dcsimg
Image of Guadalupe fur seal

Guadalupe Fur Seal

Arctocephalus townsendi

Morphology

provided by Animal Diversity Web

The fur of Guadalupe fur seals is brownish gray dorsally, with a silvery and yellowish-gray "mane" on the nape of the neck. Their snouts are pointed, with a rust-orange color on the sides.

This species has great sexual dimorphism. Adult males usually weigh about 124 kg, and may get up to 160 kg, females weigh about 50 kg, rarely over 55. Males grow up to 1.9 m long, females to 1.4 m.

(Whitaker 1997; Wickens & York 1997)

Range mass: 50 to 160 kg.

Range length: 1.9 (high) m.

Other Physical Features: endothermic ; homoiothermic; bilateral symmetry

Sexual Dimorphism: male larger

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Behavior

provided by Animal Diversity Web

Perception Channels: tactile ; chemical

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Conservation Status

provided by Animal Diversity Web

The Guadalupe fur seal was nearly hunted to extinction in the 1880's, with the known population numbering only 7 individuals in 1892. Other than two males sold to the San Diego Zoo in 1928, only one other GFS was sighted until 1954. Guadalupe Island was declared a seal sanctuary by the Mexican government in 1975. The Guadalupe fur seal was first placed on the "threatened" list in the US on March 11, 1967. By 1984 there were 1,600 seals in the Guadalupe Island population, including around 650 new pups. Current estimates place the population number at >7,000 individuals. Despite the bottlenecks of the late 1800's, there still remains a high level of genetic variability in the population. The population of Guadalupe fur seals is growing at the rate of 11.5% per annum.

(Bernardi et al. 1998; Seal Conservation Society, 2001; USFWS 2001; Whitaker 1997; Wickens & York 1997)

US Federal List: threatened

CITES: appendix i

IUCN Red List of Threatened Species: near threatened

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Benefits

provided by Animal Diversity Web

Prehistorically, A. townsendi may have been hunted by Chumash Indians at San Miguel Island and other Channel Islands in California. The seal produces a rich, dense fur that was highly prized up until recent times, with the species nearly driven to extinction by seal hunters in the 1880's. In 1892, only seven individuals were known to exist. The population has rebounded, and the trade in the fur of Guadalupe fur seals is prohibited.

(Melin & DeLong 1999; Whitaker 1997)

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Associations

provided by Animal Diversity Web

The Guadalupe fur seal plays the role of predator in the shoreline communities it inhabits.

(Whitaker 1997)

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Trophic Strategy

provided by Animal Diversity Web

Guadalupe fur seals eat a variety of fish, including lantern fish, mackerel, and fish in the muctophid family. Squid also constitute a major part of their diet. In all cases, the seals swim out to sea and dive for their prey items. During the breeding season, females make 2 to 6 day forging trips to sea, coming onshore in between each trip in order to suckle their pups.

Anchovy otoliths (bony concretions formed in the ears of fish) have been found the the digestive tracts of Guadalupe fur seals, but they are believed to be remains left from feeding of the seals by fishermen.

(Hanni et al. 1997; Seal Conservation Society 2001; Whitaker, 1997)

Animal Foods: fish; mollusks

Primary Diet: carnivore (Piscivore , Molluscivore )

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Distribution

provided by Animal Diversity Web

The northernmost border of the range of A. townsendi is the Channel Islands, CA. The southern range border is Cedros Island, Baja California, Mexico. The only current breeding area is on Guadalupe Island, 290 km west of Baja California. The Guadalupe fur seal is the rarest of the fur seals, and it is also the only species of Arctocephalus found in the Northern Hemisphere. They have also been sighted as far south as Puerto Gurrero, near the Mexico/Guatemala border, as far north as the Point Reyes National Seashore in California, and possibly in the Gulf of California. It is possible that the true range of the species is underestimated due to the rarity of sightings.

Biogeographic Regions: nearctic (Native ); pacific ocean (Native )

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Habitat

provided by Animal Diversity Web

Guadalupe fur seals only live on rocky coasts and in the caves found along these shores. They can dive to an average maximum depth of 17m for an average of 2.5 minutes.

Range elevation: 0 (high) m.

Range depth: onshore to 17 m.

Habitat Regions: temperate ; tropical ; saltwater or marine

Aquatic Biomes: coastal

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Reproduction

provided by Animal Diversity Web

Guadalupe fur seals have a polygynous breeding system, which involves a male seal with a territory (a bull) defending both his terriory and the females in his harem. The harem numbers between 4 to 12 females, each of which typically have one pup that they nurse.

Mating System: polygynous

Male Guadalupe fur seals are territorial, like other fur seals. They defend harems that number an average of 6.2 breeding females for each territorial bull. Males will defend their territory for 35 to 122 days. Unlike most other seal species, the males of A. townsendi occasionally observe their harems from the water. Female Guadalupe fur seals mate 7-10 days after giving birth to a pup conceived the previous year (post-partum estrus). Females lactate for an average of 9-11 months; how this related to the actual length of time before weaning is unclear.

(Whitaker, 1997; Wickens & York, 1997)

Breeding season: 15 June - 22 July

Average number of offspring: 1.

Average gestation period: approximately 12 months.

Average weaning age: most likely 11 months.

Key Reproductive Features: seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual

Parental Investment: female parental care

license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
The Regents of the University of Michigan and its licensors
bibliographic citation
Nabong, M. 2002. "Arctocephalus townsendi" (On-line), Animal Diversity Web. Accessed April 27, 2013 at http://animaldiversity.ummz.umich.edu/site/accounts/information/Arctocephalus_townsendi.html
author
Mark Nabong, University of Michigan-Ann Arbor
editor
Kate Teeter, University of Michigan-Ann Arbor
original
visit source
partner site
Animal Diversity Web

Biology

provided by Arkive
Like other fur seals, Guadalupe fur seals are territorial, with adult males fighting to form territories, and then endeavouring to accumulate females into their territories (5). Females start arriving at the breeding sites from mid-June to July or August, and give birth to a pup conceived the previous season within days of their arrival (5). About seven to ten days after giving birth the mother mates and then leaves to feed at sea (5). For the next eight to eleven months before the pup is weaned (5), the female will spend alternate periods of nine to thirteen days feeding at sea and nursing periods of five to six days back on land (7). Their search for prey may take them up to 500 kilometres away from their breeding sites and most of their dives are down to a depth of 50 metres (8). The Guadalupe fur seal diet is quite specialized on squid (95 percent) but also includes a few fishes (5) (9).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Conservation

provided by Arkive
In 1975, the Isla de Guadalupe was declared a sanctuary by the Mexican government and the Guadalupe fur seal is now fully protected under Mexican law (2). The species is also protected in the U.S. portion of its range by Californian law and is listed on Appendix I of CITES, prohibiting any international trade (3). Thankfully, these measures have produced a dramatic rise in numbers, and the future looks a little brighter for the world's rarest fur seal (10).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Description

provided by Arkive
The Guadalupe fur seal was once considered extinct, after being decimated by poaching for its dense, luxurious underfur (2). Remarkably, the species was rediscovered in 1954 with just 14 individuals remaining and, despite a tremendous recovery, it still remains the rarest of all fur seal species (2) (4). In males, the thick, dense coat is dark, greyish-brown to greyish-black. Much of the head and back of the neck may appear yellowish, and a silvery to yellowish-grey mane of long, coarse hair exists on the nape of the thick, muscular neck (2) (5). Females are similarly coloured dark, greyish-brown to greyish-black, but often appear paler, creamy-grey on the underside of the neck and chest. Guadalupe fur seals have elongated, pointy snouts with whitish-cream whiskers, and the male has a large and bulbous nose (2).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Habitat

