nemopteryx, Nemosinus, Neoantesis, Neoathesapeuta, Neobaridia, Neobaris, Neobicodes, Neobrachybaris, Neobradybatus, Neobryochaeta, Neobryocheta, Neocampyloscelus, Neocanonopsis, Neochryomera, Neochyromera, Neocimbus, Neoclenus, Neocleonus, Neocnemis, Neocoryssopus, Neocrates, Neocratus, Neocryphalus, Neocryphus, Neocryptorrhynchus, Neocyphus, Neodecilaus, Neodesmosomus, Neodiamerus, Neodryocoetes, Neoericydeus, Neoevas, Neogivenius, Neoglostatus, Neoherpisticus, Neohustachius, Neohyborrhynchus, Neohylesinus, Neohyorrhynchus, Neolyboeba, Neomadarus, Neomagdalis, Neomastix, Neomecopus, Neomelanterius, Neomerimnetes, Neomias, Neomycta, Neomystocis, Neonanus, Neoniphades, Neopachytychius, Neopanscopus, Neoparyonychus, Neopentarthrum, Neophloeotribus, Neophrystanus, Neophytoscaphus, Neopityophthorus, Neoplinthus, Neoporopterus, Neopteleobius, Neoptochus, Neopyrgops, Neorhyncolus, Neoscambus, Neosharpia, Neosphrigodes, Neosystates, Neoteripelus, Neotocerus, Neotomicus, Neotorneuma, Neotrachyostus, Neotylodes, Neoxyloctonus, Neoxyonyx, Neozeneudes, Nephodes, Neplaxa, Neptaphilus, Nerthops, Nertinus, Nertocholus, Nertus, Nesendaeus, Neseremnus, Nesiotes, Nesobaris, Nesogenocis, Nesotocus, Nestrada, Nestrius, Nettarhinus, Neu-seeland, Neumatora, Neuphaeus, Nicaeana, Nicentridia, Nicentrites, Nicentrus, Niconotus, Nigrites, Nigritus, Niphades, Niphadonyx, Nipponiphades, Nipponopolygraphus, Niseida, Nocheles, Nodierella, Nodocnemus, Nomebius, Nomidus, Nonnotus, Nosorhinus, Notesia, Notesiaspis, Nothaldonus, Nothapocyrtus, Nothoballus, Nothognathus, Nothoperissops, Nothrodes, Notiopatae, Notiosomus, Notocalviceps, Notocryptorhynchus, Notocryptorrhynchus, Notogronops, Notolomus, Notonophes, Notophus, Notoplatypus, Nototragopus, Notoxyleborus, Novitas, Nucterocephalus, Nupterocephalus, Nychiomma, Nyella, Nyphaeba, Nyssonotus, Nyxetes, Oarius, Occylotrachelus, Ochrinulus, Ochrometa, Ochronanus, Ochrophoebe, Ochtarthrum, Ochyromera, Oclandius, Ocoblodes, Octotoma, Ocynoma, Oditesus, Odoacis, Odoanus, Odontemachus, Odontobaris, Odontobarus, Odontocholus, Odontocnemus, Odontocorynus, Odontoderes, Odontomaches, Odontopus, Odontorhinus, Odontorrhinus, Odosyllis, Odozetes, Oebrius, Oemethylus, Oenassus, Oenochroma, Olanea, Olbiodorus, Oligobaris, Oligocholus, Oligolochus, Oligopus, Olonthogaster, Olsufieffella, Omias, Omicas, Omileus, Omobaris, Omoeacalles, Omogonia, Omogonus, Omoides, Omoionotus, Omoiotus, Omophorus, Omorophius, Omotrachelus, Omphasus, Omydaus, Onchorhinus, Onchoscelis, Oncorhinus, Oncorrhinus, Oncoscelis, Oncylotrachelus, Onesorus, Onias, Onidistus, Onocyma, Onthotomicus, Ontobaris, Ontocteterus, Onychilis, Onychobaris, Onychogymnus, Onycholips, Onychopoma, Oocorynus, Oodemas, Oomorphidius, Oops, Oopterinus, Oosomus, Opertes, Opetiopteryx, Ophryastes, Ophryodotus, Ophryota, Ophrythyreocis, Ophtalmorrhynchus, Ophthalamycterus, Ophthalmoborus, Ophthalmorychus, Opitomorphus, Oplocnemus, Opseobaris, Opseorrhinus, Opseoscapha, Opseotapinotus, Opseotrophus, Opsittis, Optatus, Opuntiaphila, Orchestes, Orchestoides, Orchestomerus, Orchidophilus, Oreda, Oreocharis, Oreorhynchus, Oreorrhinus, Oreoscotus, Oreosystates, Orichora, Origenes, Orimodema, Orimus, Orissus, Orobites, Orobitis, Orochlesis, Orophiopsis, Oropterus, Orosiotes, Orothreptes, Orpha, Orphanistes, Orphanyasmus, Orsophagus, Orthaspistes, Orthobaridia, Orthobaris, Orthochaetes, Orthocnemus, Orthocyrtus, Orthomerinus, Orthomias, Orthomycterus, Orthoporopterus, Orthoptochus, Orthorhinus, Orthoris, Orthorrhinus, Orthotemnus, Orthotomicus, Orthotomides, Ortycus, Oryssus, Oryx, Osaces, Osphilia, Osphiliades, Osseteris, Ostra, Othiorhynchus, Othippia, Otideres, Otidocephalus, Otidoderes, Otiocephalus, Otiorhynchus, Otiorrhunchus, Otiorrhynchus, Otiorynchus, Ottinychus, Ottistira, Ouroporopterus, Ovanius, Oxoplatypus, Oxydema, Oxyderces, Oxymelus, Oxynia, Oxyonyx, Oxyonyxus, Oxyophthalmus, Oxyops, Oxypteropsis, Oxypterus, Oxytenopterus, Ozoctenus, Ozodendron, Ozopemon, Ozophagus, Ozopherus, Pachnaeus, Pachneus, Pacholenus, Pachybaris, Pachycentrinus, Pachycerus, Pachycotes, Pachyderis, Pachydon, Pachygaster, Pachygeraeus, Pachylobius, Pachymastax, Pachynoderes, Pachynotus, Pachyonix, Pachyonyx, Pachyops, Pachypeza, Pachyphanes, Pachyporopterus, Pachyprypnus, Pachyrhinus, Pachyrhynchidius, Pachyrhyncus, Pachyrrhynchus, Pachystylus, Pachytheantis, Pachytragopus, Pachytrichus, Pachytrogus, Pachytychius, Pacomes, Pactola, Pactorhinus, Pactorrhinus, Pacytychius, Paedaretus, Paelocharis, Paepalophorus, Paepalosomus, Pagiocerus, Pagiophloeus, Paipalenotus, Paipalesomus, Palaechthus, Palaechtodes, Palaeocorynidius, Palaeocorynus, Palaeopus, Paleophthorus, Paleoscolytus, Paleosinus, Paleticus, Paletonidistus, Palistes, Palmatodes, Palmocentrinus, Palocopsis, Palocus, Pamoderes, Pamphaea, Panaphilis, Pandeleteinus, Pandeleteius, Panigena, Panolcus, Panophthalmus, Panopides, Panoptes, Panoptidius, Panormus, Panscopidius, Pansmicrus, Pantiala, Pantomorus, Pantoplanes, Pantopoeus, Pantoreites, Pantorhytes, Pantorrhytes, Pantoteles, Pantoxystus, Panus, Paophilus, Paraboscarius, Paracaerius, Paracairius, Paracamptopsis, Paracamptorrhinus, Paracamptus, Paraceratopus, Paracorthylus, Paracorynemerus, Paracyclomaurus, Paracythopeus, Parafishonia, Paragarnia, Parageraeus, Paraglostatus, Paragoges, Paragraphus, Parahyborrhynchus, Parahypera, Paraleptops, Paralichnus, Parallelaclees, Parallelodemas, Parallelosomus, Paramadarus, Paramecops, Parameira, Parameleus, Paramnemyne, Paramnemynellus, Paramorphocerus, Paranaenomus, Paranalcis, Paranametis, Paranathaniops, Paranchonus, Paranerthops, Paranomocerus, Paranoplus, Paranthonomus, Paraorus, Paraoxyonyx, Parapantomorus, Paraphilernus, Parapionus, Parapiperis, Paraplesius, Paraplinthus, Parapries, Paraptochus, Parasaldius, Parascythropus, Parasitones, Parasolaria, Parasomenes, Parasomus, Parasphaerotrypes, Parasphenogaster, Parastylus, Parasycites, Parasyprestia, Parasystates, Paratactus, Parathestonia, Paratimorus, Paratituacia, Paratmetus, Paratorcus, Paratrachyphloeus, Paratychius, Paraulosomus, Paraxyleborus, Parazurus, Parazygops, Pardisomus, Parempleurus, Paremydica, Parendaeopsis, Parendymia, Parepiphylax, Pareusomus, Parexilis, Parexophthalmus, Parimera, Parisacalles, Parisocordylus, Parisomias, Parisoschoenus, Parix, Parnemoicus, Paroditesus, Paromalia, Paromias, Paroryx, Paroxyonyx, Paryonychus, Paryzeta, Pasurius, Paulsenius, Peclavia, Peclaviopsis, Pedanus, Pedetes, Pedetinus, Pelamis, Pelecinus, Pelenomus, Pelenosomus, Peleropsella, Peleropus, Pelicerus, Peliobia, Peliocis, Pelolorhinus, Pelonomus, Peloropus, Pelororhinus, Pelororrhinus, Peltophorus, Peltotrachelus, Pempheres, Pempheromima, Pentacerus, Pentacoptus, Pentacotaster, Pentamimus, Pentarthrinus, Pentarthrocis, Pentarthrodes, Pentarthrophasis, Pentarthrum, Pentarthum, Pentatemnus, Penthoscapha, Pephricus, Perarogula, Perenthis, Peribleptus, Peribrotus, Perichius, Perideraeus, Periderces, Peridinetellus, Peridinetes, Peridinetus, Peridryocoetes, Perieres, Perigaster, Perimachetes, Perimachetus, Periocryphalus, Periommatus, Periorges, Peripagis, Perisochoinus, Perissops, Peristhenes, Peristoreus, Peritalaurinus, Peritaxia, Periteles, Peritelinus, Peritelodes, Peritelomus, Periteloneus, Peritelopsis, Peritelus, Peritmetus, Pernophorus, Peronaspis, Peroplatypus, Perperus, Perrhaebius, Petalochilus, Petosiris, Peucron, Pezerpes, Pezichus, Phace, Phacecorynus, Phacellopterus, Phacelobarus, Phacemastix, Phacepholis, Phacephorus, Phacrylus, Phacycerus, Phaedropholus, Phaedropus, Phaenoderus, Phaenognathus, Phaenomerus, Phaeocharis, Phaeodica, Phaeophanus, Phalantorrhynchus, Phalias, Phalidura, Phanasora, Phanerostethus, Phaops, Phaulotrodes, Phaunaeus, Phaylomerinthus, Phellocaulus, Phellodendrophagus, Phelloterus, Phelocomus, Phelypera, Phemida, Phemus, Pheromaops, Phileas, Philenis, Philernus, Philetaerobius, Philides, Philinna, Philippius, Philonis, Philopedon, Philophloeus, Philopuntia, Phlaeglymma, Phlaeoglymma, Phloeoborus, Phloeochilus, Phloeocleptus, Phloeocranus, Phloeocurus, Phloeoditica, Phloeographus, Phloeophagoides, Phloeophagomorphus, Phloeophagosoma, Phloeophagus, Phloeophthorus, Phloeopthorus, Phloeosinites, Phloeosinopsioides, Phloeosinopsis, Phloeosinus, Phloeoterus, Phloeotribus, Phloeotrogus, Phloeotrupes, Phloeotrypetus, Phloiotribus, Phlyctinus, Phlyda, Phoenicobates, Phoenicobatopsis, Phoenicogenus, Phoenoderus, Phoenodus, Phoeosinus, Pholicodes, Pholidoforus, Pholidonotus, Phollicodes, Phoropholus, Phorostichus, Phoxoteles, Phoxus, Phraotes, Phrenozemia, Phrixosoma, Phronira, Phrydiuchus, Phrygena, Phrynixius, Phrynixodes, Phrynixus, Phrystanus, Phthorius, Phthorophloeus, Phycocoetes, Phygothalpus, Phylaitis, Phylanticus, Phyllerastes, Phyllobioides, Phyllobius, Phyllodytes, Phyllodytesius, Phyllolytus, Phyllomanes, Phyllonomus, Phyllotrox, Phymatinus, Phymatophosus, Phyrdenus, Physarchus, Physobaris, Physomerus, Physoproctus, Physothorus, Phytobius, Phytonomus, Phytophilus, Phytoscaphus, Phytotribus, Phyxelis, Piaromias, Piazocaulus, Piazolechriops, Piazomias, Piazorhinus, Piazorrhinus, Piazorus, Piazurus, Picumnus, Piezocnemus, Piezoderes, Piezonotus, Piezorhopalus, Pileophorus, Pimelata, Pimelia, Pimelocerus, Pimelorrhinus, Pinacopus, Pinarus, Piniphilus, Piotypus, Piperis, Piperius, Pisaeus, Pisodes, Pissocles, Pissodes, Pithecomus, Pityoborus, Pityoceragenes, Pityodendron, Pityogenes, Pityokteines, Pityophilus, Pityophthoridea, Pityophthoroides, Pityophthorus, Pityopthorus, Pityotrichus, Placoderes, Plaesiorhinus, Plagiocorynus, Plagiographus, Plagiopisthen, Plasiella, Plasilia, Plasiliopsis, Plastoleptops, Plastologus, Platyacus, Platyamomphus, Platyaspistes, Platybaris, Platycleidus, Platycopes, Platydactylus, Platygaster, Platygasteronyx, Platylaemus, Platymetopon, Platymetopus, Platymycterus, Platynanus, Platynotocis, Platyomicus, Platyomida, Platyomus, Platyomus, Platyonyx, Platypachus, Platypachys, Platyphaeus, Platyphysus, Platypicerus, Platypinus, Platypodidarum, Platyporopterus, Platypterocis, Platypus, Platyrhynchus, Platyrrhinus, Platyrynchos, Platyscapulus, Platyscapus, Platysma, Platyspartus, Platytarsulus, Platytarsus, Platytenes, Platytrachelus, Platyurus, Plaxes, Plectrodontus, Plectromodes, Plectrophorus, Plenaschopsis, Plesianones, Plesiobaris, Plesiophthorus, Plessisellus, Plethes, Pleurodirus, Plinthinella, Plinthodes, Plinthomeleus, Plinthus, Plocamus, Plocetes, Plococerus, Plococompsus, Plotnus, Pnigodes, Pocoesthes, Podalia, Podeschrus, Podionops, Podomincus, Poecilips, Poecilma, Poecilocaulus, Poecilogaster, Pogonorhinus, Pollendera, Polpones, Polycatus, Polyclaeis, Polycleidellus, Polycleis, Polycomus, Polycorinus, Polycreta, Polydacrys, Polyddacrys, Polyderces, Polydercicus, Polydius, Polydrosodes, Polydrosus, Polydrusus, Polydus, Polygraphus, Polylophus, Polymicrus, Polyphon, Polyphrades, Polyponus, Polyrhabdotus, Polyteles, Polytelidius, Polyzelus, Pomphus, Poophagus, Porocleonus, Porohylobius, Porophorus, Poropterculus, Poropterellus, Poropterinus, Poropteroides, Poropteropsis, Poropterus, Pororhynchus, Pororrhynchus, Porpacus, Porteriella, Porthetes, Poteriothorax, Pouesthes, Pparchus, Praepodes, Prantisus, Praodes, Praolepra, Preglyptobaris, Premnobius, Premnophilus, Premnotrypes, Prepodellus, Prepodes, Priocnemus, Priocyphus, Prionobaris, Prionobrachium, Prionomerus, Prionosceles, Pristimerus, Pristirrhina, Proapocyrtus, Probastactes, Problechilus, Problochelus, Proboscarius, Procholus, Prochramesus, Proconus, Procryphalus, Proctorus, Procuranigus, Prodialomia, Prodinus, Prodotes, Proëces, Progenius, Prognathotrichus, Proictes, Proictidius, Promecaspis, Promecops, Promecotarsus, Prophaesia, Prophalidura, Prorhianus, Prosayleus, Proscephaladeres, Proscoporrhinus, Prosoestus, Prospelates, Prospoliata, Prostomus, Protenomus, Protogonum, Protohylastes, Protolobus, Protopalus, Protopityophthorus, Protoplatypus, Protosinus, Protostrophus, Prowebbia, Proxyrodes, Proxyrus, Pruniphagus, Prypnus, Psaldus, Psalidimomphus, Psalidium, Psalidura, Psalistus, Psallidium, Psapharus, Pselactus, Pselophax, Pseniclea, Psepholacipus, Psepholasoma, Psepholax, Pseudacalles, Pseudacamptus, Pseudaclees, Pseudalophus, Pseudambates, Pseudanchonus, Pseudanthonomus, Pseudapocyrtus, Pseudapotrepus, Pseudapries, Pseudechinosoma, Pseudelissa, Pseuderodiscus, Pseudeurhinus, Pseudeustylus, Pseudhyperodes, Pseudhypoptus, Pseudiphisus, Pseudips, Pseudoacacacis, Pseudoacalles, Pseudobagous, Pseudobalaninus, Pseudobaridia, Pseudobaris, Pseudoblosyrus, Pseudocentrinus, Pseudocholus, Pseudochramesus, Pseudocionus, Pseudocleonus, Pseudocneorrhinus, Pseudocoeliodes, Pseudocoptus, Pseudocorthylus, Pseudocosmoderes, Pseudocossonus, Pseudocratopus, Pseudocryphalus, Pseudocrypturgus, Pseudocyphus, Pseudoderelomus, Pseudodesmidophorus, Pseudodiamerus, Pseudogarnia, Pseudogeraeus, Pseudohadronotus, Pseudohycanus, Pseudohylesinus, Pseudohylocurus, Pseudohyorrhynchus, Pseudolacordairius, Pseudolechriops, Pseudoleptops, Pseudolignyodes, Pseudolus, Pseudomadarus, Pseudomeira, Pseudomelactus, Pseudomesites, Pseudomesoxenus, Pseudometyrus, Pseudomicracis, Pseudomimus, Pseudomolius, Pseudomopsis, Pseudomus, Pseudomydaus, Pseudomyllocerus, Pseudonanus, Pseudonidistus, Pseudonotonophes, Pseudopantomorus, Pseudopentarthrum, Pseudoperissops, Pseudophloeophagus, Pseudophloeotribus, Pseudophytobius, Pseudopiazurus, Pseudopinarus, Pseudopityophthorus, Pseudoplatymerus, Pseudopoecilips, Pseudopolygraphus, Pseudoporopterus, Pseudoproictes, Pseudoptatus, Pseudoptochus, Pseudorancea, Pseudorchestes, Pseudoreda, Pseudorhianus, Pseudorthomerinus, Pseudorthoris, Pseudosaldius, Pseudosclerosomus, Pseudoscolochirus, Pseudosphaeropterus, Pseudostenoscelis, Pseudostenotrupis, Pseudostoreus, Pseudostromborrhinus, Pseudostyphlus, Pseudosystates, Pseudotaenophthalmus, Pseudotanaos, Pseudotanymecus, Pseudotepperia, Pseudothamnurgus, Pseudotherebus, Pseudothysanoes, Pseudotorcus, Pseudotoxus, Pseudottistira, Pseudowebbia, Pseudoxyleborus, Pseudoxylechinus, Pseudoxyonyx, Pseuonyx, Psilocaulus, Psilomerus, Psilorhinus, Psilorrhinus, Psilosomus, Psilotrogus, Psiona, Psomeles, Psomus, Psydestis, Pteleobius, Pteracanthus, Pterocyclon, Pterocyclonoides, Pteroplectus, Pteroporopterus, Pteroporus, Pterotomus, Pterotropis, Pterygonus, Ptilopodius, Ptilopus, Ptinus, Ptochella, Ptochidius, Ptochus, Ptolycus, Ptous, Ptyctonotus, Puranius, Putatocentrus, Pycnambates, Pycnarthrum, Pycnobaris, Pycnochirus, Pycnogeraeus, Pycnonicentrus, Pycnophilus, Pycnopus, Pycnorthoris, Pycnotheantis, Pyctoderes, Pylarus, Pyrgops, Pyrodes, Pyropus, Pythis, Queenslandica, Rabdotorhinus, Rachidiscodes, Rachidiscus, Rachiodes, Rachys, Radamus, Ramphus, Rancea, Ranceoma, Raptinus, Rebius, Rectosternum, Reichertia, Reitteria, Relistrodes, Rembus, Remertus, Renocis, Revena, Reveniopsis, Rhachiodes, Rhadinocerus, Rhadinocopes, Rhadinomerus, Rhadinopus, Rhadinoscapus, Rhadinosomus, Rhaebocnemocis, Rhamphocolus, Rhamphus, Rhaptinus, Rhecas, Rhetogenes, Rhianinus, Rhianopsis, Rhianus, Rhigopsidius, Rhigopsis, Rhigus, Rhina, Rhinanisus, Rhinaria, Rhinastus, Rhinidotasia, Rhinobatus, Rhinochaenus, Rhinochenus, Rhinochrosis, Rhinocoetus, Rhinocyllus, Rhinodes, Rhinodontus, Rhinognathus, Rhinolaccus, Rhinolius, Rhinomias, Rhinoncomimus, Rhinoncus, Rhinoplethes, Rhinoscapha, Rhinoscythropus, Rhinosimus, Rhinosomphus, Rhinospathe, Rhinospathus, Rhinusa, Rhombosoma, Rhopalocryphus, Rhopalomerus, Rhopalopleurus, Rhopalopselion, Rhoptobaris, Rhyephenes, Rhynchaenus, Rhynchites, Rhynchitis, Rhynchobaris, Rhynchodes, Rhynchoenus, Rhyncholobus, Rhyncholus, Rhynchomys, Rhynchopterus, Rhynchuchus, Rhyncobaris, Rhyncogonus, Rhyncolosoma, Rhyncolus, Rhyncophorus, Rhynogryphus, Rhyparonotus, Rhyparophilus, Rhyparosomus, Rhyparus, Rhypastus, Rhypax, Rhypochromus, Rhypodillus, Rhyssocarpus, Rhyssomatus, Rhythirrinus, Rhytideres, Rhytidobaris, Rhytidoderes, Rhytidoglymma, Rhytidophloeus, Rhytidosomus, Rhytirhinus, Rhytirrhinus, Riboseris, Riehlia, Rileyonymus, Rimboda, Roalius, Rodotymus, Roptoporus, Ruguloscolytus, Rungsonymus, Rungsythropus, Rutidosoma, Rynchaenus, Rynchites, Rynchophorus, Ryparus, Ryssocarpus, Rystheus, Rytonia, Sablones, Saginesis, Saladorhynchus, Salbachia, Salcus, Saldiopsides, Saldiopsis, Saldius, Saliciphilus, Salius, Salmites, Salpingus, Sampsonius, Saphorrhynchus, Sapotes, Saranthebaris, Sarapus, Sargon, Saurophthalmus, Sauroptilius, Saurotocis, Scaevinus, Scambanus, Scambus, Scaphostethus, Scedasus, Scelodolichus, Scepticus, Schaumius, Schedlarius, Schedlia, Schelopius, Schimatocheilus, Schoenherria, Schönherria, Schuppeli, Schylus, Sciadrusus, Sciaphilus, Sciaphobus, Sciatropus, Scierus, Sciobius, Sciomias, Sciopithes, Sciorhinus, Sclerobaris, Sclerocardius, Sclerococcus, Sclerocyrtus, Sclerodontus, Sclerolips, Sclerolophus, Scleronychius, Scleropoides, Scleropteridius, Scleropterus, Sclerorinus, Sclerorrhinella, Sclerorrhinus, Sclerosomus, Scoliocerus, Scolithus, Scolopterus, Scolyphrus, Scolytochelus, Scolytocleptes, Scolytodes, Scolytogenes, Scolytomimus, Scolytoplatypus, Scolytoproctus, Scolytopsis, Scolytotarsus, Scolytus, Scotasmus, Scotinocis, Scotoeborus, Scotoephilus, Sculptosternum, Scybis, Scymnoplastophilus, Scyphotychius, Scytha, Scythropus, Secania, Sediantha, Seidlitzia, Selasella, Selenotrachelus, Seleuca, Selleschus, Selocomis, Semelima, Semiathe, Semicardius, Semilina, Semio, Semnorhynchus, Semnorrhynchus, Seneciobius, Sepiomus, Sericopholus, Sericotrogus, Sermysatus, Serrastus, Serrotelum, Setantus, Sharpia, Sibariops, Sibariopsida, Sibinia, Sibynes, Siderodactylus, Sidomenia, Sigastus, Silpha, Simachus, Simallus, Simo, Simocopis, Simophorus, Sindesus, Sinophloeus, Sipalus, Sirabia, Siron, Siropetis, Sistellorhynchus, Sitanus, Siteytes, Sitona, Sitonapterus, Sitones, Sitonia, Sitonidius, Smicraulax, Smicronyx, Sodesia, Solanophagus, Solaria, Solariola, Solariopsis, Solenobaris, Solenobathys, Solenopterus, Solenopus, Solenorhinus, Solenorrhinus, Solenosternus, Solobrachis, Solobrachius, Somatodes, Somenes, Somerenius, Sonnetius, Sophronobius, Sophronocis, Sophronomerus, Sophronopterus, Sophrorhinus, Sosgenes, Sosytelus, Spanochelus, Spartecerus, Spartocerus, Spathicranuloides, Spathidicerus, Spatorrhamphus, Spenophorus, Spermatoplex, Spermidius, Spermobaris, Spermologus, Spermophthorus, Sphadasmus, Sphaenognathus, Sphaenophorus, Sphaeorrhinus, Sphaeracus, Sphaerocorynes, Sphaerogaster, Sphaeromus, Sphaeropterus, Sphaerorhinus, Sphaerosinus, Sphaerotrypes, Sphenobaris, Sphenoceros, Sphenocorynus, Sphenogaster, Sphenomorpha, Sphenomorphoidea, Sphenosomus, Sphenus, Sphinctocephalus, Sphinctocraerus, Sphinxis, Sphodrias, Sphoerorhinus, Sphrigodes, Sphyroles, Spilonotus, Spolatia, Spoliata, Spongotarsus, Squamipsichora, Squamosinulus, Stamoderes, Starcus, Staseas, Stasiastes, Stasiodes, Stasiodis, Steganocranus, Stegomerus, Stegotes, Stegotidius, Stegotopsis, Steirarrhinus, Stelechodes, Stelorrhinus, Stenancylus, Stenobaris, Stenocarus, Stenocephalus, Stenoclyptus, Stenocorynus, Stenocyphus, Stenodema, Stenohulpes, Stenomimus, Stenopactola, Stenopentarthrum, Stenoplatypus, Stenoporopterus, Stenoptochus, Stenorrhinus, Stenoscelis, Stenotarsus, Stenotherium, Stenotis, Stenotoura, Stenotribus, Stenotrupis, Stenotylus, Stepanoderes, Stephanocleonus, Stephanoderes, Stephanopodius, Stephanorhopalus, Stephanorhynchus, Stephanorrhynchus, Steremnius, Stereobaris, Stereoborus, Stereocentrinus, Stereocorynes, Stereoderus, Stereogaster, Stereogeraeus, Stereomimetes, Stereonotus, Stereonychus, Stereorhynchus, Stereorrhynchus, Stereotribus, Steriphus, Sternechus, Sternobothrus, Sternochetus, Sternoxus, Sternuchopsis, Sternuchus, Stethelasma, Stethobaridia, Stethobaris, Stethobaroides, Stethobaropsis, Sthereus, Stiamus, Stictobaris, Stierlinia, Stigmatotrachelus, Stigmatrachelus, Stilbocara, Stilboderma, Stilbodiscus, Stomodes, Stomodesops, Storeus, Strabus, Stramia, Strangaliodes, Straticus, Strattis, Streptocranus, Stripenia, Strombophorus, Stromborhinus, Stromborrhinus, Strongylopterus, Strongylorhinus, Strongylorrhinus, Strongylotes, Strophomorphus, Strophosoma, Strophosomus, Styanax, Stygeopetes, Styliscus, Stylotentus, Styphanaderes, Styphlochaetes, Styphloderes, Styphlosoma, Styphlotelus, Styphlotychius, Styphlus, Styracopterus, Styracoptinus, Styracopus, Styreus, Subhaptomerus, Subleptospyris, Suboxyonyx, Sueus, Sunilius, Syarbis, Sybines, Sybulus, Sycites, Symbothynus, Symmathetes, Symmerus, Sympages, Sympediosoma, Sympedius, Sympiezomias, Sympiezopellus, Sympiezopus, Sympiezorhynchus, Sympiezorrhynchus, Sympiezoscelus, Synaptocephalus, Synaptonyx, Synaptoplus, Synaptorhinus, Synergus, Synertha, Synirmus, Synnada, Synolobus, Synomus, Synosomus, Syntaphocerus, Synthlibonotus, Synthliborhynchus, Syphorbus, Syprestia, Syrichius, Syrotelus, Sysciophthalmus, Systaltopezus, Systates, Syteites, Syzygops, Tachyderes, Tachyerges, Tachygonidius, Tachygonus, Tachylechriops, Tachyopus, Tachypterellus, Taenioglyptes, Taenioglyptus, Taenophthalmus, Talanthia, Talaurinus, Talima, Tanycerus, Tanycnemus, Tanymecus, Tanyomus, Tanyremnus, Tanyrhynchus, Tanyrrhynchus, Tanysoma, Tanysomus, Tanysphyroideus, Tanystethus, Tapeinotus, Taphramites, Taphroborus, Taphrocoetes, Taphrodasus, Taphroderes, Taphronurgus, Taphrorhynchus, Taphrorrhinus, Taphrorychus, Taphrostenoxis, Taphroterus, Tapinelytrum, Tapinocis, Tapinomorphus, Tapinopsis, Tapinosomus, Tapinostethus, Tapinotus, Tapiromimus, Tarchius, Tartarisus, Tasmanica, Tatragonopsella, Taurodemus, Technites, Telangia, Telaugia, Telemus, Telenica, Teleodactylus, Telephae, Telephicus, Teloplatypus, Teluropus, Telys, Temnorrhamphus, Temnoscapus, Tenemotes, Tenemotides, Tentegia, Tepalicus, Tepperia, Terapopus, Teratonychus, Teratopactus, Teratopus, Teridates, Terioltes, Teripelus, Terires, Terminalinus, Ternova, Terporopus, Tessarocerus, Tesserocephalus, Tesserocerus, Tesserocranulus, Tesseroplatypus, Testalthea, Tetengia, Tetrabothynus, Tetracoptus, Tetracyphus, Tetragonomus, Tetragonops, Tetragonopsella, Tetragonorrhamphus, Tetralophus, Teutheria, Thaliabaris, Thamiocolus, Thamiras, Thamnobius, Thamnophila, Thamnophilus, Thamnophthorus, Thamnurgides, Thamnurgus, Thanias, Thanius, Thaumasinulus, Thaumastochirus, Thaumastophasis, Thaumastopus, Theanthis, Theantiella, Theantis, Thecesternus, Thechia, Thecorrhinus, Thegilis, Themelia, Themeropis, Theoborus, Theobromaphilus, Theoclia, Theogama, Theognete, Therebiosoma, Therebus, Theryus, Thesius, Thestonia, Thinoxenus, Thisus, Thomsoneonymus, Thoracocyphus, Thoracus, Thotmus, Thrasyomus, Threcticus, Thricolepis, Thricomigus, Thriconotus, Throgonius, Thyestetha, Thylacites, Thylacosternus, Thylurcos, Thysanocnemis, Thysanoes, Tiarophorus, Tigones, Timareta, Timola, Timorus, Timus, Tiphaura, Tiretia, Tistortia, Tistortiella, Titanobaris, Tithene, Titinia, Tituacia, Tocris, Togezo, Tolmesis, Tomicoproctus, Tomicus, Tomolips, Tonesia, Topelatus, Torcaspis, Torcobius, Torcus, Torilus, Tormeuphorus, Torneuma, Torneutes, Torostoma, Tosastes, Tosaxyleborus, Toura, Tournieria, Touropsis, Toxeres, Toxerus, Toxeutes, Toxophorus, Toxophthorus, Toxorrhynchus, Trachalus, Trachelomorphus, Trachelus, Trachodema, Trachodes, Trachodina, Trachodius, Trachybaris, Trachycyrtus, Trachydemus, Trachyglyphus, Trachymeropsis, Trachymerus, Trachyodes, Trachyostus, Trachyphilus, Trachyphlaeus, Trachyphloeocetus, Trachyphloeoides, Trachyphloeomimus, Trachyphloeophana, Trachyphloeops, Trachyphloeosoma, Trachyphloeus, Trachyplacus, Trachysoma, Traglostus, Tragopus, Tranes, Trapezirrhynchus, Traphecorynus, Tremolerasiella, Trepimetus, Trepobaris, Treptoplatypus, Tretus, Triarmocerus, Trichacorynus, Trichalophus, Trichanthonomus, Trichaptus, Trichobalaninus, Trichobaris, Trichobaropsis, Trichocaullus, Trichocnemus, Trichocyphus, Trichodirabius, Trichodocerus, Trichogonus, Trichomagdalis, Trichonaupactus, Trichoxymus, Tricolus, Triconotus, Triglyphulus, Trigonobaris, Trigonocolus, Trigonogenius, Trigonops, Trigonopterus, Trigonoscuta, Trigonosomus, Trigonospartus, Trigonus, Trinacria, Triotemnus, Triozastus, Tripestes, Tripusidia, Tripusus, Trischidias, Tristanodes, Troezon, Trogatia, Trogatiella, Trogloditica, Troglorhynchus, Troglorrhynchus, Tropidobaris, Tropidotasia, Tropiphorus, Tropirhinus, Tropirrhinus, Trypanophellos, Trypetes, Trypocranus, Trypodendron, Trypographus, Trypophloeus, Trypopremnon, Tryptocis, Trysibius, Tsianina, Tuberoservus, Tudenia, Tudeniaspis, Tychanopais, Tychanus, Tychiodes, Tychiorhinus, Tychius, Tychreus, Tylocis, Tyloderes, Tyloderma, Tylodes, Tylodestes, Tylodinus, Tylodrosus, Tylomus, Tylopholis, Tylopterus, Tylotus, Tymnichus, Typhloglymma, Typhloporus, Tyrannion, Tyriotes, Tyriotydeus, Tyrpetes, Tyrtaeosellus, Tyrtaeosus, Tyrteosus, Tysius, Tythobaris, Tytthomimus, Ubichia, Udeus, Ulobaris, Ulocerus, Ulomascus, Ulosominus, Ulosomus, Umzila, Unas, Urdugraphus, Uroleptops, Urometopus, Urorrhynchus, Ursidius, Ustavenus, Valdenus, Valliopsis, Vallius, Vanapa, Vitaderes, Viticis, Vouauxia, Wagneriella, Webbia, Weiseriella, Wiburdia, Willinkia, Wollastonicis, X, Xanthus, Xeda, Xelyborus, Xenacalles, Xenia, Xeniella, Xenisus, Xenocnema, Xenomicrus, Xenomimetes, Xenopus, Xenorrhinus, Xenosomatium, Xenosomina, Xenosomus, Xenospilus, Xenotrupis, Xenotychius, Xerostygnus, Xestips, Xestocis, Xestoderma, Xestogaster, Xestophasis, Xestorhinus, Xestosoma, Xiphaspis, Xola, Xychusa, Xyleboricus, Xyleborinus, Xyleborips, Xyleborites, Xyleborus, Xylechinites, Xylechinops, Xylechinosomus, Xylechinus, Xylinophorus, Xylochilus, Xylocleptes, Xylocryptus, Xyloctonus, Xylogopinus, Xylopertha, Xylosandrus, Xyloterinus, Xyloterus, Xynaea, Xystus, Zacladus, Zaglyptoides, Zaglyptus, Zaisania, Zalestes, Zalinus, Zantes, Zantoidus, Zascelis, Zathanius, Zeacalles, Zeione, Zena, Zenagraphus, Zeneudes, Zenographus, Zenoporopterus, Zenoteratus, Zeopus, Zephiantha, Zephryne, Zeugenia, Zeugorygma, Zubkovi, Zurus, Zygara, Zygobarella, Zygobarinus, Zygobaris, Zygobaroides, Zygobs, Zygomicrus, Zygophloeus, Zygops, Zygopsella, Zygopsides, Zygozalestes, Zymaus, Zyrcosa, Zyrcosoides, Zyzzyva

