La tupaia de muntanya (Tupaia montana) és una espècie de tupaia de la família dels tupaids. Viu a Brunei, Indonèsia i Malàisia.[1]
La tupaia de muntanya (Tupaia montana) és una espècie de tupaia de la família dels tupaids. Viu a Brunei, Indonèsia i Malàisia.
Tana horská (Tupaia montana) je drobný savec z rodu tana (Tupaia) a čeledi tanovití (Tupaiidae).
Tana horská se vyskytuje na ostrově Borneo v oblastech Sarawak, Sabah a pravděpodobně i v indonéské části Bornea v nadmořské výšce 300 až 3 170 m n. m. K životu dává přednost horským lesům, může žít i v narušených stanovištích.
Tana horská měří 15-33 cm, ocas dosahuje délky 13 až 19 cm a má prošedivělé zbarvení, zespodu je olivový a má černou špičku. Srst na těle je rezavá, prošedivělá, s černou čárou podél hřbetu.
V jejich přirozeném prostředí byly tany horské pozorovány především ve dne. Mezi padlými kládami a větvemi vybírají svou potravu - členovce. Žerou rovněž lesní plody, potravou s obsahem cukrů patrně doplňují nedostatek některých živin v jejich obvykle stravě. Mimo to se živí rovněž nektarem z víček některých druhů láčkovek (Nepenthes lowii, Nepenthes macrophylla a Nepenthes rajah), s nimiž uzavírají mutualistický svazek; při krmení do rostliny kálí a tím jí poskytují živiny.
Výsledky studie chování skupiny 21 tan horských ulovených ve volné přírodě a následně chovaných v zajetí ukázala, že žijí ve větších skupinách než ostatní druhy tan, většinou ji vedou dva samci. Estrální cyklus trvá okolo 12 dní, po 49 až 51 dní se samici narodí dvě mláďata.
Tana horská je Mezinárodním svazem ochrany přírody hodnocena jako málo dotčený druh a je zařazena na přílohu II Úmluvy o mezinárodním obchodu s ohroženými druhy volně žijících živočichů a rostlin. Obecně nebezpečí pro bornejské druhy představuje ničení přirozeného prostředí, ale tento druh je zde běžný a vyskytuje se v několika chráněných oblastech.
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Mountain_treeshrew na anglické Wikipedii.
Das Hochland-Spitzhörnchen (Tupaia montana), auch Gebirgstupaia genannt, ist eine Säugetierart aus der Familie der Spitzhörnchen (Tupaiidae).
Das Hochland-Spitzhörnchen kommt nur auf Borneo vor und ist eine zehn Arten, welche dort bisher nachgewiesen wurden. Gründe hierfür könnten Größe und Habitatvielfalt sein, oder, dass die Spitzhörnchen ihren phylogenetischen Ursprung auf Borneo haben und sich von dort aus verbreiteten. Sie leben in Bergwaldgebieten und gelegentlich als Kulturfolger auf Plantagen.
Hochland-Spitzhörnchen von Borneo haben einen langen und buschigen Schwanz, bzw. eine lange, spitze Schnauze. Der Schwanz ist dicht behaart und dient dem Spitzhörnchen als Kletterhilfe. Sie erreichen eine Kopf-Rumpf-Länge von 11 bis 15 Zentimeter Kopf-Rumpf-Länge und haben eine Schwanzlänge von 10 bis 15 Zentimetern.
Die Fellfarbe variiert von braun bis dunkelbraun und ist auf der Bauchseite erheblich heller als das übrige Fell. Das Fell ist dicht und weich. Die Deckhaare sind lang und gerade, die Wollhaare kurz und weich. Bis auf die Gattung Dendrogale und den Federschwanz haben Gebirgsspitzhörnchen einen hellen Schulterstreifen.
Ihre Ohren sind klein und haben eine primatenähnliche knorpelige Ohrmuschel mit einem häutigen Ohrläppchen. Sie sind leicht behaart.
Hochland-Spitzhörnchen sind primär Bodenbewohner und klettern gerne. Sie sind Allesfresser und haben eine für Höhere Säugetiere außergewöhnlich geringe Brutfürsorge.