provided by Arkive
When ashore, Guadalupe fur seals live and breed in rocky habitats, such as volcanic caves and grottos (2).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Range

provided by Arkive
The Guadalupe fur seal used to have a much wider distribution, but for most of the 20th century breeding was restricted to only one island; Isla de Guadalupe, off the coast of Baja California, Mexico (4). In 1997 a group of Guadalupe fur seals was observed in Islas San Benito, 165 miles south west of Isla Guadalupe (6). In 2006 and 2007 the first pups were seen in San Benito, and the species has spread out all around the San Benito Archipelago. Non-breeding seals range as far north as the Farallon Islands and Sonoma County, California, and south into the Gulf of California (5).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Status

provided by Arkive
Classified as Near Threatened (NT) on the IUCN Red List (1), and listed on Appendix I of CITES (3).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Threats

provided by Arkive
Prized for their luxurious underfur, Guadalupe seals were hunted to near extinction in the 19th century (2) (10). Following its rediscovery in 1954, when just 14 individuals were found, the species has experienced a remarkable recovery, with population numbers having rebounded to a far healthier 7,348 by the early 1990s (10). Nevertheless, some Guadalupe seals may still be killed through entanglement in drift and set gillnets and individuals, particularly juvenile females, have been found stranded with injuries caused by entanglement in marine debris. In addition, El Niño and Hurricane Darby were responsible for 33 percent pup mortality in 1992, but it is not known how the population was affected by the 1997 to 1998 El Niño event (7).
license
cc-by-nc-sa-3.0
copyright
Wildscreen
original
visit source
partner site
Arkive

Amenazas ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Factores de riesgo

Los factores de riesgo pudieran estar relacionados con conflictos con las pesquerías comerciales, así como la captura incidental de organismos en ciertas artes de pesca. Por otro lado se encuentra todo aquello relacionado con el disturbio ecológico, relacionado con la actividad pesquera y el turismo.

Situación actual del hábitat con respecto a las necesidades de la especie

El hábitat del lobo fino de Guadalupe pudiera verse afectado por el establecimiento de campamentos pesqueros y por el tráfico de embarcaciones pesqueras y turísticas de diferentes calados.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Biología ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Antecedentes del estado de la especie o de las poblaciones principales

Después de la extensiva caza a la que se vio sometida la especie casi desaparece por completo. En 1950, Bartholomew y Hubbs (1952), realizaron una búsqueda por barco de la especie a lo largo de la costa oriental de Isla Guadalupe, sin lograr encontrar algún individuo, creyendo así que estaba extinta. Toda la costa oriental de la isla se navegó con excepción del único sector en donde actualmente se distribuyen. El lobo fino de Guadalupe se redescubrió en noviembre de 1954 (Hubbs, 1956), al localizar 14 animales en la punta más norteña de su actual zona de distribución, después de haber recorrido completamente la costa oriental desde la punta sur hasta la punta donde se encontraron (Rice et al., 1965).
Rice et al. (1965) realizaron conteos de las poblaciones de pinnípedos en la Isla Guadalupe, San Benitos y Cedros, Baja California, en 1965, en donde se incluyó a los lobos finos de Guadalupe.
Peterson et al. (1968) realizaron un estudio referente al hábitat, comportamiento, tamaño poblacional e identificación en campo de la especie. Fleischer (1978) realizó una sinópsis sobre la especie, haciendo hincapié en su explotación, distribución histórica, actual y descripción. Por otro lado, Fleischer (1987) realizó un trabajo sobre el estado, biología y ecología del lobo fino de Guadalupe.
Valdez et al. (1990) realizaron un proyecto de investigación sobre la biología de la especie en la Isla Guadalupe para determinar el tamaño, estructura y fluctuación de la población en la época reproductiva, así como de realizar un estudio de comportamiento de machos, hembras y crías y conocer los hábitos alimentarios de la especie. Vomend et al. (1991) hicieron un estudio sobre los nacimientos y cópulas del lobo fino de Guadalupe. Torres (1992) realizó un estudio con el objetivo de analizar la posible existencia de un proceso de recolonización del lobo fino a sus sitios de su distribución original. Valdez (1992) hizo un estudio para determinar algunos factores que influyen en la selección de territorio de la especie como estrategia reproductiva. Gallo et al. (1992) realizaron una investigación sobre el comportamiento reproductivo de los lobos finos de Guadalupe enfocándose en la relación entre la experiencia de machos territoriales y hembras adultas, con la calidad del territorio. Figueroa et al. (1995) realizaron un análisis para determinar la composición de la leche del lobo fino de Guadalupe, así como un estudio relacionado al comportamiento de atención a las crías y las estrategias de lactancia de las hembras durante las temporadas reproductivas de 1991-1993. Figueroa y Gallo (1997) realizaron un estudio sobre el comportamiento en las crías de lobo fino de Guadalupe y Gallo y Figueroa (1999) realizaron un estudio sobre las estrategias del lobo fino contra la depredación por tiburón blanco.
Maravilla y Lowry (1999) realizaron un estudio sobre la incipiente colonia reproductiva de lobo fino de Guadalupe en Isla Benito del Este, Baja California.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Biología de poblaciones ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Tamaño poblacional

Rice et al. (1965) reportaron un total de 285 ejemplares en Isla Guadalupe y únicamente 3 en Isla Cedros.
King (1983) reportó un tamaño poblacional de 500-1,000 individuos.
Actualmente la población de lobo fino, se considera en franca recuperación, el número total de lobos finos en México hoy, se considera cercana a los 8,000 animales (Gallo, 1994).

Categoria de edad, tamaño o estadio

Es posible distinguir entre las crías y adultos porque las primeras presentan al nacer un pelaje de color negro. También se puede reconocer en los censos aquellos animales de menos de un año de edad, los jóvenes y hembras adultas, así como los machos territoriales y subadultos.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Comportamiento ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
La característica más distintiva del lobo fino de Guadalupe es su tendencia a frecuentar cuevas y huecos, mientras pasa tiempo en tierra.
En cualquier época del año, los individuos jóvenes suelen mostrar comportamiento de juego, pasando así largos períodos. Generalmente juegan en las pozas de mareas, se persiguen unos a otros o bien algunos animales suelen abalanzarse hacia las cabezas o aletas pectorales de otros individuos y ladran. De acuerdo a Figueroa y Gallo (1997), las crías pasan la mayor parte del tiempo descansando, sin tener relación alguna el tiempo en que realizan esta actividad con la presencia o ausencia de las madres. La mayoría de los juegos los realizan en grupos, aunque también suelen jugar las crías solas, siendo el juego solitario más comúnmente realizado con objetos. La mayor parte de los juegos que registraron los autores se llevaron a cabo adentro del agua. La tasa de juego no está relacionada con el número de crías presentes, la edad de las crías, la hora del día, ni la temperatura del ambiente. El juego es una conducta importante para el desarrollo de las habilidades de nado y buceo.
Otro comportamiento particular de la especie consiste en ponerse verticalmente, boca abajo en el agua, mientras que las extremidades posteriores expuestas al aire se agitan suavemente. Gallo y Figueroa (1999) mencionan que este tipo de postura durante el nado o flotación es una respuesta a la presión de depredación por el tiburón blanco, disminuyéndose así las probabilidades de ser atacado desde abajo si los individuos flotan en grupos con las cabezas hacia abajo, además de que si están sanos y de conocer el comportamiento de acecho de los tiburones blancos. Cuando el lobo fino se encuentra en tierra, escondido, generalmente permite que el hombre se le acerque. Después de bucear, invariablemente siguen la línea de costa de cerca, generalmente marsopeando. Raramente sacan sus cabezas fuera del agua, para observar cuidadosamente los observadores, como lo llegan a hacer los lobos marinos de California (Zalophus californianus). Algunos lobos finos adultos han mostrado comportamiento agresivo hacia la gente adentro del agua (Peterson et al., 1968).
Los machos son altamente territoriales y mantienen grupos reducidos de hembras, por lo general los grupos de hembras son pequeños con dos o tres hembras, pero los machos con más de tres años de permanencia en el mismo territorio pueden llegar a tener hasta 12 hembras, teniendo un gran éxito reproductivo (Gallo, 1994).