Izvori

Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Pipe
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Pipe: Brief Summary ( Croatian )

provided by wikipedia hr Croatian
 src= Eupholus geoffroyi

Pipe (lat. Curculionidae), najbrojnija porodica životinja na zemlji (priznato 1998.), pripadaju kukcima (Insecta), red Coleoptera ili kornjaša. Ova porodica obuhvaća čak 5103 roda i preko 40.000 vrsta.

Starija podjela dijelila ih je na kratkokrilaše (curtirostri) i dugokrilaše (longirostri). U tzv. kratkokrilaše pripadaju od najvažnijih rodova Otiorhynchus, Sitona, Psalidium, Tanymecus, Phyllobius i Peritelus. U Hrvatskoj je prema Kovačiću zastupljeno 228 vrsta iz roda Otiorhynchus.

Pipe karakterizira pretežno smeđa boja glave sa rilima, produljena prema naprijed. Ta rila znaju biti duža i od cijelog tijela, a ono pipama služi za za bušenje biljnog tkiva u koje ženka polaže jaja. Ličinke nemaju nogu (apodija) bijele su boje i žive u unutrašnjosti biljnih organa. Hrane se listovima biljaka na kojima pipe prave polukružne ureze.

Zbog svog načina prehrane pipe se smatraju štetnicima koji napadaju maslinu (maslinina pipa, Otiorhynchus cribricollis), vinovu lozu, breskve, kajsije i druge voćke i niže biljke kao kukuruz (Kukuruzna pipa, Tanymecus dilaticollis, Gyll.), repu (Siva repina pipa, Tanymecus palliatus, Fabr.), blitvu (Blitvina pipa, Lixus junci Bob.), jagodu (jagodine pipe, Otiorhynchus)

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori i urednici Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia hr Croatian

Ranabjöllur ( Icelandic )

provided by wikipedia IS

Ranabjöllur (fræðiheiti: Curculionidae) eru af ætt bjallna og eru sumar með höfuð sem er ummyndað í langa trjónu. Ranabjöllur mynda tegundaríkustu ætt dýraríkisins, en til ranabjölluættar eru taldar alls um 40.000 tegundir. Hér á landi hafa þó einungis fundist 24 landlægar tegundir, auk nokkurra slæðinga erlendis frá. Þrjár þessara tegunda þrífast hér eingöngu innanhúss.

Hérlendar tegundir eru m.a. silakeppur, letikeppur og húskeppur. Ranabjöllur eru einnig oft nefndar væflur, m.a. grenivæfla, birkivæfla og kornvæfla. Silakeppur er algengastur hér á landi. Hann felur sig á daginn en nagar gras og annan gróður eins og t.d. elftingu á daginn en lirfan nagar þá grasrætur. Fullvaxin dýr eru 7-8 mm að lengd með svartan bol en fálmarar og fætur brúnleitir, þekjuvængir eru með grófu punktamynstri og gráum flekkjum.

 src= Þessi líffræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IS

Curculionidae ( Italian )

provided by wikipedia IT

I Curculionidi (Curculionidae Latreille, 1802) sono una famiglia di coleotteri appartenente alla superfamiglia Curculionoidea.[1]

La famiglia dei Curculionidi comprende oltre ottantamila specie[2] ed è la più estesa del regno animale. Comprende anche diverse specie dannose per l'uomo e le sue colture.

