Die Drohnen-Ragwurz (Ophrys bombyliflora), die auch Hummelschweber-Ragwurz oder Bremsen-Ragwurz genannt wird, ist eine Art der Gattung Ragwurzen (Ophrys) in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae).
Diese mehrjährige krautige Pflanze besitzt zwischen zwei und fünf kugelige Knollen als Überdauerungsorgane und erreicht Wuchshöhen zwischen 5 und 30 cm. Am Grund des Stängels finden sich ein bis zwei eiförmige Schuppenblätter. Vier bis acht Laubblätter sind in einer Grundrosette zusammengefasst und in der unteren Hälfte des Stängels findet man weitere ein bis zwei langscheidige Blätter.
Der Blütenstand umfasst eine bis fünf Blüten bei denen meistens die Tragblätter kürzer sind als die Fruchtknoten. Die breit eiförmigen Kelchblätter sind grün gefärbt, das Mittlere ist etwas kürzer und schmaler als die Seitlichen. Die behaarten, breit dreieckigen Kronblätter erscheinen gelbgrün. Die tief dreilappige Lippe ist dunkelbraun gefärbt. Der Mittellappen hat abwärts gebogene Ränder, wodurch er die Form einer Halbkugel annimmt. Vorn weist er ein rückwärts gerichtetes Anhängsel auf, welches jedoch auf den ersten Blick nicht leicht zu erkennen ist. Die nach unten gebogenen Seitenlappen haben am Ansatz einen behaarten Höcker. Das unscheinbare Mal ist bräunlich bis schwach violett gefärbt.
Die Blütezeit erstreckt sich von Februar bis Mai.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 36.[1]
Die Drohnen-Ragwurz ist in ihrer Gestalt nur wenig veränderlich und steht von anderen Vertretern ihrer Gattung meist isoliert. Man kann aber zwei Varietäten unterscheiden:
Das Verbreitungsgebiet erstreckt sich über den Mittelmeerraum. Ostwärts endet das Gebiet in Westanatolien und auf Rhodos. Diese Art ist die einzige Ragwurz, die auf den Kanarischen Inseln vorkommt. Dort findet man sie auf Gran Canaria und Teneriffa.
Diese Art bevorzugt lichte Wälder, Garriguen, Magerrasen und wenig genutztes Kulturland mit mäßig trockenen bis mäßig feuchten, aber stets basenreichen Böden als Standort. Im Gebirge findet man diese Orchideenart bis zu einer Meereshöhe von 1020 Metern.[3]
Als Bestäuber wurden verschiedene Eucera-Arten beobachtet.[3]
Die Drohnen-Ragwurz (Ophrys bombyliflora), die auch Hummelschweber-Ragwurz oder Bremsen-Ragwurz genannt wird, ist eine Art der Gattung Ragwurzen (Ophrys) in der Familie der Orchideengewächse (Orchidaceae).
Ophrys bombyliflora, the bumblebee orchid, is a species of Ophrys (bee orchid), native from the Mediterranean region from Portugal and the Canary Islands to Turkey and Lebanon. The genus name Ophrys is from the Greek in reference to the hairy lips of the flowers of this genus; the specific epithet bombyliflora is from the Greek bombylios (bumblebee)[1] in reference to the appearance of the flowers of this species.
Ophrys bombyliflora is pollinated by males of solitary bees of the genus Eucera (which are not bumblebees).[2] As with other species of Ophrys, the flowers mimic the females in appearance and scent. Earlier-emerging males attempt to mate with the flowers ("pseudocopulation"), collecting pollinia in the process which they transfer to other flowers of the same species.[3]
Ophrys bombyliflora, the bumblebee orchid, is a species of Ophrys (bee orchid), native from the Mediterranean region from Portugal and the Canary Islands to Turkey and Lebanon. The genus name Ophrys is from the Greek in reference to the hairy lips of the flowers of this genus; the specific epithet bombyliflora is from the Greek bombylios (bumblebee) in reference to the appearance of the flowers of this species.
Ophrys bombyliflora is pollinated by males of solitary bees of the genus Eucera (which are not bumblebees). As with other species of Ophrys, the flowers mimic the females in appearance and scent. Earlier-emerging males attempt to mate with the flowers ("pseudocopulation"), collecting pollinia in the process which they transfer to other flowers of the same species.