Ámbito hogareño

King (1983) menciona que a pesar de que sólo se reproduce en la Isla Guadalupe, México, algunos individuos han llegado hasta la Isla San Miguel y San Nicolás, California, así como hasta Isla Cedros, Baja California.
Se desconoce la distribución pelágica de la especie, aunque se conoce la zona de alimentación de tres hembras a las que se les coloco un GLTDR (insrumento para registrar la posición geográfica y el tiempo y profundidad del buceo), las cuales recorrieron un promedio de 2,375 km hacia el sur y al norte de la Isla de Guadalupe, mientras salían a alimentarse por un promedio de 14 días y para volver a amamantar a sus crías a la isla (Gallo, 1994).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Durante los 2 últimos siglos, el lobo fino de Guadalupe fue cazado por el hombre y casi llevado a su extinción. Antes de la extensa explotación de la que fue presa, esta especie vivía desde la isla Socorro en el Archipiélago de Revillagigedo en México hasta las Islas Farallón en California (Gallo, 1994). Las capturas comerciales de pinnípedos, redujeron esta población considerablemente y para la segunda década del siglo 20, la población se había reducido tan drásticamente que se pensó que la especie estaba extinta. En 1954, una colonia muy pequeña de esta especie fue hallada en la costa este de la Isla Guadalupe (Hubbs, 1956).
La Isla Guadalupe es un área natural protegida cuyo estatus se encuentra en recategorización.
Las medidas de protección para esta especie en el país se llevaron a cabo mediante el Acuerdo Presidencial del 1 de marzo de 1933 (Publicado en el D.O.F. 24 de abril de 1933), a través de la entonces Secretaría de Agricultura y Fomento, en el cual se estableció la veda permanente para la captura de las especies de Lobo Fino y Elefante Marino, en todas las aguas de jurisdicción federal de la República Mexicana, por tratarse de especies con población muy reducida.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Descripción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
La forma de la cabeza y de las aletas posteriores, así como la apariencia del pelaje y las vocalizaciones resultan ser características útiles para distinguir al lobo fino de Guadalupe de otras especies de otáridos del Hemisferio Norte. El ladrido del lobo fino es más sonoro, más repetitivo y más suave que el del lobo marino de California (Zalophus californianus), pero más alto en tono y más rápido que el del lobo marino de Steller (Eumetopias jubatus) y más sonoro que el resoplido del lobo fino del norte (Callorhinus ursinus). El rostro es angosto, puntiagudo y curveado hacia arriba, especialmente en los machos adultos, los cuales a la vez, carecen de la cresta sagital que se observa en Zalophus y la cabeza masiva de Eumetopias. Las aletas pectorales del lobo fino son conspicuamente más grandes, mientras que las extremidades posteriores tienen una forma distintiva y todos los dígitos son del mismo tamaño como en Callorhinus, mientras que en Zalophus y Eumetopias uno es más largo y grueso que los demás (Peterson et al., 1968). Gallo (1994) reporta que las aletas anteriores son más largas con respecto a otras especies y que están cubiertas de pelo hasta la muñeca, con un color oscuro muy típico. Menciona que estos órganos locomotores tienen además una importancia muy relevante en la termorregulación.
Especialmente cuando están secos, los lobos finos de Guadalupe presentan un pelaje grueso con una apariencia pardusca. Gallo (1994) menciona que la coloración de la especie va desde el pardo-oscuro en los machos con melena plateada hasta el pardo-rojizo con melena dorada. Las hembras son de color pardo-oscuro hasta pardo-claro-plateado. Las crías nacen de color negro con los belfos amarillos y cambian a un color plateado cuando son destetadas (febrero-marzo).
Los machos miden entre 1.8-1.9 m y pesando 150 kg, mientras que las hembras entre 1.2-1.4 m y 60 kg.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Distribución ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Actual

ESTADOS UNIDOS

Grupos aislados de lobos finos de Guadalupe, son vistos frecuentemente en las islas San Nicolás y San Miguel en el Sur de California. En esta última isla, Melin y DeLong (1999), reportan la observación de una hembra con cría. También son vistos algunos animales en el mar en la corriente de California y en playas de California central y norte.

MEXICO / BAJA CALIFORNIA SUR

De los reportes al sur, todos fueron dentro del Golfo de California; en la lobera de los Islotes, Bahía de La Paz, B.C.S. (24º35'N/110º23'W) (Aurioles et al., 1993)

MEXICO / GUERRERO

El reporte más sureño que se tiene es el de Puerto Guerrero cerca de Zihuatanejo, Guerrero; una hembra joven la cual presentaba una severa desnutrición (Aurioles y Hernández, 1999). No se cuentan con las coordenadas de este registro.

Regiones Marinas Prioritarias: Guaymas

De los reportes al sur, todos fueron dentro del Golfo de California; en Bahía de Bacochibampo, Guaymas, Sonora (Aurioles et al., 1993). No se cuenta con las coordenadas de este registro.

Actual/Histórica

MEXICO

Aparentemente su área de distribución original fue mucho mayor siendo desde las Islas Farallón en California hasta el Archipiélago de las Revillagigedo (Gallo, 1994).
Actualmente se tiene conocimiento de que en el Pacífico oriental, la colonia reproductora más importante en la Isla de Guadalupe, Baja California, además de registros recientes en Islas Benitos e Isla San Miguel, California.

MEXICO / BAJA CALIFORNIA

Tienen una distribución relativamente limitada. Pertenecen a la isla de este nombre, localizada aproximadamente a 240 km frente a la costa de la Península de Baja California, que junto con una pequeña colonia reproductora encontrada recientemente en la Isla San Benito del Este (Maravilla y Lowry, 1999), son los únicos sitios de reproducción conocidos de la especie.

De los reportes al sur, todos fueron dentro del Golfo de California en la Isla Lobos (archipiélago de las Islas Encantadas) al norte del Golfo de California (Maravilla, 1997).

Regiones Marinas Prioritarias: Isla Guadalupe

Se desconoce la distribución pelágica de la especie, aunque se conoce la zona de alimentación de tres hembras instrumentadas con GLTDR (Geo Location Time Depth Recorders), las cuales recorrieron un promedio de 2,375 km hacia el sur y al norte de la Isla de Guadalupe, mientras salían a alimentarse por un promedio de 14 días y para volver a amamantar a sus crías a la isla (Gallo, 1994). En tierra, los lobos finos prefieren costas rocosas irregulares con cuevas o grutas.
Avistamientos extraterritoriales del lobo fino han ocurrido tanto al norte como al sur de la Isla de Guadalupe (29º00'N/118º18'W).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Ecología ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Historia de vida

El lobo fino de Guadalupe, como mamífero, es una especie vivípara y homeoterma, regularmente se le encuentra sola en el agua, pero formando grupos pequeños en tierra. Los harems suelen estar más esparcidos y menos organizados, además de ser más pequeños, a comparación de otros pinnípedos.

