Apodiformes

Windswaelagtiges (Apodiformes) is 'n orde van voëls waaraan die windswaels en kolibries behoort. Spesies in die orde het lang, smal vlerke en kort pote. Meer as 450 spesies is al geïdentifiseer, wat hulle naas sangvoëls (Passeriformes) die mees diverse orde van voëls maak. In die Sibley-Ahlquist-taksonomie word die orde verhef tot 'n superorde, Apodimorphae, waar die kolibries in 'n aparte orde, Trochiliformes geplaas word.

Taksonomie

Orde Apodiformes:

• • Familie Apodidae (Windswaels)
  • Familie Hemiprocnidae (Boomwindswaels)
  • Familie Trochilidae (Kolibries)

Daar is ook twee uitgestorwe families wat aan die orde behoort:

• • Familie Aegialornithidae (fossiel)
  • Familie Jungornithidae (fossiel)

• 'n Bruinwindswael.

• Fossiel van 'n Parargornis messelensis.

Sien ook

• Alfabetiese lys van Suid-Afrikaanse voëls
• Lys van Suid-Afrikaanse voëls (Groepeer)
• Lys van Suider-Afrikaanse voëls volgens wetenskaplike name

Verwysings

Los Apodiformes (del griegu a, "ensin" y podos, "pies") son un orde d'aves neognatas caracterizaes pol pequeñu tamañu de les pates, lo que da nome al orde. Conócense 438 especies.^[1]

Tradicionalmente, l'orde contuvo a trés families: los vencejos y salanganes (familia Apodidae), los vencejos arborícoles (familia Hemiprocnidae) y los colibríes o picaflores (Trochilidae)

Na taxonomía de Sibley-Ahlquist, los colibríes tán dixebraos de los Apodiformes como un nuevu orde (Trochiliformes); sicasí, los colibríes y vencejos tienen ente sigo semeyances anatómiques y diversos autores nun acepten dicha separación.^[1][2]

Referencies

• Mayr, Gerald (2003). Phylogeny of early tertiary swifts and hummingbirds (Aves: Apodiformes). Auk, 120(1): 145–151. DOI: DOI: 10.1642/0004-8038(2003)120[0145:POETSA]2.0.CO;2 PDF col testu completu.

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Apodiformes.

Uzunqanadkimilər (lat. Apodiformes) - quşlar sinfinin yenidamaqlılar yarımsinfinə aid quş dəstəsi.

Fəsilələri

• Uzunqanadlılar (Apodidae)
• Kəkilli uzunqanadlar (Hemiprocnidae)
• Kolibrilər (Trochilidae)

Mənbə

Apodiformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned.

Pevar c'herentiad a ya d'ober an urzhiad hiziv an deiz :

Kerentiadoù

• Aegothelidae, ar genad nemetañ Aegotheles ennañ,
• Hemiprocnidae : ar genad nemetañ Hemiprocne (glaouer-gwez) ennañ,
• Apodidae : ar glaouered,
• Trochilidae : an evned-kelien.

Els apodiformes (Apodiformes) són un ordre d'ocells de distribució cosmopolita que actualment comprèn espècies de dimensions petites o molt petites repartides en tres famílies, aparentment molt diferents: la dels apòdids (que agrupa els falcillots), la dels hemipròcnids (que comprèn els falcillots crestats, la salangana i altres espècies) i la dels troquílids (que comprèn els colibrís). Els apodiformes es classifiquen en 126 gèneres i 438 espècies.^[1] Les famílies Aegialornithidae i Jungornithidae també pertanyen a aquest ordre d'ocells, però són extintes avui dia.

Tenen les potes molt curtes i els peus diminuts, la qual cosa els dificulta la marxa (de fet, no peonen mai, però són excel·lents voladors). Tenen les ales molt desenvolupades i llargues. Amb les ungles dels peus, llargues i corbades, s'arrapen als objectes quan descansen.

Referències

Bibliografia

• Chantler, P., Swifts: A Guide to the Swifts and Treeswifts of the World. 2000, 2a edició. Yale University Press, New Haven.

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia: Commons (Galeria) Commons (Categoria) Viquiespècies

• Els apodiformes a l'Enciclopèdia Catalana. (català)
• Els apodiformes al web de Tree of Life. (anglès)
• Els apodiformes a Fauna Europaea. (anglès)
• Els apodiformes a la UICN. (anglès)
• Imatges i informació diversa d'aquest ordre d'ocells. (anglès)
• Els apodiformes a l'Encyclopedia of Life. (anglès)
• Taxonomia dels apodiformes. (anglès)

Urdd o adar yw'r Apodiformes (Cymraeg: Sïednod') a oedd yn cynnwys tri theulu o adar: Gwenoliaid (Apodidae), Coblynnod Coed (Hemiprocnidae), ac Trochilidae. Yn nhacsonomeg Sibley-Ahlquist, codwyd yr urdd i statws uwch-urdd Apodimorphae a dosbarthwyd y Sïednod yn urdd newydd, cwbwl ar wahân: y Trochiliformes. Ceir dros 450 o rywogaethau ac mae'r amrywiaeth oddi fewn yn eang iawn.

Byr yw eu coesau fel yr awgryma eu henw yn Lladin: "di-droed". Croen sydd ar eu coesau, yn hytrach na chen; cen sydd gan bron pob aderyn arall. Mae'r esgyrn yn yr adenydd yn fyr, a'r adain ei hun yn hir, sy'n strwythyr perffaith i hofran.(Mayr 2002)

• Ffosil Parargornis messelensis

Rhestr Wicidata:

teulu enw tacson delwedd

Cyfeiriadau

Llyfryddiaeth

• Michael J. Benton (2004). "Origin and relationships of Dinosauria". In David B. Weishampel; Peter Dodson; Halszka Osmólska (Hrsg.) (gol.). The Dinosauria. Berkeley: Zweite Auflage, University of California Press. pp. 7–19. ISBN 0-520-24209-2.

Dolennau allanol

Mae gan Wicirywogaeth wybodaeth sy'n berthnasol i: Apodiformes

Svišťouni (Apodiformes) jsou řád ptáků se srpovitými křídly. Tito ptáci patří mezi nejrychlejší a nejpohyblivější letce. Někteří z nich létají rychlostí až 160 km/h. Jediným zástupcem tohoto řádu, hnízdícím v Česku je rorýs obecný.^[1]

Dále do tohoto řádu patří čeledi kolibříkovití a klechovití.

Taxonomie

Řád svišťounů tvoří tři čeledi:

• klechovití (Hemiprocnidae)
• rorýsovití (Apodidae)
• kolibříkovití (Trochilidae)

Odkazy

Reference

1. ↑ FELIX, Jiří; HÍSEK, Květoslav. Ptáci v zahradě a na poli. Praha: Státní zemědělské nakladatelství, 1974. 182 s. Kapitola Rorýs obecný, s. 72-73.

Literatura

• HUDEC, Karel; ŠŤASTNÝ, Karel, a kol. Ptáci – Aves. 2., přepracované a doplněné vyd. Díl II/2. Praha: Academia, 2005. (Fauna ČR; sv. 29/2). ISBN 80-200-1114-5. S. 1043–1046.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu svišťouni ve Wikimedia Commons
• BioLib.cz – Apodiformes (svišťouni) [online]. BioLib.cz. Dostupné online.

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Sejlere (Apodiformes) er en orden af fugle, der består af fire familier med i alt cirka 460 arter. Familien kolibrier er kun udbredt i den nye verden, mens de tre øvrige familier findes i alle verdensdele. Alle arter er tilpasset et liv i luften. Vingerne er smalle og sabelformede med meget lange håndsvingfjer. Overarmen og armsvingfjerene er korte. Der findes ti halefjer.

Familier

• Uglesvaler (10 arter)
• Træsejlere (4 arter)
• Egentlige sejlere (106 arter)
• Kolibrier (339 arter)

Nogle autoriteter henfører uglesvalerne til ordenen natravnfugle,^[1] men de nyeste fylogenetiske undersøgelser tyder på, at de er nærmere beslægtet kolibrier og sejlere.^[2]

Billeder

Noter

Kilder og eksterne henvisninger

• Poul Hald-Mortensen (red. Hans Hvass), Danmarks Dyreverden, 2. udgave, Rosenkilde og Bagger 1978, bind 7, side 334. ISBN 87-423-0076-2.
• Danske navne på alverdens FUGLE Arkiveret version fra juli 2013.
• Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi:10.14344/IOC.ML.5.1. Arkiveret

Die Seglervögel (Apodiformes; altgriechisch-lateinisch mit dem ersten Wortbestandteil ἄπους ápous, hier im Sinne von „die Füße nicht gebrauchend, schlecht zu Fuß“)^[1] sind eine Ordnung der Vögel. Zu ihnen gehören die Segler (Apodidae) mit 92 Arten, die Baumsegler (Hemiprocnidae) 4 Arten und die Kolibris (Trochilidae) mit 330–340 Arten. Die einzigen in Deutschland vorkommenden Seglervögel sind der Mauersegler (Apus apus) und der Alpensegler (Tachymarptis melba).

