Dytiscus latissimus és una espècie de coleòpter capbussador dins la família Dytiscidae.
Dytiscus latissimus pot arribar a fer 38-44 mm de llargada. És similar en estructura a l'espècie Dytiscus marginalis, però és més gros i més ample. És un depredador que s'alimenta de gran varietat de preses, incloent altres insectes, els capgrossos i petits peixos. Abans de submergir-se recull bombolles d'aire en les seves ales el qual passa pels espiracles.
Es troba al centre i nord d'Europa. Està oficialment protegida a la UE.
Habita en llocs de vegetació densa principalment de Carex i Equisetum, a les vores dels llacs o en basses profundes.
Il·lustració de Fauna Germanica: Die Käfer des deutschen Reiches (vol. I, pl. 39) (1908)
Dytiscus latissimus és una espècie de coleòpter capbussador dins la família Dytiscidae.
Der Breitrand oder Breitrandkäfer (Dytiscus latissimus) ist ein Käfer aus der Familie der Schwimmkäfer (Dytiscidae).
Der Breitrand erreicht eine Länge von 36 bis 44 mm und ist damit der größte Vertreter der Schwimmkäfer in Europa. Mit seinen gelben Rändern und den zu Schwimmbeinen ausgebildeten Mittel- und Hinterbeinen weist er zwar Ähnlichkeit zu anderen Dytiscus-Arten wie dem Gelbrandkäfer auf, charakteristische Unterscheidungsmöglichkeit sind jedoch neben seiner Größe die tragflächenartig verbreiterten Deckflügel.[1]
Das Verbreitungsgebiet des Breitrand befindet sich zwischen Ostfrankreich und Westsibirien, hier besiedelt der Käfer größere nährstoffarme Stillgewässer mit röhricht- und seggenriedbewachsenen Flachwasserbereichen. Darüber hinaus kommen auch Kiesgruben und Torfstichseen für die Art infrage, die aber ebenfalls über eine dichte Ufer- und Flachwasservegetation verfügen sollten. Für Deutschland liegen aktuell nur vereinzelte Nachweise in Sachsen und Brandenburg vor.[2] Auch aus Bayern gibt es einzelne Fundmeldungen.[3]
Nahrungsgrundlage der räuberisch lebenden Art sind vor allem Insekten und Aas, jedoch werden auch kranke Fische erbeutet. Gesunde Fische zählen nicht zum Beutespektrum, da sowohl adulte Tiere als auch die Larven für die Jagd zu schwerfällig sind.
Der Breitrand ist heute in weiten Teilen Europas sehr selten geworden und ist deutschlandweit vom Aussterben bedroht (Rote Liste Status 1). Nach 1980 sind nur acht Fundorte der Art bekannt.[4]
Gefährdet wird der Käfer vor allem durch überhöhten Fischbesatz sowie durch Entkrautung, Gewässerverbau und Nährstoffeinträge durch fischereiliche Nutzung.[4]
Der Breitrand oder Breitrandkäfer (Dytiscus latissimus) ist ein Käfer aus der Familie der Schwimmkäfer (Dytiscidae).
Szeroczi karëséwc (Dytiscus latissimus) - to je wiôldżi bączk z rodzëznë karëséwcowatëch (Dytiscidae). Òn mòże żëc w czëstëch wòdach m. jin. na Kaszëbach.
Dytiscus latissimus is a species of beetle in family Dytiscidae.[1]
One of the largest representatives of the predaceous diving beetles of the genus Dytiscus, D. latissimus can reach a length around 38–44 mm (1.5–1.7 in). This beetle is similar in structure to the better-known and widespread D. marginalis, but it is clearly larger and especially wider. The species is usually easy to recognize by the extensions on both sides of the shield. The elytra and the pronotum are dark brown with yellow sides. The head is black, while the legs are yellow. The male's wing cases are shiny, while those of the female are finely grooved. This voracious predator hunts a wide variety of prey, including other insects, tadpoles, and small fish. Before they dive, they collect air bubbles in their wing cases which go through the spiracles.
