Tibet qoralı[1] (Naemorhedus baileyi) — Qorallar cinsinə aid keçi növü. Növün latın adı Britaniya kəşfiyyatçısı Federika Marşman Beylinin (1882—1976)[2] şərəfinə adlanlandırılmışdır.
Bu növ əsasən Myanmanın şimalı, Çinin cənub-şərqi və Hindistanın şimal-şərqində yayılmışlar. Tibet qoralları 2000 - 4500 metr hündürlüklər arasında yayılmışlar. Mövsümü miqrasiya edirlər. Miqrasiya əsasən iynə yarpaqlı ərazilərlə enli yarpaqlı ərazilər arasında olur.
Gündüz həyat tərzi keçirirlər. Əsasən səhər və gecəyə yaxın faha çox hərəkət edirlər. Mamırlar qidasında üstünlük təşkil etsə də, otlada qidalanırlar. Bu fikirlərə baxmayaraq davamlı araşdırmalar aparılmamışdır. Tibet qoralları adətən tənha həyat sürürlər. Bəzən isə 2-3 fərddən ibarət qruplara rast gəlinir. Bunlar əsasən dişilır və onların balalarıdır. Cütləşmə əsasən dekabr ayında baş tutur. Balalar isə iyunda doğulur. Boğazlıq dövrü 170—218 gün davam edir. Üç yaşında yetkinləşirlər. Maksimal ömür müddəti 15 ildir.
Tibet qoralı (Naemorhedus baileyi) — Qorallar cinsinə aid keçi növü. Növün latın adı Britaniya kəşfiyyatçısı Federika Marşman Beylinin (1882—1976) şərəfinə adlanlandırılmışdır.
Bu növ əsasən Myanmanın şimalı, Çinin cənub-şərqi və Hindistanın şimal-şərqində yayılmışlar. Tibet qoralları 2000 - 4500 metr hündürlüklər arasında yayılmışlar. Mövsümü miqrasiya edirlər. Miqrasiya əsasən iynə yarpaqlı ərazilərlə enli yarpaqlı ərazilər arasında olur.
Gündüz həyat tərzi keçirirlər. Əsasən səhər və gecəyə yaxın faha çox hərəkət edirlər. Mamırlar qidasında üstünlük təşkil etsə də, otlada qidalanırlar. Bu fikirlərə baxmayaraq davamlı araşdırmalar aparılmamışdır. Tibet qoralları adətən tənha həyat sürürlər. Bəzən isə 2-3 fərddən ibarət qruplara rast gəlinir. Bunlar əsasən dişilır və onların balalarıdır. Cütləşmə əsasən dekabr ayında baş tutur. Balalar isə iyunda doğulur. Boğazlıq dövrü 170—218 gün davam edir. Üç yaşında yetkinləşirlər. Maksimal ömür müddəti 15 ildir.
El gòral vermell (Naemorhedus baileyi) és una espècie d'artiodàctil de la família dels bòvids. Viu la Xina, l'Índia i Myanmar. Els seus hàbitats naturals són els boscos secs tropicals o subtropicals i els herbassars de plana secs tropicals o subtropicals. Està amenaçat per la pèrdua d'hàbitat.
El gòral vermell (Naemorhedus baileyi) és una espècie d'artiodàctil de la família dels bòvids. Viu la Xina, l'Índia i Myanmar. Els seus hàbitats naturals són els boscos secs tropicals o subtropicals i els herbassars de plana secs tropicals o subtropicals. Està amenaçat per la pèrdua d'hàbitat.
Der Rote Goral (Naemorhedus baileyi) ist eine Paarhuferart aus der Gruppe der Ziegenartigen (Caprinae). Er wurde von F. M. Bailey entdeckt. Bei den manchmal als Tibetanischer Goral (Naemorhedus cranbrooki) beschriebenen Tieren handelt es sich um die gleiche Art.
