Embolemidae is a family of small solitary parasitoid wasps with around 70 species in 2 genera distributed around the world.[1] The few species whose biology is known are parasites on planthopper nymphs of the families Achilidae and Cixiidae.[2] There is debate regarding the status of the genus named Ampulicomorpha by Ashmead in 1893, generally considered now to be a junior synonym of Embolemus (e.g.,[1]), though some authorities dispute this (e.g.,[2])
Females are wingless while males have wings, and in temperate regions emerge later than the females, which overwinter as adults.[3] The wingless females have been recorded from the nests of ants and small mammal burrows,[4] or under stones in pastures and grasslands, and they appear to be ant mimics. A Palearctic species, Embolemus ruddii, has been found in association with the ant species Formica fusca and Lasius flavus, while in Japan, Embolemus walkeri was taken in a nest of another ant, from the genus Myrmica.[1] A Nearctic species, Embolemus confusus, has been reared from nymphs of a planthopper in the family Achilidae, where the host fed on fungi beneath the bark of rotting logs. The wasp larva lives in a bulging sac attached to the host nymph between the second and third segments.[1][5]
{{cite web}}: CS1 maint: url-status (link) Embolemidae is a family of small solitary parasitoid wasps with around 70 species in 2 genera distributed around the world. The few species whose biology is known are parasites on planthopper nymphs of the families Achilidae and Cixiidae. There is debate regarding the status of the genus named Ampulicomorpha by Ashmead in 1893, generally considered now to be a junior synonym of Embolemus (e.g.,), though some authorities dispute this (e.g.,)
Embolemidae es una familia de avispas de distribución mundial del orden Hymenoptera con veinte especies en dos géneros.[1] Son avispas pequeñas, solitarias. Se conoce poco de su biología. Se encontró que una especie neártica de Embolemus confusus se alimenta de auquenorrincos de la familia Achilidae.[2] Las hembras carecen de alas y pasan el invierno como adultos; se las ha encontrado en nidos de hormigas o de roedores pequeños o bajo piedras en pastizales. Los machos son alados.[3][1]
Embolemidae es una familia de avispas de distribución mundial del orden Hymenoptera con veinte especies en dos géneros. Son avispas pequeñas, solitarias. Se conoce poco de su biología. Se encontró que una especie neártica de Embolemus confusus se alimenta de auquenorrincos de la familia Achilidae. Las hembras carecen de alas y pasan el invierno como adultos; se las ha encontrado en nidos de hormigas o de roedores pequeños o bajo piedras en pastizales. Los machos son alados.
Embolemidae est une petite famille d'hyménoptères qui ne comprend que les genres Embolemus et Ampulicomorpha.
Embolemidae est une petite famille d'hyménoptères qui ne comprend que les genres Embolemus et Ampulicomorpha.
De peerkopwespen (Embolemidae) zijn een familie uit de orde van de vliesvleugeligen (Hymenoptera).
De volgende geslachten en soorten zijn bij de familie ingedeeld:[1]
De peerkopwespen (Embolemidae) zijn een familie uit de orde van de vliesvleugeligen (Hymenoptera).
Embolemidae er en familie av stilkvepser. Disse små, maurlignende vepsene er parasitoider. De er en ganske artsfattig familie i dag, men er en gammel gruppe, kjent fra 140 millioner år gamle fossiler. Fram til 2000 var det beskrevet 33 arter, senere har det kommet en del flere til. Fire arter er funnet i Europa og én i Norge.
Små, gjerne rødlige eller svarte vepser. Hunnene er gjerne vingeløse og maurlignende. De kjennes lettest på at den fremre delen av ansiktet er kjegleformet framskytende og antennene festet tett sammen. Antennene er trådformede. Hodet er ganske lite, neppe bredere enn langt, i motsetning til hos den ellers lignende familien Dryinidae. Fasettøynene er ofte ganske små og runde, særlig hos vingeløse hunner. Forkroppen (thorax) er avlang, parallellsidig, flat på ryggsiden. Beina er nokså lange og kraftige, framlårene er tykke men ellers ingen påfallende særtrekk, de mangler dryinidenes omdannede forfots-ledd. Vingene, for de vingede artene, er relativt små, avrundede, forvingen har et smalt vingemerke og en kvadratisk celle i midten, cellene lenger ute i vingen er åpne utover og lengdeårene når ikke helt til ytterkanten. Bakkroppen er nokså avlang, festet til forkroppen med en kort stilk (petiolus).