Systematik

Die Ordnung der Seglervögel (Apodiformes) wurde 1940 durch den amerikanischen Ornithologen James Lee Peters eingeführt. Zu ihr gehören drei Familien, die Segler, die Baumsegler und die Kolibris. Als Schwestergruppe der Seglervögel galten die Schwalmartigen (Caprimulgiformes), die sich jedoch als paraphyletisch herausstellten, da einige Familien der Schwalmartigen, z. B. die Höhlenschwalme (Aegothelidae), näher mit den Seglervögeln verwandt sind als mit den übrigen Schwalmartigen.^[2][3][4] Die Höhlenschwalme deshalb wurden zeitweise den Seglervögeln zugeordnet, später aber wie alle anderen Familien der ehemaligen Schwalmartigen in eine eigenständige, monotypische Ordnung gestellt, da sich die Familien schon im Paläozän vor 65 bis 60 Millionen Jahren voneinander getrennt haben.^[5]

Alle Ordnungen der ehemaligen Schwalmartigen und die Seglervögel werden in ein Strisores genanntes rangloses Taxon gestellt, das schon 1847 durch den deutschen Ornithologen Jean Louis Cabanis eingeführt wurde.^[6]

Das folgende Kladogramm zeigt die Verwandtschaftsverhältnisse zwischen den Seglervögeln und den ehemals zu den Schwalmartigen gezählten Vogelgruppen.^[7][8]

Strisores

Nachtschwalben (Caprimulgiformes)

Fettschwalme (Steatornithiformes)

Tagschläfer (Nyctibiiformes)

Eulenschwalme (Podargiformes)

Höhlenschwalme (Aegotheliformes)

Seglervögel (Apodiformes)

Stammesgeschichte

Fossil lassen sich die Seglervögel seit dem frühen Tertiär nachweisen. Jungornis aus dem Oligozän zeigt sowohl Merkmale der stark abgeleiteten Kolibris als auch von mehr generalisierten Seglervögeln. Er bildet mit den Kolibris eine monophyletische Gruppe. Scaniacypselus aus dem mittleren Eozän steht den Seglern nahe. Aegialornis aus dem mittleren Eozän von Frankreich und Deutschland wurde auch in der Grube Messel gefunden und wird in die ausgestorbene Familie Aegialornithidae eingeordnet.^[9]

Einzelnachweise

1. ↑ Wilhelm Pape, Max Sengebusch (Bearb.): Handwörterbuch der griechischen Sprache. 3. Auflage, 6. Abdruck, Vieweg & Sohn, Braunschweig 1914. 1914, abgerufen am 23. Oktober 2017 (Wortbildung aus dem im Genitiv erkennbaren Wortstamm ἄποδ- ápod-. Aristoteles verwendete den Begriff in seinen Historia animalium; dort erwähnt er in 9,30 „die [Vögel] mit verkümmerten Füßen, von sich einige kypselous nennen, insofern sie den Schwalben ähnlich sind […].“).
2. ↑ Hackett et al.: A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History. Science 27 Juni 2008: Vol. 320. no. 5884, pp. 1763–1768 doi:10.1126/science.1157704
3. ↑ Gerald Mayr (2009): Phylogenetic relationships of the paraphyletic of caprimulgiform birds (nightjars and allies). Journal Zoological Systematics Evolutionary Research doi: 10.1111/j.1439-0469.2009.00552.x, S. 394.
4. ↑ Richard O. Prum et al. A comprehensive phylogeny of birds (Aves) using targeted next-generation DNA sequencing. Nature, Oktober 2015; doi: 10.1038/nature15697
5. ↑ Gerald Mayr (2014): The origins of crown group birds: molecules and fossils. Palaeontology 57: 231–242. doi: 10.1111/pala.12103
6. ↑ Jean Cabanis (1847). Ornithologische Notizen. II. Archiv für Naturgeschichte. Berlin. 13 (1): 308–352.
7. ↑ Albert Chen, Noor D. White, Roger B.J. Benson, Michael J. Braun und Daniel J. Field. 2019. Total-Evidence Framework Reveals Complex Morphological Evolution in Nightbirds (Strisores). Diversity. 11(9); 143. DOI: 10.3390/d11090143
8. ↑ Albert Chen, Daniel J. Field: Phylogenetic definitions for Caprimulgimorphae (Aves) and majorconstituent clades under the International Code of Phylogenetic Nomenclature. Oktober 2020, Vertebrate Zoology 70(4):571-585, DOI: 10.26049/VZ70-4-2020-03
9. ↑ Gerald Mayr: Phylogeny of early tertiary swifts and hummingbirds (Aves: Apodiformes). Auk 120 (1): 145–151. PDF (Memento des Originals vom 21. Juli 2006 im Internet Archive) Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/biology.georgefox.edu

Tradeetionally, the bird order Apodiformes conteened three livin faimilies: Apodidae, Hemiprocnidae, an Trochilidae.

Apodiformos (de la elinica per "sin pedes") es un ordina de avias. La ordina inclui la venseos,ci sembla la rondines.

• Familia Apodido - venseo
• Familia Emiprocnido - venseo de arbor

Tekst üüb Öömrang

Siilfögler (Apodiformes) san an kategorii faan fögler.

Süstemaatik

Caprimulgiformes

Siilfögler (nei)

Aegothelidae

Siilfögler (ual)

Kolibris (Trochilidae)

Siilern (Apodidae)

Buumsiilern (Hemiprocnidae)

Серпикоподобны (Apodiformes) є ряд птахів із серповыма крылами. Тоты птахы належать міджі найшвыдкішы і найшыковнїшы лїтаючі птахы. Дакотры з них годны летїти аж 160 км/г. Приміром, серпик.^[1]

Жерела

• HUDEC, Karel; ŠŤASTNÝ, Karel, a kol. Ptáci – Aves. 2., přepracované a doplněné vyd. Díl II/2. Praha : Academia, 2005. (Fauna ČR; sv. 29/2). ISBN 80-200-1114-5. S. 1043–1046.

Референції

ХьэпцӀащхъуэ хэкӀыгъуэр е ХьэпцӀащхъуэ теплъэ хэкӀыгъуэр (лат-бз. Apodiformes) — япэкӀэ мы хэкӀыгъуэм лъэпкъитӀ хагъыхьу щытащ, хьэпцӀащхъуэхэмрэ колибрихэмрэ, иджы колибрихэр хэкӀыгъуэ щхьэху щытхэщ.

ХьэпцӀащхъуэхэр лъэпкъитӀу ягуэш — хьэпцӀащхъуэхэу (лат-бз. Apodidae), хьэпцӀащхъуэ хьэгуагуэхэу (лат-бз. Hemiprocnidae).

Тхылъхэр

• Брат Хьэсин. Адыгэхэм я къуалэбзу щӀэныгъэр. Черкеск къ. 2007 гъ.

அபோடிபார்மஸ் (Apodiformes)என்பது பறவை வரிசை ஆகும். இதில் தற்போது உயிர்வாழும் 3 குடும்பங்கள் உள்ளன. அவை உழவாரன்கள் (Apodidae), மர உழவாரன்கள் (Hemiprocnidae) மற்றும் ஓசனிச்சிட்டுகள்^[1] (Trochilidae) ஆகியவை ஆகும்.

உசாத்துணை

De gierzwaolmachtegen of hroôtvleuhelihen èn een kenmerk alhemeên: Ze vliehen bieni ael der leven. De gierzwâluw, die a af en toe ok in Nederland te ziene is, hi bieni allin zitt'n om te nestel'n. De naem Apodiformes beteêken dan ok: zonder poôten. Ok de kolibries, die an ok deêl uut maeken van deze orde, vliehen bieni ael der leven. Der nectar eet'n ze ok vliehend, mie uutzonderieng van de adelaersnaevelkolibrie (Eutoxeres aquila), die a mo hen zitt'n vanwehe z'n sterk hebohen snaevel. Kolibries zien zelfs in staet achteruut te vliehen.

De orde is 't miste verwant mie de nachtzwaeluwen, zo a bliek uut DNA-onderzoek. Der zien vuuf femieljes in deze orde, wironder twi uutesturven femieljes:

Levend

• Apodidae (Gierzwaeluwen)
• Hemiprocnidae (Boômgierzwaeluwen)
• Trochilidae (Kolibries)

Uutesturven

• Aegialornithidae
• Jungornithidae

Traditionally, the bird order Apodiformes /ˈæpədɪfɔːrmiːz/ contained three living families: the swifts (Apodidae), the treeswifts (Hemiprocnidae), and the hummingbirds (Trochilidae). In the Sibley-Ahlquist taxonomy, this order is raised to a superorder Apodimorphae in which hummingbirds are separated as a new order, Trochiliformes. With nearly 450 species identified to date, they are the most diverse order of birds after the passerines.

Description

As their name ("footless" in Greek) suggests, their legs are small and have limited function aside from perching. The feet are covered with bare skin rather than the scales (scutes) that other birds have. Another shared characteristic is long wings with short, stout humerus bones.^[1] The evolution of these wing characteristics has provided the hummingbird with ideal wings for hovering.^[2]

The hummingbirds, swifts, and crested swifts share other anatomical similarities with one another, as well as similarities (notably as to the skull) with their probable closest living relatives, the owlet-nightjars.^[3] The owlet-nightjars are apparently convergent with the closely related Caprimulgiformes, which form a clade Cypselomorphae with the Apodiformes.^[2]

Evolution

The Apodiformes evolved in the Northern Hemisphere. Eocypselus, a primitive genus known from the Late Paleocene or Early Eocene of north-central Europe, is somewhat difficult to assign; it is considered a primitive hemiprocnid.^[4] This would suggest that the major apodiform lineages diverged shortly after the Cretaceous–Paleogene boundary. However, the perching adaptation of the foot of Eocypselus on which this theory rests may just as well be a symplesiomorphy. Most researchers believe that presently this genus cannot be unequivocally assigned to either the Apodiformes or the Caprimulgiformes.

The Early Eocene Primapus, found in England, is similar to both a primitive swift and the aegialornithids, which are in some aspects intermediate between swifts and owlet-nightjars. Fossil evidence demonstrates the existence of swifts during that period in Europe. At that time, most of Europe had a humid, subtropical climate, possibly comparable to modern-day southern China. For a map of Early–Middle Eocene Earth, see the Paleomap project;^[5] here note that both the Caucasus mountains and the Alps did not exist yet and aegialornithids were possibly present in North America.^[6] By the late Eocene (around 35 MYA), primitive hummingbirds started to diverge from the related jungornithids; the Middle Eocene Parargornis (Messel, Germany) and the Late Eocene Argornis, found in today's southernmost Russia, belong to this lineage. Cypselavus (Late Eocene – Early Oligocene of Quercy, France) was either a primitive hemiprocnid or an aegialornithid.

The placement of the Aegialornithidae is not quite clear. Various analyses place them sufficiently close to the Apodiformes to be included here, or into the unique owlet-nightjar lineage in the Cypselomorphae.