Rote Gorale sind ziegenähnliche Tiere und die kleinsten Gorale. Sie erreichen eine Kopfrumpflänge von rund 100 Zentimetern und ein Gewicht von 20 bis 30 Kilogramm. Ihr Fell ist rötlich-braun gefärbt, im Winter wird es deutlich länger und rötlicher. Der Bauch ist heller und entlang des Rückens verläuft ein dunkler Aalstrich. Beide Geschlechter tragen nach hinten gebogene Hörner, die rund 8 bis 16 Zentimeter lang werden.
Rote Gorale bewohnen ein kleines Gebiet in der Grenzregion von China (Südost-Tibet und Nordwest-Yunnan), Indien (Arunachal Pradesh) und Myanmar (Kachin-Staat). Ihr Lebensraum sind vorwiegend mit Nadelwäldern bestandene Gebiete in 2000 bis 4500 Meter Höhe.
Rote Gorale sind tagaktiv, sie gehen aber vorwiegend am Morgen und am Abend auf Nahrungssuche. Sie sind ausgezeichnete Kletterer und kommen auch mit zerklüftetem Terrain zurecht. Im Sommer leben sie oft über der Baumgrenze, im Winter steigen sie in tiefere Regionen hinunter. Sie leben vorwiegend einzelgängerisch, nur manchmal sind sie in kleinen Gruppen von bis zu 3 Tieren zu finden.
Ihre Nahrung setzt sich aus Flechten, Gräsern, Zweigen und Blättern zusammen.
Die Paarung erfolgt meist im Dezember, nach einer rund sechsmonatigen Tragzeit bringt das Weibchen im Juni oder Juli meist ein einzelnes Jungtier zur Welt. Dieses wird mit rund 3,5 Monaten entwöhnt und wird mit 1,5 bis 3 Jahren geschlechtsreif.
Waldrodungen und die damit verbundene Zerstörung ihres Lebensraumes und die Bejagung stellen die Hauptbedrohung für die Art dar. Es gibt einige Schutzgebiete, etwa der Hkakabo-Razi-Nationalpark in Myanmar und mehrere in China. Die IUCN listet die Art als gefährdet (vulnerable).
Der Rote Goral (Naemorhedus baileyi) ist eine Paarhuferart aus der Gruppe der Ziegenartigen (Caprinae). Er wurde von F. M. Bailey entdeckt. Bei den manchmal als Tibetanischer Goral (Naemorhedus cranbrooki) beschriebenen Tieren handelt es sich um die gleiche Art.
लाल घोरल (Red goral), जिसका वैज्ञानिक नाम नेमोरहेडस बेलियाए (Naemorhedus baileyi) है, भारत, तिब्बत व बर्मा में पाया जाने वाली एक घोरल की जीववैज्ञानिक जाति है। यह पहाड़ी क्षेत्रों में 1,000 से 2,000 मीटर की ऊँचाई पर मिलता है।[2]
लाल घोरल (Red goral), जिसका वैज्ञानिक नाम नेमोरहेडस बेलियाए (Naemorhedus baileyi) है, भारत, तिब्बत व बर्मा में पाया जाने वाली एक घोरल की जीववैज्ञानिक जाति है। यह पहाड़ी क्षेत्रों में 1,000 से 2,000 मीटर की ऊँचाई पर मिलता है।
The red goral (Naemorhedus baileyi) is a species of even-toed ungulate in the subfamily Caprinae in the family Bovidae. It is found in India, Tibet and Myanmar. Its natural habitats are seasonal mountainous areas 1,000 to 2,000 meters above sea level. It is threatened by habitat loss and hunting.
The genus name Naemorhedus is derived from the Latin words nemus (genitive nemoris), meaning "forest", and haedus, meaning a young goat.[4]
Reports dating back to 1912 of a remarkable foxy-red coloured goral or goat-antelope (Nemorhaedus) from S.E. Tibet and N.E. Assam have been investigated.[5]
One of the earliest recorded references to their existence was made in 1863, however it was not until 1961 that the red goral was identified as its own species.
Red goral are endemic to the region where the borders of India, Myanmar, and China meet.[6]
The red goral is a bright foxy-red animal with long, soft, shaggy hair. A thin, dark stripe runs along the back from the head to the tip of the tail. The legs are the same rich red as the body, while the undersides are a lighter buff color. The black-colored tail is very short for a goral, but a long tuft of dark hair at the end may double its apparent length.
