Multimedia w Wikimedia Commons Nornik tatrzański[2], darniówka tatrzańska[5] (Microtus tatricus) – gatunek gryzonia z rzędu z podrodziny karczowników w rodzinie chomikowatych, występujący endemicznie w Karpatach – głównie w Tatrach.
Niewielkich rozmiarów gryzoń o długości ciała 85–116 mm, ogona 33–48 mm i masie ciała 13–36 g. Futro żółtawe, na grzbiecie bardziej brązowe, przechodzące w białawy brzuch. Ogon także dwukolorowy, ciemniejszy od strony grzbietu, a łapy białawe. Ucho stosunkowo długie (9–15 mm). Do dwóch par gruczołów mlekowych.
Nornik tatrzański jest karpackim endemitem, a pojawił się na tym terenie w okresie holocenu. Obecnie zasięg jego występowania obejmuje izolowane, najwyżej położone partie Karpat od Słowacji, poprzez Polskę, Ukrainę, aż do Rumunii, a całkowity obszar jej występowania wynosi około 840 km². W Polsce gryzoń ten jest spotykany w Tatrach (Tatrzański Park Narodowy) i Beskidzie Żywieckim (Pilsko, rejon Babiej Góry - Babiogórski Park Narodowy).
Występuje głównie w zbiorowiskach pokrytych bujnym runem, z powalonymi pniami drzew, w pobliżu potoków. Występuje zarówno w dolinach, jak i powyżej górnej granicy lasu, w strefie kosodrzewiny i hal.
Aktywny głównie nocą. Żyje w norach wykopanych przez inne ssaki, ewentualnie wykorzystuje jamy w rumoszu skalnym. Nornik tatrzański jest roślinożerny - żywi się głównie zielonymi częściami roślin, korzeniami, nasionami i owocami.
Okres rozmnażania rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do sierpnia. Samica wydaje na świat miot składający się z 2-4 młodych. Nornik tatrzański osiąga dojrzałość płciową w kolejnym roku, po przezimowaniu i osiągnięciu masy około 23 g. Zwierzę żyje około 1,5–2 lat.
W Polsce nornik tatrzański podlega ścisłej ochronie gatunkowej[6].
Nornik tatrzański, darniówka tatrzańska (Microtus tatricus) – gatunek gryzonia z rzędu z podrodziny karczowników w rodzinie chomikowatych, występujący endemicznie w Karpatach – głównie w Tatrach.