This species can be found in northern and central European countries. The species is listed on Annex II and Annex IV of the European Union Habitats Directive; the latter gives it strict protection within the EU member countries.
It is an aquatic species and it inhabits in dense vegetation, mainly of Carex and Equisetum, at the edges of lakes or in nonflowing waters and deep ponds. They key parameter of the habitat is the abundance of case-making caddis flies, which serve as the primary food for D. latissimus larvae.
The species was extirpated from much of its previous area, including most of Central Europe. The main reason is the rise of intensive use of water bodies for fish production.[2] There is a successful breeding program for this species in Latvia, which gives hope for potential reintroduction into formerly inhabited areas, should they become habitable for the species in the future.[3]
Illustration from Fauna Germanica: Die Käfer des deutschen Reiches (vol. I, pl. 39) (1908)
Dytiscus latissimus is a species of beetle in family Dytiscidae.
Dytiscus latissimus es una especie de escarabajo del género Dytiscus, familia Dytiscidae.[1] Fue descrita científicamente por Linnaeus en 1758.[1][2][3]
Uno de los representantes más grandes de los escarabajos buceadores depredadores del género Dytiscus, D. latissimus puede alcanzar una longitud de alrededor de 38 a 44 mm (1,5 a 1,7 pulgadas). Este escarabajo es similar en estructura al más conocido y extendido D. marginalis, pero es claramente más grande y especialmente más ancho. La especie suele ser fácil de reconocer por las extensiones a ambos lados del escudo. Los élitros y el pronoto son de color marrón oscuro con lados amarillos. La cabeza es negra, mientras que las patas son amarillas. Las cubiertas de las alas del macho son brillantes, mientras que las de la hembra están finamente acanaladas. Este depredador voraz caza una gran variedad de presas, incluidos otros insectos, renacuajos y peces pequeños. Antes de sumergirse, recogen burbujas de aire en sus alas que pasan a través de los espiráculos.
Habita en Europa y norte de Asia (excepto China).[1]
Es una especie acuática y habita en vegetación densa, principalmente de Carex y Equisetum, a orillas de lagos o en aguas tranquilas y estanques profundos. El parámetro clave del hábitat es la abundancia de tábanos, que sirven como alimento principal para las larvas de D. latissimus.
La especie fue separad de gran parte de su área anterior, incluida la mayor parte de Europa Central. La razón principal es el aumento del uso intensivo de cuerpos de agua para la producción de peces.[4] Hay un exitoso programa de reproducción para esta especie en Letonia, lo que da la esperanza de una posible reintroducción en áreas anteriormente habitadas, en caso de que se vuelvan habitables para la especie en el futuro.[5]
Dytiscus latissimus es una especie de escarabajo del género Dytiscus, familia Dytiscidae. Fue descrita científicamente por Linnaeus en 1758.
Laiujur (Dytiscus latissimus) on röövtoiduline mardikas ujurlaste sugukonnast.
Laiujuri areaal on valdavalt Euroopa: Austria, Valgevene, Belgia, Bosnia ja Hertsegoviina, Horvaatia, Tšehhi, Taani, Soome, Prantsusmaa, Saksamaa, Ungari, Itaalia, Läti, Luxembourg, Holland, Norra, Poola, Rumeenia, Venemaa, Slovakkia, Rootsi, Šveits ja Ukraina. Laiujurit on leitud ka mõnedest Eesti seisuveekogudest.
Laiujur on ujurite perekonna suurim esindaja. Tema tagakeha on laienenud. Laiujuri vastseid saab hõlpsalt eristada teistest ujurlaste vastsetest selle poolest, et nende pea eesserv on nõgus (teistel kumer).
Laiujur eelistab elada väikestes tiheda taimestikuga seisuveekogudes, kuhu ulatub ka päikesekiirgus.
Laiujur nagu teisedki ujurid on eranditult röövtoiduline: peatoidus on paljud veeputukad, näiteks sõudurlased (Corixidae), samuti mitmed vähilised.
Paljudes riikides on ta loetud ohustatud liigi või eriti ohustatud liigi alla. Eestis ei kuulu ta punasesse raamatusse.