The red goral is easily distinguished from other members of the genus Naemorhedus by its reddish coat - all other gorals are greyish-brown with grizzled hairs. The red goral is also the smallest goral, and has a greater curvature to its horns. Both males and females have a pair of short, arcing horns. The horns of males tend to be longer and thicker than those of females, but lengths of 7.5–16 cm are typical for both sexes.
Body weight of the red goral typically ranges from 20-30 kilograms. The red goral's body length can reach lengths of 100 cm. There is evidence showing that the females can reach body sizes larger than that of male red gorals, but size difference between the sexes is too small to be significant.[6]
Red gorals are most active during the day, and tend to retreat to inaccessible cliffs at night, where they sleep on sheltered ledges. They are strong climbers and jumpers, and seek safety from predators by fleeing up cliffs. The predators of the red goral are jackals and leopards. They are also very vulnerable and can easily contract Ixodes which is a tick that attacks the tissue and then sucks the goral's blood. They can clear obstacles over 1.8 m high from a standing start. Red gorals live in mountainous regions and woodlands in The People's Republic of China and other countries near China. The goral is an animal that migrates vertically according to the season. During the summer seasons they stay in the upper area of the forest while during the winters they migrate down to the low areas in the forest.[7] Although generally quiet, males make a call which sounds like "zer - zer" during the breeding season; female red gorals also whistle as males approach. Red gorals typically inhabit a home range of around 40 hectares. Males are territorial during the breeding season. Their diets consist of lichens, grasses, stems, and leaves. Their most common food source is Usnea which is a type of lichen.[7]
N. baileyi is primarily diurnal, with most activity occurring in the early morning and evening.[8] During the day, red gorals graze on sunny slopes, retreating to rocky cliffs at night, where they bed down on sheltered ledges.[9] As with most members of the Caprinae, red gorals are very agile and move with easy speed amongst rough terrain.[10]
Red gorals are primarily solitary, although females tend to be accompanied by their latest youngster.[9] Only during mating season is when the usually solitary animals come together. N. baileyi is occasionally seen in small groups, typically with three animals. The composition of these groups is usually a male, a female, and her offspring, or a female with her offspring from the previous two years.[11] This is due to the fact that females only produce one offspring at a time so they usually stay in a group with them.[7]
This species breeds from September to November.[12] Typically, the female goral enters estrus at the age of 1.5 years and gives birth at 2 years of age, whereas males first show rutting behavior and mating at 3 years of age.[13] During the rut, males will follow females closely, being in frequent nasogenital contact (often accompanied by smelling and licking) to determine the onset of estrus. Non-receptive females will either flee from the advances of males or threaten them by butting the bodies of the males with their heads. Receptive females tend to stand still as the male approaches, signalling their estrus by raising their tails. The Flehmen response (lip curl) was observed during the majority of encounters between a male and a receptive female.
Their range is centered on the region where the borders of India, Tibet and Myanmar meet.
This species is listed on Appendix I of CITES (2009). Their world population is estimated to be less than 10,000 animals, and is likely considerably less.[14] From data collected in 1987 and 1988, the Tibetan population of this species was estimated to number between 810 and 1,370 animals.[15] Numbers in India and Myanmar are unknown, but due to the restricted range of this species, they are unlikely to be common.[14] Hunting is a major threat to the continued survival of this species; it is the most heavily harvested ungulate in its range.[16] Habitat loss due to forestry practices and clearing for agriculture also poses a major threat.[17] Red gorals inhabit several protected regions, including Hkakabo-Razi National Park in Myanmar, and Gangxiang, Muotuo, Xiaca, and Medoq in Tibet.[18] A small captive-breeding group is kept in the Shanghai Zoo.[15]
The red gorals are found in mountainous regions in Nepal, China, Tibet, and Burma about 1,000 to 2,000 meters above sea level.[19] Vegetation and habitats are currently being destroyed due to climate change, and excessive hunting.[13] Traditionally the climate has been very seasonal with wet periods interspersed with dry periods, but a historically unusual dry spell has interfered with the red gorals’ ideal climate, making it harder for red gorals to reproduce. Fragmentation and forest loss have also contributed to a decrease in the red goral population.
