El berijao (Calathea crotalifera) es una especie fanerógama de la familia Marantaceae, nativa de América.
Son plantas caulescentes, que alcanzan un tamaño de 1.6–3 m de alto. Hojas basales y una caulinar, láminas 33–110 cm de largo y 16–55 cm de ancho, ápice ampliamente redondeado, a veces con una punta pequeña, verdes en la haz (frecuentemente más pálidas a lo largo del nervio principal), gris-verdes en el envés; pulvínulo, pecíolo y vaina verdes. Inflorescencias 2–5 por brote, rectangulares, lateralmente aplanadas, 12–25 cm de largo y 4.5–7.5 cm de ancho, brácteas 16–36, dísticas, persistentes, erectas, conduplicadamente dobladas, lustrosas, subglabras centralmente en la superficie externa, los márgenes menudamente pilosos, amarillas, amarillo-verdes o bronceadas, flores abiertas, amarillo-anaranjadas o con estaminodios exteriores lilas; sépalos 15–21 mm de largo; tubo de la corola 31–36 mm de largo. Cápsulas obovoides, redondeadas, amarillas, sépalos persistentes; semillas azul obscuras.[1]
Es una especie común, en bosques húmedos, frecuentemente en zonas alteradas en la zona atlántica; a una altitud de 10–900 metros; fl y fr may–nov (feb); desde México a Perú. Las hojas a veces se usan para envolver tamales.
Calathea crotalifera fue descrita por Sereno Watson y publicado en Proceedings of the American Academy of Arts and Sciences 24: 86. 1889.[1]
El berijao (Calathea crotalifera) es una especie fanerógama de la familia Marantaceae, nativa de América.
Calathea crotalifera là một loài thực vật có hoa trong họ Marantaceae. Loài này được S.Watson mô tả khoa học đầu tiên năm 1889.[1]
Calathea crotalifera là một loài thực vật có hoa trong họ Marantaceae. Loài này được S.Watson mô tả khoa học đầu tiên năm 1889.