Anders als viele andere kleinere Säugetiere sind Gebirgsspitzhörnchen tagaktiv und obwohl sie geschickte Kletterer sind, verbringen sie viel Zeit bei der Nahrungssuche am Boden. Die Aktivitätshöhepunkte liegen am frühen Vormittag und am späten Nachmittag. Es ernährt sich von kleinen Gliedertieren, jedoch auch von anderen Wirbellosen sowie Pflanzenteilen, speziell Früchten und Samen, oder kratzen mit ihrem Zahnkamm Harze und Pflanzensäfte von Bäumen und deren Blättern.
In Gefangenschaft wurde beobachtet, wie große Spitzhörnchen Mäuse und Jungratten fingen und diese mit einem Nackenbiss töteten. Spitzhörnchen gehen für die Nahrungssuche fast immer auf den Boden und suchen ihre Nahrung, indem sie mit Schnauze und Pfoten durch die Laubstreu wühlen. Die Beute wird mit der Schnauze gepackt; nur, wenn die Beute nicht mit der Schnauze erreicht werden kann, setzen Spitzhörnchen ihre Pfoten ein. Fliegende Insekten werden in einer schnellen Bewegung mit einer oder beiden Pfoten gefasst. Charakteristisch für Spitzhörnchen ist, dass es beim Fressen auf den Hinterpfoten sitzt, während es die Nahrung mit den Vorderpfoten festhält.
Wahrscheinlich pflegt diese Art ein stärkeres Gemeinschaftsleben in kleinen Gruppen, als andere Tupaias. Die Kommunikation über Laute ist eher schwach ausgeprägt; es werden acht Laute in den Funktionsbereichen Kontaktaufnahme, Aufmerksamkeit, Alarm und Aggression unterschieden. Die Laute werden vom Schwanz als Ausdrucksorgan unterstützt; er schlägt zum Beispiel bei Aufregung auf und ab. Bei Kämpfen quietschen und kreischen Spitzhörnchen. Aufgeregte Vertreter der Gattung Tupaia schnattern laut, oft wird dies als Sammelruf interpretiert, der ausgestoßen wird, wenn potenzielle Feinde gesichtet wurden.
Während die anderen Kommunikationsmuster nur mäßig ausgeprägt sind, ist die Kommunikation über Gerüche stark ausgeprägt. Sie benutzen umfangreiche Duftmarken, die aus den Sekreten bestimmter Drüsen sowie seltener aus Urin und Kot bestehen. Die Duftsekrete entstammen Drüsenfeldern des Bauches.
Als Schlafplätze werden primär Baum- und Erdhöhlen genutzt, jedoch auch Felsspalten, hohle Bambusstämme und Mulden unter großen Wurzeln und umgefallenen Bäumen. Während des Schlafes liegen Spitzhörnchen zusammengerollt, bei kurzen Ruhepausen liegen sie einfach auf Ästen. Die hohe Aktivitätskörpertemperatur von 40 °C wird bei nächtlichen Schlafphasen auf 36 °C gesenkt. Allgemein sind Spitzhörnchen gegen Temperaturschwankungen recht unempfindlich.
Hochland-Spitzhörnchen können sich das ganze Jahr über fortpflanzen und sind nicht an eine bestimmte Jahreszeit gebunden. Nach einer Tragzeit von 49 bis 51 Tagen werden die Jungtiere in einem vom Muttertier gebauten Nest geboren, das von den Ruhe- und Schlafplätzen der Elterntiere getrennt ist. Das Nest wird vom Muttertier ein paar Tage bis wenige Stunden vor der Geburt mit Laub und anderem Pflanzenmaterial gepolstert. Die Wurfgröße beträgt meist 2 Tiere.
Die wechselseitigen Beeinflussungen von Gebirgsspitzhörnchen und Menschen sind gering, sie sind jedoch wegen des Lebensraumverlust von Bergwald selten geworden.
Das Hochland-Spitzhörnchen (Tupaia montana), auch Gebirgstupaia genannt, ist eine Säugetierart aus der Familie der Spitzhörnchen (Tupaiidae).