Taxonomy

Phylogeny of Apodiformes^[7]

†Aegialornithidae

Apodi

†Laputavis

Hemiprocnidae

†Scaniacypselus

Apodidae

Trochili

†Cypselavidae

†Jungornithidae

Trochilidae

ORDER APODIFORMES

• Family †Aegialornithidae Lydekker, 1891 [Primapinae Harrison, 1984c]
  • Genus †Primapus Harrison & Walker, 1975
  • Genus †Aegialornis Lydekker, 1891
• Suborder Apodi
  • Genus †Procypseloides Harrison, 1984c
  • Genus †Laputavis Dyke, 2001b
  • Genus †Scaniacypselus Harrison, 1984
  • Family †Eocypselidae Harrison 1984
    • Genus †Eocypselus Harrison, 1984
      

      Parargornis messelensis fossil
  • Family Hemiprocnidae Oberholser, 1906 (treeswifts)
  • Family Apodidae Olphe-Galliard, 1887 (swifts)
• Suborder Trochili
  • Genus †Palescyvus Karchu, 1988
  • Family †Cypselavidae Mourer-Chauviré, 2006
    • Genus †Argornis Karchu, 1999
    • Genus †Cypselavus Gaillard, 1908
    • Genus †Parargornis Mayr, 2003
  • Family †Jungornithidae Karchu, 1988
    • Genus †Jungornis Karchu, 1988
  • Family Trochilidae Vigors, 1825 (hummingbirds)

See also

• List of Apodiformes by population

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Apodiformes&oldid=1077742116"

La Apodoformaj birdoj (Apodiformes) estas ordo el la Neognatoj (Neognathae). Apodo (kaj de tie apuso) devenas el la greka vorto απους (apous) kie a (sen) kaj podo (piedo), aludante al la malgrandaj kruroj de tiuj birdoj, kiuj apenaŭ permesas al ili piediri. Ĉefaj karakteroj estas longaj kaj pintaj flugiloj kaj disvolvigitaj flugomuskoloj, kiuj permesas al ili povan flugon.

Sistematiko

ordo: Apodoformaj birdoj (Apodiformes)

• familio: Apusedoj (Apodidae), 92 specioj
  • genro: Apus kun Apus apus, apusoj
  • genro: Takimarpto kun Tachymarptis melba
  • grupo: Salanganoj
  • genro: Kolokalio Collocalia
  • genro: Erodramo Aerodramus
  • genro: Hidrokro Hydrochrous
• familio: Hemiproknedoj (Hemiprocnidae) arbapusoj
  • genro: Hemiprokno (Hemiprocne), 4 specioj
• familio: Trokiledoj (Trochilidae), 330-340 specioj, kolibroj

La kolibroj estis apartitaj en nova taksonomio de Sibley kiel propra ordo Trokiloformaj, sed estas multa anatomia simileco kun apusedoj. Ĉi tie oni sekvas la tradician klasigon.

La kolibroj, apusoj kaj krestapusoj kunhavas aliajn anatomiajn similecojn unu kun alia. Ili havas ankaŭ similecojn (ĉefe ĉe la skeletkranio) kun siaj pli probablaj vivantaj parencoj, la Aegoteledoj (Mayr, 2002). La aegoteledoj estas ŝajne konverĝaj kun la proksimaj Kaprimulgoformaj, kiuj formas kladon Cipseloformaj kun la Apodoformaj (Mayr, 2002).

Evoluo

Apodoformaj evoluis en la Norda Hemisfero. Eocypselus, konata pragenro el malfrua Paleoceno aŭ frua Eoceno de nordcentra Eŭropo, estas iome malfacile lokebla; Dyke et al. (2004) konsideras ĝin prahemiproknedo^[1]. Sed plej parto de fakuloj opinias nune, ke tiu genro ne povas tute sendube esti atribuita ĉu al Apodoformaj ĉu al Kaprimulgoformaj. La birdo de frua Eoceno Primapus, trovita en Britio, estas simila kaj al praapuso kaj al aegialornitedoj, kiuj estas iamaniere intermezaj inter apusoj kaj aegoteledoj. Oni konas, ke ekzistis fosiliaj apusoj dum tiu epoko en Eŭropo. Tiam, plej parto de Eŭropo havis humidan, subtropikan klimaton, eble komparebla al tiu de suda Ĉinio. Ĉirkaŭ malfrua Eoceno, prakolibroj ekdiverĝis el rilataj jungornitedoj; la birdoj de meza Eoceno Parargornis (Messel, Germanio) kaj de malfrua Eoceno Argornis, trovita en aktuala plej suda Rusio, apartenis al tiu stirpo. Cypselavus (malfrua Eoceno – frua Oligoceno ĉe Quercy, Francio) estis ĉu prahemiproknedo aŭ aegialornitedo.

La lokigo de Aegialornitedoj ne estas klara. Diversaj analizoj lokigas ilin sufiĉe proksime al la Apodoformaj por esti inkluditaj ĉi tie, aŭ en la unika stirpo de aegoteledoj en la Cipseloformaj.

KOMPLETA HISTORIA ORDO APODOFORMAJ

• Familio Aegialornitedoj (fosilio)
• Familio Jungornitedoj (fosilio)
• Familio Trokiledoj – kolibroj
• Familio Apodedoj – apusoj
• Familio Hemiproknedoj – arbapusoj

Los Apodiformes (del griego a, "sin" y podos, "pies") son un orden de aves neognatas caracterizadas por el pequeño tamaño de las patas, lo que da nombre al orden. Se conocen 438 especies.^[1]​

Tradicionalmente, el orden contuvo a tres familias: los vencejos y salanganas (familia Apodidae), los vencejos arborícolas (familia Hemiprocnidae) y los colibríes o picaflores (Trochilidae).

En la taxonomía de Sibley-Ahlquist, los colibríes están separados de los Apodiformes como un nuevo orden (Trochiliformes); sin embargo, los colibríes y vencejos tienen entre sí similitudes anatómicas y diversos autores no aceptan dicha separación.^[1]​^[2]​

Por otro lado, se incorporaron los egotelos (familia Aegothelidae) que durante mucho tiempo se clasificaron en el orden Caprimulgiformes.

Referencias

• Mayr, Gerald (2003). Phylogeny of early tertiary swifts and hummingbirds (Aves: Apodiformes). Auk, 120(1): 145–151. DOI: DOI: 10.1642/0004-8038(2003)120[0145:POETSA]2.0.CO;2 PDF con el texto completo.

Pikatiivalised ehk piiritajalised (Apodiformes) on lindude klassi kuuluv selts.

Sugukonnad

Sellesse seltsi kuuluvad sugukonnad

• Apodidae – piiritajalased

(Sellesse sugukonda kuulub perekond piiritaja (Apus).)

• Trochilidae – koolibrilased
• Hemiprocnidae – puispiiritajalased

Apodiformes Aves klaseko ordena da, 438 espezie dituena^[1].

Taxonomia

Hona hemen ordenaren barruan dauden familiak^[2]:

• Aegialornithidae (fosil)
• Jungornithidae (fosil)
• Trochilidae
• Apodidae
• Hemiprocnidae

Sibley-Ahlquist taxonomian Trochilidae familiarenak ez daude ordena honen barnean, aldiz, bere orden dute: Trochiliformes izenekoa. Hala ere, sailkapen hori ez da guztiok onartua^[3].

Ikus, gainera

• Apodiformes ordenako Euskal Herriko hegaztien zerrenda

Erreferentziak

Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

Kiitäjälinnut^[1][2] eli kirskulinnut^[3] (Apodiformes) on lintulahko. Sen tieteellinen nimi tarkoittaa ’ilman jalkoja’, sillä lintujen pienet ja vahvakyntiset jalat soveltuvat huonosti kävelemiseen. Lentäessään kiitäjälinnut pitävät jalkojaan lähellä ruumistaan, jolloin ne vaikuttavat lähes jalattomilta. Varsinkin kiitäjät viettävät lähes koko elämänsä ilmassa. Kolibrit puolestaan ovat ainoita lintuja, jotka pystyvät lentämään paikallaan tai jopa taaksepäin niiden kapeiden siipien lyödessä 15–80 kertaa sekunnissa.

Nykyiset kiitäjälinnut jakaantuvat kolmeen heimoon:^[1][4] kiitäjiä on 67 lajia, puukiitäjiä eli töyhtökirskujia neljä ja kolibreja 325–340 lajia. Suomessa ainoana vakituisena lajina esiintyy tervapääsky (Apus apus). Suurharvinaisuuksina on lisäksi tavattu alppikiitäjä (Apus melba), vaaleakiitäjä (Apus pallidus), kafferikiitäjä (Apus caffer) ja piikkipyrstökiitäjä (Hirundapus caudacutus)^[3].

Lähteet

Traditionnellement, l'ordre des Apodiformes est divisé en 4 familles d'oiseaux, réparties en 2 sous-ordres, les Apodi et les Trochili. Leurs pattes sont courtes et elles ne permettent pas à ces oiseaux de marcher au sol, mais uniquement de se poser sur une paroi rocheuse ou de se percher (pour les Hemiprocnidae). Le nom de cet ordre dérive du grec απους (apous), qui signifie sans patte. Leur ressemblance extérieure avec les Hirondelles n'est due qu'á une évolution convergente provoquée par des modes de vie similaires.

Liste des familles

Selon la classification de référence du Congrès ornithologique international (encore valable dans la version 6.4 de 2016) et Alan P. Peterson :

• famille Apodidae
• famille Aegothelidae
• famille Hemiprocnidae
• famille Trochilidae

Dans la classification de Sibley, les Apodiformes ont été scindés, et l'ordre des Trochiliformes a été créé avec la seule famille des Trochilidae (oiseaux-mouches). Selon Sibley, deux des trois familles restantes de la liste ci-dessus constituent donc l'ordre des Apodiformes :

• les Apodidae : martinets, salanganes (113 espèces).
• les Hemiprocnidae : martinets arboricoles ou hémiprocnés (4 espèces),

tandis que la famille des Aegothelidae, qui comprend les 10 espèces d'égothèles, a été classée à l'intérieur de l'ordre des Strigiformes. Cette classification n'est cependant pas reconnue par la plupart des taxinomistes actuels, et sur la base des plus récentes études de phylogénie moléculaire^[1], le Congrès ornithologique international considère maintenant la famille des Aegothelidae comme faisant partie de l'ordre des Apodiformes, avec celles des Apodidae et des Hemiprocnidae.

