Macrocentrus is een geslacht van schildwespen.
De wetenschappelijke naam Macrocentrus is gepubliceerd door John Curtis in 1833.[1] Curtis beschreef als eerste soort Macrocentrus bicolor.
De soorten uit dit geslacht zijn in het larvestadium interne parasieten van de rupsen van hoofdzakelijk bladrollers en grasmotten. Het gebeurt dat meer dan een Macrocentrus-soort dezelfde gastheersoort aanvalt, en eenzelfde Macrocentrus-soort kan meerdere soorten parasiteren. Zo zijn er vier Macrocentrus-soorten bekend die de larven van de grijze fruitmot ( Grapholita molesta = Laspeyresia molesta) aanvallen; terwijl voor Macrocentrus ancylivorus negen verschillende gastheersoorten gekend zijn.[2] Omdat rupsen van bepaalde grasmotten en bladrollers schade aanbrengen aan voedingsgewassen, kunnen natuurlijke vijanden waaronder deze schildwespen bij de biologische bestrijding ervan ingezet worden. In de Verenigde Staten is Macrocentrus cingulum in 1926 geïntroduceerd voor de bestrijding van de Europese maisboorder (Ostrinia nubilalis), die een aantal jaren daarvoor in Noord-Amerika was ingevoerd.[3]
De meeste Macrocentrus-soorten zijn solitair, al zijn er ook die in groep leven. In dit laatste geval is vastgesteld dat alle volwassen exemplaren die afkomstig zijn uit een bepaalde groep van cocons, gewoonlijk van hetzelfde geslacht zijn. Dit wijst op het voorkomen van poly-embryonie (meerdere embryo's ontwikkeld uit een enkel bevruchte eicel; een fenomeen dat bij parasitoïde insecten vaak voorkomt). Dit is vastgesteld bij Macrocentrus gifuensis (de naam is een synoniem van Macrocentrus cingulum).[4]
Macrocentrus is een geslacht van schildwespen.
De wetenschappelijke naam Macrocentrus is gepubliceerd door John Curtis in 1833. Curtis beschreef als eerste soort Macrocentrus bicolor.
De soorten uit dit geslacht zijn in het larvestadium interne parasieten van de rupsen van hoofdzakelijk bladrollers en grasmotten. Het gebeurt dat meer dan een Macrocentrus-soort dezelfde gastheersoort aanvalt, en eenzelfde Macrocentrus-soort kan meerdere soorten parasiteren. Zo zijn er vier Macrocentrus-soorten bekend die de larven van de grijze fruitmot ( Grapholita molesta = Laspeyresia molesta) aanvallen; terwijl voor Macrocentrus ancylivorus negen verschillende gastheersoorten gekend zijn. Omdat rupsen van bepaalde grasmotten en bladrollers schade aanbrengen aan voedingsgewassen, kunnen natuurlijke vijanden waaronder deze schildwespen bij de biologische bestrijding ervan ingezet worden. In de Verenigde Staten is Macrocentrus cingulum in 1926 geïntroduceerd voor de bestrijding van de Europese maisboorder (Ostrinia nubilalis), die een aantal jaren daarvoor in Noord-Amerika was ingevoerd.
De meeste Macrocentrus-soorten zijn solitair, al zijn er ook die in groep leven. In dit laatste geval is vastgesteld dat alle volwassen exemplaren die afkomstig zijn uit een bepaalde groep van cocons, gewoonlijk van hetzelfde geslacht zijn. Dit wijst op het voorkomen van poly-embryonie (meerdere embryo's ontwikkeld uit een enkel bevruchte eicel; een fenomeen dat bij parasitoïde insecten vaak voorkomt). Dit is vastgesteld bij Macrocentrus gifuensis (de naam is een synoniem van Macrocentrus cingulum).
