The genus Pangio is one of the most species-rich genera in the loach family Cobitidae and is widespread across South and Southeast Asia. It is the largest genus within the southern lineages of Cobitidae, with nearly three dozen recognized species. Pangio loaches are small (<12 cm total length), elongated freshwater fishes. According to Kottelat and Lim (1993), Pangio loaches are distinguished from members of all other genera of the family Cobitidae by their very slender and compressed bodies, by the position of the dorsal fin (which originates distinctly behind the pelvic origin rather than in front, above, or slightly behind), and by the large number of vertebrae. Mature males of all species can be easily distinguished from females by the presence of a thickened first branched pectoral fin ray. Breeding males can be recognized by the presence of a tuberculate pad on the dorsal surface of the pectoral fin, covering the distal half of the enlarged first branched ray and part of the second branched ray.
The different Pangio species inhabit a variety of habitats ranging from moderately swift to very slow flowing streams and representatives are found from India and southern Vietnam to Java. Pangio loaches live in benthic substrates, typically in submerged leaf litter and dense aquatic vegetation. Several species may occur together at the same locality and up to seven species may be found within a single river basin. They are gregarious when kept in aquaria (and presumably in nature), congregating under rocks or decaying vegetation.
Some Pangio species are collected and exported for the aquarium trade. These banded species are generally known as "kuhli loaches" based on the specific epithet of one species, P. kuhlii (named after an active collector in the Dutch East Indies, Heinrich Kuhl [1797-1821]). They are easily recognized by their bright pink to orange and black barred color pattern. They are sometimes inappropriately called "Coolie Loaches" in the aquarium literature. Partly for this reason, several researchers have begun to use the common name "eel-loaches" to refer generally to all Pangio species.Kottelat and Lim (1993) reviewed the eel-loach species of the Malay Peninsula (Singapore, West Malaysia and Thailand south of the Isthmus of Kra), including comments on the systematics of species from adjacent areas.
As noted above, the Kuhli Loach (Pangio kuhlii) and close relatives are familiar fishes in the aquarium trade. Pangio kuhlii is apparently widely distributed on the Sunda Shelf, except in Sarawak (northwestern Borneo), where it is replaced by P. agma (Burridge, 1992). This distribution pattern is shared with several other pairs of fish species (Kuttelat and Lim 1993). Pangio kuhlii is known from West Java, Sumatra, Kalimantan Timur and Kalimantan Barat (East and West Kalimantan, Borneo), and the Malay Peninsula at least as far north as Phangnga (records from Burridge [1992] from central and southeastern Thailand were considered questionable by Kittelat and Lim [1993], who suggested they may actually refer to P. myersi). Pangio kuhliihas 6 to 10 usually irregular bars along its body with a dark large quadrangular blotch occupying the proximal (i.e., closer to body) half of the caudal (tail) fin; in contrast to some other Pangio species, the median lobe of the lower lip is not produced into a barbel; and the vertebral count is 34 to 37+ 12 to 15 = 47 to 51 vertebrae.
Based on the molecular phylogenetic analysis by Bohlen et al. (2011), there are three main lineages within the genus Pangio, two of which correspond to two of the four groups recognized by Kottelat and Lim (1993), with the third group matching the remaining two groups of these authors combined. The kuhlii-group includes all species with a dark brown or black banding pattern on yellow or red background, including P. kuhlii.
Burridge (1992) provided technical descriptions of the genus and analysis of the P. kuhlii complex.
(Burridge 1992; Kottelat and Lim 1993; Bohlen et al. 2011 and references therein)
Pangio kuhlii és una espècie de peix de la família dels cobítids i de l'ordre dels cipriniformes.[4]
Viu a zones de clima tropical entre 24°C - 30°C de temperatura.[8]
És una espècie popular en aquariofília.[9]
Das Gefleckte Dornauge (Pangio kuhlii) ist ein kleiner, langgestreckter, nachtaktiver Süßwasserfisch aus der Familie der Schmerlen. Es ist in Südostasien, im Süden der Malaiischen Halbinsel, auf Sumatra, Kalimantan und Java beheimatet. Außerdem soll es eine Population in Vietnam geben[1]. Die Tiere sind beliebte Süßwasserzierfische. Die Art wurde nach dem deutschen Zoologen Heinrich Kuhl (1797–1821) benannt.
Das Gefleckte Dornauge wird bis acht Zentimeter lang. Sein schuppenloser Körper ist gelblich bis lachsfarben und wird von 15 bis 20 dunkelbraunen bis schwarzen Querbändern gemustert. Die ersten drei liegen auf dem Kopf. Die Querbänder können in der Mitte durch einen hellen Strich geteilt sein, die Zwischenräume sind schmaler als die Querbänder. Die Unterseite der Tiere ist hell. Dornaugen haben drei Paar Barteln. Die Afterflosse beginnt hinter dem Ende der Rückenflosse.