Laiujuri vähenemise põhjuseks on veekogude eutrofikatsioon ja kinnikasvamine – need tegurid toovad endaga tavaliselt kaasa valgusrežiimi muutusi, mis mõjutavad negatiivselt laiujuri elutingimusi.
Laiujur (Dytiscus latissimus) on röövtoiduline mardikas ujurlaste sugukonnast.
Jättisukeltaja (Dytiscus latissimus) on vedessä elävä kovakuoriainen. Se on mainittu Euroopan unionin luontodirektiivin liitteessä IV, sillä se on unionin alueella hyvin harvinainen. Sitä tavataan Pohjois- ja Itä-Euroopassa ja Siperian länsiosissa.[1] Suomessa jättisukeltajaa tavataan suurissa järvissä Etelä- ja Keski-Suomessa.[2] Jättisukeltaja on Suomessa rauhoitettu.[3]
Jättisukeltaja on suuri ja leveä, kasvaa yli neljä senttiä pitkäksi.[4] Se on väriltään tumman vihertävän ruskea, kilpeä kiertää keltainen reunus. Jättisukeltaja on sopeutunut uimaan, sen takajalat ovat airomaiset, mutta se on myös hyvä lentäjä.[5]
Jättisukeltaja (Dytiscus latissimus) on vedessä elävä kovakuoriainen. Se on mainittu Euroopan unionin luontodirektiivin liitteessä IV, sillä se on unionin alueella hyvin harvinainen. Sitä tavataan Pohjois- ja Itä-Euroopassa ja Siperian länsiosissa. Suomessa jättisukeltajaa tavataan suurissa järvissä Etelä- ja Keski-Suomessa. Jättisukeltaja on Suomessa rauhoitettu.
Jättisukeltaja on suuri ja leveä, kasvaa yli neljä senttiä pitkäksi. Se on väriltään tumman vihertävän ruskea, kilpeä kiertää keltainen reunus. Jättisukeltaja on sopeutunut uimaan, sen takajalat ovat airomaiset, mutta se on myös hyvä lentäjä.
Dytiscus latissimus, le Grand dytique, est une espèce d'insectes coléoptères de la famille des Dytiscidae d'Europe centrale (très rare en France où il est menacé ou serait même éteint comme au Benelux et en Allemagne). Le Grand dytique ainsi que ses habitats sont protégés en France et en Europe.
Plus grand que le dytique bordé (Dytiscus marginalis), il présente des élytres plus noirs et munis d'une excroissance latérale.
Il fréquente préférentiellement de grands lacs.
Dytiscus latissimus, le Grand dytique, est une espèce d'insectes coléoptères de la famille des Dytiscidae d'Europe centrale (très rare en France où il est menacé ou serait même éteint comme au Benelux et en Allemagne). Le Grand dytique ainsi que ses habitats sont protégés en France et en Europe.
Il ditisco maggiore (Dytiscus latissimus Linnaeus, 1758)[2] è un coleottero acquatico appartenente alla famiglia Dytiscidae, diffuso in Europa.
Le larve di quest'insetto sono molto aggressive; sono dotate di sei zampe e sono lunghe all'incirca 6 cm, hanno una testa larga e piatta con un paio di mascelle a forma di pinze. Sono velenose e per cacciare stanno in agguato tra le piante e a un tratto catturano la preda. Attacca qualsiasi cosa si muova, anche esseri umani.[3]
L'areale comprende la Norvegia, la Svezia, la Finlandia, la Danimarca, l'Austria, la Bosnia ed Erzegovina, la Polonia, la Lettonia, la Bielorussia, l'Ucraina e la Russia.[1]
La presenza è inoltre incerta in Svizzera, Ungheria, Croazia, Slovacchia e Romania.[1]
È infine considerata specie estinta in Italia, Francia, Belgio, Lussemburgo, Paesi Bassi, Germania e Repubblica Ceca.[1]
L'habitat è rappresentato da ruscelli, stagni, laghi poco profondi, zone salmastre e sorgenti termali.[4]
Data la frammentazione dell'areale, la Lista rossa IUCN classifica Dytiscus latissimus come specie vulnerabile (Vulnerable).[1]
Il ditisco maggiore (Dytiscus latissimus Linnaeus, 1758) è un coleottero acquatico appartenente alla famiglia Dytiscidae, diffuso in Europa.
