dcsimg

Cyclicity ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
A lo largo de todo el año.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Distribution ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Distribucion en Costa Rica: Ampliamente distribuída en todo el país, desde 0 hasta 1.400 m de altitud.
Distribucion General: Distribución tropical, aunque puede encontrarse también en áreas subtropicales y cálido-templadas del este de América del Norte y Asia (China, Taiwan, el este de Rusia, Japón, el norte de Tailandia y Vietnam).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Morphology ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Solitario, disperso o en grupos.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Associations ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Crece saprofíticamente sobre la madera.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Reproduction ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Por medio de esporas.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Cuerpos fructíferos con forma de repisa, semicirculares y de consistencia parecida al corcho cuando está fresco. El píleo tiene 1,5-4,5 cm de ancho y 1-4 cm de largo. La superficie es aterciopelada cuando muy joven y lisa cuando adulto, algunas veces rugosa, rojo anaranjado brillante cuando está húmedo y anaranjado rojizo a anaranjado amarillento cuando está muy seco. El relleno (contexto) tiene 0,2-0,8 cm de ancho y es rojo anaranjado. La superficie inferior o fértil está formada por tubos de 0,1-0,2 cm de longitud, anaranjado rojizo brillante, con 5-6 poros por milímetro, del mismo color que los tubos. No posee pie o estípite, ya que se adhiere lateralmente a la madera. Las esporas son blancas cuando están agrupadas.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Benefits ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Medicinal. Algunas tribus indígenas de América Latina lo pulverizaban y aplicaban sobre las heridas para coagular la sangre (hemostático) y también para eliminar verrugas en la piel. En África lo usan en infusiones (como té) para eliminar parásitos intestinales, problemas de la menopausia y otras enfermedades del vientre (Pérez-Silva, E. et al. 1988)
En Asia se usa para bajar la fiebre, contrarrestar problemas de reumatismo, artritis, gota, etc. Los cuerpos fructíferos pulverizados de esta especie se utilizan para aplicar sobre las heridas, ya que detiene el sangrado y previene infecciones. Además activa la circulación sanguínea y se ha demostrado que tiene actividad antitumoral.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Diagnostic Description ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Localidad del tipo:
Depositario del tipo:
Recolector del tipo:
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Habitat ( Spanish; Castilian )

provided by INBio
Sobre troncos caídos, principalmente en zonas expuestas (soleadas) y alteradas, incluso sobre troncos quemados.
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
INBio, Costa Rica
author
Milagro Mata H.
author
Silvia Soto
partner site
INBio

Comprehensive Description

provided by North American Flora
Pycnoporus sanguineus (I^.) Murrill, Bull. Torrey
Club 31: 421. 1904.
Boletus sanguineus I,. Sp. PI. ed. 2. 1646. 1762.
Xylometron sanguineum Paulet, Traits Champ, pi. 3, f. J, 4. 1812 ?
Polyporus sanguineus G. Meyer, Fl. Esseq. 304. 1818.
Polysticius sanguineus Fries, Nov. Symb. 75. 1851.
Polyporus argentatus Cooke, Grevillea 15 : 20. 1886. (Type from Australia.)
Pileus thin, coriaceous, sessile or spuriously stipitate, dimidiate, conchate or reniform, imbricate, laterally connate at times, 3-5X4-8X0.4-0.6 cm.; surface zonate, finely tomentose to glabrous, bright-red, often variegated with yellowish-red zones, fading to pure white in old specimens exposed to the sun ; margin acute, finely tomentose, yellowish-red : context floccose, elastic, yellowish-red, 1-3 mm. thick ; tubes annual, very short, bright reddish-miniatous, scarcely a mm. long, mouths circular to angular, regular, minute, 3-5 to a mm., edges thin, firm, entire, concolorous with the interior: spores smooth, hyaline, oblong, 3-4X1-2,".
Type locality : Surinam.
Habitat : Dead wood of various deciduous and evergreen trees. Distribution ; Tropical regions of the world.
license
cc-by-nc-sa-3.0
bibliographic citation
William Alphonso MurrilI, Gertrude Simmons BurIingham, Leigh H Pennington, John Hendly Barnhart. 1907-1916. (AGARICALES); POLYPORACEAE-AGARICACEAE. North American flora. vol 9. New York Botanical Garden, New York, NY
original
visit source
partner site
North American Flora

Yunka k'allampa ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages
Linri nisqaqa huk sut'ikunayuqmi; Linri rikuy.