The red goral is a commonly hunted animal and is often killed for its body parts. Red gorals are one of the seven most valuable species that are being hunted and targeted by humans.[20] Red gorals are hunted for their meat, skin, antler, legs, and gall bladder.[20] The meat of the red goral is mostly eaten by the local human population, while the skin of the red goral is then sold to outside traders. Red goral meat is valued by the hunters because they prefer to eat it when they go on their long hunting trips.[21] Red goral hunters are either locals who sell the body parts in China or traders who come from China to get the body parts themselves.[20] The hunting of the red goral contributes to its population decline because gorals only produce one offspring at a time.
*Note that the above table is in US dollars, the price can be more or less depending on the currency conversion in different countries[20]
Due to a decrease in the red goral population, the Breeding Center of Shanghai Zoo started a breeding program to prevent extinction.[19] The program started with seven wild red gorals and in the span of 22 years raised 27 red gorals.[22] China is currently attempting to enforce laws on red goral hunting and restore their natural habitat.[23] Programs like Chinese Geotourism aim to make revenue from wildlife while preserving their natural habitats, however emphasis on Chinese conservation is usually placed upon the endangered panda.
Version 3.1 of the IUCN lists the red goral as vulnerable. R. Harris and M. Festa-Bianchet re-assed the red gorals’ status in June 2008. The mature population of red gorals is still below 10,000 individuals, and there is still a continuing population decline due to over hunting. Therefore, the status of red gorals remained vulnerable, as it had been previously in 1996, 1990 and 1988.[1][2][24]
The red goral (Naemorhedus baileyi) is a species of even-toed ungulate in the subfamily Caprinae in the family Bovidae. It is found in India, Tibet and Myanmar. Its natural habitats are seasonal mountainous areas 1,000 to 2,000 meters above sea level. It is threatened by habitat loss and hunting.
La ruĝa goralo (Naemorhedus baileyi) estas speco el la ordo de parhufuloj kaj familio de bovedoj. Ĝi vivas en Tibeto de Ĉinio, Assam de Hindio kaj Birmo. Al la sama genro apartenas la ruĝa goralo kaj goralo (Naemorhaedus goralo Hardwicke). Ili estas similaj en aspekto kaj grandeco, tamen la ruĝa goralo havas molajn, ruĝhrunajn aŭ brunajn harojn kaj nigran strion sur la dorso laŭ la vertebraro. Ĝi havas malpli longajn orelojn kaj malhavas blankan makulon ĉe la gorĝo. La maskla kaj femala ruĝaj goraloj ambaŭ havas kornojn. Plenkreska ruĝa virgoralo en la Ranguna Zoo de Birmo pezas 28 kg., longas 99 cm. kaj altas 43 cm. La ruĝaj goraloj ŝatas vivi sur krutaj kaj herboriĉaj montoj aŭ rokriĉaj regionoj apud arbaroj. Ili lertas en grimpado kaj saltado kaj povas transsalti 1,8 m. altan barilon.
En 1863 brito Blyth trovis ruĝan goralon en Assam de Hindio. Poste en 1912 angla biologo Bailey diris, ke li vidis vestojn el felo de ruĝa goralo portatajn de loĝantoj en sudorienta Tibeto. En 1931 angla grafo Cranbrook, kiel membro de vegetaĵkolekta taĉmento, pafmortigis unu ruĝan goralon en la norda parto de Birmo. Siatempe li asertis ke tiu besto estas nova specio. Kaj li donacis la kranion kaj felon de la besto al la Brita Muzeo. Tamen oni difinis ĝin kiel novan specion nur en 1961. La nombro de la goraloj ne estas tre malgranda, sed pro tio ke ili loĝas en foraj senhomaj montregionoj, oni malofte ilin trovas, por ne paroli pri kaptado de ili. Laŭdire, nur kelkaj bestoĝardenoj de Birmo kaj Usono havas ruĝajn goralojn. En 1982 la Ŝanhaja Zoo de Ĉinio akiris kelkajn tiajn bestojn en Tibeto.