Plačioji dusia (lot. Dytiscus latissimus) – dusių (Dytiscidae) šeimos vabalas. Vabalai stambūs (36 – 44 mm), labai platūs, žaliai rudi.
Gyvena dideliuose vandens telkiniuose, tankiai apaugusiuose vandens augalija.
Lervos minta apsiuvų lervomis.
Vabalai Lietuvoje reti. Įrašyti į Lietuvos raudonąją knygą
Plačioji dusia (lot. Dytiscus latissimus) – dusių (Dytiscidae) šeimos vabalas. Vabalai stambūs (36 – 44 mm), labai platūs, žaliai rudi.
Gyvena dideliuose vandens telkiniuose, tankiai apaugusiuose vandens augalija.
Lervos minta apsiuvų lervomis.
Vabalai Lietuvoje reti. Įrašyti į Lietuvos raudonąją knygą
Bredkantad dykare (djur) adolah kumbang dari famili Dytiscidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
Larva kumbang iko biasonyo panjangnyo sekitar 1–5 cm.
Bredkantad dykare (djur) adolah kumbang dari famili Dytiscidae. Spesies ko juo marupokan bagian dari ordo Coleoptera, kelas Insecta, filum Arthropoda, dan kingdom Animalia.
De brede geelgerande watertor of brede geelgerande waterkever (Dytiscus latissimus) is een waterkever uit de familie waterroofkevers (Dytiscidae). Het is één van de grootste vertegenwoordigers van de geelgerande waterroofkevers uit het geslacht Dytiscus.
De kever lijkt qua bouw en levenswijze sterk op de bekendere en in België en Nederland algemeen voorkomende geelgerande watertor (Dytiscus marginalis), maar wordt duidelijk groter en met name breder. De soort heeft duidelijke verbredingen aan weerszijden van de dekschilden en is hieraan meestal eenvoudig te herkennen. Mannetjes zijn duidelijk van vrouwtjes te onderscheiden aan de verbredingen aan het voorste potenpaar. Deze bevatten aan de onderzijde twee grotere en vele tientallen zeer kleinere zuignapjes waarmee het mannetje zich aan het vrouwtje ankert tijdens de paring.
De brede geelgerande watertor werd al bijna veertig jaar beschouwd als uitgestorven in Nederland. Sinds 2005 zijn er echter waarnemingen van verschillende locaties bekend. In België kwam de soort vroeger ook voor maar hier zijn geen nieuwe waarnemingen bekend.
Bred vannkalv (Dytiscus latissimus) også omtalt som kjempevannkalv, er en bille og tilhører familiegruppen vannkalver. Den kan bli opptil 4,5 centimeter og er den største av de norske vannkalvene. I Norge finnes den i litt større innsjøer på Sør- og Østlandet.
Bred vannkalv har en oval fasong slik som hos alle vannkalver. Hode, bryst og bakkropp danner én kurve, noe som reduserer vannmotstanden når de svømmer. Hodet er bredt og noe skovlformet (med en mer eller mindre skarp fremkant). Brystet (pronotum) er bredere enn langt. Kroppen er nokså flattrykt, mye bredere enn høy, dekkvingene er utvidet på siden og fortsetter utenfor den gule sidekanten. Fasettøynene er relativt små og ikke utstående. Antennene er trådformede.
Den er mellom 38 og 44 millimeter lang som voksen og er vår største art. Larven er i sine siste larvestadier endel større.
Fargen er svart med gule sidekanter langs kroppen. Brystskjoldet (pronotum) er kantet med gult hele veien rundt.
Hunnen har alminnelige framføtter, mens hannen har brede framføtter. De er utvidet med noen sugeskåler den bruker under parring, for å holde seg fast på hunnens rygg. Bakbeina er typiske for vannkalver. Leggene (tibiae) og fotleddene (tarsene) er avflatet og utstyrt med tette frynser av lange hår som virker som årer.
