Stigmella is a genus of moths of the family Nepticulidae. The genus was erected by Franz von Paula Schrank in 1802.
The following species are found in Europe:
The following species are found in the Palearctic ecozone, but not in Europe:
The following species are found in Australia:
The following species are found in New Zealand:[1]
The following species are found in North America:
The following species are found in South and Central America, but not in North America:
Stigmella is a genus of moths of the family Nepticulidae. The genus was erected by Franz von Paula Schrank in 1802.
Stigmella est un genre de petits lépidoptères (papillons) de la famille des Nepticulidae.
L'écrivaine française George Sand mentionne plusieurs espèces de papillons dans son conte La Fée aux gros yeux paru dans la seconde série des Contes d'une grand-mère en 1876. Elle cite et décrit notamment les espèces alors appelées nepticula marginicollella et nepticula centifoliella[1].
Stigmella est un genre de petits lépidoptères (papillons) de la famille des Nepticulidae.
Stigmella is een soortenrijk geslacht van dwergmineermotten (Nepticulidae), dat over de hele wereld verspreid voorkomt.
Het is een geslacht van kleine motten en omvat sommige van de kleinste bekende vlindersoorten, met een vleugelspanwijdte van minder dan een centimeter. De vermoedelijk kleinste mot ter wereld behoort wellicht ook tot dit geslacht. Ze heeft een spanwijdte van 2 tot 2,5 mm.[1]
De larven van de meeste soorten maken gangen in de bladeren van welbepaalde struiken of loofbomen. De gebruikelijke naam verraadt dikwijls welke waardplant een bepaalde soort verkiest; bijvoorbeeld de haagbeukmineermot (Stigmella carpinella), de iepenmineermot (Stigmella ulmivora) of de esdoornmineermot (Stigmella aceris). Talrijke soorten uit dit geslacht mineren planten uit de rozenfamilie, zoals de gelijnde rozenmineermot (Stigmella centifoliella), de meidoornhoekmineermot (Stigmella perpygmaeella) of de appelbladmineermot (Stigmella malella), een plaag voor de appelteelt.
Het geslacht Stigmella werd voor het eerst beschreven door Franz Paula von Schrank in 1802.[2] Zijn beschrijving was erg bondig en niet duidelijk, en hij noemde ook geen soorten die tot het geslacht zouden behoren.
In 1842 beschreef Carl Heinrich Georg von Heyden, die het werk van Schrank niet kende, het geslacht Nepticula, waarmee hij dezelfde groep van bladmineerders bedoelde. Zijn beschrijving werd gepubliceerd in het volgende jaar.[3] Heyden was duidelijker in zijn beschrijving dan Schrank, en hij noemde een aantal soorten die tot het geslacht behoorden: N. aurella, N. argentipedella, N. centifoliella, N. sericopeza en N. cursoriella. N. aurella werd als typesoort beschouwd.
Beide geslachtsnamen werden nadien gebruikt door verschillende auteurs, wat voor de nodige verwarring en controverse zorgde. Volgens de International Code of Zoological Nomenclature (editie 1964) moet Stigmella echter worden beschouwd als de geldige naam van het geslacht, omdat het de eerst gepubliceerde naam is, en Nepticula als een later subjectief synoniem. De typesoort van Stigmella is nu S. anomalella (Goeze, 1783).[4]
De familienaam "Nepticulidae" van dwergmineermotten, waartoe deze insecten behoren verwijst wel naar het werk van Heyden. Henry Tibbats Stainton gebruikte deze naam voor het eerst in 1854. Later werd de naam "Stigmellidae" voorgesteld, maar de eerdere naam heeft prioriteit.[4]
Er zijn meer dan 300 Stigmella-soorten beschreven. De volgende soorten komen in Europa voor:[5]
Stigmella is een soortenrijk geslacht van dwergmineermotten (Nepticulidae), dat over de hele wereld verspreid voorkomt.
Het is een geslacht van kleine motten en omvat sommige van de kleinste bekende vlindersoorten, met een vleugelspanwijdte van minder dan een centimeter. De vermoedelijk kleinste mot ter wereld behoort wellicht ook tot dit geslacht. Ze heeft een spanwijdte van 2 tot 2,5 mm.