Références

A dos apodiformes (Apodiformes) é unha orde de aves da subclase das neornites, e da infraclase dos neognatos (clado dos cipselomorfos), orde dos apodiformes e familia dos apódidos.^[1]

A orde comprende 438 especies^[2] de egotelos, cirrios ou birrios, salanganas e colibrís.

Taxonomía

Descrición

A orde foi descrita en 1940 polo ornitólogo estadounidense James Lee Peters.^[3]

Etimoloxía

O nome científico Apodiformes está construído polos elementos apod- e -formes, unidos por un -i epentético para facilitar a pronuncia. O primeiro elemento está tirado da raíz do adxectivo do grego antigo ἄπους, ápous, "sen pés", "sen patas" (formado polo prefixo privativo ἄ- a-, e o nome πούς, ποδός, "pé", "pata"). E o segundo é un sufixo do latín científico que significa "en forma de", derivado do latín clásico forma, -ae, "forma".

Sinónimos

Este grupo coñeceuse tamén polos sinónimos:^[4]

• Apodi
• Trochil
• Trochiliformes

Familias

Segundo a clasificación de referencia do Congreso Ornitolóxico Internacional, a orde comprende as catro familias seguintes:^[5][4]

• Apodidae Olphe-Galliard 1887
• Aegothelidae Vigors & Horsfield, 1827
• Hemiprocnidae Oberholser 1906
• Trochilidae Vigors 1825

Variacións taxonómicas

Tradicionalmente considerábanse na orde tres familias: as dos egotelos, cirrios e salanganas (familia apódidos), os chamados cirrios arborícolas (familia hemiprócnidos) e os colibrís (familia troquílidos).^[6]

Na denominada taxonomía de Sibley-Ahlquist, proposta por Charles Sibley e Jon E. Ahlquist, baseada en estudos de hibridación ADN-ADN realizados a fins dos anos 1960 e durante os 1980,^[7] os colibrís foron separados dos apodiformes para formaren unha nova orde, a dos troquiliformes (Trochiliformes), cunha única familia, a dos troquílidos. Porén, colibrís, cirrios e salanganas teñen entre si moitas semellanzas anatómicas, e diversos autores non aceptaron dita separación.^[2][8]

Esta clasificación non é recoñecida pola maioría dos taxónomos actuais, que utilizan estudos de filoxenia molecular máis recentes.

Por otra parte, incorporáronse os egotelos (familia egotélidos), que durante moito tempo se clasificaron dentro da orde dos caprimulxiformes.^[9]

Características

Como o seu nome suxire ("sen patas", ver etimoloxía), as súas patas son moi pequenas e teñen unhas funcións moi limitadas. Os pés están cubertos con pel espida en lugar das escamas que teñen outras aves. Outra característica compartida polas súas especies son as ás longas cos úmeros cortos e robustos.^[10] A evolución das características das ás subministránlle aos colibrís uns instrumentos ideais para flotaren no aire.^[11]

Os colibrís, os cirrios e os egotelos comparten outras moitas similitudes anatómicas entre si.^[9] O egotelos aparentemente son converxentes cos caprimulxiformes, cos que están estreitamente relacionados, e que, para moitos autores, forman un clado dos cipselomorfos cos apodiformes.^[11]

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Chantler, Phil & Gerald Driessens (2000): A Guide to the Swifts and Tree Swifts of the World. Mountfield, East Sussex, UK: Pica Press. ISBN 978-0-3000-7936-4.
• Dickinson, E. C. & Remsen Jr., J. V. (2013): The Howard and Moore Complete Checklist of the Birds of the World. Volume 1 Non-passerines, 4th Edition. Eastbourne, U.K.: Aves Press. ISBN 978-0-9568-6112-2.
• Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal & Nigel J. Collar (1999): Handbook of the Birds of the World, Vol. 5: Barn Owls to Hummingbirds. Barcelona, España: Lynx Edicions. ISBN 978-84-8733-425-2.
• Josep del Hoyo, Nigel J. Collar, David A. Christie, Andrew Elliott, Lincoln D. C. Fishpool, Peter Boesman & Guy M. Kirwan (2014): HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Volume 1. Non-passerines. Barcelona, España / Cambridge, UK: Lynx Edicions / Birdlife International. ISBN 978-84-9655-394-1.

Outros artigos

• Aves
• Neornites
• Neognatos
• Cipselomorfos

Srpokrilke (lat. Apodiformes) su red iz razreda ptica. Sastoje se od dvije porodice: Apodidae (čiope) i Hemiprocinidae (ćubaste čiope). U ovaj red tradicionalno su bili svrstavani i kolibrići (Trochilidae), koji su poslije svrstani u zaseban red Trochilifomres. Ali, prema nedavnim istraživanjima, pripadaju redu srpokrilki, gdje su ponovo svrstani. Imaju oko 450 vrsta. Imaju veliku ulogu u kulturi indijanskih naroda.

Opis

Naziv Apodiformes potiče od Grčke riječi "a pous", što znači "bez nogu." Srpokrilke imaju malena stopala, a i noge su im kratke. Mnoge ptice u ovom redu ne mogu hodati, i ne mogu brzo pobjeći od grabežljivaca hodanjem. Iako su im stopala slaba, snažni su letači. Zbog vratnih mišića ove ptice mogu brzo okretati glavu. Neke fizičke razlike i razlike u ponašanju odvajaju dvije porodice u red srpokrilki.

Ptice porodice Apodidae (čiope) se hrane, pare i spavaju u zraku. Ove ptice imaju duga, zašiljena krila. Dužina od glave do tijela varira od 9 do 25 cm. Težina varira od 5 do 205 grama. Imaju kratak kljun i široka usta za hvatanje kukaca u zraku. Boja perja je smeđa ili crna, sa bijelim šarama kod nekih vrsta. Mužjaci i ženke su slični.

Ćubaste čiope pripadaju porodici Hemiprocnidae. Tako se zovu jer imaju ćubu na glavi. Za razliku od čiopa, ove ptice se mogu hvatati nogama za grane. Dužina varira od 15 do 30 cm, a težina od 21 do 79 grama. Imaju brkove oko kljuna. Krila su duga, a rep račvast. Boja perja je smeđa, svijetlosiva, sa malo plave, zelene i bijele. Mužjaci i ženke se razlikuju.

Kolibrići porodice Trochilidae su najmanje ptice na svijetu. Posebni su po tome što mogu lebdjeti na jednom mjestu, jer zamahuju krilima izuzetno brzo, čak 80 puta u sekundi. Hrane se nektarom, ali ishranu dopunjuju i kukcima. Vrlo su upadljivih i svijetlih boja, najčešće sa metalnim odsjajem.

Gnijezde se pod krovovima, na liticama i u špiljama, dok se ćubaste čiope grade gnijezdo od kore i drugih materijala zalijepljenih slinom za granu. Sve polažu 2-3 bijela jajeta.

Sistematika

Porodica Apodidae, 2 potporodice:

• Apodinae
• Cypseloidinae

Ukupno 92 vrste u 19 rodova.

Porodica Hemiprocnidae, jedan rod Hemiprocne. Četiri vrste:

• Hemiprocne longipennis
• Hemiprocne cornata
• Hemiprocne mystacea
• Hemiprocne comata

Porodica Trochilidae, 2 potporodice:

• Phaethornithinae
• Trochilinae

Galerija

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Ostali projekti

U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: SrpokrilkeWikivrste imaju podatke o: Srpokrilke

Þytfuglar (fræðiheiti: Apodiformes) eru ættbálkur fugla sem inniheldur þrjár lifandi ættir: svölungaætt (Apodidae), trjásvölungaætt (Hemiprocnidae) og ætt kólibrífugla (Trochilidae) sem og mögulega tvær útdauðar ættkvíslar, Aegialornithidae og Jungornithidae.

Gli Apodiformi (Apodiformes Peters, 1940) sono un ordine della classe degli uccelli.
Il nome deriva dal greco ἅπους, ápous, cioè privo di piedi, a sottolineare la presenza, nelle specie di quest'ordine, di zampe molto corte e inadatte alla locomozione.

In Italia sono presenti il rondone comune (Apus apus), il rondone pallido (Apus pallidus) e il rondone maggiore (Tachymarptis melba). Tutte e tre le specie sono nidificanti e svernano in Africa^[1].

Descrizione

Sono uccelli di piccola o piccolissima mole, con omero molto breve, 10 remiganti primarie, remiganti secondarie molto brevi, 10 timoniere. Uova bianche, pulcini ciechi e inetti.

Biologia

Hanno un volo agile e veloce grazie ad ali robuste a forma di falce. Si nutrono di insetti che catturano al volo.

Tassonomia

L'ordine Apodiformes comprende le seguenti famiglie:^[2]

• Apodidae - rondoni
• Aegothelidae - egoteli
• Hemiprocnidae – rondoni arboricoli
• Trochilidae – colibrì

Sono ascritte all'ordine anche le seguenti famiglie note allo stato fossile:

• Aegialornithidae †
• Jungornithidae †

Note

Čiurliniai paukščiai (lot. Apodiformes) – paukščių (Aves) būrys. Smulkūs, vikriai skraidantys paukščiai, turintys smailius sparnus ir mažas, vaikščioti netinkamas kojas. Monogamai. Jaunikliai išsikala pliki ir akli.

Skirstomi į šias šeimas:

• Čiurliniai (Apodidae). Apie 100 rūšių.
• Medžių čiurliai (Hemiprocnidae). 4 rūšys.
• Kolibriniai (Trochilidae). Kartais išskiriami į savarankišką būrį – kolibriniai paukščiai (Trochiliformes).

Lietuvoje aptinkamos trys rūšys, priklausančios čiurlinių (Apodidae) šeimos Apus ir Tachymarptis gentims:

1. Čiurlys (Apus apus). Peri Lietuvoje.
2. Blyškusis čiurlys (Apus pallidus). Retai užklysta, Lietuvoje neperi. Pirmą kartą Lietuvoje stebėtas per rudeninę paukščių migraciją, 2013 m. spalio 28 d.
3. Baltagurklis čiurlys (Tachymarptis melba sin. Apus melba). Retai užklysta, Lietuvoje neperi.