Descrizione

I curculionidi hanno come caratteristica particolare quella di avere un capo, allungato a forma di proboscide, alla cui estremità si trova l'apparato boccale. Questa struttura viene chiamata rostro. In alcune specie il rostro è corto e poco pronunciato, in altre può essere anche più lungo del corpo. Le antenne sono generalmente collocate a metà del rostro.[3]

La maggior parte di queste specie ha una colorazione mimetica col suolo o con le radici, la restante possiede invece colorazioni vivaci ed intense e sfumature metalliche.

Le larve hanno una tipica forma a "C" e sono prive di zampe.

Biologia

Le femmine di questa famiglia depongono le loro uova sulle foglie, nel legno o al suolo. La maggior parte delle femmine usa il rostro per scavare buchi nei tessuti vegetali per poi potervi deporre le uova.

Le larve vivono a spese delle piante, alcune si nutrono di radici o di tuberi, altre di fusti o di legno, altre ancora di foglie.

Una particolarità del maschio consiste nell'avere un pene munito di uncini che logora l'organo sessuale femminile, non permettendo una nuova fecondazione della femmina.

Distribuzione e habitat

Questa famiglia è ubiquitaria e vive generalmente su piante acquatiche o terrestri.

Sistematica

La famiglia è suddivisa nelle seguenti sottofamiglie e tribù[1][4][5]:

Le seguenti sottofamiglie, presenti in precedenti classificazioni, sono attualmente inquadrate come famiglie a sé stanti:

Note

  1. ^ a b Bouchard P. et al, Family-group names in Coleoptera (Insecta), in ZooKeys, vol. 88, 2011, pp. 1-972, DOI:10.3897/zookeys.88.807. URL consultato il 17 febbraio 2015.
  2. ^ (EN) Catalogue of Life: Family Curculionidae, su catalogueoflife.org. URL consultato il 21 febbraio 2015.
  3. ^ (EN) By Robinson W.H., Curculionidae (PDF), in Handbook of urban insects and arachnids: A handbook of urban entomology, Cambridge University Press, 2005, p. 91, ISBN 0-521-81253-4.
  4. ^ Alonso-Zarazaga M.A., Lyal C.H.C., A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae) (PDF), Barcelona, Entomopraxis, 1999, ISBN 84-605-9994-9.
  5. ^ Alonso-Zarazaga M.A., Lyal C.H.C., A catalogue of family and genus group names in Scolytinae and Platypodinae with nomenclatural remarks (Coleoptera: Curculionidae) (PDF), in Zootaxa, vol. 2258, 2009, pp. 1–134.

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Curculionidae: Brief Summary ( Italian )

provided by wikipedia IT

I Curculionidi (Curculionidae Latreille, 1802) sono una famiglia di coleotteri appartenente alla superfamiglia Curculionoidea.

La famiglia dei Curculionidi comprende oltre ottantamila specie ed è la più estesa del regno animale. Comprende anche diverse specie dannose per l'uomo e le sue colture.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autori e redattori di Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia IT

Curculionidae ( Latin )

provided by wikipedia LA
Schlaegel und eisen yellow.svg -2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Curculionidae sunt familia curculionideorum. Maxima coleopterorum familia sunt, cui plus quam 60 000 specierum describuntur.

Eis sunt rostra prominentia antennaeque subclavatae. Inter 1 et 40 mm longae sunt.

Curculiones persaepe herbivori sunt; saepe una tantum specie plantarum vescuntur.

In familia sunt quaestiones taxinomicae. Multae familiae sensu lato in Curculionidae (Apionidae, Attelabidae, et cetera) sunt praesenti tempore.? Familias Scolytidas et Platypodidas Lawrence et Newton in Curculionidis ordinant.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Et auctores varius id editors
original
visit source
partner site
wikipedia LA

Straubliukai ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Straubliukai (lot. Curculionidae, angl. Weevil arba Snout beetle, vok. Rüsselkäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima. Vabalai įvairaus dydžio, jų galva priekyje ištįsusi į straublelį, kurio gale yra smulkučiai graužiamieji burnos organai. Straublelio šonuose ant ilgo stiebelio prisegtos alkūniškai buožiškos antenos.

Lervos su nedidele galva, bekojės, storokos. Visi straubliukai augalėdžiai. Dauguma rūšių pavojingi žemės ūkio kultūrų ir miškų kenkėjai. Pasaulyje žinoma apie 60 tūkst.[1] straubliukų rūšių, iš jų Lietuvoje – apie 460[2].

Svarbesnės gentys

Vikiteka

Išnašos

  1. http://wtaxa.csic.es/ - elektroninis straubliukų vardų katalogas
  2. Tamutis V, Tamutė B, Ferenca R (2011) A catalogue of Lithuanian beetles (Insecta, Coleoptera). ZooKeys 121: 1–494. http://zookeys.pensoft.net/articles.php?id=2640
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Straubliukai: Brief Summary ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Straubliukai (lot. Curculionidae, angl. Weevil arba Snout beetle, vok. Rüsselkäfer) – vabalų (Coleoptera) šeima. Vabalai įvairaus dydžio, jų galva priekyje ištįsusi į straublelį, kurio gale yra smulkučiai graužiamieji burnos organai. Straublelio šonuose ant ilgo stiebelio prisegtos alkūniškai buožiškos antenos.

Lervos su nedidele galva, bekojės, storokos. Visi straubliukai augalėdžiai. Dauguma rūšių pavojingi žemės ūkio kultūrų ir miškų kenkėjai. Pasaulyje žinoma apie 60 tūkst. straubliukų rūšių, iš jų Lietuvoje – apie 460.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Smecernieku dzimta ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Smecernieku dzimta (Curculionidae) ir visēdāju vaboļu dzimta. Latvijā sastopamas 373 sugas.[1]

Apraksts

Ķermenis 1,5-20 mm garš. Raksturīga smecerī izstiepta galvas priekšējā daļa ar grauzējtipa mutes orgāniem. Taustekļi galvenokārt elkoņveida, piestiprināti smecerim. Ar augšžokļiem izgrauž augā padziļinājumu, kurā iedēj olas.

Daudzas šīs dzimtas sugas ir lauksaimniecības kaitēkļi. Dzimtā ir arī dažas sugas, kas tiek izmantotas kā "bioloģiski aģenti", kas noēd nezāles. Viens no spilgtākajiem piemēriem ir divu Cyrtobagous ģints sugu no Brazīlijas introducēšana Austrālijā 1983. gadā, lai cīnītos ar Salvinia molesta[2].

Skatīt arī

Atsauces

  1. Dmitrijs Teļnovs (2004). Latvijas Entomoloģijas biedrība. Latvijas vaboļu (Insecta: Coleoptera) sugu saraksts. ISBN 9984-9768-0-7
  2. Alonso-Zarazaga, M.A. & Lyal, C.H.C. 1999: A world catalogue of families and genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera) (excepting Scolytidae and Platypodidae). Entomopraxis. Barcelona: 315 pp.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Smecernieku dzimta: Brief Summary ( Latvian )

provided by wikipedia LV

Smecernieku dzimta (Curculionidae) ir visēdāju vaboļu dzimta. Latvijā sastopamas 373 sugas.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori un redaktori
original
visit source
partner site
wikipedia LV

Curculionidae ( Malay )

provided by wikipedia MS

Curculionidae ialah keluarga kekabuh sebenar (atau "kumbang muncung"). Dengan lebih 40,000 spesies yang dikenalpasti di seluruh dunia, ia merupakan keluarga haiwan terbesar.[1]

Filogeni

Filogeni kumpulan ini adalah kompleks; dengan 40,000 spesies, terdapat perdebatan hangat mengenai hubungan antara subfamili dan genus. Analisis 1997 telah mencuba membina filogeni berdasarkan pada ciri-ciri larva.[2]

Rujukan

Pautan luar

Wikimedia Commons mempunyai media berkaitan Curculionidae Wikispesies mempunyai maklumat berkaitan dengan Curculionidae

On the University of Florida / Institute of Food and Agricultural Sciences Featured Creatures website:

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Pengarang dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia MS

Curculionidae: Brief Summary ( Malay )

provided by wikipedia MS

Curculionidae ialah keluarga kekabuh sebenar (atau "kumbang muncung"). Dengan lebih 40,000 spesies yang dikenalpasti di seluruh dunia, ia merupakan keluarga haiwan terbesar.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Pengarang dan editor Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia MS

Snuitkevers (familie) ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Insecten

De snuitkevers (Curculionidae) zijn een familie van kevers uit de superfamilie Curculionoidea.

Geslachten

Zie ook

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Snuitkevers (familie): Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De snuitkevers (Curculionidae) zijn een familie van kevers uit de superfamilie Curculionoidea.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Snutebiller ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Snutebiller (Curculionidae) er en meget artsrik gruppe av biller. Taksonomien til denne familien er uoversiktlig og i noen grad uavklart, men det synes som det er beskrevet omtrent 60 000 arter, noe som trolig gjør snutebillene til den artsrikeste familien i dyreriket, om man teller vitenskapelig beskrevne arter. De aller fleste snutebillene har hodet i midten trukket ut til en mer eller mindre lang snute, men denne mangler hos noen undergrupper, som sylinderborere (Platypodinae) og mange barkbiller (Scolytinae). Antennene er knebøyde, bortsett fra hos enkelte små, hoppende arter. Snutebillene er planteetere, og mange arter er alvorlige skadedyr i jord- og skogbruk. På den andre siden kan noen arter være å regne som nyttedyr fordi de angriper problematiske ugress. En del arter borer i ved. I Norge er det funnet omtrent 300 arter snutebiller.

Uoversiktlig systematikk

Snutebiller i tradisjonell forstand omfatter hele overfamilien Curculionoidea (før gjerne kalt Rhynchophora), men denne blir i dag delt opp i en rekke familier. Noen taksonomer regner alle snutebiller med knebøyde antenner til Curculionidae, denne familien omfatter i så fall gruppene ursnutebiller (Dryophthoridae), sumpsnutebiller (Erirhinidae) og Brachyceridae i tillegg til de som er behandlet i denne artikkelen. Den sistnevnte har ikke knebøyde antenner, men dette er regnet som et sekundært trekk da antennene i det hele tatt er ganske reduserte. På den andre siden viser fylogenetisk forskning at gruppene barkbiller (Scolytinae) og sylinderborere (Platypodinae) hører til mellom snutebillene, selv om de utseendemessig avviker noe fra disse. De ble tidligere regnet som egne familier. Inndelingen av snutebillene varierer fra kilde til kilde, og det synes ikke å være noen konsensus om dette. Det er vanlig å fordele de rundt 60 000 artene på minst 40 forskjellige underfamilier.

Utseende

Knøttsmå til middelsstore (0,6 – 40 mm) biller av sterkt varierende kroppsform og farge, de fleste forholdsvis korte og trinne, og høyt hvelvede. Oversiden er ofte skjellkledt. Hodet er hos de fleste forholdsvis lite, med middelsstore til ganske store, flate fasettøyne (i ekstreme tilfeller så store at de møtes i pannen). De fleste har hodet i midten trukket ut til en snute, denne kan i ekstreme tilfeller være lengre enn resten av kroppen til sammen. Antennene er nesten alltid knebøyde (bortsett fra hos sylinderborere og noen små, hoppende arter), det innerste leddet (skaftet) er langt, etterfulgt av en svøpe på 4-7 små ledd og ytterst en klubbe som gjerne består av tre ledd. De er bøyde mellom den innerste leddet og svøpen. Brystskjoldet (pronotum) har rundede sider og er vanligvis uten påfallende pigger, knøler, groper eller furer. Dekkvingene er vanligvis høyt hvelvede, med eller uten tydelige "skuldre" og med eller uten punktrader. Mange arter har mistet flygeevnen, og dekkvingene kan være sammenvokste. Beina er kraftige, gjerne middels lange til lange. Lårene er spoleformede, og har ofte én eller flere kraftige pigger på undersiden. Noen små arter kan hoppe langt, disse har sterkt fortykkede baklår. Leggene (tibiae) har ofte en innoverrettet tagg i spissen. Føttene er fem-leddete, men det fjerde leddet er vanligvis svært lite og knapt synlig. De aller fleste har et tolappet tredje fotledd. Larvene er korte og tykke, mer eller mindre C-formede, uten synlige bein.

Levevis

Snutebillene er planteetere, og kan leve på røtter, i ved, under bark, på eller inne i stengler, på løvverk eller blomster. Mange barkbiller og sylinderborere angriper bare døde trær, men ellers lever de aller fleste av snutebillene på levende planter. Larvene er tykke og beinløse, og fører et skjult levevis inne i plantene, mens de voksne billene gjerne gnager på blader. En gruppe er såkalte ambrosiabiller og lever av sopp som de dyrker i ganger i tre.

Skadedyr

Bredsnutebiller (Entiminae) kan være brysomme skadedyr både som rotetende larver og som bladetende voksne. Typisk for denne gruppen er at de ikke spesialiserer seg på ett spesielt planteslag, men kan angripe en rekke forskjellige hagevekster og frukttrær. En særlig brysom art i Norge er veksthussnutebillen (Otiorhynchus sulcatus), som gjør skade ikke bare i veksthus, men også utendørs.

Andre arter av rotsnutebiller (slekten Otiorhynchus) kan også gjøre betydelig skade. Arter av slektene Phyllobius og Polydrusus, som ofte er metallisk grønne, kan gjøre en del skade på frukttrær i år der de er tallrike. Ertesnutebillen (Sitona lineatus) kan gjøre skade på vekster i erteblomstfamilien, som erter og kløver.