Yunka k'allampa[1] icha Puka linli (Pycnoporus sanguineus syn. Polyporus sanguineus) nisqaqa huk tiksicha k'allampam, sach'akunap kurkunpi wiñaspa q'iruta ismuchispa waqllichiq. Awya Yalapim, Pasiphiku, Alantiku wat'akunapipas wiñan.

Pukyukuna

  1. Louis Girault: Kallawaya - guérisseurs itinérants des Andes. Recherches sur les pratiques médicinales et magiques. Paris 1984.

Hawa t'inkikuna

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Yunka k'allampa: Brief Summary ( Quechua )

provided by wikipedia emerging languages
Linri nisqaqa huk sut'ikunayuqmi; Linri rikuy.

Yunka k'allampa icha Puka linli (Pycnoporus sanguineus syn. Polyporus sanguineus) nisqaqa huk tiksicha k'allampam, sach'akunap kurkunpi wiñaspa q'iruta ismuchispa waqllichiq. Awya Yalapim, Pasiphiku, Alantiku wat'akunapipas wiñan.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Pycnoporus sanguineus

provided by wikipedia EN

Pycnoporus sanguineus is a white rot saprobic fungus. It was discovered on Guana Island (part of the Virgin Islands) but occurs throughout the tropics and subtropics, usually growing on dead hardwoods. It grows in the form of a thin dry conk with a lateral attachment to its substrate, or sometimes a very short stipe. The cap is orange-red to orange, lightening to salmon/buff in age. It has concentric zonation, and is finely tomentose to nearly glabrous. The pores on the underside are round, measuring 5-6 per mm with tubes up to 2mm deep. It is inedible due to its tough texture.

It is also a tree pathogen infecting species of Platanus and Mangifera.

Description

Pycnoporus sanguineus is used for both industrial and medicinal purposes throughout the world. A pigment extracted from the caps called cinnabarin is used in textile industries for the partial and complete de-colorization of certain dyes. Other industrial uses of this species include testing methods for wood treatment products and enzymes used in bio-remediation for the breakdown of crude oils. Traditional medicinal uses were first utilized by natives in surrounding areas of this species. Medicinal uses of P. sanguineus help relieve symptoms of the following diseases: arthritis, gout, styptic, sore throats, ulcers, tooth aches, fevers, and hemorrhages. P. sanguineus also displays numerous anti-bacterial properties against E. coli, K. pneumoniae, P. aeruginosa, S. typhi, and S. aureus by inhibiting specific metabolic pathways. Currently, P. sanguineus is being used in medicine for the absorption of certain heavy metals contained within the blood stream.

References

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Pycnoporus sanguineus: Brief Summary

provided by wikipedia EN

Pycnoporus sanguineus is a white rot saprobic fungus. It was discovered on Guana Island (part of the Virgin Islands) but occurs throughout the tropics and subtropics, usually growing on dead hardwoods. It grows in the form of a thin dry conk with a lateral attachment to its substrate, or sometimes a very short stipe. The cap is orange-red to orange, lightening to salmon/buff in age. It has concentric zonation, and is finely tomentose to nearly glabrous. The pores on the underside are round, measuring 5-6 per mm with tubes up to 2mm deep. It is inedible due to its tough texture.

It is also a tree pathogen infecting species of Platanus and Mangifera.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia EN

Pycnoporus sanguineus ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Pycnoporus sanguineus es un hongo saprobiótico responsable de la pudrición blanca de la madera. Se descubrió en la isla de Guana (en las Islas Vírgenes), sin embargo se encuentra en los trópicos, generalmente creciendo sobre troncos muertos. Presenta un crecimiento en forma de disco unido lateralmente al sustrato. Color naranja intenso, con anillos concéntricos en la cara superior de y poros diminutos en la cara inferior. No es comestible debido a que presentan una textura dura.

También es un patógeno vegetal que infecta plátanos y mangos.

