dcsimg

Clavariaceae

provided by wikipedia EN

The Clavariaceae are a family of fungi in the order Agaricales. Originally the family contained most of the clavarioid fungi (club and coral fungi), but in its current sense is more restricted, albeit with a greater diversity of basidiocarp (fruit body) forms. Basidiocarps are variously clavarioid or agaricoid (mushroom-shaped), less commonly corticioid (effused, crust-like) or hydnoid (with pendant spines).

Taxonomy

History

Clavariaceae was originally circumscribed (as "Clavariae") by French botanist and mycologist François Fulgis Chevallier in 1826.[1] It was one of five families (along with the Agaricaceae, Hydnaceae, Polyporaceae, and Thelephoraceae) that Elias Fries used to divide the Agaricales and Aphyllophorales in his influential work Systema Mycologicum. The family served as a convenient placement for all genera containing species with superficially similar club or coral-like fruitbodies. It was first M.A. Donk and later E.J.H. Corner who realized that, in this broad sense, the family was not a natural phylogenetic assemblage of related species.[2] Corner published his world monograph in 1950 (revised in 1967 and updated in 1970), introducing modern concepts of many genera of clavarioid fungi.[3][4] Corner included three genera in his concept of the Clavariaceae: Clavaria, Clavulinopsis, and Ramariopsis.[3]

Current status

Molecular research, based on cladistic analysis of DNA sequences, has confirmed Corner's concept of the Clavariaceae, but has extended it to include agarics (gilled mushrooms) in the genera Camarophyllopsis,[5] Hodophilus,[6] and Lamelloclavaria.[7] The clavarioid genera Clavicorona,[8][9] Hirticlavula,[8] and a revised concept of Ceratellopsis[9] are also included, as is the hydnoid genus Mucronella[8][9] and the corticioid genus Hyphodontiella.[10]

Morphological variety of Clavariaceae
Agaricoid: Camarophyllopsis sp.

Habitat and distribution

The family has a worldwide distribution, though many individual species are more localized. Basidiocarps of Hirticlavula, Hyphodontiella, and Mucronella occur on dead wood and are thus normally found in woodland. Species of the remaining genera may also be found in woodland, but in Europe are more typical of old, agriculturally unimproved waxcap grasslands.

Ecology

Lignicolous species are presumed to be saprotrophic, wood-decaying fungi; Ceratellopsis species occur on dead leaves and litter and are also presumed to be saprotrophic. The remaining members of the Clavariaceae are considered to be biotrophic, a few forming associations with ericaceous plants.[11][12]