En del arter i underfamilien snutebiller (Curculioninae) kan leve på jordbruksvekster og gjøre en del skade. Det alvorligste skadedyret av disse på verdensbasis er trolig bomullssnutebillen (Anthonomus grandis), på engelsk kjent som "Boll Weevil". Både larvene og de voksne billene lever på frøkapslene til bomull, og angrepene får bomullen til å gulne og falle av plantene før den er høstingsklar. De voksne billene angriper også blomsterknoppene. Billen ved ble et uhell innført fra Mexico til områdene der bomull ble dyrket i USA på 1800-tallet, og har gjort stor skade på bomullsavlingene etter det. Hver hunn kan legge 100-300 egg. I dag blir billen i stor grad kontrollert med sprøytemidler, men den bidrar til at bomullsproduksjonen er den produksjonen som medfører det største sprøytemiddelforbruket.

Eplesnutebillen (Anthonomus pomorum) lever på blomsterknopper av eple og andre frukttrær. Infiserte blomsterknopper visner og utvikler ikke frukt. Arten kan gjøre stor skade i epledyrking når den er tallrik. Jordbærsnutebillen (Anthonomus rubi) kan gjøre betydelig skade på jordbær ved å ødelegge knopper og fruktemner.

Nøttesnutebillen (Curculio nucum) utvikler seg på hasselnøtter, og er nok den vanligste årsaken til «mark» i nøttene. Hunnen bruker sin svært lange snute til å gnage en lite hull i unge hasselnøtter, og legger så et egg i hullet, langt inne i nøtten. Egget irriterer plantevevet og fører til økt vekst rundt det, og det er dette vevet larven lever av i starten. Noen normal nøtt blir ikke utviklet. Larven bruker rundt fire uker på utviklingen, og angrepne nøtter faller av før de ellers ville. En hunn kan infisere ca. 40 nøtter. Nøttesnutebillen er et stort problem der hasselnøtter blir dyrket kommersielt. Den kan også angripe eikenøtter.

Kirsebærsnutebillen (Furcipus rectirostris) lever på ulike arter i slekten Prunus, for eksempel kirsebær, plommer og slåpetorn. De voksne billene gnager på bladene, og larvene utvikler seg i kjernen (steinen) i frukten, og ødelegger gjerne dermed også frukten. Den kan gjøre en del skade i fruktdyrking men er neppe av de verste skadedyrene.

Skulpesnutebillens (Ceutorhychus assimilis, underfamilien Ceutorhynchinae) larver lever i modnende skulper av kål, raps, neper, sennep og andre korsblomstrede vekster. De kan gjøre en del skade med frødyrking av disse plantene.

Systematisk inndeling

 src=
Anthonomus pedicularius (Curculioninae)
 src=
Cionus scrophulariae (Curculioninae)

Tar med de underfamiliene som er registrert i Europa. Denne inndelingen følger Fauna Europaea ([1])

Treliste

Eksterne lenker

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Snutebiller: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Snutebiller (Curculionidae) er en meget artsrik gruppe av biller. Taksonomien til denne familien er uoversiktlig og i noen grad uavklart, men det synes som det er beskrevet omtrent 60 000 arter, noe som trolig gjør snutebillene til den artsrikeste familien i dyreriket, om man teller vitenskapelig beskrevne arter. De aller fleste snutebillene har hodet i midten trukket ut til en mer eller mindre lang snute, men denne mangler hos noen undergrupper, som sylinderborere (Platypodinae) og mange barkbiller (Scolytinae). Antennene er knebøyde, bortsett fra hos enkelte små, hoppende arter. Snutebillene er planteetere, og mange arter er alvorlige skadedyr i jord- og skogbruk. På den andre siden kan noen arter være å regne som nyttedyr fordi de angriper problematiske ugress. En del arter borer i ved. I Norge er det funnet omtrent 300 arter snutebiller.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Ryjkowcowate ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Ryjkowcowate, słoniki[2] (Curculionidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy.

Opis

Długość ciała 2,5–50 mm[2]. Charakteryzują się aparatem gębowym przekształconym w niespłaszczony od góry ryjek o różnym kształcie i różnej długości. Na ryjku znajdują się przeważnie kolankowato zgięte, buławkowate czułki. Aparat gębowy typu gryzącego. Samice są przeważnie nieco większe od samców, mają krótszy i bardziej gładki ryjek. Nogi dość silne, u niektórych przystosowane do skakania. Postać dorosła oraz larwy są roślinożerne.

Występowanie

Rodzina liczy ponad 40 tys. gatunków. Przedstawiciele tej licznej rodziny roślinożernych chrząszczy występują na całym świecie. W Polsce występuje ok. 770 gatunków należących do tej rodziny.

Rozmnażanie i rozwój

Samica składa jaja wewnątrz roślinnych tkanek, czasami w martwym drzewie lub pod korą. Jaja są białe, kuliste lub owalne. Larwa beznoga, biała, przeważnie zgięta łukowato, o dobrze wyróżniającej się głowie. Przeobrażenie zupełne, przepoczwarczenie następuje zwykle w miejscu żerowania larwy, czasami w glebie.

Znaczenie

Niektóre są uciążliwymi szkodnikami roślin uprawnych jak wołek ryżowy (Calandra oryzae syn. Sitophilus oryzeus), który w ciepłym klimacie atakuje rośliny zbożowe w fazie dojrzałości mlecznej, natomiast w klimacie umiarkowanym jest szkodnikiem magazynowym. Niektóre są szkodnikami lasu. Innymi szkodnikami z rodziny ryjkowcowatych są:

Inne gatunki (wybór):

Przypisy

  1. Curculionidae, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Encyklopedia Powszechna PWN. T. 4. R-Z. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 99.
  3. Choroby truskawek. e-ogrody.com. [dostęp 2009-03-11].

Bibliografia

  • Heiko Bellmann, Henryk Garbarczyk: Owady. Warszawa: Multico, 2007. ISBN 978-83-7073-418-3.
  • Gołębiowska Z., Nawrot J., Szkodniki magazynowe, PWRiL, Warszawa, 1976
  • Karnkowski W., Jak odróżnić gatunki wołków. Szkodniki magazynowe, Przegląd Zbożowo-Młynarski, 1991, Nr 4
  • Sandner H., Owady. Zwierzęta świata., PWN, Warszawa, 1990
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Ryjkowcowate: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Ryjkowcowate, słoniki (Curculionidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Curculionidae ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Os curculionídeos (Curculionidae), também conhecidos como gorgulhos, compõem uma grande família de besouros cuja principal característica é o rostro comprido (bico encurvado ou tromba) que possuem. Devido a essa característica peculiar, esses insetos também recebem nomes populares tais como bicudo[1], nenerri e broca[2]. Determinadas espécies desses besouros são daninhas à agricultura, sendo pragas relevantes em plantações de milho (gorgulho do milho)[3], de cana-de-açúcar[4], de algodão[1], e em diversas espécies de palmeira[2].

Um besouro preto da família curculionidae.

A espécie Aphanarthrum piscatorium é uma das que compõe esta família de insetos.

Exemplos de espécies da família

  1. Anemophilus crassus
  2. Anemophilus subtessellatus
  3. Anemophilus trossulus
  4. Anisorhynchus aratus
  5. Anisorhynchus hespericus
  6. Anisorhynchus punctatosulcatus

Referências

  1. a b NOGUEIRA, R. F.; MELO, Elmo P. de; BARROS, Ricardo; FERNANDES, Marcos G.; DEGRANDE, Paulo E. Flutuação Populacional do Bicudo-do-algodoeiro. Embrapa: Salvador, 2005. Acessado em 27 de agosto de 2011.
  2. a b Broca-do-Olho-do-Coqueiro[ligação inativa]. Embrapa: 2011. Acesso em 27 de agosto de 2011.
  3. ANTUNES, L.E.G.; DIONELLO, R.G. Bioecologia de Sitophilus zeamais Motschulsky 1885 (Coleoptera: Curculionidae). Infobibos: 2010. Acesso em 27 de agosto de 2011.
  4. OLIVEIRA, H. N. de. Pragas da Cana-de-Açúcar Podem ser Introduzidas em Mato Grosso do Sul e Causar Prejuízos à Cultura Arquivado em 3 de março de 2016, no Wayback Machine.. Embrapa: Dourados, 2009. Acesso em 27 de agosto de 2011.
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Curculionidae: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Os curculionídeos (Curculionidae), também conhecidos como gorgulhos, compõem uma grande família de besouros cuja principal característica é o rostro comprido (bico encurvado ou tromba) que possuem. Devido a essa característica peculiar, esses insetos também recebem nomes populares tais como bicudo, nenerri e broca. Determinadas espécies desses besouros são daninhas à agricultura, sendo pragas relevantes em plantações de milho (gorgulho do milho), de cana-de-açúcar, de algodão, e em diversas espécies de palmeira.

Um besouro preto da família curculionidae.

A espécie Aphanarthrum piscatorium é uma das que compõe esta família de insetos.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Curculionide ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO

Curculionidele (Curculionidae), numite și gărgărițe, trombari sau gândaci cu cioc, este o familie mare de coleoptere cu circa 83.000 de specii cunoscute. Sunt considerate ca cele mai evoluate coleoptere. Una dintre particularitățile morfologice cele mai bătătoare la ochi ale acestui grup, este prelungirea mai mult sau mai puțin accentuată a capului sub formă de rostru, în vârful căruia se găsește gura și aparatul bucal. Această particularitate este o selecție adaptativă la obișnuința de a face găuri cu mandibulele în substrat, de a face galerii etc. Tot în legătură cu aceasta, tegumentul este foarte dur. Aproape toate sunt fitofage atât în stare larvară cât și ca adult. Prezența unei mari cantități de celuloză a determinat prezența în tubul digestiv a unor simbionte, și anume micetome. Larvele sunt apode.[1] În fauna României au fost identificate peste 800 de specii.[2]

Note

  1. ^ Radu V. Gh. Zoologia nevertebratelor. Vol. II. Editura didactică și pedagogică. București 1972
  2. ^ Paul Gîdei, Irinel E. Popescu. Ghidul coleopterelor din România. Vol. II. Editura PIM, Iași, 2014
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Curculionide: Brief Summary ( Romanian; Moldavian; Moldovan )

provided by wikipedia RO

Curculionidele (Curculionidae), numite și gărgărițe, trombari sau gândaci cu cioc, este o familie mare de coleoptere cu circa 83.000 de specii cunoscute. Sunt considerate ca cele mai evoluate coleoptere. Una dintre particularitățile morfologice cele mai bătătoare la ochi ale acestui grup, este prelungirea mai mult sau mai puțin accentuată a capului sub formă de rostru, în vârful căruia se găsește gura și aparatul bucal. Această particularitate este o selecție adaptativă la obișnuința de a face găuri cu mandibulele în substrat, de a face galerii etc. Tot în legătură cu aceasta, tegumentul este foarte dur. Aproape toate sunt fitofage atât în stare larvară cât și ca adult. Prezența unei mari cantități de celuloză a determinat prezența în tubul digestiv a unor simbionte, și anume micetome. Larvele sunt apode. În fauna României au fost identificate peste 800 de specii.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia autori și editori
original
visit source
partner site
wikipedia RO

Pravi rilčkarji ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Pravi rilčkarji (znanstveno ime Curculionidae) so največja družina iz naddružine rilčkarjev, ki obsega več kot 60.000 vrst po celem svetu. To je ena največjih družin organizmov sploh.

Za družino je značilna velika vrstna pestrost, vrste se razlikujejo po obliki in velikosti, tako npr. odrasli osebki merijo od 1 do 40 mm. Večina rilčkarjev je rastlinojedih, zato so popolnoma odvisni od gostiteljev v majhnem življenjskem prostoru. V večini primerov celo življenje preživijo na eni rastlini. Taksonomija te družine je zelo zapletena, saj družina obsega kar 400 rodov, med katerimi še niso povsem razjasnjena taksonomska razmerja.