De voksne billene, og særlig larvene, er grådige rovdyr. Larvestadiene er i ferskvann. De voksne vannkalvene flyr godt og kan derfor påtreffes et stykke fra vannet. Vannkalvene svømmer raskt med symmetriske bevegelser, det vil si at begge beina i et par går framover og bakover samtidig.
Bred vannkalv finnes i stillestående ferskvann, i vegetasjonsrike (næringsrike) større innsjøer. De har ikke gjeller og er avhengige av å hente oksygen fra luften. Man kan se både voksne og larver hengende fra vannoverflaten, der bare bakkroppsspissen bryter overflatehinna. De voksne billene lagrer luft under dekkvingene.
Bred vannkalv tilhører gruppen av insekter med fullstendig forvandling (holometabole insekter), som gjennomgår en metamorfose i løpet av utviklingen. Mellom larvestadiet og det voksne stadiet er et puppestadie, en hvileperiode, der vannkalvens indre og ytre organer endres. Bred vannkalv lever i ferskvann både som larver og som voksne. Det eneste stadiet som er på land er puppestadiet. Når larven er fullt utvokst, kryper den på land, graver ut et kammer i løs jorden eller lignende, hvor puppestadiet tilbringes.
Bred vannkalv er regnet som er sterkt truet art i Europa og er derfor fredet også i Norge. Det er imidlertid uklart om arten er like sterkt truet i Norden som lenger sør i Europa. Den står på både den norske og den europeiske rødlisten.
Bred vannkalv (Dytiscus latissimus) også omtalt som kjempevannkalv, er en bille og tilhører familiegruppen vannkalver. Den kan bli opptil 4,5 centimeter og er den største av de norske vannkalvene. I Norge finnes den i litt større innsjøer på Sør- og Østlandet.
Multimedia w Wikimedia Commons Pływak szerokobrzeżek (Dytiscus latissimus) – gatunek dużego chrząszcza wodnego z rodziny pływakowatych.
Pływak szerokobrzeżek to jeden z największych europejskich chrząszczy wodnych. Osiąga 40 mm długości. Gatunek ten łatwo rozpoznać. Jego pancerz jest czarny z pomarańczowawym obrzeżeniem. Jak jego nazwa wskazuje ma szerokie pokrywy skrzydeł, co odróżnia go od pływaka żółtobrzeżka. Ma opływowy kształt ciała i długie tylne odnóża. Bardzo szybko pływa. Samca łatwo rozpoznać po gładkich pokrywach skrzydeł i przyssawkach na przednich odnóżach. Samice nie mają przyssawek ale posiadają "rowkowate" pokrywy skrzydeł.
Gatunek występuje w Europie, głównie środkowej i północnej. Jest bardzo rzadki. Zamieszkuje duże i czyste zbiorniki wodne takie jak jeziora, stawy rybne, rozlewiska rzek.
Jak wszystkie pływakowate pływak szerokobrzeżek jest drapieżnikiem, poluje na owady wodne, skorupiaki, mięczaki, narybek, słabe ryby, kijanki i małe żabki.
Gatunek ten rozmnaża się podobnie jak inne pływaki. Po kopulacji z samcem samica składa jaja do tkanek roślin wodnych. Jaja przez mniej więcej tydzień przebywają w roślinach. Później wylęgają się małe larwy. Rosną i zmieniają wygląd. Dojrzałe larwy osiągają nawet 8 cm długości i posiadają duże żuwaczki. Ofiary rozpuszczają sokami trawiennymi. Larwy oddychają wystawiając odwłok na powierzchnię wody. Po około 4–6 miesiącach, duża larwa wychodzi na brzeg zbiornika i zakopuje się w ziemi, by następnie przepoczwarzyć się. Dorosły osobnik wyłania się z ziemi po kilku dniach.
Największym zagrożeniem dla tego gatunku jest zanieczyszczanie czystych wód w których on występuje. Jest bardzo rzadki i wymierający, ściśle chroniony.
Gatunek w Polsce znajduje się pod ścisłą ochroną gatunkową[3]. Został wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi zwierząt z kategorią VU.