Fenología

Se sabe que las tormentas de verano pueden ser un factor de mortandad para las crías si coinciden con su temporada de reproducción, el Huracán Darby en julio de 1992 causó una mortandad del 33% de las crías recién nacidas (Gallo, 1994).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Estado de conservación ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
NOM-059-SEMARNAT-2001

P en peligro de extinción

NOM-059-SEMARNAT-2010

P en peligro de extinción
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Estrategia trófica ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Su alimentación está basada en un 79% de calamar y un 21% de peces teleósteos de las familias Scombridae y Clupeidae (Gallo, 1994).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Hábitat ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
El lobo fino de Guadalupe es una especie costera y actualmente sólo se reproduce en Isla Guadalupe, México. Esta especie ocupa la Isla Guadalupe durante todo el año a diferencia de otros pinnípedos que presentan movimientos estacionales. Sin embargo no todos los animales permanecen en la isla, Peterson et al. (1968) encontraron que en aquellos meses aparte de mayo-julio, hay una marcada diferencia en la composición de edad y sexo a lo largo de la costa, sugiriendo que varios individuos viven pelágicamente en ciertas estaciones.
Dentro de la isla tiende a segregarse de otras especies, mostrando preferencias de hábitat. Esta especie se encuentra generalmente en donde hay rocas sólidas y grandes bloques de lava, usualmente en la base de los acantilados, o bien e cuevas, incluso adentrándose a 25 m en el interior de estas, mientras que otras especies como la foca elefante (Mirounga angustirostris) prefiere playas arenosas (Peterson et al., 1968). Al parecer prefieren estos lugares ya que durante la época de reproducción, que se lleva a cabo de mayo a julio, en la época de más altas temperaturas, estos animales prefieren permanecer en lugares frescos, en donde hay sombra. Algunos individuos suelen protegerse de un sobrecalentamiento al mantenerse mojados por períodos en la zona donde rompen las olas, o bien dentro de pozas de mareas durante las horas de sol.
La foca fina de Guadalupe tiende a dispersarse sola o bien formando grupos pequeños, escondiéndose dentro de cuevas, grietas, pozas de marea detrás y debajo de lomas y rocas grandes, ocupando un sector de sólo 13 km en la porción media de la costa oriental de la Isla Guadalupe. (Rice et al., 1965). Peterson et al. (1968) reportaron que el único sector ocupado por el lobo fino de Guadalupe en la isla del mismo nombre se había extendido hacia el sur. Para 1967 la porción ocupada se había expandido hacia una distancia en línea recta de 17.4 km, entre los 28º56.8'N y 29º06.1'N.

Macroclima

El lobo fino de Guadalupe se distribuye básicamente en la parte central de la Costa Este de la Isla Guadalupe. En esta zona prefiere ocupar sitios más protegidos de los fuertes vientos y de las corrientes marinas, presentando una tendencia a extenderse hacia los extremos de la misma. Se desconoce la distribución pelágica de la especie, aunque se han reportado individuos que han llegado a recorrer un promedio de 2,375 km hacia el sur y al norte de la Isla de Guadalupe, durante eventos de alimentación (Gallo, 1994). Por otro lado, también se han reportado varios individuos en el mar dentro de los 22 km de la Isla Guadalupe, así como otro individuo a 88 km del este-noreste de la isla. También se han reportado tres lobos finos de Guadalupe en aguas someras, de 25 m de profundidad, fuera de Isla Cedros.

Tipo de ambiente

Considerando el gradiente de temperatura superficial del agua desde la zona de reproducción hasta donde pasan el resto del año, se puede decir que el ambiente en donde se distribuye el lobo fino de Guadalupe es templado.

Uso de hábitat

Esta especie prefiere hábitats rocosos, ocupando zonas con rocas grandes y cuevas volcánicas que se encuentran a lo largo del lado oriental de la Isla Guadalupe en donde obtienen protección de los vientos y del calor intenso, principalmente en la época de reproducción (mayo-julio).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Relevancia de la especie ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Relevancia de la especie

Valor económico
Durante la época de cacería de lobos, grandes cantidades de pieles de esta especie se obtuvieron a finales del siglo XVIII, sin tomar en cuenta la repercusión que dicha actividad tendría sobre la especie. De 1808-1809 se capturaron algunos ejemplares de Islas San Benitos e Isla Guadalupe. Se cree que la mayoría de la población de focas finas de Guadalupe se aniquiló durante el período comprendido entre 1800-20, exterminando casi por completo a la población, la cual originalmente comprendía entre 30,000 y 100,000 ejemplares. Entre 1876 y 1894, las últimas capturas de esta especie se llevaron a cabo (King, 1983). Townsend (1899) encontró sólo siete ejemplares en dicha isla. En 1926, dos pescadores encontraron una pequeña colonia de 60 lobos y capturaron a 2 ejemplares que fueron vendidos a la sociedad Zoológica de San Diego (Townsend, 1931). Después de ese hallazgo se realizaron expediciones a la Isla Guadalupe, las cuales no tuvieron éxito y nuevamente se considerarron extintos (Hubbs, 1956). En 1954 el Dr. Carl Hubbs localizó una colonia de 14 individuos en la costa este de la Isla Guadalupe, B.C. (Hubbs, 1956).
A partir de este hallazgo la población se ha ido recuperando hasta alcanzar en 1993 un número de casi 8,000 individuos (Gallo, 1994).
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Reproducción ( Spanish; Castilian )

provided by Conabio
Peterson et al. (1968) mencionan que para su período de estudio, las cópulas y nacimientos ocurren en mayo, junio y julio. Casi cada macho territorial que observaron se encontraba dentro o cerca de cuevas o huecos, relativamente aislados de otros machos, sugiriendo que estas situaciones son preferidas por aquellos animales maduros sexualmente. Los machos que defendían territorios presentaban un pelaje brillante, estaban, y carecían de marcas causadas por peleas, además de estar poco dispuestos a abandonar sus territorios. Valdez (1992) encontró en su período de estudio (1987-1988) que los machos presentan patrones de selección del sustrato para formar territorios, siendo esta una estrategia para obtener un mayor número de hembras, enfocado a un mayor éxito reproductivo.
La temporada de reproducción es de mediados de junio a mediados de agosto; la mayoría de las crías nacen la última quincena de junio. Los machos son altamente territoriales y mantienen grupos reducidos de hembras. Por lo general, estos grupos son pequeños, contando con dos o tres hembras. Sin embargo, los machos con más de tres años de permanencia en el mismo territorio pueden llegar a tener hasta 12 hembras, teniendo un gran éxito reproductivo. Los harems suelen estar más esparcidos y menos organizados, además de ser más pequeños. Durante la reproducción, los machos territoriales vocalizan mientras patrullan cuidando a las hembras y a sus cachorros. Los sonidos son únicos, distintivos, ésta es otra característica para identificarlos, se asemeja a un estornudo grave. Los machos adultos en sus territorios suelen utilizar un tipo de ladrido más seguido que cualquier otro tipo de sonido. Cuando dos machos ocupaban cuevas adyacentes, se escuchaba un resoplido estridente y duro. De acuerdo a Peterson et al. (1968), los sonidos emitidos por el lobo fino de Guadalupe se puede clasificar en tres categorías: a) un ladrido, usualmente producido cuando se mueven o juegan los individuos; b) un rugido de tono alto, generalmente dirigido hacia los autores al acercárseles a los animales; y c) un tosido gutural que se escuchaba cuando los lobos finos se amenazaban unos a otros, al juntarse todos dentro de una cueva. Las hembras adultas intercambian sonidos, a manera de berridos, con sus cachorros que sirven para la identificación de estos, siendo estricta la relación madre-cría durante la temporada de lactancia (Gallo, 1994).

