Multimedia w Wikimedia Commons Długoskrzydlakowe (Phaneropterinae) – bardzo zróżnicowana morfologicznie podrodzina owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae), klasyfikowana też jako rodzina długoskrzydlakowate (Phaneropteridae[2]). Należą do niej największe z pasikoników. Jest najliczniejszą w gatunki podrodziną pasikonikowatych – obejmuje blisko 2200 gatunków występujących na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. W Europie występuje ponad 150, a w Polsce 13 gatunków[2]. Rodzajem typowym jest Phaneroptera[3].
Roślinożerne owady o długich czułkach i ze skocznymi tylnymi nogami. U gatunków występujących w Polsce pokładełko jest krótkie, sierpowato zagięte do góry (u Phaneropterini, którego jedynym przedstawicielem w kraju jest długoskrzydlak sierposz) lub różnego kształtu. Poza długoskrzydlakiem sierposzem, u krajowych gatunków brak skrzydeł drugiej pary[2].
W Polsce występują m.in. wątlik charłaj (Leptophyes punctatissima), opaślik sosnowiec (Barbitistes constrictus) i kilka gatunków z rodzaju Isophya (zrówieńka).
Długoskrzydlakowe (Phaneropterinae) – bardzo zróżnicowana morfologicznie podrodzina owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae), klasyfikowana też jako rodzina długoskrzydlakowate (Phaneropteridae). Należą do niej największe z pasikoników. Jest najliczniejszą w gatunki podrodziną pasikonikowatych – obejmuje blisko 2200 gatunków występujących na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. W Europie występuje ponad 150, a w Polsce 13 gatunków. Rodzajem typowym jest Phaneroptera.