Die Unterscheidung zwischen den Geschlechtern ist nur selten an der etwas rundlicheren Körperform der Weibchen möglich.[2] Zudem sind Männchen in der Farbgebung intensiver als Weibchen.[3] Der blaugrüne Laich wird in das freie Wasser abgegeben und haftet am Substrat.
Das Gefleckte Dornauge (Pangio kuhlii) ist ein kleiner, langgestreckter, nachtaktiver Süßwasserfisch aus der Familie der Schmerlen. Es ist in Südostasien, im Süden der Malaiischen Halbinsel, auf Sumatra, Kalimantan und Java beheimatet. Außerdem soll es eine Population in Vietnam geben. Die Tiere sind beliebte Süßwasserzierfische. Die Art wurde nach dem deutschen Zoologen Heinrich Kuhl (1797–1821) benannt.
The true Kuhli loach (Pangio kuhlii), occasionally referred to as eel loach, is a small eel-like freshwater fish belonging to the loach family (Cobitidae). They originate from the island of Java and Sumatera[2] in Indonesia. This snake-like creature is very slender and nocturnal.
The kuhli loach is an eel-shaped fish with slightly compressed sides, four pairs of barbels around the mouth, and very small fins. The dorsal fin starts behind the middle of the body, and the anal fin well behind this. The eyes are covered with transparent skin. The body has 10 to 15 dark brown to black vertical bars, and the gaps between them are salmon pink to yellow with a light underside. When the fish is not actively breeding, distinctions between males and females are not readily apparent. However, close observation will reveal that males have a more muscular upper/dorsal cross-section and their pectoral fins tend to be larger, more paddle-shaped, and often have some pigment in them. When breeding, the females often become larger than the male and their greenish ovaries can be seen through the skin before spawning. Spawning is not easy, but when it occurs a few hundred greenish eggs are laid among the roots of floating plants. Kuhli loaches reach maturity at 2 3⁄4 inches (7 cm) and have a maximum length of 4 inches (10 cm). This fish can live for up to about 14 years.
The natural habitat of the kuhli loach is the sandy beds of slow-moving rivers and clean mountain streams. They are a social fish and are typically found in small clusters (they are not schooling fish but enjoy the company of their species), but are cautious and nocturnal by nature and swim near the bottom where they feed around obstacles. They natively live in a tropical climate and prefer water with a 5.5 – 6.5 pH-but will tolerate 7.0 pH in aquaria, a water hardness of 5.0 dGH, and a temperature range of 75 – 86 °F (24 – 30 °C). Kuhli loaches are scavengers, so they will eat anything that reaches the bottom. They usually feed at night, but can be taught to feed in the day in the home aquarium.[3]
In the wild, the fish spawn communally in very shallow water. The kuhli loach is a bottom dweller that burrows into soft places. Its older generic name 'Acanthophthalmus' comes from the meaning 'thorn' or 'prickle-eye', after a spine beneath each eye.
The kuhli loach was originally described as Cobitis kuhlii by Achille Valenciennes in 1846 to commemorate Heinrich Kuhl's work as a naturalist and zoologist. In scientific literature, it has been referred to as Acanthophthalmus kuhlii. The genus name Acanthophthalmus is a junior synonym of Pangio.
While striped Pangio loaches are a common in aquaria, the true P. kuhlii is rarely, if ever, kept. This is due to the fact that they are endemic to Indonesia Java and Sumatra, where collection of ornamental fish is extremely rare.[4][5] There are many who doubt P. kuhlii has ever even made it into the private aquarium trade.
There are a number of species of the genus Pangio, primarily P. semicincta, that appear similar and are sold under the same name, require similar care, and are all excellently suited for household tanks. They tend to be hardy and long-lived in the aquarium and get along well with their own kind as well as others.
In an aquarium environment, especially if the gravel is suitably finely grained, Pangio species can burrow into the bottom and there remain unseen for long periods of time, emerging to eat during the night. If the gravel is later disturbed, a hobbyist might well find themselves faced with fish assumed lost a long time ago. Kuhlis may also occasionally swim into unprotected filter inlets, possibly leading to their deaths.[6]
Breeding in captivity requires plenty of hiding spaces and consistent water quality.[7]
The true Kuhli loach (Pangio kuhlii), occasionally referred to as eel loach, is a small eel-like freshwater fish belonging to the loach family (Cobitidae). They originate from the island of Java and Sumatera in Indonesia. This snake-like creature is very slender and nocturnal.
El Pangio kuhlii, antiguamente denominado Acanthophthalmus kuhlii, es un pez de la familia de los cobítidos y del género Pangio.