See also

References

  1. ^ Chevallier FF. (1826). Flore Générale des Environs de Paris (in French). Vol. 1. Paris, France: Ferra Jeune. p. 102.
  2. ^ Donk MA. (1964). "A conspectus of the families of Aphyllophorales". Persoonia. 3 (2): 199–324 (see pp. 250–253).
  3. ^ a b Corner EJH. (1950). A Monograph of Clavaria and Allied Genera. Annals of Botany Memoirs. Vol. 1. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
  4. ^ Corner EJH. (1970). Supplement to 'A Monograph of Clavaria and Allied Genera'. Nova Hedwigia Beihefte. Vol. 33. Lehre, Germany: J. Cramer.
  5. ^ Matheny PB, Curtis JM, Hofstetter V, Aime MC, Moncalvo JM, Ge ZW, Slot JC, Ammirati JF, Baroni TJ, Bougher NL, Hughes KW, Lodge DJ, Kerrigan RW, Seidl MT, Aanen DK, DeNitis M, Daniele GM, Desjardin DE, Kropp BR, Norvell LL, Parker A, Vellinga EC, Vilgalys R, Hibbett DS (2006). "Major clades of Agaricales: a multilocus phylogenetic overview" (PDF). Mycologia. 98 (6): 982–95. doi:10.3852/mycologia.98.6.982. PMID 17486974. Archived from the original (PDF) on 2016-03-03.
  6. ^ Adamčík S, Looney BP, Birkebak JM, Jančovičová S, Adamčíková K, Marhold K, Matheny PB (2016) (2016). "Circumscription of species of Hodophilus (Clavariaceae, Agaricales) in North America with napthalene odours". Botany. 94 (10): 941–956. doi:10.1139/cjb-2016-0091. hdl:1807/73893.{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (link)
  7. ^ Birkebak JM, Adamčík S, Looney BP, Matheny PB (2016). "Multilocus phylogenetic reconstruction of the Clavariaceae (Agaricales) reveals polyphyly of agaricoid members". Mycologia. 108 (5): 860–868. doi:10.3852/15-370. PMID 27549621. S2CID 21925466.
  8. ^ a b c Petersen JH, Davey ML, Læssøe T (2014). "Hirticlavula elegans, a new clavarioid fungus from Scandinavia". Karstenia. 54 (1): 1–8. doi:10.29203/ka.2014.459.
  9. ^ a b c Olariaga I, Huhtinen S, Læssøe T, Petersen JH, Hansen K. (2020). "Phylogenetic origins and family classification of typhuloid fungi, with emphasis on Ceratellopsis, Macrotyphula and Typhula (Basidiomycota)". Stud. Mycol. 96: 155–184. doi:10.1016/j.simyco.2020.05.003. PMC 7388190. PMID 32774511.{{cite journal}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link)
  10. ^ Larsson K-H. (2007). "Re-thinking the classification of corticioid fungi". Mycological Research. 111 (9): 1040–63. doi:10.1016/j.mycres.2007.08.001. PMID 17981020.
  11. ^ Birkebak JM, Mayor JR, Ryberg KM, Matheny PB (2013). "A systematic, morphological and ecological overview of the Clavariaceae (Agaricales)" (PDF). Mycologia. 105 (4): 896–911. doi:10.3852/12-070. PMID 23396156. S2CID 27083890. open access
  12. ^ Englander L, Hull RJ (1980). "Reciprocal transfer of nutrients between ericaceous plants and a Clavaria sp". New Phytologist. 84 (4): 661–667. doi:10.1111/j.1469-8137.1980.tb04779.x.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Clavariaceae: Brief Summary

provided by wikipedia EN

The Clavariaceae are a family of fungi in the order Agaricales. Originally the family contained most of the clavarioid fungi (club and coral fungi), but in its current sense is more restricted, albeit with a greater diversity of basidiocarp (fruit body) forms. Basidiocarps are variously clavarioid or agaricoid (mushroom-shaped), less commonly corticioid (effused, crust-like) or hydnoid (with pendant spines).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Clavariaceae ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES
 src=
Clavulinopsis corallinorosacea, parque nacional Monte Field, Tasmania, Australia.

Clavariaceae, también llamadas setas coral, es una familia de setas en el orden Agaricales, que recibe su nombre debido a su crecimiento parecido al coral.

Inicialmente todos clasificados en el género conocido como Clavaria, fueron divididos en varios géneros incluyendo Clavicorona, Clavulina, Clavulinopsis, Macrotyphula, Ramaria y Ramariopsis.

Algunas especies similares superficialmente no están tan relacionadas como puedan parecer, los géneros Clavariadelphus, Ramaria y Clavulina pertenecen a la familia Gomphaceae, los géneros Scytinopogon y Lentaria pertenecen a la familia Thelephorales, mientras que el género Calocera es un organismo enteramente diferente de la clase Dacrymycetes.

Las Clavariaceae pueden ser similares en apariencia a hongos gelatinosos. A menudo tienen colores brillantes, principalmente naranjas, amarillos o rojos, y normalmente crecen en bosques antiguos. Algunas de estas setas son saprófagas de madera caída, mientras que otras son comensales o incluso parásitas.

Algunas de estas setas son comestibles, aunque deben ser recogidas de jóvenes, cuando son viejos se vuelven fibrosos o secos y maderosos. De algunos de ellos (como Ramaria flava) se ha informado que tienen fuertes efectos laxantes aunque son de sabor agradable.[1][2]​ Algunos de ellos son demasiado pequeños para ser recogidos. Sin embargo, algunas especies son venenosas provocando síntomas gastrointestinales agudos después de su consumo. Estas variedades venenosas incluyen a Ramaria pallida y Ramaria formosa. R. flavobrunnescens ha sido responsable de varias muertes de ganado en Brasil.