W Polsce gatunek ten występuje na nizinach, nie spotykany w górach. Spotykany był w zachodnich Sudetach, na Mazurach, w Pomorzu, Wielkopolsce, Puszczy Białowieskiej, Mazowszu, Górnym i Dolnym Śląsku, Wzgórzach Trzebnickich i Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej. Może występować w całej Polsce, oprócz gór.
Populacja jest trudna do oznaczenia, jest to bardzo rzadki chrząszcz, bliski wymarcia.
Pływak szerokobrzeżek (Dytiscus latissimus) – gatunek dużego chrząszcza wodnego z rodziny pływakowatych.
Dytiscus latissimus é uma espécie de escaravelho da família Dytiscidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Alemanha, Áustria, Bélgica, Bielorrússia, Bósnia e Herzegovina, Croácia, Dinamarca, Eslováquia, Finlândia, França, Hungria, Itália, Letónia, Luxemburgo, Países Baixos, Noruega, Polónia, República Checa, Roménia, Rússia, Suécia, Suíça e Ucrânia.
Dytiscus latissimus é uma espécie de escaravelho da família Dytiscidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Alemanha, Áustria, Bélgica, Bielorrússia, Bósnia e Herzegovina, Croácia, Dinamarca, Eslováquia, Finlândia, França, Hungria, Itália, Letónia, Luxemburgo, Países Baixos, Noruega, Polónia, República Checa, Roménia, Rússia, Suécia, Suíça e Ucrânia.
Potápnik široký (Dytiscus latissimus) je druh chrobáka z čeľade potápnikovité.
Je to veľký chrobák s dĺžkou 36 až 44 mm a najväčší z potápnikovitých v Európe. Loví hmyz a choré ryby, živí sa aj zdochlinami.
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Potápnik široký
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Potápnik široký
Potápnik široký (Dytiscus latissimus) je druh chrobáka z čeľade potápnikovité.
Je to veľký chrobák s dĺžkou 36 až 44 mm a najväčší z potápnikovitých v Európe. Loví hmyz a choré ryby, živí sa aj zdochlinami.
Bredkantad dykare (Dytiscus latissimus[2]) är en skalbagge som med en längd av 4,5 centimeter och en bredd av 3 centimeter är den största arten i familjen dykare[3][4][5] som förekommer i Sverige.
Artens utbredningsområde är Europa och norra Asien (med undantag av Kina).[3] IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar.[1] Arten är reproducerande i Sverige.[5] Inga underarter finns listade.[3]
Denna art, som är relativt sällsynt, är svart med gult bräm på ryggskölden och täckvingarnas sidor, vilka senare är försedda med bred, utplattad sidokant. Hos honan är täckvingarna djupt fårade på längden, medan de hos hannen är släta.
Wikispecies har information om Dytiscus latissimus.
Bredkantad dykare (Dytiscus latissimus) är en skalbagge som med en längd av 4,5 centimeter och en bredd av 3 centimeter är den största arten i familjen dykare som förekommer i Sverige.
Artens utbredningsområde är Europa och norra Asien (med undantag av Kina). IUCN kategoriserar arten globalt som sårbar. Arten är reproducerande i Sverige. Inga underarter finns listade.
Denna art, som är relativt sällsynt, är svart med gult bräm på ryggskölden och täckvingarnas sidor, vilka senare är försedda med bred, utplattad sidokant. Hos honan är täckvingarna djupt fårade på längden, medan de hos hannen är släta.
Wikimedia Commons har media relaterad till Bredkantad dykare.Bilder & media
36–44 мм. Тіло широке та велике. Зеленувато-бурий з жовтими ротовими органами, плямами на лобі та широкою облямівкою навколо передньоспинки та надкрил. Боковий край надкрил розпластаний у вигляді тонкої гострої пластинки. Надкрила в зморшках.
Вся Європа, північний Казахстан, західний Сибір.
В Україні — лісова та північ лісостепової зони (південна межа ареалу), Закарпаття. Зустрічається нечасто, відомі поодинокі особини.