La locha kuhli es un pez con forma de anguila con lados ligeramente comprimido, cuatro pares de barbillas alrededor de la boca y aletas muy pequeñas.
La aleta dorsal comienza detrás de la parte media del cuerpo, y la aleta anal muy por detrás de este.
Los ojos están cubiertos con una piel transparente.
El cuerpo tiene 10 a 15 de color marrón oscuro a negro barras verticales y las distancias entre ellos son el salmón rosado a amarillo con la parte inferior luz.
Cuando en los peces no se activa la reproducción, el dimorfismo sexual no es fácilmente evidente.
Sin embargo, la observación revela que los machos tienen más de un musculoso superior / dorsal sección transversal y sus aletas pectorales tienden a ser más grandes, más en forma de paleta, ya menudo tienen algo de pigmento en ellas.
Cuando cría, las hembras a menudo se hacen más grandes que el macho y los ovarios verdosos pueden ser vistos a través de la piel antes del desove.
El desove no es fácil, pero cuando se produce unos pocos cientos de huevos verdosos se establecen entre las raíces de las plantas flotantes.
Lochas kuhli alcanzan la madurez a 2 ¾ pulgadas (7 cm) y tienen una longitud máxima de 4 pulgadas (10 cm). Este pez puede vivir por más de 10 años.
Se distribuye por Malasia, Sumatra, Java y Borneo.
El hábitat natural del locha kuhli son los lechos de arena de ríos lentos y arroyos limpios de montaña.
Se trata de un pez social y se encuentran típicamente en pequeños grupos (no son bancos de peces, pero disfrutan de la compañía de su especie), pero son cautelosos y nocturnos por naturaleza y nadan cerca del fondo, donde se alimentan alrededor de obstáculos.
Viven en climas tropicales y prefieren el agua con un 5,5 a 6,5 de pH, pero toleran un pH 7,0 en el acuario, una dureza del agua de 5,0 dGH, y un rango de temperatura de 75 - 86 ° F (24 - 30 ° C).
Los lochas kuhli son carroñeros, por lo que comerán cualquier cosa que llegue al fondo.
Los lochas kuhli generalmente se alimentan por la noche, pero se les puede enseñar a comer durante el día en el acuario.
En cautividad, conviene tener cuidado con las aberturas de las tapas, porque se deslizan con agilidad por cualquier parte.
Omnívoro; cualquier alimento que se deposite en el fondo.
Unos 12cm las hembras y 10cm los machos aproximadamente.
La locha kuhli es mantenido como mascota en un acuario tropical.
Hay un número de especies del género Pangio que parecen similares y se venden bajo el mismo nombre, requieren un cuidado similar, y son todos muy adecuado para los tanques comunitarios.
Ellos tienden a ser resistentes y de larga vida en el acuario y se llevan bien con sus semejantes, así como los demás.
En un entorno de acuario, especialmente si la grava es adecuadamente de grano fino,
Las especies Pangio pueden esconderse en el fondo y allí permanecen invisibles durante largos períodos de tiempo, saliendo a comer durante la noche.
Los Kuhlis a veces también puede nadar sin protección en las entradas de filtro, que puede dar lugar a la muerte. [2]
La reproducción en cautiverio requiere muchos espacios para esconderse y calidad del agua constante. [3]
Los parámetros fisicoquímicos en los que hay que mantener el agua, son:
El Pangio kuhlii, antiguamente denominado Acanthophthalmus kuhlii, es un pez de la familia de los cobítidos y del género Pangio.
La locha kuhli es un pez con forma de anguila con lados ligeramente comprimido, cuatro pares de barbillas alrededor de la boca y aletas muy pequeñas.
La aleta dorsal comienza detrás de la parte media del cuerpo, y la aleta anal muy por detrás de este.
Los ojos están cubiertos con una piel transparente.
El cuerpo tiene 10 a 15 de color marrón oscuro a negro barras verticales y las distancias entre ellos son el salmón rosado a amarillo con la parte inferior luz.
Cuando en los peces no se activa la reproducción, el dimorfismo sexual no es fácilmente evidente.
Sin embargo, la observación revela que los machos tienen más de un musculoso superior / dorsal sección transversal y sus aletas pectorales tienden a ser más grandes, más en forma de paleta, ya menudo tienen algo de pigmento en ellas.
Cuando cría, las hembras a menudo se hacen más grandes que el macho y los ovarios verdosos pueden ser vistos a través de la piel antes del desove.
El desove no es fácil, pero cuando se produce unos pocos cientos de huevos verdosos se establecen entre las raíces de las plantas flotantes.
Lochas kuhli alcanzan la madurez a 2 ¾ pulgadas (7 cm) y tienen una longitud máxima de 4 pulgadas (10 cm). Este pez puede vivir por más de 10 años.