It-Tupaja tal-muntanji (Tupaia montana) huwa speċi ta' mammiferu plaċentat ta' daqs żgħir mifrux fix-Xlokk tal-Asja.
It-Tupaja tal-muntanji (Tupaia montana) huwa speċi ta' mammiferu plaċentat ta' daqs żgħir mifrux fix-Xlokk tal-Asja.
The mountain treeshrew (Tupaia montana) is a treeshrew species within the Tupaiidae.[1] It is endemic to Borneo and inhabits montane forests in Sarawak and Sabah, Malaysia, and Kalimantan, Indonesia.[2]
The first specimen was described by Oldfield Thomas and was part of a zoological collection from northern Borneo obtained by the British Museum of Natural History.[3]
The mountain treeshrew is dark grizzled rufous above with an indistinct black line along the back. Its tail is rather short and grizzled rufous above, but below more olivaceous yellow with a black tip. The lateral tail hairs are ringed. The head and body length measures 15–33 cm and the tail length measures 13–19 cm.[4]
Charles Hose collected the first specimen at about 4,000 ft (1,200 m) on Mount Dulit.[3] Mountain treeshrews have mostly been recorded in montane outcrops above 600 m (2,000 ft).[2]
In their natural habitat, mountain treeshrews were observed being active during the day. They forage on the ground among fallen logs and branches where they feed mostly on arthropods. They also consume large quantities of wild fruits and berries, eating them in short bursts. It is assumed that they extract sugar laden juices and in this way supplement any dietary deficiencies of an arthropod diet.[5]
Results of a behavioral study of a group of 12 wild-caught captive mountain treeshrews indicate that they are more social than groups of other treeshrew species. Two males tended to dominate the group. Females had an estrous cycle lasting nine to 12 days. Gestation lasted 49 to 51 days. They did not display a distinct reproductive season. Litters comprised one to two young.[6]
Mountain treeshrews have a mutualistic relationship with several pitcher plants species such as Nepenthes lowii, Nepenthes macrophylla, and Nepenthes rajah. They defecate into the plants' pitchers while visiting them to feed on sweet, fruity secretions from glands on the pitcher lids.[7][8]
The mountain treeshrew (Tupaia montana) is a treeshrew species within the Tupaiidae. It is endemic to Borneo and inhabits montane forests in Sarawak and Sabah, Malaysia, and Kalimantan, Indonesia.
The first specimen was described by Oldfield Thomas and was part of a zoological collection from northern Borneo obtained by the British Museum of Natural History.
Tupaia montana Tupaia generoko animalia da. Scandentia ordenaren barruko ugaztuna da. Tupaiidae familian sailkatuta dago.
Tupaia montana Tupaia generoko animalia da. Scandentia ordenaren barruko ugaztuna da. Tupaiidae familian sailkatuta dago.
Tupaia montana est un petit mammifère placentaire de la famille des Tupaiidae.
Cette espèce contribue à un exemple étonnant d'interaction plante-animal.
Plusieurs espèces de plantes carnivores à piège passif du genre Nepenthes (Nepenthes lowii, N. rajah et N. macrophylla), normalement constituées pour capturer des arthropodes à l'aide d'une urne remplie de liquide, s'adaptent progressivement pour se nourrir des crottes de cet animal. Attiré par les sécrétions produites par des glandes situées sur la face interne du couvercle de l'urne, le tupai défèque au passage dans celle-ci.
Le système fonctionne d'autant mieux que l'urne aura la bonne taille et le couvercle le bon angle, ce qui sélectionne progressivement une forme optimale de la plante[2].
Cette espèce est endémique de Bornéo où elle est commune dans le nord-ouest de l'île. Sa répartition s'étend de part et d'autre de la frontière entre l'Indonésie et la Malaisie, et remonte au nord jusqu'au Brunei[1].
Selon Mammal Species of the World (version 3, 2005) (17 déc. 2010)[3] :
Tupaia montana est un petit mammifère placentaire de la famille des Tupaiidae.
La tupaia montana (Tupaia montana) è una specie di tupaia diffusa in Malaysia.
