La violeta de monte, Viola riviniana, ye una flor del xéneru Viola de la familia de les violacees. Ye natural de toa Europa y de la rexón del Mediterraneu, (Arxelia, Marruecos, Tunicia y El Líbanu.
Planta herbal, perenne, de tendida a ascendente, d'unos 20 cm.
Fueyes simples, peciolaes, de llimbu suborbicular y base acorazonada; les basales, en roseta y les caulinares, alternes; con estípules filamentosas.
Flores inodoras, solitaries, de color azul violeta, d'hasta 25 mm de diámetru, zigomorfes (de simetría billateral). Periantu con 5 sépalos agudos y 5 pétalos, l'inferior de los cualos presenta un espolón. Androcéu formáu por cinco estames, coles anteres aplicaes alredor del ovariu, que ye unilocular, con estilu senciellu. Florien nel periodu d'abril a mayu nel hemisferiu norte.
Frutu llampiñu, d'unos 10 mm, tipu cápsula, dehiscente en tres valves, espulsando les granes, que son de color castañu y miden unos 2 mm.
El so hábitat, son los montes, sebes y árees arbustives, tantu en carbayeres y fayedales de monte, como montes de ribera ya inclusive quejigares.
Viola riviniana describióse por Rchb. y espublizóse en Iconogr. Bot. Pl. Crit. 1: 81, nel añu 1823.[1][2]
Foi nomada n'honor del botánicu alemán, Augustus Quirinus Rivinus (1652-1722).
Melecinal contra la tos, sudorífica y expectorante. Llógrense esencies que s'utilicen en perfumería.
Son purgantes y vomitives cuando se comen, polo cual el ganáu evitar.
La violeta de monte, Viola riviniana, ye una flor del xéneru Viola de la familia de les violacees. Ye natural de toa Europa y de la rexón del Mediterraneu, (Arxelia, Marruecos, Tunicia y El Líbanu.