Garstnica wypaleniskowa (Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny Pyronemataceae[1].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Geopyxis, yronemataceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali w 1805 r. Albertini i Schweinitz nadając mu nazwę Peziza carbonaria. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1889 r. Saccardo, przenosząc go do rodzaju Geopyxis[1].
Nazwa polska według checklist[3].
Miseczkowate owocniki (askokarpy) mają średnicę 0,5-2 cm, osadzone są na krótkim trzonie o wymiarach 0,5-1 na 0,1-0,2 cm<[4]. Wnętrze owocnika jest ceglastoczerwone i gładkie, na zewnątrz ma barwę brudnożółtą albo ochrową[5].
Askospory są eliptyczne, gładkie, hialinowe, pozbawione kropli tłuszczu, o wymiarach 13-18 × 7-9 µm. Worki o wymiarach 190-225 × 9-10 mikrometrów. Parafizy (wstawki) buławowate, nierozgałęzione, mają nieregularne pomarańczowo-brązowe ziarnistości, o zakończeniach szerokości 5 µm. Hypotecjum, warstwa komórek poniżej hymenium, utworzona jest z gęsto upakowanych, nieregularnych komórek[6].
Owocniki tego grzyba wyrastają na wypaleniskach i zwęglonym drewnie.
Garstnica wypaleniskowa (Geopyxis carbonaria (Alb. & Schwein.) Sacc.) – gatunek grzybów z rodziny Pyronemataceae.