Taksonomija

Acalles (lesni rilčkarji)

  • Acalles camelus (Fabricius, 1792)
  • Acalles commutatus
  • Acalles dubius
  • Acalles echinatus (Germar, 1824)
  • Acalles hypocrita (Boheman, 1837)
  • Acalles lemur
  • Acalles misellus
  • Acalles parvulus
  • Acalles ptinoides
  • Acalles roboris (Curt., 1834)

Anthonomus (/)

  • Anthonomus rubi
  • Anthonomus pomorum
  • Anthonomus bituberculatus
  • Anthonomus conspersus (Desbr., 1868)
  • Anthonomus eugenii
  • Anthonomus humeralis (Panzer, 1795)
  • Anthonomus pedicularius (Linnaeus, 1758)
  • Anthonomus piri (Kollar, 1837)
  • Anthonomus rufus (Gyllenhal, 1836)
  • Anthonomus ulmi (De Geer, 1775)
  • Anthonomus undulatus
  • Anthonomus grandis

Bagous (obrežni rilčkarji)

  • Bagous angustus (Silfv., 1977)
  • Bagous collignensis
  • Bagous czwalinae
  • Bagous diglyptus
  • Bagous frit
  • Bagous glabrirostris (Herbst, 1795)
  • Bagous limosus
  • Bagous lutosus
  • Bagous lutulentus (Gyllenhal, 1813)
  • Bagous lutulosus (Gyllenhal, 1827)
  • Bagous nodulosus
  • Bagous puncticollis
  • Bagous robustus
  • Bagous subcarinatus
  • Bagous tempestivus

Baris (zobati rilčkarji)

  • Baris artemisiae (Herbst, 1795)
  • Baris chlorizans (Germar, 1824)
  • Baris coerulescens (Scopoli, 1763)
  • Baris cuprirostris (Fabricius, 1787)
  • Baris fallax
  • Baris laticollis (Marsham, 1802)
  • Baris lepidii (Germar, 1824)
  • Baris morio
  • Baris picicornis (Marsham, 1802)

Ceutorhynchus (mali rilčkarji)

  • Ceutorhynchus assimilis
  • Ceutorhynchus napi
  • Ceuthorrynchus quadridens
  • Ceutorhynchus alliariae (Brisout, 1860)
  • Ceutorhynchus atomus (Boheman, 1845)
  • Ceutorhynchus barbareae
  • Ceutorhynchus chalybaeus (Germar, 1824)
  • Ceutorhynchus cochleariae
  • Ceutorhynchus constrictus
  • Ceutorhynchus contractus
  • Ceutorhynchus erysimi (Fabricius, 1787)
  • Ceutorhynchus floralis
  • Ceutorhynchus gallorhenanus (Sol., 1949)
  • Ceutorhynchus gerhardti (Schltz., 1899)
  • Ceutorhynchus griseus (Brisout, 1869)
  • Ceutorhynchus hampei
  • Ceutorhynchus hirtulus (Germar, 1824)
  • Ceutorhynchus ignitus (Germar, 1824)
  • Ceutorhynchus inaffectatus
  • Ceutorhynchus leprieuri
  • Ceutorhynchus nanus
  • Ceutorhynchus obstrictus
  • Ceutorhynchus pallidactylus
  • Ceutorhynchus parvulus
  • Ceutorhynchus pectoralis (Weise, 1895)
  • Ceutorhynchus pervicax (Weise, 1883)
  • Ceutorhynchus picitarsis (Gyllenhal, 1837)
  • Ceutorhynchus posthumus
  • Ceutorhynchus pulvinatus
  • Ceutorhynchus pumilio (Gyllenhal, 1827)
  • Ceutorhynchus pyrrhorhynchus (Marsham, 1802)
  • Ceutorhynchus querceti (Gyllenhal, 1813)
  • Ceutorhynchus rapae (Gyllenhal, 1837)
  • Ceutorhynchus resedae
  • Ceutorhynchus rhenanus
  • Ceutorhynchus roberti (Gyllenhal, 1837)
  • Ceutorhynchus rusticus
  • Ceutorhynchus scapularis (Gyllenhal, 1837)
  • Ceutorhynchus scrobicollis
  • Ceutorhynchus sulcicollis (Paykull, 1800)
  • Ceutorhynchus syrites
  • Ceutorhynchus turbatus
  • Ceutorhynchus unguicularis

Coeliodes (hrastni rilčkarji)

  • Coeliodes dryados (Gmelin, 1790)
  • Coeliodes erythroleucus (Gmelin, 1790)
  • Coeliodes ruber (Marsham, 1802)
  • Coeliodes rubicundus (Herbst, 1795)
  • Coeliodes trifasciatus (Bach, 1854)

Curculio(/)

  • Curculio glandium
  • Curculio nucum

Hylobius(/)

  • Hylobius abietis
  • Hylobius transversovittatus

Otiorhynchus (debeloustni rilčkarji)

  • Otiorhynchus niger
  • Otiorhynchus sulcatus
  • Otiorhynchus ovatus

Phyllobius(/)

  • Phyllobius argentatus

Pissodes (/)

  • Pissodes castaneus
  • Pissodes pini
  • Pissodes piniphilus
  • Pissodes validirostris
  • Pissodes hercyniae
  • Pissodes piceae
  • Pissodes scabricollis

Sitona (/)

  • Sitophilus
  • Sitophilus granarius

Dorytomus (/)

  • Dorytomus longimanus
  • Dorytomus taeniatus

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Pravi rilčkarji: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia SL

Pravi rilčkarji (znanstveno ime Curculionidae) so največja družina iz naddružine rilčkarjev, ki obsega več kot 60.000 vrst po celem svetu. To je ena največjih družin organizmov sploh.

Za družino je značilna velika vrstna pestrost, vrste se razlikujejo po obliki in velikosti, tako npr. odrasli osebki merijo od 1 do 40 mm. Večina rilčkarjev je rastlinojedih, zato so popolnoma odvisni od gostiteljev v majhnem življenjskem prostoru. V večini primerov celo življenje preživijo na eni rastlini. Taksonomija te družine je zelo zapletena, saj družina obsega kar 400 rodov, med katerimi še niso povsem razjasnjena taksonomska razmerja.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Avtorji in uredniki Wikipedije
original
visit source
partner site
wikipedia SL

Vivlar ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Vivlar (Curculionidae) är en familj i ordningen skalbaggar.[2] Familjen innehåller över 60 000 arter och är en av de största familjerna av skalbaggar. Ibland används även namnet vivlar för att beskriva den något större överfamiljen Curculionoidea (notera ett extra o samt att e och a har bytt plats) och i dessa sammanhang brukar man istället kalla familjen Curculionidae för Äkta vivlar. Även Egentliga vivlar används ibland men det namnet syftar egentligen endast på underfamiljen Curculioninae.

Kännetecken

Vivlarna är ganska små skalbaggar som karaktäriseras av att de flesta arternas huvud är förlängt till ett så kallat snyte. I spetsen på det sitter käkarna och även vivelns antenner är fästa längst ute på snytet. Hos de flesta arter kan antennerna fällas in i skyddande skåror längs snytet, till exempel när viveln gräver. Färgerna är mycket varierande beroende på art, liksom storleken. De största och mest färgglada vivlarna finns i tropikerna.

Utbredning

Vivlar finns över hela världen, utom i det inre av Grönland. I Sverige har över 530 arter noterats och knappt 500 av dem anses som bofasta.[2]

Levnadssätt

Nästan alla arter är växtätare och många är mycket specialiserade i sitt val av föda och äter bara en enda växt. Andra är mindre kräsna och äter flera olika. Vissa, i synnerhet snytbaggen, klassas som skadeinsekt. Därför bekämpas de ofta med insektsgifter. De flesta av dessa arter verkar dock inte vara hotade. Men det finns, särskilt i tropikerna, vivelarter som är utrotningshotade på grund av att deras miljöer försvinner.

Släkten och arter (urval)

Källor

  1. ^ Fauna Europaea
  2. ^ [a b] Dyntaxa Curculionidae

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Vivlar: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Vivlar (Curculionidae) är en familj i ordningen skalbaggar. Familjen innehåller över 60 000 arter och är en av de största familjerna av skalbaggar. Ibland används även namnet vivlar för att beskriva den något större överfamiljen Curculionoidea (notera ett extra o samt att e och a har bytt plats) och i dessa sammanhang brukar man istället kalla familjen Curculionidae för Äkta vivlar. Även Egentliga vivlar används ibland men det namnet syftar egentligen endast på underfamiljen Curculioninae.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Довгоносики ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Морфологія

Імаго

 src=
Пісодес сосновий (Pissodes pini) належить до короткохоботкових довгоносиків
 src=
Антономус малиновий (Anthonomus rubi) належить до довгохоботкових довгоносиків
 src=
Личинка жука-довгоносика

Розміри довгоносиків варіюють у межах від 1 мм до 4 см, що зумовлено заселенням ними найрізноманітніших екологічних ніш — від насінин до стебел рослин. Тіло зазвичай округле, рідше витягнуте. Голова витягнута у так звану головотрубку (помилкова назва — хоботок), на кінці якої розташований ротовий апарат гризучого типу.

Довгоносиків умовно поділяють на короткохоботкових (Adelognatha) та довгохоботкових (Phanerognatha). У короткохоботкових головотрубка (хоботок) не довша за основну частину голови, а у довгохоботкових — навпаки. До кінця головотрубки також кріпляться колінчасті вусики (виняток — підродина Apioninae). Їх перший членик значно довший за інші. Його довжина рівна довжині головотрубки, взовж бічних країв якої наявні канали, куди вкладається перший членик вусиків. На кінці вусиків у результаті розширення і вкорочення члеників утворюється так звана булава.
Лапки п'ятичленикові. Третій членик розширений, дволопатевий; 4-й членик вкорочений і прихований лопатями 3-го. П'ятий вузький, циліндричний, несе пару кігтиків.
У короткохоботкових довгоносиків надкрила часто зростаються, а крила редукуються, і вони втрачають здатність до польоту. Часом надкрила та інші частини тіла дуже сильно склеротизовані, що надає екзоскелету довгоносиків особливої міцності. Іноді на надкрилах та інших частинах скелету утворюються різноманітні вирости та шипи. Тіло дуже рідко буває голе, частіше вкрите волосками і лусочками, які надають йому забарвлення.

Личинка

Личинки С-подібної форми, м'ясисті, безногі зі складчастими покривами тіла, з добре розвиненою головною капсулою. Забарвлення тіла біле або кремове, головної капсули — жовте або коричневе.

Лялечка

Біологія та життєві цикли

Більшість довгоносиків є фітофагами — живляться різними частинами живих рослин. Деякі, наприклад, Cossonus розвиваються у гнилій деревині. Короткохоботкові довгоносики відкладають яйця в ґрунт, де розвивається личинка, а довгохоботкові — у тканини живих рослин та їх плоди. Дуже рідко личинки розвиваються відкрито — на поверхні листків, наприклад люцерновий слоник (Hypera postica). У такому випадку личинка зеленого кольору і схожа на гусінь з прикріплювальними дисками на черевній стороні.

Систематика

Систематика довгоносиків є одним із найбільш дискусійних питань між спеціалістами, які вивчають цих жуків, що зумовлено величезною кількістю видів. Найсуперечливішими є кількість родів, яких налічують понад 400, а також триб, підтриб і підродин. За найрозповсюдженішою системою родина включає двадцять підродин:

  1. Bagoinae
  2. Baridinae
  3. Ceutorhynchinae
  4. Conoderinae
  5. Cossoninae
  6. Cryptorhynchinae
  7. Curculioninae
  8. Cyclominae
  9. Dryophthorinae
  10. Entiminae
  11. Erirhininae
  12. Hyperinae
  13. Lixinae
  14. Mesoptiliinae
  15. Molytinae
  16. Orobitidinae
  17. Platypodinae
  18. Raymondionyminae
  19. Rhynchophorinae
  20. Scolytinae

Філогенія

Походження

Екологія

Консортивні зв'язки

Роль у екосистемах

Шкодочинність

 src=
Слоник миґдаликовидний (Curculio glandium) на жолуді дуба черещатого

Багато довгоносиків вважаються шкідниками сільсько-господарських культур та запасів зерна і круп. До найбільш поширених шкідників належать Довгоносик буряковий звичайний (Bothynoderes punctiventris), Люцерновий слоник (Phytonomus variabilis), Довгоносик бавовняний (Anthonomus grandis), Яблуневий квіткоїд (Anthonomus pomorum), Довгоносик грушевий листковий, Довгоносик землистий, Довгоносик комірний, Довгоносик ліщиновий, Довгоносик стебловий, Довгоносик сірий бруньковий, Довгоносик вишневий, Буряковий довгоносик-стеблоїд.

Поширення

Див. також

Джерела

  1. Бей-Биенко Г. Я., Общая энтомология, М., 1966;
  2. Жизнь животных, под ред. Л. А. Зенкевича, т. 3, М., 1969;
  3. Определитель насекомых Европейской части СССР, под ред. Г. Я. Бей-Биенко, т. 2, М.-Л., 1965;


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Họ Bọ vòi voi ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI
Họ thực vật gần giống tên, xem Họ Vòi voi.

Họ Bọ vòi voi (danh pháp khoa học: Curculionidae) là một họ bọ cánh cứng hay động vật có vòi thực sự. Họ này được thành lập năm 1998 là một họ động vật lớn nhất với hơn 40.000 loài đã được miêu tả lúc đó.[1] Hiện tại nó vẫn là một họ lớn nhất.

Phân loại

Theo phân loại của Alonso-Zarazaga & Lyal (1999)[2], 2002[3])

Phân loại của Oberprieler et al. (2007[4])

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ John L. Foltz (1998). “Coleoptera: Curculionidae”. Bản gốc lưu trữ ngày 29 tháng 8 năm 2010.
  2. ^ Alonso-Zarazaga (M.A.) & LYAL (C.H.C.). A World Catalogue of Families and Genera of Curculionoidea (excepting Scolytidae and Platypodidae). Barcelona, Entomopraxis, in collaboration with The Natural History Museum, London, and the Museo Nacional de Ciencias Naturales (CSIC), Madrid, 1999, 316các trang
  3. ^ Alonso-Zarazaga (M.A.) & LYAL (C.H.C.). (2002) Addenda and corrigenda to ‘A World Catalogue of Families and Genera of Curculionoidea (Insecta: Coleoptera)’. In: Magnolia Press, Zootaxa, nr.63, 2002, các trang 1–7.
  4. ^ Oberprieler (R.G.), Marvaldi (A.E.) en Anderson (R.S.). Weevils, weevils, weevils everywhere. In: Zhang, Z.-Q. & Shear, W.A. (Eds).Linnaeus tercentenary: progress in invertebrate taxonomy. Magnolia Press, Zootaxa, nr.1668, 2007, các trang491-520.

Tham khảo

Liê kết ngoài

 src= Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Họ Bọ vòi voi  src= Wikispecies có thông tin sinh học về Họ Bọ vòi voi

On the University of Florida / Institute of Food and Agricultural Sciences Featured Creatures website:

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Họ Bọ vòi voi: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI
Họ thực vật gần giống tên, xem Họ Vòi voi.