Proporción sexual

De acuerdo a Gallo et al. (1992) la proporción sexual promedio para machos con tres años de experiencia reproductiva fue de 1:12.7, mientras que para los machos con dos años fue de 1:3.5.
license
cc-by-nc-sa-2.5
copyright
CONABIO
bibliographic citation
Urbán Ramírez, J. y Guerrero, M. 2002 . Ficha técnica de Arctocephalus townsendi. En: Urbán Ramírez, J. (compilador). Conocimiento biológico de las especies de mamíferos marinos (Cetáceos, Sirenios y Carnívoros), incluidas en el Proyecto de Norma Oficial Mexicana PROY-NOM-059-ECOL-2000 . Departamento de Biología Marina, Área Interdisciplinaria de Ciencias del Mar, Universidad Autónoma de Baja California Sur . Bases de datos SNIB-CONABIO. Proyecto No. W038 . México, D.F.
author
Urbán Ramírez, J.
author
Guerrero, M.
original
visit source
partner site
Conabio

Qvadelupa dəniz pişiyi ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Qvadelupa dəniz pişiyi (Arctocephalus townsendi)[1][2][3]Cənub dəniz pişikləri cinsinə daxil olan 6 növdən biridir. XIX əsrdə baş verən kütləvi qırğınlar səbəbindən soyunun tükənmə təhlükəsi yaranmışdır. 1990-cı illərdə onların sayı 10,000 başı keçmişdir. Onlar ancaq Meksikanın Qvadelupa adasında yaşayırlar.

Xariçi görünüşü

Quadelupa dəniz pişiyinin erkəyi təbii olaraq dişilərdən irədən iri olur. Erkəklər tünd qəhvəyi rəngdə olur və ancaq arxa tərəfində sarı və ya sarı-qəhvəyi zolaq vardır. Balalar qara rəngdə olur. Erkəklər ona məxsus əraziləri 35-122 gün ərzində nəzarətində saxlayır. Balalar iyun ayının ortalarından İyul ayı ərzində doğulur. Qulaqlı suitilərin hamısında olduğu kimi onlardada xariçi qulaqlara sahibdirlər.

Yayılması

Quadelupa dəniz pişiyi papulasiyasına Kaliforniya yarımadasından 200 km qərbdə Quadelupa adaları əraxisində yayılmışdır. Bundan əlavə onlara Kaliforniya boğazının cənubunda yerləşən adalarda rast gəlinir, üstəlik San Nikolas adasında 2 erkək müşahidə edilmişdir.

Quadalupa dəniz pişiyinin XVIII - XIX əsrlər ərzində ovlanması onların artıq 1825-ci ildə Kaliforniya sahillərində tamamən tükənir. Meksikada isə artıq 1894-ci ildən onların ovlanmasına qadağa qoyulur.

Növün qorunması və çoxaldılması

ABŞ Milli Dəniz Balıçılığı Xidməti məlumatına əsasən növ tükənmə təlükəsi qarşısındadır. Hazırda bu növün ovlanması qanunla qadağandır. Bu növün yayılma arealının şimalı ABŞ suları daxilindədir. Bu səbəbdən onun bərpası üçün ardıcıl tədbirlər görülür. Bununla belə insan faktoru buna müəyyən maneə törədir.

İstinadlar

  1. ^ Aurioles, D. & Trillmich, F. (2008). Arctocephalus townsendi. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 29 January 2009
  2. Belcher, Rebecca L.; and Thomas E. Lee, Jr. (2002). «Arctocephalus townsendi». Mammalian Species (700):1—5.
  3. Randall R. Reeves, Brent S. Stewart, Phillip J. Clapham and James A. Powell (2002). National Audubon Society Guide to Marine Mammals of the World. Alfred A. Knopf, Inc. ISBN 0-375-41141-0.

Mənbə

ABŞ Milli Dəniz Balıçılığı Xidməti səhifəsində quadelupa dəniz pişikləri haqqında məlumat
ARKive — Quadelupa dəniz pişiyinin şəkil və videoları
Dəniz pişiklərinin pinqvinləri ovlaması

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Qvadelupa dəniz pişiyi: Brief Summary ( Azerbaijani )

provided by wikipedia AZ

Qvadelupa dəniz pişiyi (Arctocephalus townsendi) — Cənub dəniz pişikləri cinsinə daxil olan 6 növdən biridir. XIX əsrdə baş verən kütləvi qırğınlar səbəbindən soyunun tükənmə təhlükəsi yaranmışdır. 1990-cı illərdə onların sayı 10,000 başı keçmişdir. Onlar ancaq Meksikanın Qvadelupa adasında yaşayırlar.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visit source
partner site
wikipedia AZ

Ós marí de Guadalupe ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

L'ós marí de Guadalupe (Arctocephalus townsendi) és una de les vuit espècies d'ós marí que componen el gènere Arctocephalus. La caça de foques reduí les poblacions d'aquest animal a unes quantes dotzenes a la fi del segle XIX, però l'espècie es recuperà. Des dels anys 1990 la població atenyia uns deu mil exemplars. Se'n poden trobar molts a l'illa mexicana de Guadalupe.

Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Ós marí de Guadalupe Modifica l'enllaç a Wikidata


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Ós marí de Guadalupe: Brief Summary ( Catalan; Valencian )

provided by wikipedia CA

L'ós marí de Guadalupe (Arctocephalus townsendi) és una de les vuit espècies d'ós marí que componen el gènere Arctocephalus. La caça de foques reduí les poblacions d'aquest animal a unes quantes dotzenes a la fi del segle XIX, però l'espècie es recuperà. Des dels anys 1990 la població atenyia uns deu mil exemplars. Se'n poden trobar molts a l'illa mexicana de Guadalupe.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autors i editors de Wikipedia
original
visit source
partner site
wikipedia CA

Arctocephalus townsendi ( Interlingua (International Auxiliary Language Association) )

provided by wikipedia emerging languages

Arctocephalus townsendi es un specie de Arctocephalus.

Nota
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors

Arctocephalus townsendi ( Basque )

provided by wikipedia EU

Arctocephalus townsendi Arctocephalus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Otariidae familian sailkatuta dago..

Erreferentziak

  1. Merriam (1897) 11 Proc. Biol. Soc. Wash. 175. or..
(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Arctocephalus townsendi: Brief Summary ( Basque )

provided by wikipedia EU

Arctocephalus townsendi Arctocephalus generoko animalia da. Artiodaktiloen barruko Otariidae familian sailkatuta dago..

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visit source
partner site
wikipedia EU

Rón fionnaidh Guadeloupe ( Irish )

provided by wikipedia GA

Ainmhí is ea an rón fionnaidh Guadeloupe.