Зимують жуки. Парування та відкладання яєць відбувається переважно весною. Личинки проходять ІІІ віки (періоди по 5–20 днів кожний). Лялечка розвивається до 20–30 днів. Після виходу з лялечки жуки залишаються в печерках ще декілька днів. Імаго живе до 1 року, іноді довше. Зустрічається в великих стоячих (зрідка проточних) водоймах. Активний хижак.
Загрози: порушення гідрологічного режиму водойм, їх забруднення промисловими відходами.
Занесено, як рідкісний до списку видів, що охороняються Бернською конвенцією (додаток ІІ Бернської конвенції.
Dytiscus latissimus là một loài bọ cánh cứng thuộc họ Dytiscidae. Nó được tìm thấy ở Áo, Belarus, Bỉ, Bosna và Hercegovina, Croatia, Cộng hòa Séc, Đan Mạch, Estonia, Phần Lan, Pháp, Đức, Hungary, Ý, Latvia, Litva, Luxembourg, Hà Lan, Na Uy, Ba Lan, România, Nga, Slovakia, Thụy Điển, Thụy Sĩ và Ukraina.
Bài viết liên quan đến phân họ côn trùng cánh cứng Dytiscinae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Dytiscus latissimus Linnaeus, 1758
Охранный статус
Широкий плавунец, или широчайший плавунец[1] (лат. Dytiscus latissimus) — крупный и редкий вид жуков-плавунцов. Занесён в Красную книгу МСОП под категорию VU — в уязвимом положении[2].
Распространён на территории следующих стран: в Австрии, Бельгии, Боснии и Герцеговине, Чехии, Дании, Финляндии, Италии, Латвии (в озёрах Мацитаймаяс, Чумалэзерс, Берзене и Везене[3]), Норвегии, Польше, России (в Европейской части и Западной Сибири[4]), Швеции и на Украине[2].
Длина тела взрослых насекомых 36—45 мм[4][5]. Главным отличительным признаком от других представителей своего рода является очень широкое и плоское тело оливкового цвета, с широкой жёлтой каймой по бокам переднеспинки и надкрылий[4].
Тело бурое или чёрно-бурое с зеленоватым отливом[6], края переднеспинки и надкрылий жёлтые. Бока надкрылий широко распластаны в тонкую и широкую пластинку. Средняя и задняя пара ног плавательные[7].
Длина тела личинок может достигать 60—80 мм[4][7]. Тело веретеновидное с узкими вытянутыми последними сегментами и с церками на конце. Голова крупная с острыми серповидными челюстями[7].
Представители населяют водоёмы площадью от 0,1 га до нескольких гектаров. Встречаются в озёрах с прозрачной или мутной водой, реже коричневой водой, часто водоёмы полесий. Часть водоёма должна занимать хорошо развитая растительность и на водоёме должны быть свободные пространства, так называемые «окна»[4]. Чаще их можно наблюдать в прибрежных участках среди мезотрофной и мезоолиготрофной растительности, в том числе осока носиковая, осока волосистоплодная, Вахта, хвощ, сабельник болотный, кувшинка белая, вербейник обыкновенный, уруть, рдест, сфагнум[4].
Питаются водными насекомыми, но главным образом личинками ручейников[4][7].
Самка откладывает яйца на мелководных участках водоёма на травянистые растения осока острая, осока носиковая, калужница болотная[8] и некоторые другие родственные растения, на глубине от 20 до 100 см[4]. Для кладки яиц самка выбирает места с подветренной солнечной стороны водоёма[4].
Широкий плавунец — редкое водное насекомое, занесённое в Международную Красную книгу и Красную книгу большинства стран своего ареала. На данный момент есть данные о том, что в ряде стран данный вид вымер: в Бельгии, Франции, Германии, Люксембурге и Нидерландах, и возможно вымер в Венгрии, Румынии, Словакии, Хорватии и Швейцарии[2].
Широкий плавунец, или широчайший плавунец (лат. Dytiscus latissimus) — крупный и редкий вид жуков-плавунцов. Занесён в Красную книгу МСОП под категорию VU — в уязвимом положении.