Piikkisilmä (Pangio kuhlii) on Kaakkois-Aasian joissa ja järvissä tavattava noin 10 cm:n pituinen pitkulainen kala, joka on saanut nimensä pienistä silmien alla olevista piikeistä, jotka voi tarvittaessa kääntää ulospäin. Se on suosittu akvaariokala samoin kuin sukulaisensa siaminpiikkisilmä (Pangio myersi).
Piikkisilmä on noin 10 cm:n pituinen matomainen kala. Sukupuolierot ovat lähes olemattomat, mutta terve täysikasvuinen naaras on koirasta pulskempi.
Kalan vartalossa on 6-10 epäsäännöllistä tummanruskeaa raitaa.[1] Juovat eivät jatku yhtenäiinä kalan mahan alta.[2]
Piikkisilmä on kotoisin Kaakkois-Aasian joista ja järvistä. Alkuperäinen Pangio kuhlii määritettiin Javan saarelta ja sai nimensä Heinrich Kuhlin mukaan. Pangio-suvusta on nyttemmin määritetty neljä lajiryhmää. Kuhlii-ryhmän lajeja on vaikea erottaa toisistaan, ja luultavasti useimmat piikkisilmän (jota kutsutaan myös aitopiikkilmäksi) nimellä akvaarioihin myydyt kalat ovat olleet aaltopiikkisilmiä Pangio semicincta.[2]
Piikkisilmät ovat hämäräaktiivisia. Ne piilottelevat päivisin mielellään esimerkiksi kasvien lomassa ja juurakoiden alla. Siksi niille tulee akvaariossa varata sopivia piilopaikkoja, kuten kivien välisiä koloja tai kumolleen kaadettuja ruukkuja. Ne voivat myös kaivautua pohjahiekkaan, mutta eivät viihdy karkeassa sorassa. Ne ovat sosiaalisia kaloja ja siksi niitä pitäisi aina hankkia kerralla useampia. Piikkisilmälajeja on monia: jotkin ovat pystyraidallisia, toiset yksivärisen ruskeita.
Piikkisilmät kutevat pinnassa, josta vihertävät mätimunat laskeutuvat kasvien joukkoon. Lisääntyminen on akvaario-oloissa harvinaista, mutta toisaalta kalat ovat pitkäikäisiä, ne voivat viihtyä akvaariohoidokkina 5-10 vuotta.
Piikkisilmät pitävät lämpimästä (24–30-asteisesta) ja pehmeästä vedestä, jonka pH on 6,0–7,0. Uimatilaa tulisi olla ainakin 80 litraa. Piikkisilmät syövät luonnossa muun muassa levää ja raatoja. Akvaario-oloissa niitä voidaan ruokkia esimerkiksi spirulina-tableteilla ja katkarapupelleteillä; myös pohjaan pudonneet ruokahiutaleet kelpaavat.
Piikkisilmä (Pangio kuhlii) on Kaakkois-Aasian joissa ja järvissä tavattava noin 10 cm:n pituinen pitkulainen kala, joka on saanut nimensä pienistä silmien alla olevista piikeistä, jotka voi tarvittaessa kääntää ulospäin. Se on suosittu akvaariokala samoin kuin sukulaisensa siaminpiikkisilmä (Pangio myersi).
Pangio kuhlii, appelé aussi Kuhli ou Loche coolie, Loche léopard, Loche svelte ou encore Serpent d'eau, est un poisson de la famille des Cobitidés dont la forme évoque une anguille ou plutôt un serpent avec son corps long et rayé. On le rencontre en Asie du Sud-Est mais c'est aussi un poisson d'aquarium apprécié.
C'est un poisson au corps jaune orangé zébré de noir, (certains sont entièrement noirs), semblable à un minuscule serpent. C'est un poisson pacifique et timide, Il vit souvent caché et sort la nuit pour se nourrir. Il n'hésite pas à s'enfouir dans le sable. Il peut manger les flocons traînant au sol, et accepte les vers, vivants et même décongelés. Se débrouille très bien pour se nourrir avec les restes présents au sol.
Origine : Péninsule Malaise et Indonésie.
Taille : 8 à 12 cm
Pangio kuhlii, appelé aussi Kuhli ou Loche coolie, Loche léopard, Loche svelte ou encore Serpent d'eau, est un poisson de la famille des Cobitidés dont la forme évoque une anguille ou plutôt un serpent avec son corps long et rayé. On le rencontre en Asie du Sud-Est mais c'est aussi un poisson d'aquarium apprécié.
Synonymes latins : Acanthophthalmus kuhli et Pangio kuhli.Pangio kuhlii è un pesce d'acqua dolce, appartenente alla famiglia Cobitidae.
