Randia echinocarpa, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les rubiacees.
Ye un pequeñu árbol qu'algama un tamañu de 3 a 5 m d'altor y con escayos nes cañes. Tien les fueyes más o menos llargues y un pocu arredondiaes na punta, de color verde escuru nel anversu y verde ablancazáu nel aviesu. Les sos flores son blanques o marielles y despiden un arume prestoso. Los frutos son redondos, verdes, y tienen bárabos asemeyaos a verrugas.
Ye orixinaria de Méxicu, onde ta presente en climes templáu, semicálido y templáu dende'l nivel del mar hasta los 1000 metros. Planta montesa, acomuñada a montes tropicales caducifolios, subcaducifolios y perennifolios, carba xerófilu, monte espinosu, monte mesófilu de monte, montes de encino y de pinu.
Como principal usu, prescribir contra los carecimientos urinarios, yá sía de los reñones, contra'l mal d'orín o pa llimpiar la vexiga (Guerrero, Morelos, Michoacán, Sonora, Estáu de Méxicu). Aconséyase tomar el cocimientu de les fueyes, tres veces al día o como enagua d'usu.
En casos d'otitis, en Oaxaca encamienten ferver les flores con un pocu de sal, p'aplicar unes gotes nel oyíu, o na ñariz, cuando de rinitis trátese. En Guerrero empleguen el frutu como albortivu.
Otros carecimientos nos que s'aplica son: anemia, diabetes, plasmos de pechu, bronquitis, reumes, dolor de cintura, golpes internos, paludismu, foria y hemorroides.
Nel sieglu XX, Maximino Martínez mentar como: antidiarreico, antipalúdico, y que tamién ”tiempla los reñones”.[1]
Randia echinocarpa describióse por Moc. & Sessé ex DC. y espublizóse en Prodromus Systematis Naturalis Regni Vegetabilis 4: 385. 1830.[2]
Randia echinocarpa, ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les rubiacees.