Embolemidene er parasitoider. Lite er kjent om biologien, men i alle fall én art snylter på nymfestadiet av [sikader] (Auchenorrhyncha) av familien Achilidae, som utvikler seg under bark på døde trær. Flere arter, blant andre Embolemus ruddii, er funnet sammen med maur, men man vet ikke hvordan de lever.
Embolemidenes søstergruppe er familien Dryinidae. Ifølge Achterbeg & Kats (2000,[1]) er skillet mellom slektene umulig å opprettholde og alle artene bør regnes til slekten Embolemus.
Embolemidae er en familie av stilkvepser. Disse små, maurlignende vepsene er parasitoider. De er en ganske artsfattig familie i dag, men er en gammel gruppe, kjent fra 140 millioner år gamle fossiler. Fram til 2000 var det beskrevet 33 arter, senere har det kommet en del flere til. Fire arter er funnet i Europa og én i Norge.
Multimedia w Wikimedia Commons Embolemidae – rodzina błonkówek z nadrodziny złotolitek. Do tej kosmopolitycznej rodziny zalicza się około 40 opisanych gatunków. Większość znanych jest ze strefy tropikalnej lub subtropikalnej. Uważa się, że rodzina Dryinidae jest grupą siostrzaną dla Embolemidae[2]. Zapis kopalny rodziny sięga wczesnej kredy (cf. Baissobius żyjący około 140 mln lat temu). Dwa gatunki współczesnego rodzaju Embolemus (E. breviscapus i E. succinalis) znane są z inkluzji w bałtyckim bursztynie.
Owady z tej rodziny charakteryzują się wyraźnym dymorfizmem płciowym.
Do rodziny, według różnych ujęć systematycznych, należą jeden lub dwa rodzaje. Olmi wyróżnił rodzaj Ampulicomorpha, odróżniający się od Embolemus zamkniętą komórką subdyskalną skrzydła przedniego. Carpenter uznał ten podział za ważny, natomiast według van Achterberga cecha ta jest zbyt zmienna by mogła służyć za podstawę obiektywnego rozróżnienia tych dwóch rodzajów, a gatunki zaliczone przez Olmiego do rodzaju Ampulicomorpha należą do rodzaju Embolemus.
Fauna Europaea wymienia cztery gatunki (Embolemus pecki, E. reticulatus, E. ruddii, E. thaumus)[3]. Z Polski wykazano dotąd tylko E. ruddi (z Puszczy Sandomierskiej)[4].
Biologia Embolemidae jest praktycznie nieznana. Cykl życiowy częściowo poznano jedynie u północnoamerykańskiego gatunku Embolemus confusus; owad ten jest parazytoidem nimf pluskwiaków z rodziny Achilidae. Rozwijają się w egzuwium larwalnym, wychodzącym z odwłoka gospodarza między drugim a trzecim segmentem. Sugerowano, że palearktyczne gatunki mogą być związane z rodzajem Cixidia należącym do tej rodziny.
Gatunki:
Embolemidae – rodzina błonkówek z nadrodziny złotolitek. Do tej kosmopolitycznej rodziny zalicza się około 40 opisanych gatunków. Większość znanych jest ze strefy tropikalnej lub subtropikalnej. Uważa się, że rodzina Dryinidae jest grupą siostrzaną dla Embolemidae. Zapis kopalny rodziny sięga wczesnej kredy (cf. Baissobius żyjący około 140 mln lat temu). Dwa gatunki współczesnego rodzaju Embolemus (E. breviscapus i E. succinalis) znane są z inkluzji w bałtyckim bursztynie.
Owady z tej rodziny charakteryzują się wyraźnym dymorfizmem płciowym.