Usos

Pycnoporus sanguineus se utiliza con fines industriales y medicinales en todo el mundo. Un compuesto extraído de las tapas llamado cinabarina es utilizado en las industrias textiles para la decoloración parcial y completa de ciertos pigmentos. Otros usos incluyen métodos de prueba en productos de tratamiento de madera y enzimas utilizadas en la biorremediación del petróleo crudo. Los usos medicinales fueron utilizados tradicionalmente por primera vez por los nativos en las áreas circundantes de esta especie. Los usos medicinales de P. sanguineus ayudan a aliviar los síntomas de las siguientes enfermedades: artritis, gota, estíptico, dolores de garganta, úlceras, dolores de dientes, fiebres y hemorragias. También muestra numerosas propiedades antibacterianas contra E. coli, K. pneumoniae, P. aeroginosa, S. typhi y S. aureus al inhibir vías metabólicas específicas. Actualmente, P. sanguineus se está utilizando en medicina para la absorción de ciertos metales pesados contenidos en el torrente sanguíneo.

Referencias

Bibliografía

  • M. D. Mashitah, Z. Zulfadhfy, S. Bhatla. Capacidad de Pycnoporus sanguineus para Sacar Iones Cobrizos de Solución Acuosa. Células artificiales, Sustitutos de Sangre y Biotecnología, Jan 1999, Vol. 27, Núm. 5-6, Páginas 429-433.
  • M. D. Mashitah, Z. Zulfadhly, S. Bhatta. Mecanismo obligatorio de Metales Pesados Biosorption por Pycnoporus sanguineus. Células artificiales, Sustitutos de Sangre y Biotecnología, Jan 1999, Vol. 27, Núm. 5-6, Páginas 441-445.
  • Blanchette, R.Un. 1988. Resistencia de hardwood barcos a degradación por podredumbre blanca Basidiomycetes. Puede. J. Bot. 66: 1841@–1847. Centro para Búsqueda en Fungal Diversidad, Departamento de Ecología y Biodiversidad, La Universidad de Hong Kong, Pokfulam Carretera, Hong Kong SAR, China.
  • Mashitah, M. D.; Zulfadhly, Z.; Bhatta, S.. “Mecanismo obligatorio de Metales Pesados Biosorption por Pycnoporus sanguineus” 27.5 (1999). 04 Dic. 2009 http://www.informaworld.com/10.3109/10731199909117717
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Pycnoporus sanguineus: Brief Summary ( Spanish; Castilian )

provided by wikipedia ES

Pycnoporus sanguineus es un hongo saprobiótico responsable de la pudrición blanca de la madera. Se descubrió en la isla de Guana (en las Islas Vírgenes), sin embargo se encuentra en los trópicos, generalmente creciendo sobre troncos muertos. Presenta un crecimiento en forma de disco unido lateralmente al sustrato. Color naranja intenso, con anillos concéntricos en la cara superior de y poros diminutos en la cara inferior. No es comestible debido a que presentan una textura dura.

También es un patógeno vegetal que infecta plátanos y mangos.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores y editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia ES

Pycnoporus sanguineus ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Urupê (Pycnoporus sanguineus), também conhecido como orelha de pau, é um fungo que costuma crescer sobre troncos de árvores.[1] Foi descoberto na Ilha Guana, nas Ilhas Virgens Britânicas.[2] Ganhou este nome por ser muito parecido com uma orelha e com um pedaço de madeira. Este fungo é um decompositor da cadeia alimentar, se alimentando de matéria morta, podendo ser um grande indicador do estado físico da árvore. Quando encontrado em um tronco, indica, na maioria das vezes, que a árvore está comprometida. A parte externa deste fungo é denominada "corpo de frutificação", o fungo verdadeiro fica localizado no interior do tronco. É possível localizar este fungo mais comumente em áreas tropicais.

Historicamente, quatro "principais" espécies do gênero Pycnoporus foram discernidas com base em suas características morfológicas (tamanho dos poros do basidiocarpo e forma do basidiósporo) e suas áreas de distribuição: (1) Pycnoporus cinnabarinus, uma espécie comum, distribuída especialmente no hemisfério norte, (2) Pycnoporus puniceus, uma espécie rara conhecida da África, Índia, Malásia e Nova Caledônia, e caracterizada por um basidiocarpo com grandes poros irregulares (1-3 por mm), (3) Pycnoporus sanguineus, uma espécie comum distribuída em regiões tropicais e subtropicais, e (4) Pycnoporus coccineus, distribuída nos países limítrofes dos oceanos Índico e Pacífico.[3][4]

P. sanguineus é endêmico do Brasil e pode ser encontrado nos seguintes estados: Região Norte (Acre, Amazonas, Amapá, Pará e Rondônia), Região Nordeste (Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí e Rio Grande do Norte), Região Centro-Oeste (Mato Grosso do Sul e Mato Grosso), Região Sudeste (Espírito Santo, Rio de Janeiro e São Paulo), Região Sul (Paraná, Rio Grande do Sul e Santa Catarina).[5]

Uso medicinal

 src=
Cultivo de cepa do Pycnoporus sanguineus no Projeto SOPHIED.