Ophrys bombyliflora Link 1799 es una especie de orquídeas monopodiales y terrestres de la subtribu Orchidinae de la familia Orchidaceae. Es la llamada Orquídea abejorro. En las islas Baleares se la llama mosques petites.
Ver: Ophrys, Etimología
Del latín "bombyli" = "abejorro", "flora" = "flor" refiriéndose a la apariencia de su labelo.
Estas pequeñas orquídeas se denominan las "orquídeas abejorro" porque las flores se asemejan a los peludos cuerpos de los abejorros.
Sinónimos:
Es una planta monopodial de hábitos terrestres. Se la encuentra en terrenos de cultivos abandonados o en claros de bosque con preferencia por los terrenos calcáreos. Se distribuye por el Mediterráneo (Portugal, España, Francia, Italia, y Malta), y en las islas Canarias.
Durante el verano estas orquídeas están durmientes como un bulbo subterráneo tubérculo, que sirve como una reserva de alimento. Al final del verano-otoño desarrolla una roseta de hojas. También un nuevo tubérculo empieza a desarrollarse y madura hasta la siguiente primavera, el viejo tubérculo muere lentamente. En la próxima primavera el tallo floral empieza a desarrollarse, y durante la floración las hojas ya comienzan a marchitarse.
Al igual que la mayoría de las orquídeas Ophrys esta especie depende de un hongo simbionte, debido a esto desarrollan sólo un par de pequeñas hojas alternas. No pueden ser trasplantadas debido a esta simbiosis. Las pequeñas hojas basales forman una roseta pegadas a ras de suelo. Son oblongo lanceoladas redondeadas sin identaciones tienen un color verde azulado. Se desarrollan en otoño y pueden sobrevivir las heladas del invierno.
Ophrys bombyliflora es una orquídea terrestre que tiene tubérculo subterráneo, globular, y pequeño del cual sale el tallo floral erecto sencillo y sin ramificaciones. Las flores son pequeñas, y poseen dos pétalos pequeños y un labelo de gran tamaño. El labelo tiene un color marrón oscuro con manchas violetas. El labelo tiene tres lóbulos con los laterales que están vueltos hacia adelante con unos pelos finos y sedosos. El lóbulo mayor es redondeado abombado turgente con una base de pelos blanquecinos, a menudo tienen manchas violeta haciendo una X o una H.
Tienen tres sépalos pequeños verdes y situados en la parte trasera de la flor. De dos a doce flores se desarrollan en el tallo floral con hojas basales. Las flores son únicas, no solo por su inusual belleza, gradación de color y formas excepcionales, sino también por la ingenuidad con la que atraen a los insectos. Su labelo imita en este caso a un abejorro, atrayendo y embaucando al correcto agente polinizador.
Esta sugestión visual sirve como reclamo íntimo. Esta polinización mímica está acrecentada al producir además la fragancia de la hembra del insecto en celo. Estas feromonas hacen que el insecto se acerque a investigar. Esto ocurre solamente en el periodo determinado en el que los machos están en celo y las hembras no han copulado aún. El insecto está tan excitado que empieza a copular con la flor. Esto se denomina "pseudocopulación", la firmeza, la suavidad, y los pelos aterciopelados del labelo, son los mayores incentivos, para que el insecto se introduzca en la flor. Las polinia se adhieren a la cabeza o al abdomen del insecto. Cuando vuelve a visitar otra flor los polinia golpean el estigma. Los filamentos de los polinia durante el transporte cambian de posición de tal manera que los céreos granos de polen puedan golpear al estigma, tal es el grado de refinamiento de la reproducción. Si los filamentos no toman la nueva posición los polinia podrían no haber fecundado la nueva orquídea.
La harina de sus tubérculos es muy nutritiva y demulcente. Se usa en dietas especiales de convalecientes y niños. Es muy rica en mucílago y forma una demulcente y suave gelatina que se usa para el canal gastrointestinal irritado. Una parte de harina con cincuenta partes de agua son suficientes para formar la gelatina. El tubérculo para preparar la harina debe ser recolectado cuando la planta está recién seca después de la floración y cuando ha soltado las semillas.