De larven van de meeste soorten maken gangen in de bladeren van welbepaalde struiken of loofbomen. De gebruikelijke naam verraadt dikwijls welke waardplant een bepaalde soort verkiest; bijvoorbeeld de haagbeukmineermot (Stigmella carpinella), de iepenmineermot (Stigmella ulmivora) of de esdoornmineermot (Stigmella aceris). Talrijke soorten uit dit geslacht mineren planten uit de rozenfamilie, zoals de gelijnde rozenmineermot (Stigmella centifoliella), de meidoornhoekmineermot (Stigmella perpygmaeella) of de appelbladmineermot (Stigmella malella), een plaag voor de appelteelt.
Stigmella er en artsrik slekt av knøttsmå sommerfugler som høre til familien dvergmøll (Nepticulidae), denne inneholder de aller minste sommerfuglene, med vingespenn på bare 2,5 mm. Det er beskrevet ca. 320 arter men det er sannsynlig at det finnes mange flere ubeskrevne. De fleste av dvergmøllene har larver som minerer (spiser innholdet i planten uten å bryte overflaten) i blader av ulike planter, men det finnes også noen som lever i frø eller bark.
Knøttsmå til små møll (de fleste med vingespenn 4-6 millimeter), forvingene er avrundede i spissen, ofte med et eller to lyse tverrbånd. Forvingenes grunnfarge er ofte bronseaktig brun, men kan være grå, rødlig eller andre farger. Hodet er forholdsvis stort og bredt, med en hårtufs i pannen. Sugesnabelen er kort og todelt, labialpalpene ganske korte og 2-3 leddete, maksillarpalpene lange, fem-leddete. Antennene er middels lange (rundt halvparten så lange som forvingene), trådformede. Det innerste antenneleddet er utvidet og danner et «øyelokk» over fasettøynene. Vingene har så, spredte torner på overflaten. Forvingene er nokså smale, avrundede i spissen. De har korte hårfrynser rundt spissen og lange, skrått utoverrettede hårfrynser langs de ytterste to tredjedelene av bakkanten. Bakvingene er redusert til smale staver, med middels lange hårfrynser langs fremkanten og svært lange hårfrynser langs bakkanten. Det er hårfrynsene som utgjør mesteparten av vingenes bæreflate, et trekk som man finner igjen hos svært små insekter i flere ulike ordener (veps, trips, vårfluer). Slekten blir definert ut fra karakterer ved kjønnsorganene. Artene kan ofte være vanskelige å bestemme, men det er veldig nyttig å vite hvilken planteart den utviklet seg fra, fordi mange arter er ganske spesifikke når det gjelder vertsplanter. Den beste måten å registrere disse sommerfuglene på er derfor å samle inn blader med miner, og klekke fram de voksne sommerfuglene. Dette er gjerne relativt enkelt for denne gruppen på grunn av den raske larveutviklingen.
De fleste artene minerer i blader på busker og løvtrær. Når hunnen legger egg, etterlater hun et lite skjul over egget. Dette sitter gjerne igjen på bladet etter at larven er klekket, og kan brukes til å kjenne igjen miner laget av dvergmøll. De ulike artene er spesialiserte på en eller noen få plantearter, men familien som helhet angriper en rekke forskjellige plantegrupper. Larveutviklingen går gjennom fire larvestadier med hudskifte mellom dem. Noen arter har svært rask utvikling, larveutviklingen kan ta bare noen få dager. Disse kan ha flere generasjoner per år. Den fullvoksne larven spinner seg inn i en avflatet kokong på bladet, og forvandler seg til en puppe. De gnager såkalte gangminer, dvs. larvene ganger ut snirklete ganger i bladenes indre. Det finnes også noen arter som minerer i frø eller under barken på levende trær. Noen arter lever på dyrkede planter, men fordi de er så små gjør de ikke økonomisk skade med mindre de forekommer i ekstremt høye tettheter. Relativt mange dvergmøll er regnet som truet, i den norske rødlisten fra 2010 er 13 av de 45 Stigmella-artene som finnes i Norge vurdert som mer eller mindre truet.