Se ne conoscono due sottospecie:
Misura fino a 40 cm di lunghezza. Il colore di base è il nero, che ricopre la metà superiore del cranio, il dorso ed il posteriore: il ventre, la gola ed un collare appena dietro le orecchie sono gialli, la zona di transizione fra il nero ed il giallo è arancio-rossiccia sfumata fra i due colori. Il muso ed un cerchio attorno agli occhi sono nudi e di colore rosato.
La coda non è molto pelosa, ma radamente ricoperta da lunghi peli neri, sicché è possibile vederne la parte centrale carnosa.
La tupaia montana (Tupaia montana) è una specie di tupaia diffusa in Malaysia.
Se ne conoscono due sottospecie:
Tupaia montana baluensis (Lyon, 1913) Tupaia montana montana (Thomas, 1892)Misura fino a 40 cm di lunghezza. Il colore di base è il nero, che ricopre la metà superiore del cranio, il dorso ed il posteriore: il ventre, la gola ed un collare appena dietro le orecchie sono gialli, la zona di transizione fra il nero ed il giallo è arancio-rossiccia sfumata fra i due colori. Il muso ed un cerchio attorno agli occhi sono nudi e di colore rosato.
La coda non è molto pelosa, ma radamente ricoperta da lunghi peli neri, sicché è possibile vederne la parte centrale carnosa.
De bergtoepaja (Tupaia montana) is een zoogdier uit de familie van de echte toepaja's (Tupaiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Thomas in 1892.
Het bovenste deel van deze soort varieert van donkerbruin tot roodachtig- of olijfbruin. Sommige individu's hebben een bleke schouderstreep. De Bergtoepaja lijkt veel op de Gewone toepaja (Tupaia glis), maar deze heeft kleinere achterpoten en komt gewoonlijk voor op grotere hoogte. Deze soort Toepaja heeft een kop-romplengte van 15 tot 33 centimeter en een staartlengte van 13 tot 19 centimeter.
Deze Bergtoepaja komt enkel voor in Borneo, Indonesië (Kalimantan) en Maleisië (Sarawak en Sabah). Het is een van de meest algemene, en gemakkelijk te waarnemen bergbewonende zoogdieren in Sabah. Hij wordt enkel aangetroffen in bergachtige primaire en secundaire regenwouden boven de 600 meter boven zeeniveau.
Dit zoogdier is een dagdier, maar is het meest actief in de vroege morgen en de late avond.
De bergtoepaja vormt een mutualistische relatie met drie soorten bekerplanten, namelijk Nepenthes macrophylla, N. lowii en N. rajah. Hij gebruikt deze als rustplaats en voedt zich met de suikerrijke substantie die zich onder het deksel van de bekervormige bladeren bevindt. De uitwerpselen van de toepaja die in de beker vallen voorzien de plant van stikstof.[2]
Bronnen, noten en/of referentiesDe bergtoepaja (Tupaia montana) is een zoogdier uit de familie van de echte toepaja's (Tupaiidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Thomas in 1892.
Tupaja górska[3] (Tupaia montana) – gatunek ssaka z rodziny tupajowatych[4].
Występuje w lasach górskich Borneo. Jest gatunkiem endemicznym.
Tupaja górska ma zaostrzony, wydłużony pyszczek i długi, puszysty ogon. Potrafi się znakomicie wspinać, ale jednak większość czasu spędza na ziemi w poszukiwaniu owadów, nasion i liści. Podczas spożywania posiłku siedzi na tylnych łapach, trzymając pożywienie w przednich. Gatunek ten prawdopodobnie ma znacznie silniej rozwinięte więzi społeczne niż inne wiewiórecznikowate, ponieważ żyje w niewielkich grupach.
Rozród tego wiewiórecznika nie jest związany z konkretną porą roku. Po ciąży trwającej 49-51 dni samica rodzi zwykle 2 młode.
Tupaja górska (Tupaia montana) – gatunek ssaka z rodziny tupajowatych.
Tupaia montana é uma espécie de mamífero arborícola da família Tupaiidae. Endêmica da ilha de Bornéu (Indonésia, Brunei e Malásia).
Tupaia montana é uma espécie de mamífero arborícola da família Tupaiidae. Endêmica da ilha de Bornéu (Indonésia, Brunei e Malásia).
