Asterophora parasitica (Bull.) Singer 1951

Grzybolubka lepka (Asterophora parasitica (Bull.) Singer) – gatunek grzybów należący do rodziny kępkowcowatych (Lyophyllaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Lyophyllaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1791 Bulliard nadając mu nazwę Agaricus parasiticus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1951 Singer, przenosząc go do rodzaju Asterophora^[1]. Niektóre synonimy nazwy naukowej^[2]:

Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 1999 r^[3].

Morfologia

Kapelusz

Początkowo okrągły, dzwonowaty, później rozpłaszczający się. Osiąga średnicę 0,8-2 cm. Barwa biała, śmietankowa do szarobeżowe, u starszych owocników brązowa. Powierzchnia owocników gładka, jedwabista, pokryta bardzo cienkimi, długimi włókienkami^[4].

Blaszki

Grube, szeroko rozstawione, zbiegające na trzon. Czasami rozwidlają się przy brzegu kapelusza. Krawędzie pokryte drobnymi ziarenkami^[4]

Trzon

Wysokość 1-3 cm, grubość 0,4-1,2 cm. Często jest krzywy. Powierzchnia podobnej barwy jak kapelusz i również pokryta bardzo cienkimi, podłużnymi włókienkami. Pod samym kapeluszem trzon czasami jest delikatnie aksamitny, biały. U młodych okazów jest pełny, u starszych pusty^[4].

Miąższ

Cienki, o barwie od białej do brązowej. Ma nieprzyjemny zapach i mączny smak^[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały Zarodniki eliptyczne, gładkie, bezbarwne, o rozmiarach 5-6 × 3-4 μm. Ponadto wytwarza na blaszkach grubościenne chlamydospory o rozmiarach 17-21 × 9-10 μm^[4].

Występowanie

Występuje w Ameryce Północnej i w Europie. Spotykany jest w całej niemal Europie i na większości jej obszaru nie jest rzadkością, bardzo rzadki jest tylko na Półwyspie Skandynawskim. Tutaj granica jego zasięgu nie przekracza północnej granicy zasięgu dębów^[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Niemczech, Norwegii i Finlandii^[3].

Występuje w lasach, szczególnie grabowych i bukowych. Saprotrof, rozwijający się na martwych owocnikach innych grzybów, głównie mleczajów i gołąbków, zwłaszcza na gołąbku smacznym, gołąbku śmierdzącym^[3] i gołąbku czarniawym. Nie do końca jest pewne, czy jest saprotrofem, czy pasożytem. Przez niektóre źródła jest określany jako pasożyt. W języku angielskim nazywany jest "pasożytem gołąbków"^[6]

Przypisy