Vikiteka

Svīrveidīgie, svīrveidīgo kārta (Apodiformes) ir viena no putnu klases (Aves) kārtām, kas pieder neognatu infraklasei (Neognathae). Svīrveidīgo kārtā ir apmēram 500 sugas, kas iedalītas 3 dzimtās. Tā ir otra plašākā putnu kārta aiz zvirbuļveidīgajiem (Passeriformes).^[1]

Svīrveidīgo putni ir sastopami visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Lielākā daļa sugu dzīvo mitros, siltos tropu un subtropu Dienvidaustrumāzijas, Dienvidamerikas un Centrālamerikas mežos. Latvijā ligzdo viena svīrveidīgo putnu suga – svīre (Apus apus).^[2]

Evolūcija

Svīrveidīgie putni ir attīstījušies ziemeļu puslodē. Primitīvākās vēlā paleocēna ģints Eocypselus fosilijas atrastas Centrāleiropas ziemeļu daļā.^[3] Jaunākie pētījumi liecina, ka šīs ģints putnus nevar klasificēt ne kā svīrveidīgos, ne kā lēļveidīgos (Caprimulgiformes). Eocēna sākuma ģints Primapus fosilijas atrastas Anglijā. Šo putnu iezīmes ir līdzīgas gan primitīvām svīrēm, gan lēļiem. Šajā laikā Eiropā valdīja mitrs un silts subtropu klimats, kuru varētu salīdzināt ar mūsdienu Ķīnas dienvidiem.

Eocēna beigās pirms 35 miljoniem gadu no svīrveidīgo putnu kārtas sāka izdalīties primitīvie kolibri. Fosilijas ir atrastas Vācijā, Francijā un Krievijas dienvidos.

Izskats un īpašības

Visām svīrveidīgo putnu sugām ir ļoti īsas kājas un smalkas pēdiņas.^[4] Kārtas zinātniskais nosaukums latīņu valodā nozīmē — bez pēdām. Pēdas ir tik sīkas, ka tās ir piemērotas tikai, lai pieķertos pie zara, sienas, vai kāda cita atbalsta, no kura uzreiz var pacelties spārnos. Atšķirībā no citiem putniem pēdu āda nav zvīņota, to drīzāk varētu raksturot kā pliku ādu. Otra kopējā īpašība visām svīrveidīgo sugām ir gari spārni, kuru augšdelma kauls savukārt ir īss un kompakts.^[5] Spārniem ir ideāla konstrukcija, lai svīrveidīgie putni spētu, vicinot spārnus, karāties gaisā.^[6] Kopumā svīrveidīgie putni ir ātri lidotāji. Bet adatastes svīre (Hirundapus caudacutus) ir viens no ātrākajiem putniem pasaulē. Tā spēj lidot ar 170 km/h.^[7]

Svīrveidīgie putni ir mazi vai vidēji lieli putni.^[8] Vismazākais svīrveidīgo kārtā ir bišu kolibri (Mellisuga helenae), kas ir arī mazākais putns pasaulē.^[9] Tā garums ir 5—6 cm, svars 1,6—1,9 g.^[10] Lai arī svīres kopumā ir lielākas nekā kolibri, tomēr lielākā auguma svīrveidīgo suga ir milzu kolibri (Patagona gigas), kura ķermeņa garums var sasniegt 35 cm. Bet milzu kolibri nav smagākais svīrveidīgais putns. Tā svars ir tikai 21 g,^[8] salīdzinot ar sārto adatastes svīri (Hirundapus celebensis), kuras ķermeņa garums ir 25 cm, bet svars 184 g.^[11]

Svīrveidīgo putnu sugām ir kopīgas anotomiskas īpašības ar to tuvākajiem radiniekiem — lēļveidīgajem (Caprimulgiformes).^[6] Abas kārtas kopā veido lēļu un svīru virskārtu (Cypselomorphae).

Klasifikācija

• Svīrveidīgo kārta (Apodiformes)
  • Koku svīru dzimta (Hemiprocnidae)
  • Kolibri dzimta (Trochilidae)
  • Svīru dzimta (Apodidae)

Atsauces

Apodiformes adalah satu order dalam kelas burung yang terdiri dari tiga keluarga yang masih hidup iaitu: burung layang-layang (Apodidae), layang-layang berjambul (Hemiprocnidae), dan burung madu (Trochilidae). Berdasarkan taksonomi Sibley-Ahlquist, order ini membentuk superorder Apodimorphae di mana burung madu diasingkan dan membentuk order baru, Trochiliformes. Hampir 450 spesies telah dikenalpasti setakat ini, dan menjadi order yang mempunyai kepelbagaian spesies burung yang kedua banyak selepas order passerine.

Apodiformes (bahasa Latin bermakna ("tiada kaki"), burung ini memiliki kaki yang kecil dan fungsi yang terhad selain dari bertenggek. Kakinya ditutupi dengan kulit licin bukannya sisik sepertimana burung-burung lain. Ciri-ciri sama yang lain adalah sayap yang panjang dengan tulang humerus pendek dan gempal (Hyman 1992). Ciri-ciri evolusi pada sayap ini memberi burung madu sayap yang ideal untuk mengapung (Mayr 2002).

Senarai Keluarga dalam Order Apodiformes

• Keluarga Aegialornithidae (fosil)
• Keluarga Jungornithidae (fosil)
• Keluarga Trochilidae – burung madu
• Keluarga Apodidae – burung walit
• Keluarga Hemiprocnidae – treeswift

Rujukan

• Dyke, Gareth J.; Waterhouse, David M. & Kristoffersen, Anette M. (2004): Three new fossil landbirds from the early Paleogene of Denmark. Bulletin of the Geological Society of Denmark 51: 47–56. PDF fulltext
• Hyman, Libbie Henrietta (1992). Hyman's Comparative Vertebrate Anatomy. Chicago: University of Chicago Press, page 39. ISBN 0-226-87013-8
• Mayr, Gerald (2002): Osteological evidence for paraphyly of the avian order Caprimulgiformes (nightjars and allies). Journal für Ornithologie 143: 82–97. PDF fulltext
• Mayr, Gerald (2003): Phylogeny of early tertiary swifts and hummingbirds (Aves: Apodiformes). Auk 120(1): 145–151. DOI: DOI: 10.1642/0004-8038(2003)120[0145:POETSA]2.0.CO;2 PDF fulltext

Nota kaki

Pautan luar

Vogels

Gierzwaluwachtigen (Apodiformes) (ook wel grootvleugeligen genoemd) zijn een orde van vogels.

De naam Apodiformes betekent eigenlijk letterlijk: vogels zonder poten. Men meende vroeger dat gierzwaluwen hun hele leven in de lucht bleven en geen poten hadden. Dit is niet waar, ze hebben wel poten, maar het is inderdaad zo dat deze dieren wel erg veel van hun tijd in de lucht doorbrengen. Het zijn ware vliegkunstenaars. Dat laatste geldt ook voor de kolibries, die met gemak in de lucht stilstaan om nectar uit een bloem te drinken. Deze vliegkunstenaars zijn zelfs in staat achteruit te vliegen. De orde is het meest verwant aan de nachtzwaluwachtigen, zoals uit DNA-analyse blijkt.^[1] Er zijn vier families en bijna 600 soorten, waarvan meer dan 300 kolibries.^[2] De oudste fossielen zijn bekend van het vroeg-Eoceen. De orde kwam toen ook voor in Europa.

Taxonomie

• Familie Aegothelidae (Dwergnachtzwaluwen)
• Familie Apodidae (Gierzwaluwen)
• Familie Hemiprocnidae (Boomgierzwaluwen)
• Familie Trochilidae (Kolibries)

Er zijn twee uitgestorven families.

• Familie Aegialornithidae
• Familie Jungornithidae

Bronnen, noten en/of referenties

Seglarfuglar (Apodiformes) er ein biologisk orden av tre familiar, seglarar, treseglarar og kolibriar med vitskaplege namn Apodidae, Hemiprocnidae og Trochilidae høvesvis. Med nesten 450 identifiserte artar so langt, er dette den mest talrike orden av fuglar etter Passeriformes.

Som det latinske namnet på denne ordenen viser til ( «utan føter» på latinsk), er beina små og har avgrensa funksjon bortsett frå til å kvile på. Føtene er dekt med berr hud i staden for skjel som andre fuglar har. Eit anna felles kjenneteikn er lange venger med kort, kraftfullt overarmsbein, humerus. Evolusjonen av desse vengekjenneteikna har gjeve kolibriar ideelle venger for å 'stille' i lufta.

Dei tre familiane deler andre anatomiske likskapar med kvarandre. Dei deler dessutan likskapar med dei mest sannsynlege slektningane, uglesvalene, spesielt med omsyn til kranium. Uglesvalene er har tilsynelatande konvergerande evolusjon med dei nært slekta natteramnar, Caprimulgiformes, som dannar ein klade Cypselomorphae med Apodiformes.

Taksonomiske endringar 2016

Taksonomien av ordenen Apodiformes for seglarar og kolibriar, samt ordenen Caprimulgiformes for froskemunnar, natteramnar og andre relaterte fugleartar, blir for tida endra av taksonomiske autoritetar. Revisjonen av The Clements Checklist of Birds of the World, (eBird/Clements Checklist v2016), frå august 2016 har allereie iverksett ei endring slik at seglarar og kolibriar går inn i Caprimulgiformes.^[1] Apodiformes går ut som takson og Caprimulgiformes blir den største ordenen nest etter sporvefuglar med 580 artar.

Kjelde

Seilerfugler (Apodiformes) er en orden med ørsmå til mellomstore fugler som består av tre familier, i tillegg til de to utdødde familiene; Aegialornithidae og Jungornithidae.

