Systematyka Domena eukarionty Królestwo zwierzęta Typ stawonogi Gromada owady Rząd straszyki Rodzina Diapheromeridae Podrodzina Necrosciinae Plemię Necrosciini Rodzaj Sipyloidea Gatunek patyczak skrzydlaty Synonimy Necrosia sipylus Westwood, 1859
Patyczak skrzydlaty (Sipyloidea sipylus) – gatunek owada z rzędu straszyków i rodziny Diapheromeridae.
Gatunek ten opisany został w 1859 roku przez Johna O. Westwooda jako Necrosia sipylus. W 1893 Karl Brunner von Wattenwyl wyznaczył go gatunkiem typowym nowego rodzaju Sypiloidea[1].
Owad o bardzo smukłym ciele długości do około 10 cm. Czułki ma długie i nitkowate, a odnóża bardzo długie, cienkie i delikatne. Skrzydła pierwszej pary są zredukowane. Druga para skrzydeł jest w pełni rozwinięta, błoniasta, barwy różowawej[2]. Daje ona zdolność do lotu, przy czym jest głównie lot ślizgowy[3]. Zaniepokojony rozpyla wydzielinę obronną, zawierającą eter dietylowy, kwas octowy, aldehyd benzoesowy, limonen i benzotiazol[4].
Patyczak ten występuje na Madagaskarze, Mauritiusie, Reunion, Rodrigues, Jawie, Borneo, w półwyspowej części Malezji, Singapurze, Indiach, Bangladeszu, Wietnamie, Chinach, Japonii i na Tajwanie. Należy tym samym do najszerzej rozprzestrzenionych straszyków świata[1]. Jego ojczyzną jest Azja Południowo-Wschodnia, włącznie z Tajwanem, gdzie występują populacje rozmnażające się płciowo. Populacja madagaskarska jest partenogenetyczna[5].
W hodowli zaleca się terrarium o wymiarach minimum 30×20×50 cm (wysokość ostatnia), temperaturę 25–27°C, wilgotność powietrza ponad 70% i zraszanie. Jako pokarm podaje się liście jeżyn. Rozmnaża się partenogenetycznie. Samice przyklejają jaja do szyb i elementów wystroju. Larwy lęgną się po 90–120 dniach, a dorosłe dożywają do 5 miesięcy[2].
Patyczak skrzydlaty (Sipyloidea sipylus) – gatunek owada z rzędu straszyków i rodziny Diapheromeridae.
Gatunek ten opisany został w 1859 roku przez Johna O. Westwooda jako Necrosia sipylus. W 1893 Karl Brunner von Wattenwyl wyznaczył go gatunkiem typowym nowego rodzaju Sypiloidea.
Owad o bardzo smukłym ciele długości do około 10 cm. Czułki ma długie i nitkowate, a odnóża bardzo długie, cienkie i delikatne. Skrzydła pierwszej pary są zredukowane. Druga para skrzydeł jest w pełni rozwinięta, błoniasta, barwy różowawej. Daje ona zdolność do lotu, przy czym jest głównie lot ślizgowy. Zaniepokojony rozpyla wydzielinę obronną, zawierającą eter dietylowy, kwas octowy, aldehyd benzoesowy, limonen i benzotiazol.
Patyczak ten występuje na Madagaskarze, Mauritiusie, Reunion, Rodrigues, Jawie, Borneo, w półwyspowej części Malezji, Singapurze, Indiach, Bangladeszu, Wietnamie, Chinach, Japonii i na Tajwanie. Należy tym samym do najszerzej rozprzestrzenionych straszyków świata. Jego ojczyzną jest Azja Południowo-Wschodnia, włącznie z Tajwanem, gdzie występują populacje rozmnażające się płciowo. Populacja madagaskarska jest partenogenetyczna.
W hodowli zaleca się terrarium o wymiarach minimum 30×20×50 cm (wysokość ostatnia), temperaturę 25–27°C, wilgotność powietrza ponad 70% i zraszanie. Jako pokarm podaje się liście jeżyn. Rozmnaża się partenogenetycznie. Samice przyklejają jaja do szyb i elementów wystroju. Larwy lęgną się po 90–120 dniach, a dorosłe dożywają do 5 miesięcy.