La ruĝa goralo (Naemorhedus baileyi) estas speco el la ordo de parhufuloj kaj familio de bovedoj. Ĝi vivas en Tibeto de Ĉinio, Assam de Hindio kaj Birmo. Al la sama genro apartenas la ruĝa goralo kaj goralo (Naemorhaedus goralo Hardwicke). Ili estas similaj en aspekto kaj grandeco, tamen la ruĝa goralo havas molajn, ruĝhrunajn aŭ brunajn harojn kaj nigran strion sur la dorso laŭ la vertebraro. Ĝi havas malpli longajn orelojn kaj malhavas blankan makulon ĉe la gorĝo. La maskla kaj femala ruĝaj goraloj ambaŭ havas kornojn. Plenkreska ruĝa virgoralo en la Ranguna Zoo de Birmo pezas 28 kg., longas 99 cm. kaj altas 43 cm. La ruĝaj goraloj ŝatas vivi sur krutaj kaj herboriĉaj montoj aŭ rokriĉaj regionoj apud arbaroj. Ili lertas en grimpado kaj saltado kaj povas transsalti 1,8 m. altan barilon.
En 1863 brito Blyth trovis ruĝan goralon en Assam de Hindio. Poste en 1912 angla biologo Bailey diris, ke li vidis vestojn el felo de ruĝa goralo portatajn de loĝantoj en sudorienta Tibeto. En 1931 angla grafo Cranbrook, kiel membro de vegetaĵkolekta taĉmento, pafmortigis unu ruĝan goralon en la norda parto de Birmo. Siatempe li asertis ke tiu besto estas nova specio. Kaj li donacis la kranion kaj felon de la besto al la Brita Muzeo. Tamen oni difinis ĝin kiel novan specion nur en 1961. La nombro de la goraloj ne estas tre malgranda, sed pro tio ke ili loĝas en foraj senhomaj montregionoj, oni malofte ilin trovas, por ne paroli pri kaptado de ili. Laŭdire, nur kelkaj bestoĝardenoj de Birmo kaj Usono havas ruĝajn goralojn. En 1982 la Ŝanhaja Zoo de Ĉinio akiris kelkajn tiajn bestojn en Tibeto.
El goral rojo (Naemorhedus baileyi) es una especie de mamífero artiodáctilo de la subfamilia Caprinae que se encuentra en la zona fronteriza entre China, India y Birmania.[2]
El goral rojo (Naemorhedus baileyi) es una especie de mamífero artiodáctilo de la subfamilia Caprinae que se encuentra en la zona fronteriza entre China, India y Birmania.
Naemorhedus baileyi Naemorhedus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Caprinae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago
Naemorhedus baileyi Naemorhedus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Caprinae azpifamilia eta Bovidae familian sailkatuta dago
Goral roux ou Bouquetin du Népal
Le goral roux (Nemorhaedus baileyi ou Naemorhedus baileyi) est un caprin (famille des Bovidés).
Caractéristiques ♀ ♂ Masse 30.6On le trouve au Tibet en Chine, Inde et Myanmar.
Son habitat naturel est constitué des savanes ou forêts tropicales ou subtropicales sèches. Il se déplace en petit groupes familiaux. Il est menacé par la destruction de son habitat.
On le trouve au Tibet en Chine, Inde et Myanmar.
Son habitat naturel est constitué des savanes ou forêts tropicales ou subtropicales sèches. Il se déplace en petit groupes familiaux. Il est menacé par la destruction de son habitat.
Il goral rosso (Naemorhedus baileyi) è un mammifero della famiglia dei Bovidi.[2]
Vive in Cina, India e Birmania, dove popola le praterie tropicali e subtropicali e le zone rocciose ricoperte da vegetazione tropicale o subtropicale; preferisce altezze piuttosto elevate e ama zone con scarsa umidità relativa.[1]
Il goral rosso (Naemorhedus baileyi) è un mammifero della famiglia dei Bovidi.