Referencias

  1. «Ramaria flava (en inglés)». Archivado desde el original el 17 de mayo de 2008. Consultado el 29 de septiembre de 2009.
  2. Mushrooms and Toadstools. Edible and Poisonous Fungi. (en inglés)
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Clavariaceae: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES
 src= Clavulinopsis corallinorosacea, parque nacional Monte Field, Tasmania, Australia.

Clavariaceae, también llamadas setas coral, es una familia de setas en el orden Agaricales, que recibe su nombre debido a su crecimiento parecido al coral.

Inicialmente todos clasificados en el género conocido como Clavaria, fueron divididos en varios géneros incluyendo Clavicorona, Clavulina, Clavulinopsis, Macrotyphula, Ramaria y Ramariopsis.

Algunas especies similares superficialmente no están tan relacionadas como puedan parecer, los géneros Clavariadelphus, Ramaria y Clavulina pertenecen a la familia Gomphaceae, los géneros Scytinopogon y Lentaria pertenecen a la familia Thelephorales, mientras que el género Calocera es un organismo enteramente diferente de la clase Dacrymycetes.

Las Clavariaceae pueden ser similares en apariencia a hongos gelatinosos. A menudo tienen colores brillantes, principalmente naranjas, amarillos o rojos, y normalmente crecen en bosques antiguos. Algunas de estas setas son saprófagas de madera caída, mientras que otras son comensales o incluso parásitas.

Algunas de estas setas son comestibles, aunque deben ser recogidas de jóvenes, cuando son viejos se vuelven fibrosos o secos y maderosos. De algunos de ellos (como Ramaria flava) se ha informado que tienen fuertes efectos laxantes aunque son de sabor agradable.​​ Algunos de ellos son demasiado pequeños para ser recogidos. Sin embargo, algunas especies son venenosas provocando síntomas gastrointestinales agudos después de su consumo. Estas variedades venenosas incluyen a Ramaria pallida y Ramaria formosa. R. flavobrunnescens ha sido responsable de varias muertes de ganado en Brasil.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Clavariaceae ( French )

provided by wikipedia FR

Les Clavariaceae forment une famille de champignons basidiomycètes de l'ordre des Agaricales. Elle est constituée actuellement de sept genres qui présentent tous des formes clavaroïdes, mais que l'on différencie principalement par leur forme : ils peuvent être verticaux, ramifiés, arborescents, résupinés, suspendus ou minuscules.

Liste des sept genres

 src=
Le genre Clavaria, clavaroïde vertical

D'après la 10e édition du Dictionary of the Fungi[1] (2008), cette famille est constituée de 7 genres :

Clavaria

Les clavaires sont décrites par Linné dès 1753[2]. Bien connues par leurs formes coralloïdes, elles contiennent plusieurs centaines d'espèces.

Clavulinopsis

 src=
Le genre Clavulinopsis, sans ramification

Le genre Clavulinopsis[3] présente une trentaine d'espèces, fort proches des clavaires par la forme.

Hyphodontiella

Deux espèces[4], forme résupinée, blanche, minuscule, décrites en Scandinavie sur les souches d'aulne et de saule. (Salix, Dilleniidae, Alnus, Hamamelididae)

  • Hyphodontiella hauerslevii (K.H. Larss. & Hjortstam 1995[5]) vit sur Athyrium filix-femina, Suède
  • Hyphodontiella multiseptata Å. (Strid 1975[6]) branche d'Alnus incana : Norvège, Suède

Mucronella

Une vingtaine d'espèces[7]. Forme clavaroïde pendue, en forme de larme. L'espèce type avait été initialement nommée Hydnum calvum dans le cadre d'une collaboration entre le botaniste allemand Johannes Baptista von Albertini et l'Américain Lewis David de Schweinitz en 1805[8]; le mycologue suédois Elias Magnus Fries l'a transférée par après dans le genre Mucronella nouvellement décrit en 1874[9].