Ainmhí
Is síol ainmhí é an t-alt seo. Cuir leis, chun cuidiú leis an Vicipéid.
Má tá alt níos forbartha le fáil i dteanga eile, is féidir leat aistriúchán Gaeilge a dhéanamh.


license
cc-by-sa-3.0
copyright
Údair agus eagarthóirí Vicipéid
original
visit source
partner site
wikipedia GA

Gvadelupinis jūrų lokys ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT
Binomas Arctocephalus townsendi

Gvadelupinis jūrų lokys (lot. Arctocephalus townsendi, angl. Guadalupe fur seal) – ausytųjų ruonių (Otariidae) šeimos ruonis.

XIX a. pabaigoje šių ruonių populiacija dėl intensyvaus medžiojimo (dėl kailių) buvo labai sumažėjusi. Uždraudus medžioklė, ji išaugo iki 10 tūkst. individų. Gausiausiai paplitę prie Meksikos vakarinės pakrantės, tiksliau Gvadalupės saloje ir „Benito del Este“ salose, kur ir dauginasi. Toliausiai į pietus nuplaukia iki Gvatemalos sienos (Meksikos pietūs), o toliausiai į šiaurę nuplaukia iki Kalifornijos valstijos vidurio, JAV (San Francisko šiaurė).

Patinai sveria apie 188 kg, o patelės apie 49 kg. Yra medžiojami ryklių.

Šaltiniai

  1. „IUCN Red List - Arctocephalus townsendi“. IUCN Red list. Nuoroda tikrinta 2011-10-29.

Vikiteka

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Gvadelupinis jūrų lokys: Brief Summary ( Lithuanian )

provided by wikipedia LT

Gvadelupinis jūrų lokys (lot. Arctocephalus townsendi, angl. Guadalupe fur seal) – ausytųjų ruonių (Otariidae) šeimos ruonis.

XIX a. pabaigoje šių ruonių populiacija dėl intensyvaus medžiojimo (dėl kailių) buvo labai sumažėjusi. Uždraudus medžioklė, ji išaugo iki 10 tūkst. individų. Gausiausiai paplitę prie Meksikos vakarinės pakrantės, tiksliau Gvadalupės saloje ir „Benito del Este“ salose, kur ir dauginasi. Toliausiai į pietus nuplaukia iki Gvatemalos sienos (Meksikos pietūs), o toliausiai į šiaurę nuplaukia iki Kalifornijos valstijos vidurio, JAV (San Francisko šiaurė).

Patinai sveria apie 188 kg, o patelės apie 49 kg. Yra medžiojami ryklių.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visit source
partner site
wikipedia LT

Guadalupe-zeebeer ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Guadalupe-zeebeer (Arctocephalus townsendi) is een soort oorrob uit de onderfamilie der zeeberen (Arctocephalinae). Het dier wordt vaak Guadeloupe-zeebeer genoemd. De soort komt echter niet voor op het Caribische eiland Guadeloupe, maar op het Pacifische Isla Guadalupe, een eilandje voor de westkust van Mexico. De soort is nauw verwant aan de Juan Fernández-zeebeer (Arctocephalus philippii).

Beschrijving

Mannetjes worden ongeveer 180 à 190 centimeter lang en 100 tot 170 kilogram zwaar. Vrouwtjes worden ongeveer 120 tot 140 centimeter lang en 45 tot 55 kilogram zwaar.

Het volwassen mannetje is donker grijzig bruin tot grijzig zwart van kleur. De haartoppen in de manen zijn vaak lichter van kleur, waardoor een gedeelte van de kop en de nek geelbruin of grijsbruin van kleur lijkt. Ook heeft het mannetje een grotere kop, met een lange, puntige snuit. Vrouwtjes zijn donker grijzig bruin tot grijzig zwart van kleur, met een lichtere buikzijde. De borst en hals is bij vrouwtjes roomkleurig grijs.

Voedsel en voortplanting

De Guadalupe-zeebeer eet onder andere pijlinktvissen en lantaarnvissen.

Tussen midden juni en juli of augustus vindt de voortplantingstijd plaats. Dieren verzamelen zich op de voortplantingsstranden om te werpen en te paren. Ze komen enkel in die tijd aan land, buiten de voortplantingstijd leven de dieren op zee. Mannetjes keren waarschijnlijk jaarlijks terug naar hetzelfde territorium.

De zeeberen hebben een voorkeur voor rotskusten met overhangende rotsen of grotten als werpgrond. Het vrouwtje krijgt één jong per worp, drie tot zes dagen nadat zij het water heeft verlaten. De meeste jongen worden al in het begin van de paartijd, midden of eind juni, geboren. Het jong kan al direct na de geboorte zwemmen, maar zal dit enkel in geval van nood doen. Het vrouwtje paart zeven tot tien dagen na te hebben geworpen. Ze ondergaat na de geboorte van het jong foerageertripjes die twee tot zes dagen kunnen duren. Ze bezoekt het jong enkel voor een korte tijd om het te laten zogen. Het jong wordt acht tot elf maanden lang gezoogd. Vrouwtjes en jonge dieren blijven na de voortplantingstijd rond het strand, de mannetjes zwerven verder weg.

Verspreiding

De Guadalupe-zeebeer plant zich tegenwoordig enkel voort op de rotsige kusten van Isla Guadalupe, een eiland voor de westkust van Neder-Californië, Mexico. Vroeger kwam hij ook voor op eilandjes voor de kust van Californië, VS. Verdwaalde dieren worden aangetroffen langs de kust van Californië, Mexico en in de Golf van Californië.

Bedreiging

Tegenwoordig bestaat de totale populatie uit zo'n 20.000 individuen (2010).[1] In de negentiende eeuw was de soort echter bijna uitgestorven door zeehondenjagers, die op de dieren voor de pels jaagden. In 1892 waren er nog maar zeven individuen bekend en rond 1900 werd de soort zelfs als uitgestorven beschouwd. In 1928 werden echter twee mannetjes ontdekt, die werden verkocht aan de San Diego Zoo. Vanaf dat moment werden soms weer zeeberen waargenomen. In 1954 werd zelfs een groep van veertien dieren gevonden op Guadalupe. In 1975 riep Mexico Guadalupe uit tot beschermd gebied en de populatie groeide gestaag. Toch is de soort nog steeds niet veilig. Het kleine verspreidingsgebied maakt de soort gevoelig voor rampen en andere verstoringen.

Bronnen, noten en/of referenties
Wikimedia Commons Zie de categorie Arctocephalus townsendi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Guadalupe-zeebeer: Brief Summary ( Dutch; Flemish )

provided by wikipedia NL

De Guadalupe-zeebeer (Arctocephalus townsendi) is een soort oorrob uit de onderfamilie der zeeberen (Arctocephalinae). Het dier wordt vaak Guadeloupe-zeebeer genoemd. De soort komt echter niet voor op het Caribische eiland Guadeloupe, maar op het Pacifische Isla Guadalupe, een eilandje voor de westkust van Mexico. De soort is nauw verwant aan de Juan Fernández-zeebeer (Arctocephalus philippii).

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visit source
partner site
wikipedia NL

Guadalupepelssel ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Guadalupepelssel (Arctocephalus townsendi) er en øresel. Den utgjør en av de seks medlemmene av slekten Arctocephalus.

Beskrivelse

Fargen på guadalupepelsselen kan variere fra mørkebrun til svart. Hannen er vesentlig større enn hunnen. Hannen er rundt 2 meter lang og veier ca 180 kg. Hunnen er rundt 1,5 meter og veier ca 50 kg.

Utbredelse

Guadalupepelsselen er utbredt utenfor kysten av California i USA og Californiahalvøya i Mexico, spesielt på Guadalupeøya.

