Η σκωρίαση στα λατινικά (Uredinalis, «uredio» σημαίνει σφαδάζω εξ ου και η φράση «σφάκελος νόσος»),[1] είναι ομάδα ασθενειών των σπερματοφύτων οι οποίες οφείλονται σε παρασιτικούς βασιοδιομύκητες, τους σκωριομύκητες, και προκαλούν συχνά ζημιές στις καλλιέργειες. Πήρε το όνομά της από το χρώμα της σκουριάς (σκωρία) που έχουν τα μέρη που έχουν προσβληθεί.
Η ασθένεια μεταδίδεται με σπόρια τα οποία μεταφέρονται από φυτό σε φυτό με τον αέρα ή δονήσεις. Η υγρασία και το νερό ευνοούν την ασθένεια.
Για να προστατευτεί η καλλιέργεια πρέπει να τοποθετείται παράλληλα με τους ανέμους. Επίσης πρέπει τα ήδη προσβεβλημένα φυτά να απομακρύνονται και να καίγονται. Μετά την συγκομιδή μπορούν να γίνουν προληπτικοί ψεκασμοί κάθε 10 – 15 μέρες με μυκητοκτόνα. Αν παρ’ όλα αυτά υπάρξει προσβολή χρησιμοποιούνται διασυστηματικά μυκητοκτόνα.
Το φθινόπωρο απομακρύνεται και καίγεται και το υπέργειο τμήμα του φυτού. Μετά από αυτό το στάδιο η προστασία της καλλιέργειας ολοκληρώνεται με τον ψεκασμό του εδάφους με DNOC (δινιτροορθοκρεζόλη).
Η σκωρίαση στα λατινικά (Uredinalis, «uredio» σημαίνει σφαδάζω εξ ου και η φράση «σφάκελος νόσος»), είναι ομάδα ασθενειών των σπερματοφύτων οι οποίες οφείλονται σε παρασιτικούς βασιοδιομύκητες, τους σκωριομύκητες, και προκαλούν συχνά ζημιές στις καλλιέργειες. Πήρε το όνομά της από το χρώμα της σκουριάς (σκωρία) που έχουν τα μέρη που έχουν προσβληθεί.