Họ Bọ vòi voi (danh pháp khoa học: Curculionidae) là một họ bọ cánh cứng hay động vật có vòi thực sự. Họ này được thành lập năm 1998 là một họ động vật lớn nhất với hơn 40.000 loài đã được miêu tả lúc đó. Hiện tại nó vẫn là một họ lớn nhất.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Долгоносики ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Переднеспинка такой же ширины, как и голова с глазами или же шире её. Нотоплевральные швы сросшиеся, поэтому бока переднеспинки выпукло-округлые. Форма переднеспинки изменчивая: от продольно-цилиндрической до поперечно-конической и шарообразной, иногда на диске и боках с вдавлениями. Передний край переднеспинки ровный, выемчатые или вытянутый вперёд. Боковые края переднегруди прямые, часто с рядом мелких, чистящих глаза волосков, или со щёткой длинных волосков (видрисс), или с развитыми заглазничными лопастями. Основание переднеспинки прямое или длинное или двуяковогнутое, широко оттянуто к щитку или в виде более или менее острого отростка. Переднеспинка гладкая или точечная, морщинистая, бугорчатая или с килями[2].

Длина переднеспинки варьирует от короткой вертикальной (Cionus) до длинной без или с горловой выемкой, с прекоксальной и посткоксальной частью. Передние тазики сближенные или расставленные, иногда с глубоким срединным желобком (для вкладывания головотрубки), который проходит по среднегруди и заходит на заднегрудь. Впадины передних тазиков закрыты сзади. Щиток большой или маленький, обычно видимый, редко скрыт основаниями надкрылий. Расположен щиток выше или ниже пришовного промежутка[2].

Надкрылья и крылья

Надкрылья удлинённые или широкоовальные, полые или не прикрывают пигидий, с десятью бороздками. Дополнительной прищитковой бороздки не имеется. Ряды точек в бороздках от маленьких до ямкообразно прямоугольных. Промежутки плоские выпуклыеребристые, тонко или грубоморщинистые, или же с бугорками. Промежутки часто скрыты под густым опушением из волосков или же чешуек, иногда с одним-двумя рядами более длинных стоящих щетинок. Плечи угловидновыступающие, сглаженные или отсутствуют у бескрылых видов. Задние крылья есть или не развиты. Жилкование крыльев редуцированное. У бескрылых видов эпиплевральная складка узкая, чаще не видна с наружной части. Надкрылья плотно прилегают к телу. Внутренний базальный киль образует желобок, в который вкладываются боковые края среднегруди, заднегруди и брюшных стернитов. Надкрылья часто срастаются по шву, иногда частично с заднегрудью. Внутренняя поверхность надкрылий у вершины со стрибулярной площадкой[2].

Брюшко

Брюшко с пятью стернитами. Первый и второй стерниты более или менее сросшиеся в средней части. Швы отчётливые. Поверхность стернитов гладкая или же пунктированная, голая, покрыта волосками или чешуйчатая[2].

Конечности

Лапки короткие или длинные, без видимых трохантинов. Передние тазики поперечные, чаще широко расставленные. Вертлуги маленькие треугольные. Бёдра слабо или сильно булавовидные, иногда с одним (реже с двумя) зубцами снизу, направленные более или менее к вершине бедра. Голени более или менее тонкие, прямые или искривлённые, с зубчиками по внутреннему краю или простые, с разной величины мукро и ункусом на вершинах. У роющих видов передние голени иногда сильно расширенные на вершине в боковую лопасть с зубцами или рядом крепких уплощённых щетинок на наружном углу, а вершины задних голеней образуют широкую опорную площадку для выталкивания частиц почвы. У водоплавающих видов голени снабжены длинными тонкими волосками (которые играют роль весла). Лапки ложно-четырёх-сегментные (формула лапок 5-5-5, однако четвёртый маленький и скрыт у основания коготкового сегмента), чаще с широким двулопастным третьи сегментом или четвёртым, из-за исчезновения коготкового сегмента и кажутся трёх-сегментными (Anaplus). Подошва лапки голая или со щитинками и волосками (губчатая, адгезивная). Коготков обычно два, простых или с зубчиками в основании; свободных, сросшихся основаниями, редко расщеплённых или с дополнительными «ложными» коготками, как, например, у Sitona; иногда развит один коготок, например, Monorhynchus, Cionus[2].

Половая система

Гениталии самцов обычно с более или менее длинным изогнутым трубчатым хитинизированным пенисом, цилиндрическим или уплощённым дорсо-вентрально, или же выпуклым на дорсальной стороне. Базальная часть пениса с двумя парамерами или без них, сросшаяся с мембранозной оболочкой эдаегуса, внутри которой пенис, связанный мышцами с прикреплённой у вершины последнего тергита рукояткой называемой аподемой и направляющей вилочкой — тегменом, охватывающий пенис, перемещаются к вершине брюшка во время копуляции. Форма пениса, его вершины и микроструктура эндофаллуса — внутреннего мешка (шипики, щетинки, пластинки и т. д.) играют значительную роль в диагностики родов и видов[2].

Гениталии самки лишены парапоктов, вальвифера или, редко, с маленьким бокулюмом. Кокситы и стилусы есть, проктигеры отсутствуют. У самок, помимо внешних структур, в систематике используется форма яйцеклада, сперматики и строение 8 и 9 внутренних брюшных склеритов[2].

Часть широкохоботных долгоносиков являются партеногенетиками[2].

Половой диморфизм

Самцы меньше самок и имеют более короткую головотрубку, её меньшим изгибом и большей шириной, чем у самок; у самцов усики расположены ближе к голове, глаза иной формы, надкрылья менее выпуклые, брюшные стерниты изогнутые в середине. Часто пятый брюшной стренит брюшка самцов снабжён бугорками, либо вдавлен или вырезан на вершине, с пучками волосков, отделёнными хетами или голыми пятнами. Иногда бёдра самцов бывают толстые, величина зубцов бёдер иная, голени более изогнутые, с сильно расширенной вершиной и иной формой ункуса и мукро; передние лапки шире, их первый сегмент изогнутый. У многих видов самцы и самки не имеют различий, тогда как у вида Dorytomus notaroides они совершенно различны[2].

Морфология личинок

Личинки долгоносиков имеют преимущественно серповидную форму тела. Хорошо развита головная капсула. Брюшко состоит из 10 сегментов, грудка — из трёх. покровы тела слабосклеритизированы, покрыты очень маленькими шипиками, реже в волосках[6].

Головная капсула ортогнатическая или гипогнатическая, а прогнатический тип встречается довольно редко[7], преимущественно у минёров листьев. Теменной и два лобных шва разделяют головную капсулу на три отсека: лобный и парные затылочные. Небольшие глазные пятна расположены на затылочных отсеках. Ко лбу примыкает наличник, которые отделяется швом от верхней губы. Эпифаринкс хорошо выражен. Мандибулы массивные и снабжены зубцами. Максиллы состоят из кардо, удлинённого стипеса, жевательного аппарата (гомолог галеа и лацинии) и двух-сегментных щупиков. Нижняя губа состоит из прементума и постментума. Приментум несёт щупики нижней губы, которые у большинства видов двух-сегментные, но встречаются виды с одно- и трёх-сегментными щупиками. Между лабиальными щупиками размещается довольно широкая мембранозная лигула[6].

Тело личинок долгоносиков C-образно изогнутое и чаще всего имеет белую или желтоватую окраску. Нет грудных и брюшных ног. Голова хорошо выражена, круглая, обычно хитинизирована, а поэтому окрашен по сравнению с телом в более тёмный жёлтый или бурый цвет. Усики очень короткие, глазков обычно нет. Лобные и теменной швы явственны или же слабо заметны. На переднеспинки иногда явственно выражен щиток. На бока переднеспинки есть по одному, обычно наиболее крупному, дыхальцу. Остальные восемь пар дыхалец находятся на боках первых восьми стернитах брюшка, выше боковых валиков. На двух последних стернитах (девятом и десятом) дыхалец нет. Последний стернит слабо развит, небольшой, несёт анальное оверстие различной формы, чаще всего в виде косого крестика. На девятом стерните часто имеются хитинизированные пластинки, так называемые прианальные пластинки, которые помогают личинке заякореваться при передвижении в почве. На том же стерните вместо пластинок бывают расположены жёсткие щетинки или шипики, которые служат для тех же целей заякоревания при передвижении. Тергиты брюшка у разных видов имеют от двух до четырёх складок. Тело очень часто имеет волосяной или жёсткощетинистый покров[8].

Анатомия

Пищеварительная система делится на три части[5]:318:

  1. стомодеум (stomodeum) с пищеводом, включая зоб и передний желудочек;
  2. средняя кишка (mesenteron);
  3. задняя кишка (proctodeum).

В средней кишке обычно обитают симбиотические бактерии-целлюлозолитики, которые играют роль гидролизатора клетчатки. Задняя кишка имеет выход на выделительную систему, состоящую из мальпигиевых сосудов. У долгоносиков развито шесть мальпигиевых сосудов. Типичная дыхательная система состоит из трахеи с доступом в окружающую среду через дыхальца, расположенные на грудном и брюшном отделах. Система кровообращения не содержит сосудов в привычном понимании этого слова, «кровь» заполняет внутренние пустоты и приводится в движение с помощью одного дорсального пропульсивного участка сосуда[5]:318.

Нервная система делится на центральную, внутренностную и периферийную[5]:318.

Мышечная система хорошо развита и довольно сложна. Головные и грудные мышцы, первые из которых соединены с челюстью, а вторые с ногами и крыльями, очень мощные. Имеются ещё брюшные мышцы, отвечающие за яйцекладку. Половые органы самцов состоят из двух семенников, придаточной железы, семявыносящего протока, семенных пузырьков, семявыбрасывающего протока и эдеагуса с гастральной спикулой, тегменом и пенисом. Половые органы самок включают в себя яичники, акротрофические овариолы, яйцевод, копулятивный мешок, семяприёмник, матку, влагалище и гениталии (яйцеклад, вентральная спикула и 8-й брюшной тергит)[5]:319.

Развитие

 src=
Личинки и куколки Anthonomus eugenii

Личинки долгоносиков могут развиваться в стеблях трав, в корнях или питаются опадом. Среди долгоносиков встречаются и галлообразователями, которые образуют на листьях, побегах, корнях (клубеньковые долгоносики) или же используют для развития личиночные галлы других насекомых (Apion, Curculio)[2]. Некоторые виды развиваются непосредственно в плодах дерева, к примеру вид — желудёвый долгоносик (Curculio glandium), самка которого пробуравливает каналы в желудях дуба и проталкивает в них хоботком свои яйца, где вскоре вылупившеяся личинка начнёт поедать жёлудь[9].

Экология

Долгоносики питаются почти всеми видами растений, но больше связаны с двудольными, чем с однодольными. Личинки минируют листья, их развитие происходит в плодах, бутонах, цветках, черешках, молодых побегах и в ветках; прогрызают ходы под корой на различной глубине как в здоровых, так и в засохших или трухлявых деревьях[2]. По характеру питания долгоносиков бывают[4]:9:

  • монофаги — жуки, которые питаются одним или несколькими видами растений, принадлежащих одному или нескольким близким родам;
  • олигофаги — жуки, которые питаются растениями одного или нескольких близких семейств;
  • полифаги — жуки, которые питаются растениями разных семейств.

Взрослые жуки чаще всего питаются зелёными частями растений, пыльцой, тканями цветков или развивающихся плодов. Такие виды, как представители родов Cryptorrhynchus и Cossonus, грызут древесину, поражённую грибами, и поедают мицелий грибов. Многие околоводные долгоносики, как, например, виды родов Bagous и Ceutorhynchus, питаются тканями водных растений даже под водой. Долгоносики тесно связаны с определёнными видами кормовых растений. Полифагов больше среди широкохоботных, то есть у более продвинутых в эволюционном отношении[2]. Встречаются виды, которые живут в полуводной среде[10][11].

 src=
Коробочка хлопчатника, повреждённая личинками хлопкового долгоносика Anthonomus grandis
 src=
Длиннохоботный представитель (Curculio elephas)
 src=
Короткохоботный представитель (Otiorhynchus raucus)

Многие почвенные личинки долгоносиков предпочитают мелкие корешки растений, в том числе кустарников и деревьев. Некоторые, к примеру, представители рода скосарей (Otiorhynchus), повреждают корни сеянцев и саженцев. Чаще повреждённые сеянцы и саженцы прихварывают, отстают в росте, хотя со временем растения восстанавливают повреждённые корни и продолжают расти. Больший вред приносят взрослые жуки долгоносиков, которые могут уничтожать всходы древесных и кустарниковых пород, объедать листья сеянцев и саженцев, их почки и даже кору одно- или двулетних саженцев, зачастую приводя к их гибели[8]. Личинки жуков способны развиваться в твёрдой и мягкой древесине и в фанере, но только во влажных условиях, когда древесина гниёт[12]:70—71.

Вред культурным растениям

Личинки могут вредить полевым, огородным, садовым, лесным, экзотическим и техническим культурам и растительным запасам, развиваясь в тканях, плодах, семенах. Кроме вредителей, есть несколько видов долгоносиков, используемых в биоконтроле сорных растений. Одним из ярких примеров такого использования является интродукция в 1983 году из Бразилии в Австралию двух видов рода Cyrtobagous для борьбы с водным растением сальвинией вредной (Salvinia molesta)[2].

