Macrocyclops albidus – gatunek widłonoga z rodziny Cyclopidae, nazwa naukowa gatunku została po raz pierwszy opublikowana w 1820 roku na podstawie badań naukowych szwajcarskiego zoologa Louisa Jurine[1].
Siedliska tego widłonoga stanowi czysta woda, która znajduje się w przydrożnych rowach, przydomowych oczkach wodnych, basenach, stawach i innych środowiskach o wystarczającej ilości pożywienia. Gatunek kosmopolityczny, badania naukowe populacji Macrocyclops albidus z Anglii, Szkocji, Francji, Niemiec, Stanów Zjednoczonych, Nowej Zelandii i Australii wskazują, że rozprzestrzenianie się tego widłonoga na całym świecie jest wynikiem interwencji człowieka, w szczególności żeglugi, a nie przyczyn naturalnych, takich jak wiatr lub poprzez migrację ptaków[2].
Macrocyclops albidus żywią się przede wszystkim larwami komarów i są bardzo skuteczne w zwalczaniu tych owadów. Osiągają prawie 90% redukcję przeżywalności larw w warunkach polowych i przekraczają ilość przeciętną ilość spożywanych larw przyjętą dla innych drapieżników w doświadczeniach laboratoryjnych[3]. W badaniach laboratoryjnych przeciętny macrocyclops zabija średnio 27 larw Culex quinquefasciatus dziennie[4].
Macrocyclops albidus jest znanym pośrednim żywicielem hermafrodytycznego pasożyta Schistocephalus solidus, tasiemca ryb i ptaków, których pożywienie stanowią ryby.
Macrocyclops należy do skorupiaków i jest gatunkiem widłonogów, charakteryzuje się występowaniem piątej nogi z dwóch różnych segmentów, dystalnym segmentem z trzema kolcami lub na końcu odwłoka[5]. Macrocyclops albidus wyróżnia się odkrytą środkową powierzchnią odwłoku i szklistą płytką na ostatnim odcinku odwłoka, która jest gładka lub drobno ząbkowana.
Macrocyclops albidus – gatunek widłonoga z rodziny Cyclopidae, nazwa naukowa gatunku została po raz pierwszy opublikowana w 1820 roku na podstawie badań naukowych szwajcarskiego zoologa Louisa Jurine.