Taxonomie

 src=
Le genre Mucronella, clavaroïde pendant

Exemple

Ramariopsis

 src=
Le genre Ramariopsis, clavaroïde, arborescent

Le genre Ramariopsis présente des formes clavaroïdes arborescentes[10]. Liste d'espèces :

  • Ramariopsis agglutinata
  • Ramariopsis alutacea
  • Ramariopsis asperulospora
  • Ramariopsis asterella
  • Ramariopsis aurantio-olivacea
  • Ramariopsis avellanea
  • Ramariopsis avellaneo-inversa
  • Ramariopsis bicolor
  • Ramariopsis biformis
  • Ramariopsis californica
  • Ramariopsis cinnamomipes
  • Ramariopsis citrina
  • Ramariopsis clavuligera
  • Ramariopsis costaricensis
  • Ramariopsis cremicolor
  • Ramariopsis crocea
  • Ramariopsis dealbata
  • Ramariopsis flavescens
  • Ramariopsis hibernica
  • Ramariopsis holmskjoldii
  • Ramariopsis junquillea
  • Ramariopsis kunzei
  • Ramariopsis longipes
  • Ramariopsis luteotenerrima
  • Ramariopsis minutula
  • Ramariopsis novae-hibernica
  • Ramariopsis ovispora
  • Ramariopsis pseudosubtilis
  • Ramariopsis pulchella
  • Ramariopsis ramarioides
  • Ramariopsis simplex
  • Ramariopsis subtilis
  • Ramariopsis tenuicula
  • Ramariopsis tenuiramosa
  • Ramariopsis tortuosa
  • Ramariopsis vestitipes

Scytinopogon

Le genre Scytinopogon est décrit par le mycologue Rolf Singer en 1945[11]. Il comporte quatre espèces Europe[12]. Il présente des formes clavaroïdes arborescentes à ramifications complexes.

Espèces européennes

  • Scytinopogon angulisporus ((Pat. 1888[13]) Corner 1950[14]) (Europe, Floride, Nouvelle-Zélande, Brésil)
    • var. angulisporus (Pat.) Corner 1950
    • var. curtus Corner 1950
    • var. gracilis Corner 1950
    • var. parvus Corner 1950
  • Scytinopogon echinosporus (Berk. & Broome) Corner 1950
  • Scytinopogon pallescens (Bres.) Singer 1945
  • Scytinopogon scaber (Berk. & M.A. Curtis) D.A. Reid 1962

Autres

  • Scytinopogon chartaceum (Pat.) R.H. Petersen 1988
  • Scytinopogon dealbatus (Berk.) Corner 1970
  • Scytinopogon papillosus (Corner 1970[15]) Bolivie
  • Scytinopogon parvus (Corner) Douanla-Meli 2007
  • Scytinopogon robustus (Rick) Corner 1970

Setigeroclavula

Proposé comme nouveau genre par RH Pétersen en 1988, c'est une espèce endémique en Nouvelle-Zélande, ressemblant à un très petit clavaire de 3 mm de haut pour 1 mm de large, il se développe sur les rachis d'Asplenium bulbiferum, une fougère de Nouvelle-Zélande.

  • Setigeroclavula ascendens (R.H. Petersen 1988[16]),

Notes et références

  1. (en) P.M. Kirk, P.F. Cannon, D.W. Minter et J.A. Stalpers, Dictionary of the Fungi, Wallingford CABI, 2008, 760 p. (ISBN 9780851998268, lire en ligne), p. 346
  2. Vaill. ex L. 1753
  3. Overeem 1923
  4. (Å. Strid 1975)
  5. in Hjortstam & Larsson, Mycotaxon 56: p. 473 (1995) et debris
  6. Å. Strid, Kgl. norske vidensk. Selsk. Skr. 4: p.19 (1975)
  7. Fries 1874
  8. Albertini JB, Schweinitz LD. Conspectus Fungorum in Lusatiae superioris. p. 271. , 1805
  9. Fries EM.. Hymenomycetes europaei. p. 629., 1874
  10. (Donk) Corner 1950
  11. Singer R.,New genera of fungi, Lloydia, 1945, v.8, pp. 139–144
  12. Kirk et al. 2008, p. 627
  13. In: Bull. Soc. mycol. Fr. 4:41, 1888
  14. In: Ann. Bot. Mem. 1:648
  15. Beih. Nova Hedwigia 33: 90 (1970)
  16. The clavarioid fungi of New Zealand: DSIR Bulletin 236: 170 pp., 1988