Vive in Cina, India e Birmania, dove popola le praterie tropicali e subtropicali e le zone rocciose ricoperte da vegetazione tropicale o subtropicale; preferisce altezze piuttosto elevate e ama zone con scarsa umidità relativa.
De rode goral (Naemorhedus baileyi) is een zoogdier uit de familie van de holhoornigen (Bovidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Pocock in 1914.
Bronnen, noten en/of referenties
O Goral Vermelho (Naemorhedus baileyi) é uma espécie do gênero Naemorhedus, estando presente na China, Índia e Myanmar.[1]
N. baileyi são endémicos à região fronteiriça entre China, Índia e Myanmar. Na China, está presente no noroeste da província de Yunnan e sudoeste do Tibete, em Myanmar é encontrado em Cachim e na Índia no nordeste de Arunachal Pradesh. A espécie vive em altitudes mais altas comparado a outros gorais, vivendo entre 2 mil e 4.500 metros. A região que habitam é topograficamente complexa e recebe 2 mil mm de chuva anualmente, principalmente entre maio e agosto. No verão, podem ser encontrados nas altitudes mais altas de seu habitat, enquanto que no inverno estão mais abaixo.[2]
O Goral Vermelho é um goral geograficamente isolado, e o menor dos gorais atualmente reconhecidos. Peso varia entre 20 e 30 quilogramas, e o comprimento da cabeça e corpo é de aproximadamente 100 centímetros. Em se tratando de animais captivos, fêmeas tendem a ser maiores que os machos, embora não haja muita diferença entre os sexos além disso. A pelagem é uma mistura entre vermelho e marrom, sendo tipicamente longa, macia e espessa. Uma marca preta corre pela espinha dorsal até a cauda, que é principalmente preta e menor que em outros gorais, raramente medindo 10 centímetros. Ambos os sexos tem um par de chifres com uma curvatura média de 18°, os chifres de machos sendo pouco maiores que os de fêmeas.[2]
N. baileyi são primariamente diurnos, com a maior parte de sua atividade ocorrendo no início da manhã e à tarde. Durante o dia, pastam nas encostas, e à noite voltam aos rochedos, onde dormem. Como a maioria dos membros de Caprinae, são bem ágeis e se movem com velocidade sobre o terreno rochoso. Esses animais são primariamente solitários, embora grupos com até 3 indivíduos já foram vistos, consistindo na maioria das vezes de um macho, uma fêmea e seu prole. Esses grupos ocupam uma área de aproximadamente 40 hectares.[2]
A reprodução ocorre em dezembro. O período de gestação é de 6 meses. O único prole geralmente nasce em junho ou julho, embora nascimentos em abril já foram recordados. A maturidade sexual de machos captivos ocorre à partir de 3 anos para machos, e 1,5 ano para fêmeas. A expectativa de vida é de aproximadamente 15 anos.[2]
O Goral Vermelho (Naemorhedus baileyi) é uma espécie do gênero Naemorhedus, estando presente na China, Índia e Myanmar.