Reproduksjon

I paringstiden danner hannene egne territorier hvor de parer seg med flere hunner samtidig. Ungene blir født iløpet av juni eller juli.

Kilder

Eksterne lenker

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Guadalupepelssel: Brief Summary ( Norwegian )

provided by wikipedia NO

Guadalupepelssel (Arctocephalus townsendi) er en øresel. Den utgjør en av de seks medlemmene av slekten Arctocephalus.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visit source
partner site
wikipedia NO

Kotik meksykański ( Polish )

provided by wikipedia POL
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Kotik meksykański[3] (Arctocephalus townsendi) – gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych. Zamieszkuje wybrzeża Meksyku (Gwadelupa) oraz Stanów Zjednoczonych (Wyspy Normandzkie)[4]. Żeruje na środkowo-wschodnim Pacyfiku[2]. Samce mają około 2 m długości i 140 kg wagi. Samice są znacznie mniejsze - mierzą 1,4 m i ważą 50 kg. W XVIII wieku żyło około 100 000 okazów tych ssaków, jednak w wyniku polowań ich populacja drastycznie spadła. Obecnie, w wyniku prowadzonych działań mających na celu odnowienie populacji, ich liczba stopniowo rośnie.

Przypisy

  1. a b Arctocephalus townsendi, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Aurioles-Gamboa, D. 2015, Arctocephalus townsendi [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-13] (ang.).
  3. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Arctocephalus townsendi. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 25 września 2009]
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Kotik meksykański: Brief Summary ( Polish )

provided by wikipedia POL

Kotik meksykański (Arctocephalus townsendi) – gatunek drapieżnego ssaka morskiego z rodziny uchatkowatych. Zamieszkuje wybrzeża Meksyku (Gwadelupa) oraz Stanów Zjednoczonych (Wyspy Normandzkie). Żeruje na środkowo-wschodnim Pacyfiku. Samce mają około 2 m długości i 140 kg wagi. Samice są znacznie mniejsze - mierzą 1,4 m i ważą 50 kg. W XVIII wieku żyło około 100 000 okazów tych ssaków, jednak w wyniku polowań ich populacja drastycznie spadła. Obecnie, w wyniku prowadzonych działań mających na celu odnowienie populacji, ich liczba stopniowo rośnie.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visit source
partner site
wikipedia POL

Guadalupepälssäl ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Guadalupepälssäl[2] (Arctocephalus townsendi) är en art i familjen öronsälar.

Utseende

Hannar når en längd av 180 till 200 centimeter och honor blir 120 till 140 centimeter långa. Vikten ligger vid 160 till 170 respektive 45 till 55 kilogram. I kroppens byggnad och färgen liknar de andra sälar i samma släkte. Pälsens färg varierar mellan gulbrun, gråbrun och gråsvart. Hanar har en man av långa hår kring halsen. Vid den spetsiga nosen finns långa vitaktiga morrhår.[3]

Utbredning

De största kolonierna finns på ön Guadalupe som tillhör Mexiko. Tidigare fanns det troligtvis fler kolonier på andra öar i samma område. En mindre koloni förekommer till exempel på San Benoit Island nära Kaliforniens kust. Utanför parningstiden hittar man denna art även på de kaliforniska Channel Islands.[1]

Ekologi

Liksom hos andra arter av samma släkte strider hanar vid parningsplatsen om ett revir som ger bästa möjlighet att para sig. Honorna infinner sig mellan juni och augusti och föder ett ungdjur. Parningen sker sju till tio dagar efteråt. Hanarna lämnar sedan kolonin och honorna stannar vid ungarna men fiskar ibland i havet. Efter 7 till 10 månader slutar honan med digivning.[3]

När sälen fiskar dyker den ofta till 50 meter djup. Den fångar främst bläckfiskar och några fiskar.[3]

Bestånd

Före 1800-talet fanns det uppskattningsvis mellan 20 000 och 200 000 individer på Guadalupe och de andra populationerna var minst lika stora. Under början av 1800-talet dödade jägare varje år tusentals sälar. 1894 trodde man att arten var utdöd, men troligtvis gömde sig några djur i grottor. 1928 blev två individer fångade och överlämnade till San Diegos zoo. Först 1949 fann man åter en vildlevande pälssäl i området och 1954 fanns en ny koloni på Guadalupe. Idag gäller stränga skyddsåtgärder som förbjuder jakt på dem. Det aktuella beståndet (år 1993) uppskattas till 6 000 individer.[4]

Noter

  1. ^ [a b] Seal Specialist Group 1996. Arctocephalus townsendi. Från: IUCN 2006. 2006 IUCN Red List of Threatened Species. Läst 20061011.
  2. ^ Kommissionens förordning (EU) 2017/160 om skyddet av vilda djur (PDF), Europeiska unionen, sid.17, läst 2018-09-01.
  3. ^ [a b c] Dr David Aurioles Gamboa (20 november 2007). ”Guadalupe fur seal”. ARKive. Arkiverad från originalet den 3 maj 2014. https://web.archive.org/web/20140503065137/http://www.arkive.org/guadalupe-fur-seal/arctocephalus-townsendi/. Läst 6 maj 2014.
  4. ^ Ronald M. Nowak, red (2003). Arctocephalus townsendi (på engelska). Walker’s Marine Mammals of the World. The Johns Hopkins University Press. sid. 73-74. ISBN 0-8018-7343-6

Externa länkar

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Guadalupepälssäl: Brief Summary ( Swedish )

provided by wikipedia SV

Guadalupepälssäl (Arctocephalus townsendi) är en art i familjen öronsälar.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia författare och redaktörer
original
visit source
partner site
wikipedia SV

Arctocephalus townsendi ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Arctocephalus townsendiвид тварин родини Отарієвих. Країни проживання: Мексика, Сполучені Штати.

Опис

Статевий диморфізм значний, самці приблизно в 1,5 — 2 рази довші й приблизно в 3 — 4 рази важчі, ніж дорослі самиці. Дорослі самці A. pusillus можуть сягати 2 м у довжину і 279 кг вагою. Дорослі самки середньому 1,2 м і складе близько 1,4 м і важать 40 — 50 кг. Цуценята, за оцінками, 50 — 60 см в довжину, важать близько 6 кг при народженні та відіймаються від годування молоком, коли їм 9 — 11 місяців. Щенята народжуються з середини червня по серпень. Самці захищають свою територію, однак бійки між ними відбуваються рідко після того як одного разу територія встановилася. Більшість тварин народжують в невеликих печерах, гротах, серед скель і валунів. Цуценята, як правило, віднімають від годування молоком у 9-11 місяців. У морі, вони, здається, головним чином поодинокі. Поживою є риби, кальмари, ракоподібні. Косатка і акула, особливо велика біла акула є безсумнівними хижаками для A. townsendi.

Джерела

Ronald M. Nowak. Walker's mammals of the world. — JHU Press, 1999. — Т. 1. — С. 847. — ISBN 0801857899.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Arctocephalus townsendi: Brief Summary ( Ukrainian )

provided by wikipedia UK

Arctocephalus townsendi — вид тварин родини Отарієвих. Країни проживання: Мексика, Сполучені Штати.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Автори та редактори Вікіпедії
original
visit source
partner site
wikipedia UK

Hải cẩu lông mao Guadalupe ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Arctocephalus townsendi là một loài động vật có vú trong họ Otariidae, bộ Ăn thịt. Loài này được Merriam mô tả năm 1897.[2] Loài hải cẩu này suy giảm số lượng chỉ còn vài chục cá thể vào cuối thế kỷ thứ 19, nhưng đã gia tăng 10.000 cá thể trong số những năm cuối thập niên 1990. Nhiều cá thể có thể được tìm thấy trên đảo Guadalupe của Mexico. Loài này lưỡng hình giới tính trong kích thước, với những con đực là lớn hơn nhiều so với con cái, mặc dù chỉ vài mẫu vật được đo đạc.