Taksonomi

Fellesnevner for artene i Apodiformes er stor flygedyktighet og svært korte lemmer, som er lite egnet til annet enn å holde seg fast med. Gruppens nærmeste slektninger er Caprimulgiformes (nattravner),^[2] men det hersker usikkerhet med hensyn til om Apodiformes er en selvstendig orden eller en orden under Caprimulgiformes. I HBW Alive blir de tre familiene i denne gruppen regnet til sistnevnte Caprimulgiformes.^[3]

Familier

Apodiformes består av 463 arter fordelt i tre familier. Familiene under er i systematisk rekkefølge og henhold til Handbook of the Birds of the World Alive.^[3]

• Apodidae, seilere (96 arter)
• Hemiprocnidae, treseilere (4 arter)
• Trochilidae, kolibrier (363 arter)

Litteratur

• Josep del Hoyo and Nigel J. Collar et al. HBW and BirdLife International Illustrated Checklist of the Birds of the World. Lynx Edicions, 2014, ISBN 978-84-96553-94-1
• Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal. Handbook of the Birds of the World - Volume 5, publisert 1999. Lynx Edicions. ISBN 978-84-87334-25-2

Referanser

Eksterne lenker

• (en) Seilerfugler – oversikt og omtale av artene i WORMS-databasen
• (en) Seilerfugler i Encyclopedia of Life
• (en) Seilerfugler i Global Biodiversity Information Facility
• (en) Seilerfugler hos Fossilworks
• (en) Seilerfugler hos Fauna Europaea
• (en) Seilerfugler hos NCBI
• (en) Seilerfugler hos ITIS
• (en) Kategori:Apodiformes – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• (en) Apodiformes – galleri av bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Apodiformes – detaljert informasjon på Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Krótkonogie^[2], jerzykowe^[3] (Apodiformes) – rząd ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes.

Zasięg występowania

Rząd obejmuje gatunki zamieszkujące różne biotopy, występujące na całym świecie poza Antarktydą i Nową Zelandią^[4][5].

Charakterystyka

Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• drobne, 6 do 30 cm długości
• doskonale latają, szybkie i bardzo zwrotne
• bardzo słabe nogi, nienadające się do chodzenia po ziemi
• długie skrzydła z bardzo długimi lotkami pierwszorzędowymi
• składają 1 do 6 białych jaj w lęgu
• wysiaduje je samica lub oboje rodziców
• gniazdowniki
• młode wykluwają się ślepe i nagie lub pokryte skąpym puchem
• w gnieździe przebywają do momentu nabycia umiejętności latania
• gatunki zamieszkujące strefę międzyzwrotnikową osiadłe, a gniazdujące w wyższych szerokościach geograficznych wędrowne. W klimacie umiarkowanym przebywają krótko.
• mogą zapaść na noc lub kilka dni w stan odrętwienia, dzięki któremu oszczędzają energię
• niektóre posiadają zdolność echolokacji
• odżywiają się owadami lub pokarmem mieszanym.

Systematyka

Do rzędu należą następujące rodziny^[2]:

• Apodidae – jerzykowate
• Trochilidae – kolibrowate

Przypisy

Apodiformes é uma ordem de aves de pequeno porte, caracterizadas pelo bico longo e asas afiladas. Estes animais têm um metabolismo muito acelerado, asas muito longas, úmero curto, músculos de voo muito desenvolvidos, penas secundárias curtas, 10 penas caudais, pés muito pequenos com garras recurvadas.

A ordem é dividida em quatro famílias^[1]:

• Aegothelidae
• Apodidae (andorinhão)
• Hemiprocnidae
• Trochilidae (beija-flor)

A famíla Aegothelidae era usualmente classificada nos Caprimulgiformes; na taxonomia de Sibley-Ahlquist a família Trochilidae é considerada uma ordem separada.

Referências

Apodiformes este un ordin taxonomic de păsări, care cuprinde familia Apodidae (drepnele) asemănătoare cu rândunica, cu 92 de specii, familia Hemiprocnidae cu patru specii și familia Trochilidae (colibri) cu 330 - 340 de specii. În Germania trăiește numai specia Apus apus și Tachymarptis melba.

Sistematică

După unii biologi nu este un ordin, el fiind încadrat după cum urmează mai jos la ordinul Caprimulgiformes:

Caprimulgiformes ├─Familia Caprimulgidae └─Apodiformes ├─N.N. │ ├─(Apodidae) │ └─(Hemiprocnidae) └─(Trochilidae) 

Legături externe

Păsări Anatomie Evoluție și dispariție Comportament Liste Clasificare
(29 ordine) Științe legate de păsări

Dážďovníkotvaré alebo dážďovníky alebo krátkonožce (Apodiformes) v širšom zmysle sú rad (prípadne zároveň nadrad Apodimorphae) letcov.

Existujú aj dážďovníkotvaré/dážďovníky v užšom zmysle - pozri nižie Systematika.

Charakteristika

Sú to sťahovavé vtáky o niečo väčšie ako lastovičky. Majú dlhé kosákovité krídla. Zobák je slabý a ďaleko roztvoriteľný. Počas letu sa hlasno ozývajú. Lietajú veľmi rýchlo a dobre. Hniezdia v dutinách skál, v starých budovách, živia sa hmyzom.

Na Slovensku hniezdi chránený dážďovník obyčajný.

Do tohto radu, do čeľade kolibríkovité, patrí aj pravdepodobne najmenší vták na svete - čmeľovec včelí (Mellisuga helenae).

Systematika

Rad dážďovníkotvaré/dážďovníky/krátkonožce (Apodiformes) v širšom zmysle (Apodimorphae):

• (-) kolibríky (Trochili) – zaraďované aj ako samostatný rad kolibríkotvaré/kolibríky (Trochiliformes)
  • čeľaď kolibríkovité (Trochilidae)
• (-) dážďovníky (Apodi)– zaraďované aj ako samostatný rad dážďovníkotvaré/dážďovníky/?krátkonožce (Apodiformes) v užšom zmysle
  • rod †Laputavis
  • rod †Eocypselus
  • čeľaď †Jungornithidae
  • čeľaď †Aegialornithidae
  • čeľaď †Eocypselidae
  • čeľaď klechovité (Hemiprocnidae)
  • čeľaď dážďovníkovité (Apodidae)

Iné projekty

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Dážďovníkotvaré
• Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Dážďovníkotvaré

Apodidae (hudourniki)
Hemiprocnidae (drevesni hudourniki)
Trochilidae (kolibriji)
Za fosilne oblike glej besedilo.

Hudoúrniki (znanstveno ime Apodiformes) so red ptic, v katerega običajno v novejšem času spadata dve družini:

• hudourniki Apodidae
• drevesni hudourniki (javanski hudourniki) Hemiprocnidae

V Evropi nas živi le ena družina hudournikov. Tradicionalno v ta red uvrščajo kolibrije Trochilidae. Po Sibley-Ahlquistovi taksonomiji so samostojni red, vendar je to mnenje z dodatnimi dokazi slabo podprto.

Seglar- och kolibrifåglar^[1] (Apodiformes) är en stor ordning inom fåglarna som omfattar cirka 120 släkten med cirka 450 arter och som delas in i de tre nu existerande familjerna seglare (Apodidae), de fyra arterna i familjen trädseglare (Hemiprocnidae) och familjen kolibrier (Trochilidae).^[2] Med nästan 450 identifierade arter, är detta den mest skiftande ordning av fåglar efter tättingarna. Sentida studier har påvisat gruppens nära, och komplicerade släktskap med gruppen skärrfåglar varför exempelvis IOC och BirdLife Sveriges taxonomiska kommitté föreslår att dessa båda slås ihop till en ordning under det vetenskapliga namnet Caprimulgiformes (Nattskärrefåglar).^[3]

Systematik

Precis som det vetenskapliga namnet Apodiformes antyder (som betyder "fotlös" på Latin) så är deras ben mycket små och har begränsad funktion utöver att sitta med. Fötterna är täckta av bar hud istället för fjäll som hos de flesta fåglar. En annan gemensam karaktär är deras långa vingar med kort, kraftigt överarmsben (humerus).^[4]. Den evolutionära utvecklingen av dessa vingkaraktärer har försett kolibrierna med vingar som är ideala för att i flykten, nästan svävande stå stilla i luften.^[5]

• Alpseglare i familjen seglare.

• Tofsträdseglare i familjen trädseglare.

• Rostbukig eremit i familjen kolibrier.

Ordningens arter delar andra anatomiska likheter med varandra och även likheter (framför allt skallens anatomi) med sina förmodat närmsta släktingar, uggleskärrorna (Aegothelidae).^[5] Tillsammans med ordningen Caprimulgiformes bildar Apodiformes kladen Cypselomorphae.^[5][6]

Apodiformes utvecklades på norra halvklotet. Släktet Eocypselus är känt från fossil från sen paleocen eller tidigt eocen i norra Centraleuropa är svårplacerad. Dyke et al. (2004) föreslår att den utgör en primitiv trädseglar. Detta indikerar i så fall att seglarfåglarnas huvudutvecklingslinje avvek strax efter Krita/Tertiär-gränsen. Dock kan den seglarfågelsliknande foten som Eocypselus uppvisar, och som denna teori grundar sig på, vara ett utslag av så kallad symplesiomorfi. Merparten av den samtida forskningen i ämnet gör gällande att detta släkte inte går att placera vare sig i Apodiformes eller i Caprimulgiformes utan förbehåll. Släktet Primapus, från tidig eocen, funnet i England, har likheter med både seglare och fossil som placeras i familjen Aegialornithidae, och är i vissa aspekter ett mellanting mellan seglare och uggleskärror. Fossila fynd visar att det fanns seglare under denna period i Europa. Under sen eocen (cirka 35 miljoner år sedan), så började primitiva kolibrier att uppträda.

Den taxonomiska placeringen av familjen Aegialornithidae är inte fullt utredd. Olika studier placerar dem tillräckligt nära Apodiformes för att de ska inkluderas i den ordningen medan andra placerar dem i en egen utvecklingslinje av ugglenattskärrorna i Cypselomorphae.