Ophrys bombyliflora Link 1799 es una especie de orquídeas monopodiales y terrestres de la subtribu Orchidinae de la familia Orchidaceae. Es la llamada Orquídea abejorro. En las islas Baleares se la llama mosques petites.
EtimologíaVer: Ophrys, Etimología
Del latín "bombyli" = "abejorro", "flora" = "flor" refiriéndose a la apariencia de su labelo.
Estas pequeñas orquídeas se denominan las "orquídeas abejorro" porque las flores se asemejan a los peludos cuerpos de los abejorros.
Sinónimos:
Arachnites bombyliflora Tod. 1842 Ophrys bombylifera Willd. 1805 Ophrys bombyliflora f. buccheriana De Langhe & D'hose 1985 Ophrys canaliculata Viv. 1825 Ophrys disthoma Biv.-Bern. 1813 Ophrys hiulca Mauri ? Ophrys pulla Ten. 1820 Ophrys tabanifera Willdenow 1805Mettiäisorho[3] (Ophrys bombyliflora) on kämmekkäkasvien heimoon ja orhojen sukuun kuuluva kasvi.[1] Se kasvaa 10–25 senttimetrin korkuiseksi, ja kukkii tammikuun lopulta toukokuuhun saakka.[1]
Mettiäisorho kasvaa phrygana-kasvillisuuden seassa sekä oliivilehdoissa.[1] Kasvia tavataan Portugalissa, Espanjassa, Espanjalle kuuluvilla Kanariansaarilla, Ranskassa, Italiassa, Kreikassa, Turkissa, Albaniassa, Libyassa, Tunisiassa, Algeriassa ja Marokossa.[4][2]
Kasvi sisältyy uhanalaisten eläin- ja kasvilajien kansainvälistä kauppaa rajoittavan CITES-sopimuksen C-liitteeseen.[5]
Mettiäisorho (Ophrys bombyliflora) on kämmekkäkasvien heimoon ja orhojen sukuun kuuluva kasvi. Se kasvaa 10–25 senttimetrin korkuiseksi, ja kukkii tammikuun lopulta toukokuuhun saakka.
Mettiäisorho kasvaa phrygana-kasvillisuuden seassa sekä oliivilehdoissa. Kasvia tavataan Portugalissa, Espanjassa, Espanjalle kuuluvilla Kanariansaarilla, Ranskassa, Italiassa, Kreikassa, Turkissa, Albaniassa, Libyassa, Tunisiassa, Algeriassa ja Marokossa.
Kasvi sisältyy uhanalaisten eläin- ja kasvilajien kansainvälistä kauppaa rajoittavan CITES-sopimuksen C-liitteeseen.
Ophrys bombylifora
L’Ophrys bombyle (Ophrys bombyliflora) est une orchidée terrestre d'aire méditerranéenne, appartenant au genre Ophrys L. 1753 et au groupe Ophrys tenthredinifera.
Du grec βομβυλιός - bombulios, "insecte bourdonnant, bourdon" et du latin flos (fleur), se référant à la forme du labelle. Contrairement à ce qui est souvent écrit, le mot ne vient pas de βόμβυξ - bombux, "ver à soie, soie". La fleur ressemble à un bombyle (Bombylius, sorte de mouche)" [1], et le nom français doit être ophrys bombyle.
Plante : 10-30 cm, d'aspect assez robuste, à inflorescence plutôt lâche.
Feuilles : 5 à 8, basilaires et caulinaires, vert mat.
Fleurs : petites, au nombre de 2 à 4. Périanthe à larges sépales verts et à pétales courts et ciliés, passant du vert (au sommet) au brun (à la base, élargie). Petit labelle trilobé et bombé (brun-pourpre) et à macules centrales peu marquées (brun clair à bleuâtre), à fortes gibbosités velues, avec appendice replié vers l'arrière. Gynostème court (arrondi au sommet) à loges polliniques rougeâtres.
Bractées : plus courtes que les ovaires.
Pelouses et garrigues de faible altitude, sur substrat alcalin. Colonies parfois importantes en raison de la multiplication végétative.
Aire méditerranéenne, des Îles Canaries à l'ouest jusqu'à Rhodes à l'est. Très rare en France continentale (en limite d'aire) : Aude, Hérault, Var, Alpes-Maritimes. Assez rare en Corse. Présente en Afrique du Nord, notamment en Algérie.