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Clavariaceae: Brief Summary ( French )

provided by wikipedia FR

Les Clavariaceae forment une famille de champignons basidiomycètes de l'ordre des Agaricales. Elle est constituée actuellement de sept genres qui présentent tous des formes clavaroïdes, mais que l'on différencie principalement par leur forme : ils peuvent être verticaux, ramifiés, arborescents, résupinés, suspendus ou minuscules.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia FR

Žagarūniniai ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT
LogoIF.png

Žagarūniniai (lot. Clavariaceae, angl. Coral, Club fungi, vok. Keulenpilze, Korallenpilze) – agarikiečių (Agaricales) eilės grybų šeima.

Vaisiakūniai geltoni ar šviesiai rudi, dažniausiai buožių ir išsišakojusių krūmelių pavidalo, kotuoti arba bekočiai. Auga ant žemės ir ant išvirtusių medžių kelmų bei kamienų pavieniui arba grupėmis. Paprastai jie yra saprofitai, retai kada parazitai.

Daugelis rūšių yra valgomų, bet menkaverčiai. Kai kurios rūšys yra labai aitrios, tačiau nuodingų grybų šioje šeimoje nėra. Kai kuriose rūšyse rasta antibiotinių medžiagų.

Lietuvoje auga šios gentys:

Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Clavariaceae ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Clavariaceae: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

Clavariaceae is een botanische naam, voor een familie van paddenstoelen. Volgens de Index Fungorum [24 februari 2009] bestaat de familie uit de volgende zeventien geslachten: Capitoclavaria, Clavaria, Clavulinopsis, Cornicularia, Donkella, Holocoryne, Hyphodontiella, Manina, Mucronella, Mucronia, Myxomycidium, Podostrombium, Ramaria, Ramariopsis, Scytinopogon, Setigeroclavula en Stichoclavaria.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Goździeńcowate ( Polish )

provided by wikipedia POL

Goździeńcowate (Clavariaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców[2].

Charakterystyka

Grzyby naziemne o wrzecionowatym, maczugowatym lub językowatym owocniku. Może on być nierozgałęziony, lub krzaczasto lub drzewiasto rozgałęziony. Owocniki rosną w grupach. Wysyp zarodników bezbarwny[3].

Systematyka

Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist[2]

Rodzina Clavariaceae jest zaliczana według "Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist" do rzędu Agaricales i należą do niej rodzaje[2]:

Polskie nazwy na podstawie pracy Władysława Wojewody z 2003 r[4].

Systema Naturae 2000[5]

Klasyfikacja przedstawiona przez "Systema Naturae 2000" umieszcza rodzinę goździeńcowatych również w rzędzie pieczarkowców (Agaricales). Zaliczane są do niej rodzaje: Clavaria, Clavulina, Clavulinopsis, Macrotyphula, Multiclavula, Pistillaria, Pterula, Setigeroclavula, Typhula.

Przypisy

  1. Index Fungorum (ang.). [dostęp 2017-12-269].
  2. a b c Bisby FA, Roskov YR, Orrell TM, Nicolson D, Paglinawan LE, Bailly N, Kirk PM, Bourgoin T, Baillargeon G., eds (2009). Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2009 Annual Checklist. Digital resource at http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2009/ Species 2000: Reading, UK.
  3. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda: Grzyby i ich oznaczanie. Warszawa: PWRiL, 1985. ISBN 83-09-00714-0.
  4. Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  5. Brands, S.J. (comp.) 1989-2007. Systema Naturae 2000. The Taxonomicon. Universal Taxonomic Services, Amsterdam, The Netherlands. http://sn2000.taxonomy.nl/
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Goździeńcowate: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Goździeńcowate (Clavariaceae Chevall.) – rodzina grzybów znajdująca się w rzędzie pieczarkowców.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Clavariaceae ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

The Clavariaceae là một họ nấm trong bộ Agaricales. Họ này có 7 chi và 30 loài.[1]

Danh sách các chi

Xem thêm

Hình ảnh

Tham khảo

  1. ^ Kirk PM, Cannon PF, Minter DW, Stalpers JA. (2008). Dictionary of the Fungi (ấn bản 10). Wallingford: CABI. tr. 149. ISBN 978-0-85199-826-8.