Представители рода Rhynchoborus — одни из самых серьёзных вредителей пальм. Например, вид Rhynchoborus ferrugineus сильно вредит кокосовым пальмам. Серьёзный вред наносят личинки, которая развивается в стволе и кроне пальмы. Нередко личинка сильно повреждает точку роста, из-за чего дерево впоследствии погибает[13]:114.

Систематика

Семейство делится на два основных отдела, которые отличаются морфологически и биологически, а также путями эволюции. Более развитым следует считать так называемых длиннохоботных долгоносиков, которые возникли в раннем мезозое в дальнейшем развивавшихся главным образом как внутритканевые специализированные фитофаги, стадии личинки и имаго тесно связанные с растениями. Короткохоботные долгоносики появились, по видимому, не ранее середины мелового периода, их эволюция шла в основном в направлении почвенного развития личинок, с широкой кормовой специальностью, с ослаблением связи с растениями в имагональной фазе. Оба отдела имеют некоторое число морфологически и биологически переходных форм[3].

Длиннохоботные долгоносики

Головотрубка, как исходит из названия, длинная, её длина более чем в два раза превышает толщину на основании, часто бывает сильно изогнута или заметно утончена к вершине. Ротовая полость снизу разделена более или менее узким или длинным подподбородком на две части. По бокам от подподбородка и подбородка, который не прикрывает всей полости снизу, видны часть нижних челюстей и челюстные щупики. Губные щупики явственные, не прикрыты подбородком, часть довольно длинные. На внешней передней поверхности верхних челюстей нет зубцов от куколочных придатков, которые всегда отсутствуют. Усики прикреплены большей частью у середины или ближе к основанию головотрубки. Если головотрубка толстая, в сечении не круглая, то остальные признаки такие же, как у короткохоботных долгоносиков[3].

Короткохоботные долгоносики

У представителей короткохоботных головотрубка никогда не превышает двух длин своей ширины на основании, чаще всего прямые, в сечении обычно не округлая, к вершине не утончённая. Ротовая полость снизу на основании большей частью не разделена подподбородеом на две части; подбородок имеет вид широкого и очень короткого выступа, подбородок большой, обычно полностью прикрывающий полостью снизу, и щупики не видны. У большинства губные щупики не развиты; если (редко) подподбородок и щупики видны по бокам, то зубцы на верхних челюстях явственные. На верхних челюстях есть куколочные придатки или рубцы от них; рубцы лишь как исключение отсутствуют. Усики прикреплены в вершинной половине головотрубки, чаще не её конце[3].

См. также

Примечания

  1. Grebennikov Vasily V. & Alfred F. Newton. Good-bye Scydmaenidae, or why the ant-like stone beetles should become megadiverse Staphylinidae sensu latissimo (Coleoptera) (ref-en) // Eur. J. Entomol.. — 2009. — P. 275—301. (Проверено 5 августа 2013)
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 Определитель насекомых Дальнего Востока России. Т. III. Жесткокрылые, или жуки. Ч. 3 / под общ. ред. П. А. Лера. — Владивосток: Дальнаука, 1996. — С. 249—251. — 556 с.
  3. 1 2 3 4 5 Определитель насекомых европейской части СССР. Т. II. Жесткокрылые и веерокрылые. / под общ. ред. чл.-корр. Г. Я. Бей-Биенко. — М.-Л.: «Наука», 1965. — С. 485—622. — 668 с. — (Определители по фауне СССР, издаваемые Зоологическим институтом АН СССР; вып. 89.). — 5700 экз.
  4. 1 2 Байтенов М. С. Жуки-долгоносики Средней Азии и Кавказа: иллюстрационный определитель родов и каталог видов / ответств. ред. Шевченко В. В.. — Алма-Ата: «Наука» Казахской ССР, 1974. — 1850 с.
  5. 1 2 3 4 5 François Lieutier, Keit R. Day, Andrea Battisti, Jean-Claude Grégoire & Hugh F. Evans. Bark and Wood Boring Insects in Living Trees in Europe, a Synthesis. — «Springer», 2007. — 569 с. — ISBN 978-1-4020-2241-8.
  6. 1 2 Чайка С.Ю., Томкович К.П. Сенсорные органы личинок жуков-долгоносиков (Coleoptera, Curculinoidea). — 1997. — № 3. — С. 3—124.
  7. (Мамаев и Кривошейная, 1976)
  8. 1 2 Определитель вредителей леса. Вредные почвообитающие личинки долгоносиков (семейство Curculionidae) и их строение / Ильинский А. И.. — Москва: Сельхозиздат, 1962. — С. 260—262. — 392 с.
  9. Чубарьян А. О., Ищенко В. В. и др. Энциклопедия живой природы / Вильчек Г. Е. Глазов М. В.. — Москва: «ОЛМА-ПРЕСС Экслибрис», 2006. — Т. III. — С. 79—80. — 160 с. — ISBN 5-94847-588-3.
  10. BugGuide Subfamily Baridinae
  11. Wesley Oliveira de Sousa, Marinêz Isaac Marques, Germano Henrique Rosado-Neto & Joachim Adis. 87 swimming behavior of the curculionid Ochetina uniformis Pascoe Surface swimming behavior of the curculionid Ochetina uniformis Pascoe (Erirhininae, Stenopelmini) and Ludovix fasciatus (Gyllenhal) (Curculioninae, Erodiscini) (pt, en) : Revista Brasileira de Entomologia. — Brasil: Universidade Federal do Paraná, 2007. — № 51(1). — С. 87—92.
  12. Brian Ridout. Timber Decay in Buildings: The Conservation Approach to Treatment (Guides for practitioners). — New Yoek, USA: Taylor & Francis, 1999. — 260 с. — ISBN 0-419-18820-7.
  13. Robert John Aylwin Wallace Lever. Pests of the Coconut Palm. — Rome: Food and Agriculture Organization of the United Nations, 1979. — 190 с. — ISBN 92-5-100857-4.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Долгоносики: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
 src= Eupholus humeralis

Переднеспинка такой же ширины, как и голова с глазами или же шире её. Нотоплевральные швы сросшиеся, поэтому бока переднеспинки выпукло-округлые. Форма переднеспинки изменчивая: от продольно-цилиндрической до поперечно-конической и шарообразной, иногда на диске и боках с вдавлениями. Передний край переднеспинки ровный, выемчатые или вытянутый вперёд. Боковые края переднегруди прямые, часто с рядом мелких, чистящих глаза волосков, или со щёткой длинных волосков (видрисс), или с развитыми заглазничными лопастями. Основание переднеспинки прямое или длинное или двуяковогнутое, широко оттянуто к щитку или в виде более или менее острого отростка. Переднеспинка гладкая или точечная, морщинистая, бугорчатая или с килями.

Длина переднеспинки варьирует от короткой вертикальной (Cionus) до длинной без или с горловой выемкой, с прекоксальной и посткоксальной частью. Передние тазики сближенные или расставленные, иногда с глубоким срединным желобком (для вкладывания головотрубки), который проходит по среднегруди и заходит на заднегрудь. Впадины передних тазиков закрыты сзади. Щиток большой или маленький, обычно видимый, редко скрыт основаниями надкрылий. Расположен щиток выше или ниже пришовного промежутка.

Надкрылья и крылья

Надкрылья удлинённые или широкоовальные, полые или не прикрывают пигидий, с десятью бороздками. Дополнительной прищитковой бороздки не имеется. Ряды точек в бороздках от маленьких до ямкообразно прямоугольных. Промежутки плоские выпуклыеребристые, тонко или грубоморщинистые, или же с бугорками. Промежутки часто скрыты под густым опушением из волосков или же чешуек, иногда с одним-двумя рядами более длинных стоящих щетинок. Плечи угловидновыступающие, сглаженные или отсутствуют у бескрылых видов. Задние крылья есть или не развиты. Жилкование крыльев редуцированное. У бескрылых видов эпиплевральная складка узкая, чаще не видна с наружной части. Надкрылья плотно прилегают к телу. Внутренний базальный киль образует желобок, в который вкладываются боковые края среднегруди, заднегруди и брюшных стернитов. Надкрылья часто срастаются по шву, иногда частично с заднегрудью. Внутренняя поверхность надкрылий у вершины со стрибулярной площадкой.

Брюшко

Брюшко с пятью стернитами. Первый и второй стерниты более или менее сросшиеся в средней части. Швы отчётливые. Поверхность стернитов гладкая или же пунктированная, голая, покрыта волосками или чешуйчатая.

Конечности

Лапки короткие или длинные, без видимых трохантинов. Передние тазики поперечные, чаще широко расставленные. Вертлуги маленькие треугольные. Бёдра слабо или сильно булавовидные, иногда с одним (реже с двумя) зубцами снизу, направленные более или менее к вершине бедра. Голени более или менее тонкие, прямые или искривлённые, с зубчиками по внутреннему краю или простые, с разной величины мукро и ункусом на вершинах. У роющих видов передние голени иногда сильно расширенные на вершине в боковую лопасть с зубцами или рядом крепких уплощённых щетинок на наружном углу, а вершины задних голеней образуют широкую опорную площадку для выталкивания частиц почвы. У водоплавающих видов голени снабжены длинными тонкими волосками (которые играют роль весла). Лапки ложно-четырёх-сегментные (формула лапок 5-5-5, однако четвёртый маленький и скрыт у основания коготкового сегмента), чаще с широким двулопастным третьи сегментом или четвёртым, из-за исчезновения коготкового сегмента и кажутся трёх-сегментными (Anaplus). Подошва лапки голая или со щитинками и волосками (губчатая, адгезивная). Коготков обычно два, простых или с зубчиками в основании; свободных, сросшихся основаниями, редко расщеплённых или с дополнительными «ложными» коготками, как, например, у Sitona; иногда развит один коготок, например, Monorhynchus, Cionus.

Половая система

Гениталии самцов обычно с более или менее длинным изогнутым трубчатым хитинизированным пенисом, цилиндрическим или уплощённым дорсо-вентрально, или же выпуклым на дорсальной стороне. Базальная часть пениса с двумя парамерами или без них, сросшаяся с мембранозной оболочкой эдаегуса, внутри которой пенис, связанный мышцами с прикреплённой у вершины последнего тергита рукояткой называемой аподемой и направляющей вилочкой — тегменом, охватывающий пенис, перемещаются к вершине брюшка во время копуляции. Форма пениса, его вершины и микроструктура эндофаллуса — внутреннего мешка (шипики, щетинки, пластинки и т. д.) играют значительную роль в диагностики родов и видов.

Гениталии самки лишены парапоктов, вальвифера или, редко, с маленьким бокулюмом. Кокситы и стилусы есть, проктигеры отсутствуют. У самок, помимо внешних структур, в систематике используется форма яйцеклада, сперматики и строение 8 и 9 внутренних брюшных склеритов.

Часть широкохоботных долгоносиков являются партеногенетиками.

Половой диморфизм

Самцы меньше самок и имеют более короткую головотрубку, её меньшим изгибом и большей шириной, чем у самок; у самцов усики расположены ближе к голове, глаза иной формы, надкрылья менее выпуклые, брюшные стерниты изогнутые в середине. Часто пятый брюшной стренит брюшка самцов снабжён бугорками, либо вдавлен или вырезан на вершине, с пучками волосков, отделёнными хетами или голыми пятнами. Иногда бёдра самцов бывают толстые, величина зубцов бёдер иная, голени более изогнутые, с сильно расширенной вершиной и иной формой ункуса и мукро; передние лапки шире, их первый сегмент изогнутый. У многих видов самцы и самки не имеют различий, тогда как у вида Dorytomus notaroides они совершенно различны.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

象鼻蟲科 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
亞科

(有時被降為) Bagoinae
Baridinae
Ceutorhynchinae
Conoderinae
Cossoninae
Cryptorhynchinae
Curculioninae
Cyclominae
Dryophthorinae
Entiminae
Erirhininae
Gonipterinae
Hyperinae
Leptoniinae
Lixinae
Mesoptiliinae
Molytinae
Orobitidinae
Platypodinaeambrosia beetles
Raymondionyminae
Scolytinae — bark or ambrosia beetles

象鼻蟲科是"真"象鼻蟲。在全世已經被描述的物種超過6萬種,是甲蟲中物種數量最大的科。

牠們的特徵為擁有很長的口鼻和膝狀(geniculate英语geniculate)觸鬚,且觸鬚的前端為棒狀;此外,象鼻蟲科在外形與體形大小上有很大的差異,成蟲身長從 1毫米到 40毫米都有。

象鼻蟲科幾乎為草食性,而且大多數的物種所寄宿的植物種類不廣泛,有許多物種甚至只寄宿於單一植物物種上。

因為象鼻蟲科有超過400屬和如此多的物種,使得本科的分類相當複雜,學者在其下的亞科、族、亞族的分類上也不太一致。

參見

参考资料

 src= 维基物种中的分类信息:象鼻蟲科 小作品圖示这是一篇與生物學相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

象鼻蟲科: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

象鼻蟲科是"真"象鼻蟲。在全世已經被描述的物種超過6萬種,是甲蟲中物種數量最大的科。

牠們的特徵為擁有很長的口鼻和膝狀(geniculate(英语:geniculate))觸鬚,且觸鬚的前端為棒狀;此外,象鼻蟲科在外形與體形大小上有很大的差異,成蟲身長從 1毫米到 40毫米都有。

象鼻蟲科幾乎為草食性,而且大多數的物種所寄宿的植物種類不廣泛,有許多物種甚至只寄宿於單一植物物種上。

因為象鼻蟲科有超過400屬和如此多的物種,使得本科的分類相當複雜,學者在其下的亞科、族、亞族的分類上也不太一致。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