Familjer inom ordningen

• Kolibrier (Trochilidae)
• Seglare (Apodidae)
• Trädseglare (Hemiprocnidae)
• Aegialornithidae (fossil)
• Jungornithidae (fossil)

Referenser

Noter

1. ^ Sveriges ornitologiska förening (2015) Världens fågelordningar / Bird orders of the world Arkiverad 4 mars 2016 hämtat från the Wayback Machine. version 11, <www.sofnet.org Arkiverad 26 december 2014 hämtat från the Wayback Machine.>, läst 2016-06-11
2. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood. (2015) The eBird/Clements checklist of birds of the world: v2015. (xls), från: www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download/, läst 2016-06-11
3. ^ Erling Jirle och Markus Lagerqvist (29 jan 2017) Världens fågelordningar, v.12 Arkiverad 28 december 2016 hämtat från the Wayback Machine., läst 2017-02-27
4. ^ Hyman, 1992
5. ^ [a b c] Mayr, 2002
6. ^ Mayr, 2005

Källor

• Dyke, Gareth J.; Waterhouse, David M. & Kristoffersen, Anette M. (2004): Three new fossil landbirds from the early Paleogene of Denmark. Bulletin of the Geological Society of Denmark 51: 47–56. PDF fulltext^{[död länk]}
• Hyman, Libbie Henrietta (1992): Hyman's Comparative Vertebrate Anatomy. Chicago, University of Chicago Press, sid: 39. ISBN 0-226-87013-8
• Mayr, Gerald (2002): Osteological evidence for paraphyly of the avian order Caprimulgiformes (nightjars and allies). Journal für Ornithologie 143: 82–97. PDF fulltext
• Mayr, Gerald (2003): Phylogeny of early tertiary swifts and hummingbirds (Aves: Apodiformes). Auk 120(1): 145–151. DOI: DOI: 10.1642/0004-8038(2003)120[0145:POETSA]2.0.CO;2 PDF fulltext
• Mayr, Gerald (2005): A new cypselomorph bird from the Middle Eocene of Germany and the early diversification of avian aerial insectivores. Condor 107: 342–352.

Ebabiller ya da Sağanlar (Latince: Apodiformes, Cypseli^[1]), kuşlar (Aves) sınıfının karinalılar (Carinatae) bölümünün gökkuzgunumsular (Coraciiformes) takımına ait bir alt takımdır.^[2]

Kanatları uzundur ve sivridir. Ayakları sıçramaya ve tutunmaya elverişlidir. Genel görünüşleriyle kırlangıç lara benzeyen kuşlardır. Çok hızlı uçarlar. Çobanaldatan larla akraba oldukları sanılmaktadır. Kutuplar ve bazı okyanus adaları dışında tüm dünyada yayılış gösterirler. Böcek lerle beslenirler.

Familyalar

• Sağangiller (Apodidae, Cypselidae veya Micropodidae)
• Ağaç sağanları (Hemiprocnidae)
• Kolibrigiller veya Sinek kuşugiller (Trochilidae)

Kaynakça

Kuşlar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz.

Анатомія Еволюція Поведінка Ряди птахів Групи птахів Птахи і людина Це незавершена стаття з орнітології.
Ви можете допомогти проекту, виправивши або дописавши її. Ця стаття не містить посилань на джерела. Ви можете допомогти поліпшити цю статтю, додавши посилання на надійні джерела. Матеріал без джерел може бути підданий сумніву та вилучений. (лютий 2013)

Bộ Yến (danh pháp khoa học: Apodiformes) là một bộ chim theo truyền thống bao gồm 3 họ: họ Yến (Apodidae), họ Yến mào (Hemiprocnidae) và họ Chim ruồi (Trochilidae). Trong phân loại Sibley-Ahlquist, bộ này được nâng cấp lên thành siêu bộ Apodimorphae, trong đó nhóm các loài chim ruồi được tách ra như một bộ riêng biệt, gọi là Trochiliformes, nhưng tại đây thì miêu tả truyền thống được tuân theo. Với 124 chi và 478 loài còn sinh tồn đã được nhận dạng cho tới nay, bộ này là bộ chim đa dạng thứ hai, chỉ sau bộ Sẻ (Passeriformes).

Lịch sử tên gọi

Tên gọi khoa học cho bộ này có một lịch sử phức tạp. Nếu xét về độ ưu tiên thì tên gọi Trochiliformes phải được sử dụng do nó xuất phát từ Wagler, 1830 (như là phân bộ Trochili). Tuy nhiên, sử dụng hiện nay cho bộ này lại là Apodiformes. Trong một thời gian dài, các tên gọi dựa theo Cypselus Illiger, 1811^[1] từng được sử dụng, nhưng nó chỉ là tên đồng nghĩa muộn của Apus Scopoli, 1777, từ đó mà có Apodiformes. Đối với các họ, tên gọi đã cập nhật cũng duy trì độ ưu tiên như vậy, giống như tên gọi gốc, có nguồn gốc từ Huxley, 1867 như là Cypselomorphae. Điều này giải thích tại sao lại có (1867) trong tác giả danh pháp. Tuy thế, năm 1830 vẫn trước năm 1867. Trong trường hợp này ICZN đánh giá tính ổn định cao hơn so với độ ưu tiên và vì thế sử dụng Apodiformes chứ không phải Trochiliformes.

Đặc trưng

Như tên gọi khoa học của nó (nghĩa là "không chân") gợi ý, các chân của chúng nhỏ và chỉ có các chức năng hạn chế ngoài việc hỗ trợ việc đậu trên cây. Các chân của chúng được phủ bằng lớp da trần chứ không phải bằng vảy như ở các nhóm chim khác. Đặc trưng chia sẻ khác là các cánh dài hình lưỡi liềm với các xương cánh to và ngắn^[2]. Sự tiến hóa các đặc trưng này của cánh làm cho các dạng chim trong bộ Yến có cánh lý tưởng cho việc bay lơ lửng ^[3].

Chim ruồi, yến và yến mào cũng chia sẻ các đặc trưng giải phẫu tương tự khác. Chúng cũng có các tương đồng (đáng chú ý là hộp sọ) với các họ hàng gần gũi nhất (có thể) còn sinh tồn là cú muỗi châu Đại Dương (bộ Aegotheliformes)^[3]. Nhóm cú muỗi châu Đại Dương dường như tiến hóa hội tụ với bộ Cú muỗi (Caprimulgiformes), nhưng có quan hệ họ hàng gần gũi nhất với Apodiformes, và chúng cùng nhau kết hợp để tạo thành nhánh tiến hóa gọi là Cypselomorphae^[3] (Strisores).

Lịch sử tiến hóa

Bộ Apodiformes đã tiến hóa tại Bắc bán cầu. Eocypselus, chi nguyên thủy được biết đến từ Hậu Paleocen hay Tiền Eocen ở miền bắc-trung châu Âu, là hơi khó để gán vị trí; Dyke et al. (2004)^[4] coi nó là dạng yến mào nguyên thủy,^[5] nhưng phần lớn các nhà nghiên cứu khác lại tin rằng hiện tại chi này không thể gán vào bộ Apodiformes hay bộ Caprimulgiformes mà không bị nghi vấn. Chi Primapus thời kỳ Tiền Eocen, tìm thấy ở Anh, là tương tự như cả yến nguyên thủy lẫn chim họ Aegialornithidae, là dạng chim trong một số khía cạnh là trung gian giữa chim dạng yến và chim dạng cú muỗi châu Đại Dương. Các dạng yến hóa thạch được biết là tồn tại từ thời gian này ở châu Âu^[6], và chim họ Aegialornithidae rất có thể cũng tồn tại ở Bắc Mỹ^[7].

Vào Hậu Eocen (khoảng 35 Ma), chim ruồi nguyên thủy đã bắt đầu rẽ ra từ họ Jungornithidae có quan hệ họ hàng. Các hóa thạch của chi Parargornis Trung Eocen (Messel, Đức) và chi Argornis Hậu Eocen, được tìm thấy ở khu vực phía nam của Nga ngày nay, thuộc về dòng dõi này. Chi Cypselavus (Hậu Eocen – Tiền Oligocen ở Quercy, Pháp) hoặc là dạng yến mào nguyên thủy hoặc là thuộc họ Aegialornithidae.

Vị trí của họ Aegialornithidae là hoàn toàn không rõ ràng. Các phân tích khác nhau đặt chúng đủ gần với bộ Apodiformes để có thể gộp vào nó như ở đây, hoặc vào trong dòng dõi duy nhất chứa cú muỗi châu Đại Dương trong nhánh tiến hóa Cypselomorphae.

Phân loại

BỘ APODIFORMES nghĩa hẹp (sensu stricto)

• Họ †Aegialornithidae
  • Chi †Primapus
  • Chi †Aegialornis
• Phân bộ Apodi
  • Chi †Procypseloides
  • Chi †Laputavis
  • Chi †Scaniacypselus
  • Họ †Eocypselidae
    • Chi †Eocypselus
  • Họ Hemiprocnidae – yến mào, yến cây
  • Họ Apodidae – yến
• Phân bộ Trochili
  • Chi †Palescyvus
  • Họ †Cypselavidae
    • Chi †Argornis
    • Chi †Cypselavus
    • Chi †Parargornis^[8]
  • Họ †Jungornithidae
    • Chi †Jungornis
  • Họ Trochilidae – chim ruồi

Phát sinh chủng loài

Cây phát sinh chủng loài vẽ theo Prum R.O. et al. (2015).^[9] Nếu cây phát sinh chủng loài này là phù hợp thì bộ Cú muỗi như định nghĩa truyền thống (bao gồm các họ Caprimulgidae, Nyctibiidae, Podargidae, Steatornithidae và Aegothelidae) là cận ngành trong tương quan với bộ Yến.

Strisores (Cypselomorphae)

Caprimulgiformes sensu stricto

Caprimulgidae (cú muỗi)

Steatornithidae (chim dầu)

Nyctibiidae (chim potoo)

Podargiformes

Podargidae (cú muỗi mỏ quặp)

Daedalornithes

Aegotheliformes

Aegothelidae

Apodiformes (Bộ Yến)

Hemiprocnidae (yến mào)

Apodidae (yến)

Trochilidae (chim ruồi)

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Apodiformes tại Wikispecies
• Phương tiện liên quan tới Apodiformes tại Wikimedia Commons

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Новонёбные

Отряд: Стрижеобразные

• Стрижи (Apodes)
• Колибри (Trochili)

Вы можете помочь проекту, обновив её и убрав после этого данный шаблон.