Questo pesce è diffuso in Indonesia e nella penisola malese. Abita le acque basse, prevalentemente con corrente, e ricche di vegetazione (torrenti di collina, pianure e foreste allagate...)
Il corpo è lungo e sottile, anguilliforme. La bocca, munita di barbigli, è rivolta verso il basso. Gli occhi sono piccoli. La pinna anale e quella dorsale sono molto arretrate, piccole e arrotondate. La coda è a delta. La livrea, che appare sopra una distesa di minuscole scaglie, presenta un colore aranciato uniforme, più chiaro sul ventre, con 6-1o bande nere verticali, non uniformi, che termina appena sotto il fianco, disegnando motivi diversi da individuo a individuo.
P. kuhlii è un pesce pacifico, inoltre, perché si trovino a loro agio, è necessario allevarli in piccoli gruppi di almeno 4 o 5 esemplari, in quanto sono pesci che amano vivere in gruppo, e si intimoriscono ed impauriscono se vengono allevati in singoli esemplari.
La femmina gravida si riconosce per il ventre gonfio e sviluppato.
L'accoppiamento vede la coppia nuotare parallela, con i fianchi attaccati: i corpi di entrambi cominciano a vibrare, emettendo uova e sperma. Le uova, piccole e verdi, vengono emesse al ritmo di 40 per deposizione, fino al raggiungimento di molte centinaia. Esse sono deposte su legni sommersi e vegetazione alta, vicino alla superficie. L'incubazione dura 24 ore, dopo le quali avverrà la schiusa. Gli avannotti, molto piccoli, presentano delle branchie esterne ramificate, che vengono assorbite nel giro di una settimana.
Secondo due biologi (Riehl e Baensch) la specie andrebbe divisa in due sottospecie:
per differenti colorazioni della livrea. Oggi questa ipotesi non è più supportata.
Tuttavia i biologi sono ancora dubbiosi se considerare tre specie di Pangio come varietà o come sottospecie:
Per oggi si tende a considerarle tre specie a sé stanti. In futuro non sono esclusi cambiamenti.
Ampiamente diffuso e conosciuto in tutto il mondo, allevato per le sue fattezze, la sua livrea e l'indole tranquilla, è una specie prevalentemente notturna. Occupa tutti gli anfratti disponibili e spesso si insabbia anche per delle ore.
Pangio kuhlii è un pesce d'acqua dolce, appartenente alla famiglia Cobitidae.
De Indische modderkruiper (Pangio kuhlii) is een tropische zoetwatervis die veel gehouden wordt in aquaria. Het dier heeft het uiterlijk van een slangetje, de vinnen zeer klein, soms zelfs nauwelijks zichtbaar. Alleen de borstvinnen en de staartvin zijn duidelijk te zien, maar ook klein in vergelijking met veel andere vissen. Het diertje is meestal niet langer dan 10 tot 12 centimeter, de kleur is geel/bruin of geel/zwart verticaal gestreept. Ook bestaan er varianten die geheel bruin zijn. De eitjes zijn lichtgroen en de jongen zijn zeer donker. Ze zijn volwassen als ze ongeveer 7 centimeter zijn en kunnen meer dan 10 jaar oud worden.
De vis is een echte bodembewoner, en is bijna altijd te zien terwijl hij tussen de plantenwortels op zoek is naar zijn voedsel, dat bestaat uit kleine kreeftachtigen, plantenresten en ander organisch afval. Afkomstig uit Zuidoost-Azië ligt de ideale watertemperatuur voor de modderkruiper rond de 25 graden Celsius.
Kweken van de vis stelt hoge eisen aan de waterkwaliteit. Verder moet er rekening mee worden gehouden dat het dier door zijn lichaamsbouw gemakkelijk in waterslangen terecht kan komen.
De Indische modderkruiper (Pangio kuhlii) is een tropische zoetwatervis die veel gehouden wordt in aquaria. Het dier heeft het uiterlijk van een slangetje, de vinnen zeer klein, soms zelfs nauwelijks zichtbaar. Alleen de borstvinnen en de staartvin zijn duidelijk te zien, maar ook klein in vergelijking met veel andere vissen. Het diertje is meestal niet langer dan 10 tot 12 centimeter, de kleur is geel/bruin of geel/zwart verticaal gestreept. Ook bestaan er varianten die geheel bruin zijn. De eitjes zijn lichtgroen en de jongen zijn zeer donker. Ze zijn volwassen als ze ongeveer 7 centimeter zijn en kunnen meer dan 10 jaar oud worden.