Do rodziny, według różnych ujęć systematycznych, należą jeden lub dwa rodzaje. Olmi wyróżnił rodzaj Ampulicomorpha, odróżniający się od Embolemus zamkniętą komórką subdyskalną skrzydła przedniego. Carpenter uznał ten podział za ważny, natomiast według van Achterberga cecha ta jest zbyt zmienna by mogła służyć za podstawę obiektywnego rozróżnienia tych dwóch rodzajów, a gatunki zaliczone przez Olmiego do rodzaju Ampulicomorpha należą do rodzaju Embolemus.
Fauna Europaea wymienia cztery gatunki (Embolemus pecki, E. reticulatus, E. ruddii, E. thaumus). Z Polski wykazano dotąd tylko E. ruddi (z Puszczy Sandomierskiej).
Biologia Embolemidae jest praktycznie nieznana. Cykl życiowy częściowo poznano jedynie u północnoamerykańskiego gatunku Embolemus confusus; owad ten jest parazytoidem nimf pluskwiaków z rodziny Achilidae. Rozwijają się w egzuwium larwalnym, wychodzącym z odwłoka gospodarza między drugim a trzecim segmentem. Sugerowano, że palearktyczne gatunki mogą być związane z rodzajem Cixidia należącym do tej rodziny.
Gatunki:
Embolemus Westwood, 1833 Embolemus africanus (Risbec, 1957) Embolemus andersoni Olmi, 1998 Embolemus angustipennis (Kieffer, 1912) Embolemus apertus Azevedo & Amarante, 2006 Embolemus australis (Olmi, 1996) Embolemus bestelmeyeri Olmi, 1998 Embolemus boraceia Amarante, Brandão and Carpenter, 1999 Embolemus brandaoi Azevedo & Amarante, 2006 †Embolemus breviscapus (Brues, 1933) Embolemus capensis Olmi, 1998 Embolemus collinsi (Olmi, 1996) Embolemus confusus (Ashmead, 1893) Embolemus gilli (Olmi, 1998) Embolemus gabonensis Olmi, 2004 Embolemus gressitti (Olmi, 1998) Embolemus hachijoensis Hirashima & Yamagishi, 1975 Embolemus hansoni Olmi, 2004 Embolemus harteni Olmi, 1998 Embolemus huberi Olmi, 1998 Embolemus kheeli Olmi, 2004 Embolemus krombeini Olmi, 1996 Embolemus latus Azevedo & Amarante, 2006 Embolemus magnus (Olmi, 1996) Embolemus nearcticus (Brues, 1922) Embolemus neotropicus Olmi, 1996 Embolemus nepalensis (Olmi, 1998) Embolemus niger van Achterberg, 2000 Embolemus notogeicus Olmi, 1996 Embolemus olmii van Achterberg, 2000 Embolemus pecki Olmi, 1998 Embolemus reticulatus van Achterberg, 2000 Embolemus ruddii Westwood, 1833 Embolemus sanbornei Olmi, 1998 Embolemus schajovskoyi (de Santis & Vidal Sarmiento, 1977) Embolemus searsi Olmi, 2004 Embolemus stangei Olmi, 1996 Embolemus suavis (Olmi, 1998) Embolemus subtilis Olmi, 1996 †Embolemus succinalis (Brues, 1933) Embolemus walkeri Richards, 1951 Embolemus wilkersoni (Olmi, 1998) Embolemus zealandicus Olmi, 1996Embolemidae
Embolemidae (лат.) — семейство мелких ос подотряда стебельчатобрюхие из отряда перепончатокрылые насекомые. Около 50 видов[1].
Размеры мелкие (около 5 мм). Крылья с довольно полным жилкованием, самки бескрылые, самцы крылатые. Усики 10-члениковые, причленяются в передней части головы на её выступе. Обнаруживаются в муравейниках и в гнездах мелких млекопитающих. Известны паразитоидные формы цикадок и других насекомых (Achilidae и Cixiidae; Hemiptera: Auchenorrhyncha)[1].
Встречаются повсеместно: в мире известно около 50 видов. В Палеарктике — 9 видов из 1 рода Embolemus[2][1].
По мнению C. van Achterberg род Ampulicomorpha является синонимом рода Embolemus[2].
Embolemidae (лат.) — семейство мелких ос подотряда стебельчатобрюхие из отряда перепончатокрылые насекомые. Около 50 видов.