Existem estudos para utilização do fungo Pycnoporus sanguineus como pigmento corante e para prétratamento para biopolpação de madeiras com resultados favoráveis sobre a degradação de lignina e potencial aplicação para a indústria de celulose e papel a qual necessita a retirada desses polímeros.[6] Contudo mais promissores são sua possível utilização na produção de medicamentos, inclusive há referências à sua utilização na medicina tradicional de alguns povos indígenas das Américas e da África para o tratamento de otite e de outras doenças.[7][8]

O P. sanguineus atua como sintetizador de alguns pigmentos. Um deles, a cinabarina, possui propriedades antibacterianas com bom potencial terapêutico e aplicação farmacológica.[9][10] Segundo Munoz et. al. possui potencial lignocelulítico e os metabólitos secundários desse fungo são importantes na conquista de substâncias antivirais, antioxidantes, antifúngicas, além de antibacterianas, atribuídos também aos compostos derivados da cinabarina (ácido cinabarínico e tramesanguine) [11] A cinabarina é mais ativa contra bactérias Gram-positivas do que contra Gram-negativas tanto de origem alimentar, quanto de origem humana. Extratos desse fungo obtido com o solvente acetato de etila, inibiu o crescimento de S. aureus, S epidermidis e P aeruginosa, sendo mais eficiente para S. aureus. Extratos do "P. sanguineus" em hexano e em acetona, purificados para realização de ensaios biológicos evidenciaram que a cinabarina reduziu em 4 vezes 0 título do vírus rábico, porém não se apresentou ativa contra os protozoários devido a sua alta instabilidade química.[12][13][14]