Röd goral (Naemorhedus baileyi)[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Pocock 1914. Den röda goralen ingår i släktet goraler och familjen slidhornsdjur.[4][5]
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life,[4] men synonymen Naemorhedus cranbrooki listas ibland som underart.[2][6]
Arten når en kroppslängd (huvud och bål) av 93 till 105 cm, en svanslängd av 7 till 12 cm och en vikt av 20 till 30,6 kg. Mankhöjden är 43 till 61 cm. Hos exemplar i fångenskap var honor lite större än hannar. Den första individen som blev beskriven (holotyp) var helt mörkbrun och inte spräcklig på ovansidan. De flesta andra exemplar har en rödbrun till röd päls. Längs ryggens topp sträcker sig en cirka 2 cm bred svart strimma. På undersidan är pälsen blekare förutom en kastanjebrun fläck på strupen och på bröstet. Dessutom har flera individer en smal svart fläck på bröstet. Den är ibland sammanlänkad med en mörk längsgående linje på bukens centrum. Påfallande är hannens vita scrotum.[6]
Den korta svansen är täckt av svart päls och längre hår vid spetsen bildar en tofs. Likaså förekommer på djurets änne längre hår. Hos ungar och ibland även hos vuxna exemplar finns en liten vit fläck mellan hornen. I motsats till andra goraler saknar arten i man på nacken. Korta svarta och bakåtböjda horn förekommer hos båda kön. De har flera tvärgående åsar. Hornen är 7,5 till 16 cm långa.[6]
Den förekommer i Indien, Tibet och Burma. Utbredningsområdet ligger 2000 till 4500 meter över havet. Habitatet utgörs av bergsskogar med barrträd, av bergsängar och av buskskogar. Före vintern vandrar arten till lägre trakter där det även finns lövfällande skogar.[1]
Utanför parningstiden lever individerna vanligen ensamma men mindre flockar med 2 eller 3 exemplar förekommer likaså. Flocken bildas vanligen av en hona och en unge. Ibland ingår även en vuxen hanne eller ett ungdjur från året innan. Deras revir är cirka 40 hektar stort. Röd goral äter främst lav. Födan kompletteras med andra växtdelar som blad, gräs, kvistar och mjuka träbitar.[1]
Före parningstiden i december etablerar hannar ett avgränsat revir som är 22 till 25 hektar stort. Honan är efter parningen 170 till 218 dagar dräktig och sedan föds allmänt en unge. Ungen blir efter ungefär tre år könsmogen. Röd goral kan troligen leva 15 år.[1]
Röd goral jagas för köttets, pälsens och hornens skull. De senare används i den traditionella asiatiska medicinen. Beståndet minskar på grund av tjuvjakt. Troligen påverkas arten negativ av intensivare skogsbruk. Uppskattningsvis bildas populationen av 10 000 vuxna exemplar och deras ungar. IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.[1]
Wikimedia Commons har media som rör Röd goral.
Wikispecies har information om Naemorhedus baileyi.
Röd goral (Naemorhedus baileyi) är en däggdjursart som beskrevs av Pocock 1914. Den röda goralen ingår i släktet goraler och familjen slidhornsdjur.
Inga underarter finns listade i Catalogue of Life, men synonymen Naemorhedus cranbrooki listas ibland som underart.
Цей вид живе в північній частині М'янми, Китаї (південний схід Тибету і Юньнань) і північному сході Індії (Аруначал-Прадеш). Цей вид зустрічається на висотах, вищих ніж більшість горалів, 2000-4500 м. Мешкає в лісах, помережаних скелями, чагарниками і луками. Здійснює сезонні міграції, переміщаючись в зимовий час (зазвичай з листопада по березень), щоб знизити висоту до змішаних листяних і хвойних лісів або заростей нижче снігової лінії.
Горали ведуть денний спосіб життя, і найбільш активні рано вранці та пізно ввечері, але можуть бути активними протягом дня в похмурі дні. Дієта складається головним чином з лишайників, однак, цей горал також харчується травою і бур'янами, а також тонкими стеблами, листям та гілками чагарників, хоча ніяких довгострокових досліджень з харчування не було зроблено.
Цей вид, як правило, поодинокий, але іноді тварин бачать в невеликих групах по 2-3, як правило, самиця і її потомство, іноді супроводжується самцем або самицею з її потомством від двох попередніх років. Парування відбувається в грудні, а дитинчата народжуються в червні. Тривалість вагітності становить 170-218 днів, з одним народженим. Самці і самиці досягають статевої зрілості приблизно в три роки, з тривалістю до 15 років або близько того.
