Gynodiastylidae is one of the eight most commonly recognised families of crustaceans of the order Cumacea. They are especially prevalent in the southern hemisphere, with some types described from Japan, Thailand and the Persian Gulf. Most are found at less than 100 metres (330 ft) depth.[3]
Gynodiastylidae have a small free telson, usually lacking terminal setae, though in some cases there may be two. The interior branch (endopod) of the uropods is present on segments one through three. The number of free thoracic somites is never reduced. The first pereopods have a group of long rigid fibres (setae) on the propodus. Males have no pleopods. The flagellum of the second antenna does not reach further than the hindmost edge of the carapace. Females have a very small second antenna (much smaller than the first). They also have no exopods (outer branches) on their third maxillipeds. Because they lack exceptions to the two most important diagnostic characteristics (the lack of pleopods in males and of exopods on maxilliped 3 in females), Gynodiastylidae have a pre-eminent place among monographic descriptions.
Gynodiastylidae is one of the eight most commonly recognised families of crustaceans of the order Cumacea. They are especially prevalent in the southern hemisphere, with some types described from Japan, Thailand and the Persian Gulf. Most are found at less than 100 metres (330 ft) depth.
Gynodiastylidae is een familie van kleine kreeftachtigen die behoort tot de orde van de Zeekomma's (Cumacea). Ze komen vooral voor in het Zuidelijk halfrond, met enkele soorten die beschreven zijn uit Japan, Thailand en de Perzische Golf. De meeste soorten worden gevonden op minder dan 100 meter diepte.[2]
Gynodiastylidae bezitten een klein telson. De binnenste tak (endopodiet) van de uropoden bestaat uit 1 tot 3 segmentjes. Het aantal vrije thoracale somieten is nooit gereduceerd. Op de eerste pereopode bevindt zich een groep lange stijve borstels (setae) op de propodus.
Mannetjes bezitten geen pleopoden. De flagella van de tweede antenne reiken niet verder dan de achterste rand van de carapax.
Vrouwtjes hebben een zeer kleine tweede antenne (veel kleiner dan de eerste). Ze hebben geen exopodiet (buitenste tak) op hun derde maxillipede.
Door het ontbreken van uitzonderingen op de twee belangrijkste diagnostische kenmerken (ontbreken van pleopoden bij mannetjes en van een exopodiet op maxillipede 3 bij vrouwtjes), zijn Gynodiastylidae bij uitstek geschikt voor monografische beschrijvingen.
De Familie kent 12 geslachten (genera) en 121 soorten:[3]
Gynodiastylidae is een familie van kleine kreeftachtigen die behoort tot de orde van de Zeekomma's (Cumacea). Ze komen vooral voor in het Zuidelijk halfrond, met enkele soorten die beschreven zijn uit Japan, Thailand en de Perzische Golf. De meeste soorten worden gevonden op minder dan 100 meter diepte.