Galeria

Referências

  1. Murrill (1904), In: Bull. Torrey bot. Club 31(8):421
  2. .«Pycnoporus sanguineus». www.cortland.edu. Consultado em 28 de setembro de 2015
  3. Laurence Lesage-Meessen, Mireille Haon, Eva Uzan, Anthony Levasseur, François Piumi, David Navarro, Sabine Taussac, Anne Favel, Anne Lomascolo, Phylogeographic relationships in the polypore fungus Pycnoporus inferred from molecular data, FEMS Microbiology Letters, Volume 325, Issue 1, December 2011, Pages 37–48, https://doi.org/10.1111/j.1574-6968.2011.02412.x
  4. Téllez-Téllez, Maura & Villegas, Elba & Rodriguez, Alexis & Acosta-Urdapilleta, Lourdes & A, O’Donovan & Díaz-Godinez, Gerardo. (2016). Mycosphere Essay 11: Fungi of Pycnoporus: Morphological and molecular identification, worldwide distribution and biotechnological potential. Mycosphera. 7. 10.5943/mycosphere/si/3b/3. Disponível: https://www.researchgate.net/publication/309230701_Mycosphere_Essay_11_Fungi_of_Pycnoporus_Morphological_and_molecular_identification_worldwide_distribution_and_biotechnological_potential Aces. Set.2021
  5. «Polpyporales». Flora do Brasil 2020 em construção. Consultado em 28 de janeiro de 2020
  6. Ribes, Débora Duarte et al. Utilização do fungo Pycnoporus sanguineus para biopolpação de madeira. Matéria (Rio de Janeiro) [online]. 2018, v. 23, n. 4 [Acessado 7 Setembro 2021] , e12234. Disponível em: https://doi.org/10.1590/S1517-707620180004.0568>. Epub 06 Dez 2018. ISSN 1517-7076. https://www.scielo.br/j/rmat/a/TVYBnmVTNTG64rh3cRbQ5MP/?lang=pt Acesso Set. 2021
  7. Milenge Kamalebo, Héritier & Nshimba Seya Wa Malale, Hippolyte & Ndabaga, Cephas & Degreef, Jérôme & Kesel, André. (2018). Uses and importance of wild fungi: Traditional knowledge from the Tshopo province in the Democratic Republic of the Congo. Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine. 14. 10.1186/s13002-017-0203-6. https://www.researchgate.net/publication/323132670_Uses_and_importance_of_wild_fungi_Traditional_knowledge_from_the_Tshopo_province_in_the_Democratic_Republic_of_the_Congo Acesso em set. 2021
  8. Smania Junior, Artur & Marques, C & Smânia, E & Zanetti, Carlos & Carobrez, S & Tramonte, Ricardo & Loguercio-Leite, Clarice. (2003). Toxicity and Antiviral Activity of Cinnabarin Obtained from Pycnoporus sanguineus (Fr.) Murr. Phytotherapy research : PTR. 17. 1069-72. 10.1002/ptr.1304. https://www.researchgate.net/publication/9027617_Toxicity_and_Antiviral_Activity_of_Cinnabarin_Obtained_from_Pycnoporus_sanguineus_Fr_Murr Acesso em set. 2021
  9. Borderes, Josiane et al. Antioxidant activity of the extracts from Pycnoporus sanguineus mycelium. Brazilian Archives of Biology and Technology [online]. 2011, v. 54, n. 6 [Accessed 7 September 2021] , pp. 1167-1174. Available from: https://doi.org/10.1590/S1516-89132011000600012>. Epub 13 Dec 2011. ISSN 1678-4324.
  10. Smania, E. d. F. A. (1996). Parametros otimos para a sintese da cinabarina por PYCNOPORUS SANGUINEUS (L: Fr.) MURR. e sua atividade antimicrobiana em relação a bacterias isoladas de alimentos. Dissertação (mestrado) - Universidade Federal de Santa Catarina, Centro de Ciencias Agrarias. Orientadora: Leite, Clarice Loguercio. http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/76548 Aces. Setembro, 2021
  11. CRUZ MUNOZ, Rocío et al . Producción de pigmentos de Pycnoporus sanguineus en medio de cultivo sólido. Agrociencia, México , v. 49, n. 4, p. 347-359, jun. 2015 . Disponible en http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S1405-31952015000400001&lng=es&nrm=iso>. accedido en 07 sept. 2021.
  12. Marques, Caroline Junckes da Silva. Atividade de antiparasitária e antiviral de Pycnoporus sanguineus (L. : Fr.) Murr. Dissertação (Mestrado) apresentada ao Programa de Pós-Graduação em Biotecnologia e Biociências da Universidade Federal de Santa Catarina, 2001 Disponível: https://repositorio.ufsc.br/handle/123456789/112298 Aces: Set. 2021
  13. Vanderlinde, Daniela Godinho; Onofre , Sideney Becker. Atividade antimicrobiana de metabólitos produzidos pelo fungo Pycnoporus sanguineus (Linnaeus: Fries) Murrill. Revista Saúde e Pesquisa, v. 3, n. 1, p. 11-16, jan./abr. 2010 - ISSN 1983-1870 DO - 10.13140/RG.2.1.3352.8169 Disponível: https://www.researchgate.net/publication/280569720_Atividade_antimicrobiana_de_metabolitos_produzidos_pelo_fungo_Pycnoporus_sanguineus_Linnaeus_Fries_Murrill Aces. Set. 2021
  14. Baumer, Janaina Duarte. Produção do Antibiótico Cinabarina pelo Fungo Pycnoporus sanguineus utilizando Resíduos Lignocelulósicos como Substrato Dissertação de mestrado. Programa de Pós-Graduação da Universidade Federal de Santa Catarina em Engenharia Química. Orientadores: Prof. Dr. Ayres F. Morgado; Prof. Dr. Agenor Furigo Jr. Florianópolis, 2009 Disponível: http://repositorio.ufsc.br/xmlui/handle/123456789/93015 Aces. Set. 2021

 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Pycnoporus sanguineus: Brief Summary ( Portuguese )

provided by wikipedia PT

Urupê (Pycnoporus sanguineus), também conhecido como orelha de pau, é um fungo que costuma crescer sobre troncos de árvores. Foi descoberto na Ilha Guana, nas Ilhas Virgens Britânicas. Ganhou este nome por ser muito parecido com uma orelha e com um pedaço de madeira. Este fungo é um decompositor da cadeia alimentar, se alimentando de matéria morta, podendo ser um grande indicador do estado físico da árvore. Quando encontrado em um tronco, indica, na maioria das vezes, que a árvore está comprometida. A parte externa deste fungo é denominada "corpo de frutificação", o fungo verdadeiro fica localizado no interior do tronco. É possível localizar este fungo mais comumente em áreas tropicais.

