Melanostoma is een geslacht van vliegen uit de familie van de zweefvliegen (Syrphidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1860 voorgesteld door Ignaz Rudolph Schiner.[1] Als typesoort wees hij Syrphus mellinus (Linnaeus, 1758) aan, de gewone driehoekszweefvlieg.
In zijn boek Fauna austriaca: Die Fliegen (Diptera) uit 1862 gaf Schiner een uitgebreidere beschrijving van het geslacht en van enkele soorten:[2] het zijn middelgrote, bij uitzondering grotere, bijna naakte soorten met een metaalzwarte of zwartgroene kleur, die op het achterlijf onderbroken is door lichte vlekken of banden. Het achterlijf is over het algemeen gestreept, langwerpig, en de vleugels reiken tot over het achterlijf uit. In rust liggen ze parallel op het lichaam.
Uiterlijk lijken deze vliegen op die uit het geslacht Platycheirus Le Peletier & Seville, 1828. In 1970 heeft Hugo Andersson de kenmerken aangegeven waarin deze geslachten verschillen; dit gaat onder meer over de structuur van het metasternum.[3]
Over de levenscyclus van vliegen uit dit geslacht is weinig bekend, hoewel het een omvangrijk geslacht is met veelvoorkomende soorten zoals de gewone driehoekszweefvlieg en de slanke driehoekszweefvlieg. Schiner schreef dat de larven, zoals die uit het geslacht Syrphus, waarschijnlijk van bladluizen leven.[2] In het laboratorium is men er inderdaad in geslaagd om verschillende Melanostoma-soorten te kweken door de larven van bladluizen te voorzien.[4]
Melanostoma is een geslacht van vliegen uit de familie van de zweefvliegen (Syrphidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1860 voorgesteld door Ignaz Rudolph Schiner. Als typesoort wees hij Syrphus mellinus (Linnaeus, 1758) aan, de gewone driehoekszweefvlieg.
In zijn boek Fauna austriaca: Die Fliegen (Diptera) uit 1862 gaf Schiner een uitgebreidere beschrijving van het geslacht en van enkele soorten: het zijn middelgrote, bij uitzondering grotere, bijna naakte soorten met een metaalzwarte of zwartgroene kleur, die op het achterlijf onderbroken is door lichte vlekken of banden. Het achterlijf is over het algemeen gestreept, langwerpig, en de vleugels reiken tot over het achterlijf uit. In rust liggen ze parallel op het lichaam.
Uiterlijk lijken deze vliegen op die uit het geslacht Platycheirus Le Peletier & Seville, 1828. In 1970 heeft Hugo Andersson de kenmerken aangegeven waarin deze geslachten verschillen; dit gaat onder meer over de structuur van het metasternum.
Over de levenscyclus van vliegen uit dit geslacht is weinig bekend, hoewel het een omvangrijk geslacht is met veelvoorkomende soorten zoals de gewone driehoekszweefvlieg en de slanke driehoekszweefvlieg. Schiner schreef dat de larven, zoals die uit het geslacht Syrphus, waarschijnlijk van bladluizen leven. In het laboratorium is men er inderdaad in geslaagd om verschillende Melanostoma-soorten te kweken door de larven van bladluizen te voorzien.
