Nutria

Nutria amerykańska^[5] (Myocastor coypus) – gatunek gryzonia z rodziny nutriowatych (Myocastoridae), której jest jedynym przedstawicielem. W starszych systematykach rodzina nutriowatych jest włączana jako podrodzina Myocastorinae do rodziny kolczakowatych (Echimyidae)^[6].

Gatunek inwazyjny^[7].

Cechy

Albinotyczna samica nutrii w zoo, karmiąca młode; gruczoły mlekowe tych gryzoni są położone szczególnie wysoko

Czaszka nutrii.

• długość ciała 40–65 cm
• długość ogona (pokrytego łuskami) 30–75 cm
• pokrojem przypomina szczura
• 4 palce kończyn tylnych spięte błoną
• 4–5 par sutek przesuniętych na stronę grzbietową
• ciało pokryte gęstym ciemnobrązowym lub szafirowym futrem
• masa do 9 kg.
• duża głowa z małymi uszami
• dobrze pływa i nurkuje
• posiada długie wibryssy
• z pyska wystają dość duże siekacze w kolorze pomarańczowym
• mają charakterystyczny duży ogon
• skóry z nutrii stanowią wartościowy surowiec futrzarski i są zaliczane do futer szlachetnych^[8],jest stosowane w wyrobach kuśnierskich
• z mięsa nutrii można wyrabiać m.in kabanosy^[9]
• ma dobry słuch, ale słaby wzrok

Tryb życia

• półwodny
• roślinożerna
• kopie nory w zarośniętych brzegach wód
• ciąża (128–132 dni) 2 razy w roku
• w każdym miocie rodzi się około 4-8 młodych
• młode rodzą się prawie całkowicie sprawne
• żyje (parami) do 24 lat
• są one dojrzałe płciowo w wieku 6-7 miesięcy

Okrywa włosowa

Nutrie jako jedne z nielicznych ze zwierząt futerkowych rodzą się z dobrze rozwiniętą okrywą włosową o kolorze brunatnym (tzw. pierwotna okrywa włosowa) i rośnie ona do koło 6 tygodnia życia. W wieku około 2 miesięcy zaczyna się pierwsza zmiana okrywy pierwotnej.^[10]

Odmiany barwne^[11]

Odmiany dominujące:

• czarna dominując (black)
• bursztynowo-złocista (ambergold)
• biała niealbinotyczna (snow)

Odmiany recesywne:

• sobolowa (sable)
• pastelowa (pasteli)
• szafirowa (sapphire)
• grenland
• perłowa (pearl)
• mozaikowata (white mark)
• albinotyczna

oraz mieszańce.

Występowanie

W naturze występuje w Ameryce Południowej (środkowa Boliwia i południowa Brazylia). W Europie, Azji i Stanach Zjednoczonych zawleczona, hodowana jako cenne zwierzę futerkowe, choć ubocznie pozyskiwano także mięso oraz (lata 60-70 XX w.) ścięgna z ogona do wyrobu nici chirurgicznych. Hodowla nutrii w Polsce datuje się od 1926 roku, a od 1960 znane są dzikie populacje powstałe dzięki ucieczkom z hodowli (pierwsze w rejonie Milicza). Bardzo popularna na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych (produkowano ponad 3 mln skór^[12]), zwłaszcza w województwach zachodnich i południowo-zachodnich.

Przypisy

Bibliografia

• L. Solski, 2008: Przewodnik Zoo Wrocław.