Xem thêm


Hình tượng sơ khai Bài viết liên quan đến bộ nấm Agaricales này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Clavariaceae: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

The Clavariaceae là một họ nấm trong bộ Agaricales. Họ này có 7 chi và 30 loài.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Рогатиковые ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Царство: Грибы
Подцарство: Высшие грибы
Подотдел: Agaricomycotina
Порядок: Агариковые
Семейство: Рогатиковые
Международное научное название

Clavariaceae Chevall. (1826)

Типовой род
Clavaria Vaill. ex L. (1753)
Дочерние таксоны Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 500104NCBI 40105EOL 5988MB 80606

Рогатиковые (также рогатики, булавастики, булавницы, коралловые грибы; лат. Clavariaceae) — одно из трёх семейств крупных грибов, к которым относят род рамария. Насчитывает 7 родов и 120 видов. В других классификациях рассматривалось как род в семействе гименомицетовые (группа базидиомицеты). Одни из булавниц имеют вид булавочных пестов (откуда их русское название), длиною с палец и толщиною до 4 мм, другие растут кустиками, третьи образуют комки и наросты, величиною от кулака до тыквы и похожие на кораллы, головку цветной капусты и т. п. Употребляются в пищу, как и другие грибы.

Некоторые представители

Чаще встречаются:

  • Петуший гребешок (Clavaria cristata Holmsk.) поздним летом и осенью в лиственных лесах; концы веточек у него приплюснуты и утолщены, высотою бывает с палец; цвет чисто белый или с голубоватым оттенком.
  • Булавница коралл (Clavaria coralloides L.), также белого цвета, величиною с кисть руки.
  • Медвежья лапка (Clavaria flava Schaeff) образует жёлто-красные наросты, величиною от кулака до тыквы; в старости покрыт беловатым налетом; главные ветви несколько ломкие; встречается летом и осенью в лиственных и хвойных лесах.
  • Царь-гриб (Sparassis crispa Fr.), образует осенью, преимущественно около старых сосен, большие курчавые наросты, состоящие из множества спутанных курчавых листочков; короткое и мясистое основание гриба распадается на множество приплюснутых разветвлений. В молодости весь гриб бело-желтоватого цвета, позднее становится коричневым, мякоть же всегда остается белою; даже в сыром виде имеет приятный вкус орехов; бывает иногда величиной с кочан капусты.
  • Рогатики (коралловые грибы) - высота -до 10 см, иногда достигает 30 см. Три-четыре таких гриба наполняют целую корзину. Рогатики малоизвестны как съедобные грибы, но между тем в варенном виде они очень вкусны.[1]

Экология

Растёт в конце лета и осенью на сухих открытых местах, полянах, опушках, просеках[2].

Примечания

В этой статье использован текст ЭСБЕ

  1. Энциклопедия для детей / гл.редактор С.Исмаилова, М.Аксёнова. — том 2 Биология. — Москва: Аванта+, 1994. — С. 175. — 688 с. — ISBN 5-86529-012-6 (т.2). — ISBN 5-86529-002-9.
  2. Александр Ивойлов Странные грибы // Наука и жизнь. — 2017. — № 7. — С. 126 - 131
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Рогатиковые: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Рогатиковые (также рогатики, булавастики, булавницы, коралловые грибы; лат. Clavariaceae) — одно из трёх семейств крупных грибов, к которым относят род рамария. Насчитывает 7 родов и 120 видов. В других классификациях рассматривалось как род в семействе гименомицетовые (группа базидиомицеты). Одни из булавниц имеют вид булавочных пестов (откуда их русское название), длиною с палец и толщиною до 4 мм, другие растут кустиками, третьи образуют комки и наросты, величиною от кулака до тыквы и похожие на кораллы, головку цветной капусты и т. п. Употребляются в пищу, как и другие грибы.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии