Multimedia w Wikimedia Commons Świdrzykowate, świdrzyki (Clausiliidae) – rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca ponad 1000 gatunków, ciepłolubnych i wilgociolubnych, szeroko rozmieszczonych na świecie. Są to ślimaki o różnorodnych preferencjach pokarmowych. Nie mają znaczenia gospodarczego.
Świdrzykowate są spotykane w wielu regionach świata. Głównym obszarem ich występowania jest zachodnia część krainy palearktycznej. Nie występują w Australii, Ameryce Północnej ani w Antarktyce. W Polsce stwierdzono 24 gatunki[2] (5 z nich objęto ścisłą ochroną). Występują głównie na ciepłych i wilgotnych obszarach podgórskich i górskich. Na niżu są rzadziej spotykane.
Muszla świdrzykowatych jest wrzecionowata lub wrzecionowato-wieżyczkowa, zwykle lewoskrętna, złożona z wielu (do 18) skrętów[2][3]. Jej otwór ma słabo wywiniętą wargę i jest uzbrojony w ząbki, listewki i – charakterystyczną dla tej rodziny strukturę anatomiczną – sprężyste klausilium, stanowiące część aparatu zamykającego[2][3][4]. Od tej struktury pochodzi naukowa nazwa rodziny (Clausiliidae). Wysokość muszli wynosi 9–20 mm, rzadko więcej[3]. U gatunków subtropikalnych i tropikalnych może osiągać 40 mm[5].
Świdrzykowate są w większości jajorodne, a niektóre jajożyworodne. Żyją od roku do 6 lat[2]. Ich preferencje pokarmowe są zróżnicowane: od szczątków organicznych, przez grzyby i rośliny po małe zwierzęta[5].
Rodzaje zaliczane do tej rodziny klasyfikowane są w podrodzinach[1] (znakiem † oznaczono taksony wymarłe):
Rodzajem typowym rodziny jest Clausilia.
Świdrzykowate, świdrzyki (Clausiliidae) – rodzina lądowych ślimaków trzonkoocznych (Stylommatophora), obejmująca ponad 1000 gatunków, ciepłolubnych i wilgociolubnych, szeroko rozmieszczonych na świecie. Są to ślimaki o różnorodnych preferencjach pokarmowych. Nie mają znaczenia gospodarczego.