De vis is een echte bodembewoner, en is bijna altijd te zien terwijl hij tussen de plantenwortels op zoek is naar zijn voedsel, dat bestaat uit kleine kreeftachtigen, plantenresten en ander organisch afval. Afkomstig uit Zuidoost-Azië ligt de ideale watertemperatuur voor de modderkruiper rond de 25 graden Celsius.
Kuhliål er en liten, slangeaktig fisk som er populær i akvaristikken.
Fisken er åleformet med noe sammentrykte sider, og finnene er veldig små. Ryggfinnen begynner bak midten av kroppen, og gattfinnen et godt stykke bak dette igjen. øynene er dekket med transparent hud. Kroppen har 15-20 mørkebrune til svarte loddrette striper, og mellomrommene mellom dem er lakserød til gulaktig. Undersiden er lys.
Det er umulig å skjelne kjønnene utenom når leken pågår. I gytetiden blir hunnen ofte svært bred før eggene legges. Det er ikke enkelt å få kuhliålen til å leke i akvarium, men når det er vellykket har man noen hundre grønnaktige egg blant røttene på flyteplanter.
Maksimal lengde er 10 cm. Fisken blir kjønnsmoden omtrent ved 7 cm lengde. Den har fire par med skjeggtråder rundt munnen.
Det naturlige habitatet til kuhliålen er sandbunnen på saktestrømmende elver og klare fjellbekker. De er sosiale fisk og finnes normalt i små grupper. De stimer ikke. De er sky og nattaktive, og holder seg nær bunnen. I naturen lever de i et tropisk klima, og foretrekker vann med en pH på 5,5 – 6,5, en hardhet på 5 dGH, og en temperatur på 24 – 30 °C).
I naturen leker fisken i grupper i veldig grunt vann. Kuhliålen lever på bunnen og graver seg ned i mykt underlag. Det vitenskapelige navnet Acanthophthalmus betyr noe slikt som «torn-øye», og kommer av at fisken har en pigg under hvert øye.
Kuhliålen blir ofte holdt i tropiske akvarier. Det er flere arter i slekten Pangio som er like i utseende og selges under samme navn, har lignende behov, og som alle passer utmerket for hjemmeakvarier. De er vanligvis hardføre, lever lenge, og kommer godt overens med sine artsfrender så vel som andre.
Hvis substratet er finkornet, kan Pangio-arter grave seg ned i bunnen og bli der i lange perioder, mens de kun kommer fram om natten for å finne mat.
Kuhliål er en liten, slangeaktig fisk som er populær i akvaristikken.
Piskorek Kuhla[2] cierniooczek Kuhla[3] (Pangio kuhlii) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny piskorzowatych (Cobitidae). Bywa spotykany w hodowlach akwariowych.
Południowo-wschodnia Azja (Indonezja i Malezja).
W starszej literaturze wyróżniano dwa podgatunki piskorka Kuhla:
Ryba spokojna, stadna, towarzyska, zajmująca dno zbiornika. Aktywna głównie nocą, w ciągu dnia ukrywa się na dnie w skrytym miejscu, a czasem zakopuje się w podłożu, jeżeli jest wykonane z miękkiego piasku. Wszystkożerna. Może przebywać w akwariach wielogatunkowych. Dorasta do 12 cm[6]. Łatwo wyskakuje z akwarium, więc należy je dobrze przykrywać. Podczas nagłych zmian ciśnienia atmosferycznego potrafi bardzo szybko pływać po całym akwarium. Z tego powodu minimalna długość akwarium powinna wynosić 60 cm.
Piskorek Kuhla cierniooczek Kuhla (Pangio kuhlii) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny piskorzowatych (Cobitidae). Bywa spotykany w hodowlach akwariowych.
Pangio kuhlii é um peixe cobitídeo, nativo do Sudeste asiático, Indonésia, Malásia, Sumatra e Tailândia, que mede em torno de 7 cm e é muito colorido, apresentando o corpo listrado de marrom (castanho) ou preto e amarelo (às vezes bem claro, chegando quase ao creme).[1] Possui o corpo alongado (como vários outros cobitídeos), aparentando uma cobra, sendo essa característica a razão do seu nome popular.
Possui o hábito de enterrar-se, e pode passar longos períodos sem água. No aquarismo ela é conhecida por ser um dos mais belos peixes de fundo. Vive bem numa água de pH neutro - ou seja, 7.0 - com a temperatura de 28 °C. Seu tempo de vida passa de 10 anos.
Pangio kuhlii é um peixe cobitídeo, nativo do Sudeste asiático, Indonésia, Malásia, Sumatra e Tailândia, que mede em torno de 7 cm e é muito colorido, apresentando o corpo listrado de marrom (castanho) ou preto e amarelo (às vezes bem claro, chegando quase ao creme). Possui o corpo alongado (como vários outros cobitídeos), aparentando uma cobra, sendo essa característica a razão do seu nome popular.
Possui o hábito de enterrar-se, e pode passar longos períodos sem água. No aquarismo ela é conhecida por ser um dos mais belos peixes de fundo. Vive bem numa água de pH neutro - ou seja, 7.0 - com a temperatura de 28 °C. Seu tempo de vida passa de 10 anos.
Pĺž šikmopásy alebo pĺž priečnopruhovaný (Pangio kuhlii) je druh ryby z čeľade pĺžovité (Cobitidae).
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Pĺž šikmopásy
Pĺž šikmopásy alebo pĺž priečnopruhovaný (Pangio kuhlii) je druh ryby z čeľade pĺžovité (Cobitidae).
Kuhliiål, Pangio kuhlii,[1] är en långsmal fiskart som först beskrevs av Valenciennes, 1846. Den ingår i släktet Pangio, och familjen nissögefiskar.[7][8] Inga underarter finns listade.[7]
Arten kallas också ormgrönling och taggöga.
Som alla nissögefiskar är kuhliålen en avlång fisk med en nedåtriktad mun och flera, pariga skäggtömmar kring denna.[9] Hos denna art är kroppsformen extra långsmal, något som ger den ett närmast ålliknande utseende. Nära ögat har den en tagg, troligtvis till försvar mot predatorer.[10] Kroppen är färgad i mörkbrunt och orangre, men mönstret är mycket variabelt; vissa individer har mörkbruna tvärband, som omsluter hela kroppen, mot orange bakgrund. Hos andra är tvärbanden kortare, medan ytterligare andra snarast har oregelbundna mörkbruna fläckar mot den orangefärgade bakgrunden.[11] På främre delen av stjärtfenan finns en stor, fyrkantig, mörkbrun fläck. Kroppslängden kan nå upp till 12 cm.[12]
Arten lever i olika vattendrag och -samlingar, från bergsbäckar till kanaler och våtmarker på låglandet.[12] Den föredrar mjukt vatten och sandbottnar med gyttjelager,[10] som den gärna gömmer sig i.[11]
Kuhliålen lever i Indonesien, Malaysia och Thailand.[10]
Arten är en populär och fredlig akvariefisk. Då den är skygg och nattaktiv syns den inte så mycket. Akvariet bör ha botten med finkornig sand, flera gömställen och dämpad belysning, gärna med flytväxter uppe vid ytan. Vattnet bör hålla en temperatur på mellan 24 och 27 C, samt ett pH på 5,5 till 7,5.[13] Arten kan bli upp till 10 år gammal i fångenskap.[10]
Kuhliålen äter främst animalisk föda, som fjädermygglarver och hackade räkor. Den tar också flingfoder, förutsatt att detta sjunker till bottnen.[10] Viss vegetabilisk föra kan även ges. Det är lämpligt att utfodra arten på kvällen.[13]
Wikimedia Commons har media som rör Kuhliål.
Kuhliiål, Pangio kuhlii, är en långsmal fiskart som först beskrevs av Valenciennes, 1846. Den ingår i släktet Pangio, och familjen nissögefiskar. Inga underarter finns listade.
Arten kallas också ormgrönling och taggöga.
Cá chạch rắn kuhli hay cá chạch rắn culi (Pangio kuhlii) là một loài cá nhỏ thuộc về họ Cobitidae, chúng không phải cá chạch thực sự (thuộc bộ Lươn) mà là thành viên của bộ Cá chép. Nó có nguồn gốc ở Indonesia và bán đảo Mã Lai. Sinh vật này sống về đêm.
Môi trường sống tự nhiên của cá chạch rắn kuhli là nền cát của các con sông chảy chậm và suối sạch. Chúng là cá xã hội và thường được tìm thấy thành các cụm nhỏ (chúng không phải cá sống theo đàn nhưng chúng thích tụ tập với nhau), chúng rất thận trọng và sống về đêm, cá chạch rắn kuhli sống gần đáy, nơi chúng kiếm ăn. Chúng tự nhiên số trong môi trường nhiệt đới, và thích nước 5.5 – 6.5 pH-nhưng vẫn chịu được 7.0 pH khi ở trong hồ cá, độ cứng nước 5.0 dGH, và nhiệt độ 75 – 86 °F (24 – 30 °C). Chúng ăn bất cứ thứ gì chúng gặp ở tầng đáy. Chúng thường ăn vào ban đêm, nhưng cũng có thể được dạy để ăn vào ban ngày trong các hồ cá. Trong tự nhiên, loài cá này đẻ trứng ở vùng nước rất nông.
Cá chạch rắn kuhli thường được giữ làm cá cảnh. Có nhiều loài khác thuộc chi Pangio có hình dáng tương tự và được bán dưới cùng một tên. Nó khỏe mạnh và sống lâu trong hồ, nó cũng dễ chịu với đồng loại và các loài cá khác.