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Aurioles, D. & Trillmich, F. (2008). Arctocephalus townsendi. 2008 Sách đỏ IUCN. Liên minh Bảo tồn Thiên nhiên Quốc tế 2008. Truy cập ngày 29 tháng 1 năm 2009.
  2. ^ a ă Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Arctocephalus townsendi”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

Hình tượng sơ khai Bài viết về các loài trong bộ thú ăn thịt này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Hải cẩu lông mao Guadalupe: Brief Summary ( Vietnamese )

provided by wikipedia VI

Arctocephalus townsendi là một loài động vật có vú trong họ Otariidae, bộ Ăn thịt. Loài này được Merriam mô tả năm 1897. Loài hải cẩu này suy giảm số lượng chỉ còn vài chục cá thể vào cuối thế kỷ thứ 19, nhưng đã gia tăng 10.000 cá thể trong số những năm cuối thập niên 1990. Nhiều cá thể có thể được tìm thấy trên đảo Guadalupe của Mexico. Loài này lưỡng hình giới tính trong kích thước, với những con đực là lớn hơn nhiều so với con cái, mặc dù chỉ vài mẫu vật được đo đạc.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visit source
partner site
wikipedia VI

Гуадалупский морской котик ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию
Латинское название Arctocephalus townsendi
Merriam, 1897
Ареал
изображение

wikispecies:
Систематика
на Викивидах

commons:
Изображения
на Викискладе

ITIS 180636 NCBI 161921 Охранный статус
Status iucn3.1 LC ru.svg
Вызывающие наименьшие опасения
IUCN 3.1 Least Concern: 2061

Гуадалупский морской котик[1] (Arctocephalus townsendi)[2][3][4] — вид морского котика, один из 8 видов рода южных морских котиков. К концу XIX века бесконтрольный промысел снизил его численность буквально до нескольких десятков особей, однако впоследствии численность этого вида была восстановлена и к концу 1990-х достигла 10 000 особей. Это животное часто встречается на острове Гуадалупе, территория Мексики.

Описание

Для гуадалупского морского котика характерен половой диморфизм, самцы значительно крупнее самок. Окраска у обоих полов тёмно-коричневая или почти чёрная, только на задней стороне шеи остевая шерсть становится желтоватой или светлого жёлто-коричневого цвета. Мех новорождённых щенков — чёрный, так что по окраске они похожи на взрослых. Наблюдения показывают, что самцы многие годы возвращаются для размножения на одни и те же «свои» участки. Самец владеет своей территорией от 35 до 122 дней в году. Щенка с середины июня до конца июля, но большая часть щенков рождается в июне. Гуадалупский морской котик, как и другие ушастые тюлени, обладает наружными ушами.

Ареал

Гуадалупский морской котик размножается на восточном берегу острова Гуадалупе, это приблизительно на 200 км западнее полуострова Калифорния. Кроме того, отдельные особи этого вида встречаются на островах в южной части Калифорнийского пролива, в том числе 2 самца были замечены на острове Сан-Николас.

Сокращения численности гуадалупского морского котика было вызвано главным образом тем, что с конца XVIII по начало XIX века этот вид был объектом коммерческого промысла. К 1825 это животное полностью исчезло из вод у южного побережья Калифорнии. В водах Мексики коммерческий промысел этого вида продолжался до 1894.

Меры по охране вида и восстановлению его численности

Национальная Служба Морского Рыболовства США указывает на этот вид как на «находящийся в опасности». На гуадалупского морского котика полностью распространяется действие закона США «О Находящихся в Опасности Видах». Основной причиной сокращения численности этого вида в своё время послужил его коммерческий промысел. В настоящее время охота на гуаделупского морского котика запрещена, что существенно снизило для этого вида степень угрозы. Северная окраина ареала этого тюленя находится в территориальных водах США. В настоящее время не известно ни о каких угрожающих восстановлению этого вида действиях человека в пределах контролируемой США части ареала гуаделупского морского котика. Поэтому в контролируемой США части ареала восстановление этого вида идёт естественными темпами, испытывая малое воздействие со стороны человека. Однако взаимодействие различных ведомств в деле охраны этого вида не всегда удовлетворительно, что подвергает гуаделупского морского котика опасности. Никаких специальных действий по восстановлению его численности, кроме предусмотренных Частью 7 закона США «О Находящихся в Опасности Видах», не предпринимается.

Примечания

  1. Полная иллюстрированная энциклопедия. «Млекопитающие» Кн. 2 = The New Encyclopedia of Mammals / под ред. Д. Макдональда. — М.: Омега, 2007. — С. 467. — 3000 экз.ISBN 978-5-465-01346-8.
  2. ^ Aurioles, D. & Trillmich, F. (2008). Arctocephalus townsendi. In: IUCN 2008. IUCN Red List of Threatened Species. Downloaded on 29 January 2009
  3. Belcher, Rebecca L.; and Thomas E. Lee, Jr. (2002). «Arctocephalus townsendi». Mammalian Species (700):1—5.
  4. Randall R. Reeves, Brent S. Stewart, Phillip J. Clapham and James A. Powell (2002). National Audubon Society Guide to Marine Mammals of the World. Alfred A. Knopf, Inc. ISBN 0-375-41141-0.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

Гуадалупский морской котик: Brief Summary ( Russian )

provided by wikipedia русскую Википедию

Гуадалупский морской котик (Arctocephalus townsendi) — вид морского котика, один из 8 видов рода южных морских котиков. К концу XIX века бесконтрольный промысел снизил его численность буквально до нескольких десятков особей, однако впоследствии численность этого вида была восстановлена и к концу 1990-х достигла 10 000 особей. Это животное часто встречается на острове Гуадалупе, территория Мексики.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Авторы и редакторы Википедии

北美毛皮海狮 ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科
二名法 Arctocephalus townsendi
Merriam, 1897 Arctocephalus townsendi distribution.png

北美毛皮海狮学名Arctocephalus townsendi)主要分布于墨西哥瓜达卢佩岛,是唯一生活在北半球的海狮。19世纪末因过分捕猎,只剩下几十头,到1990年代恢复到一万头左右。

生态

雄海狮比雌海狮大很多。雌雄都是深棕色或灰黑色,颈部毛则为黄色或浅褐色。据研究者观察,繁殖年龄的雄性会常年回到同一地方交配,在陆地逗留35-122天。幼狮出生于六月中到七月底,其中六月较多。幼狮出身时与成年者同色。

分布

现在繁殖区为瓜达卢佩岛,位于墨西哥下加利福尼亞州海岸西北200公里。个别海狮也开始在美国加州西部岛屿上出没。有两头雄狮已在San Nicolas Island定居。

参考

外部链接

小作品圖示这是一篇與哺乳动物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
 title=
license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑

北美毛皮海狮: Brief Summary ( Chinese )

provided by wikipedia 中文维基百科

北美毛皮海狮(学名:Arctocephalus townsendi)主要分布于墨西哥瓜达卢佩岛,是唯一生活在北半球的海狮。19世纪末因过分捕猎,只剩下几十头,到1990年代恢复到一万头左右。

license
cc-by-sa-3.0
copyright
维基百科作者和编辑