L'Ophrys bombyle est une espèce menacée :
Ophrys bombylifora
L’Ophrys bombyle (Ophrys bombyliflora) est une orchidée terrestre d'aire méditerranéenne, appartenant au genre Ophrys L. 1753 et au groupe Ophrys tenthredinifera.
L'ofride fior di bombo (Ophrys bombyliflora Link, 1799) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee, diffusa sul versante settentrionale del bacino del Mediterraneo.[1]
È una pianta erbacea alta 5–20 cm, con foglie ovato-lanceolate disposte a rosetta, e brattee larghe e concave.
L'infiorescenza raggruppa 2-5 fiori con sepali verdi, ovati, e petali corti, triangolari, con apice ottuso, pubescenti, giallo-verdastri, brunastri alla base. Il labello è trilobato, con lobi laterali che presentano due gibbosità villose e lobo mediano emisferico, bruno e pubescente all'apice, glabro e plumbeo alla base, con appendice apicale verdastra. Il ginostemio è corto, con apice ottuso e cavità stigmatica cuoriforme, contornata da callosità prominenti.
L'apparato radicale è costituito da 3-5 rizotuberi, sferici.
Fiorisce da febbraio a maggio.
L'impollinazione è entomofila, ad opera di imenotteri del genere Eucera (E. grisea, E. nigrilabis, E. longicornis, E. tuberculata).
O. bombyliflora può riprodursi anche per via vegetativa, fatto non comune tra le specie del genere Ophrys, per moltiplicazione dei rizotuberi.
È diffusa in Europa meridionale (Portogallo, Spagna, Francia, Italia, Grecia e Malta), nelle isole Canarie e in Asia minore.
In Italia è comune nelle regioni meridionali e nelle isole, rara al centro e in Romagna, assente nel resto dell'Italia settentrionale[2].
Cresce su praterie e garighe fino a 1000 m di altitudine. Predilige i terreni calcarei.
L'ofride fior di bombo (Ophrys bombyliflora Link, 1799) è una pianta appartenente alla famiglia delle Orchidacee, diffusa sul versante settentrionale del bacino del Mediterraneo.
Ophrys bombyliflora is een Europese orchidee die behoort tot de spiegelorchissen (Ophrys). Het is een soort met kleine, donkere bloemen met een opvallend rood gynostemium, die zich voornamelijk vegetatief voortplant.
Het is een soort van de Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
De botanische naam Ophrys stamt uit het Oudgrieks en betekent ‘wenkbrauw’, wat zou moeten slaan op de behaarde lip. De naam wordt reeds gebruikt door Plinius de oudere (23-79 v.Chr.) in zijn Naturalis Historia, alhoewel hij er waarschijnlijk een andere plant mee aanduidde. De soortaanduiding bombyliflora is afkomstig van het Latijnse 'bombyli' (naar Bombyx, een geslacht van vlinders met een breed achterlijf waartoe ook de zijdevlinder behoort), wat refereert aan de vorm van de bloemlip, en 'flos' (bloem).
Ophrys bombyliflora is een overblijvende, niet-winterharde geofyt die overwintert met kleine, ronde wortelknollen. Het is een kleine maar forse plant met een tot 30 cm lange stengel en twee tot vier kleine, sombere bloemen in een korte, ijlbloemige aar.
De bloemen zijn tot 1,5 cm groot, breder dan lang. De kelkbladen zijn in verhouding groot en helder groen. De bovenste kroonbladen zijn veel kleiner, gewimperd, bovenaan groen, naar de basis overgaande in bruin.
De lip is klein, breder dan lang, tot 1,2 cm breed, bolrond, drielobbig, bruin tot purperachtig, met een centraal, iets lichter tot helblauw speculum. De kleine zijlobben zijn dicht behaard, met opvallende uitstulpingen en naar achter gerichte punten. Het gynostemium heeft een korte, afgeronde top, aan de onderzijde rood gekleurd. Het aanhangsel is naar achter teruggebogen.
De bloeitijd is van maart tot mei.
De bestuiving van Ophrys speculum gebeurt waarschijnlijk door wespen van het geslacht Eucera.
De soort plant zich gemakkelijk vegetatief voort door middel van wortelknollen.
Voor details van de voortplanting, zie spiegelorchis.
