Physconia grisea ist eine in Mitteleuropa häufige Blattflechtenart, die auf Baumrinde und gelegentlich auch auf Gestein wächst.
Das Lager von Physconia grisea ist rundlich, grau bis graubraun und vor allem an den Lappenenden weißlich bereift. Die Lappen sind bis zu 3 mm breit. Die zentraleren Regionen des Thallus sind bei älteren Exemplaren oft stark sorediös. Die hellen Rhizinen (Haftfasern) sind einfach oder gabelig.
Physconia grisea ist in Süd- und Mitteleuropa häufig (fehlt dort jedoch in den höheren, feuchteren Mittelgebirgen) und dringt bis ins südliche Schweden vor. Zu finden ist sie besonders in Kalkgebieten am Stamm freistehender Laubbäume, seltener auf Gestein.
Physconia grisea ist eine in Mitteleuropa häufige Blattflechtenart, die auf Baumrinde und gelegentlich auch auf Gestein wächst.
Hall härmasamblik (Physconia grisea) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.[1]
Hall härmasamblik (Physconia grisea) on samblikuliik.
Samblik kasvab ka Eestis.
Soreniec popielaty, obrost popielaty (Physconia grisea (Lam.) Poelt) – gatunek grzybów z rodziny obrostowatych (Physciaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Physciaceae, Teloschistales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w roku 1789 Jean-Baptiste de Lamarck nadając mu nazwę Lichen griseus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1965 Josef Poelt, przenosząc go do rodzaju Physconia[1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Plecha listkowata, tworząca rozetki, lub nieregularna. Jest to plecha heteromeryczna z glonami protokokkoidalnymi. Osiąga średnicę do 8 cm, jest głęboko wcinana, jej odcinki o szerokości 1-3 mm zachodzą na siebie lub stykają się brzegami. Są płaskie lub wklęsłe i pokryte soraliami, ale bez izydiów. Górna powierzchnia plechy ma barwę od białawoszarej przez szarobrunatną do brunatnej i prawie zawsze jest biało lub niebieskawo oprószona. Dolna powierzchnia jest jasna lub brunatna i są na niej jasne, pojedyncze lub widełkowato rozgałęzione chwytniki. Reakcje barwne: plecha K –[4].
Białawe, żółtawe lub szare soralia mają tasiemkowaty kształt i występują na brzegach odcinków. W środkowej części plechy czasami łączą się z sobą. Lekanorowe apotecja występują bardzo rzadko. Mają średnicę do 2 mm i brunatne lub czarne i zazwyczaj przyprószone tarczki. Ich brzeżek plechowy jest karbowany i są na nim urwistki. W jednym worku powstaje po 8 dwukomórkowych, brunatnych i grubościennych zarodników o rozmiarach 23-25 × 14-17 μm[4].
Występuje głównie na półkuli północnej: w Ameryce Północnej, Europie, Afryce Północnej i Azji (Rosja). Na półkuli południowej podano jego występowanie tylko w Republice Południowej Afryki[5]. W Polsce jest pospolity na terenie całego kraju.
Rośnie na korze drzew, głównie liściastych, na korze drzew iglastych, na drewnie i na skałach wapiennych dużo rzadziej. Preferuje miejsca niezbyt zacienione, stąd też spotykany jest głównie na drzewach przydrożnych lub rosnących pojedynczo[4].
.JPG)
Soreniec popielaty, obrost popielaty (Physconia grisea (Lam.) Poelt) – gatunek grzybów z rodziny obrostowatych (Physciaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