Historicamente, quatro "principais" espécies do gênero Pycnoporus foram discernidas com base em suas características morfológicas (tamanho dos poros do basidiocarpo e forma do basidiósporo) e suas áreas de distribuição: (1) Pycnoporus cinnabarinus, uma espécie comum, distribuída especialmente no hemisfério norte, (2) Pycnoporus puniceus, uma espécie rara conhecida da África, Índia, Malásia e Nova Caledônia, e caracterizada por um basidiocarpo com grandes poros irregulares (1-3 por mm), (3) Pycnoporus sanguineus, uma espécie comum distribuída em regiões tropicais e subtropicais, e (4) Pycnoporus coccineus, distribuída nos países limítrofes dos oceanos Índico e Pacífico.

P. sanguineus é endêmico do Brasil e pode ser encontrado nos seguintes estados: Região Norte (Acre, Amazonas, Amapá, Pará e Rondônia), Região Nordeste (Alagoas, Bahia, Ceará, Maranhão, Paraíba, Pernambuco, Piauí e Rio Grande do Norte), Região Centro-Oeste (Mato Grosso do Sul e Mato Grosso), Região Sudeste (Espírito Santo, Rio de Janeiro e São Paulo), Região Sul (Paraná, Rio Grande do Sul e Santa Catarina).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autores e editores de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia PT

Pycnoporus sanguineus ( Szl )

provided by wikipedia SZL

Pycnoporus sanguineus je grzib[11], co go nojprzōd ôpisoł L., a terŏźnõ nazwã doł mu William Alphonso Murrill 1904. Pycnoporus sanguineus nŏleży do zorty Pycnoporus i familije Polyporaceae.[12][13] Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.[12]

Przipisy

  1. G. Cunningham (1949), In: Bull. N.Z. Dept. Sci. Industr. Res., Pl. Dis. Div. 81:17
  2. Pilát (1936), In: Atlas Champ. l'Europe (Praha) 3:319
  3. CABI databases. [dostymp 24 stycznia 2013].
  4. Lloyd (1924), In: Mycol. Writ. 7:1291
  5. Pat. (1900), In: Essai Tax. Hyménomyc. (Lons–le–Saunier):83
  6. E.M. Fries (1821), In: Syst. mycol. (Lundae) 1:371
  7. G. Meyer (1818), In: Nova Acta R. Soc. Scient. upsal., Ser. 1 1:75
  8. Lam. (1783), In: Encycl. Méth. Bot. (Paris) 1:50
  9. L. (1763), In: Sp. pl., Edn 2 2:1646
  10. Zmitrovich, I.V. (2001) Some new combinations in Polyporaceae: sapienti sat, In: Mycena 1(1):91–93
  11. Murrill (1904), In: Bull. Torrey bot. Club 31(8):421
  12. 12,0 12,1 Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.): Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2019 Annual Checklist.. Species 2000: Naturalis, Leiden, the Netherlands., 2019. [dostymp 24 września 2012].
  13. Species Fungorum. Kirk P.M., 2010-11-23

Galeryjŏ fotografiji

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia SZL

Pycnoporus sanguineus: Brief Summary ( Szl )

provided by wikipedia SZL

Pycnoporus sanguineus je grzib, co go nojprzōd ôpisoł L., a terŏźnõ nazwã doł mu William Alphonso Murrill 1904. Pycnoporus sanguineus nŏleży do zorty Pycnoporus i familije Polyporaceae. Żŏdne podgatōnki niy sōm wymianowane we Catalogue of Life.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia SZL

血紅密孔菌 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Pycnoporus sanguineus
(L. ex Fr.)Murr.

血紅密孔菌,屬多孔菌科一種,是木棲腐生的中小型菇類,該菇類生長於如台灣等地之低中海拔林區,生長期間約是在兩季之間。該種菇類最大特色是烘乾加工後可治療上呼吸道感冒

參考文獻

  • 周文能、張東柱,《野菇圖鑑》,2005年,台北,台灣館出版社
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

血紅密孔菌: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

血紅密孔菌,屬多孔菌科一種,是木棲腐生的中小型菇類,該菇類生長於如台灣等地之低中海拔林區,生長期間約是在兩季之間。該種菇類最大特色是烘乾加工後可治療上呼吸道感冒

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