Harjukarikelude (Drymus pilicornis) on varjoluteiden heimoon kuuluva pienehkö ludelaji. Suomen lajiston uhanalaisarvioinnissa 2010 se on luokiteltu alueellisesti hävinneeksi (RE)[1].
Harjukarikelude on 2,3–3,8 mm pituinen, jalkoja ja tuntosarvia myöten kauttaaltaan tummanruskea ludelaji. Pää ei ole kiiltävä. Etuselän poikki kulkee uurre, jonka etupuolelta selkä on täynnä pieniä pisteitä kun uurteen takapuolella pisteet ovat huomattavasti suurempia. Keskeisenä lajituntomerkkinä raajojen säärissä on pitkiä, pystyssä sojottavia karvoja.[2]
Lajin levinneisyys ulottuu Etelä- ja Keski-Euroopasta Pohjois-Kiinaan ja Venäjän kaukoitään. Suomessa harjukarikeluteella on ollut esiintymä Lohjalla, mutta luteita ei ole tavattu vuoden 1930 jälkeen.[2]
Harjukarikelude on paahdeympäristöjen asukki. Ulkomailla se esiintyy pääasiassa alvareilla ja kuivilla, kallioisilla kedoilla, joiden maaperä on kalkkivaikutteista ja joilla kasvaa kangasajuruohoa (Thymus serpyllum).[2]
Vuoden 2000 uhanalaisluokituksessa laji katsottiin erittäin uhanalaiseksi, mutta vuoden 2010 luokituksessa luokitus on alueellisesti hävinnyt. Uhanalaisuuden perusteena lajille on avoimien alueiden umpeenkasvu sekä kuloalueiden väheneminen.[1]
Harjukarikelude (Drymus pilicornis) on varjoluteiden heimoon kuuluva pienehkö ludelaji. Suomen lajiston uhanalaisarvioinnissa 2010 se on luokiteltu alueellisesti hävinneeksi (RE).
De Drymus pilicornis is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Haarsprietmoswants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.[1][2]
De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea.[3] Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
De haarsprietmoswants is 2,3-3,8 mm lang. De wantsen uit het geslacht Drymus lijken veel op elkaar. Hij is iets groter dan de zeldzame dwergmoswants (Drymus pumilio), maar kleiner dan de andere soorten. De kop, het schildje (scutellum), het halsschild (pronotum), poten en antennes zijn zwart. De voorvleugels zijn donkerbruin. De antennes zijn behaard.
De soort wordt het meest aangetroffen in het zuidelijk deel van West-Europa en Centraal-Europa, maar komt al voor in het zuidelijk deel van Scandinavië. Hij is verspreid in Zuidoost-Europa en Klein-Azië. Hoewel hij een voorkeur schijnt te hebben voor droge warme gebieden, vindt men hem ook in vochtige, open gebieden met een leembodem, een zandbodem of een rotsachtige bodem. Maar het meest algemeen is hij op kalkgrond. In Nederland en België, maar ook in Duitsland is hij zeldzaam.
Net als voor de brede moswants (Drymus latus) schijnt voor de haarsprietmoswants mos en tijm (Thymus) belangrijk te zijn. De Imago’s overwinteren en er is blijkbaar ëén generatie per jaar. De nieuwe generatie verschijnt in augustus.
De Drymus pilicornis is een wants uit de onderfamilie Rhyparochrominae en uit de familie bodemwantsen (Lygaeidae). 'Haarsprietmoswants' is de Nederlandse naam voor deze wants op Waarneming.nl, waar voor alle in de Benelux voorkomende wantsen eenduidige Nederlandse namen zijn ingevoerd.
De onderfamilie Rhyparochrominae wordt ook weleens als een zelfstandige familie Rhyparochromidae gezien in een superfamilie Lygaeoidea. Lygaeidae is conform de indeling van bijvoorbeeld het Nederlands Soortenregister.