Sơn dương Mãn Châu,[3] hay còn gọi là Ban linh đỏ (tiếng Hán: 红斑羚, Hán Việt: Hồng ban linh) danh pháp hai phần: Naemorhedus baileyi là một loài động vật có vú trong họ Bovidae, bộ Artiodactyla. Loài này được Pocock mô tả năm 1914.[2]
.png){kind=small}
Bài viết về chủ đề Bộ Guốc chẵn này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Sơn dương Mãn Châu, hay còn gọi là Ban linh đỏ (tiếng Hán: 红斑羚, Hán Việt: Hồng ban linh) danh pháp hai phần: Naemorhedus baileyi là một loài động vật có vú trong họ Bovidae, bộ Artiodactyla. Loài này được Pocock mô tả năm 1914.
Naemorhedus baileyi Pocock, 1914
Охранный статус
Тибетский горал[1] (Naemorhedus baileyi) — жвачное парнокопытное животное подсемейства козлов (Caprinae). Видовое латинское название дано в честь британского разведчика Фредерика Маршмана Бейли (1882—1976)[2].
Этот вид обитает в северной части Мьянмы, Китае (юго-восток Тибета и Юньнань) и северо-востоке Индии (Аруначал-Прадеш). Этот вид встречается на высотах, выше чем большинство горалов, от 2000 до 4500 метров над уровнем моря. Обитает в лесах, испещренных скалами, кустарниками и лугами. Совершает сезонные миграции, перемещаясь в зимнее время (обычно с ноября по март), чтобы снизить высоту до смешанных лиственных и хвойных лесов или зарослей ниже снеговой линии.
Горалы ведут дневной образ жизни, и наиболее активные рано утром и поздно вечером, но могут быть активными в течение дня в пасмурные дни. Питание состоит главным образом из лишайников, однако, этот горал также питается травой и сорняками, а также тонкими стеблями, листьями и ветвями кустарников, хотя никаких долгосрочных исследований по питанию не было сделано.
Этот вид ведёт, как правило, одиночный образ жизни, но иногда животных видят в небольших группах по 2-3, как правило, самка и её потомство, иногда сопровождается самцом или самкой с её потомством от двух предыдущих лет. Спаривание происходит в декабре, а детёныши рождаются в июне. Продолжительность беременности составляет 170—218 дней, с одним рождённым. Самцы и самки достигают половой зрелости примерно в три года, с длительностью до 15 лет или около того.
Тибетский горал (Naemorhedus baileyi) — жвачное парнокопытное животное подсемейства козлов (Caprinae). Видовое латинское название дано в честь британского разведчика Фредерика Маршмана Бейли (1882—1976).
Этот вид обитает в северной части Мьянмы, Китае (юго-восток Тибета и Юньнань) и северо-востоке Индии (Аруначал-Прадеш). Этот вид встречается на высотах, выше чем большинство горалов, от 2000 до 4500 метров над уровнем моря. Обитает в лесах, испещренных скалами, кустарниками и лугами. Совершает сезонные миграции, перемещаясь в зимнее время (обычно с ноября по март), чтобы снизить высоту до смешанных лиственных и хвойных лесов или зарослей ниже снеговой линии.
Горалы ведут дневной образ жизни, и наиболее активные рано утром и поздно вечером, но могут быть активными в течение дня в пасмурные дни. Питание состоит главным образом из лишайников, однако, этот горал также питается травой и сорняками, а также тонкими стеблями, листьями и ветвями кустарников, хотя никаких долгосрочных исследований по питанию не было сделано.
Этот вид ведёт, как правило, одиночный образ жизни, но иногда животных видят в небольших группах по 2-3, как правило, самка и её потомство, иногда сопровождается самцом или самкой с её потомством от двух предыдущих лет. Спаривание происходит в декабре, а детёныши рождаются в июне. Продолжительность беременности составляет 170—218 дней, с одним рождённым. Самцы и самки достигают половой зрелости примерно в три года, с длительностью до 15 лет или около того.
红斑羚（学名：Naemorhedus baileyi），属于牛科斑羚属，是一种小型的偶蹄目动物，主要分布于中国、印度和缅甸，包括西藏亚种和缅甸亚种。自然栖息地为亚热带和热带的干燥森林或低地草原地区，由于栖息地的破坏，数量日益减少，面临绝种的威胁，是中国国家一级保护动物。
这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