Stigmella er en artsrik slekt av knøttsmå sommerfugler som høre til familien dvergmøll (Nepticulidae), denne inneholder de aller minste sommerfuglene, med vingespenn på bare 2,5 mm. Det er beskrevet ca. 320 arter men det er sannsynlig at det finnes mange flere ubeskrevne. De fleste av dvergmøllene har larver som minerer (spiser innholdet i planten uten å bryte overflaten) i blader av ulike planter, men det finnes også noen som lever i frø eller bark.
Stigmella là một chi bướm đêm thuộc họ Nepticulidae.
Các loài ở châu Âu:
Các loài ở ngoài châu Âu:
Các loài ở Úc:
Các loài ở New Zealand:
Các loài ở Bắc Mỹ:
Các loài ở Nam và Trung Mỹ:
Stigmella là một chi bướm đêm thuộc họ Nepticulidae.
Stigmella Schrank, 1802
Синонимы
Stigmella (лат.) — род насекомых из семейства молей-малюток отряда чешуекрылых. Более 400 видов.
Встречаются всесветно[1].
Мелкие молевидные бабочки (около 5 мм). Голова с развитым воротничком из широких пластинчатых чешуек. Передние крылья в апикальной части имеют две жилки: R4+5 и M. На передних крыльях фиолетовый отлив не выражен или выражен лишь в апикальной части крыльев. Гениталии самца имеют гнатос с двумя каудальными отростками (исключая два-три вида). Гусеницы развиваются в листьях растений (минируя их в виде змеевидных линий)[2].
Минирование листьев гусеницами
Гусеница Stigmella centifoliella
Гусеница Stigmella lonicerarum
Гусеница Stigmella minusculella
460 видов (428[1][3] + 22 новых вида[4], + 11 новых видов)[5].
Следующие виды обнаружены в Европе:
Следующие виды обнаружены в Палеарктике, но не найдены в Европе:
Следующие виды обнаружены в Австралии:
Следующие виды обнаружены в Новой Зеландии:
Следующие виды обнаружены в Северной Америке::
Следующие виды обнаружены в Южной и Центральной Америке, но не найдены в Северной Америке:
22 новых вида (2016)[4]: Stigmella paramica Diškus & Stonis, 2016; Stigmella lachemillae Diškus & Stonis, 2016; Stigmella gynoxyphaga Diškus & Stonis, 2016; Stigmella calceolariae Diškus & Stonis, 2016; Stigmella rigida Diškus & Stonis, 2016; Stigmella altiplanica Diškus & Stonis, 2016; Stigmella robusta Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella pseudorobusta Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella auriargentata Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella altimontana Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella pandora Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella ampla Diškus & Stonis, 2016; Stigmella evanida Diškus & Stonis, 2016; Stigmella mustelina Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella angusta Diškus & Stonis, 2016; Stigmella alticosma Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella nivea Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella kristenseni Diškus & Stonis, 2016; Stigmella lobata Remeikis & Stonis, 2016; Stigmella ageratinae Diškus & Stonis, 2016; Stigmella clinopodiella Diškus & Stonis, 2016; Stigmella calceolarifoliae Diškus & Stonis, 2016.
11 новых вида (2017)[5]: Stigmella paracosma Remeikis & Stonis, 2017, Stigmella expressa Remeikis & Stonis, 2017, Stigmella acalyphae Diškus & Stonis, 2017, Stigmella lepida Diškus & Stonis, 2017, Stigmella misera Diškus & Stonis, 2017, Stigmella inca Diškus & Stonis, 2017, Stigmella eiffeli Diškus & Stonis, 2017, Stigmella arequipica Remeikis & Stonis, 2017, Stigmella coronaria Diškus & Stonis, 2017, Stigmella azulella Diškus & Stonis, sp. nov., Stigmella sparsella Diškus & Stonis, 2017.
Stigmella (лат.) — род насекомых из семейства молей-малюток отряда чешуекрылых. Более 400 видов.