雨燕目（學名：Apodiformes）在动物分类学上是鸟纲中的一个目。雨燕一类的鸟又称为“胡燕”，雨燕一名来自于日本。

分布

雨燕目鸟分布广泛。其中蜂鸟科的鸟仅在美洲分布。

外形特征

雨燕目鸟类体形较小，雌雄同色，羽毛多具光泽。头骨呈雀腭型或裂腭型；嘴形扁短，尖端稍曲，基部宽阔，无嘴须；翼形尖长，第5片飞羽存在或缺如；尾形多变，大多呈叉状，尾羽10枚；脚短，跗蹠大多被羽；四趾均向前，或则后趾能向前转动；唾液腺发达；尾脂腺裸出。

习性

雨燕目的鸟多集群活动，营巢于岩洞、建筑物缝隙处。巢材多用唾液粘合，使巢固着在岩壁或建筑物上。这一目的鸟飞行能力强，速度快且敏捷，在飞行中进行捕食昆虫或啄食花蜜，可悬停。

分类

对于蜂鸟一类的鸟是否应属于雨燕目，不同的分类方法有不同的解释。这一目共包含3个科，131个属

1. 雨燕科（Apodidae）18属84种。头无羽冠，跗蹠较第一趾（不连爪）为长，或与等长。
2. 凤头雨燕科（Hemiprocnidae）1属4种。头上具羽冠，跗蹠较第一趾（不连爪）为短。
3. 蜂鸟科（Trochilidae）112属329种

保护

雨燕目的鸟与人类的生活关系密切。在东亚、东南亚地区有食用燕窝的传统，燕窝某几种金丝燕属的鸟唾液粘合的巢材，对于其药理效果目前没有明确的说法，但在该地区的人认为燕窝是滋补佳品.

参考

维基共享资源中相关的多媒体资源：雨燕目

• 中国动物志 鸟纲 第七卷 科学出版社 2003年 ISBN 7-03-011418-3

鸟类现代分类（DNA分类系统，传统分类系统） 小纲 目 平胸亚纲（Paleognathae） 无翼鸟目（Apterygiformes） 鹤鸵目（Casuariiformes） 美洲鸵鸟目（Rheiformes） 鸵鸟目（Struthioniformes） 䳍形目（Tinamiformes） 雞雁小綱（Galloanserae） 雁形目（Anseriformes） 鸡形目（Galliformes） 新鸟小纲（Neoaves） 鸊鷉目（Podicipediformes） 鹱形目（Procellariiformes） 鹈形目（Pelecaniformes） 鹳形目（Ciconiiformes） 隼形目（Falconiformes） 鹤形目（Gruiformes） 鸻形目（Charadriiformes） 鸽形目（Columbiformes） 雀形目（Passeriformes） 鹦形目（Psittaciformes） 鹃形目（Cuculiformes） 鸮形目（Strigiformes） 夜鹰目（Caprimulgiformes） 雨燕目（Apodiformes） 鼠鸟目（Coliiformes） 咬鹃目（Trogoniformes） 佛法僧目（Coraciiformes） 鴷形目（Piciformes） 犀鸟目（Bucerotiformes） 鵑鴗目（Leptosomatiformes） 麝雉目（Opisthocomiformes） 企鹅目（Sphenisciformes） 潜鸟目（Gaviiformes） 叫鶴目（Cariamiformes） 规范控制

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=雨燕目&oldid=49953929”

アマツバメ目 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 上目 : 新顎上目 Neognathae 階級なし : Neoaves 階級なし : Strisores 目 : アマツバメ目 Apodiformes 学名 Apodiformes Peters シノニム

Daedalornithes
Apodimorphae sensu Mayr

科

• ズクヨタカ科 Aegothelidae
• カンムリアマツバメ科 Hemiprocnidae
• アマツバメ科 Apodidae
• ハチドリ科 Trochilidae
• † ユンゴルニス科 Jungornithidae

アマツバメ目（学名: Apodiformes）は鳥類の分類目の1つである。空中生活に著しく適応したグループである。

ズクヨタカ科、カンムリアマツバメ科、アマツバメ科、ハチドリ科の4科が属す^[1][2]。ズクヨタカ科、(カンムリアマツバメ科 + アマツバメ科)、ハチドリ科はそれぞれ生活様式などが著しく異なるが、骨格上の共通点や分子系統により、同一のグループに分類されている。

ズクヨタカ科を含めない説もあり、この場合、ここでのアマツバメ目、つまり (狭義のアマツバメ目 + ズクヨタカ科) は Daedalornithes^[3]や Apodimorphae^[4]と呼ぶ。

なお、「アマツバメ目」という名だが、ツバメ（スズメ目）とは遠縁である。

形態[編集]

アマツバメ科とカンムリアマツバメ科の足は他の鳥と異なる大きな特徴がある。写真のように足の指（趾）が全て前方を向く皆前趾足である。このため、アマツバメ類は木の枝などに止まることができない。地上に止まる際は、岩などの壁面に爪でぶら下がるようにして止まる。

ハチドリ科とズクヨタカ科は他の鳥と同様に親指が後方を向いており、木の枝に止まることができる。

骨格などに、以下の共有派生形質を持つ^[4]。

• 口蓋方形軟骨、⽅⾻⽿突起、尾骨表面背縁に、多くの空気の入った突孔がある。
• 軸頸骨には横突孔がない。
• 烏口には鳥口上神経が通る孔がある。
• 烏口には非常に短い外側突起がある。
• 頭板状筋が十字形で始まる。
• 長腓骨筋がない。
• 盲腸がない。

いずれも、翼に対して、初列風切羽が占める割合が大きく、次列風切羽が占める割合が小さい。初列風切羽は飛行において推進力を発生させ、次列風切羽は揚力を発生させるため^[5]、それぞれ、プロペラ機のプロペラと翼に相当する。この初列風切羽の比率が、アマツバメ科では、強大な推進力で高速飛行を可能としている。高速飛行のため、少ない次列風切羽の面積で必要な揚力が得られる^[要出典]。ハチドリ科では翼がほぼ全て初列風切羽となり、ヘリコプター^[6]を上回る^[要出典]ホバリングを可能としている。

ズクヨタカ科は夜行性で、他の3科は昼行性である。

分類[編集]

アマツバメ亜目 Apodi[編集]

アマツバメ科 Apodidae

ツバメに形態や生活様式がよく似ている。細長い鎌のような翼をもち、高速で飛行する。

カンムリアマツバメ科 Hemiprocnidae

アマツバメ科に非常に近い類縁のグループである。頭に冠毛をもつ。

ハチドリ亜目 Trochili[編集]

ハチドリ科 Trochilidae

鳥類の中で最も体が小さいグループである。高速で翼を動かすことで空中で静止するホバリングができる。

ズクヨタカ亜目 Aegotheli[編集]

ズクヨタカ科 Aegothelidae

従来はヨタカ目に含められた。単独でズクヨタカ目 Aegotheliformes とする説もある。

絶滅科[編集]

† ユンゴルニス科 Jungornithidae

アルゴルニス Argornis、ユンゴルニス Jungornis、パラゴルニス Parargornis が属す。ハチドリ科に近縁^[7]。

系統[編集]

アマツバメ目は単系統で、側系統のヨタカ目に内包される^[8]。アマツバメ目+ヨタカ目は単系統で、Strisores と呼ばれる。

アマツバメ目の姉妹群が何かは確定しておらず、ヨタカ科 Caprimulgidae^[8]、あるいは (ヨタカ科 + タチヨタカ科 Nyctibiidae)^[4]という説がある。後者の (ヨタカ科 + タチヨタカ科) は Caprimulgi と呼ばれ、アマツバメ目と合わせて Cypselomorphae と呼ばれる^[4]。

アマツバメ目のうち、皆前趾足を共有するアマツバメ亜目（アマツバメ科+カンムリアマツバメ科）は単系統である。

昼行性の3科（伝統的なアマツバメ目）は単系統である。夜行性はヨタカ目を含めた Strisores の基底で共有派生形質として獲得され、伝統的なアマツバメ目の系統で昼行性が再度獲得された^[4]。

Strisores  

ヨタカ目（側系統）

アマツバメ目  

ズクヨタカ科 Aegothelidae

伝統的なアマツバメ目 アマツバメ亜目  

アマツバメ科 Apodidae

 

カンムリアマツバメ科 Hemiprocnidae

ハチドリ亜目

ハチドリ科 Trochilidae

分類史[編集]

伝統的には、アマツバメ目にはカンムリアマツバメ科、アマツバメ科、ハチドリ科の3科のみが属し、ズクヨタカ科はヨタカ目だった。

Sibley分類でも、これらは切り離されて扱われていた。伝統的なアマツバメ目はアマツバメ上目 Apodimorphae に階級が上げられ（ただし Apodimorphae はのちに Mayr によりズクヨタカ科を含めた系統の名に再定義された）、現生鳥類の14の群の1つとされた。アマツバメ上目の中で、ハチドリ科がハチドリ目 Trochiliformes に分離され、アマツバメ目はアマツバメ科とカンムリアマツバメ科のみになった。ズクヨタカ科はフクロウ目ズクヨタカ亜目 Aegotheli とされた。

Livezey & Zusi (2007)^[9]は、大枠で伝統分類を踏襲したが、ヨタカ目とアマツバメ目を姉妹群とし Incessores 亜節（単型亜節）Cypselomorphae 上目にまとめた（Cypselomorphae の定義は通常と異なる）。 また、Sibley et al. 同様に単型のズクヨタカ亜目を、ヨタカ目の中にではあるが置いた。ただし、アマツバメ目は、カンムリアマツバメ亜目 Hemiprocni（カンムリアマツバメ科のみ）とアマツバメ亜目（アマツバメ科とハチドリ科）に分け、実際の系統と違った。

利用[編集]

中華料理で有名な燕の巣はアマツバメ科のインドショクヨウアナツバメ Collocalia unicolor の巣である。

出典[編集]

関連項目[編集]

ウィキメディア・コモンズには、アマツバメ目に関連するカテゴリがあります。 ウィキスピーシーズにアマツバメ目に関する情報があります。

• 日本の野鳥一覧

鳥類の現生目 古顎類 キジカモ類 Metaves incertae sedis (semi‐)aquatic チドリ目 land birds