Multimedia w Wikimedia Commons Cudolotka białogardła[3], błyskolotka białobrzucha[4] (Henicophaps foersteri) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Ptak ten występuje na Archipelagu Bismarcka, jest narażony na wyginięcie.
Cudolotka białogardła występuje na Umboi, Nowej Brytanii i Lolobau, wyspach należących do południowej części Archipelagu Bismarcka[5][6][7].
Gatunek po raz pierwszy opisało dwóch ornitologów, Brytyjczyk Walter Rothschild i Niemiec Ernst Hartert w 1906 roku na łamach czasopisma Bulletin of the British Ornithologists' Club[8]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu (numer katalogowy 10095 znajdujący się w Muzeum Historii Naturalnej w Tring) autorzy wskazali Massawa w Nowej Brytanii[8]. Takson opisany przez W. Meyera pod nazwą Reinwardtoenas bleyi okazał się być okazem ww. gatunku[9]. Cudolotka białogardła jest ściśle związana z cudolotką białoczelną (H. albifrons)[5]. Takson monotypowy[5][6].
Nazwa rodzajowa: greckie ἑνικος henikos – osobliwy, wyjątkowy; φαψ phaps, φαβος phabos – gołąb[10].
Epitet gatunkowy: Friedrich Foerster (1865-1918), niemiecki botanik, kolekcjoner[11].
Długość ciała 38 cm[5]. Długość skrzydła u dwóch samców 202 i 203 mm, u jednej samicy 197 mm[12]. Czoło koloru płowego, łączy się z rudawym czubkiem głowy, karkiem, grzbietem i bokami piersi; reszta górnych części ciała, skrzydła i ogon koloru ciemno-szarego do fioletowego. Gardło do części usznej płowo-białawe; reszta dolnych części ciała koloru płowego. Dziób czarno-brązowy, nogi i stopy czerwone. Płci podobne, ale samica ma mniejszy dziób i spód jej ciała zabarwiony jest rdzawobrązowo[5].
Cudolotka białogardła zamieszkuje lasy na nizinach, wzgórzach i niższych w partiach gór[5].
Nie jest znany skład diety cudolotki białogardłej. Zasadniczo zdobywa pokarm na ziemi, i przypuszczalnie ma nawyki żywnościowe podobne do cudolotki białoczelnej[5].
Lokalna ludność twierdzi, że gniazda cudolotki białogardłej umieszczone są nisko w krzewach lub na niewielkich drzewach, a samica składa 2 jaja[5].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii VU (ang. Vulnerable – narażony na wyginięcie)[2]. Praktycznie brak informacji na temat stanu populacji tego ptaka, ale nawet na początku XX wieku, w chwili jego odkrycia, uważano ten gatunek za rzadki[5]. Biologia cudolotki białogardłej jest praktycznie nieznana; wymaga szeroko zakrojonych badań[5]. Jako ptak spędzający dużo czasu na ziemi zagrożony jest ze strony kotów i psów[2].
Cudolotka białogardła, błyskolotka białobrzucha (Henicophaps foersteri) – gatunek ptaka z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Ptak ten występuje na Archipelagu Bismarcka, jest narażony na wyginięcie.