Ophrys bombyliflora geeft de voorkeur aan kalkrijke, droge tot zeer vochtige bodems op zonnige of halfbeschaduwde plaatsen, zoals kalkgraslanden, garrigues, vochtige weilanden, ruigtes en lichte bossen. De soort is vooral te vinden in laaglanden tot op 900 m.
Ophrys bombyliflora komt voor in het gehele Middellands Zeegebied, van de Canarische Eilanden in het westen tot Rhodos en westelijk Anatolië in het oosten. Ze is plaatselijk voorkomend en kan door vegetatieve vermenigvuldiging grote kolonies vormen.
In Frankrijk is de soort zeer zeldzaam in de departementen Aude, Hérault, Var en Alpes-Maritimes. Algemener op Corsica.
Ophrys bombyliflora wordt als enige soort in de sectie Bombyliflorae geplaatst.
Door de kleine, donkere bloemen met de brede, bolronde lip en het gynostemium met de gedeeltelijk rode top is er nauwelijks verwarring met andere orchideeën mogelijk.
Ophrys bombyliflora is in Frankrijk op nationaal niveau beschermd.
Bronnen, noten en/of referentiesOphrys bombyliflora is een Europese orchidee die behoort tot de spiegelorchissen (Ophrys). Het is een soort met kleine, donkere bloemen met een opvallend rood gynostemium, die zich voornamelijk vegetatief voortplant.
Het is een soort van de Middellandse Zeegebied, die niet in België en Nederland voorkomt.
Це трав'яниста рослина висотою 5-20 см, з яйцевидно-ланцетними листками, розташованими в розетці. Приквітки широкі й увігнуті. Суцвіття групують 2-5 квіток із зеленими чашолистками. Пелюстки короткі, трикутні, тупі, опушені, зеленувато-жовті, коричневі біля основи. Губа трехдольчата, коричнева з пухнастою вершиною, голі й свинцеві при основі. Цвіте з лютого по травень.
Росте на луках і чагарниках до висоти 1000 м. Має перевагу до вапняних ґрунтів. Поширюється в Середземномор'ї (Португалія, Гібралтар, Іспанія, Франція, Італія та Мальта), і на Канарських островах.
.jpg)
Це незавершена стаття про орхідеї.Ophrys bombyliflora là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được Link mô tả khoa học đầu tiên năm 1800.[1]
.jpg)
.jpg)
Ophrys bombyliflora là một loài thực vật có hoa trong họ Lan. Loài này được Link mô tả khoa học đầu tiên năm 1800.
Ophrys bombyliflora Link, 1799
Ophrys bombyliflora (лат.) — вид однодольных растений рода Офрис (Ophrys) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Это травянистое растение высотой 5-20 см, с яйцевидно-ланцетными листьями, расположенными в розетке. Прицветники широкие и вогнутые. Соцветия группируют 2-5 цветков с зелёными чашелистиками. Лепестки короткие, треугольные, тупые, опушенные, зеленовато-жёлтые, коричневые у основания. Губа трёхдольчатая, коричневая с пушистой вершиной, голая и свинцовая у основания. Цветёт с февраля по май.
Вид распространён в Средиземноморье (Португалия, Гибралтар, Испания, Франция, Италия и Мальта) и на Канарских островах. Растёт на лугах и в кустарниках до высоты 1000 метров над уровнем моря, преимущественно на известковых почвах.
.jpg)
Ophrys bombyliflora (лат.) — вид однодольных растений рода Офрис (Ophrys) семейства Орхидные (Orchidaceae).
Это травянистое растение высотой 5-20 см, с яйцевидно-ланцетными листьями, расположенными в розетке. Прицветники широкие и вогнутые. Соцветия группируют 2-5 цветков с зелёными чашелистиками. Лепестки короткие, треугольные, тупые, опушенные, зеленовато-жёлтые, коричневые у основания. Губа трёхдольчатая, коричневая с пушистой вершиной, голая и свинцовая у основания. Цветёт с февраля по май.
Вид распространён в Средиземноморье (Португалия, Гибралтар, Испания, Франция, Италия и Мальта) и на Канарских островах. Растёт на лугах и в кустарниках до высоты 1000 метров над уровнем моря, преимущественно на известковых почвах.
.jpg)
