Multimedia w Wikimedia Commons Alamania – monotypowy rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae) obejmujący jeden gatunek – Alamania punicea Lex.[3]
Przedstawiciel rodzaju to roślina epifityczna, występująca na pniach drzew lub ich konarach, rzadko na ziemi. Z kłącza wyrastają proste korzenie i stożkowate pseudobulwy (na przekroju okrągłe). Z poszczególnych pseudobulw wyrastają zazwyczaj 1-3 mięsiste i ciemnozielone liście. Kwiatostany wyrastają pojedynczo z poszczególnych węzłów, zawierają po kilka kwiatów. Kwiaty są gwieździste, o okwiecie nieco stulonym.
Rośliny te występują głównie w centralnym Meksyku w górskich, okresowo suchych lasach dębowych na wysokościach około 1700-2300 m, ale także można je spotkać w wiecznie zielonych lasach na wysokościach 2500-3000 m[4]. Na zboczach gór nad Oceanem Atlantyckim rośliny te rosną w sosnowo-dębowo-bukowych lasach na wysokości 1900-2700 m. Suchy sezon, różny pod względem długości, występuje głównie w zimie i w lecie. Na najwyższych wysokościach czasami może występować śnieg, rośliny znoszą krótkie spadki temperatur poniżej 0 °C. W odróżnieniu od innych epifitycznych orchidei, rośliny z tego gatunku tolerują także mokre i zimne zimy. Czasami mogą występować w większych grupach, wśród mchu na gałęziach dębów[4].
Rodzaj sklasyfikowany do podrodziny epidendronowych (Epidendroideae) z rodziny storczykowatych (Orchidaceae), rząd szparagowce (Asparagales) w obrębie roślin jednoliściennych[5][6].
Alamania – monotypowy rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae) obejmujący jeden gatunek – Alamania punicea Lex.
Przedstawiciel rodzaju to roślina epifityczna, występująca na pniach drzew lub ich konarach, rzadko na ziemi. Z kłącza wyrastają proste korzenie i stożkowate pseudobulwy (na przekroju okrągłe). Z poszczególnych pseudobulw wyrastają zazwyczaj 1-3 mięsiste i ciemnozielone liście. Kwiatostany wyrastają pojedynczo z poszczególnych węzłów, zawierają po kilka kwiatów. Kwiaty są gwieździste, o okwiecie nieco stulonym.
Rośliny te występują głównie w centralnym Meksyku w górskich, okresowo suchych lasach dębowych na wysokościach około 1700-2300 m, ale także można je spotkać w wiecznie zielonych lasach na wysokościach 2500-3000 m. Na zboczach gór nad Oceanem Atlantyckim rośliny te rosną w sosnowo-dębowo-bukowych lasach na wysokości 1900-2700 m. Suchy sezon, różny pod względem długości, występuje głównie w zimie i w lecie. Na najwyższych wysokościach czasami może występować śnieg, rośliny znoszą krótkie spadki temperatur poniżej 0 °C. W odróżnieniu od innych epifitycznych orchidei, rośliny z tego gatunku tolerują także mokre i zimne zimy. Czasami mogą występować w większych grupach, wśród mchu na gałęziach dębów.