Tupaia montana[2][3] är en däggdjursart som beskrevs av Thomas 1892. Tupaia montana ingår i släktet Tupaia och familjen spetsekorrar.[4][5] IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1]
Denna spetsekorre förekommer i bergstrakter på Borneo. Den vistas vanligen mellan 600 och 3170 meter över havet. Sällan når den lägre områden. Habitatet utgörs av ursprungliga skogar och av skogar som förändrades av människor.[1]
Arten delas in i följande underarter:[4]
Tupaia montana är en däggdjursart som beskrevs av Thomas 1892. Tupaia montana ingår i släktet Tupaia och familjen spetsekorrar. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.
Denna spetsekorre förekommer i bergstrakter på Borneo. Den vistas vanligen mellan 600 och 3170 meter över havet. Sällan når den lägre områden. Habitatet utgörs av ursprungliga skogar och av skogar som förändrades av människor.
Chuột chù núi (danh pháp hai phần: Tupaia montana) là một loài động vật thuộc họ Tupaiidae, bộ Scandentia. Loài này được Thomas mô tả năm 1892.[1]. Đây là loài đặc hữu Borneo.
Chuột chù núi sinh sống ở rừng trên núi cao. Nó có thân dài 11–15 cm, đuôi dài đến 10–15 cm. Chuột chù núi có mối quan hệ chặt chẽ với một sồ loài cây nắp ấm lớn như Nepenthes lowii, Nepenthes macrophylla, và Nepenthes rajah; chuột chù núi ị vào bẫy bắt mồi của cây nắp ấm khi nó leo lên nắp ấm để ăn mật ngọt tiết ra từ nắp ấm.[3][4] Người ta cho rằng điều này là trao đổi lấy mật ngọt, phân của chuột cung cấp cho cây nắp ấm phần lớn lượng ni tơ mà cây cần.[4][5][6][7]
Phương tiện liên quan tới Tupaia montana tại Wikimedia Commons Bản mẫu:Mammalia-syub
Chuột chù núi (danh pháp hai phần: Tupaia montana) là một loài động vật thuộc họ Tupaiidae, bộ Scandentia. Loài này được Thomas mô tả năm 1892.. Đây là loài đặc hữu Borneo.
Chuột chù núi sinh sống ở rừng trên núi cao. Nó có thân dài 11–15 cm, đuôi dài đến 10–15 cm. Chuột chù núi có mối quan hệ chặt chẽ với một sồ loài cây nắp ấm lớn như Nepenthes lowii, Nepenthes macrophylla, và Nepenthes rajah; chuột chù núi ị vào bẫy bắt mồi của cây nắp ấm khi nó leo lên nắp ấm để ăn mật ngọt tiết ra từ nắp ấm. Người ta cho rằng điều này là trao đổi lấy mật ngọt, phân của chuột cung cấp cho cây nắp ấm phần lớn lượng ni tơ mà cây cần.
山地树鼩(学名:Tupaia montana)为婆罗洲特有的树鼩属物种。[1]其与马来王猪笼草等猪笼草之间存在着互惠关系。
山地树鼩长尾,细吻。体长11至15厘米,尾长10至15厘米。其多栖息于地面,偶尔存在于树上。该物种被认为较属内的其他物种更具备社会性。[2]
山地树鼩取食水果、种子及树叶。进食时会坐下,并用前爪抓住食物,类似于松鼠或沙鼠。其也吃昆虫。
其与劳氏猪笼草、大叶猪笼草及马来王猪笼草之间存在着互惠关系。山地树鼩取食猪笼草捕虫笼笼盖下分泌出的蜜液,同时将粪便排泄于猪笼草的捕虫笼内。[3][4][5]
산지나무두더지(Tupaia montana)는 청서번티기과에 속하는 작은 나무두더지의 일종이다.[1] 보르네오섬의 토착종으로 사라왁주와 사바섬의 산지숲에서 서식한다.[2] 토마스(Oldfield Thomas)가 처음 기술한 이 종의 표본은 영국자연사박물관이 보르네오에서 수집한 동물 표본의 일부이다.[3]