Trong môi trường hồ cá, đặc biệt và nếu có cát mịn, chúng có thể chui sâu xuống phía dưới và ẩn mình một thời gian dài, chỉ bơi lên để kiếm ăn vào ban đêm. Loài này có thể bơi vào bộ lọc nước trần, khiến chúng chết.[2]
Sinh sản trong điều kiện nuôi nhốt đòi hỏi nhiều nơi trú ẩn và điều kiện nước thích hợp.[3]
Cá chạch rắn kuhli hay cá chạch rắn culi (Pangio kuhlii) là một loài cá nhỏ thuộc về họ Cobitidae, chúng không phải cá chạch thực sự (thuộc bộ Lươn) mà là thành viên của bộ Cá chép. Nó có nguồn gốc ở Indonesia và bán đảo Mã Lai. Sinh vật này sống về đêm.
Pangio kuhlii (Valenciennes, 1846)
Синонимы
Акантофта́льмус Кю́ля[1], или колючегла́зый вьюн Кю́ля[2] (лат. Pangio kuhlii) — вид рыб из семейства вьюновых (Cobitis). Видовое название дано в честь немецкого зоолога Генриха Куля (1797–1821).
Рыбы с вытянутым змеевидным телом, достигающие в длину 12 см[3] при продолжительности жизни до 10 лет. Окрашены в тёмные тона с 6—10 яркими вертикальными полосами[3], брюшная сторона более светлая. На голове расположены две пары усиков, глаза покрыты прозрачной кожей. Представители обитают в Юго-Восточной Азии в неглубоких пресных водоёмах со слабым течением.
Это заготовка статьи по ихтиологии. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Акантофта́льмус Кю́ля, или колючегла́зый вьюн Кю́ля (лат. Pangio kuhlii) — вид рыб из семейства вьюновых (Cobitis). Видовое название дано в честь немецкого зоолога Генриха Куля (1797–1821).
Рыбы с вытянутым змеевидным телом, достигающие в длину 12 см при продолжительности жизни до 10 лет. Окрашены в тёмные тона с 6—10 яркими вертикальными полосами, брюшная сторона более светлая. На голове расположены две пары усиков, глаза покрыты прозрачной кожей. Представители обитают в Юго-Восточной Азии в неглубоких пресных водоёмах со слабым течением.
本魚體細長，體呈金色，腹面呈粉紅色。深褐黑色條紋縱向貫穿魚體，但非環繞。眼細小並隱藏在一道條紋當中，黃色細紋將多數深黑褐色條紋分割開來。在特定光線條件下，可以看到脊骨和內臟器官，脊椎骨47至51枚。體長可達12公分。
本魚棲息在泥底質的水域，性情溫和，屬雜食性。
可做為觀賞魚。
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 上綱 : 魚上綱 Pisciformes 綱 : 硬骨魚綱 Osteichthyes 目 : コイ目 Cypriniformes 科 : ドジョウ科 Cobitidae 属 : クーリーローチ属 Pangio 種 : クーリーローチ P. kuhlii 学名 Pangio kuhliiクーリーローチ（Kuhli loach, 学名：Pangio kuhlii）は、コイ目ドジョウ科に分類される魚類の一種。東南アジアに生息する。
黄色の地に黒の縦縞模様と日本のドジョウに比べると派手な色彩で、観賞用として広く飼育されている。なお、クーリーローチとして輸入されるローチには複数の別の種類が混じっているが、ほとんどはクーリーローチと区別されずに販売される。飼育は容易。
この項目は、魚類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（Portal:生き物と自然/プロジェクト:生物）。 クーリーローチ（Kuhli loach, 学名：Pangio kuhlii）は、コイ目ドジョウ科に分類される魚類の一種。東南アジアに生息する。
黄色の地に黒の縦縞模様と日本のドジョウに比べると派手な色彩で、観賞用として広く飼育されている。なお、クーリーローチとして輸入されるローチには複数の別の種類が混じっているが、ほとんどはクーリーローチと区別されずに販売される。飼育は容易。
쿨리 로치(kuhli loach)는 열대어의 하나로, 민물에 서식하는 열대산 미꾸라지다.
쿨리 로치는 약간 가는 측면과 입 주위 4쌍의 바벨을 지녔으며 작은 지느러미가 있다. 눈은 투명한 피부로 덮여있다. 몸통에는 10~15개 가량의 진한 갈색에서 검은 색의 세로 막대 무늬가 있으며, 그 사이는 분홍 혹은 노란색으로 배 부분이 밝은 색을 띤다. 성체는 7~10cm 가량이며 최대 14년까지 산다.[1]
