Paederus brevipennis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Paederus brevipennis adolah kumbang dari famili Staphylinidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Kumbang iko biasonyo punyo elitra nan pendek.
Paederus brevipennis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1835 roku przez Jean Théodore’a Lacordaire’a[1].
Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 6, do 6,5 mm. Czułki mają czarne wierzchołki. Głaszczki szczękowe są żółte z brunatnymi wierzchołkami ostatnich członów. Przedplecze ma boczne brzegi wyraźnie obrębione na całej długości. Pokrywy są krótsze od przedplecza, ku tyłowi wyraźnie rozszerzone, o zredukowanych barkach. Odległości między punktami na pokrywach są nie większe niż średnice tych punktów. Tylna para skrzydeł zupełnie zanikła. Ubarwienie odnóży jest żółte z brunatnymi wierzchołkami ud[2].
Owad znany z Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry[1]. Zasiedla trawiaste, zwłaszcza południowe zbocza pagórków, skraje lasów i zarośli, parowy, pobrzeża potoków i stawów. Bytuje wśród traw, mchów, w ściółce i pod kamieniami[3][2]. W Polsce rzadki, spotykany głównie na pogórzach i w niższych położeniach górskich[3].
Paederus brevipennis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1835 roku przez Jean Théodore’a Lacordaire’a.
Chrząszcz o wydłużonym i lekko wypukłym ciele długości od 6, do 6,5 mm. Czułki mają czarne wierzchołki. Głaszczki szczękowe są żółte z brunatnymi wierzchołkami ostatnich członów. Przedplecze ma boczne brzegi wyraźnie obrębione na całej długości. Pokrywy są krótsze od przedplecza, ku tyłowi wyraźnie rozszerzone, o zredukowanych barkach. Odległości między punktami na pokrywach są nie większe niż średnice tych punktów. Tylna para skrzydeł zupełnie zanikła. Ubarwienie odnóży jest żółte z brunatnymi wierzchołkami ud.
Owad znany z Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bośni i Hercegowiny, Serbii i Czarnogóry. Zasiedla trawiaste, zwłaszcza południowe zbocza pagórków, skraje lasów i zarośli, parowy, pobrzeża potoków i stawów. Bytuje wśród traw, mchów, w ściółce i pod kamieniami. W Polsce rzadki, spotykany głównie na pogórzach i w niższych położeniach górskich.
