Krabojadek strumieniowy[3] (Ichthyomys tweedii) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w północno-zachodniej Ameryce Południowej[2][4].
Gatunek został opisany naukowo w 1921 roku przez H.E. Anthony’ego. Miejsce typowe to Portovelo, Río Amarillo, prowincja El Oro w Ekwadorze, na wysokości 2000 ft (610 m) n.p.m.[4][5]
Krabojadek strumieniowy jest znany z dwóch bardzo odległych lokalizacji, w zachodnim Ekwadorze i w środkowej Panamie; może mieć w rzeczywistości szeroki zasięg występowania. W Panamie schwytano do 2008 roku tylko trzy osobniki[2]. Jest spotykany na nizinach i u stóp Andów, może zajmować ten obszar także w Kolumbii[6]. Występuje od poziomu morza[6] do wysokości 1700 m n.p.m.[2]
Wszystkie krabojadki mają brązowe futro grzbietu i biały lub srebrzysty spód ciała. Mają szerokie tylne stopy. Krabojadek strumieniowy ma masywne siekacze i pysk, szersze u dorosłych osobników niż u krabojadka srebrnobrzuchego (Ichthyomys hydrobates)[6].
Gryzoń ten występuje w wysokich lasach deszczowych, lasach mglistych i lasach wtórnych, w pobliżu wartkich strumieni. Gatunki z tego rodzaju prowadzą ziemnowodny, nocny tryb życia[2]. Żywią się małymi rybami, krabami i innymi bezkręgowcami wodnymi[6].
Krabojadek strumieniowy jest rzadki, nie wiadomo jaka jest jego liczebność i zasięg występowania. Zagrożeniami są dla niego wylesianie, rozwój rolnictwa i miast, a także skażenie wód. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody nie przydzieliła krabojadkowi strumieniowemu kategorii zagrożenia, w Panamie jest on uznany za gatunek krytycznie zagrożony[2].
Krabojadek strumieniowy (Ichthyomys tweedii) – gatunek gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący w północno-zachodniej Ameryce Południowej.
